Errësirë
Erdhi errësira,
mbuloi lisin plak,
mbuloi dhe një kodër
tej e tutje,larg.
S'duket as burimi
që të shkoj për ujë.
U zhduk perëndimi,
u fundos në lumë.
Nata zuri pritë
luginë më luginë,
për mbi rrugë kaloi,
nuk la arë e brinjë.
Një flakë mes reve
ia prishi qetësinë,
sa po u largua,
pemët zunë, u nxinë.
Nga nata e gjatë
vdiq një pemë e rrallë,
vargu i poetit
e mori një plagë.
Ujrat në lumë
u bënë krejt të marrë,
shkëmbinjtë vërshuan,
mes për mes u çanë.
Kali i bardhë i nuseve
Vdiq kali i bardhë i fshatit
tek kulloste në një lëndinë.
Vdiq në mungesë të të zotit,
një ditë vere pa u gdhirë.
Vdiq kali i bardhë i fshatit
Ai që mbi shpinë nuset mbante
Hingëllinte gjatë kullotës në brinjë
Dhe,kur vdiste njeri,qante.
Vdiq kali i bardhë i fshatit,
për të, gjithë fshati mbajti zi.
Qau dhe thëllëzë e monopatit....
dhe e varrosën me ceremoni.
Vdiq kali i bardhë i fshatit,
jeta,pa u ndjerë, prap vazhdonte.
Vajza që të djelën u bë nuse,
ca lot për kalin i lëshonte.
Riza, kam lexuar mjaft, por kjo poezi e jotja, është tipike e jotja, me një simbolikë që tek ne ka jetuar me shekuj e ti e përshkrove për bukuri.Postuar më parë nga riza2008
Vazhdo të kërkosh kësi tema që pak kush i ka përkëdhelur.
Të dëshiroj frymëzime edhe më të thella e autoktone.
Agim METBALA
Z.Agim Metbala !Forumi Shqiptar na dha mundësinë që të dy ta njohim njëri tjetrin nëpër mjet poezis.Un jam i ri në këtë forum,por kam patur mundësinë dhe dëshirën që disa prej poetve tu hedh një vështrim të shpejt për krijimtarin e tyre dhe krijimet dhe mendimet e tua për probleme të ndryshme dhe kryesisht ato letrare më kan lënë mbresa.Prandaj gjëj rastin të të falenderoj dhe të të uroj shëndet dhe krijimtari të frytshme.
Do largohem .
Unë u fika,unë u treta,
ndaj s'bëj zë.
Kot kam rrojtur,andaj ika
pa thënë gjë.
Deti ngrirë e lumi turbull,
nata pus.
Lumturia shpresëhumbur
ra në buzë.
Do të iki,do largohem,
pa dijeni.
Kush më do,le të takohet
që tani.
Natës dimrit të pa hënë
do lëviz,
rrugë pa rrugë e nëpër mjegull
jetën nis.
S'dihet ku më nxjerr kjo rrugë
pak e njohur,
ndaj dhe hëna dyllon shumë
malin e lodhur.
Jeta paska qënë e rremë,
veç lrgohem.
Në Parajsënisem pa derte.
Vallë,a do lumturohem?
Kjo natë
Kjo natë pa hënë diçka të keqe ndjell,
e zezë,e korbtë,gjithçka e fsheh.
S'e gjën dot pemën që natën shkëlqen,
nuk çan dot në rrugë, kjo natë të gënjen.
Kjo natë me erë të çmëndur, me stuhi,
në rrugë e mbyti një u dhëtar;
në fshatin pranë shëmbi kaq çati,
pesë ballkone rrëzoi në pallat.
S'e dimë nga erdhi ky murlan
që shtyllat i shtriu për tokë.
Në një kullë dikush vetëm qan,
i pa veshur e pa kafshatë në gojë.
Kjo natë vetëm nuk kalohet,
tmerrin të fut,të huton krejt.
Yjet në qiell një nga një rrallohen,
Gjoni mbi pemë qan e ulëret.
Kjo natë e rëndë,si vdekje e pa pritur,
shumë i ka lënë pa mend anemban,
veç një pakicë qëndron kapardisur,
buzëqesh,pi e festen mënjanë.
Klithmë
Zogjtë një fole
engritën në pemë.
Mblodhën fije bari
dhe pushtuan dhenë.
Fryn një erë e fortë
nga deti shtrëngatë;
thyhet degë e pemës
si të ish e thatë.
Klithën, klithën zogjtë,
se u prish shtëpia.
Klithmë e tyre kot,
e mbuloi vetmia.
Po kujt t'i ankohen
zogjtë mbetur jetimë?
Erës aq të çmëndur ,
detit që kish pirë?
T'i ankohen fatit,
t'i ankohen degës,
t'i ankohen trungut....
a shpirtit të erës?
Anekënd
Dil e më kërko
te bregu i Sodolit,
jam tek pllakë e gurtë,
te fushë e futbollit.
Dil e më kërko
te bregu në Bigë,
atje tek një shteg
të kam zënë pusinë.
Dil e më kërko
rripave të Shpardhit,
te një trung lofate
djersët i fshij ballit.
Dil e më kërko
poshtë në Godollarë,
afër Gurit të Zi
po rri te një dardhë.
Dil e më kërko
veç në Limar ndodhem,
do rri disa ditë,
vij e vij të çlodhem.
Rrudha e parë
E para rrudhë
kur më doli në fytyrë,
si një breg lumi
i grryer m'u duk.
Dhuratë e ardhur
nga netët e gjata,
ngeli në fytyrë
e më s'u zhduk.
E rrezikshmja rrudhë
fytyrën e ndan
në zona të lira.
Brezari i gdhëndur
mbi kockë pa zhurmë
pret dallgët e ujrave të ngrira.
Urime riza 2008 per poezite terheqese. Ju lexoj me kenaqesi. Mondi
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt