Po të citoj ty, se më duket më interesante kjo që ke shkruar, sesa tema e stërdiskutuar.Postuar më parë nga -BATO-
I dashur Bato. Martesa është hap i menduar mirë, që vjen (ose DUHET të vijë) pasi lidhja është konsoliduar e pas një njohje të gjatë të dy njerëzve. Njohja nuk presupozon vetëm njohjen fizike, por njohjen e individit me cilësitë e vlerat që e bëjnë atë të tillë: karakteri apo personaliteti. Kështu që para se të kalojmë te binomi BURRË- GRUA, kemi -le ti quajmë si në të sotmen moderne- dy partenerë, që me kalimin e kohës e njihen me rrënjë e dhëmballë. Pa njohje ''rrënjë e dhëmballë'' nuk ka si të funksionojë një lidhje, e aq më tepër një martesë.
Femra nuk është një copë hekuri. Në të kaluarën e saj, ajo ka qënë adoleshente, ka qënë e re, ka pasur rastin të njohë atë që ajo mendonte të ishte 'dashuria e saj', të cilës iu përkushtua me mish e shpirt e që për një arsye e një tjetër nuk rezultoi të ishte e tillë. Mund të ketë gabuar në zgjedhje, mund të jetë mashtuar, mund të jetë lënë për një tjetër, mund të ...1001 arsye. Edhe duhet ta djegim te turra e druve tani?! Apo duhet ta çojmë në manastir e ta bëjmë murgeshë?!
Sigurisht që e kaluara jonë, e lavdishme apo jo, është pjesë e identitetit tonë, është ''UNË''. Njeriu që do zgjedhim për krahu, duhet ta njohë atë, jo vetëm sepse e meriton ta njohë, por edhe sepse përndryshe do të ishte bashkë me një qënie amorfe. E sigurisht, që qepja, s'është zgjidhje fare, jo vetëm për neverinë që të shkaton kur zbulon se ke ngrënë edhe sapunin për djathë por edhe sepse do të thotë për vetë femrën të jetë e pavlerë, të barazohet me një cipë që duhet të ketë mes këmbëve në vend që të vlerësohet për vlerat që mbart si qënie.
Përgjigju Duke Cituar
apo ska meshkuj te tille ?
Krijoni Kontakt