Nuk njihet vetvetia,
O,njeri i mirë.
Ajo është absurde,
Eshtë,është e vështirë.
Nuk njihet vetvetia,
O,njeri i mirë.
Eshtë krejt e panjohur,
Terr dhe errësirë.
Nuk njihet vetvetia,
O,njeri i mirë.
Eshtë hipokrite,
Krejt e pa mëshirë.
Nuk njihet vetvetia,
O,njeri i mirë.
Eshtë një labirinth,
Me tel dhe zinxhirë.
Riza perseri urime mbi larmine qe pershkruan keto vargje. Poezi te dala nga thellesia shpirterore dhe vertet ato qe jetojme perdite ne kete jete.
Po vendos ketu dy poezi te tezes time, e cila ka nje shpirt poetik te pafundem. Do vendos edhe disa te miat me vone, por mendoj se tezja ime shkruan me bukur..
Vlorës
Varur në gji gjerdan me diamant
E bukur, e rralla, Vlora ime!
Kodrat për rreth mbushur yje të art
Kurora që nisin prej Kanine
Fustanell e kaltër sec të lag këmbët
gjer në Sazan e Karaburun
Pas tyre gjithmonë ke flakur gjëmët
që mos të të shijoja unë
Po unë të shijoj marrëzisht
Kaltersinë e vezullimin tënd
Gjer në thellësi e ndiej shpirtërisht
dhe them "Ja ska si ky vend"
Ne gjirin e bukur Skel-Ujë të Ftohtë
seç dua të përpëlitem
Dhe besoj me gjithë mend
se kurorët e mbretërve të gjthë botës
janë mbi kokën time.
Tezja-L J
Jam Ilire
Unë jam Ilire ju dëftoj
dhe rrëjnë të thella kam këtu
thjesht këtë desha tu tregoj
ca sharlatanëve si ju
Që besojne se janë mbi mua
se tash jemi në fatkeqësi
shërbetor ne dhe të huaj
që kthejnë shekujt e skllaverisë
Po harrojnë veten e tyre
kur morrën rrugët e kurbetit
me buk e gjiz për të ngjyer
dhe kaluan përtej detit
Pyesni më mirë gjyshërit tuaj
pse morrën rrugën e mërgimit
si ata dhe unë po vuaj
në këtë rrugë të imitimit
Po do vijë për ne një ditë
Zoti rrënjët do ti shëndoshë
e të gjithë Ilirët
si model do ti shikosh
~L J~
Flmauri im
Në qiejt e Evropës po valvitesh
Flamuri im me shqiponj
krenar i dëfton botës
sa bukur dimë të këndojmë
Se në shpirt kemi këngën
dhe me të dërgojmë mesazhe
të gjithë të punojmë për paqen
në glob hymni jonë të sundoj
Më i bukur nga të gjithë
Flamuri im me shqiponjë
kush s'të la në fluturim
horizontet ti mohojë
S'ti panë thesaret e vendit
Tefta Tashko e Vaçe Zela
tingujt magjik të zërit
ngrohin thell si rreze dielli
Moj shqiponja dy krenare
fluturo nëpër qiejt e Evropes
me Eurodeputeten shtatëmbëdhjetvjecare
e meteorin e Inva Mules
Shkëlqimin s'na e kanë parë
se na mbuluan me perde të zezë
Flamuri im valvitu krenar
se shkëlqimin e ke në genez
~L. J~
Actions speak louder than words, but in this case words are speaking volumes .
MËSHIRA
Çudia
Mëshirë e çuditshme! Sa I ëmbël është ai zë
Që më ka shpëtuar të mjerin, si mua!
Njëherë kam qenë i humbur
Tani jam gjetur
Njëherë kam qenë i verbër,
Tani shoh
Mëshira e ka mësuar zemrën time të friksohet,
Mëshira më solli lehtësim,
Sa e shtrenjtë ka qenë ajo, mëshira,
Çastin e parë kur kam besuar!
Nëpër shumë rreziqe, mundime e vuajtje,
Tani më kam kaluar,
Mëshira sigurisht më ndihmoi
Nëpër ato të mbijetoj
Ndërsa tani do t’më përcjellë për në shtëpi.
Dhe kur atje të jemi dhjetëmijë vjet
Duke shëndritur si diell,
Do të kemi numër të njejt ditësh
Duke e madhëruar kështu Perendinë,
Si atëherë kur kemi filluar për herë të parë
Mendjemadhesia eshte KRENARIA e njerezve te dobet!
Pas nate vjen agimi thellë,
Vraponi për ta kapur.
Po ndoshta rruga mund t'ju nxjerrë,
Andej ku Hëna plakur....
Edi, ju thau fërfëllima
Dhe vetë një dru i tharë.
S'ju ngroh ky zjarr, me gjëmb dëllinja,
Veç ndriçon për t'u parë.
Të lodhur jemi të rropitur,
Të plakur pa rini.
Ky dimër zbardh si i uritur,
Dëborën mbi çati.
Kolltuku ju shtërngon ju bren,
Në sallë kërkohet çmim.
Lufton me veten,prap s'e gjën
Dhe vargu ndjen zhgënjim...
Po ju o vargje,mos lotoni,
S'ju lë njeri jetim.
Në vdektë i zoti, recitoni....
Një poezi me rimë.
Gëzuar......2012.........Gëzuar.....!
Kudo ka jetë......!
Në shpate,kreshta shkretëtirë
Qëndron i vetëm një burim
Më tej një pemë e vetëmbirë
Dhe shkretëtira merr blerim.
Një shkëmb i zi i vetlarguar
Buzët i janë çarë nga vapa.
Një zog mbi të folenë ndërtuar
Si mace zezë i qëndron nata.
Një shkëmb,një pemë dhe një burim
Të gjith' jetojnë në shkretëtirë
Aspak s'e quajnë si mallkim
Veç luten se jetojnë të lirë....
Pejsazh Dimri..........
Një re e ngrënë në qiell vërdalloset,
Në shtrat të saj rrebeshi mbretëron.
Dëbora tokës nuk i la një qoshe,
Ngicë dhe kallkan mëngjesi zë këndon.
I heshtur pranë oxhakut ngacmoj zjarrin
Dhe nëpër mënd dimrin po e kaloj.
Me kupa vre ngicës ja hapa varrin
Dhe këmbëzbathur borën e poshtëroj.
Me ndrojtje derën zë e hap nga zori,
Një zog ballkoni thërrimet po mbleth.
Ky dimër qënka pjella e një horri
Dhe përmbi pyje si i lënur breth.
Atë quaj Perëndi........
Vëndlindja ime,dërrasë guri,
Përreth veç male gjer në qiell.
Një qafë si shqiponjë flamuri,
Korie që ngrohen në diell.
Aty ku dielli i puth malet
Dhe bashkë të dy fillojnë jetën.
Aty ku vlojnë këngët dhe vallet
Aty dhe loti nis tatëpjetën.
Shelishta,rripa dhe lëndina,
Janë krenaria e fshatit gurtë.
Aty ku nënat lindën trima,
Aty ku vënd zë fjal' e urtë.
Fshat i vogël ngjyrë shkëmbi,
Që sot jeton në agoni.
Aty shkon gjuha ku dhëmb dhëmbi,
Atë e quaj Perëndi...
Përtesë.....!
Bie borë dhe xhamat kanë ngrirë.
Në rrugë pemët cicërojnë si zogj.
Përse nuk dal? Pse s'kam një dëshirë?!
Përse ëndrra si letër m'u dogj?!...
Të dale borës t'ia pi ujin,
Luleborës,t'i marr pak vesë
Me heshtjen t'flas, ta prishi gjumin
Ta mbuloj me dëborë këtë përtesë.......
Janarët......!
Janarët s'e di pse më lodhin
Dhe pse si muaj është i pari i vitit.
Papritmas ca gjëra që s'i dua më ndodhin
Dhe moshën time artificialisht e rritin.
Janarët kështu më kanë pritur gjithmonë
Me këmbë të mardhura e bardhësi në male,
Për t'u ngrohur s'afrohet asnjë zonjë
Dhe daullet s'gjëmojnë për në valle.
Janarët më kanë ngecur në duar,
Me premtime ngaherë e nga do.
Me dashuri dimri të tradhëtuar,
Mes syresh që s'i dua e s'i njo.
Krijoni Kontakt