Porosia e takimit ndërfetar

[Shpresmiri]

POROSIA E TAKIMIT NDËRFETAR TË MBAJTUR NË VATIKAN PREJ 24 DERI MË 29 TETOR 1999 DHËNË BOTËS

Kardinali Francis Arinze, kryetari i Këshillit Papnor për dialog ndërfetar në përfundim të këtij takimi, në takimin e madh pasditor më 28 tetor 1999, në Sheshin e Shën Pjetrit në Romë para Papës Gjon Palit II, e lexoi porosinë përfundimtare të këtij takimi. Leximit i paraprinë fjalët hyrëse të tij:

Gjatë katër diteve të kaluara në këtë takim ndërfetar kemi medituar, vepruar dhe jemi lutur bashkërisht, duke pyetur se në çfarë forme do të kishte mundur të zgjerohej bashkëpunimi në mes anëtarëve të traditave të ndryshme fetare në fillim të mijëvjeçarit të tretë. Kemi ardhur deri të përfundimi që vijon: Para së gjithash kemi parashtruar ç'po ndërmarrim për të ardhmen? Në vend të dytë kemi shkëmbyer ide çfarë forme do të kishte mundur të këtë bashkëpunimi në mes religjioneve në shekullin dhe mijëvjeçarin e ardhshëm. Zoti i bekoftë vendimet tona që përmbahen në këtë porosi:

Në fillim të mijëvjeçarit të tretë, ne përfaqsuesit e traditave të ndryshme fetare, të mbledhur në “frymën e Asizit” në Vatikan, të ardhur nga shumë anë të botës, dëshirojmë t'i ndajmë frytet e përvojave të këtyre ditëve, si dhe bindjet që janë pjekur dhe shpresën me të cilat po përgatitemi për ardhmërinë e botës sonë.

Jemi të vetëdijshëm për nevojat urgjente:

- që të ballafaqohemi me përgjegjësi dhe trimëri me problemet dhe sfidat e botës bashkëkohore (varfëria, racizmi, ndotja e mjedisit, materializmi, luftërat dhe shitja e armëve, globalizimi, AIDS-i, mungesa e ndihmës mjekësore, shkatërrimi i familjes dhe bashkësisë, marginalizimi i grave dhe fëmijëve).
- që të punojmë të bashkuar në mënyrë që ta vërtetojmë dinjitetin e njeriut si burim i të drejtave njerëzore dhe obligimeve reciproke në luftë për drejtësi dhe paqe të të gjithëve;
- që ta krijojmë një vetëdije të re shpirtërore për tërë njerëzimin, në harmoni me traditat tona fetare, në mënyrë që të japim ndihmë që respekimi i parimeve të lirisë fetare dhe lirisë së ndërgjegjjes të mund të mbizotërojnë.

Jemi të vetëdijshëm se në traditat tona fetare kemi burimet e duhura për ta përballuar ndasinë të cilën e vërrejmë në botë, dhe të nxisim miqësinë reciproke dhe respektimin ndër popuj.
Të vetëdijshëm jemi se shumë mosmarrëveshje tragjike në botë dalin prej lidhjes pragmatike dhe shpesh herë të padrejtë të feve me interese nacionale, politike, ekonomike apo me interese të llojeve tjera.
Të vetëdijshem jemi se nëse nuk e plotësojmë detyrën tonë që t'i zbatojmë në jetë idealet më të larta të traditave tona fetare, do të kemi përgjegjësi për pasojat dhe do të jemi rreptë të gjykuar.
E dijmë se problemet që po e mundojnë botën kanë një tipar që nuk jemi në gjendje t'i zgjedhim vetë. Për këtë arsye ndjehet nevoja e shpejtë e bashkëpunimit ndërfetar.
Të gjithë jemi të vetëdijshëm se bashkëpunimi në mes religjioneve nuk e përfshin dorëheqjen nga identiteti ynë fetar, por ajo është më tepër një hap që duhet të zbulojë edhe këtë:

- të mësohemi ta respektojmë njëri-tjetrin si anëtarë të një familjeje të vetme;
- të mësohemi t'i respektojmë dallimet dhe t'i çmojmë vlerat e përbashkëta të cilat na lidhin njëri me tjetrin.
Prandaj jemi të bindur se mund të punojmë së bashku duke u orvatur t'i ndalojmë konfliktet dhe t'i mbizotërojmë krizat që ekzistojnë anë e kënd botës.

Bashkëpunimi në mes religjioneve të ndryshme duhet të vendoset në themelet e mënjanimit të fanatizmit, ekstremizmit dhe antagonizmit të ndërsjelltë, të cilat shpiejnë drejt dhunës.
Të gjithë jemi të vetëdijshëm për rëndësinë e mësimit, shkollimit, si mjete për të nxitur mirëkuptim, bashkëpunim dhe respekt të ndërsjelltë. Të gjitha këto përfshijnë:

- mirëmbajtjen e familjes si themel kryesor të shoqërisë;
- të ndihmohen gjeneratat e reja për formimin e ndërgjegjes;
- të theksohen vlerat shpirtërore dhe morale, themelore dhe të përbashkëta;
- mbeshtetjen (kultivimin) e jetës shpirtërore në lutje, meditime, përqëndrim sipas praktikës së secilës traditë fetare;
- të sigurohet që tekstet e historisë dhe religjionit të ofrojnë paraqitjen objektive të traditave fetare, në mënyrë që personat që u takojnë këtyre traditave të mund të njihen (dallohen) në to.

Të gjithë janë të ftuar që t'i bashkangjiten këtij dialogu ndërfetar dhe ndërkulturor.
Nga këtu jemi të shtyrë të bëjmë shumë thirrje:
Ua sjellim ndër mend të gjithë udhëheqësve fetarë që të nxisin frymën e dialogut në kuadrin e bashkësive përkatëse, si dhe të jenë të gatshëm të hyjnë në dialog me shoqërinë qytetare në çdo lëmi.
Apelojmë te të gjithë prijësit botërorë, pavarësisht prej fushës së ndikimit të tyre që:
- ta dëbojnë lejimin që religjioni të jetë i përdorur për arsyetimin e diskriminimeve;
- ta respektojnë rolin e religjionit në shoqëri, në lëmin ndërfetar, popullor dhe lokal;
- që ta çrrënjosin varfërinë dhe të luftojnë për drejtësi shoqërore dhe ekonomike.
Në frymën e Jubileut u drejtohemi të gjithë atyre që janë mbledhur në këtë ditë që:
- të kërkojnë falje për mëkatet e bëra në të kaluarën;
- që të nxisin pajtim atje ku përvojat e dhimbshme të së kaluarës kanë krijuar ndasi dhe urrejtje dhe që të mos lejojnë që e kaluara të vendoset si pengesë në ecjen kah nderimi dhe dashuria e dyanshme;
- të orvatemi për ta tejkaluar ndasinë ndërmjet të pasurve dhe të varfërve;
- dhe të punojmë për një botë me paqe të vërtetë dhe të përhershme.

Më gëzim dhe me shpirt falënderimi, madje shumica prej nesh do të mund të thoshte duke i falenderuar në rend të parë Zotit, pjesëmarrësit këtu të mbledhur për këtë tubim ndërfetar, u ofrojnë vëllezërve dhe motrave të tyre këtë porosi shprese.

(Marrë nga revista fetaro-kulturore URTIA)

[deshmuesi]

Ne kete tubim mernin pjese te gjitha llojet e besimeve te ndryshme fetare, apo vetem religjionet brenda krishterizmit?
Deshmuesi

[Shpresmiri]

Po Deshmues, të gjithë përfaqësuesit e feve (religjioneve) të ndryshme. Pra, jo vetëm të krishterët.
(Dëm që nuk ka dëgju shumica për këtë takim).

[deshmuesi]

Mendoni se te gjitha fete besojne dhe njohin te njejtin Zot Perendi , Perendine e Abrahamit, Isakut dhe Jakobit?
Deshmuesi

[Shpresmiri]

Deshmuesi, unë po të përgjigjem nga këndvështrimi i besimit tim, në pyetjen e parashtruar. Shkurt mund të them se unë në çfarëdo veprimi në rend të parë shikoj si ka vepruar Jezu Krishti në atë rast. Kur e shohim veprimin e tij, s`mund e mos të habitemi për shumë gjëra që na duken disi të çuditshme. Edhe ai ka mundur të dilte para mbarë Izraelit, pas Ringjalljes, dhe të bërtiste "Ja ku jam, e munda vdekjen, ju munda edhe ju që më kryqëzuat", dhe t`i likvidonte të gjithë kundërshtarët, por jo, Ai këtë nuk e bëri...
Edhe diçka. Mendoj se duhet bërë dallimin e respektit ndaj rezignacionit apo indiferentizmit. Me respektimin e lirisë së personit ne respektojmë edhe atë hapësirë lirie që është e domosdoshme te besimi. Madje me këtë respektojmë edhe Zotin i cili bënë që të bie shi edhe për të drejtët edhe për të padrejtët.

DEKLARATA
„NOSTRA AETATE“
për marrëdhëniet e Kishës me religjionet jo të krishtera

Hyrje

1. Në kohën tonë, kur gjinia njërëzore prej dite në ditë shumë afër bashkohet dhe shumëzohen marrëdhëniet ndër popuj të ndryshëm, Kisha shqyrton me kujdes më të madh, në cilin relacion duhet të qëndrojë ndaj religjioneve jo të krishtera. Sipas detyrës së saj, ka parasysh para së gjithash të përkrahë bashkimin dhe dashurinë ndërmjet njerëzve po ashtu edhe ndërmjet popujve, çka kanë njerëzit të përbashkët dhe që t’i udhëheqë në bashkësinë reciproke.

Të gjithë popujt janë një bashkësi e vetme, kanë një zanafillë të njëjtë, ku Zoti tërë gjininë njerëzore e lejoi të banojë në rruzullin tokësor të përbashkët;1 po ashtu e kanë Zotin si një dhe të ngjashmin Qëllim të fundit. Provania e tij, dëshmia e mirësisë së tij dhe qëllimi i shëlbimit u ofrohet të gjithë njerëzve,2 derisa të jenë të bashkuar të zgjedhurit në Qytetin shenjtë, drita e të cilëve do të jetë shkëlqimi i Zotit; ku të gjithë popujt do të ecin në dritën e tij.3

Njerëzit presin prej religjioneve të ndryshme përgjigjen në enigmat e pazgjidhura të ekzistencës njerëzore, të cilat sikur më parë po ashtu edhe sot, zemrat e njerëzve i shqetësojnë në thellësinë më të madhe: Ç’është njeriu? Ç’është kuptimi dhe qëllimi i jetës sonë? Çka është e mira, çka është mëkati? Prej nga vjen vuatja dhe çfarë kuptimi ka ajo? Cila është rruga kah lumturia e vërtetë? Çka është vdekja, gjykimi dhe shpërblimi pas vdekjes? Dhe përfundimisht: çka është kjo fshehtësia e fundit dhe e pashprehur e ekzistencës sonë, prej së cilës ne vijmë dhe kah e cila shkojmë?

Mbi besimet e ndryshme

2. Prej kohërave më të vjetra deri tek ditët tona gjendet tek popujt e ndryshëm ndonjë vështrim i fuqisë së fshehtë, e cila është e pranishme në rrjedhat dhe ngjarjet e jetës, dhe jo rrallë gjendet njohja e një hyjnie më të lartë bile edhe të Atit. Ky vështrim dhe kjo njohje përshkon jetën e tyre me një kuptim të thellë religjioz. Në bashkpunim me përparimin e kulturës kërkojnë religjionet me nocione të sakta nëpërmjet gjuhës së formuar përgjigje në pyetje të njëjta. Kështu njerëzit e kërkojnë në hinduizëm fshehtësinë hyjnore dhe e bijnë këtë në një pasuri të pashterrshme të miteve dhe në përpjekjet filozofike të thella për shprehje dhe kërkojnë nëpërmjet formave të jetës asketike apo meditime të thella ose vendstrehim të dashur, të besueshëm tek Zoti, lirimin prej ngushticave dhe kufizimeve të rrethanave tona. Në forma të ndryshme të budizmit do të njihet pamjaftueshmëria radikale e botës së ndryshuar dhe do të mësohet rruga, në të cilën njerëzit me kuptimin e përshpirtshëm dhe të besueshëm do të arrijnë gjendjen e përsosur të lirimit ose - nëpërmjet përpjekjeve të veta, me ndërmejtësimin e ndihmës nga lartë do të mund të depërtojnë deri në shkëlqimin më të lartë. Kështu orvaten edhe religjionet tjera të përhapura në tërë botën, që shqetësimin e zemrës së njeriut ta takojë në mënyra të ndryshme, t’i tregojë udhët e ndryshme: mësimin dhe rregullat e jetës gjithashtu edhe ritet e shenjta.

Kisha Katolike, asgjë nuk mohon çfarë është e vërtetë dhe e shenjtë në këto religjione. Ajo merrë parasysh me respekt të sinqertë, ato mënyra veprimi dhe jetese, ato paragjykime dhe doktrina të cilat, megjithëse në shumë pika ndryshojnë nga ato që përmban dhe beson ajo vetë, jo rrallë pasqyrojnë atë shkëlqim të asaj së vërteteje që ndriçon të gjithë njerëzit. Prore kumton dhe është e obligueshme të kumtojë Krishtin, i cili është „Rruga, e Vërteta dhe Jeta“ (Gjn 14, 6) në të cilin njerëzit i gjejnë begatitë e jetës religjioze, në të cilin Zoti i ka pajtuar me të gjithë.4

Për këtë arsye ajo qorton bijtë e vet, që me urti dhe dashuri, nëpërmjet bisedimeve dhe bashkëpunimeve me përkatësitë e religjioneve të tjera gjithashtu duke dëshmuar fenë dhe jetën e vet të krishterë çdo mirësi shpirtërore dhe të ndershme po ashtu edhe vlerat socio-kulturore, që gjenden tek ata, t’i pranojnë, mbrojnë dhe përkrahin.

Mbi besimin islam

3. Me respekt të madh i vështron Kisha edhe myslimanët të cilët e adhurojnë një Zot të vetëm, të gjallë dhe subsistent, të mëshirshëm dhe të gjithpushtetshëm, krijuesin e qiellit e tokës5 , i cili u ka folur njerëzve. Ata mundohen t’i nënshtrohen me gjithë shpirt vendimeve të tij të fshehta, sikurse edhe Abrahami që iu ka nënshtruar Zotit, në çka feja islame mbështetet. Jezusin, të cilin ata megjithatë nuk e njohin si Zot, por e nderojnë si profet, dhe ata e nderojnë edhe nënën e tij Virgjërën Mari të cilën edhe herë pas here e thërrasin edhe në dëvotshmëri. Përveç kësaj ata e presin ditën e gjyqit në të cilën Zoti të gjithë njerëzit do t’i ringjallë dhe do t’i shpërblejë. Për këtë arsye ata i japin rëndësi përmbajtjes së jetës morale dhe adhurojnë Zotin posaçërisht me lutje, lëmoshë dhe agjërim.

Edhepse, gjatë shekujve, kanë lindur jo pak mospajtime ndërmejt të krishterëve e myslimanëve, Koncili shenjt u kërkon të gjithëve të harrojnë të kaluarën dhe të zbatojnë me sinqeritet mirëkuptimin e anasjelltë, si edhe të mbrojnë e të përkrahin së bashku, drejtësinë shoqërore, vlerat morale, paqen e lirinë për të gjithë njerëzit.

Mbi besimin e judenjëve (Judaizmin)

4. Duke kërkuar fshehtësinë e Kishës përkujton Koncili i shenjtë Besëlidhjen, nëpërmjet së cilës populli i Besëlidhjes së Re shpirtërisht është i lidhur me fisin e Abrahamit.

Kështu Kisha e Krishtit njeh, se pas fshetësisë së shëlbimit hyjnor, fillimi i besimit dhe zgjedhjes së saj gjendet qysh tek patriarkët, tek Moisiu dhe tek profetët. Ajo shpallë, që të gjithë besimtarët e krishterë janë bijë të Abrahamit sipas fesë6 , dhe janë të përfshirë prej këtyre patriarkëve dhe se shëlbimi i fshehtësisë së Kishës shënjon shembullin e nxjerrjes së popullit të zgjedhur prej tokës së robërisë. Për këtë arsye Kisha nuk mund të harrojë, që ajo nëpërmjet këtij populli, me të cilin Hyji lidhi Besëlidhjen e Vjetër prej mëshirës s‘mund t‘shprehet, Zbulesën e Besëlidhjes së vjetër dhe është i marrë e pranuar prej rrënjëve të mira të drurit të ullinjëve në të cilën paganët janë si degë të egra të shartuara7 . Sepse Kisha beson, që Krishti, paqja jonë, me kryq i pajtoi judenjët dhe paganët dhe që të dy në vete i bashkoi8 .

Kisha ka përherë parasysh fjalët e Palit Apostull i cili u thotë bashkëvendasëve të vet, që „atyre u përket adoptimi, Lavdia, Bësëlidhjet, Ligji, kulti, premtimet; të tyre janë edhe patriarkët, prej tyre, si njeri, është edhe Krishti, i cili është mbi çdo gjë“ (Rom 9, 4-5), biri i Virgjërës Mari. Dhe përkujton në kohën e sotme, se apostujt rrjedhin prej popullit judaik, që janë themelet dhe shtyllat e Kishës, po ashtu edhe shumë prej tyre janë nxënësit e parë të cilët i shpallën botës Ungjillin.

Sikur dëshmon edhe Shkrimi Shenjt, Jerusalemi nuk njohi mbizotërimin,9 dhe një pjesë e madhe e judenjëve nuk e ka pranuar Ungjillin, por edhe jo pak e kanë kundërshtuar përhapjen e tij10 . Megjithatë, judenjtë janë sipas dëshmisë së apostujve prapëseprapë të dashurit e Hyjit, për shkak të Etërve; dhe janë të dhantisë dhe thirrjes së vet të pandryshueshëm.11 . Me profetët dhe të njëjtit apostull pret Kisha ditën, të cilën e din vetëm Zoti, në të cilën të gjithë popujt njëzëri do të thërrasin dhe atij „krahakrahas t’i shërbejnë“ (Sof 3, 9).12

Ashtu siç është trashëgimia e përbashkët shpirtërore e pasur e judenjëve dhe e krishterëve, dëshiron Sinodi i Shenjtë t’i nxisë njohjet dhe respektin e dyanshëm, që para së gjithash është fryt i studimeve biblike dhe teologjike po ashtu edhe i bisedimeve vëllazrore.

Megjithatë pushtetmbajtësit judenjë dhe pishtarët e tyre kanë insistuar në vrasjen e Krishtit13 , edhepse për vuajtjet e tij që i ka pësuar nuk mund të llogaritet assesi për të gjithë judenjtë pa dallim që atëherë jetonin e kursesi për judenjtë e sotëm. Megjithë që Kisha është populli i ri i Zotit, nuk duhet që judenjtë t’i paraqesim sikur të larguarit dhe të mallkuarit prej Zotit, sikur të pasonte kjo prej Shkrimit Shenjt. Për këtë arsye duhet të gjithë të kenë kujdes, që askush në katekezë apo në predikime të fjalës së Zotit të mësojë diçka, që nuk përputhet me të Vërtetën ungjillore dhe me Shpirtin e Krishtit.

Në vetëdijshmërinë e trashëgimisë, që ajo ka së bashku me judenjtë, Kisha gjykon të gjitha përndjekjet kundër çdo njeriu, jo prej shkaqeve politike, por e nxitur prej dashurisë religjioze të Ungjillit, denon urrejtjet, përndjekjet, manifestimin e antisemitizmit, që janë drejtuar në ndonjë kohë apo prej ndokujt kundër judenjëve.

Edhe Krishti, siç na ka mësuar dhe na mëson përherë edhe Kisha, i pranoi mundimet dhe vdekjen e vet vullnetarisht, me dashuri të pakufi për mëkatet e njerëzve, që të gjithë të arrijnë shëlbimin. Kështu është detyra e predikimeve të Kishës, që të shpallë kryqin si shenjë universale të dashurisë së Hyjit dhe si burim i të gjitha hireve.

Vëllazërimi i gjithmbarshëm

5. Nuk mund ta thërrasim Hyjin, Atin e të gjithëve, nëse i shmangemi sjelljes vellazërore përkundrejt disa njerëzve, të cilët janë të krijuar në përngjasimin e Hyjit. Qëndrimi i njeriut ndaj Hyjit Atë dhe qëndrimi i tij ndaj njeriut vëlla janë të afërta njëra me tjetrën, siç pohon edhe Shkrimi: „Kush nuk ka dashuri nuk e ka njohur Hyjin“ (1 Gjon 4, 8).

Ashtu shmanget themeli i çdo teorie apo praktike, që mes njeriut dhe njeriut, mes popullit dhe popullit përkatësisht bën dallime me dinjitetin njerëzor dhe prej kësaj në të drejtat që pasojnë.

Për këtë arsye Kisha gjykon çdo diskriminim të njeriut dhe çdo akt të përdorimit të dhunës kundër atij, që përdoret për shkak të racës apo ngjyrës së tij ose gjendjes shoqërore apo religjionit të tij, sepse kjo e kundërshton shpirtin e Krishtit. Për këtë arsye, duke ecur gjurmëve të Shën Pjetrit dhe Shën Palit, thërret Sinodi i shenjtë me seriozitet të flaktë të gjithë besimtarët, që „sjellja e tyre midis paganëve të jetë shembullore“ (1 Pjt 2, 12). Nëse është e mundur, aq sa u përket atyre, që ta ruajnë paqen me të gjithë njerëzit,14 që në të vërtetë të jenë bijtë e Atit, i cili është në qiell.15

Të gjitha këto në tërësi dhe hollësi që janë botuar në këtë Deklaratë, i pëlqyen etërit e Koncilit të Shenjtë. Edhe ne me fuqi apostolike të trashëguar prej Krishtit - të gjitha këto bashkë me etërit e nderuar në Shpirtin Shenjt i miratojmë, vendosim dhe përcaktojmë dhe urdhërojmë që të shpallet në lavdi të Hyjit çka caktoi Koncili.

Në Romë, te Shën Pjetri, më 28 shtator 1965
Unë, PALI, ipeshkvi i Kishës Katolike
(vijojnë nënshkrimet e Etërve)



(Marrë nga revista fetaro-kulturore URTIA)

[deshmuesi]

Nuk kam deshire qe te hyj ne polemike , sidomos ne rastin tone.
Nuk mund te gjykoj askend qofte pagan apo fetar, qofte i krishter apo mysliman e cdo gje tjeter. Detyra e nje te krishteri eshte: Te shpalle Krishtin dhe te shpallesh Krishtin do te thote te shpallesh te VERTETEN.
Ne nje kishe dikur ne Amerike , behet fjale shume vite perpara, Pastori gjate nje predikimi tha: " Ne me myslimanet me shume gjara na afrojne se sa na ndajne".
Nuk i kam haruar kurre nga mendja ime kato fjale, po keshtu nuk jam nisur te gjykoj personi qe i tha, si dhe nuk kam paragjykuar kurre besimin e tij si dhe arsyen e kesaj deshmije.
Nese ne duhet ti gjykojme gjerat , ato duhet ti gjykojme simbas se VERTETES, dhe bibla thote se e verteta eshte Krishti.
Ne me myslimanet na ndan pikerisht Krishti. Ata mohojne Krishtin ne tre aspekte te cilat jane fondamentale ne besimin e krishtere dhe ne deshmine e Perendise. Dhe keto jane:
1-Krishti Zot e Perendi.
2-Kryqezimi , vdekja dhe ringjallja.
3-Jezusi Bir i vetem lindur i Atit Perendi.
Nese dikush do ti mohoje Krishtit keto tri gjera, ka mohuar Perendine, dhe e verteta nuk eshte ne te.
Jezusi ju tha apsotujve nje te vertete ku cdo i krishter duhet te mbeshtetet tek kjo deshmi e Jezusit. Ai ju tha tyre se, Te gjithe ata qe mbledhin per mua, jane me mua, dhe te gjithe ata qe shperndajne , jane kunder meje.
Une nuk dua tju gjykoj ju ne lidhje me besimin dhe religjionin qe ndiqni, por ne shume raste kam vene re se, ju besoni se edhe kurani eshte fjala e Zotit. Pikerisht ky fakt ju nxjer ne perfundim te gabuar. "Rini Zgjuar tha JEzusi". Do te deshiroja qe ti ti luteshe Perendise per te te shpejguar se cfare do te thote JEzusi me keto fjale , dhe cili eshte kuptimi i tyre per nje te krishtere.
Ju ndiqni nje politike fetare ku ne thelb ka paqen midis besimeve te reme dhe asaj te vertete. Por mos haro se Erresira nuk ka asnje gje te perbashket me Driten.
Shpresmir shpeshhere verej se ju ne qender kini si qellim PAQEN midis besimeve te ndryshme fetare, dhe shpeshhere verej se ju i inkruajoni keto besime (qe ne qender nuk kane Krishtin), si besime te verteta. Mendoj se kjo eshte shume e rrezikshme. Por une mendoj se nje mesues nuk mund ta inkruajonte nxenesin kur ai nuk ndjek mesimin e vertete. Pra do te kisha deshire qe te hiqje dore nga politika fetare dhe te shihje drejt qellimin se perse Jezusi te ka thirur.
NEse ju e quani te drejte qe te uleni dhe ti luteni Perendise me ata qe e mohojne Birin e Perendise, qe mohojne SAKRIFICEN me te madhe qe Perendia beri per Njriun, qe mohojne vete Perendine Zotin KRisht, kjo per mua eshte ABSURDITETI dhe herezi. Jezusi tha se, Askush nuk mund ti sherbeje dy zoterinjve , dhe Prendise dhe Mamonajt.
Kushtoju Leximit te bibles dhe kerko Frymen e Perendise qe te te zbuloje te VERTETEN Zotin Krisht. Tempulli i PErendise nuk ka azgje te perbashket me tempullin e satanit.
Eshte gje e mrekullueshme qe te ndejkesh dhe te besh PAQEN e Perendise , por jo ta humbesh ate per hir te paqes se botes.
Inkruajimi im per ju eshte: Ndiq Krishtin dhe do te kesh te verteten, dhe do te njohesh vullnetin e Krishtit dhe do ta besh ate.
Mer si shebull Palin, ai ne asnje rast nuk i inkurajoi besimtaret e reme , per hir te paqes se botes, por ju shpalli atyre Krishtin duke bere qendrese , duke duruar te RRahura, te burgosura, e plot vuajtje te tjera. Perse e beri Pali kete gje? Vullnetin e kujt beri ai? Kujt i sherbeu ai? Cdo i krishter sheh plotesisht permes Palit se si ai duhet te vuaje per emrin e Krisht duke sakrifikuar dhe jeten e tij.


Medashuri ne Krisht . Deshmeusi

[AsgjëSikurDielli]

Deshmues, beson ti ne Allah?

Beson ne Jahweh, si Judaizmi?

Beson ne Brahman, si Hinduset?

Beson ne Buddha-ne, si Buddhistet?

Beson ne Chung Tzu-ne si Taoistet?

Po ne Guru Nanak, e ne Adi Granth si Sikhet?

Apo ne Mahavira, si Jainet?

Ose ne Kami (zotera) si Shintoizmi?

Apo ne Baha'u'llah, si ata qe i takojne fese Bahai?

A beson ne Reinkarnim? Po ne Dharma? Po ne Karma?

Jo...

E pse pra pret qe muslimanet, apo kushdo tjeter te besoj ne Krisht si Perendi?

A nuk po shkon pak si me larg me te drejten e reklamimit, e po ben kete tash si te domosdoshme "per te besuar ne Perendi"?

Kush te tha ty qe per me teper se 4 Bilione banore te ketij Rruzulli Tokesor, nuk ka shpetim pasiqe nuk besojne ne Krisht?

Si dhe kush te tha ty qe Bibla vjen nga Krishti e nuk vjen nga Torrah Judaiste?

nga Genesis, Exodus, Lividicus, Numbers dhe Deteuronomy?

Pse mundohesh ti detyrosh tjeret te besojne ne ate ne te cilen edhe ti beson? Ne Krisht?

[Honezmi]

I nderuar Asgje Sikur Dielli
Te gjitha pergjigjet e pjetjeve te tua drejtuar (deshmusit)kane vetem nje pergjigjelogjika e "Deshmusit"eshte llogjika e nje fondementalisti te krishter,qe mendone se i ka ardhur koha qe te hakmeret.Ky njeri, nuk shikon, dhe nuk munde te gjeje, asnje gje pozitive tek pjesa tjeter qe nuk besone ne krisht!!
E kuptohet morrali i njerzve tetille!!!!Fondementalizmi.
Kurse sa per temen e hapur nga Shpresmiri mendoi:Se tema te tilla duhen perkrahur e respektuar. Dhe se ne shqiptaret duhet te shikoim me mire se cfar na bashkone, dhe jo cfar na ndajne (sic pretendone fanatiku Deshmus)

[deshmuesi]

Te nderuar myslimane, ju lutem nuk dua te mereni me mua dhe as te me gjykoni. Nuk kam asnje qellim kundra jush dhe besimit tuaj, keshtu mos "Tirni corap".
Biseda ime eshte e kuptueshme per ate qe njohin Krishtin, per ata qe njohin Perendine Jehovah.
Une nuk pergjigjem per 4biljon njerez qe nuk besojne ne Krishti, pasi Krishti tha se rruga e shpetimit eshte shume e ngushte, sa mezi do te kalojne vetem DISA, ndersa ajo e shkatrimit eshte e GJERE, ku kalon shumica.
Nuke e di nese kini gjetur ndonje shkrimin tim ku tju gjykoj ju se perse besoni ne kete fe apo ate tjetren, nuk me intereson se ku besojne ata qe jan kundershtare te kryqit dhe Krishtit. Mua me interesojne ata qe e digjojne dhe besojne tek Krishti.
Keshtu qe te mos hyjme ne polemika fetare, me mire harojeni se kush eshte deshmuesi , sepse nuk kini se perse te interesoheni per te. Diskutimin tim e kam me nje te krishter dhe keshtu nuk eshte mire qe te futni hundet, sepse ku ju futni hundet me pas bije ere.
Ps . Shpresmir do te kisha deshire qe ta vazhdonim biseden tone.
Deshmeusi

[AsgjëSikurDielli]

Deshmues,

ate te timen mirre nga aspekti i nje njeriu te pavarur, se une nuk e mbroj Muslimanizmin. Por, me beri pershtypje kur the se "Muslimanet nuk besojne ne Krisht per ate edhe gabohen" ose dic te ngjajshme.

E une te pyes ty si i Krishtere, a beson ne Allah ti? A e fal namazin pese her ne dite, dhe agjeron ne muajin e Ramazanit?

Pergjigja eshte nje JO e madhe e shtypit.

Dhe natyrisht nje pyetje qe lind sic lind femiu nga gjiri i se vertetes (dashurise):

Pse ti mendon se e ke te drejten ti "denosh" dhe ti klasifikosh besimet tjera si te paverteta, pasiqe vetem Krishti ua tregon njerezve rrugen e shpetimit?

Mendoj, pse nuk futesh ndonjehere ne kembet e nje Tailandezi, Kinezi, Indiani, apo Indoneziani? Pse nuk futesh ndonjehere ne kembet e ndonje japonezi apo arabi?

Dmth, te mesosh pak me shume mbi ta e te mos gjykosh nga pozita e "fituesit" te drejten e te "humburit".

ASD