Kishat Organike

[Peniel]

Mendimin tim e kam dhënë njëherë. Fakti që ti nuk e pranon, nuk më bën që ta ndryshoj, por nëse do më shumë pjesë nga Dhjata e Re, hidhi një sy 3 kapitujve të parë të Zbulesës dhe do shohësh se si mund të katandisen kishat.

Mendimin tënd sigurisht që mund ta mbash dhe të mos e ndryshosh por kjo nuk do të thotë se ke dhe të drejtë. Kam përshtypjen se nuk i ke të qarta disa gjëra. Vërtet farisenjtë në atë kohë, në kohën e Krishtit e urrenin Krishtin për të vërtetën që thoshte. Por, nëse do të bënim një model të besimtarit të Dhiatës së Vjetër dhe një model të besimtarit të Dhiatës së Re, ndryshimet janë drastike. Ulu dhe bëj dy modele të tilla dhe ke për të kuptuar shumë gjëra. Ka shumë gjëra që i dallojnë të dy grupet pamvarësisht se qëllimi ishte i njëjtë. Po të përmend dy fakte: Besimtarit të Dhiatës së Vjetër i kërkohej që të zbatonte gjithë ligjin dhe kontrrollohej nga ligji dhe për më tepër ishte i pafuqishëm të zbatonte ligjin dhe po ashtu i pafuqishëm ti bënte ballë mëkatit. Në një besimtar të Dhiatës së Vjetër Fryma e Shenjtë nuk banonte tek çdo besimtar dhe as që bëhej fjalë që një besimtar të quhej tempulli i Perëndisë së gjallë.

Besimtarit të Dhiatës së Re iu kërkua të zbatonte vullnetin e Atit, Perëndi, vullnet i cili ishte: Të besonte në Atë që Ati dërgoi, në Jezu Krishtin. Të besuarit në Krishtin është një çështje e thellë që nuk mund ta shtjellojmë shpejt e shpejt këtu. Besimi në Krishtin kishte si rezultat larjen njëherë e mirë të mëkatit dhe mbushjen me Frymë që do të thoshte se besimtari i Dhiatës së Re do ti bënte ballë mëkatit dhe do të mund të bënte një jetë të pëlqyeshme nga Perëndia sepse Fryma tashmë do të kishte drejtimin dhe kontrrollin e jetës së besimtarit të Dhiatës së Re.

Kjo është shumë pak në krahasim me atë që do të mund të shtjellonim akoma më tepër në lidhje me këtë çështje. Letra e Hebrenjve ka shumë për të të thënë në lidhje me këtë çështje sepse bën pikërisht krahasimin e Dhiatës së Vjetër dhe Dhiatës së Re.

Po, edhe unë besoj se ekziston një problem në të kutpuarit të ecjes me Krishtin. Të ecurit me Krishtin është edhe personal, por, do thoja akoma më shumë, është edhe kolektiv. Sigurisht ti nuk e njeh këtë mentalitet prandaj edhe nuk mund ta kuptosh dot. Por, mjafton t'i hedhësh një sy të kujdesshëm Dhjatës së Re dhe do shohësh se më shumë se 90% e saj i referohet kishave, kolektivit, jo individit. Nëse ecja me Krishtin do ishte vetëm individuale, atëhere Pali nuk do ja drejtonte letrat e tij kishave, por individëve. Nëse ecja me Krishtin do ishte vetëm individuale, atëhere Vetë Krishti nuk do kërkonte nga Gjoni që t'ja përcillte mesazhet e Tij Kishave, por individëve. Ja mendoje pak këtë gjë! Përse pra vëndin e parë në Dhjatën e Re e zënë kishat dhe jo individi?

Pastaj edhe diçka tjetër. Mendo pak për trupin e njeriut. Mendo pak të fillojë goja dhe t'i thotë gjymtyrëve të trupit: "Shikoni këtu, secili duhet të mendojë vetë për ecurinë e tij dhe pasi të jeni rritur dhe të keni fituar shëndetin e plotë dhe pjekurinë e plotë, t'i bashkoheni trupit në mënyrë që edhe i gjithë trupi të jetë i shëndoshë dhe të ketë një ecuri normale."

Si të duket kjo deklaratë? Sigurisht absurde! Atëhere, kuptoje se pak a shumë të njëjtën gjë thua edhe ti.

Sigurisht që brenda kishave ka dhe do ketë mendime personale, të cilat sigurisht duhet të vihen mënjëanë, përderisa ato janë personale. Në kishë ne nuk duhet të vimë me mendimet tona personale dhe duhet të mësojmë ato t'i vëmë mënjëanë, por si i bëhet kur Fryma mundohet të flasë përmes një vëllai ose motre dhe nuk i vihet veshi?

Përsëri përpiqesh ti ngatërrosh gjërat. Nëse Fryma nuk të zbulon atëhere dhe as nuk mund të kuptosh. Nuk jam kundër të ecurit kolektiv sepse kolektivi në këtë rast është KISHA e Krishtit ku secili prej nesh ndan dhe dëshmon Krishtin me jetën e vet dhe të gjithë se bashku i japin lavdi Atij. Jam kundër të ecurit kolektiv pa drejtimin e Frymës gjë e cila të çon në pasivitet dhe më tej në verbëri frymore. Pse e them këtë. Nëse ne do ti kushtojmë më tepër rëndësi të ecurit kolektiv duke lënë mënjanë të ecurit personal me Krishtin, atëhere do të biem në grackën e të ecurit sipas njeriut. Dmth do të shikojmë se si ecën, vepron, mendon, vëllai apo motra që është pranë meje dhe po ashtu në të njëjtën mënyrë do të eci edhe unë. Duke gjykuar se vëllai/motra janë duke bërë një jetë të pëlqyeshme përpara Perëndisë por nuk e konsultoj këtë gjë me Fjalën e Perëndisë dhe me Frymën e Shenjtë, atëhere rreziku i devijimit nga e Vërteta është shumë i madh dhe shumë afër.

Lexo se çfarë shkruan Pali tek 1 Korintasve kapitulli 12:

1 Edhe për sa u përket dhuntive frymërore, o vëllezër, nuk dua të jeni të paditur.
2 Ju e dini se, kur ishit paganë, tërhiqeshit pas idhujve të pagojë, nën shtytje të çastit.

3 Prandaj ju bëj të ditur se askush që flet në Frymën e Shenjtë nuk thotë: ''Mallkuar qoftë Jezusi!''; edhe asnjë nuk mund të thotë: ''Jezusi është Zot'', veç se në Frymën e Shenjtë.

4 Ka larmi dhuntish, por i njëjti Frymë.

5 Ka edhe larmi shërbimësh, por i njëjti Zot.

6 Dhe ka larmi veprimtarish por është i njejti Perëndi i cili i bën të gjitha gjërat në të gjithë.

7 Dhe secilit i jepet shfaqja e Frymës për dobinë e përbashkët.


Trupi i Krishtit është një dhe ne ose më saktë secili nga ne gjymtyrët e këtij Trupi. Pali shkruan tek 1 Kor. kap. 12 menjëherë pas dhuntive, për Trupin e Krishtit. Thotë tek vargu 26 & 27:

26 Dhe nëse vuan një gjymtyrë, të gjitha gjymtyrët vuajnë; kurse po të nderohet një gjymtyrë, të gjitha gjymtyrët gëzohen bashkë me të.
27 Dhe ju jeni trupi i Krishti dhe gjymtyrët e tij, veç e veç.

Pra, secili prej nesh na qenka gjymtyrë e veçantë e Trupit të Krishtit dhe të gjithë së bashku jemi një Trup i vetëm. Dhe vargu 7 thotë se: "Dhe secilit i jepet shfaqja e Frymës për dobinë e përbashkët."


Ke përmendur letrat e Apostujve në lidhje me ecjen kolektive. Në kohën e Apostujve Kishat nuk kishin atë që ne sot quajmë Dhiatë të Re por kishin mësimin e Apostujve dhe i përmbaheshin plotësisht këtij mësimi pasi kishin bindjen e plotë se ishte nga Zoti. Pas çdo përgjigje që apostulli Pal jep në lidhje me çështje të ndryshme, ekziston një pyetje. Kisha të cilës Pali i drejtohej, i kishte dërguar së pari një letër apostullit Pal në lidhje me problemet që kishin lindur në kishë apo në lidhje me ecurinë e tyre si kishë, apo qëndrimin që duhet të mbanin si kishë ndaj fenomeneve të ndryshme. Vërtet letra dërgohej nga ana e Kishës por brenda saj trajtonte problemin personal të çdo individi, të çdo pjestari të Kishës. Dhe kur përgjigjia merrej nga Apostulli Pal, letra lexohej para Kishës dhe secili merrte përgjigjen e pyetjes apo problemit të tij dhe po ashtu përgjigjia e apostullit Pal vlente për të gjithë Kishën dhe për çdo pjesëtar të saj personalisht.


Shkruan një shqetësim në fund të postimit tënd, shqetësim të cilin e ke trajtuar dhe herë tjetër dhe e kam dëgjuar edhe nga persona të tjerë. Fryma e Shenjtë përpiqet të flasë nëpërmjet një vëllai apo motre dhe askush nuk dëgjon. Kam ndeshur plot persona të tillë në jetën time të pretendojnë se Fryma është duke folur nëpërmjet tyre por të thënat e tyre nuk kanë pasur asnjë bazë biblike dhe Fryma nuk më ka vërtetuar se është prej tij. Ose kanë pasur bazë biblike të gabuar kryekëput. Nëse ti pretendon të jesh një prej tyre atëhere më vjen keq që të them por në shumicën e rasteve nuk ke asnjë bazë të saktë biblike përsa shkruan. Nuk mund të adoptoj apo thith gjëra të cilat nuk i kam kaluar në shoshën e Biblës dhe të Frymës dhe pasi i kam kaluar kam parë se nuk ka asgjë të vërtetë në të.


Nën Hirin e Tij,

ns

[marcus1]

Lexova kapitujt e para te Zbuleses ku flitet per 7 kishat ne Fryme,dhe ne fund te Zbuleses:
"EJA DO TE TREGOJ NUSEN GRUAN E QINGJIT"
Simbas Zbuleses duket gjendja e kishave ne pergjithsi, por...Lavdi Krishtit aty ndodhet edhe Kisha e Filadelfis.
Pasjoni me i bukur per Zotin tone eshte Nusja e Tij. Historia e Jezus Krishtit eshte Mardhenja me e pa krahesueshme per Nusen e Tij.
Ai e mbron me vigjilence,si Bariu delet e Tij me syte hapur.Duke i kerkuar ne kembim vetem nje gje: Dashuri, Besnikeri,jo sjellje si Jeruzalemi. Desheron gjithe Zemren e Saj drejt Tij deri sa te kthehet.
Ne na dritherohet zemra per Zotin tone sepse e Dashurojme! Pasjoni i Tij per Ne eshte i pa mase, Ai vuajti, luftoi, per te qene Fitimtar mbi toke e Qiell dhe per te na sjelle para Atit te pastert dhe te bukur, per ta gezuar Jeten ne Perjetesi, Bashke ne Mbreteri Qiellore!
Kjo duket te jete Mahnitese,mardhenja me e bukur dhe me e mistershmja qe ekziston ndermjet Nesh dhe Perendise.
Ky eshte pozicjoni i vertete e real i yne para Jezus Krishtit.te pastert,te Bukur,te Shenjte,e Bij e Bija te Perendise.
Pra mardhenja ne Kishe eshte jete ne dashuri dhe respekt reciprok. Ndaj Krishtit dhe mes te gjitheve.
Ne grup vellezert dhe motrat mblidhen si familje bashke, ku fjala "bashke " ze shume vend .
Individi eshte ai qe duhet te shkrihet e sfumohet ,dhuntite jane dicka te pa dallushme,se gjithshka kryhet nga mardhenja e ngushte qe krijohet ne Kishe si gjymtyret ne trup.
Ne Kishe nuk fiton ideja e shumices por e pakices.E kush i njeh deri ne fund rruget e Perendise qe te luftosh kunder vellait qe ka mendim ndryshe? mbi te gjitha ne Kishe ka rendesi harmonia,dhe...Jezus Kreshti.
Ne Kishe nuk ka asnjehere te pare,por te krishtere te ulur ne rreth. Gjithekujt i degjohet me respekt fjala,Kush desheron deklaron Krishtin dhe Fryma qe ndodhet ne brendesi te tyre i mban te lidhur.
Keshtu Ata(kisha)behen nje me Atin dhe Birin.
Kjo Kishe nuk sforcohet, ajo ben jete organike si fara e sinapit,ku ushqimin e merr organikisht dhe ritet Frymerisht ne menyre natyrale nga kujdesi i vete Jezus Krishit .Pa programe, pa statistika,pa studime te lodhshme,e seanca lutjesh shpesh rutine,gjykime te vellezerve..etj
Takimi eshte i lire,pergjithsisht me gezim,e shaka.
Sepse aty kane ne mes tyre Jezus Krishtin.Ne takim mund edhe te hane bashke( kjo gje eshte e realizueshme se takimet behen ne shtepi) A mos valle Krishti nuk hante dhe pinte bashke me dishepujt e Tij?A mos valle nuk kishte gezim kur prane tyre ata kishin vet Zotin?
E pra ne takim mund ta takosh Zotin kur perqafon vellane,mund te hashe te pish te ngresh edhe dolli, me Vete Jezus Krishtin kur ha e pi me vellezerit dhe motrat!
Te kenduarit, ndarja e Fjales ,leximi i Shkrimit, deshmite e diskutimet e lira jane pa imponim. Jo me komande nje dy tre fillo! tani eshte radha e kenges,tani radha e lutjes,tani radha e deshmise,tani e predikimit (mesazhi per sot i pregatitur gjate javes nga predikuesi)
Ne nje kishe organike nuk ka te tilla.Vetem nje gje nuk mbaron aty Krishti..
Ai ze vend ne cdo bisede,ju garantoj se ne as njelloj kishe ne kete Toke, nuk gjen Krisht kaq me bollek se aty.
"Shume kush mund te thote eh shume e bukur per me qene e vertete"
Nuk duhet te harrojme qe po shkojme drejt Mbreterise se Perendise , ku shkohet drejt rruges se ngushte te Jezus Krishtit . Duhet guxim,sic thoshte vella Pali-"nuk dua te ndertoj mbi themele qe kane ndertuar te tjere para meje"

Luani, të faleminderit. Me këtë shkrim na ke dhënë mundësinë të shijojmë sado pak nga jeta e kishave organike.

[marcus1]

Mendimin tënd sigurisht që mund ta mbash dhe të mos e ndryshosh por kjo nuk do të thotë se ke dhe të drejtë. Kam përshtypjen se nuk i ke të qarta disa gjëra. Vërtet farisenjtë në atë kohë, në kohën e Krishtit e urrenin Krishtin për të vërtetën që thoshte. Por, nëse do të bënim një model të besimtarit të Dhiatës së Vjetër dhe një model të besimtarit të Dhiatës së Re, ndryshimet janë drastike. Ulu dhe bëj dy modele të tilla dhe ke për të kuptuar shumë gjëra. Ka shumë gjëra që i dallojnë të dy grupet pamvarësisht se qëllimi ishte i njëjtë. Po të përmend dy fakte: Besimtarit të Dhiatës së Vjetër i kërkohej që të zbatonte gjithë ligjin dhe kontrrollohej nga ligji dhe për më tepër ishte i pafuqishëm të zbatonte ligjin dhe po ashtu i pafuqishëm ti bënte ballë mëkatit. Në një besimtar të Dhiatës së Vjetër Fryma e Shenjtë nuk banonte tek çdo besimtar dhe as që bëhej fjalë që një besimtar të quhej tempulli i Perëndisë së gjallë.

Besimtarit të Dhiatës së Re iu kërkua të zbatonte vullnetin e Atit, Perëndi, vullnet i cili ishte: Të besonte në Atë që Ati dërgoi, në Jezu Krishtin. Të besuarit në Krishtin është një çështje e thellë që nuk mund ta shtjellojmë shpejt e shpejt këtu. Besimi në Krishtin kishte si rezultat larjen njëherë e mirë të mëkatit dhe mbushjen me Frymë që do të thoshte se besimtari i Dhiatës së Re do ti bënte ballë mëkatit dhe do të mund të bënte një jetë të pëlqyeshme nga Perëndia sepse Fryma tashmë do të kishte drejtimin dhe kontrrollin e jetës së besimtarit të Dhiatës së Re.

Kjo është shumë pak në krahasim me atë që do të mund të shtjellonim akoma më tepër në lidhje me këtë çështje. Letra e Hebrenjve ka shumë për të të thënë në lidhje me këtë çështje sepse bën pikërisht krahasimin e Dhiatës së Vjetër dhe Dhiatës së Re.

Peniel, ndryshimin midis besimtarëve të Dhjatës së Vjetër dhe atyre të Dhjatës se Re nuk ka nevojë të ma thuash se e di. Kjo nuk do të thotë se nuk mund të marrim shembuj për mësim. Dhe mbi të gjitha, kjo nuk do të thotë se të krishterët nuk gabojnë. Kjo nuk do të thotë se kishat nuk largohen nga e vërteta. Nëse m'i ke sjellë këto ndryshime për të vërtetuar se kjo gjë nuk ndodh, nuk kam ç'të them gjë tjetër.

Përsa i përket pjesës së dytë, nuk dija çfarë të citoja dhe çfarë të lija, sepse janë pikërisht ato vargje që ti ke sjellë që mbështesin mendimin se jeta e krishterë mbi të gjitha (duhet të) jetohet si një jetë kolektive.

Siç e kam thënë edhe në shkrimin e parë, sigurisht që nuk përjashtoj jetën individuale, por e theksoj, jeta personale e një të krishteri bëhet shumë, shumë, shumë më e lehtë kur ajo bashkohet me jetën e kishës. Aty, i krishteri ndjehet i sigurtë, pasi nuk ndjehet vetëm, inkurajohet nga të tjerët, sheh Krishtin në mënyra të ndryshme, jo vetëm nga prizmi i tij/saj, mëson të pranojë edhe mendimet e të tjerëve, mëson të jetojë në përulje, mëson të dashurojë vëllezërit dhe motrat, mëson të shohë Krishtin në ta, e shumë e shumë gjëra të tjera. Por kur i krishteri bën vetëm një jetë individuale dhe kur në sallën që ai shkon për të dëgjuar një predikim, nuk bën gjë tjetër veçse të heshtë, atëhere i krishteri bie në një dembelizëm frymor duke menduar se janë të tjerët që duhet të mendojnë për ecurinë e tij frymore.

Në një kishë organike, të gjithë ndajnë, të gjithë japin dhe marrin, të gjithë duan dhe duhen, të gjithë lëndojnë dhe lëndohen, të gjithë mësojnë Krishtin, secili sipas zbulimit që i jepet. Këto gjymtyrë veç e veç, kur bashkohen krijojnë pamjen e një Trupi me kokë Krishtin, kur bashkohen dhe vetëm kur bashkohen, kur jetojnë së bashku, të tjerët mund të shohin pamjen e Krishtit të qartë.

Nëse ti pretendon të jesh një prej tyre atëhere më vjen keq që të them por në shumicën e rasteve nuk ke asnjë bazë të saktë biblike përsa shkruan. Nuk mund të adoptoj apo thith gjëra të cilat nuk i kam kaluar në shoshën e Biblës dhe të Frymës dhe pasi i kam kaluar kam parë se nuk ka asgjë të vërtetë në të.

No comment!

[marcus1]

Nëse ti pretendon të jesh një prej tyre atëhere më vjen keq që të them por në shumicën e rasteve nuk ke asnjë bazë të saktë biblike përsa shkruan. Nuk mund të adoptoj apo thith gjëra të cilat nuk i kam kaluar në shoshën e Biblës dhe të Frymës dhe pasi i kam kaluar kam parë se nuk ka asgjë të vërtetë në të.

Ndërrova mëndje, do komentoj edhe mbi shkrimin e mësipërm.

Peniel, ajo që kam vëne re unë nga përvoja ime me Krishtin është se duhet të ndodhë zbulesa më parë që të kuptosh Shkrimin. Shkrimi nuk është si një libër udhëzimesh që sa herë dikush të thotë diçka, para se të shohim nëse ajo që thotë, është e saktë apo jo, e hapim atë, e lexojme dhe më pas vendosim nëse ajo që ai tjetri na ka thënë, është e saktë apo jo. Jo, nuk ndodh kështu me Shkrimin.

Po të të sjell një shembull nga vetë shkrimi të shohësh se më parë ndodh zbulesa, hapja e syve që të kutposh atë që po lexon.

Acts 8:26 Dhe një engjëll i Zotit i foli Filipit, duke i thënë: ''Çohu dhe shko drejt jugut, në rrugën që nga Jeruzalemi zbret në Gaza; ajo është e shkretë''.
Acts 8:27 Ai u ngrit dhe u nis; dhe ja, një njeri Etiopas, eunuk, një zyrtar i lartë i Kandaces, mbretëreshës së Etiopisë, përgjegjës i të gjitha thesareve të saj, i cili kishte ardhur në Jeruzalem për të adhuruar.
Acts 8:28 Tani ai po kthehej dhe, i ulur në karrocën e vet, lexonte profetin Isaia.
Acts 8:29 Dhe Fryma i tha Filipit: ''Afrohu dhe arrije atë karrocë!''.
Acts 8:30 Filipi iu turr afër dhe, duke dëgjuar se po lexonte profetin Isaia, i tha: ''A e kupton atë që lexon?''.
Acts 8:31 Ai tha: ''E si do të mundja, po s'pata një që të më udhëzojë?''. Pastaj iu lut Filipit të hipë dhe të ulet pranë tij.
Acts 8:32 Por pjesa e Shkrimit që ai po lexonte ishte kjo: ''Atë e çuan si delja në thertore; dhe ashtu si qengji është memec përpara qethtarit, kështu ai nuk e hapi gojën e vet.
Acts 8:33 Në përuljen e tij iu mohua çfarëdolloj drejtësie; po kush do të mund ta përshkruajë brezin e tij? Sepse jeta e tij u hoq nga toka''.
Acts 8:34 Dhe eunuku iu kthye Filipit dhe tha: ''Të lutem, për kë e thotë profeti këtë? Për veten e vet apo për ndonjë tjetër?''.
Acts 8:35 Atëherë e mori fjalën Filipi dhe, duke filluar nga ky Shkrim, i shpalli Jezusin.

Pak a shumë kështu ndodh edhe me ne sot. Ndërsa lexojmë Shkrimin, Zoti, nëpërmjet Frymës mund të na hapë sytë dhe të kutpojmë diçka që nuk e kishim kuptuar më parë. A nuk të ka ndodhur ty që për vite me radhë të kesh një interpretim të caktuar për një varg dhe në një moment, ose duke lexuar ose nga një vëlla, ose nga rrethanat që ti po kalon, të të hapen sytë dhe të shohësh një interpretim më të thellë të atij vargu? Mua për vete më ka ndodhur.

Kështu pra, unë Shkrimin nuk e shoh si një manual që do më tregojë si të funksionojë njëra apo tjetra gjë. Shkrimin e shoh si një ushqim nga i cili mund të marr dhe të rritem. Në të, kërkoj të gjej Krishtin dhe të ushqehem prej Tij. Ndërsa marr nga Ai, Ai më tregon më shumë nga Vetja e Tij.

Nëse dikush thotë diçka që unë nuk e kam parë ende, atëhere kërkoj që Ai të ma tregojë. Por ka raste që dikush mund të më thotë gjëra që janë ndryshe nga ato që më ka zbuluar Ai dhe që dikur unë e kam kaluar atë shteg. Për atë gjë, unë jam i bindur për të vërtetën dhe mbahem në të. Nuk tregohem i ashpër kur është fjala për gjëra dotkrinore, përkundrazi jam shumë elastik me vëllezër që kanë mendimë të ndryshme nga unë. Por kur vjen puna që disa gjëra doktrinore kërkohen të bëhen qendër e Krishtërimit, atëhere unë nuk lëshoj pe.

Një shëmbull konkret është ndryshimet në doktrinë që unë kam me Toni77. Ai i përket kishës katolike, ndërsa unë ndodhem jashtë çdo sistemi fetar. Por unë kam parë kaq shumë Krisht në atë vëlla, kam marrë kaq shumë Krisht nga ai vëlla, jam mbushur kaq shumë në frymë nga ai vëlla, saqë nuk merrem fare me ndryshimet doktrinore që unë mund të kem me të. Fryma e Krishtit nuk mund të pengohet nga barrikadat e doktrinave.

Ndërsa ti nuk ke parë pothuajse asgjë biblike ne shkrimet e mia. Mos vallë ndodh kjo sepse ke bërë qendër doktrinat?

[toni77_toni]

Një shëmbull konkret është ndryshimet në doktrinë që unë kam me Toni77. Ai i përket kishës katolike, ndërsa unë ndodhem jashtë çdo sistemi fetar. Por unë kam parë kaq shumë Krisht në atë vëlla, kam marrë kaq shumë Krisht nga ai vëlla, jam mbushur kaq shumë në frymë nga ai vëlla, saqë nuk merrem fare me ndryshimet doktrinore që unë mund të kem me të. Fryma e Krishtit nuk mund të pengohet nga barrikadat e doktrinave.

Falemnderit vëlla, edhe mua më ka folur shumher Zoti me ty, mua më ka bekuar Zoti në ty, mua më ka bekuar Zoti në kete komunitet edhe pse eshte vetem nji forum, me ka folur shumher dhe ishte frymzim I Zotit. Te gjithë ju qe keni shkruar tash sa vite, me besoni se pak nga njëri dhe pak nga tjetri më ka folur Zoti. Ndersa më së shumti nga vëllau “deshmuesi”, shumë e dua. Kohë të gjatë më ka munguar edhe “liveintwoplaces” por qe ka dasht Zoti dhe është zëvendsuar, ndersa tash po më mungon shumë “deshmuesi”.

Mos u shqetesoni edhe nese dikush flet diçka se mendohet se eshte keq, nuk eshte keq sepse Zoti po don ashtu, edhe nepermes te atij shkrimi ne duhet të marrim një mesazh.

Besomni se flas nga zemra, unë u dua shumë në Krishtin dhe ne shkrimet e juaja me flet Krishti.

Paqa e Zotit me ju te gjithë
toni77

[Peniel]

Peniel, ndryshimin midis besimtarëve të Dhjatës së Vjetër dhe atyre të Dhjatës se Re nuk ka nevojë të ma thuash se e di. Kjo nuk do të thotë se nuk mund të marrim shembuj për mësim. Dhe mbi të gjitha, kjo nuk do të thotë se të krishterët nuk gabojnë. Kjo nuk do të thotë se kishat nuk largohen nga e vërteta. Nëse m'i ke sjellë këto ndryshime për të vërtetuar se kjo gjë nuk ndodh, nuk kam ç'të them gjë tjetër.

Përsa i përket pjesës së dytë, nuk dija çfarë të citoja dhe çfarë të lija, sepse janë pikërisht ato vargje që ti ke sjellë që mbështesin mendimin se jeta e krishterë mbi të gjitha (duhet të) jetohet si një jetë kolektive.

Siç e kam thënë edhe në shkrimin e parë, sigurisht që nuk përjashtoj jetën individuale, por e theksoj, jeta personale e një të krishteri bëhet shumë, shumë, shumë më e lehtë kur ajo bashkohet me jetën e kishës. Aty, i krishteri ndjehet i sigurtë, pasi nuk ndjehet vetëm, inkurajohet nga të tjerët, sheh Krishtin në mënyra të ndryshme, jo vetëm nga prizmi i tij/saj, mëson të pranojë edhe mendimet e të tjerëve, mëson të jetojë në përulje, mëson të dashurojë vëllezërit dhe motrat, mëson të shohë Krishtin në ta, e shumë e shumë gjëra të tjera. Por kur i krishteri bën vetëm një jetë individuale dhe kur në sallën që ai shkon për të dëgjuar një predikim, nuk bën gjë tjetër veçse të heshtë, atëhere i krishteri bie në një dembelizëm frymor duke menduar se janë të tjerët që duhet të mendojnë për ecurinë e tij frymore.

Në një kishë organike, të gjithë ndajnë, të gjithë japin dhe marrin, të gjithë duan dhe duhen, të gjithë lëndojnë dhe lëndohen, të gjithë mësojnë Krishtin, secili sipas zbulimit që i jepet. Këto gjymtyrë veç e veç, kur bashkohen krijojnë pamjen e një Trupi me kokë Krishtin, kur bashkohen dhe vetëm kur bashkohen, kur jetojnë së bashku, të tjerët mund të shohin pamjen e Krishtit të qartë.



No comment!

Kam përshtypjen se jemi duke e humbur fillin e bisedës. Në fakt ndryshimin ta përmenda sepse po flisnim për gjumin frymor. Nejse. Nuk besoj se me postimet e mia kam lënë përshtypjen se ka Kisha të përsosura dhe besimtarë të përsosur. Ajo që mua më tremb personalisht dhe që e kam shkruar edhe më lart, është lënia mënjanë e komunikimit personal me Krishtin. Ato që kam shkruar më lart nuk janë gjë tjetër veçse aktualiteti. Flas çfarë shikoj aktualisht dhe çfarë kam jetuar më përpara në lidhje me këtë çështje brenda Kishës, Kishave dhe grupeve të ndryshme të krishterë.

Kam parë dhe shikoj pikërisht atë që përmend: dembelizëm frymor. I krishteri nuk e kërkon fytyrën e Krishtit, nuk kërkon Krishtin në çdo moment të jetës së tij, në çdo hap, nuk jeton me Krishtin. Këto janë zgjedhje personale të gjithsecilit dhe nuk është për tu çuditur. Nuk jam kundër të qenit në Kishë dhe ecjes bashkë por nëse ti, unë, tjetri jemi duke fjetur nga ana frymore atëhere çfarë do të marrësh ti prej meje, unë prej teje dhe tjetri prej nesh? Nëse unë nuk marr Krisht, nuk marr nga Krishti, çfarë do të të jap ty? Mish, sepse nuk do të të jap dot Krisht, sepse nuk kam, nuk ka, nuk kemi.

Të ecurit bashkë është gjëja më e bukur dhe më e bekuar. Por besoj se ecjen së bashku duhet ta bëjmë me urtësi dhe mençuri nga Perëndia duke qëndruar të zgjuar me lutje dhe agjërim sepse ditët janë të vështira. Ajo që shkruan në lidhje me Kishat organike se çfarë ndodh, Kisha në të cilën bëj pjesë nuk ka ndonjë ndryshim. Atje ku Krishti jeton, atje ku Fryma vepron nuk ka se si të ndodhë ndryshe.

Ndërrova mëndje, do komentoj edhe mbi shkrimin e mësipërm.

Peniel, ajo që kam vëne re unë nga përvoja ime me Krishtin është se duhet të ndodhë zbulesa më parë që të kuptosh Shkrimin. Shkrimi nuk është si një libër udhëzimesh që sa herë dikush të thotë diçka, para se të shohim nëse ajo që thotë, është e saktë apo jo, e hapim atë, e lexojme dhe më pas vendosim nëse ajo që ai tjetri na ka thënë, është e saktë apo jo. Jo, nuk ndodh kështu me Shkrimin.

Po të të sjell një shembull nga vetë shkrimi të shohësh se më parë ndodh zbulesa, hapja e syve që të kutposh atë që po lexon.

Acts 8:26 Dhe një engjëll i Zotit i foli Filipit, duke i thënë: ''Çohu dhe shko drejt jugut, në rrugën që nga Jeruzalemi zbret në Gaza; ajo është e shkretë''.
Acts 8:27 Ai u ngrit dhe u nis; dhe ja, një njeri Etiopas, eunuk, një zyrtar i lartë i Kandaces, mbretëreshës së Etiopisë, përgjegjës i të gjitha thesareve të saj, i cili kishte ardhur në Jeruzalem për të adhuruar.
Acts 8:28 Tani ai po kthehej dhe, i ulur në karrocën e vet, lexonte profetin Isaia.
Acts 8:29 Dhe Fryma i tha Filipit: ''Afrohu dhe arrije atë karrocë!''.
Acts 8:30 Filipi iu turr afër dhe, duke dëgjuar se po lexonte profetin Isaia, i tha: ''A e kupton atë që lexon?''.
Acts 8:31 Ai tha: ''E si do të mundja, po s'pata një që të më udhëzojë?''. Pastaj iu lut Filipit të hipë dhe të ulet pranë tij.
Acts 8:32 Por pjesa e Shkrimit që ai po lexonte ishte kjo: ''Atë e çuan si delja në thertore; dhe ashtu si qengji është memec përpara qethtarit, kështu ai nuk e hapi gojën e vet.
Acts 8:33 Në përuljen e tij iu mohua çfarëdolloj drejtësie; po kush do të mund ta përshkruajë brezin e tij? Sepse jeta e tij u hoq nga toka''.
Acts 8:34 Dhe eunuku iu kthye Filipit dhe tha: ''Të lutem, për kë e thotë profeti këtë? Për veten e vet apo për ndonjë tjetër?''.
Acts 8:35 Atëherë e mori fjalën Filipi dhe, duke filluar nga ky Shkrim, i shpalli Jezusin.

Pak a shumë kështu ndodh edhe me ne sot. Ndërsa lexojmë Shkrimin, Zoti, nëpërmjet Frymës mund të na hapë sytë dhe të kutpojmë diçka që nuk e kishim kuptuar më parë. A nuk të ka ndodhur ty që për vite me radhë të kesh një interpretim të caktuar për një varg dhe në një moment, ose duke lexuar ose nga një vëlla, ose nga rrethanat që ti po kalon, të të hapen sytë dhe të shohësh një interpretim më të thellë të atij vargu? Mua për vete më ka ndodhur.

Kështu pra, unë Shkrimin nuk e shoh si një manual që do më tregojë si të funksionojë njëra apo tjetra gjë. Shkrimin e shoh si një ushqim nga i cili mund të marr dhe të rritem. Në të, kërkoj të gjej Krishtin dhe të ushqehem prej Tij. Ndërsa marr nga Ai, Ai më tregon më shumë nga Vetja e Tij.

Nëse dikush thotë diçka që unë nuk e kam parë ende, atëhere kërkoj që Ai të ma tregojë. Por ka raste që dikush mund të më thotë gjëra që janë ndryshe nga ato që më ka zbuluar Ai dhe që dikur unë e kam kaluar atë shteg. Për atë gjë, unë jam i bindur për të vërtetën dhe mbahem në të. Nuk tregohem i ashpër kur është fjala për gjëra dotkrinore, përkundrazi jam shumë elastik me vëllezër që kanë mendimë të ndryshme nga unë. Por kur vjen puna që disa gjëra doktrinore kërkohen të bëhen qendër e Krishtërimit, atëhere unë nuk lëshoj pe.

Një shëmbull konkret është ndryshimet në doktrinë që unë kam me Toni77. Ai i përket kishës katolike, ndërsa unë ndodhem jashtë çdo sistemi fetar. Por unë kam parë kaq shumë Krisht në atë vëlla, kam marrë kaq shumë Krisht nga ai vëlla, jam mbushur kaq shumë në frymë nga ai vëlla, saqë nuk merrem fare me ndryshimet doktrinore që unë mund të kem me të. Fryma e Krishtit nuk mund të pengohet nga barrikadat e doktrinave.

Ndërsa ti nuk ke parë pothuajse asgjë biblike ne shkrimet e mia. Mos vallë ndodh kjo sepse ke bërë qendër doktrinat?

Së pari po komentoj për atë që kam nënvizuar dhe është me të zezë. Të kam shkruar: "Nëse ti pretendon të jesh një prej tyre atëhere më vjen keq që të them por në shumicën e rasteve nuk ke asnjë bazë të saktë biblike përsa shkruan." Kam ndeshur shkrime të tilla dhe ndaj ta kam thënë. Gjithsesi nuk do të desha të ngelem këtu.

Po më ka ndodhur ashtu siç shkruan më lart, të kuptoj me të vërtetë një varg. E di se si? Duke e jetuar atë. Nëse nuk e jeton Fjalën e Perëndisë nuk do ta kuptosh atë.

Një plak i urtë që ka një dëshmi të fuqishme në Krishtin tha një histori personale: "Po bisedoja me dikë, një të njohur besimtar dhe ndërsa ishim duke u përshëndetur personi tjetër më tha: Do shkoj në shtëpi dhe do lexoj rreth 3 me 4 kapituj nga Bibla. Po ti vëlla? Unë,- iu përgjigja shërbëtori i Perëndisë,- nuk mund të lexoj më tepër se sa 1 ose 2 vargje." Nga kjo histori mund të mësosh shumë dhe mund të kuptosh shumë.

Si i krishterë, e kam shkruar edhe më lart, kam pasur kontakt me shumë besimtarë të besimeve dhe dogmave të ndryshme. Dhe kjo jo se nuk dija se ku besoja dhe se çfarë besoja por sepse doja të ndaja Krishtin me të gjithë ata që dëshmonin emrin e Krishtit. Ndeshja besimtarë me shoqërinë e të cilëve bekohesha shumë dhe ndeshja besimtarë që duke u shoqëruar me ta lindnin debate të forta doktrinale dhe nuk kishte asnjë lloj bekimi. Dhe e di se nga vinte kjo? Nga ecja kolektive pa i kushtuar rëndësi ecjes personale, pa kontrolluar nëse ajo që dëgjonin ishte e saktë Biblikisht dhe nëse Fryma e pranonte atë ushqim që ata merrnin.

Kjo eksperiencë më bëri të rikthehem në një "zakon të vjetër" të jem një bereas.

Veprat, kapitulli 17 vargu 11: Por këta ishin më fisnikë nga ndjenjat se ata të Thesalonikit dhe e pranuan fjalën me gatishmëri të madhe, duke i shqyrtuar çdo ditë Shkrimet për të parë nëse këto gjëra ishin ashtu.

Jo duke qenë më i ashpër doktrinal por duke kontrrolluar çdo gjë me anë të Fjalës dhe të Frymës. Vetë Pali shkruan se çdo gjë duhet t'ia nënshtrojmë dëgjesës së Perëndisë.

Me shumë postime këtu jam bekuar, Dëshmuesit, Tonit, Shtegtarit, piut, të tuat, të Matrix, Gregut, etj. etj, por edhe me shumë postime nuk kam rënë dakort dhe jo duke u nisur nga ana doktrinale sepse e përsëris doktrina e vetme dhe e vërtetë është mësimi i Krishtit dhe asgjë tjetër. Nuk kam rënë dakort sepse edhe pse autori i postimit (nuk po përmend emra) është përpjekur të nxjerrë në skenë, në pah, Krishtin, ka qenë shumë larg kësaj. Kjo sepse ka qenë krejt personal, njerëzor, mendim personal dhe duke e testuar me Fjalën e Perëndisë nuk ka qëndruar. Nuk dua të pretendoj me këtë se postimet e mia janë më të mira apo më frymore nga të tjerat. Jo. Më pëlqen dëshmia personale dhe secili nga ne duhet të flasë dhe të shkruajë me dëshminë e tij në Krishtin. Personalisht deri tani këtë kam bërë dhe jam përpjekur të bëj, të flas me jetën time dhe jo me të tjetrit. Pa dashur të vendos veten time në një pozitë që nuk më takon, thjesht them të vërtetën dhe këtë do vazhdoj të bëj.


Ju përshëndes në Krishtin.


Nën Hirin e Tij,

ns

[marcus1]

Kjo eksperiencë më bëri të rikthehem në një "zakon të vjetër" të jem një bereas.

Veprat, kapitulli 17 vargu 11: Por këta ishin më fisnikë nga ndjenjat se ata të Thesalonikit dhe e pranuan fjalën me gatishmëri të madhe, duke i shqyrtuar çdo ditë Shkrimet për të parë nëse këto gjëra ishin ashtu.

Shumë të krishterë dështojnë të shohin kuptimin e këtij vargu dhe do vazhdojnë të dështojnë nëse nuk e shohin në kontekstin e plotë. Pali kudo që shkonte për ungjillëzim e kishte zakon të predikonte Krishtin më parë në sinagogën e qytetit që ai vizitonte. Pothuajse nga të gjitha sinagogat, ai dëbohej. Vëllezërit e tij nuk e pranonin mesazhin e ti dhe kështu Pali predikonte ungjillin tek paganët.

Në rastin e Bereas ndodh diçka e ndryshme nga çfarë ndodhte në sinagogat e tjera. Judenjtë që e njihnin mirë Shkrimin, nuk e dëbojnë Palin, por hapin shkrimet për t'u siguruar nëse ato që thoshte Pali për kryqëzimin dhe ringjalljen e Jezusit ishin të vërteta. Pra, judenjtë po e përdornin Shkrimin si një mjet për t'i dërguar tek Krishti. Nga momenti që ata e shohin Krishtin, nuk kanë nevojë më për mjetin, por fokusohen në Qëllimin e tyre, në Krishtin.

Ndërsa paganët, nuk e njihnin Shkrimin dhe nuk e lexonin ate për t'u bindur nëse ato që thotë Pali janë të vërteta. Megjithatë kjo nuk i pengon ata që të marrin zbulesën e Jezu Krishtit. Pra, ajo që dua te them është se pa zbulesë Shkrimi ka pak vlera, por me zbulesë Ai na shfaq Krishtin. Ajo që dua të them është se Krishti nuk mund të kufizohet nga Shkrimi. Ai mund të shfaqet dhe të zbulohet edhe pa ndihmën e Shkrimit. Por kujdes, me këtë nuk dua të anulloj Shkrimin. Dua të them se në rastin tonë unë nuk po të sjell disa profeci për të të bindur ty për ardhjen e Krishtit dhe ti të kontrollosh Shkrimin për të parë nëse unë po them të vërtetën.

Gjithashtu edhe interpretimi që të krishterët i bëjnë këtij vargu, që gjoja ky varg na mëson se ne duhet të lexojmë Biblën çdo ditë. I krishteri mund ta lexojë Biblën çdo ditë nëse ai ka dëshirë për t'u ushqyer nga ajo, por kjo nuk do të thotë se ky varg mbështet mendimin e të lexuarit çdo ditë Biblën. Nëse edhe kjo gjë bëhet doktrinë, atëhere të mjerët ne.

[Peniel]

Shumë të krishterë dështojnë të shohin kuptimin e këtij vargu dhe do vazhdojnë të dështojnë nëse nuk e shohin në kontekstin e plotë. Pali kudo që shkonte për ungjillëzim e kishte zakon të predikonte Krishtin më parë në sinagogën e qytetit që ai vizitonte. Pothuajse nga të gjitha sinagogat, ai dëbohej. Vëllezërit e tij nuk e pranonin mesazhin e ti dhe kështu Pali predikonte ungjillin tek paganët.

Në rastin e Bereas ndodh diçka e ndryshme nga çfarë ndodhte në sinagogat e tjera. Judenjtë që e njihnin mirë Shkrimin, nuk e dëbojnë Palin, por hapin shkrimet për t'u siguruar nëse ato që thoshte Pali për kryqëzimin dhe ringjalljen e Jezusit ishin të vërteta. Pra, judenjtë po e përdornin Shkrimin si një mjet për t'i dërguar tek Krishti. Nga momenti që ata e shohin Krishtin, nuk kanë nevojë më për mjetin, por fokusohen në Qëllimin e tyre, në Krishtin.

Ndërsa paganët, nuk e njihnin Shkrimin dhe nuk e lexonin ate për t'u bindur nëse ato që thotë Pali janë të vërteta. Megjithatë kjo nuk i pengon ata që të marrin zbulesën e Jezu Krishtit. Pra, ajo që dua te them është se pa zbulesë Shkrimi ka pak vlera, por me zbulesë Ai na shfaq Krishtin. Ajo që dua të them është se Krishti nuk mund të kufizohet nga Shkrimi. Ai mund të shfaqet dhe të zbulohet edhe pa ndihmën e Shkrimit. Por kujdes, me këtë nuk dua të anulloj Shkrimin. Dua të them se në rastin tonë unë nuk po të sjell disa profeci për të të bindur ty për ardhjen e Krishtit dhe ti të kontrollosh Shkrimin për të parë nëse unë po them të vërtetën.

Gjithashtu edhe interpretimi që të krishterët i bëjnë këtij vargu, që gjoja ky varg na mëson se ne duhet të lexojmë Biblën çdo ditë. I krishteri mund ta lexojë Biblën çdo ditë nëse ai ka dëshirë për t'u ushqyer nga ajo, por kjo nuk do të thotë se ky varg mbështet mendimin e të lexuarit çdo ditë Biblën. Nëse edhe kjo gjë bëhet doktrinë, atëhere të mjerët ne.

Nuk ndaj të njëjtin mendim. Nuk mund të themi se është dështim të kuptuarit e një vargu të vetëm apo edhe të vargjeve të tjerë. Aspak. Kam vënë re se një varg vërtet ka një kuptim të vetëm por ka edhe varg që të flet shumë sepse Fjala e Perëndisë është shumë e thellë. Aq e thellë është Fjala sa akoma edhe me një varg të vetëm mund të kuptosh shumë. Mund të themi se është shumë dimensional. Ka vargje që flasin për diçka konkrete dhe ngelen aty. Por shumica e vargjeve nuk janë të kësaj forme.

Jo më kot të solla historinë e atij vëllait plak. Një varg mund të të flasë shumë. Nëse rri dhe e mediton dhe i kërkon Frymës të të ndihmojë ta kuptosh dhe Fryma të jep, atëhere lumenj uji të gjallë do të derdhen brenda teje, do të të mbushin, do të freskojnë, do të të gjallërojnë do të të japin jetë dhe bekimi që do të marrësh është i papërshkrueshëm dhe atë çfarë ndjen në atë moment, gjuha dhe fjalët njerëzore janë të varfëra ta përshkruajnë.

Nëse ecën me Krishtin çdo ditë, nuk është e nevojshme të të thonë të lexosh Fjalën. Duket. Ai që ecën me Krishtin çdo ditë e do Shkrimin, nuk mund të rrijë minutë pa u ushqyer prej tij, është oksigjeni i tij. Do të thithë çdo sekondë sa më shumë që të mundet, merr Frymë thellë me mushkëritë frymore dhe mbush çdo cep të tij. Ashtu si njeriu që ka nevojë për çdo sekondë të thithë oksigjen, ashtu është edhe njeriu që ecën çdo ditë me Krishtin. Nuk jeton dot pa oksigjenin frymor sepse Krishti është oksigjeni i tij, Fjala që zbulohet në Shkrimet dhe nëpërmjet Frymës. A mund të rrish dot pa marrë frymë? JO. Edhe njeriu frymor nuk mund të rrijë dot pa thithur nga Fjala çdo sekondë të jetës së tij.

Edhe nëse bëhet doktrinë (pjesa me të zeza) dhe nëse vendosej të bëhej doktrinë, personalisht nuk do më prishte punë. Dhe nëse ka vëllezër që porosisin apo këshillojnë një gjë të tillë, është diçka e keqe? Nëse do të eci me llogjikën e një gjykimi të tillë, atëhere do të ishte njësoj sikur të kapja vëllezërit dhe motrat dhe tu them sugjerimet e mia njerëzore: "Muaji ka 4 javë. Javën e parë të muajit do ushqeheni vetëm tre ditë dhe do të hani këto ushqime..., javën e dytë të muajit do të ushqeheni pesë ditë dhe do hani këto ushqime..., javën e tretë... " e kështu me rradhë do të përcaktoja një menu javore sipas mendimit tim duke gjykuar unë se çfarë është më e mirë për ta. A është kjo e saktë? Sigurisht që jo dhe sigurisht që është çmenduri. Nëse eci çdo ditë me Krishtin, nuk do të rri të nxjerr recetë javore se sa herë në javë do të lexoj Shkrimet. Kur përjeton gjithë ato bekime, kur zjarri i Frymës djeg brenda teje, a është e mundur të veprosh në këtë mënyrë, a është e mundur të heshtësh? A nuk duhet të inkurajoj vëllezërit dhe motrat e mia të shijojnë bekimet e të ecurit me Krishtin dhe të lexuarit të Fjalës?

Shkruan Pali tek 2 Korintasve kapitulli 3 vargu 18:

Dhe ne të gjithë, duke soditur fytyrëzbuluar lavdinë e Zotit si në pasqyrë, transformohemi në të njëjtën shëmbëllim nga lavdia në lavdi, posi prej Frymës së Zotit.

Ky është edhe qëllimi i jetës tonë, të shëndrrohemi në Krishtin, Zotin tonë prej Frymës së Shenjtë. Si mund të vendos kufij në jetën time frymore? Si mund të injoroj këshillën e urtë të një vëllai që ecën çdo moment të jetës së tij me Krishtin? Zoti mos e dhëntë një gjë të tillë por na dhëntë urtësi dhe mençuri hyjnore të trajtojmë çështjet frymore në Frymë dhe jo njerëzisht.



Nën Hirin e Tij,

ns

[Luani33]

Nëse ecën me Krishtin çdo ditë, nuk është e nevojshme të të thonë të lexosh Fjalën. Duket. Ai që ecën me Krishtin çdo ditë e do Shkrimin, nuk mund të rrijë minutë pa u ushqyer prej tij, është oksigjeni i tij. Do të thithë çdo sekondë sa më shumë që të mundet, merr Frymë thellë me mushkëritë frymore dhe mbush çdo cep të tij. Ashtu si njeriu që ka nevojë për çdo sekondë të thithë oksigjen, ashtu është edhe njeriu që ecën çdo ditë me Krishtin. Nuk jeton dot pa oksigjenin frymor sepse Krishti është oksigjeni i tij, Fjala që zbulohet në Shkrimet dhe nëpërmjet Frymës. A mund të rrish dot pa marrë frymë? JO. Edhe njeriu frymor nuk mund të rrijë dot pa thithur nga Fjala çdo sekondë të jetës së tij.

Edhe nëse bëhet doktrinë (pjesa me të zeza) dhe nëse vendosej të bëhej doktrinë, personalisht nuk do më prishte punë. Dhe nëse ka vëllezër që porosisin apo këshillojnë një gjë të tillë, është diçka e keqe? Nëse do të eci me llogjikën e një gjykimi të tillë, atëhere do të ishte njësoj sikur të kapja vëllezërit dhe motrat dhe tu them sugjerimet e mia njerëzore: "Muaji ka 4 javë. Javën e parë të muajit do ushqeheni vetëm tre ditë dhe do të hani këto ushqime..., javën e dytë të muajit do të ushqeheni pesë ditë dhe do hani këto ushqime..., javën e tretë... " e kështu me rradhë do të përcaktoja një menu javore sipas mendimit tim duke gjykuar unë se çfarë është më e mirë për ta. A është kjo e saktë? Sigurisht që jo dhe sigurisht që është çmenduri. Nëse eci çdo ditë me Krishtin, nuk do të rri të nxjerr recetë javore se sa herë në javë do të lexoj Shkrimet. Kur përjeton gjithë ato bekime, kur zjarri i Frymës djeg brenda teje, a është e mundur të veprosh në këtë mënyrë, a është e mundur të heshtësh? A nuk duhet të inkurajoj vëllezërit dhe motrat e mia të shijojnë bekimet e të ecurit me Krishtin dhe të lexuarit të Fjalës?

Shkruan Pali tek 2 Korintasve kapitulli 3 vargu 18:

Dhe ne të gjithë, duke soditur fytyrëzbuluar lavdinë e Zotit si në pasqyrë, transformohemi në të njëjtën shëmbëllim nga lavdia në lavdi, posi prej Frymës së Zotit.

Ky është edhe qëllimi i jetës tonë, të shëndrrohemi në Krishtin, Zotin tonë prej Frymës së Shenjtë. Si mund të vendos kufij në jetën time frymore? Si mund të injoroj këshillën e urtë të një vëllai që ecën çdo moment të jetës së tij me Krishtin? Zoti mos e dhëntë një gjë të tillë por na dhëntë urtësi dhe mençuri hyjnore të trajtojmë çështjet frymore në Frymë dhe jo njerëzisht.



Nën Hirin e Tij,

ns

histori e vertete
Nje i ri vella ne Krisht, ne nje bisede me nje tjeter vella me shume eksperjence, i deshmonte per mardhenjen qe kishte ne jeten e tij si i krishter,dhe gjith kohen ne cdo shprehje qe perdorte nuk harronte te thoshte me saktesi kapitullin dhe vargun e Bibles.Mbas nje kohe vellai me i vjeter i thoteo te jap nje keshille me shume dashamiresi ,ki kujdes ,se nga kujdesi i madh per Biblen mund ta zevendesosh ate ne zemren tende me Krishtin!(kete ndodhi po e tregon vellai i ri qe i ka ndodhur disa vite me pare .Ne fillim mu duk si habi ,aq sa e mora me rezerve "si mund te ndahej Bibla nga Krishti"?!
Por sot kuptoj se ai vella kishte shume te drejte.Bibla,Shkrimet qe marrim aty kane ushqim kur aty kerkojme nje gje: KRISHT!po tjeter? -vetem KRISHT!
Ne se verejme me kujdes, do te kanstatojme se Bibla mundet qe vargjet kur lexohen me "mendje" kthehen ne shpate per argumente,dhe ku aty nuk ndodhet me Krishti .
Dhe "mendja" kerkon aty ,ate argument qe desheron ti per t'ja vervitur vellait (dhe cuditerisht Bibla ta jep vargun e cmuar per tja thyer turite atij vellai qe te kundershton pa llogjike !
Cudia ndodh neser, kur ti i bindur se do ta kapesh mat vellane, me te cilin je diametralisht kunder dhe je i pregatitur nga Bibla me shum argumente , vjen ai me akoma me shume argumenta nga kapituj dhe vargjet edhe ai po nga Bibla...,si mburoje e shpate kunder teje!dhe Lufta me e ashper ndodh kur per vargjet,qe ti ndjeheshe i forte, i degjon nga kundershtari me arsyetime krejt te kundert nga te tuat!
Dhe te mos harrojme se jane ndare kishat ne dy tre te tjera.Jane ndare ne lloje donominacjane,per nje varg qe nje kishe e ka me te cmuar ,nje tjeter as do ta degjoje fare!dhe mund te shkojne ne gjykime deri atje sa te gjykojne faktin se ne ate kishe a mund te shpetohesh!!
Me dhimbje por eshte shume e vertete.Ne jemi te Krishtere e themi me krenari qe jemi.Askush nuk thote une jam Bibliar....
Fryma nuk mund te qendroj vetem ne Bibel.Krishti tha une nuk bej asgje nga vetja ,por eshte Ati ne mua..dhe ne themi asgje nuk bejme dot nga vetja por Krishti qe eshte ne,dhe ne e gjejme shpesh Krishtin ne Bibel,por edhe ne deshmi te shkruara e te deklaruara nga vellezer e motra edhe sot.Krishti i gjalle dhe i fresket e jep veten ne shume forma.Larmia e ushqimit Frymor te Krishtit eshte e madhe.
Por cdo ushqim sado i shijshem te jete(kujto ushqimin me te preferuar qe ke, a do te pranoje te haje vetem ate ne mengjes,dreke e darke?
Atehere a mundet ne ta kufizojme e mardhenjen me Zotin e Gjithesise vetem
me ngrenjen(leximin) e vargjeve te Bibles?-Mundet.por shum te varfer!

[marcus1]

Nëse ecën me Krishtin çdo ditë, nuk është e nevojshme të të thonë të lexosh Fjalën. Duket. Ai që ecën me Krishtin çdo ditë e do Shkrimin, nuk mund të rrijë minutë pa u ushqyer prej tij, është oksigjeni i tij. Do të thithë çdo sekondë sa më shumë që të mundet, merr Frymë thellë me mushkëritë frymore dhe mbush çdo cep të tij. Ashtu si njeriu që ka nevojë për çdo sekondë të thithë oksigjen, ashtu është edhe njeriu që ecën çdo ditë me Krishtin. Nuk jeton dot pa oksigjenin frymor sepse Krishti është oksigjeni i tij, Fjala që zbulohet në Shkrimet dhe nëpërmjet Frymës. A mund të rrish dot pa marrë frymë? JO. Edhe njeriu frymor nuk mund të rrijë dot pa thithur nga Fjala çdo sekondë të jetës së tij.

Edhe nëse bëhet doktrinë (pjesa me të zeza) dhe nëse vendosej të bëhej doktrinë, personalisht nuk do më prishte punë. Dhe nëse ka vëllezër që porosisin apo këshillojnë një gjë të tillë, është diçka e keqe? Nëse do të eci me llogjikën e një gjykimi të tillë, atëhere do të ishte njësoj sikur të kapja vëllezërit dhe motrat dhe tu them sugjerimet e mia njerëzore: "Muaji ka 4 javë. Javën e parë të muajit do ushqeheni vetëm tre ditë dhe do të hani këto ushqime..., javën e dytë të muajit do të ushqeheni pesë ditë dhe do hani këto ushqime..., javën e tretë... " e kështu me rradhë do të përcaktoja një menu javore sipas mendimit tim duke gjykuar unë se çfarë është më e mirë për ta. A është kjo e saktë? Sigurisht që jo dhe sigurisht që është çmenduri. Nëse eci çdo ditë me Krishtin, nuk do të rri të nxjerr recetë javore se sa herë në javë do të lexoj Shkrimet. Kur përjeton gjithë ato bekime, kur zjarri i Frymës djeg brenda teje, a është e mundur të veprosh në këtë mënyrë, a është e mundur të heshtësh? A nuk duhet të inkurajoj vëllezërit dhe motrat e mia të shijojnë bekimet e të ecurit me Krishtin dhe të lexuarit të Fjalës?

Shkruan Pali tek 2 Korintasve kapitulli 3 vargu 18:

Dhe ne të gjithë, duke soditur fytyrëzbuluar lavdinë e Zotit si në pasqyrë, transformohemi në të njëjtën shëmbëllim nga lavdia në lavdi, posi prej Frymës së Zotit.

Ky është edhe qëllimi i jetës tonë, të shëndrrohemi në Krishtin, Zotin tonë prej Frymës së Shenjtë. Si mund të vendos kufij në jetën time frymore? Si mund të injoroj këshillën e urtë të një vëllai që ecën çdo moment të jetës së tij me Krishtin? Zoti mos e dhëntë një gjë të tillë por na dhëntë urtësi dhe mençuri hyjnore të trajtojmë çështjet frymore në Frymë dhe jo njerëzisht.

Peniel, i krishteri ka nevojë të jetojë 24 orë me Krishtin që është Oksigjeni i Tij. Krishti është Oksigjeni i të krishterit, jo bibla. Kjo do të thotë, se dikush mund të marrë Krishtin edhe nëse nuk e lexon Biblën çdo ditë, ndërsa dikush mund të mos marrë Krisht edhe nëse e lexon Biblën çdo ditë. I krishteri duhet të qëndrojë vazhdimisht me Të, në mënyrë që të ushqehet vazhdimisht nga Ai.

Leximi i Biblës nuk është gabim, përkundrazi, por kur ajo bëhet doktrinë, humbet qëllimin që ka. Leximi i Biblës nuk është oksigjeni, por mjeti që të çon tek Oksigjeni. Gabimi që ndodh me të krishterët sot, është se ata kufizojnë mundësitë e Zotit vetëm në leximin e Biblës. Është sikur Zoti mund të zbulohet vetëm aty, në atë libër.

Kam një pyetje. Kishat e shekullit të parë nuk kishin Bibël. Shumica e besimtarëve ishin analfabetë. Si mendon ti, ishin ata të deprivuar nga privilegji i të njohurit dhe të jetuarit Krishtin?