Nuk i trëmbem natës

[riza2008]

Mos më mallko me ndarje këto çaste,
S'duhet të ndahemi në këtë pranverë magjie.
Janë të pakta ditët ku përsëriten këto raste,
Argjend i dhëmbshur i këtij viti marrëzie.

Në ditët e trishtuara të kam mbrojtur me strehën time
Dhe trishtimin e kam gëlltitur me kupën e verës së kuqe.
Ti e dashur mos m'u largo si thërrime,
Të kam dashur si aroma që mbretëron në lugje.

Trëndafilat m'u thanë mbi duart e dridhura,
Me gjëmbat e tyre shpirtin do ta gris.
Me yjet e qiellit do ti lidh ndjenjat e hidhura,
Prezenca ime si hënë do të rrëshqasi mbi kurriz.

Në shpirt si medalion do të rëndoi ndaria,
S'do kesh më kohë të lutesh për dashuri.
Si telvik në sy do të qëndroi qaria,
Kjo botë s'do pyesi më pë ne të dy.

[Agim Doçi]

Kaluan dite e net, ende nuk te kam takuar
...dhe nuk e di ku gjendesh, ku endesh neper jetë.
Me vjen çudi me zemrën, ajo s'të ka harruar.
Te dashurosh, mesaduket nuk qenka e thejshtë....


Urime riza2008. Shkrora keto vargje prozaike, ja ashtu kot...fare kot...!

[riza2008]

Kaluan dite e net, ende nuk te kam takuar
...dhe nuk e di ku gjendesh, ku endesh neper jetë.
Me vjen çudi me zemrën, ajo s'të ka harruar.
Te dashurosh, mesaduket nuk qenka e thejshtë....


Urime riza2008. Shkrova keto vargje prozaike, ja ashtu kot...fare kot...!

E Z.Agim ju nuk shkruani kurre kot.Ç'do fraza jote ka një kuptim.Dhe per ta zberthyer do kesh kujdes.Ju jeni i madh Z.Agim dhe per kete s'me ngelet mua per ta deklaruar.Puna jote ka bere qe ju te ndjeheni ne ç'do germe dhe në ç'do varg ju madheshtoheni.Me teper respekt Riza Çato.

[riza2008]

Te qyteti buzë Vjosës,
Vjen të rrish, por si dikur.
Mes kulmakësh,vila bosësh,
Bie nata ,tym dhe pluhur.

Nëna jote nëna plakë,
E sjell darkën si dikur,
Ti ankohesh se ke vapë
Dhe me vapën flë mbi mur.

Përmbi ditë lundron mbi vapë,
Me boriet si sirenë.
Dhomat mbushur me puntorë
Dhe nuk dinë se ku të venë.

Edhe yjet vezullojnë,
Edhe Hëna s'ka shtëpi.
Tek ty Vjosë po gurgullojnë,
Çifte,Çifte brezi i ri.

[riza2008]

Mbi kalldrëmet me gunga m'u zgjua
Fëmijëria plot ëndrra dhe halle
Ish herët për gugatje pëllumbash
Kur sorrat mbi qytet hidhnin valle....

Mjerimi shtyhej me përtesë
Tej pragut,tej ëndrrës së vrarë
Dhe diellin e kursyer mes reve
E ndiqte nga mëngjesi në darkë.

Në xhepat me arne rrëmonim,
Kokrra shege si në djerrinë
Dhëmbët kërcisnin nga caracat
Si mokrrat të trëmbnin urinë......

Fëmijëria e tallur nga koha
Dhe koha nuk dinte kë tallte.
I lagur nga shiu ,nga lloha,
Dhe qielli lotonte dhe qante.....

[Agim Doçi]

I dashur riza 2008
Te dashur bashkeforumas po e hedh ketu por mendoj qe te hap nje Teme te re. Kete ja kam kushtuar Xhevos - Xhevahir spahiut Poetit te madh Shqiptar, qe i uroj shendet te plot dhe rikthim ne Atdhe.


Xhevahir Spahiut
Kaloj nepër rrugë me hap monoton
Qyteti më ngjan, si tjetër qytet…
Bildbborde fushate, një Hoxhë që këndon
Bilbili i policit…muzikë pa playback.

Dy lypsa të lashtë, të thinjur, pa larë…
Më tej Biblioteka…dhe tre travestitë
Një prift ortodoks, çudi…s’është shqiptarë
Unë eci trishtuar, qytetit pa dritë…

Pa dritë dhe pa vlerë, qytet i sherrosur
Bashkia e qytetit çdo troll, tenderon
Dhe rrjedh lumi I Lanës…një lum i shurrosur
Në kioska, gazeta…askush s’i lexon.

Në tituj, artikuj, veç emra të shpifur
Që shpifin, e s’lodhen…çudi asnjëherë
Në magjet e tyre gatuhet e stisur
Një çorbë e helmuar, një çorbë e pavlerë!

Unë iki më tutje, të pi një kafe
Poeti i kombit, lëngon në Anadoll…
Pa kthemu or mik, mjaft vetëm na le
Të shkojmë të dy tok, në Baba Tomorr.

Të pjekim shelegun nën hije Perëndish
Të ngremë një dolli, për njerzit që s’janë
Të pijm pak raki, me djathin e dhisë
Unë ec i trishtuar, në brengën Tiranë.

[faiksmajli]

Me frymezuan vargjet e Agimit per poetin Xhevahir. Mbase nuk e teproj te ndaj me ju disa vargje per poetin tone te madh Xhevahir Spahiu, duke i deshiruar kthim te shpejte dhe shendet. Nese eshte pa vend, kerkoj falje!

Do kthehet poeti, veç sa nuk është kthyer
Mu në mes Tiranës keni për ta parë
Eh... Sa shumë sfida i ka kapërcyer
Të gjitha i mundi me të gdhendurat fjalë.

Ja, po vjen poeti i mbytur në borxhe
Ndaj fjalës së bukur që pret të shpërthejë
Do niset me vrap pendën për ta ngjyer
Ta shprazë gjithë bagazhin që i vlon ndër dej.

Nuk e lidh dot vdekja, e lidh vetëm fjala
Për fjalën çdo çast Ai bie dëshmor
Tash është monument - yll në galaktikë
Xhevahiri ynë - xhevahir në katrorë.

[riza2008]

Dhe heshtja u zgjua nga rënkimet natën,
Në shtrat i pa mundur poeti lëngon.
Dëgjoj si pa mëndje,një lajm më kall datën,
Esht lajm i vërtet, për mua s'qëndron......

Gazetat me radhështë sëmurë poeti
Dhe koha u prish e Hëna u zhduk.
Sytë i kthej nga qielli,shikimi më mbeti,
Si ndriçon një yll i feksur në muzg.

Dhe zemra s'ma qaste njoftimin e hidhur,
Poeti s'dorzohet,sëmundjen e mund.
Ashtu i pa gojë dhe në fjalë i lidhur,
I qëndroj mendimit:Poeti s'ka fund....


I urojme sherim te shpejtë poetit Xhevahir Spahiu,kthim prane familjes dhe atdheut ne nje kohe sa me te shkurter.

[riza2008]

Marr në dorë copën e letrës,
Fletëzën e bardhë qumësht.
Mbjell aty një pjesë të zemrës,
Gjithkush i qetë t'i vërë buzët.

Kështu si unë e merr në dorë
Fletën e bardhë dhe një zyrtar,
Po ajo shkelet si një dëborë
Nga çizme vulës në sirtar.

Dikujt i mbjell veç turbullime,
Si një rrebesh derdhur mbi lumë,
Diku në zgavër shkretëtire
E bën sakaq oaz pa gjumë.

Sa çudi moj copë e letrës,
Ti moj bijëz e blerimit!
Një dorë të bëka pranverë,
Tjetra briskun e thëllimit.

[Agim Doçi]

Për at’ diell që vete lodhur
E p’rendon në hon të detit
Asnjëher në botë s’ka ndodhur
T’i bëj keq, diçka Poetit!

Ti do kthehesh Lis Malindi
Mezi pres të vish vëlla!
Xhevahir vdekja s’të bindi
Ti me vdekjen bën shaka!

Thonë do vish këtë të premte
Do të dal të pres me shokë
Xhevahir me “borxhe” e derte
Do të pimë raki me okë.

Ndoshta ti do jesh i trembur
E s’do pish raki më kurrë.
Punë e madhe, ta kam hedhur…
Do pi unë gjer në ushkurë

Ti e di or palcë Shkrapari
Unë tërë jetën kurr s’kam pirë
Të jap besën prej shqiptari
Do më duket vera…hirrë.

Do më duket hirrë rakia
Birra do më jetë sherbet
Xhevo të prêt Poezia
Ty aty të kemi Mbret.