Një pyejte ?????

[_Mersin_]

Që të konsiderohen njerëzit të informuar rreth argumentit fetar, duhet patjetër që ta kuptojnë atë

Argumenti fetar, mund të konsiderohet se i është përcjellë një personi të caktuar, vetëm pasi ky i fundit ta ketë kuptuar atë, sepse shumë argumente fetare tregojnë për justifikimin që rrjedh nga moskuptimi i rregullave të Sheriatit. Atëherë si të mos justifikohet ai që nuk e kupton çështjen më të rrezikshme dhe më të rëndësishme, e cila është çështja e tekfirit!?
Ibn Tejmije ka thënë: “Kështu është edhe puna e thënieve të cilat ai që i thotë bën kufër. Ndoshta atij që i thotë, nuk i kanë arritur argumentet që ia mundësojnë të njohë të vërtetën; ndoshta i kanë arritur, por sipas tij, nuk janë evidente e të sakta, nuk i është dhënë mundësia për t’i kuptuar, ose ndoshta has në dilema për të cilat Allahu ia pranon arsyen dhe e justifikon. Allahu ia fal gjynahun besimtarit që është përpjekur për të njohur të vërtetën dhe nuk e ka qëlluar, cilido qoftë (ky besimtar).”
Në vijim po përmendim disa argumente, të cilat tregojnë se kuptimi i argumentit nga ana e atij që i përcillet, është kusht për të gjykuar se është informuar rreth argumentit fetar.
Allahu i Lartësuar ka thënë: “Allahu nuk e obligon askënd përtej mundësive që ai ka. Secili merr shpërblim për atë të mirë që ka fituar dhe po kështu secili merr dënim për atë të keqe që ka fituar. Zoti ynë! Mos na ndëshko në qoftë se harrojmë, apo biem në gabime…” El Bekare: 286.
Në këtë ajet, Allahu i Lartësuar ka lajmëruar se nuk obligon asnjë mbi mundësitë që ka. Pastaj ka përmendur lutjen e Umetit për të mos i ndëshkuar Allahu nëse gabojnë ose harrojnë. Në hadith të saktë, është transmetuar se Allahu ka thënë: “E kam bërë” (d.m.th. e kam pranuar lutjen tuaj dhe nuk do t’u ndëshkoj në raste të tilla). Ajeti dhe hadithi tregojnë për justifikimin e Umetit për shkak të moskuptimit, në tri aspekte.
Së pari, Allahu ka lajmëruar që nuk e obligon njeriun përtej mundësive të tij. Moskuptimi, nëse nuk shoqërohet me mospërfillje dhe indiferencë, nuk është në mundësitë e njeriut. Obligimi për atë që nuk e kupton, është obligim për atë që nuk ka mundësi për ta bërë. Këtë lloj obligimi Allahu e ka mohuar.
Së dyti, Allahu e ka justifikuar personin që ka pasur dituri dhe pastaj ka harruar. Përderisa kuptimi është dituria rreth diçkaje, ai që nuk kupton fare, është më me përparësi për t’u justifikuar se sa ai që harron.
Së treti, moskuptimi është një lloj gabimi, prandaj thuhet se filani ka gabuar në kuptimin e kësaj çështjeje. Ajeti tregon për justifikimin e atij që gabon, kështu që ai përmban edhe justifikimin e atij që nuk kupton.
Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Katër kategori njerëzish japin arsyet e tyre para Allahut në Ditën e Gjykimit: Burri shurdh, i cili nuk dëgjon; burri i matufepsur që i ka ikur mendja për shkak të pleqërisë së thyer; burri i çmendur e budalla dhe burri që ka vdekur në ‘el fetre’ (periudhën e ndërprerjes së mesazhit hyjnor). Shurdhi thotë: ‘Zoti im, vërtet erdhi Islami dhe unë nuk dëgjoja asgjë’. Budallai i çmendur thotë: ‘Zoti im, Islami erdhi në një kohë kur mua fëmijët më gjuanin me bajga (nga që isha i çmendur)’. Plaku i matufepsur të cilit i ka shkuar mendja thotë: ‘Zoti im, Islami erdhi dhe unë nuk kuptoja asgjë’. Ndërsa ai që ka vdekur në periudhën e ndërprerjes së mesazhit hyjnor thotë: ‘Zoti im, mua nuk më ka ardhur i Dërguari për të ndjekur fenë tënde’. Atëherë Allahu i Lartësuar u merr besën dhe premtimet se do t’i binden dhe u dërgon një të Dërguar, i cili u thotë që të hyjnë në zjarr.” Pastaj tha: “Betohem në Atë, në dorën e të Cilit është shpirti im, sikur të futeshin në të, do të ishte i ftohtë dhe shpëtim e siguri për ta.” Në një shtojcë të këtij hadithi, që e transmeton ebu Hurejre, Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: ‘Për atë që hyn në të, bëhet i ftohtë, shpëtim e siguri për të, dhe kush nuk hyn në zjarr, tërhiqet për t’u futur në të’.” Hadithin dhe shtojcën e transmeton Ahmedi. Që të dyja janë të sakta, siç ka thënë Albani në serinë e haditheve të sakta.
Allahu e pranon arsyen e këtyre katër kategorive dhe i justifikon. Ai që nuk dëgjon dhe ai që vdes në periudhën e ndërprerjes së mesazhit hyjnor, justifikohen për shkak se nuk u ka arritur argumenti. Ndërsa i çmenduri dhe i matufepsuri, që i ka ikur mendja për shkak të pleqërisë, është e qartë që justifikohen për shkak se nuk e kanë kuptuar argumentin.
Ibnul Kajim ka thënë: “Argumenti mund t’i arrijë një personi dhe jo një tjetri, ose për shkak të mospasjes së mendjes dhe aftësisë për të dalluar gjërat, siç është puna e të vegjëlve dhe të çmendurve, ose për shkak të moskuptimit, si puna e atij që nuk e kupton bisedën dhe nuk ka përkthyes për t’ia përkthyer. Ky është në rangun e shurdhit, i cili nuk dëgjon asgjë dhe nuk ka mundësi për të kuptuar. Në Ditën e Gjykimit ai do të bëjë pjesë në njërën prej katër kategorive të njerëzve që do të japin arsyet e tyre përpara Allahut, siç përmendet në hadithin e el Esved, ebi Hurejres e të tjerë.”[1]
Kjo thënie e ibnul Kajim tregon se që të konsiderohet argumenti fetar i përcjellë tek njerëzit, duhet patjetër që ata ta kuptojnë. Kështu që, nëse do t’i përcillej Kur’ani ndonjë joarabi, për ta konsideruar argumentin të pëcjellë ndaj tij, duhet patjetër që të jetë i përkthyer në gjuhën e tij, në mënyrë që ta kuptojë. Mirëpo në lidhje me kuptimin dhe perceptimin e argumentit duhet të kemi parasysh dy gjëra:
E para, duhet të bëjmë dallim ndërmjet kuptimit të argumentit, i cili të bën të mirinformuar rreth tij, pa marrë parasysh nëse udhëzohesh ose e beson apo jo, dhe ndërmjet kuptimit që shoqërohet me udhëzim dhe besim. Jo çdo njeri që i përcillet argumenti dhe e kupton atë, beson dhe udhëzohet.
Allahu e ka bërë kuptimin që të bën të mirinformuar, kusht për obligimin e njerëzve në tërësi, besimtarë dhe kafirë, ndërsa kuptimin që shoqërohet me udhëzim dhe besim, ia ka dhënë vetëm atij që ka dashur.
Në ajetet e Kur’anit, ku Allahu i Lartësuar ua mohon disa njerëzve të kuptuarit dhe dijen, dhe megjithatë i cilëson kafirë, bëhet fjalë për kuptimin që shoqërohet me udhëzimin dhe me besimin dhe jo për llojin e pare:
“Ne vumë mbështjellje mbi zemrat e tyre, që të mos e kuptojnë atë (Kur’anin), dhe në veshët e tyre shurdhim, ndërsa kur ti përmend Zotin tend, Një e të Vetëm në Kur’an, ata kthejnë shpinën duke ikur me urrejtje (nga e Vërteta).” El Isra: 46.
“Apo mendon se shumica e tyre dëgjojnë ose kuptojnë? Ata janë si bagëtitë, madje janë edhe më të humbur nga e vërteta.” El Furkan: 44.
“Vërtet që nga qeniet e gjalla, më të këqijat tek Allahu janë shurdhët dhe memecët, ata që nuk kuptojnë (mosbesimtarët). Po të dinte Allahu ndonjë të mirë tek ata, padyshim që Ai do t’i kishte bërë ata që të dëgjojnë, por edhe sikur Ai t’i kishte bërë që të dëgjonin, ata prapë vetëm se do të ishin larguar e do të ktheheshin përsëri tek e gabuara.” El Enfal: 22-23.
Këto ajete dhe të tjera si puna e tyre, nuk tregojnë që njerëzit për të cilët bëhet fjalë, nuk e kuptojnë argumentin. Përkundrazi, ato tregojnë që i kuptojnë dhe pastaj shmangen prej tyre e nuk i përfillin.
Sheukani, në komentin e ajetit të sures “Furkan”, ka thënë: “D.m.th. ata në përfitimin prej asaj që e dëgjojnë, janë si bagëtitë, të cilat nuk kanë aftësi dëgjimi dhe nuk mund të mendojnë. Kështu që mos ki lakmi për t’i udhëzuar, sepse atyre u mungon dobia e dëgjimit dhe e mendjes. Ata e dëgjojnë atë që u thuhet dhe i kuptojnë ajetet që u lexohen, por nga që nuk kanë pasur dobi prej kësaj gjëje, janë në rangun e atyre që nuk e kanë aftësinë e dëgjimit dhe të mendjes.”
Në komentin e ajetit të sures “Enfal”, fq. 23, ibnul Kajim thotë: “Allahu i Lartësuar ka lajmëruar që ata nuk janë të denjë për t’u bërë besimtarë, sepse në zemrat e tyre nuk ka mirësi, për shkak të së cilës do të hynte besimi në zemrat e tyre. Pra Allahu nuk ua ka mundësuar të dëgjonin në atë mënyrë që të kuptonin dhe të përfitonin, megjithëse dëgjonin aq sa për t’u konsideruar në rangun e atyre që u është përcjellë argumenti fetar.”
Abdurr-Rrahman ibnu Sadi ka thënë: “Dëgjimi që ua ka mohuar Allahu është ai i nivelit të tillë, që ndikon dhe influencon në zemër, ndërsa dëgjimi i argumentit fetar është një gjë e konstatueshme tek ata, sepse ata i dëgjonin ajetet e Kur’anit. Dëgjimi që u është mohuar është ai që bën dobi. Këtë gjë Allahu nuk ua ka dhënë, sepse sipas dijes së Allahut, ata nuk kishin asgjë të mirë që t’i bënte të denjë për të përfituar nga dëgjimi i ajeteve të Tij.
Nga faktet që tregojnë për këtë që sqaruam, është se Allahu i ka përshkruar ithtarët e librit si njerëz që e njohin Librin e Allahut dhe fenë islame ashtu siç njohin fëmijët e tyre (El Bekare: 146). Pastaj, në disa ajete të tjera i ka përshkruar si njerëz që nuk kuptojnë, si p.sh. në fjalën e tij:
“Dhe kur ju jepni thirrjen për falje (ezanin) ata e marrin atë për tallje dhe dëfrim. Kjo ngaqë ata janë popull që nuk kupton.” El Maide: 58.
Kjo tregon se përshkrimi i ithtarëve të librit si njerëz që nuk kuptojnë, nuk do të thotë se ata nuk e kuptojnë argumentin fetar dhe mesazhet që ua ka drejtuar Allahu, sepse siç e përmendëm, Allahu ka lajmëruar që ata e njohin librin, ashtu siç njohin fëmijët e tyre, por e merituan atë dënim dhe ofendim, sepse u shmangën nga pranimi i argumentit fetar, pasi e kuptuan atë.
Të gjitha këto përshkrime, Allahu ua ka bërë jobesimtarëve në fillimin e sures “Fussilet”, aj. 1-4:
“Ha – Mim (Këto shkronja janë nga mrekullitë e Kur’anit dhe vetëm Allahu e di kuptimin e tyre).
Shpallje nga Allahu, i Gjithmëshirëshmi, Mëshirëploti.
Një libër në të cilin Vargjet e tij shtjellohen me imtësi; Një Kur’an arabisht për popullin që di.
Përgëzues (i Xhenetit për beësimtarët e përkushtuar në besimin e Fenë e Tij, Islam) dhe këshillues (ndaj ndëshkimit në Xhehenem për çdo mohues të Njëshmërisë së Allahut e të Fesë së Tij, Islamit), por shumica e tyre kthejnë shpinën e largohen, kështu që ata nuk dëgjojnë.”
Fillimisht i ka cilësuar si njerëz që i dinë kuptimet e ajeteve të librit, pastaj ka lajmëruar për shmangien dhe largimin nga e vërteta pasi e mësuan atë, dhe së treti, si rrjedhojë e largimit nga e vërteta pasi e mësuan atë, i ka cilësuar si njerëz që nuk dëgjojnë.
Kuptimi i argumentit, nuk do të thotë që i informuari rreth tij ta perceptojë atë hollësisht njëlloj si dijetarët. Muhamed ibn Abdul Vehab ka thënë: “Përderisa personi i veçantë bëhet ‘kafir’ vetëm pasi i përcillet argumenti, kjo nuk do të thotë që ai duhet ta kuptojë fjalën e Allahut dhe të Dërguarit të Tij (salallahu alejhi ue selem) siç e ka kuptuar p.sh. ebu Bekri, në mënyrë që të konsiderohet argumenti i përcjellë tek ai. Kur i përcillet fjala e Allahut dhe të Dërguarit Tij (salallahu alejhi ue selem) dhe nuk ka diçka që e justifikon mospranimin e tij, bëhet ‘kafir’.”




--------------------------------------------------------------------------------

[1]) Disa argumente të tjera në lidhje me këtë janë përmendur në librin “Meukif ehlus suneh vel xhemaah min ehlil ehvai vel bidai.”

[_Mersin_]

Sqarimet e ibnul Kajim, lidhur me këtë temë, në librin “Tarikul hixhretejni”[1]

Ibnul Kajim, gjatë sqarimit të gradave të të obliguarve në Ahiret dhe kategorive të tyre ka thënë:
Kategoria e shtatëmbëdhjetë:
- Kategoria e imituesve, të cilët janë të paditurit e kafirëve, pasuesit e tyre dhe gomerët e tyre. Kjo kategori njerëzish bashkohet me kafirët dhe shkon pas tyre duke thënë: “Përkundrazi! Ata thonë: ‘Ne gjetëm baballarët tanë të ndjekin një farë rruge dhe një lloj feje dhe ne e udhëzojmë veten pas gjurmëve të tyre’.” Ez-Zukhruf: 22.
Megjithëkëtë, ata nuk u kanë shpallur luftë muslimanëve. Shembulli i tyre është si gratë, shërbëtorët dhe pasuesit e armiqve, të cilët nuk janë angazhuar, siç angazhohen armiqtë kundër Islamit për shuarjen e dritës së Allahut, shembjen e fesë dhe fjalëve të Tij. . I gjithë Umeti është pajtuar që kjo kategori njerëzish janë kafirë, megjithëse janë të paditur dhe imitojnë krerët dhe prijësit e tyre, përveç mendimit që transmetohet nga disa bidatçinj, të cilët nuk gjykojnë për këtë kategori se janë prej banorëve të zjarrit. Sipas tyre, ata janë në rangun e atyre që nuk u ka arritur davja (thirrja islame). Ky është një mendim, të cilin nuk e ka thënë askush prej dijetarëve të muslimanëve, as sahabet, as tabiinët dhe as ata që erdhën pas tyre. Ai njihet vetëm si mendim i disa filozofëve (skolastëve, ehlul kelam) të cilët kanë shpikur në fenë islame atë që nuk është prej saj.
Në një hadith të saktë është transmetuar se Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Çdo fëmijë lind në ‘el fitrah’ (natyrshmëri të pastër, të rregullt, në Islam), por prindërit e tij e bëjnë çifut, kristian ose zjarrputist.” Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
Pra, Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka lajmëruar që prindërit e tij e kalojnë nga “el fitra” për në hebraizëm, kristianizëm dhe zjarrputizëm. Siç vërehet qartë, Profeti (salallahu alejhi ue selem) e ka gjykuar diçka të konsiderueshme faktin që janë edukuar dhe zhvilluar në rrugën dhe fenë e prindërve të tyre. Gjithashtu, në një tjetër hadith të saktë, është transmetuar se Profeti (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Vërtet në xhenet hyn vetëm qenia (nefsi) muslimane.” (Buhariu dhe Muslimi). Këta imitues nuk janë muslimanë, sepse ata janë të mençur dhe të obliguar (të ngarkuar me detyra dhe obligim nga Allahu). Çdo i mençur dhe i obliguar, patjetër është ose musliman ose kafir. Ndërsa atyre që nuk u ka arritur thirrja islame, ata nuk janë të obliguar, përderisa janë në një gjendje të tillë. Ata janë në rangun e fëmijëve dhe të çmendurve, për të cilët kemi diskutuar më parë.[2]
Islami është njësimi i Allahut një të Vetëm dhe adhurimi i Tij pa i bërë shok, besimi në Allahun dhe në të Dërguarin e Tij (salallahu alejhi ue selem), dhe ndjekja e të Dërguarit (salallahu alejhi ue selem) në atë me të cilën është dërguar. Në qoftë se robi nuk i ka dhe nuk i pranon këto gjëra, nuk është musliman.[3] Ai edhe sikur të mos jetë kafir, kryeneç e i pabindur, është kafir i paditur. Më e pakta që mund të thuhet në lidhje me këtë kategori, është se ata janë kafirë të paditur dhe nuk janë kryeneçë. Mosqenia e tyre kryeneçë e kokëfortë, nuk do të thotë që nuk janë kafirë, se kafir është ai që e mohon njësimin e Allahut dhe e përgënjeshtron të Dërguarin nga kryeneçësia, ose nga padituria dhe imitimi i njerëzve kryeneçë e të pabindur. Ky njeri, edhe nëse nuk është kryeneç, është pasues i njerëzve të tillë. Në shumë vende në Kur’an, Allahu i Lartësuar na ka lajmëruar për dënimin e atyre të cilët imitojnë të parët e tyre kafirë. Ai na ka lajmëruar që pasuesit do të jenë me të pasuarit, se ata do të grinden në zjarr dhe se pasuesit thonë:
“…Zoti ynë: ‘Këta na humbën ne. Jepu atyre sa dy herë dënimin tonë në zjarr!’ (Allahu) do t’u thotë: ‘Për secilin prej jush ka dyfish (dënim), por ju nuk e dini’.” El Arafë: 38.
“Kur të jenë duke u grindur në zjarr, të dobtit do t’u thonë atyre që ishin kryelartë: ‘Vërtet që ne ju ndoqëm ju. A mundeni tani të merrni prej nesh ndopak nga zjarri?’ Ata që ishin kryelartë do të thonë: ‘Ne jemi të gjithë në këtë (zjarr)! Vërtet që Allahu ka gjykuar mes robëve (të Tij)!’” Gafir: 47-48.
“Ata që mohojnë thonë: ‘Ne nuk besojmë në këtë Kur’an, as në çfarë ishte para tij’, por veç të mund t’i shihje kur Dhalimunët (politeistët, keqbërësit) të detyrohen të qëndrojnë para Zotit të tyre, se si do t’ia hedhin fajin njeri-tjetrit! Ata që ishin të dobët do t’u thonë atyre që ishin kryelartë: ‘Po të mos kishit qenë ju, ne sigurisht do të kishim qenë besimtarë!’ E ata që ishin kryelartë do t’u thonë atyre që ishin të dobët: ‘A ne u ndaluam ju nga udhëzimi që të drejtoheshit, pasi ai erdhi te ju? Përkundrazi, ju ishit Muxhrimunë (politeistë, mëkatarë, kriminelë, të pabindur ndaj Allahut).’ Ndërsa ata që ishin të dobët do t’u thonë atyre që ishin kryelartë: ‘Jo, ishte përbetimi juaj që thurnit natën e ditën, kur ju na urdhëronit ne që të mos besojmë Allahun dhe t’i bashkojmë Atij shokë!’ Secila (palë) prej tyre do të fshehë keqardhjen e vet (për mosnënshtrimin ndaj Allahut në jetën e kësaj bote), kur të shohin ndëshkimin. Ne do të vëmë jaka hekuri në qafat e atyre që mohuan. A janë shpërblyer për (tjetër), veç për çfarë patën vepruar?” Sebe: 31- 33.
Në këto ajete Allahu lajmëron dhe paralajmëron se të pasuarit dhe pasuesit, dënimin do ta kenë të përbashkët. Pasuesve nuk u bën fare dobi fakti që kanë qenë imitues.
Më e qartë se kjo që përmendëm është fjala e Allahut:
“Kur ata të cilët u ndoqën (në adhurimin nga njerëzit) do t’i mohojnë (e ta shpallin veten të pafajshëm nga) ata të cilët i adhuruan dhe ata të shohin dënimin, atëherë të gjitha lidhjet e tyre do t’u shkëputen.* Ndërsa ata që i ndoqën do të thonë: ‘Eh, sikur të kishim një rast të ktheheshim (në dynja), se do t’i mohonim ata si të adhuruarit tanë, siç na mohuan ata ne dhe e shpallën veten të pafajshëm prej nesh’. Kështu Allahu do t’ua tregojë atyre veprat e tyre si keqardhje për ta. Dhe ata nuk do të dalin kurrë prej zjarrit.” El Bekare: 166-16.
Në një hadith të saktë, është transmetuar se Muhamedi (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Kushdo që fton në humbje, do të marrë gjynahe njëlloj si gjynahet e atyre që e ndjekin, duke mos u mangësuar aspak gjynahet e atyre që e ndoqën.” Transmeton Muslimi.
Kjo tregon se kufri i pasuesve ndodh thjesht për shkak të ndjekjes së verbër dhe imitimit (të të parëve). Mirëpo në lidhje me këtë temë, patjetër duhet të bëjmë një shkoqitje, e cila e asgjëson mendimin që mund t’i lindë dikujt, se këtu kemi të bëjmë me një paradoks. Kjo sepse ka ndryshim ndërmjet imituesit që ka pasur mundësi për të marrë dije dhe për të njohur të vërtetën, por u largua dhe u shmang prej saj, dhe ndërmjet imituesit që nuk ka pasur kurrfarë mundësie të tillë. Që të dy llojet e imituesve, janë realitet ekzistues në përgjithësi. Ata që kanë mundësi për të njohur të vërtetën dhe largohen prej saj, kanë neglizhuar dhe nuk e kanë bërë detyrën, kështu që nuk ka arsye e cila i justifikon tek Allahu. Ndërsa ata që nuk kanë pasur kurrfarë mundësie e aftësie për të pyetur dhe për të marrë dije, ndahen në dy pjesë gjithashtu:
- Në ata që e duan udhëzimin dhe e preferojnë atë, por nuk kanë mundësi që ta gjejnë, për shkak se nuk ka kush i orienton. Këta i përfshin gjykimi i atyre që jetojnë në periudhat e ndërprerjes së shpalljes hyjnore dhe atyre që nuk u ka arritur thirrja.
- Në të shmangurit (indiferentët) që nuk kanë dëshirë për të njohur të vërtetën dhe nuk mendojnë në vetvete, përveçse për bindjet që kanë.
Njerëzit e pjesës së parë thonë: “O Zot, sikur të dinim se ka fe tjetër më të mirë se bindjet që kemi, do ta pasonim, por nuk njohim veçse këtë që kemi dhe nuk kemi mundësi për të njohur diçka tjetër. Ky është kulmi i mundësive dhe i njohurive tona.
Ndërsa njerëzit e pjesës së dytë janë të kënaqur me bindjet që kanë, nuk preferojnë mbi to asgjë tjetër dhe nuk kërkojnë veçse ato. Qëndrimi i këtyre do të jetë i njëjtë, pa asnjëfarë ndryshimi, si në rastin kur janë të aftë dhe të mundshëm për të njohur të vërtetën, po ashtu edhe kur nuk janë të tillë.
Megjithëse njerëzit e të dy grupeve, nuk kanë mundësi e aftësi për të njohur besimin e drejtë, grupi i dytë nuk duhet të trajtohet si i pari, sepse mes tyre ka ndryshim. Grupi i parë i njerëzve është si puna e atyre që kërkojnë fenë e drejtë në periudhën e ndërprerjes së shpalljes hyjnore dhe nuk e gjejnë. Kështu që ata vdesin në bindje të tjera, nga paaftësia dhe padituria, pasi kanë dhënë të gjithë mundin për kërkimin e së vërtetës. Ndërsa grupi i dytë i tyre, është si puna e atij që nuk e kërkon fenë e drejtë dhe nuk mundohet për ta gjetur, por vdes në shirk dhe në bindjet e tij, edhe pse sikur ta kërkonte, nuk do të kishte mundësi ta gjente. Kështu që ka ndryshim ndërmjet pamundësisë së atij që e kërkon fenë e vërtetë dhe pamundësisë së mospërfillësit, të shmangurit e indiferentit.Mendo thellë mbi këtë arsyetim! Allahu do të gjykojë ndërmjet robërve të Tij në Ditën e Gjykimit me vendimin dhe drejtësinë e Tij. Ai do të ndëshkojë vetëm atë që i ka arritur argumenti, të cilin e kanë përcjellë të dërguarit e Tij. Kjo gjë, për sa i përket krijesave në përgjithësi, është e prerë dhe e padiskutueshme. Ndërsa për sa u përket individëve të veçantë ne nuk mund të ndërhyjmë ndërmjet Allahut dhe robërve të Tij për të gjykuar se a u ka arritur argumenti apo jo. Detyra e robit është që të besojë se çdo njeri që pranon e përqafon fe tjetër përveç fesë islame është kafir, dhe se Allahu nuk ndëshkon askënd, veçse pasi t’i përcillet argumenti nëpërmjet të dërguarit. Kështu gjykohet në përgjithësi për ta. Kurse gjykimi ndaj personave të veçantë (të caktuar), për sa i përket shpërblimit dhe ndëshkimit, lihet për dijen e Allahut dhe vendimin e Tij.
Kjo për sa i përket përfundimit të tyre në Ahiret, kurse rregullat e dynjasë zbatohen sipas asaj që ata shfaqin. Kështu që fëmijët e kafirëve dhe të çmendurit e tyre, janë kafirë në rregullat dhe ritualet e dynjasë, pra zbatohet në të drejtën e tyre ajo që zbatohet ndaj kujdestarëve të tyre.
Sqarimi që kemi bërë është i bazuar në katër parime:

Parimi i parë. Allahu i Lartësuar nuk ndëshkon asnjë, veçse pasi t’i arrijë argumenti, siç ka thënë:
“Kushdo që ecën drejt, ai ecën drejt për të mirën e vetes së vet, dhe kushdo që ecën shtrembër, ai ecën shtrembër me humbje të vetes së vet. Asnjë i rënduar me barrë, nuk mund të mbajë barrën e një tjetri (secili mban barrën e vet) dhe Ne nuk ndëshkojmë përderisa të çojmë të dërguar (për të udhëzuar e këshilluar).” El Isra: 15
“Të dërguar si përgëzues dhe si paralajmërues në mënyrë që njerëzimi të mos ketë më arsye për t’u shfajësuar ndaj Allahut pas tyre. Allahu është kurdoherë i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.” En-Nisa: 165.
“Ai pothuaj shpërthen me vrull. Çdo herë që hidhet në të një grup (që është caktuar për të hyrë në të), ruajtësi i tij do të pyesë: ‘A nuk erdhi tek ju këshillues?’ Ata do të thonë: ‘Po, sigurisht! Vërtet që një këshillues na erdhi neve, por ne e përgënjeshtruam atë dhe thamë: ‘Allahu as që ka zbritur gjë (shpallje të Tij), veçse ju jeni në gabim të madh.’ Dhe do të thonë: ‘Veç sikur të kishim dëgjuar ose të kishim menduar, ne nuk do të kishim qenë mes banorëve të zjarrit flakërues!’ Pastaj ata do të dëshmojnë mëkatin e tyre. Kështu pra, larg prej banorëve të zjarrit flakërues!” El Mulk: 8-11.
“O ju bashkësi e xhindëve dhe e njerëzve! A nuk erdhën te ju të dërguar nga mesi juaj duke ju shpallur Vargjet e Mia dhe duke ju paralajmëruar për takimin në këtë Ditë tuajën?” Ata do të thonë: “Ne dëshmojmë përkundër vetvetes sonë.” Ishte pikërisht jeta e kësaj bote që i gënjeu ata, dhe vetë ata do të dëshmojnë kundër vetvetes, se me të vërtetë kanë qenë mosbesimtarë.” En Aam: 130.
Argumente të tilla ka shumë në Kur’an. Nëpërmjet tyre Allahu i Lartësuar lajmëron se ndëshkon vetëm atë që i ka ardhur i dërguari dhe i ka arritur argumenti. Pra ai që do të ndëshkohet është gjynahqari që e pohon gjynahun e tij.
Allahu i Lartësuar ka thënë: “Ne nuk u bëmë padrejtësi atyre, por ata ishin të padrejtë.” Ez-zuhruf: 76.
I padrejtë është ai që e ka njohur shpalljen që ka ardhur me të i dërguari, ose që ka pasur mundësi për ta njohur, por e ka kundërshtuar dhe është shmangur prej saj. Ndërsa për atë që nuk ka pasur asnjëfarë lajmi nga i dërguari dhe asnjëfarë mundësie për ta njohur, si mund të thuhet se është i padrejtë?

Parimi i dytë. Njeriu e meriton ndëshkimin për dy shkaqe:

- Mospërfillja e argumentit, shmangia prej tij, mosdëshirimi i tij dhe mospunimi me të, si dhe me atë që rrjedh prej tij.
- Refuzimi dhe përgënjeshtrimi i argumentit me kryeneçësi pasi i ka arritur, dhe mospasja dëshirë për të pranuar dhe për të praktikuar atë për të cilën tregon argumenti.
I pari është kufër shmangieje (mospërfillje e së vërtetës dhe indiferencë ndaj saj) dhe i dyti është kufër kryeneçësie. Ndërsa atë që e bën kufrin për shkak të paditurisë (xhehlit), pasi nuk i ka arritur argumenti dhe nuk ka pasur mundësi për ta njohur atë, Allahu nuk e ndëshkon derisa t’i arrijë argumenti.

Parimi i tretë. Informimi i njerëzve rreth argumentit fetar ndryshon sipas kohërave, vendeve dhe personave. Ndoshta mund t’u arrijë kafirëve argumenti i Allahut në një kohë të caktuar dhe jo në një kohë tjetër, mund t’u arrijë në një vend dhe jo në një vend tjetër, sikur që mund t’i arrijë një personi dhe jo një tjetri, ose për shkak të mospasjes së mendjes dhe aftësisë për të dalluar gjërat, siç është puna e të vegjëlve dhe të çmendurve, ose për shkak të moskuptimit, si puna e atij që nuk e kupton bisedën dhe nuk ka përkthyes për t’ia përkthyer. Ky është në rangun e shurdhit, i cili nuk dëgjon asgjë dhe nuk ka mundësi për të kuptuar. Në ditën e gjykimit ai do të jetë njëri prej katër kategorive të njerëzve që do të japin arsyen e tyre para Allahut, siç përmendet në hadithin e el Esved, ebi Hurejres etj.

Parim i katërt. Allahu vepron sipas urtësisë së Tij, gjë të cilën ai nuk e thyen (cënon). Nëpërmjet veprave të Tij, Ai ka për qëllim synimet dhe përfundimet e tyre të lavdishme. Ky parim është themeli mbi të cilin bazohet diskutimi rreth këtyre kategorive dhe krahas tij, është edhe marrja e gjykimeve dhe vendimeve rreth tyre nga tekstet e Kur’anit dhe Sunetit, e jo nga mendimet e njerëzve dhe arsyetimet e tyre.[4]




--------------------------------------------------------------------------------

[1]) Meqenëse kjo pjesë e librit të lartpërmendur tëibnul Kajim, përmban sqarime të rëndësishme në lidhje me shumë çështje të tekfirit, përcjelljes së argumentit dhe kuptimin e perceptimin e tij, e kemi përmendur pothuajse të plotë në fundin e këtij kushti.
[2]) Rreth këtyre njerëzve ka diskutuar në kategorin e katërmbëdhjetë ku ka thënë: “Kategoria e 14-të janë njerëzit që nuk kanë as bindje (ibadete) dhe as gjynahe (mëkate, kundërshtime, shkelje), as kufër dhe as besim. Në këtë kategori përfshihen disa lloje:
a) Ata që nuk u ka arritur fare thirrja islame dhe nuk kanë dëgjuar asgjë rreth saj.
b) I çmenduri që nuk mund të logjikojë dhe të dallojë të mirën nga e keqja.
c) Shurdhi që kurrë në jetën e tij nuk mundet që të dëgjojë.
d) Fëmijët e mushrikëve (idhujtarëve), të cilët kanë vdekur para se të arrinin moshën e aftësisë logjike (mendore) për të dalluar gjërat.”Dijetarët e Umetit kanë pasur shumë mosmarrëveshje në lidhje me gjykimin ndaj kësaj kategorie. Çështja rreth së cilës kanë diskutuar më gjerë, është ajo e fëmijëve të mushrikëve.
Ndërsa për sa u përket fëmijëve të muslimanëve, imam Ahmedi ka thënë: “Askush nuk ka kundërshtuar në lidhje me përfundimin e tyre, d.m.th. që ata janë në xhenet.”
Pas përmendjes së mendimeve të dijetarëve në lidhje me fëmijët e idhujtarëve, ibnul Kajim ka zgjedhur mendimin që ata do të sprovohen në “Arasat” në Ditën e Gjykimit. Atë ditë, atyre dhe të gjithë ata që nuk u ka arritur thirrja, do t’u dërgohet një i dërguar. Ai që i bindet të dërguarit, hyn në xhenet, ndërsa ai që e kundërshton të dërguarin hyn në zjarr. Sipas këtij mendimi disa hyjnë në xhenet dhe disa hyjnë në zjarr. Kështu bëhet pajtimi ndërmjet të gjitha argumenteve dhe haditheve që kanë të bëjnë me këtë temë. Ajo që Allahu e ka ditur në lidhje me përfundimin e tyre, të cilën Profeti (salallahu alejhi ue selem) ia ka referuar duke thënë: “Allahu është i ditur rreth asaj që ata do të punonin”, do të shfaqet në Ditën e Gjykimit.
Pastaj ibnul Kajim e ka bazuar mendimin që zgjodhi në hadithin që e trasmeton el Esued ibni Serië se i Dërguari i Allahut (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Katër kategori njerëzish japin arsyet e tyre para Allahut në ditën e gjykimit: burri shurdh i cili nuk dëgjon; burri i matufepsur që i ka ikur mendja për shkak të pleqërisë së thyer; burri i çmendur e budalla dhe burri që ka vdekur në ‘el fetre’ (periudhën e ndërprerjes së mesazhit hyjnor)…”, e deri në fund të hadithit që u përmend edhe më lart, me gjithë shtojcën e transmetuar nga ebu Hurejre. Ky që ka zgjedhur ibnul Kajim, është mendimi i shumicës së të parëve tanë. Prej dijetarëve që e kanë mbështetur këtë mendim janë edhe Muhamed ibni Nasër el Meruzi, el Bejhaki, ibnu Tejmije, ibnu Kethiri etj.
________________________________
Këtu përfshihen ata të cilët dijetarët i cilësojnë “ehlul fetreh.” Sipas sqarimit të dijetarëve, “ehlul fetreh” janë popujt që kanë jetuar në kohën ndërmjet të dërguarve, tek të cilët nuk është dërguar i dërguar i parë dhe nuk e kanë arritur të dytin.
Ibnu Kethiri ka thënë: “el fetretu” është periudha e ndërprerjes (së mesazhit qiellor) ndërmjet dy profetëve, si p.sh. ndërprerja e mesazhit (revelatës) ndërmjet Isës dhe Muhamedit salallahu alejhi ue selem.
Shumë dijetarë e përdorin këtë term për të gjithë ata që nuk u ka arritur thirrja islame, përfshi këtu edhe fëmijët e kafirave.
Në lidhje me “ehlul fetreh” ose ata që nuk u ka arritur thirrja islame duhet të kemi parasysh disa gjëra:
a) Diskutimi rreth “ehlul fetreh” ose atyre që nuk u ka arritur thirrja, nuk ka të bëjë me çështjen e justifikimit me anë të paditurisë, sepse në çështjen e justifikimit bëhet fjalë për atë që është evidentuar Islami i tij dhe pastaj bën diçka që është në kundërshtimt me Islamin, duke qenë i paditur.
b) Mosmarrëveshja e konstatuar mes dijetarëve në lidhje me ata që nuk u ka arritur thirrja, është vetëm për sa i përket përfundimit të tyre në Ahiret, ndërsa për sa i përket gjykimit të tyre në dynja, nuk ekziston asnjë lloj mosmarrrëveshje. Asnjëri nga dijetarët nuk ka thënë që ata janë muslimanë, ose në të drejtën e tyre zbatohen rregullat që kanë të bëjnë me muslimanët. Ibnul Kajim, në një fragment gjatë sqarimit rreth kategorisë së 17-të që po përmendet më lart, ka thënë: “Robi e ka detyrë të besojë që çdo njeri që pranon e përqafon fe tjetër përveç fesë islame është kafir, dhe se Allahu nuk ndëshkon askënd veçse pasi t’i përcillet argumenti nëpërmjet të dërguarve.
Kështu gjykohet në përgjithësi për ta. Ndërsa gjykimi ndaj personave të veçantë (të caktuar), për sa i përket shpërblimit dhe ndëshkimit, lihet për dijen e Allahut dhe vendimin e Tij. Kjo për sa i përket përfundimit të tyre në Ahiret, kurse rregullat e dynjasë zbatohen sipas asaj që shfaqet prej tyre. Kështu që fëmijët e kafirëve dhe të çmendurit e tyre, janë kafirë në rregullat dhe ritualet e dynjasë, pra, zbatohet në të drejtën e tyre ajo që zbatohet ndaj kujdestarëve të tyre.
c) Për sa i përket përfundimit të tyre në Ahiret, megjithëse dijetarët kanë mosmarrëveshje, mendimi më i saktë është se ata do të sprovohen atje, me anë të dërgimit të të dërguarit. Ai që i bindet shkon në xhenet, e ai që nuk i bindet shkon në zjarr, siç tregon hadithi i Profetit (salallahu alejhi ue selem).
d) Mendimi më i saktë i dijetarëve është se idhujtarët e Mekës që kanë vdekur para se të dërgohej Muhamedi (salallahu alejhi ue selem), nuk konsiderohen prej atyre që nuk u ka arritur thirrja e Teuhidit, sepse midis tyre kishte njerëz që e ndiqnin rrugën e Ibrahimit në adhurimin e Allahut një të Vetëm, pa i bërë shok. Kështu që hadithet e Profetit (salallahu alejhi ue selem) ku përmendet se disa idhujtarë të Mekës, para se të dërgohej Muhamedi (salallahu alejhi ue selem), janë prej banorëve të zjarrit, nuk bien në kundërshtim me argumentet që tregojnë se ata që nuk u ka arritur thirrja, do të sprovohen në Ahiret

[3]) Ky sqarim që ka bërë ibnul Kajimi tregon se ai që nuk pranon e nuk njeh parimin e adhurimit të Allahut një të Vetëm pa i bërë shok dhe parimin e ndjekjes dhe respektimit të Muhamedit (salallahu alejhi ue selem) në mënyrë të përgjithëshme, nuk konsiderohet musliman. Pohimi në mënyrë të përgjithshme i Islamit, njësimit të Allahut dhe dëlirja e shfajësimi në mënyrë të përgjithshme nga shirku (idhujtaria) dhe idhujtarët, është e domosdoshme për një njeri që të konsiderohet dhe të radhitet prej “ehlul kible”, rreth të cilëve vërtiten rregullat e tekfirit që po i sqarojmë. Në qoftë se njeriu bie në gjëra të cilat përbëjnë përgënjeshtrim dhe rrënim të përgjithshëm të parimeve të fesë, si p.sh. të mohojë profecinë e Muhamedit (salallahu alejhi ue selem), të mos besojë në Ditën e Gjykimit, të pretendojë që Allahu ka bashkëshorte ose fëmijë, ose të besojë dhe të bëjë idhuj njerëzit, si puna e disa batinijve, një person i tillë nuk ka hyrë dhe nuk e ka përqafuar fenë islame, edhe sikur ta deklarojë veten musliman. Por duhet të kemi parasysh që persona të tillë të cilët nuk pranojnë parimin e adhurimit të Allahut një të Vetëm e pa i bërë shok, dhe që bien në gjëra të cilat përbëjnë përgënjeshtrim të përgjithshëm të parimeve të fesë, nëse u ka arritur argumenti i mesazhit hyjnor dhe nuk e kanë pranuar, janë kafirë në rregullat dhe vendimet e dynjasë dhe të Ahiretit. Ndërsa, nëse nuk u ka arritur thirrja islame, ose u ka arritur në një mënyrë të shtrembëruar e të shpërfytyruar, gjë e cila i largon njërëzit nga Islami, në rast të tillë ata konsiderohen kafirë në rregullat dhe vendimet e dynjasë, kurse në Ahiret Zoti e di më së miri përfundimin e tyre. Ndryshe është puna me ata, Islami i të cilëve është evidentuar, dhe të cilët në përgjithësi besojnë në parimet e Islamit si në profecinë e Muhamedit (salallahu alejhi ue selem), në Ditën e Gjykimit, e pranojnë parimin e adhurimit të Allahut një të Vetëm, pa i bërë shok, dhe parimin e respektimit dhe pranimit të Sheriatit në përgjithësi. Këta njerëz, edhe sikur të bien në gjëra që janë shirk i madh apo i vogël, gjëra që kanë të bëjnë me detajet e Teuhidit, ose të bien në devijime që kanë të bëjnë me detaje të tjera të besimit, si mohimi i disa gjërave të detajuara në lidhje me botën e përtejme, mohimi i ndonjë cilësie të Allahut, ose disa detaje të ligjit të Sheriatit, nuk bëhen kafirë, vetëm në qoftë se u ka arritur argumenti fetar rreth gjërave të detajuara. Në gjëra të tilla, muslimani justifikohet me anë të paditurisë, përderisa nuk është i mirinformuar rreth argumentit fetar. E shikoj të arsyeshme ta theksoj edhe një herë, se ai që e pranon parimin e Teuhidit dhe nga padituria përzihet e vepron gjëra që janë “shirk”, duke menduar se nuk janë “shirk”, sipas besimit unanim të “ehli sunetit”, nuk bëhet “kafir”, vetëm nëse i përcillet argumenti fetar.
[4]) Marrë nga “Tarikul hixhretejni” me pak shkurtime.

[_Mersin_]

Per me shume rreth kesaj teme shiko ketu

http://mjekesia-profetike.com/forum/...sted=1#post485

Besoj se nga rregullat me ngjyre blu e ke marre nje pergjigje ne te kundert me thuaj ta permbledh .Ma bej hallall qe e zgjata por ndoshta keto rregulla u vijne ne ndihme dhe vellerzeve te tjere.Tema rreth tekfirit akoma s;eshte e perfunduar ne keto postime per plotesimin e saj shikoni linkun e mesiperm.

[hubejb]

Skeni hiq turp prej Muhammedit alejhisselam, si ua mban fytyra te dilni ne Diten e Gjykimit para Muhammedit alejhisselam me deklarata te tilla per Prinderit e Tij.

[Milkway]

Skeni hiq turp prej Muhammedit alejhisselam, si ua mban fytyra te dilni ne Diten e Gjykimit para Muhammedit alejhisselam me deklarata te tilla per Prinderit e Tij.

Edhe pse nuk eshtepre mue kjo vrejtje une po te them qe diten e gjykimet para zotit gj.sh kem me dal dhe jo para Muhamedit

[Gostivari_usa]

Deshta te pyes ndonjerin prej muslimaneve per nje gje : A kan faj ata njerez qe kan jetuar ne mes viteve 325 prej keshillit te Nikes ( aty ku jezusi eshte shpallur zot) e dej ne paraqitjen e Islamit . A jane te denuar edhe ata njerez qe pa dije kan pranuar krishterimin .

Edhe e njejta pyejtje vlen per ata njerez qe pa shkolle te pa ditur ne thellesi te medha ku nuk ka mundur te dihet per islamin per shum arsye , atje ku civilizimi nuk ka mberritur ende a jan njerez me faj a po jo ?

Ndoshta tema merr ndonje kahe tjeter por ju kisha lut te jete mbrenda qellimit te temes
kalofshi bukur

Xhamia, mendoj se askush nuk eshte i denuar nqs nuk ka informate per fene islame. Edhe sot e kesaj dite ke njerez mekatar, te cilet edhe hane njeri tjetrin , e kam fjalen per fiset primitive ne brezin tropikal te Amerikes se Jugut.
Po parashtrohet pyetja a kane faj keta njerez?!! Eshte veshtire te pergjigjesh sepse sipas standardeve tona ata kane faj , por nuk i akuzon dot pasi ata kurre nuk kane degjuar per fene islame.
Andaj mendoj se per njerezit e tille te cilet per nje arsye te cilen e di vetem Zoti , qe jane lene ne erresi , te cilet nuk jane udhezuar nga Allahu, vetem Allahu ka te drejte te gjykoj mbi ta dhe jo vetem mbi ta por edhe mbi besimtaret.
Sipas disa studimeve qe kam lexuar , mendoj studimeve teologjike, keta qe kurre nuk kane degjuar per fene islame do ta kene shum me lehte se sa keta te tjeret qe kane degjuar dhe mohojne fjalen e Allahut.

Me Respekt GV_USA

[Gostivari_usa]

Skeni hiq turp prej Muhammedit alejhisselam, si ua mban fytyra te dilni ne Diten e Gjykimit para Muhammedit alejhisselam me deklarata te tilla per Prinderit e Tij.

Jo jo si ka fajet mjeksia , i kane fajet hadithet te cilat juve u besoni 100% !
Mjeksia ben veten punen e tij , ashtu sic eshte i mesuar se hadithi te cilen ai citoj eshte i vertete.
Ja per kete po flet GV_USA dhe me ne fund ofendohem, quhem qafir etj etj.
Pik se pari Mjekesia qe beson ate hadith haron se prinderit e profetit vdiqen para se te shpallet Islami , ashtu qe nuk ka shance qe te jete e vertete se ata vdiqen gjate kohes se shpalljes se fese islame , vdiqen para dhe nuk kishin degjuar asgje per fene islame, jo vetem ata po te gjithe njerezit qe jetonin ne ate kohe.

Po sidoqe te jete e di se do dali dikush dhe do me quaj qafir pasi nuk e besoj kete hadith.
Fundja ma mire qafir se sa me besu ate hadith!!!

Me respekt GV_USA

[Arrnubi]

Skeni hiq turp prej Muhammedit alejhisselam, si ua mban fytyra te dilni ne Diten e Gjykimit para Muhammedit alejhisselam me deklarata te tilla per Prinderit e Tij.

Degjo ne nuk jemi shia ose bektashi dhe te na humbi llogjika para argumentit per hire te dashurise.

Allahu ka permend ne Kuran te jatin e Ibrahimit a.s qe vdiq Qafir.Ka permend te Birin e Nuhut a.s Ka permend te Shoqen e Lutit a.s.Ka permend Xhajen e Profetit a.s Ebu Lehebin.Dijetaret kane thene se kushdo mushrik qe ka vdek para profetit a.s sigurisht qe do jete ne zjarrin e xhehenemit.
Sepse ka pasur nje origjine fetare te fese se Ibrahimit dhe Ismailit.Po keshtu dhe profeti a.s ka permend prinderit e tij.

E ne smund ta bejme besimtarin qafir dhe qafirin besimtar vetem se me argumente.

Po ku ju spranoni argumentet cfare te bejme ne per hipokrizine tuajen ne kundershtim me ajetet e Zotit.Ju sdoni ta mesoni fene nga hadithet e profetit a.s ju doni me emesuar fene prej shejtanit, prej kristianeve, prej hebrejve prej njerzve te prish dhe injorante qe sdine kurrfare sendi prej fese.E kur ju flitet me hadithe mohoni hadithet.Mohoni te derguarin a.s dhe fjalet e tij.Uallahi denim ne ditene gjykimit kundra jush dhe ju se meritoni shefatin e asaj dite prej profetit a.s derisa ti jeni bindur Allahut plotesisht ne pranimin e fese.A nje pjese prej fese po e besoni e tjetern po e mohoni.Allahu ju udhezofte ne rrugen e drejte se kam frike se do perfundoni si cifutet qe i ktheu Allahu ne .... .

Cuditem me keto njerez.Nuk edi si e Adhuroni ju Zotin me keto mohime, dyshime dhe pergenjeshtrime ne zemren e juj.Uallahi cuditem.Besojne grate e tyre, nenat dhe baballaret e tyre, besojne shoket e tyre, shefat e tyre, kalamajt e tyre kur ju thone dicka ne jeten e perditcme dhe nuk besojne hadithet e profetit dhe shokeve te tij.Turppppppppp musliman pa din dhe pa iman eshte ai qe nuk beson hadithin e profetit a.s.

Keshille Kuranore

Por jo për Zotin tënd! Ata nuk mund të kenë aspak besim përderisa të të bëjnë ty (o Muhamed) gjykues për të gjitha mosmarrëveshjet e tyre derisa të mos mbetet në vetvetet e tyre asnjë pikë kundërshtimi ndaj vendimeve të tua dhe derisa t’i pranojnë ato plotësisht të nënshtruar.” En-Nisa: 65.

Allahu i ka paralajmëruar për sprovim dhe ndëshkim ata që i kundërshtojnë urdhërat e të Dërguarit të Tij (salallahu alejhi ue selem):

“Dhe kushdo që kundërshton të Dërguarin, pasi t’i jetë treguar qartë atij Rruga e Drejtë dhe ndjek rrugë tjetër nga ajo e besimtarëve, Ne do ta mbajmë në atë drejtim që ai ka zgjedhur dhe do ta djegim atë në zjarr, e sa përfundim i keq.” En-Nisa: 115.

Shkaku i shmangies nga respektimi i të Dërguarit të Allahut (salallahu alejhi ue selem) është ndjekja e epshit dhe dëshirave të nefsit. Për këtë dëshmon fjala e Allahut në Kur’an:

“Por nëse ata nuk të përgjigjen ty (nuk të besojnë ty dhe Mesazhin tënd të besimit islam, as nuk të ndjekin ty), atëherë dije pra se ata ndjekin vetëm dëshirat e tyre. Dhe kush është më i gabuar sesa ai i cili ndjek dëshirat e veta pa udhëzim nga Allahu? Sigurisht që Allahu nuk e udhëzon popullin Dhalimun (politeist, mosbesimtar, keqbërës e të pabindur ndaj Allahut).” El Kasas: 50.

[Gostivari_usa]

Degjo ne nuk jemi shia ose bektashi dhe te na humbi llogjika para argumentit per hire te dashurise.

Allahu ka permend ne Kuran te jatin e Ibrahimit a.s qe vdiq Qafir.Ka permend te Birin e Nuhut a.s Ka permend te Shoqen e Lutit a.s.Ka permend Xhajen e Profetit a.s Ebu Lehebin.Dijetaret kane thene se kushdo mushrik qe ka vdek para profetit a.s sigurisht qe do jete ne zjarrin e xhehenemit.
Sepse ka pasur nje origjine fetare te fese se Ibrahimit dhe Ismailit.Po keshtu dhe profeti a.s ka permend prinderit e tij.

E ne smund ta bejme besimtarin qafir dhe qafirin besimtar vetem se me argumente.

Po ku ju spranoni argumentet cfare te bejme ne per hipokrizine tuajen ne kundershtim me ajetet e Zotit.Ju sdoni ta mesoni fene nga hadithet e profetit a.s ju doni me emesuar fene prej shejtanit, prej kristianeve, prej hebrejve prej njerzve te prish dhe injorante qe sdine kurrfare sendi prej fese.E kur ju flitet me hadithe mohoni hadithet.Mohoni te derguarin a.s dhe fjalet e tij.Uallahi denim ne ditene gjykimit kundra jush dhe ju se meritoni shefatin e asaj dite prej profetit a.s derisa ti jeni bindur Allahut plotesisht ne pranimin e fese.A nje pjese prej fese po e besoni e tjetern po e mohoni.Allahu ju udhezofte ne rrugen e drejte se kam frike se do perfundoni si cifutet qe i ktheu Allahu ne .... .

Cuditem me keto njerez.Nuk edi si e Adhuroni ju Zotin me keto mohime, dyshime dhe pergenjeshtrime ne zemren e juj.Uallahi cuditem.Besojne grate e tyre, nenat dhe baballaret e tyre, besojne shoket e tyre, shefat e tyre, kalamajt e tyre kur ju thone dicka ne jeten e perditcme dhe nuk besojne hadithet e profetit dhe shokeve te tij.Turppppppppp musliman pa din dhe pa iman eshte ai qe nuk beson hadithin e profetit a.s.

Keshille Kuranore

Por jo për Zotin tënd! Ata nuk mund të kenë aspak besim përderisa të të bëjnë ty (o Muhamed) gjykues për të gjitha mosmarrëveshjet e tyre derisa të mos mbetet në vetvetet e tyre asnjë pikë kundërshtimi ndaj vendimeve të tua dhe derisa t’i pranojnë ato plotësisht të nënshtruar.” En-Nisa: 65.

Allahu i ka paralajmëruar për sprovim dhe ndëshkim ata që i kundërshtojnë urdhërat e të Dërguarit të Tij (salallahu alejhi ue selem):

“Dhe kushdo që kundërshton të Dërguarin, pasi t’i jetë treguar qartë atij Rruga e Drejtë dhe ndjek rrugë tjetër nga ajo e besimtarëve, Ne do ta mbajmë në atë drejtim që ai ka zgjedhur dhe do ta djegim atë në zjarr, e sa përfundim i keq.” En-Nisa: 115.

Shkaku i shmangies nga respektimi i të Dërguarit të Allahut (salallahu alejhi ue selem) është ndjekja e epshit dhe dëshirave të nefsit. Për këtë dëshmon fjala e Allahut në Kur’an:

“Por nëse ata nuk të përgjigjen ty (nuk të besojnë ty dhe Mesazhin tënd të besimit islam, as nuk të ndjekin ty), atëherë dije pra se ata ndjekin vetëm dëshirat e tyre. Dhe kush është më i gabuar sesa ai i cili ndjek dëshirat e veta pa udhëzim nga Allahu? Sigurisht që Allahu nuk e udhëzon popullin Dhalimun (politeist, mosbesimtar, keqbërës e të pabindur ndaj Allahut).” El Kasas: 50.

Arrnubi , ta bej nje pyetje te vogel , a je i sigurte qe a.s. Muhamedi 100% i ka thene keto fjale per prinderit e tij ?!!
A mund te me garantojsh se a.s. Muhamedi i ka thene keto fjale 100% ?!!
A ka mundesi qe ky hadith te jete i fabrikuar te paken 0,01 % ?!!
Si e sqaron faktin ti se amaneti i fundit i profetit eshte i regjistruar ne tre variante ?!!
Dhe per shkak se te gjithe e dine ( te paketn ata qe kane lexuar hadithet ) se ekzistojne tre variante te amanetit te fundit cili variant eshte i vertete ?!!
Nqs se themi se te tre varianetet jane te verteta , me cfar arsyeje i quani shijat jo besimtare ( ata bazohen tek hadithi sipas te cilit profeti i keshillon besimtaret te besojne Kuranin dhe familjen e tij ) , pra shijat nuk bejne asgje vecse respektojne fjalen e profetit bazuar ne kete hadith.
Dhe nqs se besojne perseri e them se te tre variantet e amanetiti te fundit jane te verteta , me cfar baze i akuzoni ata qe nuk i besojne hadithet si jobesimtare ( mos haro se njeri variant i amanetit te fundit thot se a.s. Muhamedi ka thene kam lene per ju vetem librin e Allahut , asgje me shum , nuk permend sunnetin nuk permend familjen , por vetem Kuranin ) , pra njerezit qe nuk i besojne hadithet bazohen tek ky hadith.
Me jep pergjigje te lutem , sepse me te vertete kam nevoje dikush te mi sqaroj keto tre variante te amanetit te fundit .
Me respekt GV_USA

[Gostivari_usa]

Ska pergjigje akoma ?!! ITs okay , kur te jeni gati mund te postoni pergjigjen te cilen do ta lexoj me gjithe zell.

GV_USA