Shkronja NJ dhe shkronjat N dhe J

[derjansi]

po dolem jashte teme sepse u konsumua, me ne fund geget e kuptuan qe ka dhe nje tingull 'nj' ne shqipen zyrtare, pavaresisht se per ta eshte e veshtire ta shqiptojne, pra e shqiptojne si n+j, dy tinguj ne vend te njerit.

ehe lol NJ e madhe e shtypit nj e vogel e shtypit N J E R I U

[Qyfyre]

po dolem jashte teme sepse u konsumua, me ne fund geget e kuptuan qe ka dhe nje tingull 'nj' ne shqipen zyrtare, pavaresisht se per ta eshte e veshtire ta shqiptojne, pra e shqiptojne si n+j, dy tinguj ne vend te njerit.

Me duket cudi dhe kjo se nuk e kam vene re asnjehere, megjithese ketu ne New York ka kosovare plot e gere nga Shqiperia.

[chino]

Chino me duket se nuk e ke kuptuar se per cfare fliste hapesi i temes.

Ai dhe disa te tjere, thone qe N+J shqiptohet njesoj si NJ, prandaj nuk ka nevoje qe te kemi NJ. Ndersa per D+H si p.sh. e pranojne qe eshte ndryshe nga DH. Pra nuk pranojne qe shkronja NJ eshte tingull me vete, sic eshte DH, SH, GJ etj.

Sakte e kam kuptuar.
Edhe sipas mendimit tim nuk ka dallim tingullor ne mes te shkronjes "nj" dhe shkronjave "n" dhe "j" njera pas tjetres. Nuk me ka ndodhur te degjoje ndonje shqipfoles te shqiptoje fjalet qe permbajne shkronjen "nj" ndryshe nga kosovaret. Te ka ndodhur ty kjo gje? Apo dikujt tjeter?

As kompozitat tjera te shkronjave nuk me duket e patjetersueshme qe te shihen si shkronja me vete. Pra as "dh", "th" apo "rr". Ka mjaft gjuhe tjera, te cilat keso lloj kompozitash te shkronjave, te cilat japin tinguj te vecante, nuk i deklarojne si shkronja me vete. Perse e ben Shqipja kete gje? Kjo eshte ajo qe hapesi i temes pyet, sic e kuptoj une.

Sikur Gjermanishtja, Anglishta apo Suedishtja te deklaronin cdo togeshkronjesh nje shkronje me vete, keto gjuhe do te kishin ndoshta 40 shkronja. Por nuk e bejne kete gje. Andaj kane me pak shkronja. Shqipja vepron ndryshe. Vije pyetja: Perse? Eshte kjo nje thjeshtesim i gjuhes? Nje pasurim i gjuhes me numer me te madh te shkronjave? Keqvajtje apo gabim i gjuhetareve thures te rregullave gjuhesore Shqipes? Marrjen me keso mendimesh e kerkon tema. Nese ka teme te kuptueshme mbi gjuhen, atehere eshte kjo teme ajo.

[Qyfyre]

Sakte e kam kuptuar.
Edhe sipas mendimit tim nuk ka dallim tingullor ne mes te shkronjes "nj" dhe shkronjave "n" dhe "j" njera pas tjetres. Nuk me ka ndodhur te degjoje ndonje shqipfoles te shqiptoje fjalet qe permbajne shkronjen "nj" ndryshe nga kosovaret. Te ka ndodhur ty kjo gje? Apo dikujt tjeter?

As kompozitat tjera te shkronjave nuk me duket e patjetersueshme qe te shihen si shkronja me vete. Pra as "dh", "th" apo "rr". Ka mjaft gjuhe tjera, te cilat keso lloj kompozitash te shkronjave, te cilat japin tinguj te vecante, nuk i deklarojne si shkronja me vete. Perse e ben Shqipja kete gje? Kjo eshte ajo qe hapesi i temes pyet, sic e kuptoj une.

Sikur Gjermanishtja, Anglishta apo Suedishtja te deklaronin cdo togeshkronjesh nje shkronje me vete, keto gjuhe do te kishin ndoshta 40 shkronja. Por nuk e bejne kete gje. Andaj kane me pak shkronja. Shqipja vepron ndryshe. Vije pyetja: Perse? Eshte kjo nje thjeshtesim i gjuhes? Nje pasurim i gjuhes me numer me te madh te shkronjave? Keqvajtje apo gabim i gjuhetareve thures te rregullave gjuhesore Shqipes? Marrjen me keso mendimesh e kerkon tema. Nese ka teme te kuptueshme mbi gjuhen, atehere eshte kjo teme ajo.

Atehere paskam kuptuar gabim shkrimin tend. Perseris dhe njehere atereher qe kam thene me pare per pergjigjen per hapesin e temes. Tingulli NJ eshte ndryshe nga N+J kur jane pas njera tjetres.

Ne kemi ne fjalor cdo tingull qe mund te themi, prandaj kemi dhe NJ, ashtu sic kemi edhe te tjerat.

Pra NJ eshte tingull me vete dhe nese nuk e percaktojme si shkrinje me vete, atehere kur kemi N+J ne nje fjale, do ta lexojne gabim.

N+J eshte me e perafert me N+I ne disa raste sesa me NJ

[chino]

Atehere paskam kuptuar gabim shkrimin tend. Perseris dhe njehere atereher qe kam thene me pare per pergjigjen per hapesin e temes. Tingulli NJ eshte ndryshe nga N+J kur jane pas njera tjetres.

Si me ndryshe? Me i gjate, me i shkurter, apo si tjeter? Idene nuk e kam se si mund te tingellonte "nj" me ndryshe sesa "n" plus "j". Dhe as qe kam degjuar ndonjehete te shqiptohet "nj" ndryshe nga ashtu sic shqiptohet tek ne ne Kosove.

Ku eshte dallimi ne mes te shqiptimit qe behet tek fjalet "mjalti" apo "mjeshtri"? mos shqiptohet "m"-ja tek fjala "mjalti" me shkurt, me gjate, me ndryshe sesa "n" tek fjala "njeri"?

Ne kemi ne fjalor cdo tingull qe mund te themi, prandaj kemi dhe NJ, ashtu sic kemi edhe te tjerat.

Me duket se ti nuk e kupton hapesin e temes. Nuk behet fjale per te patjetersueshmerine e tingullit qe del nga "nj", por per patjetersueshmerine te qenurit te "nj"-se shkronje me vete.

Edhe gjuhet qe i permenda kane cdo tingull ne fjalor, por ato nuk i quajne keto tinguj te gjithe shkronja me vete. gjuha e jone e ben kete. Pyetja: Perse?

Cfare ka te mos kuptohet ne kete pyetje????

Pra NJ eshte tingull me vete dhe nese nuk e percaktojme si shkrinje me vete, atehere kur kemi N+J ne nje fjale, do ta lexojne gabim.

Si "gabim"? Si fjale "mjeshter" apo si? E marr fjalen "mjeshtri" apo "mjalti" si shembull, per te treguar se edhe nese nuk ngjiten "m"-ja dhe "j"-ja nuk ka dallim ne shqiptim.

N+J eshte me e perafert me N+I ne disa raste sesa me NJ

Eshte me e perafert sesa M+I ne disa raste?

[PINK]

Une them dhe shkronje Zh ta heqim nga fjalori !!!!!

[Qyfyre]

Si me ndryshe? Me i gjate, me i shkurter, apo si tjeter? Idene nuk e kam se si mund te tingellonte "nj" me ndryshe sesa "n" plus "j". Dhe as qe kam degjuar ndonjehete te shqiptohet "nj" ndryshe nga ashtu sic shqiptohet tek ne ne Kosove.

Ku eshte dallimi ne mes te shqiptimit qe behet tek fjalet "mjalti" apo "mjeshtri"? mos shqiptohet "m"-ja tek fjala "mjalti" me shkurt, me gjate, me ndryshe sesa "n" tek fjala "njeri"?



Me duket se ti nuk e kupton hapesin e temes. Nuk behet fjale per te patjetersueshmerine e tingullit qe del nga "nj", por per patjetersueshmerine te qenurit te "nj"-se shkronje me vete.

Edhe gjuhet qe i permenda kane cdo tingull ne fjalor, por ato nuk i quajne keto tinguj te gjithe shkronja me vete. gjuha e jone e ben kete. Pyetja: Perse?

Cfare ka te mos kuptohet ne kete pyetje????



Si "gabim"? Si fjale "mjeshter" apo si? E marr fjalen "mjeshtri" apo "mjalti" si shembull, per te treguar se edhe nese nuk ngjiten "m"-ja dhe "j"-ja nuk ka dallim ne shqiptim.



Eshte me e perafert sesa M+I ne disa raste?

MJ eshte njesoj si M+J
Kurse NJ nuk eshte njesoj si N+J.

Te jap nje shembull me theks tirons se nuk e di a ka ndonje fjale ku N dhe J jane nejra pas tjetres, pas krijuar tingullin NJ.

Shkova ne Jalë dhe hengra ngjalë
Shkova n'Jal dhe hongra njal

E para eshte tingull N+J, kurse e dyta eshte tingull NJ. Nese ti i lexon te dyja njesoj keto, atehere ketu eshte problemi.

[s0ni]

Chino shkronja "Nj" eshte e dukur edhe ne gjuhen spanjishte. E cila shkruhet ñ

Degjoje me poshte

http://www.123teachme.com/learn_span...anish_alphabet
Ñ
niño
año
señal
señor
otoño
piñ


N+jeri ....Njeri ka ndryshim tingulli ne te folur.

M+jet.... Mjet nuk ka ndryshim ne te folur. Prandaj s'ka qene nevoja te beje nje shkronje tjeter "Mj".

[Qyfyre]

Shkova n'Jal dhe hongra njal (N'j thuhet ndryshe nga NJ)

M'jep ca lek se s'me mjaftojn (M'j eshte njesoj si MJ)

[Qyfyre]

Ja dhe nje fjale me N+J pa apostrofe, megjithese ne dialekt. "mendje" qe thuhet "menje" dhe lexohet me N+J, jo me NJ.