Poezitë më të mira të shqipes

[shigjeta]

Nuk mund ta kuptoj mungesen e poezise se Vaso Pashes " O moj SHQYPNI", nje hymn per te gfjitha kohet e brezat, qe na mbush me dashuri per Atdheun dhe te paret tane, dhe me dhimbje per gjendjen e Shqiperise se ndare e te coptuar nga kufipreret, ku isot e kujeve Came dhe te pjeseve te tjera grabitur nga traktatet rendojne ne shpirtin dhe ndergjegjen e cdo shqiptari.

Sigurisht qe eshte, sepse sic thoni edhe ju eshte nje nga pjeset me te bukura te letersise tone.

http://www.forumishqiptar.com/showpo...1&postcount=40

[jakup]

S'MUND TË NDAHEM NGA LUFTA

Me gjithë mallin që kam për ty, nënë,
me gjithë dhembjen që ke për mua
me gjithë dëshirën që kam për jetë
megjithqë një vajzë shumë e dua.

Megjithëqë më pëlqen stina e pranverës
megjithëqë dua paqen në botë,
megjithëqë më pëlqen të nxehtët e ver...ës,
megjithëqë me dëshirë do të rrija mbi tokë.


S'mund të ndahem nga lufta kurrë
s'mund të pajtohem me paqen robëri
'pashë më pashë do t'i bie ferrit'
për të shtrenjtën tonë liri.

Edhe vdekjen do ta puth, nënë,
kur lufta këtë do ta kërkojë,
edhe nga varri do të ngrihem
luftën kurrë s'do ta pushoj

Bahri Fazliu GZIMI

[Ke-ler]

Anës Lumenjve


Arratisur, syrgjynosur,
Raskapitur dhe katosur
Po vajtoj pa fund, pa shpresë,
Anës Elbës, anës Spree-së.


Ku e lam' e ku na mbeti
Vaj-vatani e mjer-mileti
Anës detit i palarë,
Anës dritës i paparë,
Pranë sofrës i pangrënë,
Pranë dijes i panxënë,
Lakuriq dhe i dregosur,
Trup e shpirt i sakatosur?


Se ç'e shëmpnë derbederët,
Mercenarët dhe Bejlerët,
Se ç'e shtypnë jabanxhinjtë
Se ç'e shtrythnë fajdexhinjtë,
Se ç'e pren' e se ç'e vranë,
Ç'e shkretuan anembanë,
Nënë thundrën e përdhunës
Anës Vjosës, anës Bunës!


Çirem, digjem i vrerosur,
Sakatosur, çarmatosur,
As i gjall' as i varrosur,
Pres një shenj' e pres një dritë,
Pres me vjet' e pres me ditë,
Se ç'u tera, se ç' u-mpaka,
Se ç' u-çora, se ç' u-mplaka,
Lark prej vatrës dhe prej punës,
Anës Rinit, anës Tunës.


Çakërdisur, batërdisur,
Përpëlitur dhe zalisur,
Endërroj pa fund, pa shpresë
Anës Elbës, anës Spree-së.


Dhe një zë vëngon nga lumi,
Më buçet, më zgjon nga gjumi,
Se mileti po gatitet,
Se tirani lebetitet,
Se pëlcet, kërcet furtuna,
Fryhet Vjosa, derdhet Buna,
Skuqet Semani dhe Drini,
Dridhet Beu dhe zengjini,
Se pas vdekjes ndriti jeta,
Dhe kudo gjëmon trumbeta:
Ngrehuni dhe bjeruni,
Korrini dhe shtypini,
Katundar' e punëtorë,
Që nga Shkodra gjer në Vlorë!


Ky ilaç e ky kushtrim
Më bën djal' e më bën trim,
Më jep forc' e më jep shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.
Se pas dimrit vjen një verë
Që do kthehemi një herë
Pranë vatrës, pranë punës,
Anës Vjosës, anës Bunës.


Arratisur, syrgjynosur,
Raskapitur e katosur
Brohoras me bes' e shpresë
Anës Elbës, anës Spree-së.


'Fan S Noli'

Per mua eshte poezia me e bukur,me e goditur dhe me e thjeshta ne gjuhen shqipe.Nuk fsheh asgje,t'i tregon te gjitha me nje thjeshtesi te madherishme saqe mund te ndjejme te njejtat ndjenja te cilat ka patur Noli kur i ka shkruar.Dua te them se,ne kete poezi,ndjenja me arsyetimin jane perqafuar perjetesisht ne menyre te kulluar.