Poezitë më të mira të shqipes

[Brari]

me pelqeu kjo poezi e vogel por brilante e ..




©Rizah Sheqiri-t



DEGËZ E KËPUTUR



Shtërngata një degëz nga trungu e shkuli
era e mori dhe larg larg e shpuri
degëzshkreta pranë një trungu tjetër vend zuri

e trungu edhe pse mbeti në erë
degë e degëza i përtriu përherë

trung i plandosur sërish përparoi
pas shtrëngatës me gjelbërim plagët i mbëltoi
po degëza e këputur kurrë nuk gjethoi.


..


bukur Shaqiri..

[Nyx]

Fatos Arapi- Si s'te desha pak me shum

Si s'të Desha pak më Shumë
Unë e desha përtej vdekjes,
Ashtu dashurova unë
Edhe prap s'ia fal dot vetes:
S'i s'e desha pak më shumë...

Pak më shumë ku shpirti thyhet,
T'i them ndarjes: - Prit, ca pak...
Të gënjejmë mallin që s'shuhet,
Kujtimin të gënjejmë pak.

Përtej vdekjes, përtej botëve,
Atje ku nis "ca pak" tjetër,-
Asaj që më rri mes Zotave:

"Si s'të desha pak më tepër...".

Andon Zako Cajupi- Dashuria

Do të lëvdoj dashurinë
barabar me perëndinë,
se dashuri e vërtetë,
na mban të gjallë në jetë.

S'e kam parë perëndinë,
shoh ngaherë dashurinë;
dashuria mbretëron,
se njeriu pa të s'rron.
Cinë të besoj taninë,
perëndin' a dashurinë?
Perëndi në këte jetë
është dashuria vetë.

Kur jeshmë të vegjël, si moll' e pabërë,
putheshim ngaherë, ditënë të tërë;
vij e të kërkojë, vij e të thërresë,
losnim të dy bashkë, rronim me një shpresë.
Mba mend sa të desha, mba mend sa më deshe?
Mba mend si më thoshe e vogël kur jeshe?
Tani që jam burrë, tani q'u madhove,
dashurin' e parë pse vall' e harrove?
Tani q'u poq molla, e hanë të tjerë,
mikn' e djalërisë s'e qas as në derë!
Po, si dallëndyshja vete në vend tjetër
dhe kthehet.' prapë në fole të vjetër,
Ashtu zëmra jote mundet të kujtojë
mikn' e djaleris dhe prapë ta dojë.

Digjem, përvëlohem
se të dua shumë,
ditënë mendohem,
natën rri pa gjume

Lulete të dilnin,
mike, sa të dua,
këtu do të vinin
të qajnë me mua.

Zogjtë të dëgjonin,
do t'më rrinin prane
dhe do të këndonin,
të harroj sevdanë.

Asnjeri ne jetë
plagën s'ma shëron,
përveç mikja vetë,
qe vjen e lëndon!

Bukuria jote, leshërat e tua
posi pëndë korbi, të gjata mbi thua,
ballëtë si diell, faqetë si mollë,
qafa jot' e gjatë, mesi yt i hollë,
gjoksi si shegë, dhëmbët si thëlpënjë,
buzët si burbuqe, sytë si gështënjë,
dora si dëborë, fjala jote mjaltë,
kurmi yt i derdhur, shtati yt i naltë;
gjithë më kënaqin, të tëra t'i dua,
po zëmëra jote u bë gur për mua!

E mban mënd, moj Marë,
dashurin' e parë?
Njeri nuk e gjegji,
se jeshmë te vegji.

Unë pa ty s'rrojë,
vij' e të kërkojë;
tl pa mua s'rroje,
vij' e me kërkoje.

Në lule me erë
putheshim ngahere,
dhe si burr' e grua
losnim nënë ftua.

Një ditë, të dyza
losnim mbylla-syza:
U fshyem pa dukur
në ferra, në gurë,
u fshehm' kaqë bukur,
Sa s'u gjendm'dot kurrë...

0 moj lulja manushaqe,
ndëgjo dashurinë ç'thotë:
Të lozëm faqe për faqe,
Të na përzienë lotë.

Pika-pika bie shiu
dhe dëbora flokë-flokë,
vetëtin e fryn veriu,
breshëri kërcet mi tokë!

Le të fryjë er' e ftohtë,
s'ka ç'më bën dimëri mua:
Dashuria më mban ngrohtë,
se pushtoj atë që dua.

Kur fryn era me tallas,
kur bie dëbor' e shi,
sa flë njeriu me gas,
kur ka mikenë në gji!

[vajza_pr]

Latif Berisha

Tri Gota

N'livadh te jetes tri gota i gjeta
Dy jane te mbushura,asht bosh e treta...

Te paren e mora,ne buze e afrova,
Ish'idhet si pelimi mejher e largova...

Te dyten e mora,me gjuhe pak e preka,
Prej s'ambli me dogj,mejhere e hjeka...

I zbraza te dyjat ne te treten gote,
U ba idht e ambel,si asht vet' kjo bote....

[ocean wave]

Une e dua Shqiperine



S'kam çiflik e s'kam pallate,
S'kam dyqan me kater kate,
Po e dua Shqiperine
Per nje stan ne trebeshine,
Per nje shkarp e per nje gur,
Per nje gardh e per nje mur,
Per kasollen mbi Selishte,
Per dy ara ne Zallishte,
Per nje lope e per nje gomar,
Per nje Balo,nje manar.
Une e dua Shqiperine
Si bari dhe si fshatar.

Une e dua Shqiperine,
Per terfilin mi lendine,
Per nje vaze gjeraqine,
Dhe per ujet qe buron
Nga nje shkem e gurgullon
Neper lista gjetheshume,
Edhe zbret perposh ne lume.
Une e dua Shqiperine
Per nje lule trendeline,
Per nje zok qe fluturon,
Per bilbilin qe kendon
Ne ato ferra ne ato hije
Kenge malli e dashurie,
Kenge shpirti te helmuare.
Une e dua Shqiperine
Si poet i dhemshuruare.

Une e dua Shqiperine
Qe nga Korca e Vranine,
Ku del bujku qe me nate
Me parmende dhe me shate,
Mbjell e korr me djell,me hene
Dhe s'ka buke per te ngrene,
Ku nallbani dhe samarxhiu
Mjeshtri,kallfa e kallajxhiu,
Krrusen dite e krrusen nate,
qe te hane buke thate,
Ku hamalli neper skela
Ngarkon hekur dhe varela,
Kembe zbathur,***** cjerre
Punon vetem per te tjere.

Une e dua Shqiperine
Qe nga Shkupi e Janine,
Ku nje popull derezi
Heq e vuan roberi
Po ka shpirtin luftetar.

Une e dua Shqiperine
Si shqiptar e bir shqiptar


Pas tërmetit



S'duken më ar' e luadhe,
po balt' e vithisur,
dhe kasoll' e katundarit
shuar e gremisur.

Po në mes të asaj gremine
ujët rjeth e shkon,
edhe dielli papushuar
rrëmbat i lëshon.

Poshtë e thellë dheu i lashtë
vlagë ka në gji
edhe zemra e njeriut
zjarr e trimëri.

Do të bgjallet prapë jeta
duke lulëzuar
anembanë do përhapet
duke gurgulluar.

Përsëri do të shkëlqejnë
ara dhe bostane
do ja thotë këngës prapë
zemra kapedane.

Do të rrjedhë jeta-plakë
pa fund, pa kufi
dhe do ketë si kurorë
punë e dashuri.

Vetvrasja e një të dashurit



Hiqmu nga mendja, vajzë e shënjtëruar
Pse më për ty unë s’jam në këtë botë;
Si një trup i hidhur mbeta i harruar
Që fare s’vlen e drejta sot për sot.

Këtej-andej vete i shkretë duke mejtuar,
Djalërinë e bukur që qaj me lot...
Ajo nën e gjorë t’mos më kish krijuar
Në gojë s’do të kishnja kaq mallkim të plot.

Po ti vazhdo - të lutem – n’këtë jetë
Pemët të shijoç me një kënaqsi,
Dhe për mua të shkretin fare mos mejto.

Vetëm nga nj’herë, n’hidhërim, në do
Kësaj bote thueji se një djalosh i ri
Nga faq’ e dheut u çduk... po si ato retë...

Lypsi plak (Gjyshi plak)



Po del nga shpella ku e ka hedhur fati,
I mjeri plak i krusur nga mundimet,
I dridhen mjekra, këmbët, gjithë shtati,
Skalitur ka në ballë hidhërimet.
Ja, fill i vetëm udhën merr nga fshati
I urtë, i shëmtuar nga mjerimet.
Trastën në krahë, shkopin mban në dorë,
Shiu me breshër bie e ka dëborë.
Udhës mendon kur ishte si të tjerët:
Me bukë, me kasoll’ e dashuri
Dhe psherëtiu: Oh! S’paska për të mjerët
Në këtë botë vallë Perëndi?
Po ndjen në lukth një posi të prerët
Edhe hedh këmbët plaku me fuqi.
Torbën në krahë, shkopin mban në dorë.
Në një kasolle afër sheh një zjarr,
I ngrohet plakut shpirti si një varr,
Dhe drejt kasolles niset me të katra
Gëzohet edhe qesh edhe makar
Udhës kërcen e hidhet shatra-patra.
Trastën në krahë, shkopin mban në dorë,
Shiu me breshër bie e ka dëborë.
I valon gjaku plakut edhe shikon
Përpara gjithnjë duke çaluar.
Po te dera një djepe ç’e shikon.
I dridhen buzët; buzët duke ngashëryer,
Një gur atëhere këmbët i pengon
Edhe përmbys atje mbetet harruar.
Torbën me krahë, shkopin mban me dorë,
Shiu me breshër bie, e ka dëborë.

[ocean wave]

A do trima e sejmenë
kapardisur kudo venë
gjumi natën të mos flenë
për tre mirditas bëj benë.

A të duhen gënjeshtarë,
matrapazë, kokëtharë
rërën ta shesin për farë
merr Krutan dhe je i larë.

A të duhen luftëtarë,
a do botës t’i vesh zjarrë
do arratinë armiku të marrë
merr nja dhjetë kosovarë.

Po qejflinj a të duhen
që me jevga duan të kruhen
zonja që pjellin për vit
veç Elbasani i rrit.

Do demebelë për Stamboll
mos u lodh e bridh dynjanë
në Tiranë rresht =abanë
vetëm të zgjatësh një dorë.

Hall i madh me skraparllinë
ka rrezik të hash dhe dru
dy ministra le ti lenë
se na duhen dhe pa tru.

Do ministra kolonjarë
se mbahen burra me mend
duan kudo të jenë të parë
në mexhlis dhe në kuvend

Njerëz të zgjuar me lezet
që i gjen në çdo anë
që të bënë hallvë e salep
këta janë mjeshtrit dibranë

A do njerëz për ahengje
për tryezë dhe për kuvend
burra e gra kërcejnë me lodër
këta i gjen veç në Shkodër

A do male me dëborë
trima të fortë e malësorë
fort bujarë e burrërorë
shko në Kukës e i ke në dorë.

Këta matjanë burra të zot
që dikur kanë bërë barot
se i njeh gjithë vendi mbarë
janë të aftë për xhandarë.

A të duhen sharlatanë
që të lëpihen në çdo anë
që të përçajnë vatanë
ka sa të duash tropojanë

A do budallenj
ca gomar porsi kopuk
shko e merri mu në Pukë.

Kërko hoxhë e kerko prift
mos bridh e mos u ngjit
se si këta që bënë mëkat
i gjen vetëm në Berat.

Në se do burra llafazanë
që çudisin tërë dynjanë
rrinë tërë ditën rrugës
nga këta gjen plot në Durrës.

Po kërkove kokëpalarë
kryengritës dhe gomarë
që punët të shkojnë vaj
shko e merri në Kavajë.

A do të ruash florinë
katandinë dhe shtëpinë”
me dy qofte mbush sininë
ec e merr gjirokastrinë.

Dy gjëra mos i harro - Vorën-
se ky faj lahet me gjak
veç nishanet dhe shiritat
kësaj pune i venë kapak

Do të hash e të bësh qejf
sofra si për mbret
pastërti e për yzmet
të tillë gjen vec në Përmet.

Do për punë një Korcar
i ke bujq e ustallarë
në grel bashkë hapur venë
krahë e kokë s’u kanë të sharë.

A do urtë njerëzit të rrinë
në komandë të mbash njerëzinë
në terbiet të vesh njerëzinë
merr të gjithë Labërinë.

Do budallenj, hajvanë me dy këmbë
që nuk dinë as si të hanë
ku t’i flasësh të të venë,
dil a shëtit tërë Myzeqenë.

[Auroraa]

Faleminderit shume qe i keni postuar keto poezi . Me paska marr malli mi lexu .

[ocean wave]

Mungesa e lirisë

Ti ishe
Një mëngjes i freskët
Që lëshonte
Tinguj të kthjellët

Dhe ishe një kopsht i derdhur
Zot sa i derdhur
Me erë me ngjyrë
Mbytje çdo gjë përreth

Nga duart nga yjet
Si nga një libër i hapur
Mund të parathoshe çdo gjë

Si fatthënë e rysur që ishe

Po jepeshe lehtë
Si një kafshë
E lodhur nga ndjekjet
Se në flokë
Në ballë
Në sy
Kudo
Të vihej re
Mungesa e lirsië

[ocean wave]

Lamtumire vëndet e mija,
Që po m’zhdukeni dalngadalë
Gjëmon Deti ushton duhija
Lkundet varka vale mbi vale.

Kah njaj Diell që asht tuj flakrue
Andej fill un tash do t’veta
Lamtumir atdhe i bekue
Lamtumirë për sa të jetë jeta!

Neser Nadja kur mbi ne,
Rrezja e diellit ka me ra,
Kush e di sa Ujë e Dhe,
Mue prej teje ka me me më nda?

Po ni pvetsha retë minore?
Po në i pvetsha zogjt e detit?
Veç për ty moj tokë arbnore,
Ska me më fol kush ma mue t’shkeretit

Kam me shkel në të tjera zalle
Në të tjera brigje e të tjera Dete
Kam me ndije të tjera gjuhë
Në të tjera vënde e të tjera qytete…

Vëndin tëm ma skam me pa…

Ka me prit pra motër zeza
Me i pru nanës në shpi ndonjë re,
Po, kushedi, i vllau atëhera,
Ku asht kah kalbet për nan dhe…

Para Hyut naltohet lutja,
O ju bjeshkët e shqiptarisë,
Ku ndër ju s’dijmë, çka asht tuta!
Veç në ju asht logu i burrënisë!

Lamtumire ju mriza e stane!
Lamtumire ju “shkurre e mreta”!
Lamtumire ju o armt e t’parve
Lamtumire për sa t’jetë jeta.

[ocean wave]

E Shtuna e Motres
(Incestit tim)

Kete te shtune
Dashuria hapi kemishen e saj prej nape
Krisen kopsat perdhe
Ne u derdhem te kafshonim gjinjte e saj prej smalti
Ne dihatnim, nuk dihet a vertet deshem kete:
Ca puthje me jehona alkooli
Teksa gishtat na rrezohen-panik ne keneten thithese
Te llastikut te brekeve te tua
Syte i kemi mbyllur (shihet here pas here)
Mbyllur kushedi sa po vuaj
Me kenaq habia, ti munde te mos me neveritesh
Bejme si te pire qe ta harrojme
U hapen kopsat varfer sic dritat ndizen
U therrasim taksive te dashurise, si e ka sot emrin kjo?
Vraje lodhjen
Kjo eshte dashuria, kjo qe po te jap per hir te dashurise
Ti terheq barkun, fryma mbarohet
Ti pengon doren qe shtyhet tek sharrat e qimeve
Po, aty tek fushe-arrezi i pabraktisur
Aty ku zhurmojne vatanet e bariut
Do doja te isha ti
Ta ndaloja, ta mbaja doren e tjetrit, gishtat
si ullinj ne dege
Pastaj te zgjidheshim, te m'i ndaje djerset si taste flauti
Nga ashkla e zemres brenda preherit
Te me ndizej uji i rralle
E shtune. Ra kembana e dashurise
Ra ne kuptimin "u rrezua"
Perdhe qe nga maja e kembanares
Ra dhe litari i brejtur me dhembe
Si dhe kembanari ra gjithashtu me koke poshte
Me duart e buhavitura nga litari
I kremtimeve te te tjereve

[EDilo]

A mund ta sjelle dot "Maratonomak-un" e Nolit ndonje, ju lutem?
Faleminderit

Po ju shkruaj ate qe kerkoni, Marathonomakun e Nolit te Madh !

Rent, or rent, rent e u thuaj
Se u -cthur ordi' e huaj,
Se betejen e fituam
Dhe qytetin e shpetuam!
Rent, or rent,
Rent , or Marathonomak!
Kap nje dege prej dafine
Dhe vertitesh ndaj Athine,
Neper fush' e brek me brek
Kemba token as t'a prek,
Hip 'e zbrit,
Petrit , Marathonomak!
Ke nje plage , po s'e the,
Djers ' e gjak pikon per-dhe;
Do qe ti te jesh i pari,
Per triumfin lajmetari
Flamur -gjak,
Kuqo, Marathonomak!
T' u-tha gryka po s, te pihet,
T' u-mpi kemba , po s' te rrihet,
Se mileti po te pret ,
Ankthi zemrat ua vret,
Vrer e tmerr,
S hpejt , or M arathonomak!
Kurre kaq s' dogji dielli
Dhe si plump s' rendovi qielli,
Kurr' aq' embl' e bukur s'ftoj
Hij' e lisit edhe kroj;
Tur-u tej ,
Tutje , or Marathonomak!
Vapa mbyt e pluhri nxin
Ferra cjerr e guri grin
Afsha gjoksin pervelon
Syrin avulli verbon;
Ur' e prush,
Furr' or Marathonomak!
Gryka si gjyrk te cfryn
Prej Vullkani flag' e tym
Sec' vengon e sec ' gulcon ,
Zemra brinjet t'i ckallmon
Me tokmak,
Mbahu, or Marathonomak!
Nena, motra, nusja dalin,
Ngrehin krahet te te ndalin,
Mos, se s' jane vec Najada
Magjistrica dhe Driada;
Lark, or lark,
Lark, or Marathonomak!
Hajde , ja Akropolia,
Ja qyteti e njerzia,
Qe te pan' e te te cquan
Dhe fuqine t' a rishtuan
Ha dhe pak,
Hajde , or Marathonomak!
Ja , arrive, ua the:
C' gas e c'helm qe kjo myzhde!
"E fituam !" brohorite
Dhe per toke u- perpelite;
Vdiq , or vdiq!
vdiqe or Marathonomak.
Rent kudo , dyke bertitur,
Neper shekuj faqe- ndritur
Se i vogli shtrin viganin
Dhe i shtypuri tiranin,
Vec e tok,
Tok, or Mrathonomak!

Prill, 1930 FAN STILIAN NOLI