Ende diell...

[Rebele]

Me thua...

Mish i shtrydhur – yll i ri
teksa lengjet rrjedhin, shperthejne
ne kujtime per te ardhmen.

Molle e qeruar – diejt e erret
bien mbi yjesine e krelte
te lekures se hedhur tej.

Ti dhe une vallezojme;
pluhuri i dyshemese na vesh kembet.
Fundi yt me kujton agun e muzgun
me çdo hapje te jashtme.

E njoh doren tende te djathte.
Zvarritet kraharorit tim dhe fle
si te doje te me kape endrrat
a te grushtezohet
e te m'a thyeje kafazin e brinjeve.

E le harpen nen kujdesin tend
dhe dridhem kur shkul kenge
qe nuk jane per veshin tim.

Ne mugetire, me mungon pesha e dores tende.
I ftohti shket midis dhimbjes dhe kujteses
si kembet e nje biri aq te rritur
sa rikthehet vetem per Krishtlindje.

[Rebele]

Serish

Hyr, hyr…
Lexo poezine qe nuk ia lejoj vetes t'a shkruaj.

Ky varg goje-dridhur
ky mallkim sperkates
si njolle boje
ky refren i dhimbshem (serish, serish)

qe me semur, me shtyp.

Dua te te kendoj me pjalm -
pellemba ime ne rruvijen e shpines tende

duke rene nen lekure, duke u fundosur permes muskujsh.

Kjo kaltersi e venitur
derdhet
kerkon diçka qe s'eshte me
duke u lutur
per deshiren e deshires.

Shiu ne kopsht, serish...

[Rebele]

Fundi i botes

Buzet e shumeferkuara gerryhen.

Lotet e verbuar prej shembellimit te tyre
nuk kane sy,
veç vijezojne lumenj ne zemer,
mpijne qellimin,
ndertojne turra pendimi, dergojne anije
ne lumenjte tashme te fergelluar
me kujtesen e gjithe ç'humbi.

U gjakosem per njeri-tjetrin;
dolem te blinim krah me krah
rradheve te pervuajtjes.
Ti, nje makine
prej flokesh e femijesh.
Une, nje shtepi prej mishi grash.

E shtrydhem naten
gjersa pikoi drite.

Ne kindet e rruzullit, shpirtrat ia shitem
kalimatareve qe na i hodhen syte
e burrave te ndershem
ne pellembe;
kishin shijen e ullinjve te kredhur ne mekat.

Ne adoleshencen tone, ndalem se foleri,
thjesht degjonim vetetimen e perdellimit,
shihnim qiejt qumeshtore
hanim rradhiqe
mes barinjeve te vathave te kembeve.

Termete per mengjes
veshka alluki per dreke
mbremjeve uleshim bregut,
shihnim valezat e gjinjeve qe pluskonin.

Mbaroi shpejt -
mbyllem perdet, shuam dritat,
dhe u dehem
te vetedijshem per melçite e peshkta.

Pellgjet tane u ngjizen
çarçafeve te feksur.
Ndoshta mrekullite e jeteses
nuk ishin per ne.

[KUJTIM CAMI]

Pershendetje Rebele!
Isha shume i tensionuar sot dhe hyra ne faqen tende dhe sinqerisht me qetesoi poezia jote dhe per kete ju falenderoj. Ndersa per fuqine e fjales qe kini ju pergezoj. Poezia juaj ,per nga forca, me ngjan me ato te ALDA MERINIT ne Itali.
Ju uroj gjithe te mirat.

[*Anxhi*]

Rebele, poezia jote eshte shume e bukur, por mos lejo te hedhesh ne te 'shkumen' e shpirtit tend. Une prape i kam disa vargje per te 'rrjeshtuar' por ti shih e bej pasi cdo gje varet nga menyra se si e ke konceptuar ti poezine.

Molle e qeruar – diejt e erret - a mund te jete dielli i erret?!

si njolle boje (kam pershtypjen se keto te dyja s'mund te perdoren bashke)

Dua te te kendoj me pjalm - Si kendohet me pjalm?

per deshiren e deshires. (kam pershtypjen se kjo forme mund te perdoret vetem ne proze - Servantesi me arsyen e mosarsyes..- por ne poezi me ngjan shume pak poetike ky varg)

thjesht degjonim vetetimen e perdellimit, - kam pershtypjen se perdellimi nuk 'leshon' vetetima por 'rreze te ngrohta embelake'..

Dua te theksoj, mendimi qe shtrihet mbi vargjet e tjera per mua eshte madheshtor. Suksese!

[Ard]

Me kenaqi uragani yt poetik. Me vjen te te perqafoj . Je poete me vlera dhe ti e di shume mire kete. Lejome te huazoj nga ty, disa fjale ne shqip, sepse e ndjej cungimin e saj cdo dite.

[Rebele]

Faleminderit, Kujtim.

Anxhi, te pershendes, duke te te falenderuar per mendimin tend. Ke te drejte per 'deshiren e deshires'. Per sa i perket, 'kendoj me pjalm', pikerisht, nuk eshte e mundur, ndaj dhe e kam perdorur, si figuracion. Siç mund te themi, per shembull, 'fika henen' apo 'lemova qiellin' - shprehje qe pershkruajne te pamunduren, ndoshta. Nepermjet 'diejt e erret' kam dashur te them qe diejt jane ne fund te jetes se tyre si yje, po shuhen. 'Perdellimi' eshte prekje, keqardhje, ndaj besoj se ke te drejte, por une doja te theksoja faktin qe kerqardhja pulson fuqishem. Edhe nje here, e vleresoj kendveshtrimin tend.

Ard, te falenderoj perzemersisht. Perqafime.

Gezuar Festat,
R.

[Pratolini]

Diejte e erret...
Mendoj se nuk ka asgje qe nuk shkon, pa u futur ne kontekstin e poezise.
Me kujtohen Pink Floyd me "The dark side of the moon" apo nje album ( i nje grupi qe se mbaj mend ) "The dark side of the sun".
Eshte e gjetur

[*Anxhi*]

Prato per mendimi tim: "The dark side of the moon" - per mua eshte e llogjikshme te perdoret. ('fytyra' e erret e henes. Hena e erret eshte. Diellit ia merr rrezet apo jo?) Une mendoj se zvetenimi nuk mund te jete i erret por i vaket. Gjithsesi keto jane mendime te miat.
Rebele mua me pelqen shume arti yt poetik ndaj dhe kam shkruar ne kete teme. Per sa i perket figuracioneve si 'fika henen' etj mendoj se kane nje llogjike qe ndiqet nga nje 'veprim real' pasi hena me te lindur dielli shuhet. Anasjelltas 'lemova qiellin' prape mbart kuptimin e nje qielli te kthjellet.. Mgjth nese ty te duket nje figuracion i goditur 'kendova me pjalm' une terhiqem. Te pershendes gjithashtu.

[Pratolini]

Prato per mendimi tim: "The dark side of the moon" - per mua eshte e llogjikshme te perdoret. ('fytyra' e erret e henes. Hena e erret eshte. Diellit ia merr rrezet apo jo?)

Hah... cme kujtove
Dikur kam shkruar dicka te titulluar " Makiavelizmi i henes"
Pikerisht ideja qe me mijera cifte te dashuruarish apo poete thurrin lavde ketij topi qe drite nuk ka por drite "vjedh"...lol

Nejse Anxh, ti mos i merr kaq persejashtmi te tille epitete apo figuracione. Cdo poet apo shkrimtar eshte i prirur te kete disa te tijat.