Kishat Organike

[marcus1]

Matrix ka shumë të drejtë. E parë nga ana doktrinore, Kisha e ka zanafillën e saj që nga përjetësia. Ajo ka qenë gjithmonë brenda Krishtit dhe Ajo ka dalë në kohë nga brinja e Tij.

Në zanafillë, Eva është një ikonë e bukur, e mahnitëshme, madhështore e Kishës së Krishtit. Ashtu siç doli Eva nga brinja e Adami të vjetër, ashtu doli edhe kisha nga brinja e Adamit të ri, Krishtit.

Kjo është ana doktrinore, por le ta shohim pak nga ana praktike. Kur lindi Kisha në kohë?

Mendoj se para se ajo të lindë ka pasur një fazë embrionale. Dhe ajo fazë është koha rreth 3 vjet e gjysëm që Krishti ndenji me dishepujt e Tij. Çfarë bënte Krishti me ta?

E dimë shumë mirë se Kisha është pasioni i Atit dhe i Krishtit. Mendoni pak për veten tuaj. Nëse ju keni ndonjë pasion, a nuk do rrinit tërë ditën duke i folur të tjerëve për këtë pasion? Sigurisht! Atëhere, çfarë bëri Krishti? U fliste dishpujve të Tij tërë kohën për Kishën? Si është dhe si duhet të jetë ajo? Si funksionon apo si duhet të funksionojë? Jo, aspak! Në fakt, tek ungjijtë kisha përmendet vetëm dy herë. Por Krishti bëri diçka më shumë, Ai shkoi përtej thjeshtë të folurit për kishën, Ai e jetoi kishën bashkë me dishepujt.

Qëndrimi së bashku i dishpujve me Krishtin për rreth 3 vjet e gjysëm për 24 orë ishte mënyra e të jetuarit së Kishës. Çfarë bënin tërë kohën dishepujt me Krishtin? Ata kalonin kohë së bashku, ata bisedonin së bashku, ata ndanin me njëri-tjetrin, ata dëgjonin me endje Krishtin, ata qëndronin në këmbët e Jezu Krishtit, ata bënin çfarëdo që u këkonte Krishti, ata ndonjëherë grindeshin me njëri-tjetrin. Ata bënin gjithçka së bashku, në një mënyrë natyrale, spontane, të thjeshtë. Ata thjeshtë jetonin me Krishtin. Kjo pra mendoj se është faza embrionale e Kishës së Tij.

Deri tani, a shohim ndonjë pastor/bari, prift apo drejtues? Po! Pastori, prifti apo drejtuesi i tyre ishte Krishti! Po ndonjë drejtues njerëzor, a shohim? Sigurisht që jo! A shohim ndonë predikim të së Djelës? A shohim ndonjë studim biblik? Sigurisht që jo!

Më vonë do vazhdoj më tej mendimet e mia.

Atëhere, le të vazhdojmë më tej. Kisha lindi në kohë, në momentin që Krishti u kryqëzua dhe u ngrit nga të vdekurit. Nga brinja e Tij doli Plotësja e Tij, Nusja e Tij, Ekklesia. Por ajo u bë e dukshme në tokë, ditën e Rrëshajëve, ku Fryma e Shenjtë zbriti mbi apostujt dhe të 120 vetëve dhe kur rreth 3000 vetë besuan në Krishtin.

Çfarë ndodhi më pas? Si funksionoi kjo kishë e sapo lindur në tokë? Përgjigjen do e marrim përsëri në Dhjatën e Re.

2:42 Ata ishin ngulmues në zbatimin e mësimit të apostujve, në bashkësi, në thyerjen e bukës dhe në lutje.

2:43 Dhe të gjithëve u kishte hyrë druajtja; dhe shumë shenja e mrekulli bëheshin nga dora e apostujve.

2:44 Por gjithë ata që besonin rrinin bashkë dhe çdo gjë e kishin të përbashkët.

2:45 Dhe i shisnin pronat e pasuritë dhe ua ndanin të gjithëve, sipas nevojës së çdonjërit.

2:46 Dhe ngulmonin me një mendje të vetme çdo ditë në tempull dhe, duke e thyer bukën nga shtëpia në shtëpi, merrnin ushqimin me gëzim dhe me thjeshtësi zemre,

2:47 duke lavdëruar Perëndinë dhe duke gëzuar simpatinë e gjithë popullit. Dhe Zoti i shtonte kishës çdo ditë ata që ishin shpëtuar.

Atëhere, këtu duket qartë se nga këto vargje si dhe nga vargje të tjera më poshtë kisha mblidhej në dy vënde. Nëpër shtëpira dhe në portikun (verandën) e Solomonit. Aty ishte një vend praktik ku mund të mblidheshin një numër shumë i madh besimtarësh. Por sic e thamë, kisha mblidhej çdo ditë edhe nëpër shtëpira, ku ndërsa hanin bashkë, thyenin bukën dhe kujtonin Zotin e tyre. Deri tani, shohim se kisha ka vëllezër dhe motra si dhe Apostuj. Cilët janë apostujt, cili është funksioni i tyre? Apostujt janë ata që janë thirrur nga Perëndia për të shpallur dhe predikuar Krishtin, ata të cilët janë thirrur për të mbjellur kishat e Zotit.

Por çfarë u mësonin apostujt atyre që besonin në Krisht? Cfarë i mëson mësuesi një nxënësi? Mësuesi i mëson një nxënësi atë që ai e di vetë shumë mirë, të cilën e ka mësuar dikur kur vetë mësuesi ishte nxënës.

Atëhere, cfarë mësuan Apostujt gjatë kohës që ata ndenjën me Krishtin? Bënë ata ndonjë shkollë biblike? Ata mësuan Krishtin dhe vetëm Krishtin. Ata përjetuan Krishtin dhe e mësuan Atë duke ndenjur me Të. Është pikërisht ai Krisht që ata mësuan për gati 3 vjet e gjysëm, atë Krisht që tashmë shoqërohej me zbulimet e Frymës së Shenjtë dhe me fuqinë e Frymës së Shenjtë, është ai Krisht që ata u jepnin kishës çdo ditë.

A kemi pastorë/barinj në këtë kishë? Po priftërinj? Jo, kemi vetëm vëllezër dhe motra si dhe apostuj të cilët i shërbenin Krishtit çdo ditë. Apostuj që kishin marrë mësimin që Jezusi u kishte dhënë dikur; se nëse duan që të jenë të parët duhet të bëhen të dundit, nëse duan të jenë të mëdhenj, duhet të jenë shërbëtorë. Dhe këtë rol ata po e luanin më së miri.

vazhdon...

[marcus1]

E kam thënë edhe një herë në shkrimet e mia të hershme në këtë forum dhe kam frikë se po përsëris veten, por e konsideroj të rëndësishme që të them se si ngjanin takimet e kishës në verandën e Solomonit.

Ato takime nuk kanë asgjë të përbashkët me shërbesën e së Djelës që ndodh sot në çdo skaj të botës. Ato takime ishin të potershme, të ndezura nga Fryma e Shenjtë. Shpesh herë mund të dëgjoje klithma adhurimi si Lavdi Zotit, haleluja dhe amen. Herë të tjera mund të kishte qetësi absolute duke u munduar të pranishmit mos të humbisnin as edhe një fjalë të vetme nga mësimet e apostujve. Shpesh here mund të kishte edhe ndërpreje nga anëtarët e kishës, duke shtuar apo plotësuar diçka, siç mund t'i drejtonte Fryma. Shpesh herë mund të kishte të qeshura nga ndonjë shaka që dikush mund të bënte, apo të qara nga të prekurit thellë në frymë nga historitë e Apostujve. Takimet ishin tipike Judaike. Mënyra e të folurit, mënyra e të qëndruarit, e të ndarit me njëri-tjetrin ishte pjesë e kulturës së tyre. Për ata nuk ishte asgjë e re, asgjë rituale, gjithçka bëhej me gëzim dhe me druajtje njëkohësisht kur shihnin mrekullitë që bënte Zoti përmes Frymës së Shenjtë.

Po kështu ishin edhe takimet nëpër shtëpira. Të gjithë uleshin në sofër dhe hanin së bashku dhe ndanin me njëri-tjetrin Krishtin dhe kujtonin Krishtin ndërsa thyenin bukën dhe pinin kupën e verës. Gjithashtu këto takime ishin të potershme, plot hare dhe entuziazëm ndërsa ndanin mrekullitë që Zoti po bënte në mesin e tyre. Sigurisht që ata kishin edhe probleme. Ku ka njerëz ka edhe probleme. Historianët thonë se kur disa filluan të ankoheshin se bëhej hile në ndarjen e ushqimit ndaj Judenjve të helenizuar, kjo ngjarje ndodhi diku 7 vjet pas ditës së Rrëshajave. Këtu shohim se nga një problem, nga një krizë kishe del funksioni i dhjakëve. Pra, 7 vjetë më vonë, dalin në skenë edhe dhjakët. Por mbani mënd, 7 dhjakë për një kishë me afërsisht 20 mijë anëtarë. Bëjini pak llogaritë dhe nxirrni se sa dhjakë duhet të ketë sot një kishë me vetëm 50-300 anëtarë. Gjithashtu më vonë shohim se kemi edhe pleq. Pleqtë dolën në skenë kur ajo kishë ishte rreth 12 vjeçe dhe përsëri llogaritni numrin e madh të anëtarëve të kishës me numrin e kishave të sotme. Sot një kishe me rreth 30 anëtarë ka të paktën 3 pleq. Krahasojini me standartet e Dhjatës së Re dhe vendosni.

Deri tani nuk kemi hasur në ansjë vënd pastorë, priftërinj dhe ndërtesa kishe.

vazhdon...

[Luani33]

Do t'ju,tregoj nje ngjarje e ndodhur ne Tirane.

Misjonare ungjellor rreth vitit 1991ose1992 organizojne nje kamp ne Vlore per10dite, dhe ungjillizojne njerzit te ftuar ne kete kamp nga Fieri Berati dhe Tirana. Nga Fieri dhe Berati,pati shume njerez qe pranuan Krishtin, keshtu qe Misjonaret moren ambjent me qera ne keto qytete dhe bashke me pastorin anglez filluan nje jete kishe ungjillore me plot gjalleri dhe jete ne te dy keto qytete. Me grup Adhurimi, kitare, pjano, takime te rinjsh, studime biblike, dhe plot vizita misjonaresh nga Anglia ku nuk mungonin edhe ndihmat, si kudo ne Shqiperi ne ato vite nga misjonet e ardhur nga gjithe bota dhe gjithe fete, kush e kush te terhiqte shqiptaret per ti sjellur ne besimin e tyre.

Dhe keto dy kisha funksjonuan, plot gjalleri, kenge, aktivitetet e ungjillizim...Per te thene me plot gojen: Lavdi Krishtit! Shumkush mund te thote "c'fare ka kjo per te treguar ne mund te tregojme per historine e kishes tone Ungjellore, jane te ngjashme me kete.!!?"

Tani eshte e vecanta

Sic ju thashe me siper nga te ftuarit ne kamp kishte edhe nga Tirana. Pak ishin qe vendosen te ndiqnin Krishtin bashke!sepse organizatoret nuk ju dhane pastor ose misjonar qe ti drejtonin...(eshte normale ata nuk mund te mbanin me rroge nje misjonar dhe ambjent per 5-6vete.)

Por cfare bene ata? Fale Krishtit dikush i shtohet ketij grupi dhe i ndimon per nje ambjent per t'u takuar.Ata nuk dinin cfar te benin s'kishin grup adhurimi s'kishin liber kenge,vec4-5kenge te mesuara ne kamp..S'kishin predikues, pleq,asgje..vecse nje Dhjate te Re te dhuruar ne kamp.Ata mesonin nga ky liber per Krishtin,mesuan se si t'a adhuronin Ate.. U miqsuan me njeri tjetrin. Ata takoheshin shume shpesh. Filluan tu tregonin miqve dhe familjareve dhe ky grup u rrit,u rrit se Krishti ishte i gjalle aty dhe mardhenjet ishin modeste tek ky grup, qe s'kishin patur eksperjenca te tjera. Ata thjesht eksperementonin me njeri tjetrin,dhe ishin serjoz ne kete mardhenje te re.
Kjo gje vazhdoi per rreth 2 vjet. Misjonaret kur vune re se ky grup u rrit sollen nje pastor nga jashte definitiv me familje me banese dhe rroge(duket se ky grup e priti mire, pasi mesefundi po ju vinte nje i ditur dhe nuk do te turperoheshin me kur ti pyeste ndokush. Ata nuk do te ishin me vetem do te kishin edhe ata pastor te huaj). Kete grup filluan t'a mesojne se ketej e tutje do te quhesh "Kishe Ungjellore",disa nga ta do te ishin "pleqesia", duhet te takoheshin ne nje salle (do paguhesh qera nga misjoni), erdhen karrige po nga misjoni, u ngrit grupi adhurimit, erdhi liberi i kengeve te perkethyera, erdhen kitare organo,podjum per predikimin e te djeles ne oren10. Qe ketej e tutje e Djela do te ishte takimi me i rendesishem. U shtua kutia e ofertes qe do qarkullonte ne fund te takimit. U fol edhe per certifikaten e "antarit te kishes", askush nga ai grup nuk e pranoi (e morren si teser partie..) por gjerat e tjera u pranuan..

Dhe sot aty ku mbiu si rastesish ai grup i vogel simpatik i Krishter, ka sigursht nje kishe me emer, adrese, pastor, pleqesi, grup adhurimi, ku veshtire te gjesh ndryshim nga te tjerat ne Tirane. Shumica e atij grupi qe filluan ate aventure bashke me Krishtin pas 15 vjetesh jane shperndare duke ndjekur Krishtin brenda dhe jashte Shqiperise.

E solla ketu ne forum per ta ndare me ju. Gjithmone me ka mahnitur kjo gjarje,me ngjan me ate faren qe bujku e hedh ne are,dhe ajo ne menyre organike mbin dhe rritet ..

[Gregu]

Falemnderit Luani33 per kete histori besnikrie!

Zoti punon edhe ne kohe te veshtira kur bijt dhe bijat e Tij kalojne.
Ai na don ne, veglat dhe mjetet tjera rrethanore jane te shkalles X.
Lavdi Zotit per kete kishe te gjalle.

[Peniel]

E kam thënë edhe një herë në shkrimet e mia të hershme në këtë forum dhe kam frikë se po përsëris veten, por e konsideroj të rëndësishme që të them se si ngjanin takimet e kishës në verandën e Solomonit.

Ato takime nuk kanë asgjë të përbashkët me shërbesën e së Djelës që ndodh sot në çdo skaj të botës. Ato takime ishin të potershme, të ndezura nga Fryma e Shenjtë. Shpesh herë mund të dëgjoje klithma adhurimi si Lavdi Zotit, haleluja dhe amen. Herë të tjera mund të kishte qetësi absolute duke u munduar të pranishmit mos të humbisnin as edhe një fjalë të vetme nga mësimet e apostujve. Shpesh here mund të kishte edhe ndërpreje nga anëtarët e kishës, duke shtuar apo plotësuar diçka, siç mund t'i drejtonte Fryma. Shpesh herë mund të kishte të qeshura nga ndonjë shaka që dikush mund të bënte, apo të qara nga të prekurit thellë në frymë nga historitë e Apostujve. Takimet ishin tipike Judaike. Mënyra e të folurit, mënyra e të qëndruarit, e të ndarit me njëri-tjetrin ishte pjesë e kulturës së tyre. Për ata nuk ishte asgjë e re, asgjë rituale, gjithçka bëhej me gëzim dhe me druajtje njëkohësisht kur shihnin mrekullitë që bënte Zoti përmes Frymës së Shenjtë.

Po kështu ishin edhe takimet nëpër shtëpira. Të gjithë uleshin në sofër dhe hanin së bashku dhe ndanin me njëri-tjetrin Krishtin dhe kujtonin Krishtin ndërsa thyenin bukën dhe pinin kupën e verës. Gjithashtu këto takime ishin të potershme, plot hare dhe entuziazëm ndërsa ndanin mrekullitë që Zoti po bënte në mesin e tyre. Sigurisht që ata kishin edhe probleme. Ku ka njerëz ka edhe probleme. Historianët thonë se kur disa filluan të ankoheshin se bëhej hile në ndarjen e ushqimit ndaj Judenjve të helenizuar, kjo ngjarje ndodhi diku 7 vjet pas ditës së Rrëshajave. Këtu shohim se nga një problem, nga një krizë kishe del funksioni i dhjakëve. Pra, 7 vjetë më vonë, dalin në skenë edhe dhjakët. Por mbani mënd, 7 dhjakë për një kishë me afërsisht 20 mijë anëtarë. Bëjini pak llogaritë dhe nxirrni se sa dhjakë duhet të ketë sot një kishë me vetëm 50-300 anëtarë. Gjithashtu më vonë shohim se kemi edhe pleq. Pleqtë dolën në skenë kur ajo kishë ishte rreth 12 vjeçe dhe përsëri llogaritni numrin e madh të anëtarëve të kishës me numrin e kishave të sotme. Sot një kishe me rreth 30 anëtarë ka të paktën 3 pleq. Krahasojini me standartet e Dhjatës së Re dhe vendosni.

Deri tani nuk kemi hasur në ansjë vënd pastorë, priftërinj dhe ndërtesa kishe.

vazhdon...

Ndodh edhe sot. Nuk ka ndryshuar asgjë që nga ajo kohë.

Ti i përshkruan me kaq gjallëri këto takime sa sikur do të thuash që në ditët e sotme Kishat nuk janë më kështu. Kush e tha këtë!? Fryma që udhëhiqte Kishën në ato ditë është e njëjta Frymë që udhëheq edhe Kishën sot. Askush nuk ndalohet të thotë: Lavdi Zotit, Haleluja, Amen dhe askush nuk është i ndaluar të shtojë apo të ndërpresë folësin qoftë në predikimin e së Djelës qoftë në takimet e tjera apo në studimet e përbashkëta biblike.

A shkuan Apostujt në shkollë biblike? Sigurisht që shkuan. Që në fëmijëri mësonin në shkollë Ligjin (shkolla biblike), dhe çdo të shtunë në Sinagoga (ndërtesa) dëgjonin leximin e Fjalës së Perëndisë dhe interpretimin e Fjalës. Çfarë bënë me Krishtin tre vjet e gjysëm? Mësuan dhe kuptuan nga Ligji të gjitha ato gjëra që një jetë të tërë nuk arrinin të kuptonin: Misterin që mbahej i fshehur dhe që ishte shpallur nëpërmjet Profetëve, Kisha. Bashkësia me Krishtin u dha mundësinë ta shijojnë Atë, të mësojnë prej Tij dhe më kryesorja, mësuan dhe kuptuan si cili ishte modeli i besimtarit sipas zemrës së Atit, Perëndi. Të ecësh me Krishtin, të jetosh me Krishtin do të thotë të kryesh vullnetin e Atit dhe vullneti i Atit është të besojmë tek Ai që Ati dërgoi, tek Krishti.

Gjuha njerëzore dhe shkronjat janë të pamjaftueshme për të shprehur dhe shpjeguar atë që çfarë përjeton një i Krishterë në bashkësi me Krishtin.


Kush mund të gjykojë Frymën për mënyrën se si punon brenda çdo Kishe?




Nën Hirin e Tij,

ns

[toni77_toni]

Ndodh edhe sot. Nuk ka ndryshuar asgjë që nga ajo kohë.

ns

Peniel respekte per ty dhe uroj të jeni mirë. U bë një kohë qe nuk u degjuam, te them se unë jam gjithnjë ai toni qe isha edhe më parë dhe ashtu do të jam.

Dua të lidhna me temen edhe pse ndoshta sipas rregullores nuk kam edhe aq te drejt, por unë jam njëfar tipi se nganjiher nuk i repsketoj rregulloret. Them nuk irespektoj kur kam të bëjë me ata qe janë të Krishtit se per ndryshe po. Pasi qe jemi te fjala e rregulloreve, unë e kam njëfar mllefi me rregullore dhe disa rregulla te nejrzve qe bëhen, bile nganjiher edhe ne emer te Zotit, sepse kam mesuar se pikerisht rregullat dhe rregulloret, hirarkite dhe eproret e denuan Zotin dhe e perjashtuan!!

Arsyeja pse unë u lidha me kete është sepse lexova nga ti disa rreshta kur thua se; "Nuk ka ndryshuar asgjë që nga ajo kohë."

Peniel, pa dashur të gjykoj, por nese flet te verteten ai nuk eshte gjykim as gjë e keqe sepse po flet te verten.

Unë edhe nuk i njoh mirë kishat e juaja ndoshta lehtë edhe mund te gaboj, por, ajo qe mund ta argumentoj eshte se Karizmat e krishterimit janë due fletur në Kisha dhe shumë pak janë duke levizur, pra janë në gjumë. Unë kam jetuar në EU dhe kam argumente per ato qe i them, kete e them per te gjitha kishat. Kurse per Kishat tona katolike, jemi krejt në gjumë. Edhe nëse Zoti dhuron dhe na flet permes një shenjti, ai gjykohet dhe nganjiher edhe pernjeket. Nuk dij se si do t'më gjykoj dikush kur ta lexoj kete rresht timin, por krishterimi nuk është aktiv, ka një lloj krize te ndikimit te materializimit, krenarisë, lluksit dhe shumë e dhënun në ndertime te objekteve kishtare dhe shkurt vëlla, nuk mendoj se kjo gjendje qfare e kemi sot, mund te themi se i perngjanë asaj te asaj kohe qe eshte pershkruar ne at artikull.

Unë problemin më të madh e kam kur i shoh te krishterët se nuk ia pranojnë njeri tjetrit, dhe kur i shoh te krishterët qe ia zënë frymen FRYMES! Vëlla, fryma Frymes i zinet dhe karizmat flejnë në Kishë duke rritur vlerat e disa gjymtyrve edhe pse te gjithë e dimë se secila gjymtyrë e ka rrolin dhe funksionin e vet, asnjëra nuk mund të funksionon pa tjetren. Nëse njëna gjymtyrë pretendon se eshte më e vlershme, më e rendësishme se sa tjetra, dhe tjetra është e dores së dytë dhe të tretë, atëher trupi është i sëmuar, nuk funksionon ashtu si duhet dhe fryma i zinet FRYMES.

Mendoj se ne duhet të çlirohemi nga kjo, nuk flas per dikënd te caktuar por per vetveten dhe per krishterimin ne pergjithsi.

Sidoqoftë, kerkoj falje nëse isha i pa deshiruar por beso se unë nuk e konsideroj vetveten si komunitet i tjeter por te gjithë jemi të Krishtit dhe duhet të bisedojmë së bashku dhe duhet të themi gjendjen ashtu sikurse edhe është.

Mendoj se krishterimi duhet të lutet më shumë dhe të thrret Zotin në ndihmë sepse kjo qe është sot, mund të na mbaj në gjum dhe gjumi nuk është i mirë, këtë e them sepse edhe Zotëria na ka thënë; "rrini zgjuar". Krishterimi - Kisha ka shumë karizma por janë duke fletur dhe askush nuk është duke i zgjuar.

respekte, Zoti me ju
toni77

[marcus1]

Kush mund të gjykojë Frymën për mënyrën se si punon brenda çdo Kishe?

Peniel, kjo është një mënyrë që përdoret shumë për të trëmbur besimtarët.

"Kush je ti të gjykosh Frymën e Perëndisë?", "Kush je ti që gjykon Kishën e Krishtit?", "Kush je ti që gjykon fëmijët e Perëndisë?", etj, etj, pyetje si këto. Ndjenja e frikës, ndjenja e fajit, i futet në një mënyrë të kamufluar besimtrëve, në mënyrë që ata të mos zgjohen dhe të shohin të vërtetën ashtu siç është.

Por ashtu si e tha edhe vëlla Toni77, është tjetër gjë gjykimi, dhe tjetër gjë të zgjohesh nga gjumi frymor që mund të na ketë zënë.

Nëse ishte për t'u akuzuar njeri në kohën e vet, ai ka qenë Jezusi. A e kishin doktrinën e tyre të saktë fetarët e kohës së Jezusit? A besonin bashkëkohësit e Tij në Zotin e vërtetë? A i njihnin shkrimet përmendësh, farisenjtë? Po! Dhe megjithatë Jezusi u bë për ata armiku i tyre kryesor. Kur Jezusi i hapi sytë një të verbri, liderat fetarë të asaj kohe, në vënd që të mrekulloheshin në atë që po bënte Zoti, ata ju kundërvuan menjëherë atij personi. Ishte kaq e madhe frika e babait të tyre, saqë u tha të shkojnë të pyesin vetë birin e tij dhe kur ata pyetën birin, i thanë: Ku di ti një mëkatar nga gjërat e Perëndisë. Jemi ne ata që dimë të vërtetën.

Kështu pra, ajo ndjenjë frike që ka qenë atëhere, është edhe sot. Nuk guxon njeri të thotë të vërtetën se menjëherë do akuzohet se po gjykon kishat e Zotit, po gjykon besimtarët, po gjykon vetë Frymën e Shenjtë.

Jo Peniel, unë nuk po gjykoj asnjë nga keto gjëra. Por edhe nëse po gjykoj, do ju duhet më parë të kryqëzoni Krishtin, para se të më kryqëzoni mua, sepse gjykimi im, nuk ka asnjë ndryshim me atë gjykimin e Krishtit para 2000 vjetësh.

Peniel, nuk do merrem me kishën tënde, që të mos më thuash se po ju gjykoj, megjithëse kësaj akuze nuk do i shmangem dot. Por majfton të të them vetëm një rast nga një kishë tjetër ungjillore. Një ditë një anëtar i kësaj kishe shkoi të vizitonte një kishë tjetër. Para se ai të largohej ai tha: "Ju lutem, mos i thoni njeriu se kam ardhur këtu, sepse po e morën vesh drejtuesit, do më përzënë nga kisha." Kjo është vetëm një pikë e vogël e një oqeani dhe nëse kjo nuk quhet frikë, atëhere çfarë quhet. Nëse kjo konsiderohet Frymë, atëhere nuk kam më ç'të them.

Shumë të krishterë sot kanë frikë të dëgjojnë zërin e brendshëm të tyre. Mundohen t'i dëbojnë ato mendime "të këqie" që u vijnë ndërsa shohin gjëra që nuk përkojnë me Frymën. Ata janë frikësuar kaq shumë nga predikime të tilla, saqë mendojnë se ato mendime dhe ndjenja që kanë janë prej djallit, ose nëse dikush mundohet t'i hapë sytë, ata kanë frikë se mos këta persona janë heretikë. Në fakt, kjo nuk është e vërtetë. Zëri i brendshëm që ata dëgjojnë nuk është prej djallit, ashtu siç u thuhet, sepse djalli nuk banon brenda tyre, por është zëri i Frymës që përpiqet t'i zgjojë nga ai gjumë i thellë frymor.

Peniel, ti mund të bekohesh në kishën ku ti shkon. Lavdi Zotit dhe uroj që të vazhdosh të bekohesh. Por, nuk ka ndjenjë frike, nuk ka ndjenjë faji që të më bëjë mua të mos hap gojën dhe të shpall të vërtetën që mua më është zbuluar. Kjo ka një kosto të lartë, e di. Jam quajtur vëlla i rënë, heretik, i larguar nga besimi, etj, etj. Për një gjë jam i sigurtë, unë nuk gjykoj fëmijët e Perëndisë, kudo qofshin ata.

[Matrix]

Vella marcus1

Ajo qe ke shkruar per ato qe te kane thene ty, si vella i rene, heretik etj... me beri te mendoj kete: Aty ku ku ka gjykim ndaj nje vellai, nuk eshte Fryma e Krishtit.

Aty ku eshte Fryma e Krishtit ka vetem dashuri dhe pranim te ndersjelle.
Nuk dua te them qe te mos kete qortim te vellait per vellain, por ky qortim te behet me dashuri. Por aty ku ka gjykim, ka frike dhe aty ku ka frike, mungon Krishti.

[Luani33]

Vella Marcos1
Per me thene te verteten, A mund te kete ender me te bukur per nje te Krishter qe ka rene ne dashuri me Zotin e tij se sa me qendru prane e me shiju ate miqesi e merdhenje te afert e te bukur qe preken dishepujt per 3 vjet me Zotin!
Ne jemi njohur me Jezus Krishtin ne forma dhe situata te ndryshme.Pastaj nuk mundem te ndahemi me nga Ai.C'do person qe kishim njohur me pare u zbeh para Tij...
Kjo eshte arsya qe kerkojme njeri tjetrin te rrime bashke,te flasim bashk,jo per gjera bote po per Te..
Ai vete i porositi dishepujt "rrini bashke"!
Pra arsyaja qe po shkojme ne kishe eshte te takojme Krishtin dhe vellezer dhe motra. Te degjojme Ate nepermjet njeri tjetrit bashke, te gezojme bashke, te hame bashke ,te pime edhe vere bashke me Te.Ai ashte miku me i mire e ku eshte Ai ngazellimi eshte i madh.
Por ne kishat e sotme vertet nuk e shohim Ate ne qender te vemendjes(shpesh as emrin nuk e permendin e zevendesojne me "Perendia" sepse u vjen me mbare studimet e Dhjates se Vjeter ku flitet shume per rregulla dhe ligje te dhena izraelit se sa per cmimin e paguar nga Krishti per Ne , dhe zemra dridhet e kerkon vetem Ate..Ne takimet tona ne shkojme ulemi degjojme mesazhe predikime,vetem nga nje individ,ose nga ndonje mik qe vjen nga jashte vendit dhe qe perfundojne me nje por...dhe porosira e porosira dhe rregulla e rregulla. Jo me duket se arsyeja pse shkojme ne takim eshte se duam te takojme Ate, jo karriget jo sallen, nuk me ngazellen podjumi.A nuk ka filluar t'ju duken shpesh takimet e te djeles, meshat, si foltore OJQsh? ku dhe Krisht ka pak?Ne te Krishteret nuk ngopemi me te ,duam te hame cdo kohe, ta pime cdo kohe Ate. Ai eshte qendra e jetes sone .Asgje nuk ka vlere pa te.
Dua te ndjehem gjymtyre qe leviz organikisht nuk ndjehem mire te jem vetem vesh dhe sy.Do te doja te vrapoja atu ku ka vellezer e motra qe mblidhen si te barabarte, ku Kreu te jete vetem Krishti ,As nje individ me i respektuar se sa nje vella a moter qe vjen ne kishe per here te pare.Kush ishte i pari le te ndjehet i fundit e kush te vije i fundit te ndjehet i pari keshtu porositi Zoti yne ky eshte modeli i mbreterise Qiellore qe presim,ku nuk ka individe me tituj,qe respektohen, dhe te tjere qe nuk i njeh kush,por ku t'e ndjehemi te barabarte,ku gjith kujt t'i shkelqeje fytyra nga gezimi per secilin,sepse tek secili po sheh ate person qe ja dhuroi per vella dhe moter Vete Krishti.
Falemnderit qe me dhate mundesine te ndaj me ju disa mendime qe me ngacmojne.

[marcus1]

Vella Marcos1
Per me thene te verteten, A mund te kete ender me te bukur per nje te Krishter qe ka rene ne dashuri me Zotin e tij se sa me qendru prane e me shiju ate miqesi e merdhenje te afert e te bukur qe preken dishepujt per 3 vjet me Zotin!
Ne jemi njohur me Jezus Krishtin ne forma dhe situata te ndryshme.Pastaj nuk mundem te ndahemi me nga Ai.C'do person qe kishim njohur me pare u zbeh para Tij...
Kjo eshte arsya qe kerkojme njeri tjetrin te rrime bashke,te flasim bashk,jo per gjera bote po per Te..
Ai vete i porositi dishepujt "rrini bashke"!
Pra arsyaja qe po shkojme ne kishe eshte te takojme Krishtin dhe vellezer dhe motra. Te degjojme Ate nepermjet njeri tjetrit bashke, te gezojme bashke, te hame bashke ,te pime edhe vere bashke me Te.Ai ashte miku me i mire e ku eshte Ai ngazellimi eshte i madh.
Por ne kishat e sotme vertet nuk e shohim Ate ne qender te vemendjes(shpesh as emrin nuk e permendin e zevendesojne me "Perendia" sepse u vjen me mbare studimet e Dhjates se Vjeter ku flitet shume per rregulla dhe ligje te dhena izraelit se sa per cmimin e paguar nga Krishti per Ne , dhe zemra dridhet e kerkon vetem Ate..Ne takimet tona ne shkojme ulemi degjojme mesazhe predikime,vetem nga nje individ,ose nga ndonje mik qe vjen nga jashte vendit dhe qe perfundojne me nje por...dhe porosira e porosira dhe rregulla e rregulla. Jo me duket se arsyeja pse shkojme ne takim eshte se duam te takojme Ate, jo karriget jo sallen, nuk me ngazellen podjumi.A nuk ka filluar t'ju duken shpesh takimet e te djeles, meshat, si foltore OJQsh? ku dhe Krisht ka pak?Ne te Krishteret nuk ngopemi me te ,duam te hame cdo kohe, ta pime cdo kohe Ate. Ai eshte qendra e jetes sone .Asgje nuk ka vlere pa te.
Dua te ndjehem gjymtyre qe leviz organikisht nuk ndjehem mire te jem vetem vesh dhe sy.Do te doja te vrapoja atu ku ka vellezer e motra qe mblidhen si te barabarte, ku Kreu te jete vetem Krishti ,As nje individ me i respektuar se sa nje vella a moter qe vjen ne kishe per here te pare.Kush ishte i pari le te ndjehet i fundit e kush te vije i fundit te ndjehet i pari keshtu porositi Zoti yne ky eshte modeli i mbreterise Qiellore qe presim,ku nuk ka individe me tituj,qe respektohen, dhe te tjere qe nuk i njeh kush,por ku t'e ndjehemi te barabarte,ku gjith kujt t'i shkelqeje fytyra nga gezimi per secilin,sepse tek secili po sheh ate person qe ja dhuroi per vella dhe moter Vete Krishti.
Falemnderit qe me dhate mundesine te ndaj me ju disa mendime qe me ngacmojne.

Amen vëlla! Më kënaqe me këto fjalë plot Krisht!