c'shte tarikati?

[bejmellaf]

citim Ocean

Ky është një minoritet shumë i vogël në Sufizëm që vepron kështu, prandaj të thuhet se “ja ky është Sufizmi apo ky është tarikati ” nuk është aspak reale e as e drejtë.



Vete fakti qe thua se ky eshte minoritet apo c,kadoqofte ne SUFIZEM tregon edhe natyren e ritualit global sufist.
A thua adhurohet Krijuesi yne me gjarper ne goje?! apo i ngjan me shume ritualeve
djallezore, dhe kush ofrohet apo ka qasje ne ato rituale?mendoni se Krijuesi eshte
i kenaqur me ata dhe dergon Melek per mbrojtjen dhe lavderimin e tyre?
Eshte nje tmerr i vertete kjo qe ne prezencen e femijeve, qe sigurisht e quajn me
qellim edukimi te ndodhin marrina te tilla te tipit allamagjistarqe.
Keshtu arrihet ngritja shpirterore? Eee medet per injorantet e shekullit 21.

Me nderime

[Fakir]

Vete fakti qe thua se ky eshte minoritet apo c,kadoqofte ne SUFIZEM tregon edhe natyren e ritualit global sufist.

Kisha dashur nga Ti i Nderuar nje skjarim te vogel:

Si eshte e mundur nje minoritet te paraqes natyren globale?!


Falemnderit qysh tani per pergjegjjen. (Nese ke dhe me jep)

[alDI]

Jame kurioz, sahabet cfar tarikati ishin?!!!!!

[paridi26]

Jame kurioz, sahabet cfar tarikati ishin?!!!!!

kitabu ua sunnah

[Fakir]

Jame kurioz, sahabet cfar tarikati ishin?!!!!!

Po o i Nderuar, te tregoj se çfar Tarikati ishin. Ishin në: "ila Tarikim Mustekim'' , në rrugën e drejtë, në rrugën e Hakkut (të Vërtetës) Rrugë të cilën Allahu xh.xh. e përshkruan edhe Kuran.

E nuk e di se çka po i përmendni Tarikatet (në atë kuptimin e Juaj) është fjala thjesht për Sufizmin e jo për tarikate. Sufizmin e pastër të dalë nga Kurani, të urdhëruar nga Allahu xh.xh. nëpërmjet Hz.Muhamed Mustafasë s.a.v.s. e pas tijë të Familjës së Pastërt të Tijë - Ehli Bejtit, 12 Imamëve që edhe Pejgamberi a.s. në Hadith e ka paralajmëru se pas meje do të vijnë 12 Imam dhe se të gjithë do të jenë nga Kurejshit pastaj, Uvejs el-Karaniut, Hasan el-Baseriut, Maruf el-Kerhi, Sërrij Sakati, Dhunun Misri, Malik bin Dinar, Xhynejd Bagdadi e shumë e shumë të tjerë.
Ky është Sufizmi, e mos u merni me video te youtubes sepse në kohën e këtyre që i përmenda, nuk ka egzistuar youtube!!!

Sa për info, të gjithë këta që i përmenda, disa ishin As'hab, disa Tabiin e disa Tabi Tabiin dhe se kanë jetuar shekuj para ibni Tejmijes e pasuesve të tijë!


ve Selam

[abdurrahman_tir]

Po o i Nderuar, te tregoj se çfar Tarikati ishin. Ishin në: "ila Tarikim Mustekim'' , në rrugën e drejtë, në rrugën e Hakkut (të Vërtetës) Rrugë të cilën Allahu xh.xh. e përshkruan edhe Kuran.

E nuk e di se çka po i përmendni Tarikatet (në atë kuptimin e Juaj) është fjala thjesht për Sufizmin e jo për tarikate. Sufizmin e pastër të dalë nga Kurani, të urdhëruar nga Allahu xh.xh. nëpërmjet Hz.Muhamed Mustafasë s.a.v.s. e pas tijë të Familjës së Pastërt të Tijë - Ehli Bejtit, 12 Imamëve që edhe Pejgamberi a.s. në Hadith e ka paralajmëru se pas meje do të vijnë 12 Imam dhe se të gjithë do të jenë nga Kurejshit pastaj, Uvejs el-Karaniut, Hasan el-Baseriut, Maruf el-Kerhi, Sërrij Sakati, Dhunun Misri, Malik bin Dinar, Xhynejd Bagdadi e shumë e shumë të tjerë.
Ky është Sufizmi, e mos u merni me video te youtubes sepse në kohën e këtyre që i përmenda, nuk ka egzistuar youtube!!!

Sa për info, të gjithë këta që i përmenda, disa ishin As'hab, disa Tabiin e disa Tabi Tabiin dhe se kanë jetuar shekuj para ibni Tejmijes e pasuesve të tijë!


ve Selam

degjo ti "shoku" sufisto-dervishler..............
perrallat e 1001 neteve nuk jan per tek komuniteti musliman porse tek ai bektshian, ok.
dhe nuk di te kete thirrur ne sufizem profeti (salallahu alejhi ue selam), porse ai ka thirrur ne teuhid (pikerisht ne ate qe ju e shtremberoni) dhe e ka sqaruar me se miri.
subhanallah!!!!!!!!!!kelimetu shehadetin e kane kuptuar edhe mushriket e keta sufistet me gjithe shoket si vetja nuk e kane kuptuar.
dhe hasan el-basri (rrahimeullah) nuk eshte sufist, dhe as sahabet nuk jane sufista .ok
ehli-sufa eshte nje gje dhe sufizmi eshte gje tjeter,mos u mundo te besh loje fjalesh...........kete po ta them si paranteze

[Fakir]

degjo ti "shoku" sufisto-dervishler..............
perrallat e 1001 neteve nuk jan per tek komuniteti musliman porse tek ai bektshian, ok.
dhe nuk di te kete thirrur ne sufizem profeti (salallahu alejhi ue selam), porse ai ka thirrur ne teuhid (pikerisht ne ate qe ju e shtremberoni) dhe e ka sqaruar me se miri.
subhanallah!!!!!!!!!!kelimetu shehadetin e kane kuptuar edhe mushriket e keta sufistet me gjithe shoket si vetja nuk e kane kuptuar.
dhe hasan el-basri (rrahimeullah) nuk eshte sufist, dhe as sahabet nuk jane sufista .ok
ehli-sufa eshte nje gje dhe sufizmi eshte gje tjeter,mos u mundo te besh loje fjalesh...........kete po ta them si paranteze

Si pike e pare "shoku" nuk jam per Ty i Nderuar sepse jetojme ne Demokraci e jo ne Komunizem.

Nen 2. Po mendon ti se me nje kelime teuhid e persose Islamin a?! jo more i Nderuar, Islami nuk e ka nje la ilahe ilallah, ka edhe shum sende te tjera qe ti as qe ke ndegju ndonjeher sepse jam i bindun qe nuk e ke te lexuar Kuranin komplet.

Nen 3. Une nuk po ta shtremberoj historin more i nderuar, keto qe i permenda jane te shkruara qysh para 1000 e sa vjete, aq i vjeter nuk jame une!

dhe

Nen 4. Nese ti nuk e pranon Sufizmin (edhe pse e kan pranuar me te mdhenj se Ti e une) tek une nuk qon peshe. Historia e din shume mir se kush devijoji nga Islami. Historia e din shume mire se si u formuan kater Medh'hebet dhe cili ishte ai i cili qe te katertit i kundershtoi dhe totalisht devijoji, keto nuk jane perralla te 1001 neteve, keto jane fakte e qe ty nuk te pelqejne, kjo eshte dicka tjeter. Ose ndoshta nuk don ti shofesh sepse thelle te kan mbjelle faren e devijimit te psojdomuslimaneve qe ne emer te Allahut vrasin musliman te tjere. Elhamdulilah, Sufizmi eshte larg nga kjo.


Mirembetsh

P.s. Mos lexo vetem libra te Abdulvehabit e ibni Tejmijes, merri lexo edhe tjera te njerezve me te menqur se keta dy e cka eshte ma kryesorja, te shkruara shume ma heret se nga ibni Tejmija e per Vehabin as mos te flasem per ket terrorist.

Aaah po, edhe nje harrova: Tema eshte: C'eshte Tarikati, e jo C'eshte Vehabizmi, k'shtu qe je i lire, deren hapur e ke dhe munde te dalesh sepse si thot populli: Dardhagjijes, dardha nuk mundesh me i shite!"

[alDI]

Fakir, nje pyetje kam per ty....a je bektashi ti?

[Fakir]

Fakir, nje pyetje kam per ty....a je bektashi ti?

Jo i Nderuar, nuk jam Bektashi.

[notii]

Omer ibn Hattabi ka bërë tevessul me Abbasin r. a. kur ishte thatësi e madhe dhe shumë gjera tjera që i dimë e nuk kemi nevojë t’i cekim më tej. Mënyra e tevessulit që është shpjeguar nga ana e Pejgamberit a. s. në rastin e të verbëtit të cilit iu kthye të pamurit, është shfrytëzuar edhe më vonë nga ana e as’habëve dhe pas kalimit të Pejgamberit në ahiret. Kush do ta hulumtojë këtë çështje do të gjejë shumë raste nga periudha e as’habëve dhe tabibinëve. Për shembull, të folurit e as’habit Bilal ibn Harithit te varri i Pejgamberit: “Ja Resula’ll-llah, isteski li ummetik” (O i Dërguari i All-llahut, kërko shi për ummetin tënd”). Ka edhe raste tjera kur Pejgamberi a. s. ka drejtuar thirrjen e vet me rastin e vizitës varrezave.
Prej shejhëve më të njohur që i janë përgjigjur Muhammed ibn Abdu’l-vehhabit është dijetari shejh Muhammed ibn Sulejman el-Kurdi, autori i veprës Havashi koment i Ibn Haxherit. Ndër të tjera ka thënë: “O Ibn Abdu’l-vehhab, të këshilloj në emër të All-llahut të lartësuar që gjuhën tënde ta tërheqish dhe t’i kursesh muslimanët nga ofendimet tua. Nëse e dëgjon personin që beson se ekziston ndikimi nga dikush pos All-llahut dhe se ai i drejtohet atij pos All-llahut, përpiqu ta mësosh në besim të drejtë dhe ofroi dëshmi se nuk ka ndikim pa All-llahun e nëse personi i tillë refuzon atëherë shpalle për kafir (jobesimtar). Ti nuk ke të drejtë ta shpall kafir shumicën dërmuese të ummetit islam nga i cili ti je ndarë. Afërsia e kufrit e atij që është ndarë nga shumica dërmuese e ummetit islam është më e afërt nga ata që janë në shumicën dërmuese islame, sepse ai ndjek rrugën që nuk është rrugë e bashkësisë së besimtarëve.
All-llahu i madhëruar thotë:
“Kush i kundërvihet Pejgamberit pasi që i është shpjeguar rruga e vërtetë dhe e ndjek rrugën që nuk është rrugë e bashkësisë do ta lëmë të veprojë ç’të dëshirojë e atëherë do ta hedhim në xhehennem, e sa vend i shëmtuar është ai.” (En-Nisa’, 115).
Sa i përket vizitës së varrit të Pejgamberit, këtë e kanë bërë as’habët r. a. dhe të gjithë që erdhën më vonë. Mbi vlerën e vizitës së varrit të Muhammedit a. s. janë thënë shumë hadithe që gjenden në veprat e shkruara për këtë temë. Kurse ajo që ceket për ftesën e tjetrit krahas All-llahut xh. sh., jo të pranishëm dhe të vdekur, për këtë ceket në hadithin e Pejgamberit a. s. Për shembull: “Nëse zhduket kafsha e dikujt nga ju në vendin e panjohur le të thërret: “O robërit e All-llashut, ruane ate, sepse All-llahu ka robërit e tij që do t’i përgjigjen ftesës.”
Në hadithin tjetër: “Nëse dikush nga ju humb diçka ose i nevojitet diçka në vendin ku nuk ka shok, le të thotë: “O robët e All-llahut, më ndihmoni, sepse All-llahu ka krijesa që ju nuk i shihni.”
Pejgamberi i All-llahut a. s., kur udhëtonte dhe afrohej nata, e patë bërë traditë të thotë: “Oj Tokë, Krijuesi im dhe Krijuesi yt është All-llahu.”
Kur i vizitonte varrezat, Muhammedi a. s. thoshte: “Es-selamu alejkum ja ehl’el-kuburi” (Mbi ju qoftë paqa o banorët e varrit.”
Kurse në ndejtjen e teshehhudit në leximin e et-tehijjatit, çdo musliman çdo ditë e thekson thirrjen ‘Es-selamu alejke ejjuhennebijju’.
Nga e cekura mund të përfundohet se thirrja ose tevessuli nuk ka dëm nëse personi që fton ose e bënë duanë e tevessulit nuk beson në fuqinë e ndikimit (te’thirit) nga ana e personit që e fton ose me të cilin bën tevessul. Deri sa beson se një ndikim vjen nga All-llahu xh. sh. dhe se të tjerët nuk e kanë këtë fuqi, atëherë nuk ka dëm. Po ashtu është çështja me mbështetjen e një akti ose vepre dikujt tjetër pos All-llahut. Kjo nuk bën dëm deri sa beson se ndikimi dhe veprimi janë vetëm të All-llahut xh. sh. Kurse fjalia merret në mënyrë figurative siç thotë: “ë bëri mirë ky e ky ilaq”, apo “Më mjekoi ky e ky ilaq” apo: “Më ndihmoi ky e ky”.
Të gjithë besojmë se ndihma dhe dobia e vërtetë është vetëm prej All-llahut. Atyre që shprehen kështu askush nuk ka të drejtë t’u përshkruaj kufër për këtë arsye. Ky të folur merret në mënyrën figurative. Mendoj se për këtë çështje mjafton. Kush dëshiron më gjerësisht le ta lexojë trajtesën time që ia kam kushtuar kësaj teme.
Kur Ibn Abdu’l-vehhabi dhe ata që e ndihmuan atë u nisën në këtë mision jo të ndershëm, për shkak të të cilës i kanë shpallur për kafirë (mosbesimtarë) shumicën e muslimanëve, pushtuan mjaft fise. Pushteti i tyre zgjerohej. E pushtuan Jemenin dhe dy Haremet e shenjta (Mekken dhe Medinen). Pushteti i tyre shpejt arriti deri te kufiri i Shamit. Ata në fillim të veprimit të tyre patën dërguar një grup të dijetarëve të vet me detyrë që të përpiqen ta rrënojnë doktrinën mbi besimin (akiden) tek ulemaja dhe popullata e dy Haremeve (Mekkes dhe Medines). Kur erdhën te dijetarët e dy Haremeve dhe iu theksuan se ç’kanë nga doktrina mbi akiden, dijetarët e dy Haremeve iu përgjigjen dhe kanë konstatuar se në të vërtetë akideja e tyre është grumbull dispozitash për nxjerrjen nga islami (tekfir). Atëherë ua shtruan të gjitha dëshmitë mbi gabueshmërinë e qëndrimeve të tyre në çka ata nuk arritën të mbrohen. Dijetarëve të dy haremeve u qe e qartë se ka të bëjë me një grup të xhahilëve të mashtruar të cilët dukeshin qesharak dhe konfuz. Dijetarët e dy haremeve e shkruan një ferman te gjyqtari i sheriatit në Mekke me shpjegim se ajo në çka thërret ky grup është kufr i pastër dhe e kanë shpërndarë që kjo të dihet ndër njerëz. Kjo ka qenë gjatë sundimit të Sherif Mesud ibn Seid ibn Sa’d ibn Zejd, i cili vdiq në vitin 1265 hixhrij. Ai ka urdhëruar që ky grup rebelësh të burgoset. Mirëpo, disa arritën të ikin nga burgu dhe shkuan në fisin Der’ijje dhe i njoftuan vehabijt e vet për atë çka ndodhi. Kjo vetëm ua shtoi inatin dhe mendjemadhësinë. Atëherë emirët e Mekkes ndaluan që ithtarët e tyre të hyjnë në harem të Mekkes në haxh. Atëherë vehabijt filluan t’i sulmojnë disa fise që ishin në lojalitet dhe në marrëdhënie të mira me emirët e Mekkes dhe filluan konfliktet e para. Fillimi i konflikteve të armatosura ndërmjet vehabijve dhe emirit të Mekkes Sherif Galib ibn Musaid ibn Seid ibn Sa’d ibn Zejdit ishte në vitin 1205 hixhrij. Ndërmjet këtyre dy palëve në konflikt kishte disa luftime në të cilat humbën jetën shumë njerëz. Vehabijt nga dita në ditë forcoheshin dhe në vazhdimësi fiset e reja iu bashkangjiteshin. Gjithnjë e më pak fise patën mbetë me emirin e Mekkes. Në vitin 1217 hixhrij vehabijt tubuan ushtri të madhe dhe e sulmuan Taifin. E pushtuan dhe shumicën e popullësisë e mbytën, kurse gratë dhe pasurinë e robëruan. Vetëm një numër i vogël arriti të shpëtojë. Paralajmëruan pas kësaj edhe ekspeditë për Mekke, por kishin informata se në Mekke atë muaj ka shumë haxhinj nga Siria dhe Egjipti, ndaj për këtë shkak pritën deri sa nuk përfunduan ritualet e haxhit dhe të kthehen haxhinjt nga Siria dhe Egjipti. Dhe vërtet, pas përfundimit të riatualeve të haxhit u përgatitën për ekspeditë në Mekke. Emiri i Mekkes Sherif Galibi nuk ishte mjaft i përgatitur që t’i kundërvihej ushtrisë vehabite ndaj u zhvendos në Xhidde. Banorët e Mekkes u frikësuan për jetat e vetadhe dërguan vëzhgues para ushtrisë vehabite që të kërkojnë prej tyre siguri nëse dorëzohen nën qeverisjen e tyre. Ata iu dhanë siguri dhe hynë në Mekke më 8 muharrem 1218 hixhrij. Në Mekke qëndruan 14 ditë duke kërkuar prej njerëzve që të pendohen duke ua ripërtrirë islamin dhe duke ua ndaluar të veprojnë ato vepra për të cilat vehabijt konsiderojnë se janë shirk, sikur tevessuli apo vizita varrezave. Pastaj vazhduan me ushtri drejt Xhiddes në mënyrë që të luftojnë kundër Sherif Galibit. Kur e rrethuan Xhidden, banorët e Xhiddes i goditën nga topat dhe katapultat ashtu që janë mbytur numër i madh vehabijsh. Nuk arritën pa pushtojnë Xhidden dhe pas tetë ditë rrethimi të Xhiddes vendosën ta ndërprejnë rrethimin. Vehabijt u kthyen në vendet e veta, kurse në Mekke e lanë emir Sherif Abdulmuminin, i cili ishte i vëllai i Galibit. Lanë edhe pak ushtri e cila do ta ruante Mekken. Vëllai i Galibit e pranoi këtë që t’i ruaj banorët e Mekkes dhe ta mënjanojë prej tyre të keqen që ka mundur t’i godasë ata nga vehabijt. Atë vit në muajin rebi’ul-ewwel, Sherif Galibi u nis drejt Mekkes me valiun nga Xhidda e sipas urdhëresës së sulltanit me ushtri në drejtim të Mekkes. Kur arritën atje i larguan vehabijt nga Mekka dhe përsëri e kthyen administrimin mbi Mekken. Mirëpo, vehabijt nuk heshtën. Ata u nisën t’i çlirojnë vendet tjera dhe arritën ta kthejnë Taifin dhe e emëruan emirin Osman El-Mudajfiun. Ata vazhduan aktivitetet e tyre në luftim kundër fiseve të afërme. Për një kohë të shkurtër sërish janë tubuar dhe e pushtuan Taifin dhe përgatiteshin për pushtimin e Mekkes. Me ushtri të madhe e rrethuan Mekken dhe i mbyllën të gjitha rrugët që çojnë në Mekke. Mekkasit u ndien shumë rëndë. Atë kohë në Mekke ishte kohë e skamjes dhe e urisë. Popullata madje ka ngrënë edhe qenë për të mbijetuar. Sherif Galibi qe i detyruar në proces paqësor dhe bisedime. Qe bërë marrëveshje kurse nga kushtet e kësaj marrëveshjeje ishte se vehabijt ndaj mekasve do të sillen mirë dhe pa brutalitet dhe që atyre t’u jepet admistrimi i qytetit të Mekkes. Në Mekke hynë kah fundi i muajit dhu’lka’de të vitit 1220 hixhrij. Pastaj e pushtuan edhe Medinen, mbi Pejgamberin a. s. qoftë salavati dhe selami. E plaçkitën huxhren në të cilën gjendet Pejgamberi dhe morrën me vete të gjitha gjësendet me vlerë. E rrënuan kuben mbi kaburin e Pejgamberit a. s. dhe nëpër Medine shkaktuan krime që s’mbahen mend. I rrënuan të gjitha shenjat mbi kuburet e as’habëve. Për mëkëmbës në Medine e emëruan Mubarek ibn Nudijanin. Pushteti i tyre mbi Medinen dhe Mekken zgjati shtatë vite. Për ato shtatë vite ndaluan ardhjen në haxh për sirianët dhe egjiptianët. Filluan ta mbulojnë Qaben me mbulesë të zezë. I detyruan njerëzit të hyjnë në fenë e tyre me dhunë. Shteti osman atë kohë ishte tejet e dobët dhe e angazhuar me luftëra kundër kristianëve sikur edhe me turbullirat e brendshme rreth pushtetit për karrikën e sulltanit. Atëherë u dha urdhëresa nga ana e sulltanit Mahmud Hanit II Ibn Abdulhamid Hanit sulltan Ahmedit I, i cili ishte në funksion të halifit të Pejgamberit të All-llahut, Muhammedit a. s., mëkëmbësit egjiptian Muhammed Ali Pashës që të përgatisë ushtri për luftë kundër vehabijve.