Ka ditë që sytë i mbaj të mbyllur
Dhe duart të mpira të ftohta.
Ndërgjegjjia në gjëndie të ndrydhur,
Në vapë më vishet kapota.
Ka ditë që koka vlon si musht rakie
Dhe zgavrat pikojnë akull.
Në shpirt më hyn një ndjesi mërzie
Dhe fryhem si bakull.
Ka ditë që i falem kupës,
E mbushura e zbrazdët më duket.
Buzët e ëmbla të çupës
Si hëna që çfaqet e zhduket.
Jeta më fut nëpër kurthe,
Në ujra të pista të zeza.
Stomaku i mbushur me urthe
Dhe hundët londrojnë mbi plehra.
Mua këtu më njohin të gjithë,
ndaj nuk rri si mik a si i ftuar,
Unë ja rritur bashkë me barinjtë,
nëpër male me gunë jam mbuluar.
Dhëntë e dhitë duart më lëpinë,
nëpër shtrunga,vatha edhe gjollë,
prandaj kaq pranë po më rrinë,
s'e harrojnë zërin tim të hollë.
Kur u flisja,kur u fërshëlleja,
blegërimat mbushin lugjet,pllajat...
Unë i njihja dhëntë kokë më kokë,
syskat,bejkat,rudat edhe llajat...
Mua barinjtë me vete më morën,
tuf'e dhenve qe e re si unë.
Mua çoban të saj më caktuan,
ndaj më duan dhëntë kaq shumë.
Mua këtu të gjithë më njohin,
se nuk vij si mik a kur më ftojnë.
Unë vij shpesh,dhëntë të më shohin,
kurrë nuk dua që të më harrojnë....
Po ecia në rrugë pa drita.
Për fat ,Hëna doli mbi Malin e Gjatë.
Rrugën e ndriti në qafa e prita,
Unë ecia e këmbët si bëja me baltë.
Çudi! Hënën aspak s'e falenderova.
Sa mosmirënjohës u tregova me të.
Dhe kur dhimbjen pa të e mësova,
S'vura mënd,...ndaj qaj pa zë....
Ju dukem rrugës i pështirë,
S’kini faj ju,e kam fajin vetë.
Zgjedhjen bëra me dëshirë,
Poshtërsinë zgjodha në jetë.
Kur shokët ftonin njëri-tjetërin,
Në një takim me rëndësi,
Isha unë që bëja tersin,
Çpifja,shaja pa kufi.
Kur dita zbardh një errësirë,
Unë errësirën përqafoj.
Ua them me bindje,shikomëni mirë,
Sa arrogant në sy tregoj
S’kini faj ju e kam fajin vetë
Dhe mos u vini në merak.
Kam lindur shejtan në këtë jetë
Prandaj dhe botën e ndeza flake.
Ua jap të gjitha,ç'far të doni
Dhe lapsin tim të zi.
Një letër nisni, më qetsoni...
Ç'far doni që ta di.
Po doni vjersha a trgime,
Lapsin mos m'a kërkoni.
Në doni mëndje nga mëndia ime,
Vështirë që ta pranoni.
Shkujdesjen time prej poeti,
E gjën brënda në varg.
Aman ma thoni:Ç'far më mbeti?!
T'ua jap të rri pa darkë.
Në doni libra t'i lexoni
Ua jap pa as një lekë.
Në s'doni më të më shikoni,
E kini shumë të lehtë.
Në doni shpirtin tim rrebel,
Mbesoj se ju prish punë.
Hesapi me të kurrë s'ju del,
Siç nuk dola dhe unë.
Prandaj më thoni:Ç'tu jap unë?
Ta di a kam ndo pak?!
Veç dashuri u jap si lumë
Dhe nuk ju kërkoj hakë.
Na jep ca vargje, brenda me shpresePostuar më parë nga riza2008
kur ne t'lexojm, shpirti mos t'vdeseN'vargun e par, ti mos kursehapjen bane me kta t'pafeN'vargun e dyt, ca "lule" futndaj, njerzt e mir, nga kta hajdutN'vargun e tret, çlodhu pakrri pak me ne, e t'bajm konak.Na fol per dhimbjen, mos me e harruna fol per shpresen, per me u forcu.....Na fol, na fol, dhe veç na folme vargjet tuja askush s'asht lodh.
paqen, e sjell vetem drejtsia
Pershendetje skender76!Ju falenderoj per pjesmarrjen dhe per vargjet e shkrojtura.Respekte
Bravoooooooooo
Dashuria dëshirë tjetër s'ka,
- veç të përmbushet....
Almaaa! Mir se erdhe ne faqet e mia letrare.Shpresoj ne bashkepunumun e metejshem.Respekte
PERSHENDETJE.Me pelqejn shum poezit tuaja,kan shum frymezim dhe i shprehni shum bukur! Me respekt Laura
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt