Rama viziton Beogradin, incident diplomatik ne konferencen per shtyp

[ATMAN]

a besoni ju domethenjave e numrave ???


Ahmet Zogu ishte kryeministri i 11 i shqiperise

Enver hoxha ishte kryeministri i 22 i shqiperise

Edrama eshte kryeministri i 33 i shqiperise



(pune madhe fort se nuk besoni ju te domethenja e numrave,edhe ato kane kuptimin e tyre)

1+1=2

2+2=4

3+3=6

6 eshte simbol i djallit te mallkuar

[ane]

Ja analizo ket shkrimin me poshte, meqe ne te djathtet ju kemi inat ju trimave te rilindur...:

(ANSA) - BELGRADO - Incidente alla conferenza stampa congiunta fra il premier serbo Aleksandar Vucic e il collega albanese Edi Rama, che compie oggi una storica visita a Belgrado, la prima in Serbia di un capo di governo di Tirana negli ultimi 68 anni. "La questione del Kosovo è risolta, ora è un Paese indipendente", ha detto Rama nella sua dichiarazione ai giornalisti.
Le parole hanno suscitato la dura reazione di Vucic. "Non mi aspettavo una tale provocazione", ha detto. "Sono dispiaciuto del fatto che Rama abbia utilizzato questa occasione per parlare di temi non concordati. Questo non posso consentirlo, ed è mio compito non permettere a nessuno di umiliare la Serbia a Belgrado", ha affermato visibilmente contrariato Vucic. "Non so quale collegamento abbia Rama con il Kosovo. Il Kosovo è parte della Serbia secondo la costituzione, e non ha mai avuto e non avrà alcun rapporto con l'Albania", ha aggiunto il premier serbo. Nonostante l'incidente sul Kosovo, Vucic ha poi detto di voler continuare i colloqui con Rama.
La visita di Edi Rama era in programma il 22 ottobre, ma era stata rinviata dopo i gravi incidenti alla partita di calcio Serbia-Albania del 14 ottobre scorso a Belgrado. (ANSA).

I bera nje google translate ketij shkrimi dhe nuk pashe asgje shqetesuese por pasi google translate nuk eshte menyra e duhur per perkthime adekuate te kisha lut te na e analizosh neve qe nuk dim italisht ,cka ka shqetesuese ky shkrim ?

[xhori]

I bera nje google translate ketij shkrimi dhe nuk pashe asgje shqetesuese por pasi google translate nuk eshte menyra e duhur per perkthime adekuate te kisha lut te na e analizosh neve qe nuk dim italisht ,cka ka shqetesuese ky shkrim ?

me mire e ke kuptuar ti qe nuk di italisht se sa pallati 76

[mia@]

I bera nje google translate ketij shkrimi dhe nuk pashe asgje shqetesuese por pasi google translate nuk eshte menyra e duhur per perkthime adekuate te kisha lut te na e analizosh neve qe nuk dim italisht ,cka ka shqetesuese ky shkrim ?

Shkrimi eshte thjesht informues. Eshte kapur vetem me qendrimin, opinionin e Vucic ndaj vizites me Edin. Shpreh pakenaqesite e tij. Ashtu si dhe neser gazeta mund te shkruaj cmendon Edi ne lidhje me takimin me Vucic. Kaq.

[Darius]

Beogradi: Sukses, deshtim apo ruajtje e status quo-se?


Nga Valbona Karanxha


Ajo cka ndodhi në Beograd ka ndezur shumë debate në Shqipëri por edhe në Sërbi. Ka pasur qëndrime positive ndaj Kryeministrit të Shqipërisë Edi Rama në lidhje me fjalimin e tij në Beograd dhe ngritjen e tij në një simbol patriotizmi. Por, në mënyrë që të jemi më të qartë dhe objektiv, duhet të kuptojme nivelet e ndryshme të kësaj vizite dhe treguesit matës të suksesit, deshtimit, ose ruatjes të status quos midis dy vendeve.

Presioni në të cilin ndodhej Rama në vizitën e tij ishte i parashikuar nga shumë nivele politike të brëndëshme, dhe ndërkombëtare, këto si rrjedhojë e trysnisë nën të cilën dy vëndet ndodhen për të filluar një farë bashkëpunimi dypalësh. Qëndrimet e publikut ishin shtrirë në të gjithë spektrin, nga ana e aprovimit ndaj vizitës deri tek ajo e pengesës dhe protestimit në aeroport, por duke përfshirë këtu edhe palën serbe (nacionaliste) e cila kundërshtonte ardhjen e Ramës. Disa nga qëndrimet kundër vizitës së Ramës në Beograd u cilësuan si përcarëse në rajon, dhe nga ana tjetër vajtja u konsiderua si e domosdoshme për të vendosur urat e miqësisë në rajon.

Në fakt, bashkë me kolegët në Rrethin e Ferrit dhe Bleta Shqiptare u shprehëm hapur që vizita e Ramës ishte e pavënd dhe jo në kohë të përshtatshme. Ishim të bindur që nuk rrahëm ujë kot në hava, këto ishin gjëra që cdokush me sens dhe llogjikë të kthjellët do ta kuptonte që nuk ishte koha ende për të filluar negociata sepse ngjarjet e stadiumit ishin ende të freskëta. Këtu duke marrë edhe ne konsideratë faktin se publiku sërb me ardhjen e Vucicit në pushtet ka pritshmëri tjetër ndaj tij, dhe kjo u vërtetua katërcipërisht nga i gjithë takimi të cilin Vucic e quan të dështuar, ndërsa Rama e quan sukses.

Në planin politik, nuk mund të mohoet fakti që koha e vizitës së Ramës ishte mjaft e papërshtatshme dhe nuk parashikonte të jepte një produktivitet në krijimin e reciprocitetit dhe sheshimin e diferencave politike midis dy vëndeve lidhur me cështjet me te nxehta të rajonit . Axhenda politike e Ramës nuk ishte mjaft e qartë, e berë publike pak a shumë në fjalimin e tij mbajtur në konferencë shtypi, Rama e tregoi që ishte mjaft i ndikuar nga BE për hapjen e urës së bashkëpunimit. Mirëpo bashkëpunimi përpara krijimit të djalogut nuk mund të realizohet, dhe dialogu nuk mund të ndodh kur vetëm njëra palë është e interesuar sepse ndryshe kthehet në monolog. Sigurisht që Rama e kapërceu hapin e vendosjes së dialogut dhe harroi për një moment se pala serbe ishte e sforcuar në pritjen e tij dhe e detyruar nga presioni i BE, keshtu që gjuha e përbashkët mungoi, dhe nje pjesë e vizitës së tij në Beograd ishte mosfunksionale.

Në kontekstin politik, muajin e fundit Serbia është gjendur në një dilemë të fortë duke u përballur me personalitete politike të cilët kanë qënë të hapur për qëndrimin që i kërkohet Serbisë. Së pari, Senatori Amerikan Chris Murphy (D), vuri në pah domosdoshmërinë e integrimit të Serbisë ne BE, dhe shprehu shqëtësimin e tij për përfshirjen e saj nën influencën Ruse, gjithashtu Serbia është vënë përpara presionit rus dhe Vladimir Putinit që kërkon të tërheq vëndet të cilat anëtarësimi në BE po provon të jetë një proces jo frutdhënës, dhe e treta Serbia ndodhet në një situate politike jo të favorshme me Shqipërine e cila u krijua mbas reprezaljeve në stadiumin e Beogradit gjate ndeshjes Shqiperi Sërbi. Këto tre lloj situatash kërkojnë vëmëndje të vecantë nga K/M sërb i cili në këto momente po vuan të krijoj balancat dhe prioritet. Duke u vënë në pozita llogaridhënëse nga populli dhe elektorati i tij, Vucic i duhet të sakrifikoj dikë, dhe humbja më e vogël dhe e pavlerë për të në këto momente është sfidimi i delegacionit shqiptar mbas prononcimit të Edi Ramës. Po duket që Vucic nuk ka stomak të përtyp deklaratat e Edi Ramës dhe i mungon toleranca për cdo gjë që mban emrin shqiptar.

Për të kuptuar se cila ishte axhenda e Ramës në fushën politike duhet kuptuar se cfare kerkon Rama nga ky takim.


E para Rama do me cdo kusht të ketë përkrahje ndërkombëtare, tashmë ftohtesia e SHBA e ka ulur vet konfidencën e tij në diplomacinë ndërkombëtare. Kjo rënie e besimit pasqyrohet në vizitën e fundit pothuajse jo zyrtare ne SHBA, ose në dy vizitat e fundit në SHBA. Ramës i duhet një mbështetje ndërkombëtare sepse me të vijnë dhe favoret ekonomike nga Europa dhe potenciailsht nga vende të tjera. Mirëpo Rama është në periudhe prove tani, dhe nga shumë vizita që ka bërë nuk ka sjell asnjë produktivitet në vënd, përmënd këtu vizitën e tij në Kinë, si edhe samitet ndërkombtare të cilat janë të mbushura më burokracira dhe jo produktivitet.

E dyta, Rama nuk mund t’i shpëtonte pa e përmendur problemin e Kosovës, por edhe kjo si të thuash doli një shashkë për disa arsye. Cila ishte përqasja e Ramës? Një diskurs, në të cilin thuhet se Kosova është shtet i pavarur dhe i njohur nga 108 shtete dhe kur ndërkohë ju drejtua Vucic se ju jeni te mikpritur cilido te jete perceptimi juaj mbi Kosovën, sikur janë paradokse dhe sinjale mikse që dërgon Rama. Por në të vërtetë nuk tha ndonjë dicka që nuk dihej. Kosova është shtet i pavarur dhe Vucic e ka më se të qartë, dhe nuk është hera e parë që e dëgjon. Vucic e quajti provokim sepse detyra e tij si K/M i zgjedhur ja donte të mbante qëndrim, madje për të mbajtur elektoratin Vucic si të thuash qëlloi veten e vet në këmbë me plumb me deklaratën që bëri. Padyshim që Vucic i ka marrë parasysh tërheqjet e veshit dhe e mbylli vizitën e Ramës në një darkë misterioze dhe të shpjegueshme vetëm për të treguar se ai i hedh provokimet mbas krahëve dhe është i prirur për t’i hapur rrugë dialogut në të ardhmen.

E treta qëndron në pyetjen; a ka vënd për bashkëpunim kulturor dhe akademik ndaj dy vëndeve, sigurisht që ka, por kjo nuk është dicka që mund të vendoset si urë fillimisht. A mund të quhet si sukses, pa dyshim po, por nga ana tjetër, cili është interesi ynë në këtë mes. A po i japim të drjetën e studimit shqiptarëve në Luginën e Pershevës? Përpara se të bëjmë një dicka të tillë duhet të mbahet një qëndrim rigoroz për shkeljen e të drejtave dhe lirive civile të shtetasve shqiptar të asaj zone, dhe kjo nuk mund të kryhet me një vizitë, me një fjalim, por me anën e një bashkëpunimi dhe kërkesë të fortë llogarie ndaj qeverisë sërbe. Nuk mund të merren inisiativa duke anashkaluar problemet jetike të pasigurisë së shqiptarëve në atë zone dhe si kompesim t’i japim te drejta studimi. Shqiptarët e Pershevës ndodhen në një botë të vecuar, vetmuar dhe jo shqiptare, prandaj ata meritojnë rëndësi të vecantë, përtej mardhenieve zyrtare.

Përfundimisht, Edi Rama shkoi në Beograd me axhendë personale, të frymëzuar nga BE. Por duhet kuptuar që BE ka axhendën e vet dhe proceset e saj janë të mbushura me shumë burokracira të lodhshme. Këmbëngulja për t’u bërë pjesë e saj i shërben atij si forcë lëvizëse për të imponuar axhendën e tij në rajon. Por deri tani sic e thashë më lartë Rama nuk ka krijuar ende një imazh të tijin përvecse atij të një kozmopoliti europian i cili nuk është ajo që i duhet vëndit sepse një imazh i tillë nuk ka thelb edhe substancë për pozitiën e tij në Europë dhe rajon.

[Elian70]

La Diplomazia può essere definita come l'insieme dei procedimenti attraverso i quali uno Stato mantiene le normali relazioni con altri soggetti di diritto internazionale (Stati esteri e altri enti aventi personalità internazionale), al fine di contemperarne gli interessi in contrasto e di favorire la reciproca collaborazione per la soddisfazione di comuni bisogni".

p.s. para se ti pergjigjeshim titullit te temes, do ishte mire te dinim se: Cfare eshte Diplomacia?

[Darius]

Edi, nuk më duhesh si “baba i kombit”!

nga Baton Haxhiu


Në Ballkan të gjithë liderët bejnë përpjekje të ndërtojne një imazh të pëlqyeshëm evropian, por lëkura e nacionalistit, rrugës iu pëlqen më shumë.

Me fuqinë që e mori, pas vizitës në Beograd, Rama ka arritur kulmin. Mund të marrë vendime të rëndesishme për vendin. Eshtë dhe mund të jetë i pakontestueshëm edhe për një kohë.

Por mund ti ndodhë edhe e kunderta?!

Po e kapën ethet nacionaliste, po u zhyt në atmosferën e histerisë së masave, sic ndodh zakonisht në rrajon, do të kemi një deja vu ballkanike. Kështu ka ndodhur me Gruevskin, Gjukanoviqin, liderët e Kosovës, Bosnjës, Bullgarisë, Kroacisë.

Por jashtë këtij konstatimi paragjykues për Ramën po mundohem te analizoj vizitën e tij ne Beograd. Cfare solli ajo dhe cfarë pritet prej saj?



Në sferën publike serbe i gjithë takimi u përmbyll me konstatimin se: Edi Rama dëshmoi kulmin e «arrogancës shqiptare» me qëndrimet rreth shtetit të pavarur të Kosovës. Në mediat shqiptare diskutimi duket më plural dhe vazhdon në tri drejtime:

Analistë të shumtë vizitën e Ramës konsiderojnë ripozicionim epokal të politikës shqiptare, pasi ajo ka larguar perden e inferioritetit dhe ka vendosur të ecë me dinjitet, integritet dhe vendosmëri drejt një politike siç i paska hije një shteti.

Zëra ende në minoritet janë kundër euforisë, ekzaltimit të masave dhe shumicës së mendim bërësve shqiptarë. Ata e minimizojnë „eskpeditën“ e kryeministrit shqiptar përgjatë Serbisë e tokave shqiptare duke e quajtur atë si vizitë të pavlerë, sepse sipas tyre ai atje nuk tha asgjë, çka duhej të thotë për masakrat serbe, për akuzat e rënda të Vuçiçit pas ndeshjes së famshme e shumë çështjeve tjera të hapura të kësaj kategorie.

Kemi edhe grupin e tretë të atyre opinionistëve të veçantë, që mund të numërohen në gishta e që thonë se Edi Rama ka rënë viktimë e nacionalizmit shqiptar duke dashur t’ia kalojë Sali Berishës dhe të pozicionohet si «baba i kombit». Ata i ka irituar sidomos përzierja e Ramës në çështjet e Kosovës.

Përtej gjitha këtyre interpretimeve – pa i përdorur edhe ato iracionale – vizita u krye.

Po si ndodhi ajo në të vërtetë?

Vizita pertej interpretimeve

Kryeministri shqiptar mbrriti në Beograd me një parahistori të trazuar. Dy qeveritë me javë akuzuan njëra tjetrën se nuk janë në rrugën e duhur të hyrjes në BE. Serbia akuzoi qeverinë shqiptare se ndjek strategjinë e krijimit të „Shqipërisë së Madhe“.

Kryeministri shqiptar pikërisht nga këto akuza një pjesë të mirë të fjalimeve dhe intervistave të tij i kishte përqëndruar në shpjegimin e këtij kontesti. Retorika e tij të krijonte përshtypjen se misioni i vizitës ishte më shumë t’i çlironte fqinjët nga paranoja e formulës së vetëprodhuar të «Shqipërisë së Madhe», se sa për pjesën tjetër të axhendës, e cila rrezultoi e një rëndësie të veçantë sidomos për shqiptarët që jetojnë atje.

Megjithatë mediat nuk e vlerësuan sa duhet lutjen e Ramës për t’iu ikur anktheve mitologjike. Për to sensasionin e bëri deklarata që i ftonte serbët të bëhen realistë dhe të njohin pavarësinë e shtetit të Kosovës. Me këtë deklaratë që e nxiu Vuçiçin, Rama shpërfaqi edhe një defekt të BE-së dhe shumë shteteve perëndimore. Ato bëjnë një lojë të pasinqertë me serbët; nga njëra anë kanë pranuar pavarësinë e Kosovës e nga ana tjetër duket sikur qëllimisht i lënë sërbët nën mëshirën e politikave të manipulimit dhe hipnozës masive për çështje votash. Vuçiç, Daçiç, Nikoliç e dinë se Kosova është e pavaraur dhe shtet më vete dhe se gjasat për ta kthyer nën Serbi do ta bënin edhe iluzionin të bëj vetëvrasje, atëherë pse gjithë ky teatër? Për çështje të brendshme?

Rama nuk është i brendshëm dhe ai pretendon se këtë deklaratë e ka menduar si ndihmë për homologët e tij që t’i ikin politikës së vetëmashtrimit dhe të përqendrohen drejt një Evrope me fqinjësi të mirë dhe paqë.

Për këtë arsye vizita e Ramës në Beograd në fakt doli një cenurë epokale, jo për supremcinë shqiptare në diplomaci e politikë, por për një mesazh tjetër: pa transparencë, korrektësi dhe njohje reciproke të shqiptarëve e serbëve, ata nuk iu ndihmon as BE dhe as kush tjetër.

Histeria e masave

Masat shqiptare nuk kishin se si reagojnë ndryshe, përveç se me pritje solemne, eufori, histeri. Kjo nuk ia vë vulën e falsicitetit asnjërës teori mbi psikologjinë e masave që nga Gustave le Bon, Canetti, Ortega, Bernays e kompani. Masat veprojnë sipas një dinamike të tillë gjithandej. Ato reagojnë iracionalisht. Natyrisht që ky irracionalitet është edhe pasojë e një politike diksriminuese të serbëve ndaj shqiptarëve, kështu që të fundit veçse mobilizohen për të shfryrë frustracionet e natyrshme dhe për të festuar një akt që u jep statusin e të barabartëve. Dhe për të qenë korrekt: ragimin shqiptar ndaj vizitës së Ramës nuk e krahason me revoltën e mediave dhe partive serbe, të cilat vazhduan me avazin e vjetër.

Gjykimet ndaj masave, as që duhet të ishin temë e mendimbërësve, shqetësim i tyre duhej të qe prognoza se si do të sillet Edi Rama këtej e tutje? Mos rrezikon të dehet me këtë eufori histerike duke menduar se u bë «babai i kombit» pas ecejakës kryq e tërthor tokave shqiptare për tu kthyer në Tiranë? Ai është qenie subjektive si çdo tjetër dhe kjo mund t’ia përdhos zemrën dhe frymën dhe të besojë vërtet se është kryeminsitri i gjithë shqiptarëve edhe de facto. Siç besonin ca pararendës të tij dhe u shndrruan në figura komike salloneve të diplomacisë ndërkombëtare.

Diskursi – si gjithmone

Grupi A i opinionistëve ka të drejtë. Kryeministri shqiptar demonstroi gatishmërinë që të bëjë fqinjësinë e mirë me transparencë, realopolitikë dhe pragmatizëm. Grupi B është i nevojshëm si korrektor histerish masive, por e ka huqur analizën; nuk quhet një vizitë prej ku kthehesh me plotë nënshkrime për të drejtat e komunitetit tënd në një shtet tjetër, e pavlerë. Nuk shkohet në Beograd që ta ftosh mikpritësin në duel përmes akuzave se ka bërë krime, kur ai dridhet e fillon të qajë, qoftë edhe vetëm kur i përmend Kosovën e pavarur. Step by step politika e Ramës karshi Serbisë duket e shëndoshë. Vetëm se masat duhet ta ruajnë edhe atë që të mbetet i shëndoshë dhe mos të pushtohet nga kompleksi i madhësisë. Këtë sinjal kërkon ta japë grupi C, mirëpo në thelb me një absurditet siç i shkon për shtat: Pse Edi Rama flet për Kosovën? Pse flet Merkel, BE dhe gjithë tjerët për Kosovën. Të fundit edhe kur druajnë të flasin mund t’i kuptojmë, por shqiptarin Edi Rama nuk do ta kuptonim kurrë, nëse jo për diçka tjetër përveç kontestit se pa paqe ndermjet serbeve dhe kosovarëve as rajoni nuk mund të shpreojë kurrë në një hyrje në BE.

Kjo politikë e tij ndoshta e bën Edi Ramën si lider të preferuar të ndërkombëtarëve në Ballkan. Xhelozia serbe është e ntyrshme, po aq sa edhe krenaria e shqiptarëve që ta kenë një lider të tillë, i cili hyrjen në BE e ka kuptuar si mundim e jo si shoë për interesa të brendshme ditore.

Raporti me Brukselin

Në raport me rajonin tonë, Brukseli është në një lloj ngërçi. E lodhur nga kriza ekonomike dhe presioni i madh nga Rusia, BE-ja nuk ka më ide të reja se si t’i qaset rajonit tonë. E vetmja linjë, ku të gjithë pajtohen është se duhet penguar ndikimin rus në Ballkan dhe duhet ndaluar zgjerimi i mëtejshëm i BE-së, së paku edhe për 10 vjet. Marrë parasysh presioni rus mbi BE-në, ekziston rreziku që BE-ja të investojë në të gjitha format në Serbi, me idenë se kështu po e afrojnë Serbinë drejt BE-së dhe po e largojnë nga Beogradi.

Kjo politikë dyfytyrëshe e Serbisë, për momentin, është arma më e fuqishme që ka Beogradi dhe që mund të tregohet e dëmshme për interesat e Shqipërisë. Shqipëria duhet ta neutralizojë këtë lojë të Beogradit dhe të ngrihet mbi lodhjen e Brukselit. Po ashtu, dua të përkujtoj se fuqia politike e Jugosllavisë së Titos ka buruar pikërisht nga ajo se, në një kohë konfliktesh dhe lodhjeje globale, Tito ishte burim i ideve të reja, përtej konfliktit dhe lodhjes nga rrethi vicioz i gjërave të përsëritura ndër breza. Kjo e bëri Titon një lider të rangut botëror dhe Jugosllavinë thithëse të investimeve dhe qendër të fuqisë politike.

Për dallim nga liderët e tjerë të rajonit, Kryeministri Rama deri në Beograd ishte model i evropianit të ri në rajon, dhe ne të gjithë duhet të punonim fuqishëm mbi këtë fakt.

Shqipëria si promotore e ideve konkrete, përtej obligimeve që të gjitha vendet i kanë nga Brukseli, duhet të ishte fuqizim i këtij modeli. Në këtë kontekst, vizita në Beograd ishte një rast ideal për të fuqizuar këtë imazh të Kryeministrit Rama dhe të Shqipërisë.

Nuk e dimë a u arrit ky qellim, por një gjë duket e sigurt, shqiptarët fituan një lider kombëtar, sic zakonisht e kërkojnë, por, nuk e di, nëse më këtë që ndodhi do arrijnë ta ruajnë liderin me ide evropiane. Sfida për këtë dilemë i takon vetë Ramës. Nëse Kryeministri Rama lejon që “incidenti” diplomatik në Beograd të shënojë fillimin e rrëshqitjes drejt një populizmi, që sado që në fillim mund të duket atraktiv me kalimin e kohës domosdo që rrezikon të marrë nuanca iracionale.

Si rrjedhojë, populizmi do të zbresë në nivele të poshtme të shoqërisë, do të kthehet në ushqim shpirtëror për masa dhe më pas do të ketë një ndikim të madh mbi vetë politikën. Mos harro se ata qe te ben tradhetar para se te udhetoje ne Beograd, të bënë baba të kombit sapo u ktheve nga atje. Te njëjtit mund të të rrenojne dhe të vrasin po s’iu pelqeve atyre. Mos u bej si ata se nuk të duhet. Qendro si Edi Rama. Nuk më duhesh si Baba i kombit

[Darius]

Vizita e Ramës si kapërcim i tribalizmit politik


Ishte jashtëzakonisht e suksesshme vizita e kryeministrit Rama në Beograd e Preshevë. Ai, jo vetëm arriti të dëshmonte një kalibër të ri të politikanit ballkanik, por njëherazi i dha një goditje të fortë një tradite të mykur të politikanit tribal shqiptar. Politikani tribal shqiptar, si model, nuk pyet për ngarkesë ideologjike të politikës së tij, nuk pyet për dinjitet të njeriut, nuk do t’ia dijë për aspirata të vërteta lirie sepse në të vërtetë nuk e kupton atë. Për politikanin tribal, thelbi i veprimit politik është pushteti vetëreferues me lakenj rreth e rrotull.

Vetë natyra antropologjike e politikanit tribal e formëson atë që të ketë vizion të ngushtë të marrëdhënieve politike dhe “ndërkombëtarja”, si hapësirë e ushtrimit politik, është për të e huaj, e frikshme, armike që cenon pushtetin e tij të vogël tribal. Përjashto Ismail Qemalin dhe Edi Ramën, shumica e politikanëve të tjerë të 100 viteve të shtetit shqiptar janë viktima të modelit “politikan tribal”. Studimet që shënojnë themelin e antropologjisë politike, nga M. Fortes dhe E. Evans – Pritchard me “African Political systems”, dëshmojnë se aktiviteti politik në një shoqëri pa shtet të organizuar mirëfilli është tipik tribal.

Ku qëndron merita krejt e veçantë e Ramës? Nëse ndiqet me vëmendje ligjërimi politik dhe publicistik i Ramës, ai tejshquan fort disa elemente komunikuese gjuhësore: “kapërcimin e politikës së vjetër” dhe “gjenerata tjetër”. Ky fakt dëshmon se ai ka kapur thelbin e mënyrës se si luftohet politika tribale. Ajo nuk luftohet në të njëjtën fushë beteje me të, sepse aty humbet beteja pasi politikanët tribalë janë të stërvitur mirë në atë arenë. Atëherë, vizita në Serbi ishte një ndër mundësitë e arta të Ramës për t’i sulmuar nga një terren që i shqetëson shumë politikanët tribalë. Ja si e realizon ai këtë luftë në përputhje me qëllimin e vizitës:

“Është e qartë për ne, si drita e diellit, se suksesi i çdonjërit prej vendeve tona në rrugën e integrimit europian dhe të zhvillimit ekonomik dhe social lidhet ngushtë me suksesin e rajonit si i tërë. E gjithmonë e më ngushtë do të lidhet vit pas viti. Të predikosh të kundërtën do të thotë të jetosh në kollajllëkun e retorikës pa të ardhme të së shkuarës së Ballkanit”. (Fjala e mbajtur më 11 nëntor në konferencën e përbashkët për media me kryeministrin Vuçiç. Beograd. 2014). Integrimi europian është fusha e re e betejës ku politikanët tribalë humbasin, ndërkohë që “të jetosh në kollajllëkun e retorikës pa të ardhme të së shkuarës” – është përshkrimi brilant i hapësirës jetike të politikanëve tribalë. Edhe fjala turke “kollajllëk” e shpreh mirë frymëzimin me natyrë tribale dhe impaktin kulturor të trashëguar.

Fraza tjetër interesante e fjalimit politik të Ramës është “gjenerata tjetër”. Ja si shprehet:

“Unë besoj se është një shans për vendet tona, që sot qeverisen nga një gjeneratë tjetër. Dua të besoj se gjenerata e re që qeveris sot Serbinë, do t’i shohë dhe do t’i respektojë shqiptarët e Luginës së Preshevës si një urë, me rëndësi strategjike, për lidhjen e fateve tona europiane.” (Po aty.)

Kjo mënyrë e të bërit politikë u heq një tjetër element të fortë politikanëve tribalë: mundësinë e trashëgimisë kulturore nëpërmjet komunikimit të ri politik. Gjenerata e vjetër do të largohet bashkë me politikën e vjetër. Me këtë lëvizje komunikative politike, Rama kërkon që gjenerata e re të ketë mendësi të re dhe të mos ketë lidhje shpirtërore me gjeneratën e vjetër politike. Këtu vërejmë një epërsi të madhe të Ramës përsa i përket politikës së re si “komunikim i ri politik”. Është veti tipike e politikës tribale mungesa e komunikimit në kuptimin e “communitas – bashkëndarje”. Beu, agai, bajraktari, si forma kulturore të politikës tribale, nuk bashkëndajnë kurrgjë me askënd, i duan të gjitha për vete. Kjo nuk është thjesht veprimtari me natyrë materiale, por e ka burimin tek botëkuptimi shpirtëror që nuk bashkëndan as idetë, as frymëzimin. Mendoj se nuk është rastësi që asnjë politikan shqiptar i rëndësishëm i 100 viteve të shtetit shqiptar, përsëri përveç I. Qemalit dhe E. Ramës, nuk ka shkruar një traktat politik. Traktati politik e bën politikanin të ri dhe e largon nga tribalja. Rama e ka bërë këtë hop cilësor politik shpirtërisht me librin “Kurban” dhe e bëri sërish si komunikim politik me vizitën në Serbi.

Veç impaktit politik, vizita pati edhe rëndësi kulturore pasi E. Rama foli për ura e për lidhje që zëvendësojnë dasitë. Në të njëjtën mënyrë fliste edhe poeti Ivo Andriç: “Nga të gjitha gjërat që ndërton njeriu, asgjë nuk është më e bukur dhe më e vlefshme se urat. Urat janë më të rëndësishme se shtëpitë … U përkasin të gjithëve dhe kanë qasje të barabartë për të gjithë dhe janë ndërtuar në pikat ku më e madhe është nevoja njerëzore për lidhje e bashkëpunim”.

Ndoshta fakti që Rama u prit me pak hatërmbetje nga Vuçiç ka të bëjë me ngjashmërinë e politikave tribale kudo që ato ushtrohen. Prandaj, në përpjekjen e drejtë për ta bashkuar Ballkanin mes vetit dhe me Europën, duhet të “shkatërrohet” më shumë sesa “ndërtohet”. Jo më kot De Gasperi, nga rrënojat e Luftës së Dytë Botërore, shprehej:

“Për ta bashkuar Europën, ndoshta duhet më shumë të shkatërrojmë sesa të ndërtojmë; të shkatërrojmë paragjykimet, hatërmbetjet, urrejtjet. A nuk kemi bërë kështu edhe për bashkimin e Italisë, ku çdo qytet kishte mësuar vetëm të mohonte e të urrente qytetin që kishte pranë? Duhet të bëjmë të njëjtën gjë për të shkuar në Europë. Të flasim, të shkruajmë, të insistojmë e të mos ndalemi për asnjë moment në rrugë tonë”. (DE GA­SPERI, A, L’Europa. Scritti e discorsi)

Sigurisht, të mosqenët politikan tribal, nuk është kusht i mjaftueshëm për të qenë një politikan i mirë, por është kusht i domosdoshëm për rikthim në thelbin e të bërit politikë: polis. Këtu i vjen në ndihmë Ramës edhe filozofja H. Arendt, për një dëshirë që pati shprehur ai sapo fitoi zgjedhjet për të mbetur në histori. Arendt pohon: Nëse në veprimin e tij politikani, i lirë dhe i interesuar vetëm për përmbushjen e virtytshme të principit që e frymëzon, udhëhiqet ekskluzivisht nga “dashuria për botën”, atëherë ai do të dallohet e do të kujtohet përherë.

Mapo

[SERAFIM DILO]

Ne,Levizja Socialiste per Integrim miratojme me trasparence te plote te gjitha pozicionet pozitive dhe kritikat e drejtuara vizites se kryeministrit.
Mbeshtesim dialogun reformator maxhorance dhe opozite.

[semiku]

Rama i jep intervju javores liberale serbe NIN : Ne Beograd e thash te verteten mbi Kosoven



- Nuk kam qene aspak i shqetesuar.Duhet ta pyesni Kryeministrin tuaj Aleksander Vucic a ka qene i tille.Mendoj qe kam qene shume i sinqerte,i hapur dhe i qarte.E thash te verteten time.

* Nuk e kuptoj si eshte e mundur te mos permendet Kosova ketu,kur permendet gjithkund.Takimi ishte shume i veshtire ndersa konferenca per shtypin nuk ishte e kendshme mirepo e verteta u tha.
* Komunikimi i hapur dhe i sinqerte u arrit,edhe pse takimi me kryeministrin Vucic sy me sy ishte shume i rende,mendoj qe ai ishte shume i arsyeshem.Ishim te sinqerte me njeri tjetrin.Une i jap rendesi rruges se veshtire ,sepse kjo lloj miqesie eshte me e forte.
* U takova ne Beograd edhe me Tadicin,pime kafe si miq,ndersa me presiedentin serb Nikolic nuk u takuam sepse ai takim nuk ishte parapare.Sinqerisht takimi me te nuk me mungonte.

Rama deklaroi se për vizitën e tij në Beograd nuk u ndikua aspak nga kancelarja gjermane Angela Merkel.
* Doja te vija dhe te hapja nje kapitull te ri me Serbine. Marreveshja per takimin ishte bere perpara takimit me Angela Merkel.

Duke folur per Ministrin e Jashtem serb, Ivica Daçiq, kryeministri Rama tha se ai eshte nje politikan i afte, sikurse ai, dhe qe thote ate qe mendon.
* Ivica Daçiq ka aftesi te caktuara qe dhe une i kam. Një politikan i afte qe eshte ne gjendje te thote ate qe ai mendon se do te jete interesante per njerezit, pa marre parasysh nese kjo eshte e vertete apo jo. Kjo eshte tipike e politikes profesionale.

Ai deklaroi se Shqiperia nuk do te jete aspak penguese e procesit te integrimit euro-atlantik te Serbise, perkundrazi do e mbeshtese ate.

Kryeministri shqiptar tha se nuk sheh asgje te diskutueshme ne faktin qe shqiptaret ne jug te Serbise, duhet te kene te drejta te barabarta me te drejtat e pakices serbe ne Kosove.
* Une vleresoj gjithçka qe eshte arritur me ane te dialogut mes Serbise dhe Kosoves për minoritetin serb ne Kosove. Por pse nuk eshte bere edhe ne Presheve kjo gje ?

B/NIN