fjala ime: "behu deill dhe te gjithe kane per te pare"
respekte
Dashuria, miqsia,respekti nuk formojn lidhje aq te forta sa nje urrejtje e perbashket
Nuk ta fal
Bora shkrin , uji rrjedh në lumë,
Toka flet , bari kundërmon.
Ti që vetëm shan , s’më njojte kurrë,
Veç me fjalë gjithmonë më ngatërron.
Po ke zëmër vritëm sa më parë,
Vetëm fjalë s’dua të dëgjoj,
Po të duash quam dhe të marrë,
Veç nga goja jote të shpëtoj.
Bëj ç’të mundesh, bëj atë që s’bëhet.
Veç me mua më mos luaj prapë,
Unë t’i fala ndjenjat pa kuptuar,
Dashurinë s’ta fal ,se bëj mëkat.
Nuk më jepet…
Jo,s’më jepet për reklamë
Edhe llafe kam shumë pak.
Për atë Zot nuk dua famë,
Por dhe sharjen s’e kam hak.
Prandaj veproni si të doni
Ju o njerëz me shpirt të gjerë.
S’ka qënur kjo një forcë zakoni.
Ç’kam ndjerë në shpirt atë kam nxjerrë.
Pse kjo verë?
Ç’ është ky Gusht i nxehtë,
Rreze egërsirë.
Por ç’far kanë mëngjezet?
Që vijnë si të ngrirë.
Vallë ç’paska natyra,
Që është ç’akorduar,
Dhe pse në liri,
Ndodhet e rrethuar.
Pse kjo verë pa shije,
Verë pa buzëqeshje.
Eja shpejt o dimër,
Na mbyt me rrebeshe.
Zbardhëllo dëborë
Dhe sill ftohtësirë.
Më mire të rri mardhur,
Dhe të kem lirinë.
Sa më larg
Në rrugët ku gumzhijnë njerëz,
Të dalloj ty, por nuk të pres.
Ata dhe hijen ja vjedhin pemës,
Ndaj shpirtit tënd i kërkoj ndjesë.
Unë të kam thënë,ik sa më larg,
Në vënde ku s’ka frymë njeriu,
Qëndro e vetme ditë dhe natë,
Jeto në shpellë, bëj jetë ariu.
Dhe në vetmi , mendo jeto.
Ndërto një punë e këngën nis,
Do jesh e lumtur me domosdo,
Po u mërzite , mbyll sytë e vdis.
Si do që….
Lëvdomëni dhe shamëni,si t’ju vijë oreksi,
Jam biri i një vëndi që di si t’ju presi.
Mallkomëni po mundët dhe natën pa hënë,
Por mallkimet tuaja s’kanë për të më zënë.
Gëlltitëni maraze dhe largoni dhimbje,
Lexojeni me endje poezinë time.
Tregoni përralla e thurni trillime,
Kurrë s’do tu largoj nga kjo zemëra ime.
Po deshët goditmëni,me gur a me hekur,
Ju prap do pendoheni;se s’kam për të vdekur.
Po deshët këndoni ditën e varrimit,
Iso do tu mbajinë vitet e largimit.
Si do që të bëni e kini të vështirë,
Poezia ime derë më derë ka mbirë.
S’më vjen keq……
Kur moti prishet e marrosen retë,
Kur vetëtima shkrep mbi tok rrufe.
Kam shum’ dëshirë ta kem trurin të qetë
Edhe të shtrihem mbi ndo një shilte.
I heshtur të qëndroj mbyllur brënda në dhomë
Me ankth ta pres këtë ditë të vështirë.
Nuk më vjen keq për këtë mot ujkonjë
Që si poet e prita duke pirë.
Krijoni Kontakt