Ajo, vetëm ajo!

[mondishall]

Të fituar të kisha

Që të të rigjej ty, duhet të rigjej Edmondin
Nuk dua kursesi të të humbas siç nuk të kisha
Kur unë dhe ti e dinim se ekzistonim
Por as ti s'më njihje dhe as unë ty s'të njihja.

Ti ishe ajo, për mua krijuar
Për ty krijuar, isha unë patjetër
Si është e mundur, që në mijra shikuar
Me një shikim njeri-tjetrin e gjetëm?

Të kisha humbur, pa të gjetur akoma
Sa kohë pa ty, me veten time bridhja
Por kur ty të gjeta, nga humbja dola
Sepse dhe të humbur, të fituar të kisha.

[mondishall]

Ajo është një grua

Ajo sot u çmënd nga dashuria
Nga xhelozia akoma më shumë u çmënd
Dhe është një grua, një grua si të gjitha
Por ështe dhe vetvetja e vetvetes gjithnjë.

Ajo sot nuk fjeti, as zgjuar nuk ndenji
Midis reales dhe ireales ish
Përtej të dyjave shpirti i dhembi
Dhe në mes tyre, u ndje pa shpirt.

Ajo është një grua, më shumë se grua
Më pak se grua njëkohësisht është ajo
Mes dy qënësive, çmendurisht dashuruar
Çmendurisht xhelozuar, njëkohësisht jeton.

[BOKE]

Të fituar të kisha

Që të të rigjej ty, duhet të rigjej Edmondin
Nuk dua kursesi të të humbas siç nuk të kisha
Kur unë dhe ti e dinim se ekzistonim
Por as ti s'më njihje dhe as unë ty s'të njihja.

Ti ishe ajo, për mua krijuar
Për ty krijuar, isha unë patjetër
Si është e mundur, që në mijra shikuar
Me një shikim njeri-tjetrin e gjetëm?

Të kisha humbur, pa të gjetur akoma
Sa kohë pa ty, me veten time bridhja
Por kur ty të gjeta, nga humbja dola
Sepse dhe të humbur, të fituar të kisha.

Si perhere, shume bukur Mondi.

[mondishall]

BOKE ju falenderoj dhe pershendes...

E pashfaqshmja e shpirtit

Ti s'mund të shfaqësh dot pashfaqësinë e shpirtit
Burgosur ajo është moralit hipokrit
E ndjen që sa më shumë nga jeta vitet ikin
Humbet me vitet bashkë, atë që do në shpirt.

Ti s'mund të kompesosh një mangësi të shkuar
Një mangësi e shkuar, e shkuar do të mbetet
Sado diku të shfaqësh tërbimin e tërbuar
Një mangësi e re, në shpirtin tënd do gjendet.

Sepse ti s'je ajo/ai, i çastit të mëparshëm
I çastit që kaloi, me humbjen e një ndjenje
Sado që të mundohesh, shpirtin tënd të shfaqësh
Do mbetet e pashfaqshme, ajo që shpirtit fshehe.

[Maya Maya]

shume bukur...

[mondishall]

Maya Maya, te falenderoj dhe pershendes...

Dashnor i përkëdhelur

Unë ty të dashuroj në mënyrën më të keqe
Haha, pse ekziston vallë, një mënyrë e tillë?
E them sepse më duket, sikur jam mangut ndaj teje
Apo sepse e ndjej, që nga mua je më e mirë?

E di që të pëlqen, kjo keqësia ime
Ku burrërisë të shfaqem, dashnor i përkëdhelur
Ç'të bëj, ti e ke fajin, me të tuat ledhatime
Që unë të dashuroj, më keq se një i shkrehur.

[mondishall]

E dyta Perëndi
(Mësueses sime të parë, Donika Naska)

Më shumë hesht për Ty, mësuesja ime e parë
Sado fjalë të them, do kenë veç mangësi
Ashtu si mangët mbetet, çdo gërmë e çdo fjalë
Në gjuhën që flet shpirti, e vetmja gjuhë me shpirt.

Aty më shpirtërove, magjinë e abetares
Aty më mrekullove, të shkruarën magji
Veç Perëndisë lart, një tjetre sot i falem
Je Ti mësuesja ime, e dyta Perëndi.

[mondishall]

Gjuhë Perëndie

E sotmja më bind, që ekziston bota paralele
Veç s'e jetojmë dot, në çast paralelisht
Unë sot po e jetoj, ndaj çuditem me veten
Mbase dhe shkencëtarët, më shumë po i çudit.

Sot shoh Mondin e vogël, të voglin 7 vjeçar
Ja, ulur në një bango, si në altar të Zotit
Të jetë vetë Zoti, mësuesi i tij i parë
Dhe gjuhë Perëndie, po i mëson Edmondit?

Selanik, 7 Mars 2012

[mondishall]

"Kështu ishte shkruar"

Unë përsëri tek ty, zbuloj femrën e femrës
Dhe kur përballë meje, shfaqesh tjetërlloj
E di që shpesh kjo jetë, për ty ka shkuar shtrembër
Por di që s'jam ai, që jeten ta shtrembëroj.

E di që mbase jam në fantazinë tënde
Në fantazinë time, je mbase rastësisht
Jeta rrallë është vazhdim i ndonjë ëndrre
Dhe në qoftë ëndrra, nga jeta një vazhdim.

Jo, nuk them që linde kohës së gabuar
Koha e gabuar, jetës mund të lindë
Po e them si plakat, "Kështu ishte shkruar"
Ç'faj kam unë që plakat, e dinin më mirë?

[mondishall]

Fati

Do ndodhë, ajo çka për të ndodhur
Qoftë dhe rastësisht, në rastësinë e saj
Nuk është fatalizëm, kur them që është e shkrojtur
Përderisa e pandodhura, vetë enigmën mbart.

Dhe kur i del fjala, dikujt për të ardhmen
Dhe kur për të ardhmen, fjala nuk i del
Kjo nuk do të thotë, që jetojmë fatalen
Sepse dhe fatalja, ka fatin e vet.

Pra, qenka e bukur, e shëmtuar është
Sa e keqe qënka, e mirë gjithashtu
Fati e ndjek fatin, diku për ta zënë
Ne e ndjekim fatin, ta zemë diku.

Në e zënçim ne, në na zënte ai...
Dhe në mos e zënçim,
Fati im je Ti.