Grekët dikur flisnin shqip

[Akili-A]

Po or po, Arkeologjia e thotë të veten, dhe ajo thotë se gregët=Gegët e lasht ishin paraardhësit e shqipëtarëve ashtu siç e dëshmon Akili në maskën time

e shumë tjera dëshmi të tilla.

Gjuha grege është bij e Shqipes, dhe greqishtja është mund të themi 95% shqip në qoft se ia hjekim para dhe mbrapa shtojcat, sepse rrënja e fjalëve është vetëm se në gjuhën shqipe, në shembullë edhe të gjuhëve latine, që unë nuk i thërras latine por Shqipe.

ja një shembullë, greqisht i thuani Ashensorit(liftit) ANELKISTIRAS apo jo!? pra kjo fjalë si shumë tjera është formuar me rrënjë nga gjuha shqipe!

ANELKISTIRAS- A-NEL-KI-STIR-as,

A=AI, NEL=NELT(lart) KI=KË, QI, QË, STIR= SHTIERJE

pra = AI KË STI KAH LART

po fjalen latine "PESCARA" e shqiperon dot???

[illyrianboyful]

po fjalen latine "PESCARA" e shqiperon dot???

HAHAHAHA I pa trajtueshëm je kili!!!

Nuk është faji ynë se Latinishtja si dhe gregishtja jan formuar nga SHQIPJA!

PESC = PESHK

ARA = ARA = tokë pjellore, punuse

PESCARA = ARAT E PESHQËVE ku kultivohej kultura peskatare në zona të rrethuara si ARAT

[Kreksi]

Skuro- e erret
Skutari ,,,,,,,,ne gjuhen Greke i thone shkurreve,ferrave

Saranda,Gjirokastra,,Vlora,Korca,Durresi,Tirana, Mati, Shkodra,,,,,,,,te tana jon ne gjuhen Greke

...po per raketat =SKUD= a, jane edhe keto me origjine greke ? na thau pra kuptimin ....lol !

mos harro parse; ne veri te adriatikkut atje ku nuk pati kurrë koloni greke, kemi toponime me emrin=Skardo...por si e dini Kodrusi ishte mbreti i Athenes para se te vinin greket ne Ballkan...s'ka nevoje ti perserisim gjerat qe i njohim..

[Akili-A]

HAHAHAHA I pa trajtueshëm je kili!!!

Nuk është faji ynë se Latinishtja si dhe gregishtja jan formuar nga SHQIPJA!

PESC = PESHK

ARA = ARA = tokë pjellore, punuse

PESCARA = ARAT E PESHQËVE ku kultivohej kultura peskatare në zona të rrethuara si ARAT

haaaaahahhahahahahha.. kisha pershtypjen se ishte ndryshe:

PE = peu ose filli qe lidh.
SCARA= sgara ku piqet mishi

ZGARA ME PE.

[illyrianboyful]

haaaaahahhahahahahha.. kisha pershtypjen se ishte ndryshe:

PE = peu ose filli qe lidh.
SCARA= sgara ku piqet mishi

ZGARA ME PE.

Ça ke që po qesh, vetëm se kjo e qeshmja yte të shton edhe më shumë pazgjuarësin?!!!

Shko dhe kërko pak se nga ku rrjedhë emri pescara, dhe a ka lidhje me PE dhe SKARA ku piqet apo me PESHQI unë të thashë ti je i patrajtueshëm dhe i pa korigjueshëm!

[Kreksi]

...po per raketat =SKUD= a, jane edhe keto me origjine greke ? na thau pra kuptimin ....lol !

mos harro se; ne veri te adriatikkut atje ku nuk pati kurrë koloni greke, kemi toponime me emrin=Skardo...por si e dini Kodrusi ishte mbreti i Athenes para se te vinin greket ne Ballkan...s'ka nevoje ti perserisim gjerat qe i njohim..

ketu keni te gjitha vendet kur i kishte vizituar Plini dhe ne shekulline XVII te ndermoren dis udheprshkruas te njejtin drejtim sips Plinit por qe keto vende shumica kishin ndryshuar emrat mee ardhjen e Sllaveve Sklavonve... por kane mbetur disa te pa prekura te kohes se Plinit si; Arbe dh mendoj se ka mmundesi se vjene edhe emri Arbana si dhe Arbereshe e Arbania nga keto toponime.. por kemi edhe Skardo atje ne Ister krejt ne veri te Adiatikut pra nuk kane lidhje me grekishten fre keta emra si psh emri i Drinit eshte Londrin, ose Londra pershkak te barkave te vogla lundrave qe lundronin ng liqeni i Shkdres...etj..nuk e di pse lodhemi, te gjitha jane te shkruara para 2000 vite...




Uploaded with ImageShack.us

[loni-loni]

Po or po, Arkeologjia e thotë të veten, dhe ajo thotë se gregët=Gegët e lasht ishin paraardhësit e shqipëtarëve ashtu siç e dëshmon Akili në maskën time

e shumë tjera dëshmi të tilla.

Gjuha grege është bij e Shqipes, dhe greqishtja është mund të themi 95% shqip në qoft se ia hjekim para dhe mbrapa shtojcat, sepse rrënja e fjalëve është vetëm se në gjuhën shqipe, në shembullë edhe të gjuhëve latine, që unë nuk i thërras latine por Shqipe.

ja një shembullë, greqisht i thuani Ashensorit(liftit) ANELKISTIRAS apo jo!? pra kjo fjalë si shumë tjera është formuar me rrënjë nga gjuha shqipe!

ANELKISTIRAS- A-NEL-KI-STIR-as,

A=AI, NEL=NELT(lart) KI=KË, QI, QË, STIR= SHTIERJE

pra = AI KË STI KAH LART

GEGENET ose GEGET jon quajtur te tille se perkrahen Grigorin dhe u shkeruten nga dogma bizantine e Leonios,,,,,,,,,,skon asnji lidhje me emertimin Grek

lene ashensorin se asht nji shembull qesharak

ja nji shembull ku gjuha Greke "shqiptarizohet" ose ma sakte bastartizohet

trendafil= trianda fila (tridhjete flete) ,,,,,,,,,,,,,trendafil, dranafill,,,,,,,,,,,cfare bastartizimi
terfil= trifil (tre flete)

[BLEDI_SH]

ore loni-loni ga na dole ti mor aman:

Skuro- e erret
Skutari ,,,,,,,,ne gjuhen Greke i thone shkurreve,ferrave

Saranda,Gjirokastra,,Vlora,Korca,Durresi,Tirana, Mati, Shkodra,,,,,,,,te tana jon ne gjuhen Greke

leqe nuk ja ke haberin,por vazhdon te provokosh,pra sipas teje
shkodra do thote ferra te erreta?/?...lol lol .ik o hap lexo ndonje liber,se u bere gaz i botes...

[KORCARI 2]

"Është faji i një gjermani," tha zoti Di
mou (Nikos Dimou, një shkrimtar i shquar në Greqi) në lidhje me krenarinë greke mbi këtë çështje. Ai po i referohej gjermanit Johann Winckelmann, historianit të artit të shekullit të 18-të, vizioni i të cilit mbi një Greqi të lashtë "të populluar nga njerëz të hijshëm, të gjatë, flokëverdhë, të ditur, që përfaqësonin përsosmëri”, siç e thotë zoti Dimou, u imponua ndaj vendit me qëllim që të krijohej identiteti modern grek.
"Ne dikur flisnim shqip dhe e quanim veten romanë, por pastaj Winckelmann, Goethe, Victor Hugo, Delacroix, ata të gjithë, na thanë,"Jo, ju jeni Grekë, pasardhës direkt të Platonit e Sokratit", dhe ajo u bë. Nëse një komb i vogël dhe i varfër ka një barrë të tillë mbi supet e tija, ai kurrë nuk do shërohet."

Me kujtohet nje thenie e Faik Konices qe ; Greket jane shqiptaret e maskuar.Lere pastaj ketu ne Selanik neper fshatra te tere flasin maqedoni sot.

[BLEDI_SH]

nje teme e tille eshte dhe ketu:
http://www.forumishqiptar.com/thread...t%29-e-Greqise



Shqiptarët në Greqi

FALMERAJER: „GREKËT E SOTËM JANË NJË POPULLSI

E PËRZIER SLLAVËSH“

· Ky shkrim i albanologut Peter Bartl, është një material ekskluziv, i shkruar posaçërisht me rastin e botimit në shqip të veprës së famshme të albanologut gjerman J. Falmerajer "Elementi shqiptar në Greqi". Kjo vepër e Falmerajerit është konsideruar si e para "histori tërësore" e shqiptarëve por në pjesën më të madhe të saj trajton historinë e shqiptarëve gjatë mesjetës, dhe ka detaje të rëndësishme për periudhën e Skënderbeut. Botimi në shqip i kësaj vepre është një ngjarje me rëndësi në fushën e botimeve historiografike, por po kaq me rëndësi është edhe përpilimi i parathënies nga historiani Peter Bartl.

( Kush është : Jakob Filip Falmerajer )

Shkruan: Prof.Dr.phil.Peter BARTL *

" Vetëm kur je i frymëzuar nga një e vërtetë dhe vetëm kur qëndron larg interesit të përgjithshëm mund të vihesh në kontradiktë me gjithë ndjenjat e kohës tënde dhe me korifejtë e saj". J. Falmerajer
Kur Falmerajeri (Fallmerayer) shkroi këta rreshta, ai tanimë ishte quajtur "Fragmentisti" dhe mbahej si njëri prej shkencëtarëve e publicistëve më të nderuar, por njëkohësisht edhe nga më të diskutueshmit. Ai qe historian, gazetar dhe politikan i lavdëruar për gjuhën e tij. Franc Babingeri (Franz Babinger), p.sh., e quan atë "forca e interpretimit" dhe shprehet: "Bukuria e gjuhës së tij të lë pa mend".
Falmerajeri lindi më 10 dhjetor 1790 në Vajler Pairdorf (Weiler Pairdorf), komuna e Çëçit (Tschoettsch) në Briksen (Brixen), në Tirolin Jugor të sotëm, ku u rrit në kushte të mjerueshme. Prindërit e tij ishin fshatarë të varfër. Falmerajeri ishte i katërti ndër dhjetë fëmijët e familjes. Hyri në shkollën popullore të Çëçit dhe, që nga viti 1801, kur i ati hoqi dorë nga ferma (e cila ekziston ende sot), vazhdoi shkollën në Briksen. Më 1803 u fut në korin e shkollës së katedrales së atjeshme, ku mori një "formim të përsosur humanist".
Më 1809-1811 studioi teologji dhe filozofi në Salcburgun që dikur i përkiste Bavarisë, por shumë shpejt tregoi më tepër interes për historinë dhe gjuhët semitike. Pasi kishte hequr dorë nga dëshira për t'u bërë prift, më 1812 Falmerajeri shkoi në Landshut për të studiuar jurisprudencë. Por edhe kjo nuk e kënaqi plotësisht. Më 1813 vendos të bëjë karrierë ushtarake, prandaj hyn në ushtrinë bavareze si nëntoger. Mori pjesë në fushatën e Francës, ku edhe u shqua. Më 1818 u shkëput nga ushtria dhe punoi si mësues në gjimnazin e Augsburgut, ndërsa më 1821 dha mësim në gjimnazin e Landshutit, ku u bë përfundimisht "mendimtar i lirë liberal". I nxitur nga çmimi i Shoqërisë Mbretërore Daneze për Shkencat në Kopenhagë, më 1822 filloi të merrej me historinë e Perandorisë së Trapezundës, e cila në atë kohë ende nuk ishte hulumtuar plotësisht.

Për studimet e tij Falmerajeri nuk shfrytëzoi vetëm kronikat bizantine, por edhe dorëshkrimet e pabotuara greke, turke e perse të bibliotekave të Parisit, Vjenës dhe Venedikut, që iu vunë në dispozicion nga bibliotekarët e atjeshëm. Ndër ta qe edhe sllavisti Bartolome Kopitar (Bartholemeus Kopitar), i cili i mundësoi konsultimin me dorëshkrimet orientale nga Vjena. Shoqëria e Kopenhagës e vlerësoi punimin e Falmerajerit. Ai qe i vetmi konkurrues i regjistruar që pretendonte këtë çmim.

Më 1827, në Mynih doli nga shtypi "Historia e Perandorisë së Trapezundës" (Geschichte des Kaiserthums von Trapezunt). Në parathënien e saj, Falmerajeri, jo pa njëfarë krenarie për veten, pohon meritën se "fillimisht historinë kritike dhe të dokumentuar të Perandorisë së Trapezundës ka filluar ta shkruajë pa pasur një paraardhës, udhërrëfyes apo ndonjë yll orientues (f. XV)". Kjo vepër edhe sot e kësaj dite vlen si bazë për historinë e mbretërisë së Komnenëve të famshëm.


Me historinë e Trapezundës u përcaktua edhe drejtimi themelor i përpjekjeve shkencore të Falmerajerit në vitet e mëvonshme. Që prej vitit 1826, profesori i historisë së përgjithshme në liceun e Landshutit vazhdoi të merrej me Bizantin dhe grekët. Këtu ai zhvilloi teorinë e vet për grekët, e cila u hodh poshtë nga shumë bashkëkohës të tij.


Në parathënien e veprës "Historia e Perandorisë së Trapezundës" ai kishte shkruar se "kombi i famshëm i helenëve është zhdukur nga radhët e popujve dhe është zhytur në errësirën e një nate katërshekullore" (f. XV). Kjo tezë u zhvillua më tej në veprën tjetër të Falmerajerit "Historia e gadishullit të Moresë gjatë mesjetës" (Geschichte der Halbinsel Morea während des Mittelalters), vëllimi i parë i së cilës doli në Shtutgart më 1830. Sërish në parathënie gjejmë informacion për idetë e autorit. Ajo fillon me tezën provokuese: "Fisi i helenëve është asgjësuar në Europë. Bukuria e trupave, fluturimi diellor i shpirtit, harmonia dhe thjeshtësia e zakoneve, arti, pista e vrapit, qyteti, fshati, madhështia e kolonave dhe tempujt, madje edhe emri i tyre thuajse është zhdukur fare nga sipërfaqja e kontinentit grek" (f. III).


Grekët e sotëm janë një popullsi e përzier sllavësh, "sepse në dejet e popullit të krishterë të Greqisë së sotme nuk rrjedh asnjë pikë e vetme gjaku të pastër helen". Tani atje "jeton një fis i ri i vëllazëruar me fisin e madh të sllavëve". Si element i dytë i popullsisë së atjeshme janë për t'u përmendur shqiptarët: "Dhe një revolucion i dytë, ndoshta jo më pak i rëndësishëm, i sendërtuar nëpërmjet dyndjes së shqiptarëve në Greqi e plotësoi skenën e asgjësimit. Sllavët skithikë, arnautët ilirë, fëmijët e vendeve veriore, të një gjaku me serbët e bullgarët, dalmatët e moskovitët (rusët) janë ata që ne sot i quajmë helenë" (f. IV).


Kundër teorisë së Falmerajerit për grekët shpërthyen menjëherë protesta e kundërshtime. Por, prapëseprapë, ajo teori ua hoqi filohelenëve objektin e admirimit të tyre. Për njerëz si mbreti i Bajernit, Ludvig I, vetëkuptohej që grekët rebelë ishin pasardhësit e drejtpërdrejtë të helenëve antikë. Megjithatë, më 1830 Falmerajeri u pranua në Akademinë Mbretërore Bavareze të Shkencave si anëtar korrespondent. Gjatë viteve 1831-1834 Falmerajeri shoqëroi gjeneralin rus, kontin Aleksandër Ivanoviç Osterman - Tolstoj në një udhëtim të gjatë drejt Orientit: në Aleksandri, Kajro, Siri, Jeruzalem, Kostandinopojë, Peloponez e Atikë. Gjatë qëndrimit në Greqi ai ndeshi vërtetësinë e tezave të tij, sidomos të atyre për karakterin shqiptar të popullsisë së Atikës dhe të Beotisë.


Në një letër të 11 shkurtit 1834, ai thotë se "e tërë Atika është e populluar nga njerëz shqipfolës dhe në kryeqytet gjejmë njerëz që e dinë greqishten vetëm se u nevojitet. Në Beoti, përjashtuar tre lokalitete, vihet re e njëjta gjendje". Në gusht të vitit 1834, pas një mungese trevjeçare, Falmerajeri rikthehet në Bajern. Liceu i Landshutit ishte zhvendosur në Frajzing (Freising), pra ai s'kishte më ku të jepte mësim. Por, më 1835, ai u pranua në Akademinë e Shkencave si anëtar i rregullt, ku do të merrte një rrogë, e cila paguhej nga buxheti i liceut të Frajzingut. Kështu Falmerajeri u bë dijetar privat dhe, më 1835, botoi në Shtutgart një tjetër studim, me anë të të cilit synonte të përforconte teorinë e tij për grekët. Ai titullohej: "Ç'ndikim pati për fatin e qytetit të Athinës dhe të krahinës së Atikës pushtimi i Greqisë nga sllavët?".


Studiuesi konstaton se popullsia e famshme e athinasve të lashtë, ashtu si grekët klasikë të Peloponezit, është shkatërruar nga dyndjet e fiseve barbare. Në rastin e Athinës pasardhës të grekëve paskëshin qenë sidomos shqiptarët. Shqipja atje paska qenë gjuhë zotëruese.


Hakmarrja e Falmerajerit ndaj sulmeve të filohelenëve


Falmerajeri sjell informacion edhe për shqiptarizimin e Greqisë. Sipas tij, dy të tretat e Moresë kanë qenë të populluara nga shqiptarë; Atikën ai e quan "Shqipëria e Re". Ky vend nuk ka asnjë lidhje të afërt me helenizmin... Shqiptarët i konsideron si "fragment të ilirëve" dhe për gjuhën e tyre thotë se ka ngjashmëri me atë të vllehëve.


Në Greqi konceptet historike ende nuk ishin sistemuar. Ato, po të shqyrtoheshin me sy kritik, linin shumë për të dëshiruar. Vetë studiuesit më në zë të letërsisë historike e renditnin Skënderbeun në fisin e helenëve.


Ardhja e Falmerajerit në Greqi shkaktoi një fushatë shtypi dhe sulme të pandërprera verbale kundër tij. U akuzua se nuk kuptonte greqisht dhe se paskësh shkruar një libër me "marrëzira gjermane", ku popullsia e Greqisë së sotme paraqitej si një përzierje e kolonëve barbarë nga Sarmatia, Shqipëria dhe Rusia.


Më 1836, në Shtutgart doli vëllimi i dytë i "Historisë së gadishullit të Moresë gjatë mesjetës" ku Falmerajeri sjell informacion edhe për shqiptarizimin e Greqisë. Sipas tij, dy të tretat e Moresë kanë qenë të populluara nga shqiptarë; Atikën ai e quan "Shqipëria e Re". Ky vend nuk ka asnjë lidhje të afërt me helenizmin ashtu si nuk kishin as Skocia apo distriktet afgane Kandahar dhe Kabuli (f.XXVII).


Në faqet 240-263 ai merret me historinë e shqiptarëve dhe dyndjen e tyre në Greqi. Shqiptarët i konsideron si "fragment të ilirëve" dhe për gjuhën e tyre thotë se ka ngjashmëri me atë të vllehëve (f. 245). Ajo që të bie në sy është se Falmerajeri në parathënien e vëllimit të dytë flet edhe për politikën e ditës. Ai mendon se kryengritja greke nuk kishte shpërthyer, për shkak të çrregullimeve të padurueshme, as nuk paska qenë kryekëput një vepër e popullit grek, por më tepër një lëvizje e nxitur nga jashtë. Pa ndërhyrjen e fuqive europiane ajo do të kishte dështuar (f.1).


Opinioni publik, i ndikuar nga njerëzit e ditur në Europë, dëshironte t'i shihte helenët e lashtë në kryengritje dhe priste që populli i çliruar nga dhuna turke të fitonte sërish madhështinë e dikurshme. Ekzistenca e atyre që nuk ishin helenë në Greqi u konsiderua e pavërtetë. Kapitenët dhe marinarët shqiptarë të Hidrës, për shkak të shkathtësisë e trimërisë së tyre, duhej të ishin helenë, sepse ishte e pamundur që shqiptarët të kishin cilësi të tilla (f. VI-VIII). Por, në të vërtetë, nuk kishte ndodhur kështu. Revolucioni kishte qenë "një revolucion krejtësisht shqiptar e johelen, sepse të gjitha bëmat vërtet të shkëlqyeshme, të cilat bënë bujë edhe më pas, u kryen nga luftëtarët e popullit shqiptar" (f. XXX).


Pastaj Europa gaboi për të dytën herë: "Heladha u përfytyrua si një vend europian tjetër me të njëjtat kërkesa e nevoja, me të njëjtat virtyte e vese" (f. XV). Por populli i Greqisë ende nuk ishte pjekur për pavarësinë, vazhdon studiuesi. Ky popull Europës nuk i "kërkonte para, por një mbret për të shuar inatet e brendshme dhe mosmarrëveshjet e papajtueshme. Dhe mbretin ata e duan krejtësisht vetëm, pa shoqërues. Ata donin vetëm që mbreti zakonet e tij, besimin e tij, simpatitë e tij politike e madje edhe petkun e tij t'i linte pas, në Europë. Pra, ata dëshironin një mbret të dalë prej tyre. Të acaruar prej shekujsh nga prania e të huajve në vendin e tyre, të keqtrajtuar e të plaçkitur, grekët donin të shijonin ndjenjën e ëmbël të një atdheu, që u përkiste krejtësish vetëm atyre (f. XXXVIII).


Sidomos pasi u bë korrespondent i gazetës së rëndësishme "Algemajne Cajtung" (Allgemeine Zeitung), më 1839, Falmerajeri nuk u mor më me temat politike. Ai shkroi mbi 200 artikuj që merreshin kryesisht me Greqinë, Turqinë dhe Rusinë dhe e shoqëronin me komente zhvillimin e çështjes orientale. Më 1840 Falmerajeri u nis për të dytën herë drejt Lindjes.


Nga Regensburgu zbriti poshtë Danubit, duke kaluar mbi Vjenë dhe Budapest, dhe nga derdhja e tij për në Trapezundë, ku mblodhi materialin plotësues për historinë e Trapezundës, që e publikoi në botimet e Akademisë Bavareze të Shkencave më 1843 e 1844 nën titullin "Fragmente origjinale, kronika, mbishkrime e materiale të tjera për historinë e mbretërisë së Trapezundës" (Originalfragmente, Chroniken, Inschriften und andere Materialien zur Geschichte des Kaiserthums Trapezunt). Në tetor 1840 ai shkoi në Kostandinopojë ku kaloi një vit të tërë, të cilin e shfrytëzoi për të përvetësuar më mirë turqishten dhe për shkruar reportazhe udhëtimesh për "Algemajne Cajtungun" e Augsburgut. Më vonë këto do të krijonin bazën për veprën e tij më të famshme "Fragmente nga Lindja" (Fragmente aus dem Orient).


Pas qëndrimit në Athos, Maqedoni e Thesali, u nis për në Athinë, ku mësoi se tezat e tij për grekët i kishin rënë në vesh një publiku të gjerë. Ardhja e tij atje shkaktoi një fushatë shtypi dhe sulme të pandërprera verbale kundër tij. U akuzua se nuk kuptonte greqisht dhe se paskësh shkruar një libër me "marrëzira gjermane", ku popullsia e Greqisë së sotme paraqitej si një përzierje e kolonëve barbarë nga Sarmatia, Shqipëria dhe Rusia.


Më vonë, në "Fragmentet" e tij Falmerajeri hakmerret për fyerjet. Lexuesve ua paraqet athinasit si më poshtë: "E kush janë atikasit e sotëm? Banorët e sotëm të Atikës janë dyndur nga një fund province te tjetra dhe në rrënojat e lashtësisë janë vendosur shqiptarët e krishterë. Albano-shqiptarët, sipas tij, ishin një popullsi barbare që flitnin dy gjuhë, besimtarë të kishës anatolike, një popullsi që merrej me blegtori e bujqësi. Kafkën e kokës shqiptarët e kishin të trashë, trupin të fortë e të hollë. Ata i përkisnin një gjaku të pastër dhe të shëndetshëm, ishin punëtorë, zanatçinj, njerëz me gjykim të shëndoshë. Nuk kishin literaturë, as libra e as alfabet... Ishin njerëz që e quanin veten romak (römer) dhe të krishterë. Nuk kishin marrë pjesë në luftën për liri. Madje, me turqit kishin pasur marrëdhënie të pjesshme dhe luftëtarët trima të lirisë i kishin asgjësuar."

Në Greqi konceptet historike ende nuk ishin sistemuar. Ato, po të shqyrtoheshin me sy kritik, linin shumë për të dëshiruar. Vetë studiuesit më në zë të letërsisë historike e renditnin Skënderbeun në fisin e helenëve.


Në verën e vitit 1842 Falmerajeri kthehet sërish në Mynih dhe fillon të merret me hartimin e "Fragmenteve nga Lindja", që dolën në dy vëllime në Shtutgart, më 1845. Ato hodhën themelet e lavdisë së tij. Te "Fragmentet" ai bëri përshkrime udhëtimesh të përziera me vëzhgime historiko-politike, të cilat kishin si objekt fatin e Perandorisë Osmane. Për të zotërimi i Kostandinopojës kishte të njëjtin kuptim me sundimin e botës: "Atij që qeveris këtu me forcë, i bindet tërë bota".


Falmerayeri konstaton se Bizanti nuk kishte perënduar dhe se ideja shtetërore e tij nuk ishte shuar. Ajo vetëm u përvetësua gjerësisht nga turqit dhe "tërë hapësira e monarkisë osmane deri në këtë moment, që vetëm emrin e ka turk, ka mbetur bizantine". Përgjithësisht në Europë besohej se roli i sulltanit kishte marrë fund dhe trashëgimia e botës bizantine kishte mbetur pa zot. Por nuk vazhdoi kështu, sepse ekzistonte forca e popullit turk. "Ashtu si te bizantët e krishterë edhe tek osmanët shtresa sunduese, dinastia qeverisëse u kalb." Megjithatë, "vendet europiane nuk mund të hiqnin dorë nga pretendimet e tyre, sepse perandoria turke do të vazhdonte të zvarritej kështu pa shumë mundim edhe për shumë shekuj".


Në brendësinë e saj nuk shihej ndonjë rrugëdalje. Rajave të krishterë kudo u mungonte guximi; ata nuk ishin të zotët të merrnin armët dhe nuk ishin të një mendjeje.

Pastaj Falmerajeri vazhdon me çështjen se kush mund t'ia zinte vendin Perandorisë Osmane, e cila kërcënohej nga rrënimi. Një restaurim i Bizantit ishte i pamundur. Për të mund të përfytyrohej vetëm një zgjidhje ruse e çështjes lindore: "restaurimi i Bizantit, kjo aksiomë, mund të ishte vetëm një restaurim "sllavogrek", jobizantin. Së paku, mund të ishte një restaurim helen".


Forcë kryesore aktive e lëvizjes sllavo-bizantine ishte një ide religjoze, shpresa për "një perandor ortodoks nga Moska". Ndërmjet rusëve dhe sllavëve të Ballkanit nuk kishte vetëm përbashkësi fetare, por edhe gjuhësore. Një pjesë e madhe e fshatarësisë maqedonase mund të merrej vesh me besimtarët moskovitë pa përkthyes. Një regjim i vendeve perëndimore në Kostandinopojë mund të rezistonte vetëm me dhunë, pra me të njëjtin mjet që kishin përdorur edhe turqit. "Përkundrejt kësaj një sundim i suksesshëm në këto vende, qetësia e brendshme dhe lulëzimi i kombit ishin të mundshme vetëm nëpërmjet rusëve, të cilët ngjanin me ta në mendësi dhe besim."


Në botimin origjinal të "Fragmenteve", jo në atë që kam përdorur, gjendet edhe një paragraf (nr. XIV), i cili merret edhe një herë me elementin sllav në Greqi. Ky paragraf është me interes, sepse Falmerajeri vë disi në dyshim teorinë e tij për grekët: "Ndoshta do të kishte qenë diçka më e zgjuar nëse që në fillim e vërteta e pakëndshme të ishte thënë më me kujdes dhe ajo të përdorej vetëm pjesërisht dhe në një formë më të kursyer për opinionin publik dhe për interesat e së tashmes". Pra, çështja greke ndahet në dy pjesë, në pjesën shqiptare dhe në atë sllave.


Te pjesa e parë nuk ka asnjë problem, sepse çdonjëri bindet që kudo në Greqi ende flitet shqip. Ndërsa te pjesa sllave është disi më e vështirë, sepse vetëm në një zonë të vogël të Greqisë së Vjetër u flitka sllavishtja si gjuhë amtare. Pra, del se elementi sllav është asimiluar gjerësisht nga grekët bizantinë. Për të ngushëlluar përfaqësuesit e helenizimit të ri, Falmerajeri thotë se elementi i pashkolluar shqiptar u zhduk me përhapjen e avancuar të arsimimit dhe shkencës në mbretërinë greke, pra ashtu siç kishte ndodhur më parë me elementin sllav. Duke marrë parasysh një zgjidhje politike të çështjes greke, Falmerajeri propozon se besimi në mundësinë e një rimëkëmbjeje të Heladhës së lashtë u duhet lënë fëmijëve dhe pedagogëve dashamirë të vetëzhgënjyer dhe të hiqet dorë nga plani i rimëkëmbjes së Bizantit.


Greqia duhej konsideruar si një arenë ku principi gjermanik dhe pansllavizmi duhej ta provonin reciprokisht forcën e tyre para syve të Europës. Çështja gjermanike mund të fitonte vetëm nëse do të arrinte të kufizonte ndikimin e kishës ortodokse dhe nëse do "t'ua shterrte lëngjet e trupit kombeve sllave. Por diplomacia perëndimore nuk do të jetë në gjendje ta bëjë këtë.


Pra, nga "Fragmentet" duket qartë se Falmerajeri marrjen e pushtetit në Bosfor nga pala ruse e konsideron si diçka reale; njëkohësisht, ai lë të kuptohet se "mposhtjen e Perandorisë Bizantine nga sllavët rusë" nuk e konsideron si të nevojshme dhe dinjitoze për Gjermaninë. Këtu e kishin mbajtur shpresën rrethet politike të Rusisë kur ushtronin përfrikësim propagandistik. Megjithatë, më 1839, në artikullin e tij "Vështrim mbi vendet poshtë Danubit" (Blick auf die untern Donauländer), Falmerajeri, kishte shkruar: "Nëse jo të gjithë ndjekin gjurmët e kohës, atëherë një e ardhme tjetër në Europë dhe Azi u përket sllavëve". Më shumë se 70 milionë të gjakut sllav jetonin në Rusi, Prusi, Saksoni, Austri dhe Turqi. Për shumë shekuj këta qenë gjymtyrë të shpërndara, të cilave tani iu zgjua ndërgjegjja për një jetë të përbashkët me ndihmën e shkëlqimit të sferës më fisnike dhe më të talentuar, ndërkohë që perëndimi po lodhej dukshëm. Si element të tretë të "procesit botëror të krishterë", përkundrejt çështjes romane dhe gjermane, Falmerajeri vendosi çështjen sllave.


"Ndëshkimin e mendjemadhësisë islame" ai e shihte si "detyrë kombëtare" të sllavëve. Ndërkohë që popujt e mbetur të krishterë bënin pakte me armiqtë e besimit, në skajin lindor të Europës ishte ngritur një kolos i njerëzve të entuziazmuar nga besimi dhe të udhëhequr në mënyrë të zgjuar". Falmerajeri ishte njohur me literaturën ruse, kishte lexuar librin e baronit fon Haksthausen (von Haxthausen) mbi bashkësinë fshatare ruse ("mir") dhe shkrimin e Aleksandër Hercenit (Alexander Herzen) "Nga bregu tjetër" (Vom anderen Ufen). Ai kishte besim në fuqinë e pashterrshme të popullit rus. "Pretendimet e Rusisë për të ardhmen janë shumë të mëdha dhe forca që ka, kuptohet nga frika e Europës prej saj". Që nga viti 1842 Falmerajeri shkëmbente mendime me poetin rus Fjodor Ivanoviç Tjutçev, i cili që prej vitit 1822 ishte punësuar në legatën ruse të Mynihut. Tjutçev u përpoq ta bindte Falmerajerin që të përkrahte çështjen ruse.


Më 12 mars 1843 ky mbante shënim në ditarin e tij: "...hëngra te Tjutçevi. Ishte i kënaqur et praedicabat, laudes nominis mei apud sarmatas: tek unë mund të mbështetesh. Në të vërtetë, qenka merita ime që është vënë në qarkullim ideja e një Europe të madhe lindore të pavarur, e kundërta e një perëndimores". Më 11 tetor 1843 Tjutçevi i bëri Falmerajerit një ofertë të drejtpërdrejtë. Në ditarin e tij shtohet: "Mbrëmjeve pija çaj te Tjutçevi, ku bëheshin biseda të gjata e të fshehta dhe propozime zyrtare për të mbrojtur me penë çështjen perëndimore, d.m.th. për të nxjerrë në pah gjendjen e vërtetë të çështjes lindore përkundrejt Perëndimit, si ka ndodhur deri tani, por pa ushtruar trysni ndaj bindjes time, megjithëse Benkendorfi vitin që pasoi vazhdoi edhe më tepër". Falmerajeri nuk e miratoi ofertën dhe që nga ai çast filloi ta vëzhgonte politikën ruse në mënyrë më kritike. Kjo gjë shprehet në artikujt për udhëtimin e tij të tretë në Lindje, që e ndërmori më 1847-1848.


Ai shkoi në Kostandinopojë, Trapezundë dhe në Izmir (Smirna). Tani Falmerajeri e rishikoi pikëpamjen e vet që Turqia së shpejti do të shpërbëhej. Ai vuri re prirjet për reforma dhe lavdëroi burrat e përgjegjshëm të shtetit turk, sidomos sulltanin Abdyl Mexhid, që ishte njeri miqësor dhe i drejtë. Europa do të zhgënjehej "dhe, po t'i krahasoje, monarkia e vjetër e osmanllinjve do të dukej më e dobët përkundrejt shtetit të ri të krishterë të Heladhës". Fuqitë perëndimore duhet të bashkëpunonin për forcimin e Turqisë, në mënyrë që t'i vinin pritë epërsisë ruse: "Përforcimi i rregullit të tanishëm të shtetit turk është çështje jete për Europën".


Në mars të vitit 1848 Falmerajerit i erdhi lajmi në Izmir se ai, si pasardhës i Jozef Gërresit (Joseph Goerres) që kishte vdekur, duhej të merrte përsipër katedrën e historisë në Universitetin e Mynihut. Më 15 prill ai shkoi sërish në Mynih. Nuk mundi ta ushtronte detyrën e tij të re, sepse më 28 prill u zgjodh nga rrethinat e Mynihut si përfaqësues i tyre në Mbledhjen Kombëtare të Frankfurtit. Kjo pjesë e veprimtarisë e tij, për të cilën ai ishte pak i përgatitur dhe më pak i përshtatshëm, këtu nuk paraqet interes për ne.


Por ai ndjehej i detyruar ta çonte deri në fund detyrën e marrë përsipër. Pas shpërndarjes së Mbledhjes Kombëtare të Frankfurtit, ai mori pjesë në parlamentin e parë që u mblodh edhe një herë në Shtutgart, më 1849. Pasi veprimtaria e këtij institucioni përfundoi në mënyrë të dhunshme më 1 qershor 1849, Falmerajeri shkoi në mërgim në Zvicër. Në Mynih ai u detyrua të dilte në pension si profesor dhe madje u kërkua për tradhti të lartë nëpërmjet një shpalljeje, ku përshkruhej si kriminel. Pas një amnistie në prill të vitit 1850, ai u kthye sërish në kryeqytetin e Bajernit, ku jetoi si një dijetar privat, që mbahej me një pension të thjeshtë. Përveç kësaj, ai mundi t'i botonte materialet e tij në organet e Akademisë Bavareze të Shkencave dhe të shkruante artikuj në gazetat më të kërkuara.


Polemikat e Falmerajerit për origjinën e shqiptarëve


Shumë shpejt plasi lufta e Krimesë. Tani më shumë se asnjëherë Falmerajeri e paraqet Perandorinë Osmane si një shtet me vitalitet. Perëndimi do të pajtohet më shpejt dhe më sinqerisht me përpjekjet e Stambollit për arsimim, si dhe “me shthurjen e pandreqshme moskovite të të krishterëve të Bizantit”. “Turqit ende mund të ndihmohen, ndërsa grekët jo”. “Sundimi i Lindjes dhe njëkohësisht misioni i mbrojtjes nga rusët patjetër që i përkasin regjimit të padishahut, që po rinohet e qytetërohet dhe që është në raporte të mira me Europën”.


Pas luftës së Krimesë, vepra e fundit shkencore e Falmerajerit është punimi që keni përpara i përkthyer në shqip për herë të parë “Elementi shqiptar në Greqi” (Das Albanesische Element in Griechenland), i cili u botua në vitet 1857, 1860 dhe 1861 nga Akademia e Shkencave e Bavarisë. Vetëm pak kohë para vdekjes ai mundi të lexonte korrekturat e pjesës së fundit. Vdiq në të gdhirë të 26 prillit 1861.


Studimi i fundit i Falmerajerit ndahet në tri pjesë:


I. - Mbi prejardhjen dhe lashtësinë e shqiptarëve (Trajtesat e Akademisë Mbretërore Bavareze të Shkencave. Kategoria 3, vëll. 8, rubrika 2, f. 419-487).


II-III. - Çfarë mund të dihet me siguri për bëmat dhe fatin e popullit shqiptar që kur u shfaq për herë të parë në histori deri në rënien e tij nën zgjedhën e turqve mbas vdekjes së Skënderbeut (Po aty, rubrika 3, f. 659-739 dhe vëll. 9, rubrika 1, f. 3-110.)


Titulli i shkrimit të zhgënjen pak. Këtu nuk bëhet fjalë për dyndjen në Greqi të shqiptarëve fati i të cilëve atje gjendet më shumë në librin e tij për Morenë. Falmerajeri merret më shumë me etnogjenezën e shqiptarëve dhe historinë e tyre deri në fillimin e periudhës nën sundimin turk.


Njëkohësisht, shkrimi është edhe vazhdim i studimeve të tij për çështjen greke, gjatë shqyrtimit të së cilës dolën dy kampe, ai i “idealistëve”, që marrin shkas nga Heladha antike dhe sipas të cilëve grekët, falë “superioritetit të lindur”, së shpejti do të rivendosen në krye të popujve, dhe kampi i “realistëve” (ku ai pa dyshim bënte pjesë), sipas të cilëve duhej të asyetoje në mënyrë sa më të thjeshtë dhe të mos bashkoheshe me Heladhën, por me Bizantin. Këtu nuk mjaftonte të pranoje vetëm ekzistencën e një periudhe të sllavëve bizantinë; e nevojshme qenkej edhe një sakrificë e dytë: Duhej pranuar edhe se thuajse gjysma e perandorisë së re greke do të popullohej nga pasardhësit e shqiptarëve të ardhur nga Epiri dhe Iliria.


Falmerajeri i njeh të tëra burimet e disponueshme të kohës së tij dhe studimet për shqiptarët. Ai kishte lexuar shkrimet e Lajbnicit (Leibnitz), Tunmanit (Thunmann), Likut (Leake), Pukëvilit (Pouqueville), Ksilanderit (Xylander) dhe natyrisht tërë veprat e reja të Hanit (Hahn) dhe Bopit (Bopp).


Falmerajeri vlerësonte veçanërisht shumë Hanin (Johann Georg von Hahn): Ai ishte i vetmi europian i kulturuar që kishte shkelur tërë Shqipërinë, kishte hulumtuar cepat më të fshehtë të saj dhe kishte përvetësuar gjuhën e këtij vendi. ”Studimet shqiptare” (Albanesischen Studie) të tij i radhiste në veprat që bëjnë epokë.


Ashtu si Tunmani dhe Hani, edhe Falmerajeri e mbrojti autoktoninë e shqiptarëve dhe, me një vrull që do ta kishte merituar një objekt edhe më dinjitoz, iu kundërvu tezave të grekut Nikolaos Georgios Nikokles, i cili në disertacionin e tij “De Albanensium sive Schkipitar Origine et Prosapia” (Mbi autoktoninë e albanëve, d.m.th. shqiptarëve. Prejardhja dhe fisi) (Goettingen 1855) kishte pretenduar se shqiptarët qenkëshin dyndur nga Transkaukazi në Europë vetëm pas shek. VII, pak para magjarëve. Kjo çështje nuk ishte krejt e re, sepse prej kohësh dihej që në lashtësi dhe mesjetën e hershme në Kaukazin Lindor ekzistonte një vend, i cili nga grekët dhe romakët quhej Albania.


Banorët e tij, albanoi përfaqësonin një konglomerat fisesh të ndryshme, pak a shumë të afërm midis tyre, prej të cilëve çdonjëri fliste një dialekt të veçantë. Mbetjet e këtyre dialekteve duhet të jenë ruajtur në gjuhën e udëve. Duke u nisur nga ky fakt, më 1703 Vinçens Zmajeviç (Vinzenz Zmajeviæ), kryepeshkopi i Tivarit, pranoi një dyndje të shqiptarëve nga Kaukazi. Teza e prejardhjes kaukaziane të shqiptarëve në Ballkan sipas Nikoklesit ruhet ende. I fundmi mund ta ketë përqafuar këtë tezë Francesco Tajani. Falmerajeri e qorton zellin e njëanshëm të Nikoklesit dhe “ndjenjën kombëtare të kuptuar gabim”. Ai e quante fatkeqësi kombëtare nëse në Europë përhapej mendimi se shqiptarët qenkan pasardhës të ilirëve dhe, më e keqja, se ata qenkan të afërm në gjak dhe gjuhë me maqedonasit. Përpjekjen e Nikoklesit për të vënë në dyshim autoktoninë e shqiptarëve ilirë Falmerajeri e quan si “të paargumentuar historikisht, pa baza shkencore dhe jashtë çdo kritike”.


Në pjesët II e III Falmerajeri sjell një vështrim të përgjithshëm të historisë shqiptare që kur populli shqiptar përmendet për herë të parë në burimet historike deri në vdekjen e Skënderbeut. Ai u mbështet kryesisht në kronikat bizantine, në analet e Raguzës dhe në literaturën e pakët të dorës së dytë të botuar deri atëherë. Biografisë së Skënderbeut të Marin Barlecit, të cilën e quan një “libër heronjsh”, ai ia mohon vlerën më të madhe të burimeve dhe në këtë drejtim nuk mbetet krejt vetëm, sepse edhe historianë të tjerë e kanë kritikuar Barlecin. Veprat e Falmerajerit dhe veçanërisht “Fragmentet”, edhe sot kanë vlerë historiko-shkencore.


Por, për teorinë e tij mbi grekët janë shprehur edhe vetë dy nga biografët dashamirë të Falmerajerit. Historiani Ernst Molden shkruan: “Më në fund, si rezultat i të gjitha hulumtimeve më të reja për tërë kompleksitetin e kësaj çështjeje deri në një shkallë të lartë sigurie mund të shprehet ideja se teoria e Falmerajerit mund të pretendojë për saktësi vetëm në një masë shumë të kufizuar”. Atij nuk mund t’i mohohet merita që ka ndikuar pikërisht në lindjen e bitinistikës dhe në shkrimin e historisë në Greqi. Në këtë të fundit ka kontribuar edhe pala greke. Tronditja që u shkaktoi teoria e tij greke dhe sllave dijetarëve grekë, bëri të shkruheshin si përgjigje një sërë shkrimesh, të cilat nga mbrojtja fejtonistike dhe pamfletistike duhej të hapnin rrugën drejt shkrimit të vërtetë të historisë.


Shqiptarëve u takon të këmbëngulin se Falmerajeri ka qenë autori i dytë gjerman, që u përpoq të bënte një përmbledhje të historisë shqiptare nga fillimi i saj deri te vdekja e Skënderbeut. Ai nuk e ka shkelur vetë kurrë vendbanimin e shqiptarëve, megjithatë çështjen shqiptare e ka konceptuar si një pjesë të asaj greke. Për fat të keq, ai ka të drejtë kur parashikon se elementi shqiptar në Greqi me kalimin e kohës do të asimilohej nga elementi grek. Lidhur me këtë para pak kohësh një gjuhëtar gjerman shkruante: “Dialektet shqiptare gjenden në fazën e fundit të ekzistencës së tyre”.

- Përktheu nga origjinali: Nestor Nepravishta



· Prof.Dr.phil. Peter Bartl është albanolog gjerman me një veprimtari të gjerë shkencore, e cila përfshin një sërë fushash mbi historinë e shqiptarëve gjatë Perandorisë Osmane, marrëdhëniet shqiptaro-venedikase, ngulimet arbëreshe në Itali etj. Ai e zhvillon veprimtarinë e tij pranë Universitetit Ludwig-Maximilians në Mynih të Gjermanisë.


Ο Φαλμεράυερ κατέδειξε πως το πάλαι ποτέ ένδοξο αρχαίο ελληνικό έθνος
εκμηδενίσθηκε οριστικά το 589 μ.Χ. στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα
Μαυρικίου (582-602). Το τελειωτικό χτύπημα που εξολόθρευσε τον ελληνικό
πληθυσμό ήλθε το 746 μ.Χ. με τη σαρωτική επιδημία της πανούκλας που
θέρισε τους ελάχιστους εναπομείναντες Έλληνες. Το τελευταίο
επιβεβαιώνεται από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Κων/νο Πορφυρογένητο
(905-969 μ.Χ.) που εξιστορεί στα "Θεματικά". Εξάλλου όλα τα τοπωνύμια
της Πελοποννήσου ήσαν σλαβικά μέχρι και τον 19ο αιώνα. Το 1840, λίγα
χρόνια μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κρατιδίου, μεταλλάχθηκαν σε
ελληνικά.

[illyrianboyful]

GEGENET ose GEGET jon quajtur te tille se perkrahen Grigorin dhe u shkeruten nga dogma bizantine e Leonios,,,,,,,,,,skon asnji lidhje me emertimin Grek

lene ashensorin se asht nji shembull qesharak

ja nji shembull ku gjuha Greke "shqiptarizohet" ose ma sakte bastartizohet

trendafil= trianda fila (tridhjete flete) ,,,,,,,,,,,,,trendafil, dranafill,,,,,,,,,,,cfare bastartizimi
terfil= trifil (tre flete)

aha,

ke gjetë taman shkakun se përse Gegët quhen Gegë hahahaa, Gregë = Gegë = grek

por se juve ju kan thërritur evropianët grek, dhe s'ia keni filin, ky ka qen një emrëtimm i gabueshëm për ju mbase që ju nuk e thërrisni vehten grek në gjuihën tuaj, por Gegët po.


ke parë ti trendafil me tre flet??? unë kam parë me bile nja 20 flet dhe s'më çudit se ka edhe me 30 flet.

prisni o grek prisni, se s'paguni gjë për të pritur, është falas, por jeni duke e parë disfatën e historis suaj të vjellur, dhe po e shihni se jeni duke vdekur dhe asgjë s'po mund të bëni.

S'ju kemi fajë ne Shqipëtarët për shovinizmin e juaj ndaj popullit tonë, që me shekuj vërsuleni mbi popullin tonë si egërsira.

ky nuk duhet të jetë qëndrim juaji! Por qëndrim juaji duhet të jetë drejtësia dhe thënja e së vërtetës për popullin Shqiptar, e mos na dilni me të thënas shtazarake

gjaja se Populli Shqipëtar ka arrdhur në Balkan me turqit.

kjo është travestim i historis, dhe Bota e ka parë, Bota nuk ju konsioderon si grek të bardhët, por si fenikas egjiptianë. ndërsa Shqipëtarët jan të konsideruar si populli i bardhë i greqis
sepse në ato troje nuk ka patur popullë tjetër të bardhë!

[Kermilli]

Më lejoni të shpreh një tjetër opinion.. ja e kam sharrë unë aqilon ja se ka sharrë njeri, por këtu nuk mund tja hedhë të drejtën poshtë! Nuk e di si e zuri kjo krizë sinqeriteti dhe foli një gjë që në shumë raste është e vërtetë.

Pra me pak fjalë atë që do të thotë aqilua është se Arvanitasit e sotëm në Greqi shpesh (nuk mund të them gjithmonë) nuk duan të identifikohen me Shqiptarët. Të nisur nga kjo janë gati të bëjnë gjithçka, akoma dhe të mbrojnë teori si p.sh që Shqiptarët vijnë nga Azia dhe Arvanitasit janë vendas të lashtë në Ballkan që nuk kanë asnjë lidhje me Shqiptarët.

(Mos u nxitoni.. është e rëndësishme të lexoni me kujdes për mos të më vën mua fajin për gjëra të cilat nuk i përkrah!)

Por jo vetëm Arvanitasit! por edhe Shqiptarët emigrant, ka raste.. sidomos mosha e re, që nuk duan të identifikohen me Shqiptarët kur edhe aq sa kjo është e mundshme!

Për këtë çështje kam fol prapë.. dhe nuk dua të përsëritem, thjesht duhet të mbajmë mend emrin super të keq që kanë Shqiptarët (nuk e përkrah) edhe presionin indirekt shumë të madh që krijon shoqëria greke tek gjithçka që është e huaj dhe sidomos Shqiptare! gjermanët kanë bërë super krime në greqi por gjallë në botë nuk urrehen!

Keto qe thua jane mese te verteta, ke te drejte kur thua qe shoqeria Greke ka krijuar nje klime inferioriteti per te gjithe Shqiptaret por edhe per Ruset-bullgaret-Rumunet -Pakistanezet-Afganistanasit etj,etj, Por... keyu hyn nje POR e madhe, pasi ne Shqiptaret e ulim vete veten tone duke u stermunduar te hiqemi si GREKE, ose si Italiane, ndersa te gjithe ata qe siperpermenda nuk e kane problem fare te flasin gjuhen e tyre apo te deklarojne Prejardhjen e tyre, Nqs shkon sot ne ITALI do te shikosh shume Shqiptare dhe Shqiptarka qe stermundohen te hiqen si ITALIANE packa se nuk dine te flasin sic duhet as gjuhen , e njejta gje ndodh edhe ne Greqi, bile ne shkalle me te madhe se ne ITALI , Une e shikoj kur vijne ne Korce nga Greqia ose Italia dhe flasin Greqisht ose Italisht, njerez qe jane lindur dhe rritur ne KORCE deri ne moshen 30- 40 vjecare , te cilet kane 8 -9 vjet jashte dhe hiqen sikur e kane harruar gjuhen.
Pra me pak fjale ne Shqiptaret e KULTIVOJME VETE NDJENJEN E INFERIORITETIT dhe per kete nuk ju ve faj te huajve

[prishtina75]

[Kreksi]

Per ata qe ende nuk e kane kuptua se nga erdhen greket e pellazget, kanë end e kohe te mesohen... greket asnjehere nuk folen shqip as ne greqishte..; mos u mirrni me marrina, keta popuj si greket ashtu dhe pellazget, ishin fqinje atje tek deti kaspik e pastaj edhe ne Kaukaz, qe te dy erdhen ne trojet tona rreth 2300 para krishti, e vetmja gje eshte deshmuar se pellazget erdhne 300 vite para ketyre fqinjeve te tyre greke.. prandaj ai epiteti i Heziodit deshifrohet vetem me studime e jo me endrra e marrina siç i interpretojne disa kalama se gjoja "pellazget ishin aty para henes"
Nuk behej fjala per satrelitin e tokes OOOOOO njerez por Hezidi e ka fjalen per popullin "greke" qe atehere nuk kishin emer popujt por vetem amblema dhe greket mbanin amblenen e vizatuar me nje HAN =hënë.. !
Zot e shpetoft popullin shqiptar nga verberia .; dhe kur behe kalamajt te mirren me histori.. ruana zot !

Ne jemi autokton dinarik para pellazge e para greke.. lidhje nuk kemi me keta popujt aziatike..



Uploaded with ImageShack.us

[PELL-AZGAN]

per ata qe ende nuk e kane kuptua se nga erdhen greket e pellazget, kanë end e kohe te mesohen... Greket asnjehere nuk folen shqip as ne greqishte..; mos u mirrni me marrina, keta popuj si greket ashtu dhe pellazget, ishin fqinje atje tek deti kaspik e pastaj edhe ne kaukaz, qe te dy erdhen ne trojet tona rreth 2300 para krishti, e vetmja gje eshte deshmuar se pellazget erdhne 300 vite para ketyre fqinjeve te tyre greke.. Prandaj ai epiteti i heziodit deshifrohet vetem me studime e jo me endrra e marrina siç i interpretojne disa kalama se gjoja "pellazget ishin aty para henes"
nuk behej fjala per satrelitin e tokes oooooo njerez por hezidi e ka fjalen per popullin "greke" qe atehere nuk kishin emer popujt por vetem amblema dhe greket mbanin amblenen e vizatuar me nje han =hënë.. !
Zot e shpetoft popullin shqiptar nga verberia .; dhe kur behe kalamajt te mirren me histori.. Ruana zot !

Ne jemi autokton dinarik para pellazge e para greke.. Lidhje nuk kemi me keta popujt aziatike..



uploaded with imageshack.us

po mundohesh me injorancen tende dhe me karllekun e miqve te tu(plera studimesh francesesh)te na mbushesh mendjen,por a nuk e kupton edhe vet se po behesh i pa durueshem me pislleqet qe shkruan or gomar.
Gjuha shqipe esht muzike,dhe muzika ka rregulla,ato rregulla nuk mund ti di as ti dhe as 100.000.000 francez apo gjerman.gjuha shqipe ishte dhe eshte llogjike,doli nga llogjika,dhe qe ta kuptosh duhet llogjike or gomar.
Po do te flasim per pellazget,or gomar,,,duhet te lexosh per kultin e palles,te simboleve te pallave kudo ne bote,popo ne bote.pastaj a...nuk eshte populli shqiptar ai qe rrugen e hitorise e ka care me palle ne dore???kopilave modern na u vika keq sot per stergjyshet e tyre.

[arbereshi_niko]

Po po edhe ne islande..., vikinget flisnin shqip!
Po ça gallate...
Po si atehere, neve nuk kemi asnje dokument ne shqip?! Flasim pra nja 2000-vjetesh
Kur tjeret, psh greket kane edhe traktate ne filozofi, astronimi, politike dhe deri ne mjeksine qe ende sot e marrin per baze...
Qeni qepen te haje, une s'kam qene kurre ne Greqi, por neper bote i vleresojne me shume greket e vjeter se keta te sotmit...
Tani keta na dilkan shqiptar..., po athere urdheroni e na sillni "PROVA",e keshtu ti'a perplasim ne fytyre te gjithe dekaneve ne te gjitha
Universitetet e botes..., por jo hamendje qe dikush qe flet sa per te tretur ushqimin pasi na qesh bota pastaj...

[Kreksi]

Po po edhe ne islande..., vikinget flisnin shqip!
Po ça gallate...
Po si atehere, neve nuk kemi asnje dokument ne shqip?! Flasim pra nja 2000-vjetesh
Kur tjeret, psh greket kane edhe traktate ne filozofi, astronimi, politike dhe deri ne mjeksine qe ende sot e marrin per baze...
Qeni qepen te haje, une s'kam qene kurre ne Greqi, por neper bote i vleresojne me shume greket e vjeter se keta te sotmit...
Tani keta na dilkan shqiptar..., po athere urdheroni e na sillni "PROVA",e keshtu ti'a perplasim ne fytyre te gjithe dekaneve ne te gjitha
Universitetet e botes..., por jo hamendje qe dikush qe flet sa per te tretur ushqimin pasi na qesh bota pastaj...

..mos i degjo çka thojne kotri, nuk kane lidhje me gjuhen shqipe greket, e vetmja menyre eshte se atje kur ishin ne Kaukaz, (lexoje info imazhin) siper..greket dhe pellazget ishin qe atje fqinje dhe normale se ksihin ngjajshmeri mes tyre ne gjuhesi.. keto qe disa pretendojne jane vetem se huazime.. asgje tjeter....

[KORCARI 2]

HAHAHAHA I pa trajtueshëm je kili!!!

Nuk është faji ynë se Latinishtja si dhe gregishtja jan formuar nga SHQIPJA!

PESC = PESHK

ARA = ARA = tokë pjellore, punuse

PESCARA = ARAT E PESHQËVE ku kultivohej kultura peskatare në zona të rrethuara si ARAT

Une edi ndryshe,ishin 5 greke atje

[Akili-A]

..mos i degjo çka thojne kotri, nuk kane lidhje me gjuhen shqipe greket, e vetmja menyre eshte se atje kur ishin ne Kaukaz, (lexoje info imazhin) siper..greket dhe pellazget ishin qe atje fqinje dhe normale se ksihin ngjajshmeri mes tyre ne gjuhesi.. keto qe disa pretendojne jane vetem se huazime.. asgje tjeter....

tani le te flasim me fakte e jo me info imazhe.
1-ku e ke faktin qe greket dhe pellazget kane ardhur nga kaukazi???
2-thua qe kane ardhur ne 2300 bc. kur dihet boterisht qe termi Elen mendohet te jete perdorur ne 1500 bc emertim i princit Elin qe i vuri te gjithe fiseve qe ai sundoi. termi grek eshte me i vonshem.
dhe fiset qe sundoi ishin pellazge. pra Helenic eshte terminologji qe ka kuptimin e civilizimit ne periudhen pas 1500-tes. e jo nje fis i caktuar, shume me vone fiset u identifikuan me Helenizmin si rrace, pasi kishin marre kete kulture.
3-nuk e di ti akoma qe Pellazget nuk jane nje fis i caktuar, por eshte nje me teper nje "terminologji kulturore" apo nje epitet qe ju vu nga greket e mevonshem, fiseve lokale qe nuk u helenizuan kulturalisht pas viteve 1100bc.
ky term per here te pare haset ne shkrime rreth viteve 800 bc. por ne mitologjine greke te shkruar me vone Pellazget trajtoheshin si njerezit e pare te botes, madje Herodoti tregon se emri ka ardhur nga nje mbret
i quajtur Pelasgus ne vitet 1900 bc ne Arcadia ne peloponezin e sotem, i cili e quajti mbreterine e tij Pelasgia, ku ne shekujt ne vazhdim u krijua " ajo qe ne njohim sot si civilizimi Mikenian. (1600-1100)"
Madje pasardhesit e Pelazgut u shtrine ne gjithe greqine, ilirine dhe italine e jugut. kryesisht pas dyndjes se fiseve Dore ne Mikene, ky qyeteterim u perhap edhe me shume, shkrime, sende e shpata te periudhes Mikeniane
jane gjendur nga Irlanda e Anglia, ne Bavari te Gjermanise, ne Azine e vogel e Gjeorgji e Kaukaz.
4-nuk e di akoma qe, Civilizimi Mikenian ka ardhur nga Kreta?? dhe eshte vazhdim i civilizimit Minoan kretan.
ky civilizim fillon nga 3500bc deri ne 1100bc. ku brenda perfshin edhe ate Mikenian si nengrup te tijen.

qasja shkencore behet vetem duke studiuar civilizimet,
eshte gafe e madhe te fillosh studimin nga ana racore apo fisnore, pasi raca dhe fise te ndryshme jane asimiluar brenda ketyre civilizimeve..
pasi deshmia e vetme e racave dhe fiseve eshte civilizimi.

[Tonton]

Po te lexosh mitologjione 'greke' mund te gjesh ngjashmeri sa te duash ne emrat dhe epitetet ne shqip.

Titans = Te tan (Te gjithe, 12)
Zeus = Zot
Aphrodite = Afro Dite (Agmija/Lindje)'she was born when Cronus cut off Uranus's genitals and threw them into the sea, and she arose from the sea foam'
Cronus = Kurona (i kuronuari) Cronus envied the power of his father, the ruler of the universe, Uranus. Uranus drew the enmity of Cronus' mother, Gaia, when he hid the gigantic youngest children of Gaia, the hundred-handed Hecatonchires and one-eyed Cyclopes, in the Tartarus, so that they would not see the light. Gaia created a great stone sickle and gathered together Cronus and his brothers to persuade them to castrate Uranus
Ginats = Gjigandet
Hera = E re, (Hera (pron.: /ˈhɛrə/; Greek Ἥρα, Hēra, equivalently Ἥρη, Hērē, in Ionic and Homer) is the wife and one of three sisters of Zeus in the Olympian pantheon of Greek mythology and religion. Her chief function is as the goddess of women and marriage.)
Reha = Reja (Mythographer Karl Kerenyi suggested that the consonance might ultimately derive from a deeper, pre-Indo-European language layer: indeed the sign combination ro-ja, which is someone with great power, is attested in Linear )
Apollo = E/I polli (Apollo has been variously recognized as a god of light and the sun, truth and prophecy, healing, plague, music, poetry, and more.)
Poseidon = Posedon
Demeter = Dhe mara (Demeter (/diˈmiːtər/; Attic Δημήτηρ Dēmētēr. Doric Δαμάτηρ Dāmātēr) is the goddess of the harvest, who presided over grains and the fertility of the earth.)
Presefone/Kore = (Persephone (pronunciation: /pərˈsɛfəniː/, per-SEH-fə-nee; Greek: Περσεφόνη), also called Kore (/ˈkɔəriː/; "the maiden"),[1] is the daughter of Zeus and the harvest-goddess Demeter, and queen of the underworld. Homer describes her as the formidable, venerable majestic queen of the shades, who carries into effect the curses of men upon the souls of the dead.)
Gaia = Gjeja
Eris = E kris (Eris (Ancient Greek: Ἔρις, "Strife") is the Greek goddess of chaos, strife and discord, her name being translated into Latin as Discordia.)
Athena = E thena (Athena/Athene (pron.: /ˈpæləs/; Παλλὰς Ἀθηνᾶ; Παλλὰς Ἀθήνη), is the goddess of wisdom, courage, inspiration, civilization, law and justice, just warfare, mathematics, strength, strategy, the arts, crafts, and skill.)
etj etj etj