Un dyshoj dhe ndersa dyshoj provoj ekzistencen e diēkaje, qofete kjo ne lidhje me besimin ose jo, eshte thjesht nje konstatim qe mund ta beje gjithkush ne jeten e tij private.
Pra nese une mund te dyshoj qe; Ekziston apo jo Nje Zot, atehere llogjika me do qe te pranoj qe diēka edhe ka! Kjo jo vetem thjesht pse keshtu e ndjej dhe me pak akoma sepse pas aresyetimit te mesiperm , ( pra teorema nese dushoj…, atehere ka! ), por thjesht ta zeme per komoditet te aresyes ose me thjesht ( por edhe banale) “interes” , pra nuk kam gje per te humbur nese une besoj qe ekziston…
Pra duke qene i qete ne vetvete, per ekzistencen e nje Potence Superiore, atehere lind pyetja me vend:
Pse pra ekzistojne kaq shume fe?
Shume e drejte. Por qe vetem nje eshte pergjigja e mundeshme ( gjithmone per mua ),
pasi njerezit jane te prirur per te levduar ne rradhe te pare vetveten, duke u shprehur per konceptin e Krijuesit. Pasi keta njerez duke kerkuar te shpjegojne te pashpjegueshmen, ē’fare tregojne? Tregojne ate qe keta kane nje njohuri te jashtezakonte, pra kane nje aftesi te “dhuruar” dhe jane pra pikerisht keta qe duke trajtuar temen, jane edhe te “zgjedhurit” e Tij, kjo i ben ata superior ndaj masave. Mjere ata qe i pasojne, pasi nese ekziston ( rikthehemi dyshimeve), keta jane te paret qe do te ndeshkohen!
Pra diskutimi im, me veten time, eshte qe; duke patur nje Perendi, i bie qe njerezit te bejne politike, keshtu me dashje largojne nga rruga e drejte njerez, por vetem per qellime egoiste dhe interesa te vetlavdise:::::!
Pershendetje,ky eshte mendimi im pse ka shume fe!
Zot une besoj, ndihi pabesise time!
Krijoni Kontakt