KUR VJENË PRANVERA
Kur vjenë pranvera,
Në Anadrininë time;
Anë e mbanë -
Lindin gëzime...
Ndër ara e livadhe,
Ndër kopshte t'shkruar;
Ndër kodra e male...
Çelin lule t'praruar.
Në të katër anë,
Ndihet fy'lli;
Prej blegërimave -
Jehon tërë pylli...
Bujqit me lopata...
Me gëngë e gëzim;
Me parmend e shat...
Dalin n'punë n'agim!
Fëmijët plot hare,
Lozin e këndojnë;
Plakat me tjerrthore -
Delet i lëshojnë!
Kur vjenë pranvera,
Në Anadrininë time;
Anë e mbanë -
Lindin gëzime!
08.06.1972
Ndryshuar për herë të fundit nga Agim Metbala : 27-04-2009 më 09:55
ASGJË N'BOTË
Asgjë n'botë, s'ka më ngrohtë -
Se kur fëmija të përqafon fortë!
Asgjë n'botë, s'ka më ngrohtë -
Se kur fëmija të qesh fortë!
Asgjë n'botë, s'ka më ngrohtë -
Se kur fëmija të puth fortë!
18.12.1971
është një mjeshtëri te shkruajsh për fëmië vjersha tregimthe dhe përralla edukative.Postuar më parë nga Agim Metbala
Nese eshte e bere me dashuri, asgje nuk eshte mekat.
E nderuar z. Biligoa, Ju falenderohem sinqerisht se vazhdimisht keni vizituar temat e mia dhe vazhdimisht keni keni dhënë kontributin e çmuar...
Me këtë rrëfenjëz, e përshëndes posaqërisht Biligoan me shumë respekt...
GJYSHI NUMËRON QENGJAT E BARDHË
Natë. Dielli është fëshehur pas malit. Xixëllonjat i kanë ndezur kandilat dhe hëna reflektorin e madh. Huti bën roje n’çati. Lakuriqi vëzhgon majtas e djathtas, për të mos hyrë kush tinëz në oborr dhe Laroshit t’i tregojë në vesh.
Albi kapërcatej nëpër shtrat. Sapo e zinte gjumi dhe po e çonte në sarajin e ëndrrave, gjyshi i tij zuri të kollitej thellë.
- Gjysh, o gjysh!
- Hë, trimi i gjyshit!
- Nuk fle ende, gjysh?
- Jo, pëllumbi i gjyshit!
- E pse, gjysh?
- Nuk më merr gjumi!
Albi qeshi me të madhe dhe me dorën e majtë e mbanji barkun.
Qeshi edhe gjyshi, duke u kollitur përsëri.
- Pse qesh aq ëmbël, trimi i gjyshit?
- Ia bëjmë lehtë kësaj, gjysh!
- Si ia bëjmë lehtë, Albi?
- Gjysh, numëro qengjat e bardhë. Duke numëruar ashtu sikur më ke thënë, do t’i vijë radha edhe gjumit!
Gjyshi prapë qeshi dhe, edhe njëherë u kollit thellë. I përdredhi muastaqet e bardha.
- Ia qëllove, Albi!
Albi mbuloi kokën me një batanije të lehtë. Atë e mori gjumi saora. Ëndërronte ëndrra të bukura…
Gjyshi u ngrit nga shtrati. Ndezi një cigare. U kollit me kujdes për të mos ia trazuar ëndrrat Albit.
NDALU MOJ ERË
Ndalu moj erë lazdrane!
I lutej Arbëri me të madhe;
Pse fryen me aq shpejtësi?
Fryej pak më ngadale!
Ndalu moj, ç'ke që je dalldisur?
Shih, vetëm sa i kreha flokët -
E ti ma prishe frizurën time!
26.07.1972
Ndalu moj, ç'ke që je dalldisur?
Pse fryen ma eq nxitime?
Shih, vetëm sa i kreha flokët -
E ti ma prishe frizurën time!
Paskam harruar një varg...
ËNDRRA NËN HIJEN E MOLLËS
Kur u kthye Albi në shtëpi, mamin nuk e gjeti aty.
Ajo kishte shkuar në vetëshërbim për të blerë ca gjëra.
Kot u mundua Albi ta çilte derën e shtëpisë...
Pastaj shkoi në kopsht. U shtri nën hijen e një molle.
Albi pastaj hëngri një pjatë të madhe me qebapa. Hëngri edhe pesë samuna të nxehtë, si dhe një qyp me reçel dhe çka tjetër nuk hëngri...
Pastaj piu një kovë të madhe limonatë.
Hëngri një shportë rrush të kuq. Deshi të kapërdijë një tepsi me ëmbëlsira...
Në atë moment nga vetëshërbimi u kthye e ëma.
E zgjoi nga gjumi.
Ëndërra e Albit u tret në sarajin e blertë...
ÇELSAT
Blerimi është - çelësi i gëzimit,
Loja është - çelësi i dëfrimit,
Hëna është - çelësi i ëndrrave,
Nëna është - çelësi i përkëdheljeve,
Gjyshja është - çelësi i prrallave,
Lapsi është çelësi i larave...
08.06.1972
te lumte penda e mendja o agim !
shum te bukura e shum edukuese e shum feminore.. kto poezi..
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt