Rama viziton Beogradin, incident diplomatik ne konferencen per shtyp

[mia@]

Nuk kam nevoje per mbrojtje o Darius, por forumi le shume per te deshiruar qe kur ka humb pd-ja zgjedhjet. :P Eshte bere shume i njeanshem sa s'te vjen jo te komentosh por as ti lexosh ato qe sjellin ketu. Nuk ka me debat politik. Gjen vetem anetar qe i bejne qejfin njeri-tjetrit me shkrime dhe ai/-ajo qe del kundra shikohet si delja e zeze.

[hot_prinz]

jo po ta therrasim engjell fare si eshte ajo fjala e urte? ujku qimen e nderron... ne baze te interesave... nuk i duhet besuar shume politikaneve jo

Broken,

Edi Rama, ne Beograd i ka mbrojtur shqipetaret. Ne syte e mi kjo nuk eshte interes por atdhetari, kryeministri Edi Rama eshte padyshim pasardhes i Gjergj Kastriotit.

[broken_smile]

Broken,

Edi Rama, ne Beograd i ka mbrojtur shqipetaret. Ne syte e mi kjo nuk eshte interes por atdhetari, kryeministri Edi Rama eshte padyshim pasardhes i Gjergj Kastriotit.

edhe une s'po them se ajo qe ka bere nuk eshte pozitive. por po them qe thjesht interesi ka koinciduar me atdhetarine, qe cuditerisht tani u kujtua te shfaqe... hot, po te ishte aq i mire, s'do ishte politikan

[Darius]

Rama në Beograd, vazhdim i ndeshjes Serbi-Shqipëri

Nga Armand Shkullaku on 11/11/2014

ArmandShkullakuKryeministri Edi Rama nuk e anuloi vizitën e tij në Beograd pas skandalit të ndeshjes së futbollit Serbi-Shqipëri, në emër të marrëdhënieve të reja me një vend fqinj (me të cilin historia na ndan më shumë se na afron) si dhe të perspektivës europiane të rajonit. Vizita ndodhi dhe pas saj shtrohet pyetja: A janë më të mira marrëdhëniet tona me Serbinë tani? A ndikoi vizita e Ramës për të lënë pas të shkuarën dhe për të shikuar drejt së ardhmes europiane?

Sigurisht që jo. Dhe Edi Rama e ka ditur këtë edhe duke pohuar të kundërtën ndërsa këmbëngulte të shkonte në Beograd. Ai e ka ditur që vizita e tij do të prodhonte lajm ndërkombëtar. Jo atë të “epokës së re mes dy vendeve”, por atë të konfirmimit të hendekut që i ndan ato. Në sytë e mediave botërore me siguri që do të rishkruhet prapë klisheja e vjetër e Ballkanit të mpleksur në konfliktet e historisë. Vizita e Edi Ramës në Beograd, ashtu si droni mbi stadiumin e Beogradit, vërtetoi që miti i marrëdhënieve të reja në rajon është pikërisht një mit i shpifur. Mjafton një incident, mjafton një deklaratë, për të shpërfaqur hipokrizinë e për t’i hapur udhë tensionit.

Shtyrja apo anulimi i vizitës së Ramës në Beograd nuk ishte për t’i hedhur benzinë zjarrit, por për të treguar se Shqipëria do të hynte në derën e dikujt vetëm pasi ky i fundit ta respektonte atë si shtet. Ta respektonte me bindje dhe jo për fasadë. Shtrëngimi i duarve nuk mund të mbulonte realitetin që është aty dhe që të gjithë e panë në fytyrën e kryeministrit serb. Megjithatë, Edi Rama shkoi në Beograd dhe mjaftoi një fjali e tij për Kosovën për të rindezur emocionet e njëjta me ato të pasndeshjes së futbollit. Nga ky këndvështrim, ndryshimi i vetëm është se Rama ua shau motrat serbëve në Beograd (ashtu si ballist Morina) dhe jo rrugëve të qyteteve shqiptare. Kjo sigurisht që shkon kah ndjenjat patriotike, pse jo nacionaliste, të goditjes së “armikut” në folenë e tij. Nuk është çudi që për kryeministrin shqiptar të nisin të thuren këngë ashtu si për Lorik Canën.

Politikisht, për konsum të brendshëm, Edi Rama ka arritur kulmin e simpatisë së tij. Por kur e krahason këtë që ndodhi me fjalimet e tij që i referohen luftës së parë botërore, një shekulli urrejtje dhe gjaku dhe misionit të vetë Ramës për t’i tejkaluar ato, ka një ngërç. Një ngërç për vetë Edi Ramën, që e mbërtheu mes kostumit perëndimor dhe nevojës për një xhamadan kuqezi. Sigurisht që Rama nuk mund ta shmangte Kosovën gjatë vizitës së tij, ashtu si edhe vizitën në Preshevë, por mënyra se si zgjodhi ta bënte tregon për një cytje nga protagonizmi individual dhe jo nga një vetësakrificë në emër të asaj që vetë predikon sot e gjithë ditën. Nuk do mend të parashikohej se si do të reagonin serbët ndaj shprehjes ‘Kosova e pavarur është një realitet i patjetërsueshëm’ dhe po ashtu merret me mend se Rama i hapi vetes një vend në historinë shqiptare duke e thënë këtë në mes të Beogradit, live, përpara gjithë botës. Por ai nuk mund të pretendojë më se në Serbi shkoi në emër të së ardhmes europiane, si misionar i epokës së re. Ai shkoi në Beograd si përfaqësues i zemërimit kombëtar dhe ia doli ta shprazë atë duke i bërë të ndihen krenarë miliona shqiptarë. Këtë mund ta kishte bërë edhe duke mos shkuar në Beograd, por do ishte një akt diplomatik dhe jo një ngjarje historike. Rama zgjodhi historinë. Sepse pas kësaj vizite, epoka e re përfundon aty ku kanë përfunduar deri më sot edhe iniciativa të tjera.

Pas incidentit mes dy kryeministrave, gazeta e njohur amerikane “Uashington Post” do të shkruante se shkrirja e akujve mes dy vendeve zgjati sa një konferencë shtypi. E në të vërtetë, ajo që pasoi e po vazhdon ende është rikthimi i tensioneve mes dy vendeve. Në Preshevë situata është e nderë, ndërsa në Kosovë dhjetëra serbë dolën në Mitrovicë e paralajmëruan protesta edhe në Graçanicë si reagim ndaj deklaratave të Ramës. Nuk dihet nëse në këmbënguljen për realizimin e takimit, kancelarja Merkel e kishte parashikuar edhe këtë përshkallëzim. Edi Rama, me siguri po. Ai e kërkoi takimin jo për të takuar Vuçiçin, por historinë.

Anulimi i vizitës do të kishte qenë më i urtë se sa një vizitë për të treguar se sa shumë nuk e durojmë njëri-tjetrin. Anulimi i vizitës ishte në vetvete shenjë dinjiteti, pa qenë nevojë ta tregonim që kemi dinjitet në një moment kur pritej diçka tjetër. Pritej që takimi të prodhonte ulje të tensionit në emër të një politike të re dhe jo një autor që ta nënshkruante atë.

Edi Rama nuk mund ta shmangte Kosovën. Por nëse kishte shkuar me një mision më të lartë, do të duhej ta përmendte atë siç bëjnë shumë zyrtarë të lartë perëndimorë. Që me Beogradin ndajmë qëndrime të kundërta për Kosovën, por le të shohim se ku mund të ecim përpara mes dy vendeve. Nëse serbët nuk meritojnë të trajtohen si shtet normal, atëherë vizita shërben vetëm si një zgjatim i dronit, historike por jo misionare. Rama, nën avujt e historisë zgjodhi të jetë i ashpër dhe i prerë. Ai zgjodhi të flasë në mënyrë absolute dhe definitive për Kosovën pasi e kishte parashikuar reagimin serb. Rama nuk provoi që homologu i tij të kërkonte ndjesë për thirrjet “vriti shqiptarët”, as që Beogradi të distancohej nga thëniet se shqiptarët nuk bëhen dot shtet, por zgjodhi Kosovën duke e ditur se kjo do ta bënte të hidhej përpjetë Vuçiçin. Efekti ishte i arrirë.

Ia doli. Shumë shqiptarë janë entuziastë sot po aq sa ditën kur Ismail Qemali e Isa Boletini fluturuan mbi Beograd. Të zhgënjyer mund të ndihen ata, brenda apo jashtë Shqipërisë, që këmbënguljen e Ramës për të shkuar në Beograd e shikonin si shenjë të një politike të re, moderne dhe pa komplekse. Në fakt ishte një vazhdim i dronit, ku meqenëse nuk qe protagonist herën e parë, nuk mund ta humbte shansin për të vënë vulën e tij në histori. Sigurisht që për këtë i erdhi në ndihmë një vend fqinj i kompleksuar, gati primitiv dhe ende nën presionin e së shkuarës, që ai e shfrytëzoi jo në emër të marrëdhënieve të reja, por të protagonizmit të vjetër ballkanik.

Ka shumë raste në botë, kur për hir të një qëllimi më të madh sakrifikohen çështje të nxehta në tryezën e bisedimeve. Përndryshe, siç thotë “Uashington Post”, përpjekjet për afrim zgjasin sa një konferencë shtypi. Për të gjithë ata që u ngritën në këmbë pas ndeshjes në Beograd, Edi Rama bëri mirë që shkoi në Beograd.

http://mapo.al/2014/11/11/rama-ne-be...erbi-shqiperi/

Me pelqeu kjo analiza e Mandit. Dhe jam i sigurt qe kur te kaloje euforia e momentit (sic ndodhi me rastin e drone) shume shqiptare do shikojne vertetesine e asaj qe thote Shkullaku.

[pirro10]

Takimi pas 68 i Kryeministrit shqiptar Edi Rama me nje Kryeministër serb A. Vuçiç, tregon më së miri ndarjen e thellë, paragjykimet e mëdha dhe konceptet diametralisht të kundërta të të dy politikave serbe të orientuara nga Lindja, dhe të politikave shqiptare të kohës së sotme të orientuara ga Perendimi.
Takimi i Kryeministrit E.Rama me homologun serb pas disa shtyrje të vizitës zyrtare sigurisht me ftesë të palës serbe për shkak të një ndeshje futbolli e cila në fakt nuk duhet të ishte politizuar, është një hapa përpara dhe një progress në ndërtimin e marëdhënieve të reja të fqinjësisë të mirë me serbët.
Aktualisht kjo armiqësi e madhe politike e shprehur dhe me një rritje të tendencës nacionaliste anti shqiptare dhe kosovare, ndjenjë nacionaliste e cila është identike me ndjenjat e një pjese të mirë të nacionalistëve sqiptarë por kryesisht kosovarëve , ndjenja anti-serbe, nuk i shërben askujt dhe dihet që asnjë ndjenjë urrejtjeje dhe ndjenje racizmi nuk të çon në rrugë të drejtë përveçse rrugës së konfrontimit dhe të luftë.
Edi Rama me fjalën e tij i dha të kuptojë homologut serb pikërisht këto dy pikpamje kryesere pikpamje të cilat mëshirojnë dhe përfaqësojnë politikën shqiptare të pas Rënies së murit të Berlinit dhe të ndërrimit të sistemeve
-Pikpamja një politike shqiptare që ka synim të ardhmen europiane, integrimin në BE, e cila nuk ka synimin krijimin e një Shqipërie të madhe apo etnike.
-Pikpamjen se Kosova është një realitet dhe se shtetet që e kanë njohur Kosovën që janë jo pak por 106 shtete, janë po ato shtete me të cilat Serbia ka gjithashtu marëdhënie shumë të mira.
Kjo Kosovë e rikonfiguruar si një shtet Sovran dhe si një republikë demokratike e cila aspiron gjithashtu integrimin në BE dhe në NATO, u bë realitetet pasi diktatura e shtetit komunist serb të Sllobodan Milosheviçit bëri genocide ndaj popullit shqiptar të Kosovës duke shkelur rëndë liritë dhe të drejtat e njëirut dhe duke dëbuar popullatën shqiptare kosovare me dhunë nga trojet e veta në 1999. Kjo i dha të drejtën ligjorë SHBA dhe NATO-s që më lejen e OKB të ndërhyjë për të penguar çfarosjen e një populli të tërë e martir, i masakruar nga shovinizmi, racizmi dhe urrejtja e trashëguar e politikës serbë.
Është e vërtetë se udheheqja serbe nuk e pranon këtë realitet duke e justifikuar me ngjarjet e të kaluarës duke thënë se `Kosova është djepi i Serbisë`, duke përmëndur se janë tokat e Serbisë, duke përmëndur se aty jetojnë serbë të cilat janë aty dhe se shqiptarët myslimanë janë të ardhur, etj, etj, por kjo nuk mund të mohojë faktin real se aty jetojnë rreth 1.8 milionë shqiptarë kosovarë dhe një pakicë serbe, dhe se e ardhmja e tyre është të jetojnë në fqinjësi të mirë dhe të integrohen në BE, integrim i cili do të përmirësojë ekonominë e të dy vendeve, do të krijojë mundësi punësimi, do të krijojë mundësi lëvizle të lirë, pra jeta në globalizmi e ri botëror të integruar në jë familje të madhe sigurisht do të eklipsoje dhe më vonë me kalimin e brezave –do të largoje urrejtjen dhe racizmin që egziston aktualisht ku më shumë e ku më pak në të dy vëndet fqinjë.
Edi Rama si një Kryeminister me një potencial politik të madh, si një udhëheqës ennergjik, mori përsipër një detyrë të rëndësishme dhe të vështirë për tu përballur me politikën e vjetër serbe e cila pavarësisht se përfaqësohej nga A.Vuçiç, një Kryeministër i brezit të ri, mbante në vetvehte barrën e rëndë të paragjykimeve shekullore të armiqësisë sërbo-shqiptare e kryesisht serbo-shqiptaro-kosovare.
Njihet aleanca e vetme në të cilën serbë dhe shqiptarë luftuan së bashku kundër pushtimit turk: ishte aleanca shqiptaro-serbe e cilapërfundoi me humbjen e luftës në 1389 në Fushë Kosovë tek fuha e Mëllenjave.
Dihet se përplasje e para shqiptarë me serbët filluan pas 1878 kur Rusia mundi Turqine dhe Traktati i Shën Stefanit gjunjëzoi Turqinë, dhe i dha mundësi vëndeve të krishtera të Ballkanit të bëheshin shtete, midis të cilave dhe Serbia. Serbia dhe fqinjët përfituan nga humbja e Turqisë osmane dhe kërkoi tokat shqiptare për tu zgjeruar si shtet me qëllimin që të zbonte popullatën e ashtuquajtur `turke myslimane` . Me këtë pretekst këto toka i kaluan Serbisë dhe vëndeve të tjera fqinjë sepse sanxhaqet e atëhershme drejtoheshin nga pashallarë shqiptarë të myslimanizuar. Konferenca e Berlinit në 1878 dhe ajo e ambasadorëve në Londër më 1913 e cila vazhdoi edhe pas luftës së parë botërore e coptoi Shqipërinë.
Lufta e shqiptarëve për pavarësi dhe për të shmangur coptimin nuk përfundoi në favorin e tyre. Europa deshi ndarjen. Pas luftës së dytë botërore. Komunizmi krijoi iluzionin e një konfederate ballkanike dhe bashkë me të edhe shqiptarët patën përshtypjen se tokat shqiptare do të bashkoheshin. Por nuk ishte e thënë.
Armiqësia shqiptaro-sllavo-serbe ishte e ashpër sepse bëhej fjalë për toka dhe popullatë. Gjatë kësaj kohe u larguan nga tokat shqiptare të Jugosllavisë rreth 600.000 njerëz për në Turqi por edhe në vënde të tjera perëndimore , kryesisht për punë.
Vajtja e një udhëheqësi tjetër shqiptar më 1946 në Beograd 68 vite më parë nuk zgjidhi problemin e tokave dhe të popullatës shqiptare aty.
68 vjet më parë, Beogradi u vizitua për herë të fundit nga një udhëheqës i shtetit shqiptar.
Më 27 nëntor të vitit 1946, lideri komunist i Shqipërisë, Enver Hoxha, zhvilloi një vizitë në ish-Jugosllavinë e drejtuar nga Josip Broz Tito.
Gjatë vizitës në Beograd, Enver Hoxha deklaroi që Tito i kishte shprehur mendimin se, “Kosova i përkiste Shqipërisë, por kundërshtimi i fortë për kalimin e saj si pjesë të Shqipërisë, e bënte të papërshtatshme kohën për një veprim të tillë”.
Megjithatë, Tito arriti ta bënte Kosovën e banuar ga shqiptarë Krahinë autonome me tendencën që Shqipëria ti bashkangjitej Kosovës e të gjithë shqiptarët të futeshin në Republikën e shtatë të Jugosllavisë.
Asgjë nuk ndodhi.
Nacionlistët shqiptarë nati komunistë derdhin lotë krkodili kur përkohësisht pas pushtimit gjerman tokat shqiptare u bashkuan në mënyrë iluzive sepse nuk kishte më kufi por asgjë ligjorë nuk u arrit të bëhej.
Vetëm pas rënies së komunizmit dhe më shpërbërjen e Jugosllavisë lindën aspiratat e lirisë së popullsisë shqiptare në Kosovë e Maqedoni me kthinin e shteteve të ish-Jugosllavisë në shtete demokratike.
Europa e Bashkuar dhe SHBA i dhanë një vision tjetër problemit të ngatërruar ballkanik pa përdorur termin e ndërrimit të kufijve por përdorën termin e përmirësimit të lirive të të drejtave të njeriut, si dhe të drejtave fetare,, për të larguar dhe për të mos u quajtur qytetarë të dorës së dytë për shkak të rracizmit të shprehur në disa vende ballkanike por dhe në botë.
Kjo pikpamje e SHBA dhe BE i dha mundësinë shqiptarëve të Kosovës dhe Maqedonisë por dhe në Mal të Zit ë kërkojnë të drejtat e tyre dhe ti arrijnë ato për shkak të presionit të rritur të BE dhe SHBA.
Këtë kërkoi dhe Edi Rama në Kosovë , përmirësimin e marëdhënieve midis shteteve, njohjen e Kosovës si shtet i pavarur, integrimin në BE, dhe bashkimin në një Europë të madhe e të integruar, dhe se politika shqiptare nuk kërkon Shqipëri të madhe apo Etnike, por Shqipëri e Ballkan të integruar, ku të gjitha popullatat të jetojnë në paqe, në fqinjësi të mirë, në një territor pa kufij reale e me lëvizje të lirë. Kjo është e ardhmja. Pranimi që Edi Rama të shkonte e të festonte në Preshevë nga ana e Serbe, tregon se edhe politika serbe e kupton se urat e fqinjësisë së mirë kalojnë nga respekti për minoritetet, dhe nga bashkëpunimi për të luftuar varfërinë dhe papunësinë. Urime Edi Rama, Kryeministri ynë.

[hot_prinz]

edhe une s'po them se ajo qe ka bere nuk eshte pozitive. por po them qe thjesht interesi ka koinciduar me atdhetarine, qe cuditerisht tani u kujtua te shfaqe... hot, po te ishte aq i mire, s'do ishte politikan

Broken, nigjom cer po t'thom,
e po kjo eshte politika pozitive, kur me politike mirren atdhetaret.

[broken_smile]

Broken, nigjom cer po t'thom,
e po kjo eshte politika pozitive, kur me politike mirren atdhetaret.

ishalla eshte kshu si thu ti hot

[iliria e para]

Ne jemi mesuar qe lideret tone te veprojne ndyshe nga ajo se si veproje Edi Rama.
Ishim mesuar qe te ulin koken, ti furnizojne me karburante etj. serbet.gjate embargos, te u falin ose shesin pjese te teritorit feqinjeve...
Rame beri diçka te papre deri me sot. Eshte treguar i zgjuar. Uroj qe te vazhdoje kesaj rruge dhe mos te na zhgenjeje si Sala dhe Nano.

[Llapi]

Presheva Sot !

[Qyfyre]

Nje bust nuk do ishte keq