Adem Jashari - Hero i Kosovës

[Llapi]

Adem Jashari – Simboli i Pavarësisë

Gëzim Qerimi


I
Trojeve etnike shqiptare të ndodhura në një rajon gjeostrategjik të rëndësishëm dhe me fqinjë që kanë lakmuar gjithmonë trojet e saj, historikisht i është dashur që mbijetesën ta paguajë jo vetëm me mund e sakrifica të panumërta, por edhe me shumë gjak të bijve e bijave të saj. Burrat e mëdhenj të historisë së lashtë e të re të kombit shqiptar, nuk i kanë munguar asnjëherë popullit shqiptar, jeta dhe vepra e të cilëve është vënë pa kursim në shërbim të vlerave të mirëfillta njerëzore, të lirisë së tij, të zhvillimit e përparimit. Ata burra të mençur, dijetarë të mëdhenj, trima e komandantë, sot më 17 Shkurt 2009 , rrezatojnë frymëzim dhe krenari për çdo shqiptar kudo që ndodhet.

II
Kosova shpalli pavarësinë duke i dhëne fund periudhës së tranzicionit dhe duke mbyllur kështu kapitullin e përpjekjeve shekullore, e sakrificave brez pas brezi dhe pritjes së gjatë së këtij populli.

Shpallja e Pavarësisë së Kosovës kurorëzoi përpjekjet e vazhdueshme të popullit të saj për konfirmimin e identitetit të tyre kombëtar. Kjo ditë, e cilësuar si momenti më solemn i kombit shqiptar, paraqet sinonimin e të gjithë kontributit dhe sakrificave shekullore të bëra për arritjen e një ideali të tillë.

Përpjekjet u kurorëzuan, ndonëse jo edhe në atë masë sa do të dëshironim, mirëpo mbi të gjitha pavarësia erdhi. Tani mbajmë mbi vete epitetin “brezi i parë i Pavarësisë”, prandaj të shkojmë përpara drejt shtigjeve të reja të përparimit dhe avancimit të gjithëmbarshëm shoqëror, me të gjitha specifikat e domosdoshme të një shoqërie të mirëfilltë mbi baza të kultivimit të vlerave të larta njerëzore, morale dhe kombëtare.

Shteti i porsalindur mban epitetin “I RI” edhe në aspektin e përqindjes së lartë të të rinjve, e cila karakterizon popullin e Kosovës. Pra, rinia si pjesa më vitale e shoqërisë së një shteti, paraqet edhe njërin nga resurset kryesore dhe më të vlefshme të Republikës së Kosovës, resurs i cili gjatë shtegtimit tonë historik ka qenë sinonim i qëndresës së përgjithshme të vendit për liri dhe pavarësi. Ajo, gjithashtu, paraqet shtresën e cila është flamurtare në aspektin e kontributit të dhënë për arritjet e idealeve fisnike të këtij populli, dhe, po ashtu, shtresën e cila nënkupton bazën, përkatësisht, pikënisjen për çdo ndryshim pozitiv e përparimtar në shoqërinë tonë dhe të çdo vendi tjetër.

III
Sot, më 17 shkurt 2009, përpos që shënojmë një vjetorin e shtetit më të ri të globit, ne si studentë sot shënojmë edhe ngjarjet historike të viteve 1968,1981,1997, ngjarje të cilat padyshim që i përshpejtuan proceset të cilat e dërguan vendin drejt Pavarësimit. Jemi të vetëdijshëm për jehonën e këtyre protestave. Dhe pikërisht këto ngjarje tregojnë më së miri për rolin e studentëve gjatë historisë, por ky rol duhet të tregohet edhe në shtet-ndërtimin e Kosovës. Studentët, si pjesa më e rëndësishme e shoqërisë së një vendi, janë karakterizuar përherë për kontributin e tyre si bartës të proceseve për ndryshime pozitive e integruese, me fjalë tjera kanë ndryshuar rrjedhën e fatit të çdo shoqërie. Duke u nisur nga ky fakt, vlen të theksohet gjithashtu kontributi i studentëve kosovarë për luftën çlirimtare të popullit tonë. Studentët u bënë një nga shtyllat kryesore dhe shtresa e cila më së shumti iu përgjigj thirrjes së atdheut për mobilizim në radhët e UÇK-së, të udhëhequr nga komandanti legjendar Adem Jashari, i cili u bë sinonim i Pavarësisë së Kosovës, më 17 shkurt 2008, me moton “Bac u kry “ .

IV
I gjithë rrugëtimi ynë, që nga ato ditë e deri më sot, është bërë së bashku me miqtë tanë ndërkombëtarë, me në krye SHBA-të dhe me BE-në.

Dhe sot, më 17 shkurt 2009, së bashku me gjithë dashamirët e popullit shqiptar, shënojmë ditën më të rëndësishme të popullit të Kosovës.

Duke ju përkushtuar të ardhmes, ne, si gjenerata e pavarësisë, në periudhën e ardhshme vlerësojmë që rëndësi duhet t’u kushtohet përmirësimeve ekonomike, përkatësisht investimeve të huaja në Kosovë, përmirësimit të standardeve të jetesës së qytetarëve të Kosovës, hapjes së vendeve të lira të punës për kuadrot e rinj që dalin nga ky Universitet si dhe nga vatra të tjera të dijes, por edhe të qytetarëve të tjerë.

Po ashtu, çështja e Mitrovicës dhe e sigurisë së qytetarëve, problemet sociale e shumë probleme të tjera që e preokupojnë këtë shoqëri duhet të rregullohen. Neve si studentë na mbetet që të punojmë shumë në këtë aspekt dhe të jemi mbështetës të fuqishëm të institucioneve tona shtetërore, sepse pikësynimi i të gjithë sakrificave tona ishte që të kishim institucionet tona të lira dhe sovrane. Rinia e Kosovës tanimë është e hapur që të bashkëpunojë me të gjithë ata që duan të ndihmojnë dhe të përmirësojnë performancën e Republikës së Kosovës.

Vizioni ynë për të ardhmen është që studenti i Universitetit të Prishtinës të ketë kushte sa më të mira për studim dhe të jetë konkurrent në tregun e punës. Shpresoj që kontributi i studentëve tani do të mund të ndryshojë për të mirë dhe për progresin e vazhdueshëm të shtetit të Kosovës, si në aspektin arsimor, intelektual e integrues, në strukturat ndërkombëtare.

V
Sinonim i kësaj dite historike, për mbarë popullin shqiptar kudo që gjendet, është Adem Jashari. Dita e Pavarësisë së vendit tonë, më 17 shkurt 2008, që na sjell ndërmend krismat e armëve e të fishekzjarrëve, urimet e lotët e gëzimit të shqiptarëve dhe mesazhin kuptimplotë “Bacë u kry”, është dita më e shënuar e Popullit të Kosovës. Sinonim i kësaj date historike, pa dyshim, është edhe shoku i tij i armëve, kryeministri i sotëm i Kosovës, Hashim Thaçi. Kështu ka qenë e kështu do të mbesë: brezat përcjellin përjetësinë. Ndërsa Sinonim i Pavarësisë së Kosovës mbetet Adem Jashari

(Autori është ish-kryetar i Parlamentit të Studentëve të Universitetit të Prishtinës 2007-2008, aktualisht kryeredaktor i Revistës “Bota e Re”)

[Brari]

Adem Jashari.. me fmi.. se jini msue me e permend vetem ademin.. eshte viktime e lojrave tuaja.. eshte simbol i pabesise tuaj..ndaj luftareve e popllit or llap..
E kte pabesi e filluat me ademin jashar..sepse ju ne fakt nuk e kishit kurfar komandanti Ademin Jashar.. Komandantat e juj ishin ne shik te klosit.. pra lerini mashtrimet pa fund..

Burrat trima nuk e fitojn pamvaresine tuj ja nxjerr shkaut fmit e vegjel e vet me u fsheh ..

Mirpo ju enveristat nuk kishit qellim Pamvaresine e prandaj sju hangri palla se.. duke e reklamue te ngratin Adem si Komandar.. neper video gjithandej qe i derguat televizionave te botes.. ja sollet te ngratit policin serbe ne der.. e edhe se e reklamuat si komandant.. asnjeri prej juve enveristave.. nuk i shkoj me i ndihmue te ngratit.. por e bat sehir pi slargu.. kush pi kuksi kush pi rogneri e kush pi kodrave.. ata ningjat- Kodrat.. e kush pi hamburgi.. se si po masakrohej nje familje.. me 40 fmi e gra ..

kasaphana ne prekaz.. vec e shtoj panikun ne popull e gjindja filloj me marr malet pi tmerrit e pi pambrotjes.. ( sepse njerzit kuptuan..se kta kok carapat e zij.. nuk qen te zot me mbrojt komandantin e tyre e jo ma popllin.. e kjo e qindfishoj friken e lemerine.. e mileti.. mori malet e pyjet.. kush me dal ne morin e kush ne elez.. kush ne laprak e kush ne bllat e kuptohet ju te zgedhunit.. si besnika te selis roz.. kishit nderen me gjet dhoma ne rogner.. e poplli mjer.. neper cadra plastmasa..e ne lloc e ne shi e ne bor..ose ne bajonet te arkanit..

lerini pallavrat.. me prekaz e me adem..
bani mir kur shkoni ne prekaz.. kerkoni falje atyre fmive te vram qe nuk i permendni kurr..

[Arpos]

Sixhadia, Flamur e Adem Jasharit

Nga lufta legjendare e heroit Adem Jashari në Prekaz, në vitin 1998, derdhën gjakun për lirinë e atdheut shumë bij të kësaj familjeje e të këtij fshati. Mbrapa mbeti qëndresa, dashuria për lirinë dhe legjenda epiko-heroike e shqiptarëve. Nga gërmadhat e shtëpive të shkrumbuara u ruajtën disa objekte-relike, që sot janë në fondin e trashëgimisë kulturore e historike të kombit. Në Laboratorin e Institutit Kultura Popullore në Tiranë, po restaurohet sixhadia-flamur, një nga 120 objektet e ruajtura nga kjo familje zëmadhe e kombit. Prof. Frederik Stamati, përgjegjës i këtij laboratori, na thotë, se ka mbaruar faza e parë e konservimit të kësaj sixhadie, dhe po analizohet e studiohet faza e dytë, që ky objekt i rëndësishëm të bëhet i ekspozueshëm për publikun. Sixhadia është e dëmtuar më shumë se gjysma nga zjarri, që dogji dhe shtëpinë. Ka përmasat 97.5 x 173 cm, në dy anët ka tufa me 16 cm. gjatësi, rrethohet nga një bordurë 6 cm. me ngjyrë të zezë, pastaj ka një bordurë bojë sheqere me gjerësi 22 cm. me ornamente të ndryshme. Në qendër ka fushë të kuqë me përmasa 41.5 x 173 cm, në të cilën është shqiponja e zezë e Flamurit Kombëtar Shqiptar me përmasat 31.5 x 42 cm.. Në pjesën e poshtme të fushës së kuqe kanë shpëtuar nga zjarri dy germa të plota dhe një tjetër germe e fragmentuar. Dy germat e shpëtuara janë: N, A, ndoshta një urim ose emri i gruas, që e ka punuar këtë sixhade.

Sixhadja ? Mbi të cilën Adhurohët Allahu ?

[Arpos]

Përjetësinë përcjellin brezat

Panteonit të historisë së lashtë e të re të kombit shqiptar, nuk i kanë munguar asnjëherë njerëzit e mëdhenj, jeta, vepra e të cilëve është vënë pa kursim në shërbim të kombit, të lirisë së tij, të zhvillimit e përparimit; dhe sot ata burra të mençur, dijetarë të mëdhenj, trima e komandantë legjendarë, rrezatojnë frymëzim dhe krenari për çdo shqiptar kudo që ndodhet.

Shqipërisë, e ndodhur në një rajon gjeostrategjik të rëndësishëm dhe me fqinj që gjithmonë kanë lakmuar trojet e saj, hisorikisht i është dashur që mbijetesën ta paguajë jo vetëm me mund e sakrifica të panumurta, por edhe me shumë gjak të bijve të saj. Paradoksi më i madh i grykësive qëndron se akoma sot, në fillimet e mijëvjeçarit të tretë, ka fqinj, si serbë, të zbritur nga Karpatet, që kërkojnë të derdhet gjak. Për fatin e keq të shqiptarëve edhe të “mëdhenjtë e Evropës” nuk kanë qenë aq dashamirës; është qëndrimi i tyre, që trojet shqiptare, akoma, sot e kësaj dite, janë të ndara në pesë shtete dhe vuajtjet nuk kanë të sosur. Në rrugën e gjatë të luftëtarëve për liri kombëtare, që përcillnin nga një brez tek tjetri mesazhin e luftës për çlirim kombëtar, ecën shumë, por ne do bëjmë fjalë për Legjendën e kohëve të reja, Adem Jasharin.



Adem Jashari lindi në Prekaz të Drenicës, më 28 nëntor 1955, në një familje me tradita atdhetare. Ishte rastësi e bukur, lindi në Ditën e Flamurit, ditën e fitoreve më të lavdishme të popullit shqiptar. Xha Shabani, babai i Ademit, që kishte edhe dy djem më të mëdhenj, Rifatin dhe Hamzën, është marrë me bujqësi, por pas Luftës së Parë Btërore, për një kohë ka ushtruar profesionin e mësuesit. Adem Jashari, si gjithë djalëria shqiptare, u rrit dhe u edukua në një mjedis familjar dhe shoqëror me tradita të lashta kombëtare, ku pushka dhe çiftelia bashkëjetonin të pandara në kullat e gurta. Me interes të veçantë e krenari të ligjshme, ai dëgjonte rëfimet për Ahmet Delinë e Tahir Mehën, për Shaqir Samkën e Shaban Polluzhin, për Emin Latin e Azem e Shote Galicën, etj. I dëgjonte, por edhe fliste për bëmat e tyre. Adem e Hamëz Jashari betohen para varrit të Tahir Mehës se nuk do të lëshonin pushkën nga krahu deri në fitore. Demonstratat e vitit 1981 e ngjarjet e Pranverës së madhe studentore të po atij viti, u shndërruan në Lëvizje të madhe popullore, dhe mbajtën ndezur shpresën e lirisë e Çlirimit, duke ndikuar fuqishëm në brezin që organizuan dhe udhëhoqën Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Adem Jashari dhe çeta e tij janë dhe mbeten në histori – bërthama kryesore e UÇK.

Durimi i gjatë plogështon shpirtin e dalngadalë shuan shpresën e besimin dhe ul dinjitetin, duke u kthyer në nënshtrim poshtërues. Vazhdimi më tej ishte vdekje për së gjalli. Makina çnjerëzore serbe nuk ndalej. Ndaj duheshin ide e mendim i ri atdhetar, veprim e aksion i parreshtur, ku formohen e përsosen personalitetet politike dhe ushtarake. Ditët e bardha një kombi nuk i vijnë vetë, por nga atdhetarët e shquar, burrat e mençur, trima e të paepur. Të tillë trojet shqiptare kanë lindur në çdo kohë.

Adem Jashari ishte i qetë, kishte fjalë pak, por me peshë. Ishte i qartë për rreziqet e sakrificat që kërkoheshin, por i vendosur në rrugën e çlirimit dhe me besim të madh për fitoren. Lufta nuk mund të fitohej lehtë, prandaj Adem Jashari me shokë shkoi në Shqipëri për t’u përgatitur në Akademinë Ushtarake “Skëndërbej”, në Tiranë. Atje, ai u dallua jo vetëm për dashurinë që kishte për armët, por edhe për përvetësimin e shpejtë të artit të përdorimit të tyre dhe të taktikave të luftës çlirimtare. Ademi ishte i kuvendit, por edhe i aksionit e betejës. Gëzonte respektin, dashurinë dhe besimin e mbarë shqiptarëve në Kosovë.

Në kullën kala të Jasharajve shpesh mblidheshin grupet e militantëve, bërthama e UÇK –së, e debatonin për rrugën që do të ndiqnin e aksionet që do të kryenin. Përfundimi i tyre ishte: “Liria nuk falet, por fitohet” dhe më tej betimi: “Ja liri, ja vdekje!” Filloi kështu një etapë e re, jo thjesht një rezistencë ndaj rregjimit policor serb, që bënte çfarë desh në vatrat shqiptare, por aksione konkrete e të pandërprera, që gjithnjë e më shumë zgjeroheshin anembanë Kosovës. Kështu filloi epoka e re, Epoka e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Pjesëmarrja e përfaqësuesve të UÇK-së, dhe fjala e zjarrtë e tyre, mbajtur në varrimin aq dinjitoz të mësuesit Halit Geci, të shkollës “Përparimi” në Llaushë, më 28 nëntor 1997, shënoi jo vetëm daljen hapur para publikut të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, por njëkohësisht shënonte edhe një etapë të re të luftës çlirimtare, e organizuar në njësi të rregullta ushtarake, që do të bëheshin shpresë për popullin e çlirimtarë të Kosovës. Tashmë në organizim, në numër, në armatim e në taktika luftarake ushtria ishte shumë më lart nga ana cilësore, por ajo që e dallonte nga makina ushtarake kobzezë e Serbisë ishte guximi, vendosmëria në fitore, ideali, shpirti i tyre atdhetar e luftarak, që nuk kishte të krahasuar. Arritja në këtë nivel nuk ishte e lehtë, pasi kishte edhe nga ata me një farë ndikimi, që mendonin e propogandonin se rruga më e mirë ishte ajo e rezistencës dhe protestës paqësore. Rradhët e UÇK –së u shtuan dhe me gra e vajza luftëtare, kështu e njeh historia, përkrah burrit e vëllait edhe gruaja edhe motra për mbrojtjen e votrës dhe trojeve shqiptare.

Forca e UÇK-së ndihej kudo e gjithnjë e më fuqishëm. Në krye të saj ishte Adem Jashari me bëmat e tij që e kthyen në legjendë. Për armikun ishte bërë e qartë se së pari duheheshin hequr nga trojet e tyre, gjallë ose vdekur, Adem Jashari dhe krejt familja Jashari. Janë të njohura, jo vetëm për shqiptarët e Kosovës, por për gjthë shqiptarët kudo që ndodhen, rrethimet në Jasharaj e gjetkë, që bënte armiku me qindra e mijëra forca policore e ushtarake dhe përdorimin e tankeve, autoblindave dhe helikopterëve. Në çdo rast, në çdo betejë, në sulm apo në mbrojtje, trimëria dhe guximi i Ademit dhe shokëve të tij ishte e madhe.

Lufta ishte e ashpër, mijëra të rënë në beteja, në fushën e nderit. Pleq, gra dhe fëmijë të vrarë e masakruar, mijëra të tjerë të torturuar, burgosur e zhdukur; më shumë se gjysma e popullësisë e shpërngulur, qindra fshatra të shkatëruar plotësisht, etj. Çdo familje, e tërë Kosova, në njërën ose tjetën mënyrë ishte e përfshirë në luftën për çlirim dhe sakrifikoi për të. Shumë familje paguan çmimin më të shtrenjtë të lirisë. Në krye të tyre qëndron familja e Jasharëve.

Adem Jashari ishte trim i madh, ishte legjendë, por nuk ishte i vetëm. Në krahë të tij ishin dhe shumë e shumë trima, se jo më kot thuhet “Trimi i mirë me shokë shumë”. Ata, sup më sup si malet, i jepnin forcë e frymëzim njësive luftarake të UÇK –së, në ndeshjen për jetë a vdekje me ushtrinë shoviniste të Serbisë. Të vendosur në altarin e lirisë, të paharuar do të ngelen e do të përkujtohen me dashuri e respekt brez pas brezi luftëtarë, si: Hamzë Jashar, vëllai i Ademit, Fehmi e Xhevë Lladrovici, Mujë Krasniqi, Luljeta Shala, Adem Galica, Mustafa Shyti, Bekim Berisha, Bedri Shala, Zahir Pajaziti, Haki Zejnullahu, Enver Haliti, Murat Haliti, Edmond Hoxha, Bektesh Haliti, Rifat Mëziu, Nezir Ymeri, Nazm Muzlliaj, Halit Hasllani, Hamit Hajrizi, Sinan Hoti, Halit Gecaj, Selim Selimi, Hamet Kaçiku, Ganimete Gjilani, Myrvete Maksutaj, Ismet Jashari, Ilir Konushevici, Ardian Krasniqi, Hyzri Talla, Jetë Hasani, Muhamet Malësori, Rexhep Rexhepi, Muhamet Gjeli, Nezir Gjeli, Agim Ramadani, Vesel Demaku, Naser Kodra, Kapllan Ahmeti, Haxhi Ahmeti, Lec Gradica, Agim Zeneli, Xheladin Kurtaj, Gazmend Baliu, Muhamet Gashi, Imer Alishani, Ibrahim Mazreku, Rasim Kiçina, Besim Halilaj, Naser Kelmendi, Abedin Rexha, etj.

Ademi ra heroikisht me 6 mars 1998 për të ngelur i gjallë në përjetësi. Të gjithë e pamë atë në krismat e armëve e të fishekzjareve më 17 shkurt 2008, në urimet e lotët e gëzimit të shqiptarëve në ditën e pavarësisë së Kosovës, në raportimin: “Bacë u kry!”, të shokut të tij të armëve e kryeministrit të sotëm të Kosovës. Kështu ka qënë e kështu ngelet, brezat përcjellin përjetësinë.

[Testim]

Ofendimi më i madh që mund t'i bëhet Adem jasharit: Hero i Kosovës.

Ai Kosovën e quante Shqipëri mos e paçi ditë. Dhe po të ishte gjallë, nuk do të lejonte që t'a quanit me atë emër.

Adem Jashari është Hero i Shqiptarisë.

[Kavir]

Mos vazhdoni me pas ketij postimi me siper se nuk ka vlere.

[Llapi]

Nderohet komandanti legjendar i UÇK-së!
Isa Fejzullahu
Më rastin e 11-vjetorit të luftës dhe sakrificës sublime të familjes Jashari
Nderohet komandanti legjendar i UÇK-së!

Prekazit ia kanë mësyrë sot edhe qindra e mijëra shqiptarë nga të katër anët e Kosovës për të nderuar luftën dhe qëndresën heroike të komandantit të përgjithshëm Adem Jasharit dhe familjes së tij. Kryetari i shtetit, Fatmir Sejdiu, i shoqëruar nga kryeministri Hashim Thaçi, pasi kanë bërë homazhe dhe kanë vënë kurora lulesh pranë varrit të komandanti legjendar, theksoi se jemi këtu për të bërë nderime për komandantin Adem Jashari dhe gjithë familjen Jashari dhe të tjerët që kanë qenë një shembull i veçantë i sakrificës dhe i rezistencës së fuqishme të shqiptarëve për liri dhe pavarësi. Prandaj kjo ditë është ditë e kujtimit për të gjithë ne, që na bën krenarë. Është një ditë e shënueshme në historinë tonë që para botës liridashëse mbetet ndër shembujt më unikat të sakrificës dhe vetëflijimit të një populli. “Është me rëndësi që të vazhdojmë punën tonë me institucionet e popullit të Kosovës, të zgjedhura nga vota e lirë e qytetarëve. Ne do të bëjmë punën tonë për një jetë më të mirë të të gjithëve. Kujtoj se ky ka qenë amaneti i të gjithë të rënëve për Kosovën. Liria për të gjithë është prioritet yni ashtu siç janë edhe ecjet tona drejt integrimeve atlantike dhe bashkëpunimit të thellë me miqtë e Kosovës”, porositi presidenti Sejdiu.

Nder e lavdi për familjen Jashari

Ndërsa kryeministri Thaçi theksoi se sot është dita e madhe, dita e përkujtimit dhe e krenarisë për të gjithë ne institucionet e Kosovës, për popullin e Kosovës. Sakrifica e komandanti Adem Jashari dhe të gjithë Jasharëve ishte mesazh i bashkimit, mesazh i sakrificës, mesazh i lirisë, i rendit demokratik dhe shtetit të pavarur sovran e demokratik të Kosovës. “Ne çdo herë që vijmë në Prekaz, kujtojmë komandantin legjendar Adem Jashari, kujtojmë të gjithë dëshmorët e lirisë dhe marrin energji të reja për punë më të mirë dhe më të çmueshme në shtetin tonë lirë”, tha kryeministri Thaçi. Ndërkaq kryetari i Parlamentit te Kosovës, Jakup Krasniqi, i cili në Prekaz shoqërohej nga anëtarët e Kryesisë së Kuvendit Nexhat Daci e Xhavit Haliti, tha se sot po e përkujtojmë Epopenë më të madhe të UÇK-së, epopenë që vërtet ka kuptim shumëdimensional për vitet e luftës së UÇK-së

Nderime te varri i komandantit legjendar Adem Jashari ka bërë edhe lideri i AAK-së Ramush Hardinaj me bashkëpunëtorët e tij. “Nderi dhe lavdia qofshin për të rënët e familjes Jashari”, tha Haradinaj . Nderime të varrezat e familjes Jashari kanë bërë edhe zyrtarët e AKR-së që kryesoheshin nga Skender Blakaj, zëvendëskryetar i AKR-së.

Murat Jashari kërkon Ligj të veçantë për Prekazin

Ndërsa Murat Jashari, përfaqësues i familje Jashari, theksoi se për ne ka rëndësi që institucionet e vendit të vijnë, të vendosin kurora lulesh pranë varreve të fëmijëve, grave e burrave që janë në lëndinën e pajtimit. Por, tash për tash vetëm moralisht respektohen familjet e dëshmorëve, edhe Prekazi edhe vendet e tjera, por ligjërisht jo, sepse ende nuk është bërë ndonjë ligj i veçantë që rregullon çështje e familjeve që kanë familjarë të zhdukur. Nuk ka ndonjë ligj të veçantë për Prekazin apo vendet tjera., tha nipi i familjes Jashari.

I pyetur se a e kanë çuar në vend institucionet e Kosovës amanetin e të rënëve për liri të Kosovës, Murat Jashari tha se situata në Kosovës është mjaft e komplikuar dhe ndoshta nuk mund të fajësohen institucionet tona për faktin se në Kosovë ende është në fuqi Rezoluta 1244, pastaj misionin evropian, por ende janë të pranishme strukturat paralele serbe. Kështu siç është Kosova duket si një shtëpi me shumë zot shtëpie. Megjithatë mendoj se të bashkuar dhe me mbështetjen e popullit dhe të gjithë qytetarëve do t’i kalojmë këto pengesa dhe këto sfida nëpër të cilat po kalon Kosova, tha në fund Murat Jashari.

[Llapi]

Adem Jashari.. me fmi.. se jini msue me e permend vetem ademin.. eshte viktime e lojrave tuaja.. eshte simbol i pabesise tuaj..ndaj luftareve e popllit or llap..
E kte pabesi e filluat me ademin jashar..sepse ju ne fakt nuk e kishit kurfar komandanti Ademin Jashar.. Komandantat e juj ishin ne shik te klosit.. pra lerini mashtrimet pa fund..

Burrat trima nuk e fitojn pamvaresine tuj ja nxjerr shkaut fmit e vegjel e vet me u fsheh ..

Mirpo ju enveristat nuk kishit qellim Pamvaresine e prandaj sju hangri palla se.. duke e reklamue te ngratin Adem si Komandar.. neper video gjithandej qe i derguat televizionave te botes.. ja sollet te ngratit policin serbe ne der.. e edhe se e reklamuat si komandant.. asnjeri prej juve enveristave.. nuk i shkoj me i ndihmue te ngratit.. por e bat sehir pi slargu.. kush pi kuksi kush pi rogneri e kush pi kodrave.. ata ningjat- Kodrat.. e kush pi hamburgi.. se si po masakrohej nje familje.. me 40 fmi e gra ..

kasaphana ne prekaz.. vec e shtoj panikun ne popull e gjindja filloj me marr malet pi tmerrit e pi pambrotjes.. ( sepse njerzit kuptuan..se kta kok carapat e zij.. nuk qen te zot me mbrojt komandantin e tyre e jo ma popllin.. e kjo e qindfishoj friken e lemerine.. e mileti.. mori malet e pyjet.. kush me dal ne morin e kush ne elez.. kush ne laprak e kush ne bllat e kuptohet ju te zgedhunit.. si besnika te selis roz.. kishit nderen me gjet dhoma ne rogner.. e poplli mjer.. neper cadra plastmasa..e ne lloc e ne shi e ne bor..ose ne bajonet te arkanit..

lerini pallavrat.. me prekaz e me adem..
bani mir kur shkoni ne prekaz.. kerkoni falje atyre fmive te vram qe nuk i permendni kurr..

Shqipfolesi Brari Adem Jashari nuk ka qen vetun siq ke pas deshir ti e siq genjen rregullisht
------------------

Çka shkruan Adem Jashari në letrën dërguar LPK-së në Dhjetor 1997

Kjo letër, e dërguar nga Adem Jashari dhe e shkruar nga i vëllai, Amza, dhe e nënshkruar nga një grup luftëtarësh të Drenicës është një ndër mesazhet e luftës. Natyrisht, ajo nuk është shkruar me mendimin se do të botohet ndonjëherë; ajo është një letër mes shokëve të luftës, flet për realizimin e një aksioni dhe për probleme të tjera. Por, në gjithsecilin rresht të saj, tepër dukshëm, mund të shikosh atë që do të vinte më pas. E shkruar thjeshtë, si gjithçka që është madhërisht e bukur, pa fjalë të mëdha dhe pa mburrje, ajo mbart në vete dëshminë historike, jo vetëm të një beteje. Kjo letër është shkruar në fundin e vitit 1997, më saktësisht në dhjetor të këtij viti. Fillimisht ajo është faksuar, nga jashtë
Kosovës, sipas të dhënave nga një faks në aeroportin e Shkupit, e më pas ka ardhur edhe origjinali, pas disa ditësh, përmes kanaleve ilegale.
Letra ruhet sot në arkivin e Lëvizjes Popullore të Kosovës, ku edhe është adresuar, ndërsa një kopje e saj ruhet në Kosovë.
Ja edhe letra, thuajse e plotë:
"Të dashur shokë e vëllezër,
Disa të dhëna rreth ngjarjes në fshatin Vojnik, të ndodhur me 25 nëntor 1997 në mes forcave tona dhe të policisë sekrete të okupatorit serb. Ngjarja fillon me lajmërimin e një automjeti civil të tipit "niva" me katër persona civilë, i cili bënte lëvizje të dyshimta në fshat, nga lagjja në lagje. Atë e vërejtëm dhe e përcollëm deri sa erdhi tek lagjja e Binakajve dhe pikërisht afër shtëpisë ku gjendet veprimtari ynë. Sipas rrëfimit të shokut, ky tentoi t?i identifikojë, por ata tentuan ta tradhtojnë duke u paraqitur njëri prej tyre se "jemi shqiptarë" dhe porsa ai e mbaron fjalën,njeri prej tyre shtien disa herë me revolver, në drejtim të veprimtarit tonë.
Shkathtësia e tij e shpëtoi nga plumbat dhe me shpejtësi të madhe ky ia kthen automatikun dhe e qëllon automjetin dhe dihet se i ka qëlluar disa nga të ndodhurit brenda. Të dyshimtit largohen me shpejtësi të madhe nga vendi i ngjarjes, duke lënë në vend shenjat e xhamave të thyer dhe shenja gjaku.
Kjo ka ndodhur rreth orës 14.00. Pasi largohen të dyshimtit, ky kthehet në shtëpi dhe bashkohet edhe me tre shokët e tjerë, të cilët ishin të gatshëm për ndihmë, por rreziku mendohej se kaloi. Vendosën të mos largohen nga fshati se mos ndodh ndonjë intervenim i mundshëm policor.
Ashtu edhe ndodhi.
Pas dy orësh, pra rreth orës 16.00, në fshat hyjnë dy autoblinda,të shoqëruar edhe nga një "NIVË" dhe mësyjnë lagjen e Binakajve. Këta,shokët tanë, zënë pozicionet në malin e afërt dhe në gardhiqet e afërta.
Porsa mbërrin ekspedita ndëshkuese e forcave speciale, zbresin nga blindat dhe fillojnë të shtiejnë në drejtime të ndryshme, për të përhapur panik por, në atë kohë, forcat tona, të përbëra, si e thamë edhe më lart, nga katër persona, hapin zjarr dhe e kthejnë konfliktin mes tyre dhe ekspeditës ndëshkuese serbe. Të pabarabartë në numër e në teknikë, bëhet tërheqja në drejtim të pyllit. Forcat speciale serbe shtinin pa ndërprerje dhe filluan të afrohen, çka u detyruam të përdorim bombat, edhe pse të pakta. Atëherë, me përdorimin e bombave, serbët u tërhoqën në autoblinda dhe lufta bëhej vetëm nga autoblindat. Kjo zgjati deri rreth orës 18, por nuk mundën të na shtyjnë nga pozicioni që e zumë në pyll. Kjo i shtyri të largohen me shpejtësi të madhe nga lagjja dhe fshati.
Nga ana jonë nuk patëm viktima ose të plagosur: Kurse nga ana e armikut ka patur shenja gjaku në vendin e ngjarjes, sidomos të shumta ishin ku janë përdorë bombat.
Sa i përket organizimit të mëvonshëm dhe informimit të antarëve,ngjarja zhvillohet kështu: Në organizimin tonë ekzistojnë edhe vëzhguesit e terrenit. Njëri prej tyre vëren autoblindat duke shkuar në drejtim të Klinës apo Turiqevcit, deri sa për rastin që biseduam më lart, kishim informata. Bëhet lajmërimi i disa prej punkteve tona dhe ata bënë lajmërimin e antarëve, por vetëm të jemi të gatshëm, që porsa të marrim lajmin se çfarë po ndodh në terren, të jemi të gatshëm për ndihmë. Nata e bëri të vetën dhe me vonesë u bë e ditur se ishte fshati Vojnik ku shkuan forcat policore. Edhe pse ne shpejtuam drejt Vojnikut, tërheqja e policisë bëri që të mos konfrontohemi atë mbrëmje. U tubuam dhe konstatuam se nga forcat tona nuk kishte humbje. Vendosëm që të jemi në vëzhgim të terrenit, në të gjitha rrugët që të shpien drejt vendit të ngjarjes.
Dërguam vëzhguesit, pra edhe të tjerët, vendosëm, pasi e morëm edhe pëlqimin e shokut në ngjarje të drejtpërdrejtë që: nëse policia do të ndërmarrë ndonjë operacion ndëshkues, të bëjmë rezistencë. U vendos që para mëngjesit të zihen pikat më strategjike në rrugët që shpien drejt rajonit të rrezikuar, duke e patur parasysh se forcat mund të ndërhyjnë nga Mitrovica,
Peja, por edhe nga Prishtina. U caktuan grupet që do të zënë pritat, por edhe vëzhguesit për lajmërim. Çdo gjë në Drenicë dhe rreth saj ishte nën kontroll. Dëshira jonë ishte dhe luteshim, që bash në vendin ku edhe ndodhi konfrontimi, të jetë ashtu.
Pra aty e parashikonim se do të korrnim fitore. Kemi pas mundësi edhe më herët, pra në vend tjetër t?i "shkurtojmë", por bash aty, ku edhe e dëshironim, na erdhën, ishim disa grupe, në disa prita. Kolona ishte e gjatë. Kishim lajmin nga vëzhguesit se janë të shoqëruar edhe me helikopterë.
I pritëm deri sa hynë në mesin e të gjithë grupeve nga 3 - 4 e deri në 5 veta në grup, ku numri i përgjithshëm nga ne ishte prej 23 vetash ( kuptohet prej fshatit Lludeviq deri tek vendi i quajtur "kryqat e popit"). Të tjerët ishin në vende të tjera, për të mos i përshkruar tash të gjitha.
Kolona hyri ku dëshironim. Së pari sulmuam me minahedhës, e pastaj disa me bomba e disa me armë zjarri të ndryshme, si automatikë, snajperë e mitralozë. Konfrontimi filloi rreth orës 10 ku zgjati deri rreth orës 13 -14.
Operacioni ishte shumë i vështirë, luftë e ashpër, pandërperë,harxhuam shumë municione, sidomos në helikopterët. Disponimi në forcat tona ishte në nivel, edhe pse disa ishin të parët, përveç harxhimeve në municion, nga forcat tona nuk pati humbje e as të plagosur. Çka është më e rëndësishmja,edhe fshatarët e këtyre anëve u përgjigjen dhe u mbushen malet me luftëtarë të gatshëm, ku gjatë tërheqjes policia u sulmua nga të gjitha anët, e ku policia në panik shtiu kah mundi, në objekte civile, shkolla e xhami.
Pasi i shtymë të tërhiqen forcat speciale serbe shkuam në vendin e ngjarjes ku ishin forcat armike. Ata kishin lënë në vend shumë dëshmi që të tregojnë se kanë pasur humbje dhe se kanë qenë të hendikepuar nga paniku.
Gjetëm municion të ndryshëm të kalibrit të madh e deri tek revolverët, veshje antiplumb të përgjakura, shlema, karikatorë të ndryshëm, maska kundër gazrave, patrona lotsjellës e shumë e shumë të tjera. E gjithë rruga që nga fshati Lludeviq e deri në vendin "Kryqat e popit" ishte e mbuluar nga gëzhojat.
Dëmet e pësuara nga armiku, çka na i kemi parë, janë një autoblindë i kallur,një i prishur, mitralozin e shkatërruar, njërin nga " pizgauerët" e djegur e disa blinde të dëmtuar pjesërisht. Helikopteri dyshojmë se ka qenë i goditur, se shumë shpejt u largua dhe më nuk u duk, duke i lënë forcat e veta të vetmuara, gjysmë ore para se të tërhiqeshin.
Kemi kërkesa të mëdha për antarsim, por mungon armatimi. Shumë pak keni punuar në këtë drejtim. Prandaj shokët që veprojnë në këtë trevë të Drenicës, kërkojnë që të përfaqësohemi me një nga shokët tonë të mëhershëm që tani e disa kohë gjendet jashtë, nën emrin e tij konspirativ "VESHI".
Në fund të këtij rrëfimi ju përshëndesim përzemërsisht nga Drenica.

Lavdi të rënve për liri.
Nga një grup shokësh,
Të nënshkruar:Rafeta, Gipa, Zena, Dili, Nura, Dyli, Gafurri".
Kush janë të nënshkruarit e kush është "Veshi"
Një sqarim për lexuesit:

"Rafeta" -? ishte pseudonimi i Adem Jasharit,
"Gipa" - ishte Iliaz Kodra (komandant i brigadës "Fehmi Lladrovci" - vrarë në luftë),"Zena" -? ishte Zenun Kodra,
"Dili" -? ishte Fadil Kodra,? "Nura"- Nuredin Lushtaku,
"Dyli" - Hamëz Jashari,," Gafurri" - Abedin Rexha, i njohur më vonë si "Sandakani", komandant brigade,i vrarë në luftë.
Nga shtatë të nënshkruarit, katër janë vrarë në luftë, tre të tjerët janë sot në TMK, me gradat superiore, gjeneral major e më tej.
Ndërsa "Veshi" ishte emri konspirativ i Ramiz Ladrovcit ? gjatë luftës, i caktuar me detyra të një rëndësie të veçantë pranë Lëvizjes Popullore të Kosovës, si përfaqësues i saj në Shqipëri dhe pranë Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së.
Jam mrekulluar gjithnjë prej kësaj letre, që kur e kam pasur në duar për herë të parë, mrekullohem edhe tani. Përgjithësisht aksionet e ndryshme të UÇK-së janë informuar në Shtabin e Përgjithshëm ose në Kryesinë e Organizatës. Disa prej tyre ruhen ende. Por kjo letër, e shkruar thjeshtë,nga njëherë duke i rënë shkurt disa ngjarjeve, ajo ka në vete edhe një vlerë të madhe : Asnjëherë e askund nuk mund të gjesh mburrje, rrahje gjoksi, askund nuk gjen emra të përveçëm, se ishte ai apo isha unë, por gjithçka mbeti në emrin e shokëve dhe të luftëtarëve të lirisë. Rreth tre muaj pas kësaj letre Adem Jashari u vra në luftë. Mirëpo kushdo që ka rastin të lexojë këto radhë mund të kuptojë fare mirë se asgjë nuk ka qenë e rastësishme.

[Llapi]

Historia e Prekazit është histori e lavdishme
Isa Fejzullahu
Delegacioni i komunave të Shqipërisë vizitoi Prekazin
Historia e Prekazit është histori e lavdishme

Skenderaj, 27 prill

Sabri Sollaku, kryetar i Shoqatës se Komunave të Shqipërisë, i cili i printe delegacionit të përberë nga 14 kryetarë komunash, gjatë vizitës në Prekaz, të hënën tha se të vizitosh Kosovën e të mos vish në Prekaz, është asgjë. “Historia e Prekazit është histori e lavdishme, është histori që bartë vlera, edhe pse tepër e dhimbshme. Janë momente dhe emocione të veçanta pasi Prekazi, dhe sidomos familja Jashari, dhe heroi Adem Jashari, që është ndër heronjtë më të mëdhenj të shqiptarisë, i ka dhënë shumë Kosovës, por edhe Shqipërisë. Rrallë ka ndodhë në Evropë që një familje të japi kaq shumë në emër të lirisë. Ndihem krenar që jemi këtu. Familja juaj është nderi i të gjithë shqiptarisë. Heroizmi juaj ia ka rritur vlerat heroizmit shqiptar” tha Sollaku. Ky delegacion, i cili shoqërohej nga Sazan Ibrahim, përfaqësuese e Asociacionit të komunave të Kosovës dhe Sami Lushtaku, kryetar i komunës së Skenderaj, u pritën edhe nga familja Jashari. Murat Jashari, tha me këtë rast se “ Shumë heronj kanë rënë duke shqiptuar emrin e Shqipërisë Mëmë, andaj po të mos ishte Shqipëria, patriotizmi dhe lufta nuk do të kishin nivelin që e kanë. Ju jemi mirënjohës për tërë përkrahjen në rrugëtimin tonë drejtë lirisë, e sidomos gjatë kohës se luftës, duke filluar nga strehimi e tutje, dhe pas saj në nivelin diplomatik. Ju përgëzoj për anëtarësim në NATO që bashkë me pavarësinë e Kosovës, janë 2 të arriturat më të mëdha të popullit shqiptar. Me këto suksese dhe integrimet tjera, po bëhet bashkimi i gjymtyrëve të trungut shqiptar të ndarë nëpër shekuj”, tha në fund Murati, duke u falënderuar për vizitën.

[&Mitrovicalia&]

O ju Familje Jashari, edhe në qoftëse s'jam kërkushi JU PERKULEM, JU PERKULEM, JU PERKULEM ME GJAK ME MISH ME SHPIRT DHE ME ZEMER.