Kishat Organike

[Shtegtari]

Vëlla Luani33,

të falenderoj shumë në Zotin për atë historinë që ndave me atë grupin e besimtarëve në Tiranë dhe gjithashtu për ata mendimet që dhe në postimin e fundit. Mua më bekoi shumë Krishti nëpërmejt tyre.
Dua të citoj diçka nga ato që ke shkruar në postimin e fundi sepse ato tregojnë me të vërtetë se si funksionon një kishë organike.

Luani33Dua te ndjehem gjymtyre qe leviz organikisht nuk ndjehem mire te jem vetem vesh dhe sy.Do te doja te vrapoja atu ku ka vellezer e motra qe mblidhen si te barabarte, ku Kreu te jete vetem Krishti ,As nje individ me i respektuar se sa nje vella a moter qe vjen ne kishe per here te pare.Kush ishte i pari le te ndjehet i fundit e kush te vije i fundit te ndjehet i pari keshtu porositi Zoti yne ky eshte modeli i mbreterise Qiellore qe presim,ku nuk ka individe me tituj,qe respektohen, dhe te tjere qe nuk i njeh kush,por ku t'e ndjehemi te barabarte,ku gjith kujt t'i shkelqeje fytyra nga gezimi per secilin,sepse tek secili po sheh ate person qe ja dhuroi per vella dhe moter Vete Krishti.

Krishti me ty, vëlla.

[Luani33]

O vella Shtegetar
Te jetosh jeten e kishes organike eshte e njejte sic jetohet nje jete natyrale e cdo gjeje qe ka jete.Psh pemet mund rriten te ndara ne rrjeshta dhe te organizuara ne parcela ,por ne menyre natyrale rriten neper pyje prej mijra e mijra vjetesh qe nga krijimi!
Te besh Jeten e kishes organike nuk eshte e lehte,sepse mbarvajtja e jetes ne kishe nuk varet nga nje drejtues,pastor a plak qe mendon per te.Gjithshka varet vetem nga nje Person Ai eshte sfida,drejtimi!
Ata e kane lene jeten e tyre vetem tek nje Person,Jeten e kishes e ka ne duart vetem Ky person' Krishti.Dhe te gjithe jane te qarte qe c'do gezim cdo dallge ne jeten e grupit e drejton vetem Ai.
Kisha' vellezerit dhe motrat takohen, per te takuar Ate nepermjet njeri tjetrit,dhe nqse Ai nuk sjell asgje dhe ata nuk kane sjelle asgje.Por nqse Ai sjell ushqim Frymor, edhe ata kane sjellur!Sfida e ekzistences se tyre eshte vetem Ai.
Kisha teshme e ka kuptuar kete gje!
do te tregoj nje fabul
Nje ujk shume i uritur nga te ftohtit dhe debora,i afrohet fshatit.
Ne krye te fshatit ishte shtepia e nje fshatari qe kishte nje qen-stani i cili rrinte i qete tek kolibja e vet me nje koske te madhe plot mish.
Ujku e pershendeti duke i shkuar goja leng.-Ckemi vella si po e kalon?se une po ngordh nga uria.
-Shume mire i thote qeni kam ushqim me bollek e shtepi te ngrohte jam i kenaqur nga fshatari.
-po ate zinxhir c'far e ke ne qafe?e pyet perseri ujku
-Azgje nje zinxhir qe ma ka lidhur fshatari,por mua nuk me shqeteson me, se jam mesuar me te !ju pergjigj qeni.
-Ah tha ujku ky eshte problemi qe vuaj une,sepse nuk e mbaj dot ate zinxhir ne qafe!

Keshtu eshte misteri i Dashurise me Krishtin
Te clirohesh nga zinxhiri i kesaj bote do te thote te fitosh mbi gjith moralin e saj,dhe t'a kembesh me Krishtin dhe lidhjen paszgjidhshmerisht me Te,duke pranuar sprovat dhe gezimet qe sjell jeta brenda Tij.

[Peniel]

Peniel respekte per ty dhe uroj të jeni mirë. U bë një kohë qe nuk u degjuam, te them se unë jam gjithnjë ai toni qe isha edhe më parë dhe ashtu do të jam.

Dua të lidhna me temen edhe pse ndoshta sipas rregullores nuk kam edhe aq te drejt, por unë jam njëfar tipi se nganjiher nuk i repsketoj rregulloret. Them nuk irespektoj kur kam të bëjë me ata qe janë të Krishtit se per ndryshe po. Pasi qe jemi te fjala e rregulloreve, unë e kam njëfar mllefi me rregullore dhe disa rregulla te nejrzve qe bëhen, bile nganjiher edhe ne emer te Zotit, sepse kam mesuar se pikerisht rregullat dhe rregulloret, hirarkite dhe eproret e denuan Zotin dhe e perjashtuan!!

Arsyeja pse unë u lidha me kete është sepse lexova nga ti disa rreshta kur thua se; "Nuk ka ndryshuar asgjë që nga ajo kohë."

Peniel, pa dashur të gjykoj, por nese flet te verteten ai nuk eshte gjykim as gjë e keqe sepse po flet te verten.

Unë edhe nuk i njoh mirë kishat e juaja ndoshta lehtë edhe mund te gaboj, por, ajo qe mund ta argumentoj eshte se Karizmat e krishterimit janë due fletur në Kisha dhe shumë pak janë duke levizur, pra janë në gjumë. Unë kam jetuar në EU dhe kam argumente per ato qe i them, kete e them per te gjitha kishat. Kurse per Kishat tona katolike, jemi krejt në gjumë. Edhe nëse Zoti dhuron dhe na flet permes një shenjti, ai gjykohet dhe nganjiher edhe pernjeket. Nuk dij se si do t'më gjykoj dikush kur ta lexoj kete rresht timin, por krishterimi nuk është aktiv, ka një lloj krize te ndikimit te materializimit, krenarisë, lluksit dhe shumë e dhënun në ndertime te objekteve kishtare dhe shkurt vëlla, nuk mendoj se kjo gjendje qfare e kemi sot, mund te themi se i perngjanë asaj te asaj kohe qe eshte pershkruar ne at artikull.

Unë problemin më të madh e kam kur i shoh te krishterët se nuk ia pranojnë njeri tjetrit, dhe kur i shoh te krishterët qe ia zënë frymen FRYMES! Vëlla, fryma Frymes i zinet dhe karizmat flejnë në Kishë duke rritur vlerat e disa gjymtyrve edhe pse te gjithë e dimë se secila gjymtyrë e ka rrolin dhe funksionin e vet, asnjëra nuk mund të funksionon pa tjetren. Nëse njëna gjymtyrë pretendon se eshte më e vlershme, më e rendësishme se sa tjetra, dhe tjetra është e dores së dytë dhe të tretë, atëher trupi është i sëmuar, nuk funksionon ashtu si duhet dhe fryma i zinet FRYMES.

Mendoj se ne duhet të çlirohemi nga kjo, nuk flas per dikënd te caktuar por per vetveten dhe per krishterimin ne pergjithsi.

Sidoqoftë, kerkoj falje nëse isha i pa deshiruar por beso se unë nuk e konsideroj vetveten si komunitet i tjeter por te gjithë jemi të Krishtit dhe duhet të bisedojmë së bashku dhe duhet të themi gjendjen ashtu sikurse edhe është.

Mendoj se krishterimi duhet të lutet më shumë dhe të thrret Zotin në ndihmë sepse kjo qe është sot, mund të na mbaj në gjum dhe gjumi nuk është i mirë, këtë e them sepse edhe Zotëria na ka thënë; "rrini zgjuar". Krishterimi - Kisha ka shumë karizma por janë duke fletur dhe askush nuk është duke i zgjuar.

respekte, Zoti me ju
toni77

Përshëndetje Toni. Të kërkoj ndjesë për vonesën e përgjigjes por nuk kam pasur kohën e duhur.


Je kapur pas një fjalie me anë të së cilës thjesht shpreha një të vërtetë. Dikur kur ende isha besimtar i ri, dmth në hapat e para si i Krishtit, kur lexoja pjesët e Dhiatës së Re që i referoheshin Kishës së Parë, ndjeja një admirim, një dëshirë që edhe unë të jem pjesë e një kishe të tillë. Dhe kjo vazhdoi për vite me rradhë. Por, duke u rritur në Frymë, Zoti më zbuloi se në atë kohë nuk kishte diçka magjike, diçka që të mund të ishte e pamundur të ekzistojë edhe në ditët e sotme. Ata vëllezër dhe motra në atë kohë, nuk bënë gjë tjetër veçse iu përkushtuan Zotit dhe ecën me Të. Dhe duke ecur me Të e njohën thellë Atë, e përjetuan në çdo hap të jetës së tyre, mësuan prej Tij, mësuan të duan dhe të japin pa llogaritur se sa do tu kushtonte kjo në jetën e tyre personale dhe çfarë do tu kushtonte. Dëshmuan Krishtin në jetën e tyre dhe me jetën e tyre. Dhe ishte Fryma e Shenjtë që u zbulonte Krishtin. Dhe Fryma e Shenjtë ishte në atë kohë që drejtonte Kishën dhe po i njëjti Frymë drejton edhe sot.

Ke kapur një aspekt të jetës së Kishës që ka të bëjë me dhuntitë (në mos gaboj). Jam shumë dakort me ty dhe ke plotësisht të drejtë. Personalisht jam pro 100%. Kjo është jeta e të krishterit dhe e Kishës. Apostulli Pal tek 1 Korintasve kapitulli 12 thotë:


1 Edhe për sa u përket dhuntive frymërore, o vëllezër, nuk dua të jeni të paditur.
2 Ju e dini se, kur ishit paganë, tërhiqeshit pas idhujve të pagojë, nën shtytje të çastit.

3 Prandaj ju bëj të ditur se askush që flet në Frymën e Shenjtë nuk thotë: ''Mallkuar qoftë Jezusi!''; edhe asnjë nuk mund të thotë: ''Jezusi është Zot'', veç se në Frymën e Shenjtë.

4 Ka larmi dhuntish, por i njëjti Frymë.

5 Ka edhe larmi shërbimësh, por i njëjti Zot.

6 Dhe ka larmi veprimtarish por është i njejti Perëndi i cili i bën të gjitha gjërat në të gjithë.

7 Dhe secilit i jepet shfaqja e Frymës për dobinë e përbashkët.

8 Dikujt, pra, i jepet, me anë të Frymës, fjalë diturie; një tjetri, sipas të po atij Frymë, fjalë njohurie;

9 një tjetri besim, nga po ai Frymë; një tjetri dhuntitë e shërimeve, nëpërmjet po atij Frymë; një tjetri pushtet për të kryer veprime të fuqishme; një tjetri profeci; një tjetri të dallojë frymërat;

10 një tjetri larmi gjuhësh; një tjetri interpretimi i gjuhëve.

11 Dhe të gjitha këto i bën i njëjti dhe i vetmi Frymë, duke i ndarë gjithsecilit dhunti veç e veç ashtu si do vetë.

12 Sepse ashtu si trupi është një, por ka shumë gjymtyrë, dhe të gjitha gjymtyrët e të njëtit trup, megjithse janë shumë, formojnë një trup të vetëm, kështu është edhe Krishti.

13 Sepse të gjithë ne jemi pagëzuar në një Frym të vetëm në të njëjtin trup, qofshin Hebrenjtë apo Grekët, qofshin skllevërit a të liruarit, dhe të gjithë e kemi jemi uijtur në të njëjtin Frymë.

14 Sepse edhe trupi nuk është një gjymtyrë e vetme, por shumë.

15 Sikur të thoshte këmba: ''Mbasi nuk jam dorë, unë nuk jam pjesë e trupit'', mos për këtë nuk është pjesë e trupit?

16 Dhe sikur veshi të thoshte: ''Mbasi nuk jam sy, unë nuk jam pjesë e trupit'', mos për këtë nuk është pjesë e trupit?

17 Po të ishte gjithë trupi sy, ku do të ishte dëgjimi? Po të ishte gjithë dëgjim, ku do të ishte të nuhaturit?

18 Por Perëndia ka vënë çdo gjymtyrë të trupit si ka dashur.

19 Po të ishin të gjitha gjymtyrët një gjymtyrë e vetme, ku do të ishte trupi?

20 Kështu, pra, janë shumë gjymtyrë, por një trup i vetëm.

21 Dhe syri nuk mund t'i thotë dorës: ''Unë nuk kam nevojë për ty''; dhe po ashtu koka nuk mund t'u thotë këmbëve: ''Unë nuk kam nevojë për ju''.

22 Madje, gjymtyrët e trupit që duken se janë më të dobëta, janë shumë më të nevojshme se të tjerat;

23 dhe ato që ne i konsiderojmë më pak të nderuara, pikërisht ata rrethojmë me më shumë nderim; dhe të pahijshmet tona kanë më tepër hijë.

24 Por gjymtyrët tona të hijshme nuk kanë nevojë. Por Perëndia e ndërtoi trupin duke i dhënë më tepër nder asaj pjese që e kishte mangut,

25 që të mos kishte përçarje në trup, por të gjitha gjymtyrët të kenë të njëjtin kujdes për njera-tjetrën.

26 Dhe nëse vuan një gjymtyrë, të gjitha gjymtyrët vuajnë; kurse po të nderohet një gjymtyrë, të gjitha gjymtyrët gëzohen bashkë me të.

27 Dhe ju jeni trupi i Krishti dhe gjymtyrët e tij, veç e veç.

28 Dhe Perëndia i vuri disa në kishë, së pari apostuj, së dyti profetë, së treti mësues; pastaj vepra të fuqishme; pastaj dhuntitë e shërimit, të ndihmës e të qeverisjes dhe të larmive të gjuhëve.

29 A janë vallë të gjithë apostuj? Janë të gjithë profetë? Janë të gjithë mësues?

30 A kanë të gjithë dhuntinë e veprave të fuqishme? A kanë të gjithë dhuntitë e shërimeve? A flasin të gjithë gjuhë të ndryshme? A interpretojnë të gjithë?

31 Por kërkoni me zemër të zjarrtë dhuntitë më të mira; dhe unë do t'ju tregoj një udhë shumë më të lartë.


Shiko sa i mrrekullueshëm është ky kapitull. Në fakt janë të gjitha vargjet për nënvizim por zgjodha vetëm vargun 11 për të të treguar mënyrën se si funksionon trupi i Krishtit, KISHA. Dhe vetë Fryma: të gjitha këto i bën i njëjti dhe i vetmi Frymë, duke i ndarë gjithsecilit dhunti veç e veç ashtu si do vetë - kujdeset që çdo gjymtyrë të jetë në lëvizje, të mos jetë në heshtje, të mos flejë por të ecë të jetë i gjallë. Pali me urtësinë dhe mençurinë e Frymës ashtu si Krishti përdor një shembull unik dhe të kuptueshëm. Bën një krahasim të Kishës me trupin njerëzor në mënyrë që të kuptojmë sa më mirë se çdo të thotë të jesh gjymtyrë dhe ti përkasësh një trupi të gjallë. Dhe të qenit gjymtyrë e Kishës do të thotë shumë dhe ka një kuptim akoma më të thellë se sa mund të mendojmë ne. Duhet ta jetosh.

Nuk e ka fajin Kisha nëse unë dhe ti jemi duke fjetur (përsa i përket dhuntive). Fajin e kemi ne vetë. E ka secili prej nesh. Dhe e gjithë kjo vjen sepse komunikimi ynë me Frymën është i dobët. Nuk arrijmë ta dëgjojmë Frymën, ti bindemi, nuk e lejojmë të na udhëheqë, të na ndihmojë të kuptojmë, të na drejtojë. Me pak fjalë e njohim shumë pak Frymën e Shenjtë që na u dha. Frymën e lidhim gjithmonë me dhuntitë por roli i Frymës është akoma më i madh në jetën e një të krishteri, në jetën e KISHËS së Krishtit.

Peniel, kjo është një mënyrë që përdoret shumë për të trëmbur besimtarët.

"Kush je ti të gjykosh Frymën e Perëndisë?", "Kush je ti që gjykon Kishën e Krishtit?", "Kush je ti që gjykon fëmijët e Perëndisë?", etj, etj, pyetje si këto. Ndjenja e frikës, ndjenja e fajit, i futet në një mënyrë të kamufluar besimtrëve, në mënyrë që ata të mos zgjohen dhe të shohin të vërtetën ashtu siç është.

Por ashtu si e tha edhe vëlla Toni77, është tjetër gjë gjykimi, dhe tjetër gjë të zgjohesh nga gjumi frymor që mund të na ketë zënë.

Nëse ishte për t'u akuzuar njeri në kohën e vet, ai ka qenë Jezusi. A e kishin doktrinën e tyre të saktë fetarët e kohës së Jezusit? A besonin bashkëkohësit e Tij në Zotin e vërtetë? A i njihnin shkrimet përmendësh, farisenjtë? Po! Dhe megjithatë Jezusi u bë për ata armiku i tyre kryesor. Kur Jezusi i hapi sytë një të verbri, liderat fetarë të asaj kohe, në vënd që të mrekulloheshin në atë që po bënte Zoti, ata ju kundërvuan menjëherë atij personi. Ishte kaq e madhe frika e babait të tyre, saqë u tha të shkojnë të pyesin vetë birin e tij dhe kur ata pyetën birin, i thanë: Ku di ti një mëkatar nga gjërat e Perëndisë. Jemi ne ata që dimë të vërtetën.

Kështu pra, ajo ndjenjë frike që ka qenë atëhere, është edhe sot. Nuk guxon njeri të thotë të vërtetën se menjëherë do akuzohet se po gjykon kishat e Zotit, po gjykon besimtarët, po gjykon vetë Frymën e Shenjtë.

Jo Peniel, unë nuk po gjykoj asnjë nga keto gjëra. Por edhe nëse po gjykoj, do ju duhet më parë të kryqëzoni Krishtin, para se të më kryqëzoni mua, sepse gjykimi im, nuk ka asnjë ndryshim me atë gjykimin e Krishtit para 2000 vjetësh.

Peniel, nuk do merrem me kishën tënde, që të mos më thuash se po ju gjykoj, megjithëse kësaj akuze nuk do i shmangem dot. Por majfton të të them vetëm një rast nga një kishë tjetër ungjillore. Një ditë një anëtar i kësaj kishe shkoi të vizitonte një kishë tjetër. Para se ai të largohej ai tha: "Ju lutem, mos i thoni njeriu se kam ardhur këtu, sepse po e morën vesh drejtuesit, do më përzënë nga kisha." Kjo është vetëm një pikë e vogël e një oqeani dhe nëse kjo nuk quhet frikë, atëhere çfarë quhet. Nëse kjo konsiderohet Frymë, atëhere nuk kam më ç'të them.

Shumë të krishterë sot kanë frikë të dëgjojnë zërin e brendshëm të tyre. Mundohen t'i dëbojnë ato mendime "të këqie" që u vijnë ndërsa shohin gjëra që nuk përkojnë me Frymën. Ata janë frikësuar kaq shumë nga predikime të tilla, saqë mendojnë se ato mendime dhe ndjenja që kanë janë prej djallit, ose nëse dikush mundohet t'i hapë sytë, ata kanë frikë se mos këta persona janë heretikë. Në fakt, kjo nuk është e vërtetë. Zëri i brendshëm që ata dëgjojnë nuk është prej djallit, ashtu siç u thuhet, sepse djalli nuk banon brenda tyre, por është zëri i Frymës që përpiqet t'i zgjojë nga ai gjumë i thellë frymor.

Peniel, ti mund të bekohesh në kishën ku ti shkon. Lavdi Zotit dhe uroj që të vazhdosh të bekohesh. Por, nuk ka ndjenjë frike, nuk ka ndjenjë faji që të më bëjë mua të mos hap gojën dhe të shpall të vërtetën që mua më është zbuluar. Kjo ka një kosto të lartë, e di. Jam quajtur vëlla i rënë, heretik, i larguar nga besimi, etj, etj. Për një gjë jam i sigurtë, unë nuk gjykoj fëmijët e Perëndisë, kudo qofshin ata.

Më vjen keq por ke keqkuptuar fjalinë time dhe e ke interpretuar sipas mendimit tënd personal. Me një fjalë ia ke mbytur kot. Të kërkoj ndjesë për fjalën e përdorur por nuk mund të gjej fjalën e përshtatshme për të përshkruar shkrimin e mësipërm. Nuk e kam përdorur atë shprehje për të trembur dikë. Ishte diçka që e shkruajta për momentin, spontane, që Fryma ma dha.

Kam shkruar në fund të postimit tim: "Kush mund të gjykojë Frymën për mënyrën se si punon brenda çdo Kishe?" Kjo nuk ka asnjë lidhje me të gjitha ato që ke shkruar ti. Nuk është e drejtë dhe as e saktë të interpretosh sipas oreksit tënd shprehje të tilla. Fryma ka një mision të caktuar në Tokë dhe iu dha Kishës për një qëllim të caktuar. Kur një besimtar e njeh shumë pak ose aspak Frymën që i është dhënë, atëhere katandiset të flasë në mënyrën që ti ke folur më lart. E gjithë Dhiata e Re është e mbushur me veprimtarinë e Frymës së Shenjtë. E gjithë Dhiata e Re na prezanton Frymën dhe rolin që ka, dhe rolin që luajti në Kishën e hershme. Vetë Krishti foli për Frymën dhe po ashtu edhe Apostujt. Historiku i Kishës së hershme tregon shumë qartë se cili ishte roli i Frymës dhe Letrat Apostolike e shtjellojnë shumë qartë këtë rol.

Nuk e kuptoj pse përpiqesh ta paraqesësh veten tënde si viktimë. Kjo është metoda e të ashtuquajturve dëshmitarët e Jehovait, ti ç'ne me këto metoda? Sikur të tjerët të paskan rënë në qafë sepse ti paske mendim të kundërt me të tjetër. Edhe? Brenda Kishave apo grupeve të krishterë, ka gjithmonë mendime personale që bien në kundërshtim me njëri - tjetrin por asnjëherë nuk ka pasur akuza të tipit dhe të llojit të ti përshkruan më lart. Mendime të tilla u takojnë njerëzve që nuk kanë njohur kurrë Krishtin në jetën e tyre ose më saktë e kanë njohur por nuk e kanë jetuar Atë. Dhe këta njerëz janë të numërueshëm, me kokrra. Kam njohur të tillë dhe janë plagë në Kishën lokale ku janë dhe as Kisha lokale nuk i mbështet dhe personalisht iu jam shmangur pasi kam bërë të qartë pozicionin tim të bazuar në Fjalën e Perëndisë. Nëse ti kapesh pas fjalëve të njerëzve të tillë, atëhere ky është problemi yt dhe as i imi dhe as i ndonjë Kishe lokale apo një grupi. Personalisht as nuk kam vënë tellallin dhe as jam përpjekur të luaj rolin e viktimës. Zotit i jam drejtuar për ndihmë dhe prej Tij kam marrë edhe ndihmën e duhur.

Dhe sa për besimtarët e trembur që ti përmend më lart, personalisht nuk kam njohur të tillë kurrë në jetën time. Mund të ketë, nuk e përjashtoj si mundësi por personalisht nuk kam njohur dhe të shkuarit në një Kishë apo në një grup të krishterë të një dogme tjetër, nuk ka qenë problem dhe as nuk më ka penguar dikush. Dhe as jam frikësuar duke shkuar apo frekuentuar dhe askush nuk është përpjekur të më frikësojë me këto metoda primitive por as edhe të më pengojë. Perëndia nuk bekon vetëm një KISHË apo një grup. Bekon individualisht gjithsecilin që qëndron në të Vërtetën dhe kështu e gjithë KISHA dhe grupi bekohet.

Meqënëse e ke përmendur shpesh gjumin frymor, jam shumë i interesuar të lexoj mendimin tënd personal, gjithmonë të mbështetur në Bibël.



Nën Hirin e Tij,

ns

[toni77_toni]

Përshëndetje Toni.

Respekte dhe qoftë lavduar Jezus Krishti

Pa tjeter se dua të shkruah diçka por jo të zgjatna sepse deshiroj te jam I kujdesshem me ju dhe me ty personalisht derisa debatojmë ne kete forme. Është krejt ndryshe, pra, është shumë lehtë sikurse të ishim ne ni dhomë dhe te bisedojmë sy ne sy si vellezer, prandaj forma e bisedes është e veshtirë dhe mund të ketë edhe keqkuptime, sidoqoftë, unë I lutëna Zotit qe Ai të jetë në mesin tone, në menden dhe frymen tone. Gjithsesi qellimi edhe i imi edhe i yti është i mirë, per këtë jam i sigurtë.

Peniel, kam lexuar me kujdes ato q eke shkruar, ke thënë gjëra të mira, flas per shkrimin qe më është drejtuar mua, ashtu është o vëlla, por, diçka më është dukur se ka mbetur mungesë, ndoshta është vetem mendim i imi por, nuk te ka shkue ndermend? nuk e ke menduar dhe si pasojë ndoshta nuk me ke kuptuar edhe krejte se çka deshta të them. Prandaj, dua të postoj diçka nga Bibla ku ata rreshta na tregojnë se problemi është edhe më I madhë se sa dikush mendon. Ky problem, nuk I ka fillet te kjo gjeneratë, por kjo I ka fillet qe ne kohen kur Mësuesi ishte perezent ne mesin e nxënësve, I ulur duke mësuar dhe jetuar me ta.


Të lexojmë se çka na shkruan Luka:

“Mësues, po të lutem, ma shiko djalin tim: është i vetmi që kam! E kap shpirti i keq e menjëherë bërtet. E tund andej këndej dhe e bën të shkumojë dhe mezi largohet prej tij pasi e dërrmon krejtësisht. I luta edhe nxënësit e tu që ta dëbojnë, por nuk ia dolën.”
Jezusi u përgjigj:
“O brezni e pafe dhe e prishur, deri kur do të jem me ju dhe deri kur do t’ju duroj? Sille këtu djalin tënd!” (Lk 9; 38-41)


Atëherë Gjoni mori fjalën dhe i tha:
“Mësues, pamë një njeri që dëbonte djajtë në Emrin tënd. Ne ia ndaluam, sepse nuk vjen pas teje me ne.”
Jezusi iu përgjigj:
“Mos ia ndaloni, sepse, kush nuk është kundër jush, është me ju.” (Lk; 9; 49-50)


Ndër ta lindi kjo çështje: cili prej tyre do të ishte më i madhi. Jezusi, duke e ditur ç’mendime u vlonin në zemër, e mori një fëmijë, e afroi pranë vetes, dhe u tha:
“Kush e pranon këtë fëmijë në emrin tim, më pranon mua, e kush më pranon mua, pranon atë që më dërgoi mua. Përnjëmend, kush është ndër ju më i vogli, ai është vërtet i madh.” (LK 9; 46-48)

Edhe Pali na flet këtu sepse ai vërenë me kohë këtë problem:

“Tashti, ju jeni trupi i Krishtit dhe, secili prej jush gjymtyrë e tij.
Kështu Hyji disa në Kishë i caktoi: më parë apostujt, së dyti profetët, së treti mësuesit; pastaj vjen dhurata e mrekullive, pastaj ajo e shërimeve, e kujdesimit, e drejtimit shpirtëror, dhurata e gjuhëve të ndryshme.
A thua të gjithë janë apostuj? Të gjithë profetë? Të gjithë mësues? A thua të gjithë bëjnë mrekulli? A thua të gjithë e kanë dhuratën e shërimeve? A thua të gjithë flasin gjuhët? Të gjithë shpjegojnë?
Dëshironi dhuratat më të shkëlqyeshme! (1 Kor; 12; 27-30)


Besoj se me ke kuptuar, ne duhet të jemi të kujdesshem sepse jemi trashigimtar i gjitha gjërave. Unë kam lexuar në Bibel Historinë e Shelbimit, kam lexuar te kaluaren - Historinë e Kishes së Krishtit. Jam duke e jetuar te sotmen dhe ajo e sotmja është e dukshme dhe është e trashiguar - më verteton atë të kaluaren!!

Të fala nga vëllau I juaj dhe gjithnjë së bashku – të bashkuar si gjymtyrë e Jezusit. Perndjekjet ishin, janë dhe do të jenë; “shumë janë të thirrur, pak janë të ‘begenisur’….”

Zoti me ty
toni77

[Peniel]

Respekte dhe qoftë lavduar Jezus Krishti

Pa tjeter se dua të shkruah diçka por jo të zgjatna sepse deshiroj te jam I kujdesshem me ju dhe me ty personalisht derisa debatojmë ne kete forme. Është krejt ndryshe, pra, është shumë lehtë sikurse të ishim ne ni dhomë dhe te bisedojmë sy ne sy si vellezer, prandaj forma e bisedes është e veshtirë dhe mund të ketë edhe keqkuptime, sidoqoftë, unë I lutëna Zotit qe Ai të jetë në mesin tone, në menden dhe frymen tone. Gjithsesi qellimi edhe i imi edhe i yti është i mirë, per këtë jam i sigurtë.

Peniel, kam lexuar me kujdes ato q eke shkruar, ke thënë gjëra të mira, flas per shkrimin qe më është drejtuar mua, ashtu është o vëlla, por, diçka më është dukur se ka mbetur mungesë, ndoshta është vetem mendim i imi por, nuk te ka shkue ndermend? nuk e ke menduar dhe si pasojë ndoshta nuk me ke kuptuar edhe krejte se çka deshta të them. Prandaj, dua të postoj diçka nga Bibla ku ata rreshta na tregojnë se problemi është edhe më I madhë se sa dikush mendon. Ky problem, nuk I ka fillet te kjo gjeneratë, por kjo I ka fillet qe ne kohen kur Mësuesi ishte perezent ne mesin e nxënësve, I ulur duke mësuar dhe jetuar me ta.


Të lexojmë se çka na shkruan Luka:

“Mësues, po të lutem, ma shiko djalin tim: është i vetmi që kam! E kap shpirti i keq e menjëherë bërtet. E tund andej këndej dhe e bën të shkumojë dhe mezi largohet prej tij pasi e dërrmon krejtësisht. I luta edhe nxënësit e tu që ta dëbojnë, por nuk ia dolën.”
Jezusi u përgjigj:
“O brezni e pafe dhe e prishur, deri kur do të jem me ju dhe deri kur do t’ju duroj? Sille këtu djalin tënd!” (Lk 9; 38-41)


Atëherë Gjoni mori fjalën dhe i tha:
“Mësues, pamë një njeri që dëbonte djajtë në Emrin tënd. Ne ia ndaluam, sepse nuk vjen pas teje me ne.”
Jezusi iu përgjigj:
“Mos ia ndaloni, sepse, kush nuk është kundër jush, është me ju.” (Lk; 9; 49-50)


Ndër ta lindi kjo çështje: cili prej tyre do të ishte më i madhi. Jezusi, duke e ditur ç’mendime u vlonin në zemër, e mori një fëmijë, e afroi pranë vetes, dhe u tha:
“Kush e pranon këtë fëmijë në emrin tim, më pranon mua, e kush më pranon mua, pranon atë që më dërgoi mua. Përnjëmend, kush është ndër ju më i vogli, ai është vërtet i madh.” (LK 9; 46-48)

Edhe Pali na flet këtu sepse ai vërenë me kohë këtë problem:

“Tashti, ju jeni trupi i Krishtit dhe, secili prej jush gjymtyrë e tij.
Kështu Hyji disa në Kishë i caktoi: më parë apostujt, së dyti profetët, së treti mësuesit; pastaj vjen dhurata e mrekullive, pastaj ajo e shërimeve, e kujdesimit, e drejtimit shpirtëror, dhurata e gjuhëve të ndryshme.
A thua të gjithë janë apostuj? Të gjithë profetë? Të gjithë mësues? A thua të gjithë bëjnë mrekulli? A thua të gjithë e kanë dhuratën e shërimeve? A thua të gjithë flasin gjuhët? Të gjithë shpjegojnë?
Dëshironi dhuratat më të shkëlqyeshme! (1 Kor; 12; 27-30)


Besoj se me ke kuptuar, ne duhet të jemi të kujdesshem sepse jemi trashigimtar i gjitha gjërave. Unë kam lexuar në Bibel Historinë e Shelbimit, kam lexuar te kaluaren - Historinë e Kishes së Krishtit. Jam duke e jetuar te sotmen dhe ajo e sotmja është e dukshme dhe është e trashiguar - më verteton atë të kaluaren!!

Të fala nga vëllau I juaj dhe gjithnjë së bashku – të bashkuar si gjymtyrë e Jezusit. Perndjekjet ishin, janë dhe do të jenë; “shumë janë të thirrur, pak janë të ‘begenisur’….”

Zoti me ty
toni77

Përshëndetje në Krishtin Toni.


E kuptova shumë mirë shkrimin tënd (besoj) dhe me përgjigjen time thjesht desha të të them që gjithsecili nga ne brenda KISHËS së Krishtit është një gjymtyrë të cilës Fryma i ka dhënë një dhunti. Pjesa e cituar nga Korintasit, besoj se është pjesa më ideale përsa i përket dhuntive. Aty kuptojmë se ti, unë, gjithsecili prej nesh ka marrë një dhunti dhe thërritet ta verë në punë këtë dhunti. Është në dorën tonë nëse ne duam ta vemë në punë këtë dhunti ose më mirë në shërbim të Perëndisë, të KISHËS apo bashkësisë ku ne bëjmë pjesë. Nuk është çështje KISHE apo dogme, është personale. Kjo përsa i përket dhuntive.

Për pjesët e tjera të cituara, mund të mendosh shumë gjëra. Nuk e di se çfarë ke si qëllim të thuash me ato vargje. Do të dëshiroja të ishe më konkret në mendimet e tua.


Nën Hirin e Tij,

ns

[marcus1]

Meqënëse e ke përmendur shpesh gjumin frymor, jam shumë i interesuar të lexoj mendimin tënd personal, gjithmonë të mbështetur në Bibël.

Ta kam shpjeguar më lart me shembuj biblikë se çfarë është gjumi frymor, ashtu të paktën si e kuptoj unë. Izraleitët ishin i vetmi komb që besonte në Zotin e vërtetë dhe kjo i kishte vënë ata në një gjumë të tillë, në një siguri arrogante sa që mendonin se ata e kishin "lidhur" Zotin me doktrinën e tyre të drejtë dhe me besimin e tyre në Zotin e vërtetë. Ata kishin rënë një një gjumë kaq të thellë, saqë kur Krishti erdhi në shtëinë e Tij, i gjeti shërbëtorët në gjumë, në vend që të dilnin dhe ta prisnin ashtu siç i ka hije një mbreti.

Kur Jezusi u fliste, ata thonin se Ai blasfemonte!

Është pikërisht ky gjumë dhe kjo verbëri që sot ka zaptuar shumë kisha. Këto kisha, duke u mbështetur në "doktrinat e sakta" mendojnë se mund ta "lidhin" Zotin me këto doktrina. Por ato janë në një gjumë kaq të thellë, ose thënë ndryshe, kaq të preokupuar me gjërat e tyre, ose kaq të verbëruar, saqë kur Fryma do t'u flasë, ato nuk e dëgjojnë dot, nuk e dallojnë dot zërin e Tij.

Zoti qëndron jashtë derës së shtëpisë dhe troket. Kush e dëgjon zërin e Tij dhe e fton brënda, ai do të hajë bashkë me Të. Sa frikë kam se Jezusi është ende jashtë portës së shumë kishave!

Me të vërtetë Peniel, nëse do të të thoja se edhe ti mund të gjendesh në një gjumë të tillë, vallë do të të çohej egoizmi dhe do më kundërviheshe me vargje nga Shkrimi? Ja të shohim! Jo për ndonjë gjë, por nga shkrimi yt i mësipërm më jep përshtypjen se jeton në një botë tjetër!

[Peniel]

Ta kam shpjeguar më lart me shembuj biblikë se çfarë është gjumi frymor, ashtu të paktën si e kuptoj unë. Izraleitët ishin i vetmi komb që besonte në Zotin e vërtetë dhe kjo i kishte vënë ata në një gjumë të tillë, në një siguri arrogante sa që mendonin se ata e kishin "lidhur" Zotin me doktrinën e tyre të drejtë dhe me besimin e tyre në Zotin e vërtetë. Ata kishin rënë një një gjumë kaq të thellë, saqë kur Krishti erdhi në shtëinë e Tij, i gjeti shërbëtorët në gjumë, në vend që të dilnin dhe ta prisnin ashtu siç i ka hije një mbreti.

Kur Jezusi u fliste, ata thonin se Ai blasfemonte!

Është pikërisht ky gjumë dhe kjo verbëri që sot ka zaptuar shumë kisha. Këto kisha, duke u mbështetur në "doktrinat e sakta" mendojnë se mund ta "lidhin" Zotin me këto doktrina. Por ato janë në një gjumë kaq të thellë, ose thënë ndryshe, kaq të preokupuar me gjërat e tyre, ose kaq të verbëruar, saqë kur Fryma do t'u flasë, ato nuk e dëgjojnë dot, nuk e dallojnë dot zërin e Tij.

Zoti qëndron jashtë derës së shtëpisë dhe troket. Kush e dëgjon zërin e Tij dhe e fton brënda, ai do të hajë bashkë me Të. Sa frikë kam se Jezusi është ende jashtë portës së shumë kishave!

Me të vërtetë Peniel, nëse do të të thoja se edhe ti mund të gjendesh në një gjumë të tillë, vallë do të të çohej egoizmi dhe do më kundërviheshe me vargje nga Shkrimi? Ja të shohim! Jo për ndonjë gjë, por nga shkrimi yt i mësipërm më jep përshtypjen se jeton në një botë tjetër!

Më vjen keq por shembulli i mësipërm nuk është për tu marë në konsideratë. Dhe kjo për vetë faktin se ajo pjesë i referohet një periudhe kohe në të cilën Fryma e Shenjtë akoma nuk kishte zbritur. Pra, ata besimtarë të asaj kohe - përpara se Krishti të lavdërohej dhe Fryma e Shenjtë të zbriste në Tokë për të jetuar me KISHËN e Krishtit - nuk kishin Frymën të jetonte brenda tyre ashtu siç ndodh me ne sot. Për këtë shikojmë në Dhiatën e Vjetër Profetët, Gjyqtarët dhe shfaqjen e engjëjve dhe Engjëllit të Zotit, sepse Fryma nuk jetonte me besimtarët dhe tek besimtarët. Dhe të gjithë këta që përmenda, udhëhiqnin popullin izraelit ashtu Zoti i drejtonte dhe sipas situatave që ata kalonin. Sot është krejt ndryshe dhe nuk mund të krahasosh gjumin frymor të asaj kohe me formën që mund të ketë sot. Edhe sot ka gjumë frymor dhe Dhiata e Re e përmend dhe në këtë pikë dua mendimin tënd.

Besoj se ekziston një problem në të kuptuarit të ecjes me Krishtin. Të ecurit me Krishtin është personal dhe jo kolektiv. KISHA është një grup besimtarësh ku secili prej tyre ecën personalisht me Krishtin dhe të gjithë bashkë ndajnë Krishtin me njëri-tjetrin dhe lavdërojnë Krishtin të gjithë së bashku. Kisha shkruar diçka në postimin e mësipërm dhe qëllimisht e shkruajta si ngacmim: "Brenda Kishave apo grupeve të krishterë, ka gjithmonë mendime personale që bien në kundërshtim me njëri - tjetrin...". Kjo është një e vërtetë e pashmangshme dhe kundërshtimet janë për pjesë biblike të vështira për tu kuptuar dhe ku kërkohet ndriçimi nga Fryma por të qenit bashkë dhe të ecurit bashkë pamvarësisht mendimeve personale, tregon unitet, dashuri, pranim, përulje. Në Krishtin nuk ekzistojnë gjëra që na ndajnë por gjëra që na bashkojnë sepse dashuria e Tij na bashkon dhe duke qëndruar në Të dhe duke ecur me Të duam njëri-tjetrin. Mendimet personale sheshohen nëse qëndrojmë në Krishtin dhe mësojmë prej Tij.



Nën Hirin e Tij,

ns

[toni77_toni]

Përshëndetje në Krishtin Toni.


E kuptova shumë mirë shkrimin tënd (besoj) dhe me përgjigjen time thjesht desha të të them që gjithsecili nga ne brenda KISHËS së Krishtit është një gjymtyrë të cilës Fryma i ka dhënë një dhunti. Pjesa e cituar nga Korintasit, besoj se është pjesa më ideale përsa i përket dhuntive. Aty kuptojmë se ti, unë, gjithsecili prej nesh ka marrë një dhunti dhe thërritet ta verë në punë këtë dhunti. Është në dorën tonë nëse ne duam ta vemë në punë këtë dhunti ose më mirë në shërbim të Perëndisë, të KISHËS apo bashkësisë ku ne bëjmë pjesë. Nuk është çështje KISHE apo dogme, është personale. Kjo përsa i përket dhuntive.

Për pjesët e tjera të cituara, mund të mendosh shumë gjëra. Nuk e di se çfarë ke si qëllim të thuash me ato vargje. Do të dëshiroja të ishe më konkret në mendimet e tua.


Nën Hirin e Tij,

ns

Pershendetje në Krishtin i dashuri vëlla Peniel!

Dua edhe njëher të perseris një pjesë të shkrimit pasi qe edhe eshte kerkuar.

Luka shkruan:

“Mësues, po të lutem, ma shiko djalin tim: është i vetmi që kam! E kap shpirti i keq e menjëherë bërtet. E tund andej këndej dhe e bën të shkumojë dhe mezi largohet prej tij pasi e dërrmon krejtësisht. I luta edhe nxënësit e tu që ta dëbojnë, por nuk ia dolën.”
Jezusi u përgjigj:
“O brezni e pafe dhe e prishur, deri kur do të jem me ju dhe deri kur do t’ju duroj? Sille këtu djalin tënd!” (Lk 9; 38-41)

Atëherë Gjoni mori fjalën dhe i tha:
“Mësues, pamë një njeri që dëbonte djajtë në Emrin tënd. Ne ia ndaluam, sepse nuk vjen pas teje me ne.”
Jezusi iu përgjigj:
“Mos ia ndaloni, sepse, kush nuk është kundër jush, është me ju.” (Lk; 9; 49-50)

"Ndër ta lindi kjo çështje:
cili prej tyre do të ishte më i madhi. Jezusi, duke e ditur ç’mendime u vlonin në zemër, e mori një fëmijë, e afroi pranë vetes, dhe u tha:
“Kush e pranon këtë fëmijë në emrin tim, më pranon mua, e kush më pranon mua, pranon atë që më dërgoi mua. Përnjëmend, kush është ndër ju më i vogli, ai është vërtet i madh.” (LK 9; 46-48)


Ok, sipas asaj qe e lexova, len të mendojmë se nuk keni kuptuar se çka dshta të them! Prandaj dua të them ato qe unë e mednoj dhe ashtu edhe është sipas shkrimeve:

“I luta edhe nxënësit e tu që ta dëbojnë, por nuk ia dolën.”

DMTH, ka raste se bash ata qe janë (para syve e të popullit) më afer Jezusit, rrethi I pare dhe ne tryezë me Të. Bash ata nuk mund të debojnë djallin. Penieli vëlla, nuk mund të sherojnë, nuk e kan Krishtin në vetveten e tyre dhe as qe kan se si të debojnë, të sherojnë të tjerët. Shkurt ata e kan Krishtin vetem simbolikisht dhe para të tjerëve se aspak nuk ia kan hapur Krishtit Zemren dhe qe Krishti të veproj. Ajo qe më bënë të shpresoj dhe jam i sigurtë është qe Jezusi i këshillon. Pra kjo prap se prap na bënë optimist.

Mrpor, po këta nxënës, pikërisht ata qe nuk munden të debojnë djajt as të sherojnë të sëmuarin, e marrin guximin të pengojnë veprimet e Zotit tek të tjerët, tek ata qe në sy të popullit duken large Jezusit por realisht në ata shihet Jezusi, shihet Jezusi në veper sepse ata debojnë djallin. Lexojeni se si ka force Gjoni – apostulli I dashur I Krishtit të pengoj Frymen, të ia zen frymen Frymes; “Mësues, pamë një njeri që dëbonte djajtë në Emrin tënd. Ne ia ndaluam”!

Kjo ishte ajo qe ungjilltari Luka na thotë; Ndodhë qe “Eprorët nuk munden vet të veprojnë, të dëbojnë, të sherojnë", ata as qe janë të vetdieshem per këtë realiteet sepse e kan Krishtin afer por nuk e kan Krishtin në veper, në besë, në sherim, në dashuri, por në vend të asaj, nganjiher ndodhë dhe e kan gjelozinë, e kan forcen ta pengojnë veprimin e Zotit në besimtarët qe debojnë djaj, sherojnë dhe predikojnë në emer të Krishtit, ata kufizojnë Zotin në vetveten dhe në rrethin e vet dhe gjithçka qe nuk është në rrethin e tyre, per ata është veprim i gabuar!.

Pse ndodhë kjo? Pse apostulli I Krishtit, ai qe është I ulur në tryezë me Krishtin, ia ndalon Zpotit të veproj? Kjo pergjigje është e thjeshtë; “sepse nuk vjen pas teje me ne”! Thjeshtë, vetem qe nuk I perket hirarkisë – rrethit të ngushtë por thjeshtë, ai është besimtar, personi qe ia ka hapur deren Jezusit dhe ia ka mundesuar Jezusit të veproj në të, dhe tash sipas atij, ai nuk meriton dhe duhet ndaluar.

Ok, besoj se u kuptuam, tash në vazhdim:
Bashk me këtë rresht ka edhe të tjerë qe na flet Luka në vijim: “Ndër ta lindi kjo çështje: cili prej tyre do të ishte më i madhi”

Edhe ky problem shumher ndodhë dhe bëhet edhe si shkak I mospajtimeve. Ajo qe unë mendoj dhe besoj, por mendoj se duhet të mendoj secili I krishter se, nuk është problemi se kush është I madhi, por problemi është se cili deshiron të jetë më I vogli? prandaj, në shumë raste më I vogli është ai qe as qe e mendohet se është me Krishtin, këta të mëdhenjët mbajnë këtë qendrim dhe etiketojnë, perjashtojnë, perndjekin, nxisin të tjerët kunder , ndodhë ndarje pa deshirueshme. Shkurt vëlla, këta të “medhenjë” mbajnë këtë qendrim dhe ky qendrim i percell perher; “Ne ia ndaluam, sepse nuk vjen pas teje me ne”!

S’ka rendesi se si dikush mendon dhe etiketon, e rendesushme është se Mësuesi ka thënë; “Mos ia ndaloni” dhe ai qe ndalon është kunder fjales-urdherit të Zotit dhe ai qe vepron është në pajtim me vullnetin e ZOTIT.

Vëlla, ajo qe unë kerkoj nga ti dhe nga secili dhe , u lutna, mos mendoni se kam diçka personale me askë, aspak nuk dij, me perjashtim të 3-4 persovane, se si funksionojnë anëtarët e këtij forumi në Kishë. Arsyeja pse kam postuar këta rreshta - artikuj ne këtë temë është se unë jam deshmitar I funksionimit të kishave te sotme, per te kaluaren kam lexuar Histori, prandaj kjo qe thuhet nga unë është pa dallime por në mënyrë të pergjithshme, si gjëra qe kan ndodhur qe ne kohen e apostujve dhe qe janë trashiguar dhe do te trashigohen sepse njerez jemi. Prandaj, mendoj se keta rreshta dhe te gjithë rreshtat e Ungjillit duhet të na flasin sepse na flet Krishti e jo rreshti.

Të fala dhe bekime te Zotit uroj per ju te gjithë

toni77

[marcus1]

Më vjen keq por shembulli i mësipërm nuk është për tu marë në konsideratë. Dhe kjo për vetë faktin se ajo pjesë i referohet një periudhe kohe në të cilën Fryma e Shenjtë akoma nuk kishte zbritur. Pra, ata besimtarë të asaj kohe - përpara se Krishti të lavdërohej dhe Fryma e Shenjtë të zbriste në Tokë për të jetuar me KISHËN e Krishtit - nuk kishin Frymën të jetonte brenda tyre ashtu siç ndodh me ne sot. Për këtë shikojmë në Dhiatën e Vjetër Profetët, Gjyqtarët dhe shfaqjen e engjëjve dhe Engjëllit të Zotit, sepse Fryma nuk jetonte me besimtarët dhe tek besimtarët. Dhe të gjithë këta që përmenda, udhëhiqnin popullin izraelit ashtu Zoti i drejtonte dhe sipas situatave që ata kalonin. Sot është krejt ndryshe dhe nuk mund të krahasosh gjumin frymor të asaj kohe me formën që mund të ketë sot. Edhe sot ka gjumë frymor dhe Dhiata e Re e përmend dhe në këtë pikë dua mendimin tënd.

Mendimin tim e kam dhënë njëherë. Fakti që ti nuk e pranon, nuk më bën që ta ndryshoj, por nëse do më shumë pjesë nga Dhjata e Re, hidhi një sy 3 kapitujve të parë të Zbulesës dhe do shohësh se si mund të katandisen kishat.

Besoj se ekziston një problem në të kuptuarit të ecjes me Krishtin. Të ecurit me Krishtin është personal dhe jo kolektiv. KISHA është një grup besimtarësh ku secili prej tyre ecën personalisht me Krishtin dhe të gjithë bashkë ndajnë Krishtin me njëri-tjetrin dhe lavdërojnë Krishtin të gjithë së bashku. Kisha shkruar diçka në postimin e mësipërm dhe qëllimisht e shkruajta si ngacmim: "Brenda Kishave apo grupeve të krishterë, ka gjithmonë mendime personale që bien në kundërshtim me njëri - tjetrin...". Kjo është një e vërtetë e pashmangshme dhe kundërshtimet janë për pjesë biblike të vështira për tu kuptuar dhe ku kërkohet ndriçimi nga Fryma por të qenit bashkë dhe të ecurit bashkë pamvarësisht mendimeve personale, tregon unitet, dashuri, pranim, përulje. Në Krishtin nuk ekzistojnë gjëra që na ndajnë por gjëra që na bashkojnë sepse dashuria e Tij na bashkon dhe duke qëndruar në Të dhe duke ecur me Të duam njëri-tjetrin. Mendimet personale sheshohen nëse qëndrojmë në Krishtin dhe mësojmë prej Tij.

Po, edhe unë besoj se ekziston një problem në të kutpuarit të ecjes me Krishtin. Të ecurit me Krishtin është edhe personal, por, do thoja akoma më shumë, është edhe kolektiv. Sigurisht ti nuk e njeh këtë mentalitet prandaj edhe nuk mund ta kuptosh dot. Por, mjafton t'i hedhësh një sy të kujdesshëm Dhjatës së Re dhe do shohësh se më shumë se 90% e saj i referohet kishave, kolektivit, jo individit. Nëse ecja me Krishtin do ishte vetëm individuale, atëhere Pali nuk do ja drejtonte letrat e tij kishave, por individëve. Nëse ecja me Krishtin do ishte vetëm individuale, atëhere Vetë Krishti nuk do kërkonte nga Gjoni që t'ja përcillte mesazhet e Tij Kishave, por individëve. Ja mendoje pak këtë gjë! Përse pra vëndin e parë në Dhjatën e Re e zënë kishat dhe jo individi?

Pastaj edhe diçka tjetër. Mendo pak për trupin e njeriut. Mendo pak të fillojë goja dhe t'i thotë gjymtyrëve të trupit: "Shikoni këtu, secili duhet të mendojë vetë për ecurinë e tij dhe pasi të jeni rritur dhe të keni fituar shëndetin e plotë dhe pjekurinë e plotë, t'i bashkoheni trupit në mënyrë që edhe i gjithë trupi të jetë i shëndoshë dhe të ketë një ecuri normale."

Si të duket kjo deklaratë? Sigurisht absurde! Atëhere, kuptoje se pak a shumë të njëjtën gjë thua edhe ti.

Sigurisht që brenda kishave ka dhe do ketë mendime personale, të cilat sigurisht duhet të vihen mënjëanë, përderisa ato janë personale. Në kishë ne nuk duhet të vimë me mendimet tona personale dhe duhet të mësojmë ato t'i vëmë mënjëanë, por si i bëhet kur Fryma mundohet të flasë përmes një vëllai ose motre dhe nuk i vihet veshi?

[Luani33]

Lexova kapitujt e para te Zbuleses ku flitet per 7 kishat ne Fryme,dhe ne fund te Zbuleses:
"EJA DO TE TREGOJ NUSEN GRUAN E QINGJIT"
Simbas Zbuleses duket gjendja e kishave ne pergjithsi, por...Lavdi Krishtit aty ndodhet edhe Kisha e Filadelfis.
Pasjoni me i bukur per Zotin tone eshte Nusja e Tij. Historia e Jezus Krishtit eshte Mardhenja me e pa krahesueshme per Nusen e Tij.
Ai e mbron me vigjilence,si Bariu delet e Tij me syte hapur.Duke i kerkuar ne kembim vetem nje gje: Dashuri, Besnikeri,jo sjellje si Jeruzalemi. Desheron gjithe Zemren e Saj drejt Tij deri sa te kthehet.
Ne na dritherohet zemra per Zotin tone sepse e Dashurojme! Pasjoni i Tij per Ne eshte i pa mase, Ai vuajti, luftoi, per te qene Fitimtar mbi toke e Qiell dhe per te na sjelle para Atit te pastert dhe te bukur, per ta gezuar Jeten ne Perjetesi, Bashke ne Mbreteri Qiellore!
Kjo duket te jete Mahnitese,mardhenja me e bukur dhe me e mistershmja qe ekziston ndermjet Nesh dhe Perendise.
Ky eshte pozicjoni i vertete e real i yne para Jezus Krishtit.te pastert,te Bukur,te Shenjte,e Bij e Bija te Perendise.
Pra mardhenja ne Kishe eshte jete ne dashuri dhe respekt reciprok. Ndaj Krishtit dhe mes te gjitheve.
Ne grup vellezert dhe motrat mblidhen si familje bashke, ku fjala "bashke " ze shume vend .
Individi eshte ai qe duhet te shkrihet e sfumohet ,dhuntite jane dicka te pa dallushme,se gjithshka kryhet nga mardhenja e ngushte qe krijohet ne Kishe si gjymtyret ne trup.
Ne Kishe nuk fiton ideja e shumices por e pakices.E kush i njeh deri ne fund rruget e Perendise qe te luftosh kunder vellait qe ka mendim ndryshe? mbi te gjitha ne Kishe ka rendesi harmonia,dhe...Jezus Kreshti.
Ne Kishe nuk ka asnjehere te pare,por te krishtere te ulur ne rreth. Gjithekujt i degjohet me respekt fjala,Kush desheron deklaron Krishtin dhe Fryma qe ndodhet ne brendesi te tyre i mban te lidhur.
Keshtu Ata(kisha)behen nje me Atin dhe Birin.
Kjo Kishe nuk sforcohet, ajo ben jete organike si fara e sinapit,ku ushqimin e merr organikisht dhe ritet Frymerisht ne menyre natyrale nga kujdesi i vete Jezus Krishit .Pa programe, pa statistika,pa studime te lodhshme,e seanca lutjesh shpesh rutine,gjykime te vellezerve..etj
Takimi eshte i lire,pergjithsisht me gezim,e shaka.
Sepse aty kane ne mes tyre Jezus Krishtin.Ne takim mund edhe te hane bashke( kjo gje eshte e realizueshme se takimet behen ne shtepi) A mos valle Krishti nuk hante dhe pinte bashke me dishepujt e Tij?A mos valle nuk kishte gezim kur prane tyre ata kishin vet Zotin?
E pra ne takim mund ta takosh Zotin kur perqafon vellane,mund te hashe te pish te ngresh edhe dolli, me Vete Jezus Krishtin kur ha e pi me vellezerit dhe motrat!
Te kenduarit, ndarja e Fjales ,leximi i Shkrimit, deshmite e diskutimet e lira jane pa imponim. Jo me komande nje dy tre fillo! tani eshte radha e kenges,tani radha e lutjes,tani radha e deshmise,tani e predikimit (mesazhi per sot i pregatitur gjate javes nga predikuesi)
Ne nje kishe organike nuk ka te tilla.Vetem nje gje nuk mbaron aty Krishti..
Ai ze vend ne cdo bisede,ju garantoj se ne as njelloj kishe ne kete Toke, nuk gjen Krisht kaq me bollek se aty.
"Shume kush mund te thote eh shume e bukur per me qene e vertete"
Nuk duhet te harrojme qe po shkojme drejt Mbreterise se Perendise , ku shkohet drejt rruges se ngushte te Jezus Krishtit . Duhet guxim,sic thoshte vella Pali-"nuk dua te ndertoj mbi themele qe kane ndertuar te tjere para meje"