Kino-ditari 2009!

[korçar]

"La fille du RER", regjia André Téchiné.

Nuk e di pse po shkruaj per kete bajge, aq me shume qe nuk e di pse shkova ta shoh kete bajge, po ja qe shkova ta shoh dhe e vetmja arsye pse ndejta pas 5 minutave te fillimit ishte shantazhi financiar qe i bera vetvetes, pra ta kam llafin pagova ato qe pagova dhe mendova se ishte gjynah ti shpenzoja kot, thjesht desha te shfrytezoj leket plotesisht (gabim i dyfishte, pra qe ndejta dhe qe i bera shantazh vetvetes). Nejse, thjesht per te thene se filmi ne fjale nuk eshte gje tjeter perveç se nje "private joke" alla frënga. Teater i filmuar nga A tek Zh, dhe jo se teatri i filmuar nuk vlen... po fundja sa vlen teatri i filmuar? Eh...

P.S. Ka shume qe perdorin mini-DV per te bere filma, nder ata qe mbahen mend, dhe qe duhen perkujtuar si te kishin vdekur, eshte Lynch por mbi te gjitha Pedro Costa. Dhe kush na e paska thene kete budallallekun qe mini-dv na qenka "armik i kinemase"?

[autori]

P.S. Ka shume qe perdorin mini-DV per te bere filma, nder ata qe mbahen mend, dhe qe duhen perkujtuar si te kishin vdekur, eshte Lynch por mbi te gjitha Pedro Costa. Dhe kush na e paska thene kete budallallekun qe mini-dv na qenka "armik i kinemase"?

Nuk desha te thosha se mini-DV eshte armik i kinemase", por "armik" (ne thonjeza) i kinemase, ne kuptimin qe eshte thike me dy presa : vetem ndonje Lynch apo Costa ja ka dale mbane. Filmi i Grandrieux eshte nje nga provat...

[autori]

"La fille du RER", regjia André Téchiné.

Teater i filmuar nga A tek Zh, dhe jo se teatri i filmuar nuk vlen... po fundja sa vlen teatri i filmuar? Eh...

E pashe dje. Nuk m'u duk aq bloze sa ty ; ka disa momente filmike (ndofta falë faktit qe operator eshte njeri nga kameramanët me te mire franceze sot per sot : Julien Hirsch). Ato momentet qe e kisha llafin, ishin per shembull linja e trenit RER qe u kalon nga siper shtepive, nata nen shi mes kallamishteve te lumit (a kanalit), web-cam-i ne MSN...

[kino]

Ja dhe "armiku" i Lynch:

http://www.amazon.com/Sony-DSR-PD150.../dp/B00006I5T6

[autori]

Kur them une qe njeri nga tre kineastët me te medhenj te shekullit te XXI eshte kinez (dy te tjeret jane njëri portugez e tjetri tailandez), disa kujtojne se bej shakà...
Dhe ky eshte Jia Zhang ke.

"24 CITY" eshte filmi i tij i fundit, i konsideruar më se shumti si dokumentar, edhe pse filmi gersheton dokumentarin me fiksionin.

Gjithshka ndodh ne Chengdu, qytet industrial ku ndodhej Uzina 420, nje nga me te medhate uzina te armatimit ne kohen e Maos. E qe sot eshte zevendesuar me nje qytet krej te ri qe quhet "24 CITY". Pikerisht sot, Jia Zhang ke filmon 8 ish-punetorë te kesaj vitrine te kohes se socializmit kinez. Filmon fjalen e tyre. Per te na rrefyer Historine Moderne te Kines.

Film meditativ, "24 CITY" perzien realen me imagjinaren, intimen me historiken, temporalen me organiken. Ne fakt, puna e Jia Zhang ke ka diçka prej Saint-Simon-it, shkrimtarit te famshem te shek XVII qe shkruajti "Kujtimet" titanike te Oborrit mbreteror francez : duke i vendosur ngjarjet e filmit ne ditet tona (sot), e duke e perqendruar objektivin e tij tek njeriu, regjizori rrefen sa per qytetin Chengdu, aq edhe per Kinen, e prej ketej, per Boten ne pergjithesi. Boten e te gjithe kohrave, boten e te gjithe vendeve.

Pra 8 deshmitarë rrefejne pjese nga jeta e tyre. Disa jane personazhe te vertete, disa... aktorë ! Por gjuha e te gjitheve eshte e zgjedhur, e punuar, nje gjuhe e qarte dhe poetike nderkohe. Fjala i ngjitet fizikisht imazhit, duke gjetur gropa, kamare, nganjehere dhe superpozime te mundshme, e mbi te gjitha, fjala gjen zëra njerezorë per tu shprehur.

Ose thene me shkoqur, "24 CITY" eshte ne nje fare menyre "Perpara, Rini !" e Jia Zhang ke-së : shfaqja para syve tane e nje grushti te vogel njerezish (ish punetore, pasanike te rinj kineze, nsotalgjike te kohes qe shkoi...) nepermjet fjales dhe adresimit, nepermjet qarkullimit te vazhdueshem te mendimit (nga nje trup tek nje tjeter, nga nje dritë tek nje tjeter, nga nje vend tek nje tjeter, nga nje kohe tek nje tjeter, nga nje fjale tek tjetra...). Mendim qe me ne fund sintetizohet permes vargut te poetit irlandez William Yeats : "Gjanat qe ne kena bà e kena mendue, perpara se t'zhduken, shperndahen si tamli i derdhun mbi nji gur" ("Les choses que nous avons pensées ou faites / Se répandent forcément avant de disparaître / Comme du lait versé sur une pierre")

[peoples]

Asnjeni nuk e ka pà Tulipanin kazak?


Tulpan Sergey Dvortsevoy

Larg zhurmës së qyteteve të cilat filmohen e stërfilmohen nga kamerat e të gjitha llojeve. Një regjizor që e ka filmin e tij të parë (pas disa eksperiencave në filmin dokumentar) arrin të na japi një dyorësh kinematografik plot shije.

Eshtë historia e një të riu, Asa, i cili kthehet si hero nga ushtria (ruse!), por që zgjedh vendin e tij, shkretëtirën e kaukazit në vend të civilizimit rus. Përgjatë gjithë filmit ai është në kërkim të një vajzë në mënyrë që të quhet burrë dhe të përfitojë të mirat materiale nga ky status i ri. Por është e pamundur që ai të gjejë apo ta bindë vajzën për të cilën mendon ditë e natë. Pas shumë orvatjeve, ndërhyrjeve, vajtje e ardhjeve me makinat e zhurmshme, djali humbet çdo shpresë dhe mendon largimin nga kjo mënyrë jetese, aspak e denjë për një të ri. Por, në këtë moment ai bindet për zgjedhjen e tij, i dëshpëruar vëndos të rezistojë duke pranuar një kulturë të cilës ai i përket.

Një film i fortë nga ana e veprimit. Kamera filmon një vend të shkretë ku një familje lëviz, këndon, për të mbijetuar, e vetme midis hapësirës dhe erërave që vijnë nga të gjitha anët. Ata kujdesen për delet të cilat bëhen sendi më i çmuar që ata kanë. U japin jetë dhe sigurojnë shëndetin e tyre megjithë vështirësitë klimatike.

Magjia e këtij filmi, në kontekstin e një momenti ku industria prodhon tmerre kinematografike të cilat sundojnë mendjet dhe sallat më të mira me qëllim ekonomik, rritet dhe e vëndos filmin në një pozitë të fortë. Skenari është i mrekullueshëm, loja e aktorëve të jep sa herë që personazhet dialogojnë, guxim për ta pranuar si qëndresë artistike kundrejt një idiotësie e cila ndeshet shpesh tek trillimi i dobësuar nga realiteti përvers i ekraneve. Nuk ka melankoli në këtë film. Tragjikja është e thyer me pak melodi nga Boney M. Personazhi femër që nuk i shfaqet as edhe për një çast spektatorit, si dhe personazhit kryesor, krijon dhe skicën me virtuoze të filmit: dhënia e jetës, respekti për jetën, lufta e pandërprerë për të jetuar. Filmi mund të kuptohet edhe përmes një metafore për disa tradita të cilat humbin midis llumit dhe errësirës që qyteti ka ndërtuar. Modernja është e paraqitur nga disa imazhe nudo të cilat nuk mund të kenë vend në atë shkretëtirë, por edhe nga dialogjet të cilat evokojnë qytetin.

[autori]

Tulpan Sergey Dvortsevoy

Asnjeni nuk e ka pà Tulipanin kazak?

E kemi pare dhe e kemi ngrene - tha

Po ç'te flisja a derebardhe, ç'te flisja...
Prap m'u kujtua nje thenie e atij qe e kemi zënë aq shume ne goje sa do e kete kapur lemza (lemëz shqiptare!), e kam fjalen per Godard-in qe thote : "Sot mileti më mire preferon nje film medioker amerikan sesa nje film medioker bullgar". Vetem se kesaj rradhe, tulipani nuk eshte bullgar, por kazak. Keshtu qe personalisht, me mire komentoj "Eagle Eye" se sa Tulipanin kazak.

E di pse ?

Qe mos perseris veten: kemi folur para nja dy javesh per kete punen e filmave te festivaleve (e qe nuk lene çmim pa marre në to- ky eshte nje syresh). Te thoja,

Prandaj, jo rastesisht nganjehere degjohet te thuhet me te drejte se behet fjale per filma qe vijne nga ish-vende te Botes se Trete, por qe i drejtohen vetem "publikut sqimatar oksidental" ose etiketohen ne menyre pezhorative si "filma festivalesh" : me gjithe respektin qe kam per nje pjese jo te vogel te ketyre "filmave te festivaleve", diçka te vertete ka ne kete mes !

Po me qe ju futem kesaj "valleje", po e çojme deri ne fund: dy skena mund ti shpetohen atij filmi (dhe qe jane vertet te shkelqyeshme) : ngordhja e shelegut dhe ajo skena e lindjes se qingjit. Pjesa tjeter e filmit... burlkesk blegtoral me nje doze te vogel (thuaj shyqyr qe ishte doze e lehte!!) kusturiciane. Por mos thuaj "skenar i mrekullueshem" ! Po qe se e quajme te mrekullueshem skenarin ne kete film... vaj halli ! Nese ka diçka qe çalon keq fare, eshte pikerisht fakti qe filmit i mungon l'écriture cinématographique (nuk di si ta perkthej mire kete nocion, por bera nje search kot fare ne google, dhe me doli ky mini-artikull qe shpejgon dy gjera te vogla mbi kete nocion : http://www.cinergie.be/article.php?a...display&id=462

Cilesi teknike po, ate thuaj, filmi ka, dhe i ka fale kameramanes qe eshte per ti hequr kapelen - qenka nje polake qe u quaka Jolanta Dylewska (foto)

[autori]

Se desh harrova,

per ata qe banojne ne Paris, e qe duan te shikojne kusturicllëkun shqiptar te rradhes (dje, na paska filluar shfaqja e tij ne ekranet e kinemase Millenium 2 : http://www.trt.net.tr/International/...e-f2b091d78371 )

CINEMA ALBANAIS - PROJECTION EXCEPTIONNELLE

"Nous et Lénine" de Saïmir KUMBARO

(version originale sous-titrée en français)


Avant-première à Paris - Lundi 30 mars 2009 à 19h30

au Cinéma « Accatone »

20, rue Cujas 75005 PARIS

RER B : Luxembourg

Entrée : 5 €

La séance sera suivie d'un débat avec le cinéaste.



MERCI DE FAIRE SUIVRE CE MESSAGE AUTOUR DE VOUS


L'histoire : des vieillards sympathiques crient « No pasaran !»
devant des promoteurs sans scrupule venus démolir
leur maison de retraite « Les Fleurs de l’automne »
pour construire un immeuble de douze étages.
Nous sommes en 2008, à Kavaja,
dans l’Albanie post-communiste...

Projection organisée par l'association Albania*
avec le soutien de l'Ambassade de France en Albanie
et le concours de KS Vision

[peoples]

Qe mos perseris veten: kemi folur para nja dy javesh per kete punen e filmave te festivaleve (e qe nuk lene çmim pa marre në to- ky eshte nje syresh)

autori,

Per nder te partise nuk po te kuptoj se si e ke hallin me keto filma qe mbahen me zor ne kembe sepse mileti nuk i beson.
E di qe ka fituar diçka, por ajo qe mua me terhoqi ne kete film, dhe qe me ben ta mbroj, pra ta dua si kohe e shpenzuar ne nje salle te erret, eshte efekti freskues qe i ka dhene regjizori me ane te nje dokumentimi rigoroz.

Sot, te shkruash nje film, nuk mund te mendojme si bene te tjeret. Gjithçka ka ndryshuar, dhe besoj dhe gjuha e kinemase i duhet te ndjeki hap pas hapi kohen.

Nuk e krahasoj me Kusturicen, asgje ne kete film nuk me dha kete shije.
Sidoqofte, ti e ke pare nga ne prizem me intelektual, nga nje lartesi qe shpesh nuk funksionon.

Kemi shume regjizore, qe ti dhe une i ndjekim, por asnjehere nuk duhet te mendojme se keta regjizore kerkojne te helmojne, apo te struken mbas karriges per te peshperitur. Asa, djaloshi energjik fliste shume me anen e naivitetit te tij; papjekuria e tij, nje element interesant ne film, perkonte me ate daljen e qingjit, te pafajshem dhe qe kerkonte jete. Por ndoshta ty, ky idealizim te rrenqeth.

[autori]

autori,

Per nder te partise nuk po te kuptoj se si e ke hallin me keto filma qe mbahen me zor ne kembe sepse mileti nuk i beson.

Ok, pra do te dish pse ju "qepem" nganjehere ketyre filmave qe mezi shihen nga 50 mije veta maksimumi.

E para, nuk u "qepem" hiç fare, sepse edhe "Z32" ose "24 City" ose "El canto del ocells" (mora vetem shembuj te 2009, ok ?) jane pare nga 50 mije spektatorë, ne mos edhe me pak, por qe personalisht më kane pelqyer sa s'ka më ! Keshtu qe hipotezen e numrave te kolltukut te spektatoreve, lere menjane.

E dyta, dhe me kryesorja, "u qepem" disa syresh-ëve, sepse shpresoj qe sot ne 2009, te mos kem te njejtin shikim ndaj nje filmi nga shikimi qe kam patur, te themi ne 2005-ën (kur kujtoja dhe shkruaja ketu ne forum se "Broken flowers" ishte film i mire shume !! ). O qe vdeksha une... ! Mire atehere aq dija, po ja qe sot sikur nuk dua tj'a fal vetes të vend-numëroj, se kam lene nje halé me parà neper kinema ! lol. Une po deshe ti, edhe them "waaaaa, film i mrekullueshem" ( me demek film indipendent, i "vogel", pra duhet mbrojtur -- vdeksha une, se ngeli per tu mbrojtur tek ky forum...), po ç'u kuptua ?? Dhe shpresoj vertet te mos kem te njejtet sy qe kam patur ne 2000-shin apo 2005 (te mos them më heret... se me vjen çik turp nga vetja... ). Shkurt muhabeti, kam vendosur te nderroj vazhdimisht numrin e syzeve, keshtu ma thote mendja (meqe doje ta dije). I kisha rene larg-e-larg ketyre koheve te fundit, po meqe e do troç, ja ta thash.

Nuk e krahasoj me Kusturicen, asgje ne kete film nuk me dha kete shije.

Tani ja fute prap kot ! Nuk thash se eshte kusturician, por thash se ka doza te lehta (nja 5%) te tilla. Po shoferi i kamjonit me dhembe te vëna floriri, nuk ishte personazh kusturician ??
E do me foto apo si e ke hallin ?? lol

Kemi shume regjizore, qe ti dhe une i ndjekim, por asnjehere nuk duhet te mendojme se keta regjizore kerkojne te helmojne, apo te struken mbas karriges per te peshperitur.

Po kush ta tha kete, aman ??? Une thash se aq ka ditur, dhe aq ka bere. Dhe dhashe mendimin se ishte film mesatar, per te mos thene, medioker. Dhe thashe qe, Godard-i nuk e ka dhe aq keq kur thote se jo rastesisht sot publiku me mire shkon e sheh nje film medioker "made in USA" se sa nje film medioker "made in Taxhikistan" ! Mos ki merak po hë, se filmat e tij, nuk i sheh jo 50 mije, po as 5 mije spektatore !! Gje qe konfirmon se s'eshte pune numrash kolltuqesh kinemaje...

Ok, heren e ardhshme nuk do te "kundershtoj", te jap fjalen e nderit ! Dhe "broken flowers" eshte nje kryeveper e vertete ! Hajt mo...