O shakë, unë do shkruaj kur të dua në temë, por meqë pash se ju dogji keq ndërhyrja ime herën tjetër do përdor vazelinë.
PS, Thomopoulos ka qënë një doktor që kërkonte të asimilonte shqiptarët, nuk ka qënë gjuhëtar e as dinte shqip (do biesh nga pema kur do mësosh kush ka qënë Thomopoulos).
Slagt ham! Kristenmands sønn har dåret. Dovregubbens veneste mø.
Gott mit Uns
Dias Atis ishte Hyji kryesor i frigjeve. Baba merret si fjale turke(uralo-altaike) edhe pse italishtja pappa eshte po njesoj. Kjo fjala Baba eshte per tu zberthyer ne fakt.
Shqiptari e ka care rrugen e historise me Palle ne dore!
Fjala ATI eshte vecan nga S-ja.(shihe me vemendje)Postuar më parë nga Hyj-Njeriu
Harroji perfundimet e studjuesve Evropiane per gjuhet e botes mesdhetare, ne shumicen e rasteve ja fusin kot, bile dhe germat i transliterojne gabim.
Dhe sikur ATI-s te jete Hyu kryesor i Frigasve, a nuk themi ne ne shqip:
Ati yne qe je ne qiell (duke ju drejtuar perendise- at)
rrenja at eshte ne te gjitha gjuhet evropiane.
Gabim, 100 here gabim.
Baba eshte pasthirmore-onomatopeike. Ajo eshte pasthirma qe nxjerrin femijet dhe hyne ne 'pasthirmat natyrore'~tingujt natyrore.
psh
ba-ba, pa-pa, ma-ma, në-në , ta-ta etj , jane gjuha e femijes. Ata jane "fjale" 'nderkombetare' dhe kush i quan huazime ose nuk merr vesh nga gjuhesia ose eshte shume i lidhur pas "gjuhesise shkencore" qe do te thote se nuk eshte ne gjendje te nxjerr nje konkluzion elementar.
Fatmiresisht gjuha shqipe eshte plot me fjale rrenjet e te cilave jane onomatopeike. Gjuha jone ne fjalet baze te saj eshte plotesisht e virgjer nga fjalet e huaja.
Ndryshuar për herë të fundit nga dias10 : 24-05-2008 më 17:58
e verteta dhe e drejta jane miq me te mire se edhe vete Platoni, miku im
Nuk dua te haem me fjale,por atis nuk me duket e ndare,nese ndarjet jane ato pikat. Por kjo nuk do te thote qe Atis nuk vjen nga At,thjesht kur te behet leximi Atis te merret si Hyj e jo si at-baba,meqe zakonisht u drejtohen hyjnive neper gure varri. Nga ana tjeter Atis mund edhe te jete quajtur edhe Baba e kjo do perfundonte shpjegimin e Atis nga At e shqipes per kedo skepticist.
Fjala Baba eshte fjale e bebes,jam dakort,por une thjesht thashe qe eshte per tu diskutuar,meqe gjendet edhe ne fjalet uralo-altaike. Nese kjo eshte Baba atehere nuk ka me dyshim se baba ka qene gjendur ne shqip para turkut. Prandaj duhet gjuha e shkruar,keshtu psh turku sta vjedh dot fjalen At.sepse e kemi ne formulen e pagezimit.
Cne i the Zotit,Perendia ?
Shqiptari e ka care rrugen e historise me Palle ne dore!
Ne gjurm te gerrmave dhe alfabetit iliro pellasg;
Sipas autorit dhe gjeografit danez me fame botrore Conrad Mate Brune ai thkson ne nje faqe per alfabetin shqiptar ku thote se iliret kan patur nje alfabet fenikas e pastaj edhe latine...
http://picasaweb.google.fr/dartre93/...yriansPelasgue
http://picasaweb.google.fr/data/feed...&alt=kml&hl=fr
Ndryshuar për herë të fundit nga Kreksi : 24-05-2008 më 18:30
Nuk po te kuptoj.
Zot, Perendi dhe Hyjni jane sinonime ne shqip.
Ato mund ti perdoresh per te zevendesuar njera tjetren pa bere gabim te dukshem ne gjuhen e folur.
Te treja fjalet jane me burim shqip:
psh Hyjni buron nga shumesi i YLL qe eshte Yje.
Zot buron nga nga at me tingullin Z ne fillim qe ndoshta ne te shkuaren ka qene DZ dhe ndoshta eshte simboli i fuqise(rrufese, elektricitetit)
e verteta dhe e drejta jane miq me te mire se edhe vete Platoni, miku im
Me duket se kemi dalur prej temes;
Aka patur shkrime ilire ne kohen para pushtimit romake ?
http://picasaweb.google.fr/data/feed...&alt=kml&hl=fr
Jo thjesht ishte kurioziteti im,meqe Zoti eshte Krishti,Perendia duhet te jete dicka tjeter apo koncept tjeter ashtu sikunder Hyji eshte koncept tjeter.
Shqiptari e ka care rrugen e historise me Palle ne dore!
Zoti- eshte nje dhe s'ka tjeter, dei, god i te gjitha perendive dhe njerzve...besa edhe shtazve...
Kurse perndi ka shume;
hyjni; po edhe kjo ka vendin e trete, Hyj =Star, aster, ylli, ku ne kohen e roamkve mendoj se Jezusi arriti famen e nje Hyji apo Star i asaj epokes.
..;mos i prishni temat me keto imtesira qe i kemi perseritur disa here..
shendet
Pellazget flasin shqip
Konferencë shkencore me interpretuesit e mbishkrimit të Pilurit
Nga Arian Gjyzari
I dërguar i posaçëm i revistës “Murrlan”
PEQIN: Me pjesëmarrjen edhe të disa personaliteteve të shkencës e të kulturës nga Shqipëria, Kosova dhe Turqia, u mbajt sot në kinemanë e qytetit konferenca shkencore “Pellazgët Flasin Shqip”, e organizuar nga Këshilli Kombëtar i Prejardhjes dhe nga Komiteti shqiptar i Dodonës, me ndihmën edhe të fondacionit “Muji dhe Halili” dhe nën sponsorizimin e Bankës Kombëtare të Kursimeve dhe të agjencisë së lajmeve OBOBO NEWS.
Të ftuarit në këtë konferencë, personalitete të shquara në fushën e pellazgjistikës, mbishkrimeve të palexueshme, antropologjisë proto-mesdhetare dhe kozmogonive jogreke të Ballkanit, diskutuan për mbishkrimin e ashtuquajtur të Pilurit, zbuluar në vitin 1992 nga arsimtari Dhimo Thimjo (që sot e ka ndërruar emrin në Thimjo Dhimo, dhe punon si mësues bukurshkrimi në Korfuz), në një faqe shkëmbore të atyre anëve. Siç është vënë në dukje prej kohësh, mbishkrimi është i lexueshëm, pse është i shkruar me alfabetin pellazg (të cilën e adoptuan më pas latinët). Vështirësitë kanë të bëjnë më tepër me interpretimin e tij, për shkak se mesazhi është tepër i shkurtër për analiza kontekstuale.
Ballina e kinemasë ku u zhvillua konferenca, ishte zbukuruar me një riprodhim gjigant të mbishkrimit të Pilurit, i cili lexon:
DINAMOTIJEBOTA
Edhe pse shumica e dijetarëve pajtohen me hipotezën e prof. Mirosh Marashit, për karakterin thjesht pelazgjik të mbishkrimit dhe lexueshmërinë e tij me anën e shqipes së sotme, interpretimet e deritanishme kanë qenë divergjente, duke reflektuar formimin e ndryshëm të studiuesve, por edhe tiket e tyre karakteriale.
I pari në konferencë e mori fjalën prof. Aleko Koleka, i cili pasi përmendi teorinë e vjetër të helenologut prof. Arschlicke, se Amoti dhe Ota janë dy perënditë primordiale të Olimpit pellazg, e zbërtheu mbishkrimin në mënyrë të tillë:
DIN.AMOTI.JEB.OTA
Që lexohet pastaj pak a shumë kështu: AMOTI DIN, OTA JEP. Prof. Koleka u shpjegoi të pranishmëve se kjo pajtohet me të dhënat e teogonisë pellazgjike, sipas të cilave Amoti është perëndia e dijes esoterike, ndërsa konkubina e tij Ota është ajo që ua çon njerëzve dijen e Amotit. Prof. Koleka, tha se mbishkrimi ka karakter përshkrues, dhe duhet marrë si aspekt i ceremonialit pellazgjik të inicimit etnik, në malet Akrokeraune.
Një tjetër hipotezë parashtroi arkeologu i ri Fran Rrokaj, i Universitetit të Lecce-s. Sipas tij, Dina është një emër gruaje mjaft i rëndomtë ndër pellazgët (me kuptimin “ajo që din”, “e dijshmja”). Që këtej mbishkrimi do analizuar si më poshtë:
DINA.MO.TIJE.BOTA
Ku MO është pjesëza e mohimit “mo(s)”, TIJE është forma urdhërore e foljes “thyej” (MO TIJE => “mos thyeje” => “mos e thyej”) dhe BOTA s’është veçse barasvlera pellazgjike e shqipes “botha”, “bytha”. Sipas Rrokaj, mbishkrimi do interpretuar si një ftesë për Dinën për të mos e çarë kokën, për të mos u shqetësuar.
Dr. Shezo Shazo, i universitetit të Janinës, nuk pajtohet me interpretimin e Rrokaj. Asnjë pellazg nuk do të guxonte të përdorte një fjalë tabu si “botha, bytha” në një mbishkrim shkëmbor, shpjegon Shazo. Përkundrazi, në mbishkrime të tilla larg tempujve dhe në zona të shkreta, ka më shumë të ngjarë të gjenden mendime të urta për jetën, të natyrës proverbiale ose aforistike, siç e ka shpjeguar edhe i madhi Zekirja Majani për etruskishten.
Dr. Shazo e analizoi mbishkrimin në këtë mënyrë:
DI.NAM.O.TIJE.BOTA
Duke gjetur në rrokjen e parë DI emrin e thundrakut të njohur përndryshe si “dhi”; në rrokjen e dytë NAM, të njëjtën kuptim si në shqipen e sotme; O është lidhëza “ose”; TIJE është forma e lashtë, pellazgjike e shqipes “thinja, thija”; e më në fund BOTA është përsëri shqipja e sotme “bota”. “Dhi, nam ose thinja bota” ka shpjeguar Shazo, duke sqaruar kuptimin e këtij proverbi si: “Bota është dhi, nam ose thinja”, me fjalë të tjera këtë botë mund ta bësh tënden me pasuri materiale (dhi), famë (nam) ose thinja (eksperiencë).
Përkundrazi, prof. Sukri Zahar, i Qendrës Paleografike të Trebizondës, e lexon mbishkrimin si të ishte një lloj mallkimi, sharjeje ose formule për të trembur syrin e keq.
DI.NAMO.TI.JE.BO.TA
Është analiza e Zahar, i cili në pajtim ttë plotë me Shazon e lexon rrokjen e parë si “Dhi”, ndërsa rrokjen e dytë si një formë participale të foljes “nëm” (DI NAMO = Dhi e Namun). TI JE BO, thotë Hamiti, nuk është larg gegnishtes së sotme “ti je bërë”, ndërsa pjesëza enklitike TA s’është veçse shenjuese e ligjëratës së zhdrejtë, ose tregues i karakterit ceremonial të thënies. “Je bërë si dhi e nëmur, tha.” Ky do të ishte edhe kuptimi i mbishkrimit, sipas prof. Zahar, baxhanak i prof. Shazos dhe mik i vendit tonë.
Prof. Uwe Trinkgeld, i Universitetit të Kreuzlingen, Gjermani, mendon përkundrazi se mbishkrimi është thjesht fillim i projektit të një rrase varri për z. DINAMOT IJEBOTA. Sipas Trinkgeld, është fakt i mirënjohur që pellazgët e lashtë në fillim i shkruanin rrasat e varrit, pastaj i shkëputnin nga shkëmbi.
Dy versione interpretative paraqiti Magister Esmeralda Papingji, e Qendrës për Kërkime Epigrafike të Bashkisë së Borshit. Sipas kësaj studiueseje, gjendja e sotme e dijes nuk na lejon të shtyhemi më tutje.
Versionet janë:
(1) DI(L).N(G)A.MOTIJ.E.(M)BO.TA
(Dil nga moteli dhe mbi ta!, ose një ftesë që i bëhet dikujt për të sulmuar armikun)
dhe
(2) DI(L)NA.MO.TI.JE.BO.T(H)A
(Dilna more (nga shtëpia), se na i thave (sytë), se je bo (firar)).
Kjo teori nuk u prit mirë nga të pranishmit.
Më në fund e mori fjalën prof. Ylber Babalili, i Akademisë së Elbasanit.
Para se të shpjegojmë një mbishkrim, tha prof. Babalili, duhet të përpiqemi të kuptojmë se ç’i shtyn njerëzit e lashtësisë të gërvishtin gurin në majë të skërkave. Natyrisht, jo dëshira për të pavdekësuar fjalë të urta, për të trembur syrin e keq, ose për të ftuar njerëz të dalin nga hotelet ose të shkojnë për vizita. Pellazgët nuk kishin nevojë t’i shkruanin këto gjëra, tha akademiku i njohur nga Elbasani, sepse i dinin.
Nga pikëpamja thjesht gjuhësore, vazhdoi Babalili, mesazhi do të mund të zbërthehej si më poshtë:
DI.NA.MOT.IJE.BOT.A
Ku A-ja finale është pa dyshim një pjesëz pyetëse (si në gegërishten e sotme: “po ti u zdeshe a?”). Të tjera fjalë të lashta pellazge që nuk është vështirë të izolohen në mbishkrim, tha prof. Babalili janë MOT (në kuptimin “vitin tjetër”), IJE dhe me siguri BOT, forma e vjetër e shqipes së sotme “both, byth”, siç e ka përcaktuar mirë edhe Rrokaj në Lecce.
Më i vështirë është identifikimi i DI.NA, por këtu na vjen në ndihmë antropologjia pellazge, tha Dyrmyshi, duke iu referuar veprës së vet “Antropologjia Pellazge” (nga e cila ruhet vetëm një kopje, në Bibliotekën e Vatikanit). Është fjala për shprehjen “Na (ose ne) të dy”, shpjegoi profesori plak, i ndërprerë nga fishkëllimat e të pranishmëve.
Kështu edhe mbishkrimi mund të interpretohet plotësisht si: “Na të dy vitin e ardhshëm martohemi?” (Na të dy vitin tjetër ije m’byth a?) ku IJE BOT ose “ije (m) byth” do kuptuar si një metaforë e guximshme për “martohemi”, një folje që zgjedhohej vetëm në shumës, në pellazgjishte.
Një çift pellazgësh – theksoi romantikisht prof. Babalili para se ta nxirrnin me shkelma nga salla – duke shëtitur prroskave të Pilurit, vendosin ta shenjtërojnë premtimin e martesës duke gdhendur një mbishkrim në një faqe shkëmbi…
Marrë pa leje nga revista “Murrlan”, janar 2004
ABCÇDDhEËFGGjHIJKLLlMNNjOPQRRrSShTThUVXXhYZZh (Alfabeti Shqip, 36 gërma)
Regullat e Postimit
Krijoni Kontakt