Elona leri llafet dhe hidhi nje sy ketij artikullit :
''Shpërthen në Amerikë revolta e obezëve!''
Kompania ajrore “Southwest” e ka si rregull që çdo person obez duhet të paguajë çmimin dyfish të biletës. Moda e fundit e Universitetit “Linkoln” të Pensilvanisë është se ai i zgjedh studentët edhe në bazë të peshës. Shteti i Karolinës së Veriut paguan një taksë shtesë për sigurimin shëndetësor të punonjësve publikë që janë shumë të shëndoshë. Ndërkohë ka agjenci që i refuzojnë kërkesat e prindërve mbipeshë.
Nëse Michelle Obama përpiqet me mish e me shpirt që të mbajë trupin në formë duke ngrënë fruta dhe zarzavate nga kopshti i saj, të tjerë amerikanë po mbështesin fushatat kundër obezitetit, me metoda më të ashpra. Në këtë pikë obezët ndihen të dhunuar dhe janë ngritur kundër këtyre revoltave. Ato që e udhëheqin këtë revoltë janë një sërë organizatash të bashkuara nga i njëjti qëllim: të denoncojnë persekutimin ndaj njerëzve elegantë, që në një farë mënyre duket si racizëm. Më radikalja quhet “Fat! So?” (I shëndoshë! Edhe çfarë pastaj?) Më zyrtarja është “National Association to Advance Fat Acceptance”, Shoqata Kombëtare për Pranimin e Personave të Shëndoshë. Slogani i tyre është: “Jemi elita e re, me justifikimin që obeziteti është një epidemi e rëndë për shoqërinë, çdo ngacmim kundër nesh është i ligjshëm”.
Liderët e kësaj proteste janë një çift i çuditshëm. Ai, juristi Paul Campos që punon në shkollën “Colorado Law School”, ka një pamje normale (1 metër e 73 centimetra dhe peshon 75 kilogramë), por është “martuar” me çështjen në fjalë për dashuri të drejtësisë dhe ka shkruar “The Obesity Myth”. Ajo, Marilyn Wann, (1 metër e 63 centimetra dhe peshon 163 kilogramë) bën pjesë në prerjen XXL (extra-extra-large) dhe është themeluesja e “Fat! So?”. Së bashku kanë bërë një apel te “Daily News” me titull: “Bullafiqë, është momenti që të reagoni”. Çifti denoncon ngjarjet më të fundit të luftës kundër obezitetit: regjisorit kinematografik Kevin Smith iu kërkua që të ulet në tokë në kontrollin e aeroportit, sepse ishte shumë i shëndoshë. Edhe guvernatori i Nju Xhersit në fushatën e fundit elektorale e ka fyer rëndë kundërshtarin e tij, duke e quajtur një bullafiq: “Të shëndoshët kanë më pak mundësi të merren në punë nga ndonjë kompani private, nëse gjejnë një vend pune paguhen më pak, diskriminohen në pranimin në universitete, u mohohen kurat mjekësore, sediljet e aeroplanëve dhe kur hyjnë në një dyqan veshjesh janë klientët që trajtohen më keq. Madje, shitësit janë të gatshëm të mos u shërbejnë fare”, shkruajnë dy liderët e rebeluar. Në të njëjtën kategori bën pjesë edhe Jason Docherty, presidenti i Shoqatës për Pranimin e Personave të Shëndoshë: “Amerika është kombi i politikave të mira, ku në bazë të principeve njerëzit nuk mund të tallen me seksin, etninë, fenë. E vetmja gjë që duket se tashmë është bërë vërtet e padurueshme, është fakti që shumë njerëz janë ngritur kundër obezëve. Kundër-argumenti është i qartë. Shtetet e Bashkuara të Amerikës shpenzojnë 344 miliardë dollarë në vit për të kuruar patologjitë e lidhura me peshën (nga diabeti te sëmundjet e frymëmarrjes) dhe brenda 8 vjetësh 21 për qind e gjithë shpenzimeve shëndetësore amerikane do të absorbohen nga të sëmurët mbipeshë. Për këtë arsye, nga San Francisko në Illinois çdo taksë përdoret për të penguar ushqyerjen në mënyrë të gabuar: gjetja e fundit janë taksat kundër pijeve të ëmbla, të gazuara, ëmbëlsirave dhe ushqimeve të tjera të dëmshme për shëndetin. Por sipas sociologes Katie Le Besco, edhe kjo gjetje nuk është e duhur, sepse është një mënyrë tjetër për t’i thënë: je i shëndoshë, paguaj. Gjithashtu është një taksë që rëndon edhe mbi njerëzit e varfër, sepse për fat të keq “junk-food” është dominues në dietën e shtresave më të varfra të shoqërisë.
p.s
po je ne amerike shife nje here si opsion pjesemarrjen tende ketu.
Krijoni Kontakt