Po te mbahej referendumi per bashkimin e Kosoves me Shqiperine, cila do ishte vota?

[EuroStar1]

Albin kurti asht i vetmi qe po leviz qe 12 vjet

Lojra politike

[brooklyn2007]

Ja po filloj une i pari

Pro se kemi qene gjithnje bashke

Pro se kemi nje gjak

Pro se kemi nje gjuhe

Pro se kemi nje kulture

Pro se kemi nje te ardhme

Ehpo mire pra, meqe ti dhe argumentat e tua po jap dhe une te miat

Jo sepse nuk kemi qene gjithnje bashke. Kishim nja 80 vjet te ndare plus qe edhe gjate historise territori shqiptar ka qene perhere i ndare me fise e familje nga jugu e deri ne veri.

Jo sepse nuk kam te njejtin gjak me kosovaret, madje as me komshinjte e mij ne lagje . Kam gjakun tim personal qe e ndaj me vellain tim, familjen, dhe ne zbehje e siper me kusherinjte sipas grades se tyre (I pare, i dyte, i trete etj)

Jo nuk kam te njejten gjuhe. Une flas gjuhen standarte dhe dialektin e Tirones (vendi ku jam lindur e rritur).

Jo nuk kam te njejten kulture. Nuk e krahasoj kulturen time te kryeqytetit me ate te provinces, ndoshta Prishtina si kryeqytet i Kosoves ka nje nivel te kenaqshem, por prape eshte kultura e tyre jo e imja.

Nuk kam te njejten te ardhme, une kam te ardhmen e jetes time. Madje as si shtete nuk kemi te njejten te ardhme. Kosova po lufton ende qe te njihet shtet i pavarur, Shqiperia ka 100 vjet qe e ka ate dhe po lufton te futen ne Evrope. Nese kemi dicka te perbashket eshte se jemi territoret me te prapambetura te Evropes dhe kjo s'me krenon aspak.

Kaq kisha

[EuroStar1]

Ehpo mire pra, meqe ti dhe argumentat e tua po jap dhe une te miat

Jo sepse nuk kemi qene gjithnje bashke. Kishim nja 80 vjet te ndare plus qe edhe gjate historise territori shqiptar ka qene perhere i ndare me fise e familje nga jugu e deri ne veri.

Jo sepse nuk kam te njejtin gjak me kosovaret, madje as me komshinjte e mij ne lagje . Kam gjakun tim personal qe e ndaj me vellain tim, familjen, dhe ne zbehje e siper me kusherinjte sipas grades se tyre (I pare, i dyte, i trete etj)

Jo nuk kam te njejten gjuhe. Une flas gjuhen standarte dhe dialektin e Tirones (vendi ku jam lindur e rritur).

Jo nuk kam te njejten kulture. Nuk e krahasoj kulturen time te kryeqytetit me ate te provinces, ndoshta Prishtina si kryeqytet i Kosoves ka nje nivel te kenaqshem, por prape eshte kultura e tyre jo e imja.

Nuk kam te njejten te ardhme, une kam te ardhmen e jetes time. Madje as si shtete nuk kemi te njejten te ardhme. Kosova po lufton ende qe te njihet shtet i pavarur, Shqiperia ka 100 vjet qe e ka ate dhe po lufton te futen ne Evrope. Nese kemi dicka te perbashket eshte se jemi territoret me te prapambetura te Evropes dhe kjo s'me krenon aspak.

Kaq kisha

Nuk besoj ti kesh seriozisht keto argumenta qe ke shkruar.

Keto argumenta qe ti ke shkruar i perkasin nje individi qe jeton ne nje ishull i vetmuar me fisin e tije. Ose then me mire si te ishe i debuar nga Faraoni.

Paraleli nuk i hiqet ne kete menyre i dashur. Nuk e ndan nje popull djalekti. Kultura qe gjendet ne Kosove, Mal te Zi dhe Maqedoni, gjendet dhe ne trevat e territorit te Shqiperise. Ti keshtu si ke shkruar i bie te ndash Tiranen nga e gjithe pjesa tjeter e Shqiperise, pasi edhe gjuha dhe kultura edhe gjaku ( sipas ndarjes qe i bere ) ndryshon me Shkodren, Fierin, Saranden , Korcen. Pra i bie qe te jesh vec me familjen tende dhe me Tiranen. Ti dhe njerez si ti nuk bejne pjese ne bashkesi te medha me keto mendime. Pra ky mendim eshte shume egoist dhe aspak nuk i sherben mardhenjes me te tjeret qe e rrethojne. Nuk shkohet larg me keto ide

[brooklyn2007]

Nuk besoj ti kesh seriozisht keto argumenta qe ke shkruar.

Keto argumenta qe ti ke shkruar i perkasin nje individi qe jeton ne nje ishull i vetmuar me fisin e tije. Ose then me mire si te ishe i debuar nga Faraoni.

Paraleli nuk i hiqet ne kete menyre i dashur. Nuk e ndan nje popull djalekti. Kultura qe gjendet ne Kosove, Mal te Zi dhe Maqedoni, gjendet dhe ne trevat e territorit te Shqiperise. Ti keshtu si ke shkruar i bie te ndash Tiranen nga e gjithe pjesa tjeter e Shqiperise, pasi edhe gjuha dhe kultura edhe gjaku ( sipas ndarjes qe i bere ) ndryshon me Shkodren, Fierin, Saranden , Korcen. Pra i bie qe te jesh vec me familjen tende dhe me Tiranen. Ti dhe njerez si ti nuk bejne pjese ne bashkesi te medha me keto mendime. Pra ky mendim eshte shume egoist dhe aspak nuk i sherben mardhenjes me te tjeret qe e rrethojne. Nuk shkohet larg me keto ide

Une kur votoj votoj si individ dhe jo si bashkesi. Bashkesia ne vetvete nga menyra sesi funksionon eshte ajo qe krijojne individet ne konsensusin me te gjere te votes se tyre. Individe me mendime te mia ka shume, jo vetem ne kryeqytet, por edhe ne periferira. Nuk ka NE sot, por ka UNE. UNE te jep mundesine e lirise dhe te drejtes se shprehjes demokratike. Kurse NE i imponon voten individit ne forma te ndryshme. Perderisa une nuk shoh asnje benefit te bashkimit te Kosoves me Shqiperine voten time se luan Topi, madje as Spahiu

[drague]

Nuk besoj ti kesh seriozisht keto argumenta qe ke shkruar.

Keto argumenta qe ti ke shkruar i perkasin nje individi qe jeton ne nje ishull i vetmuar me fisin e tije. Ose then me mire si te ishe i debuar nga Faraoni.

Paraleli nuk i hiqet ne kete menyre i dashur. Nuk e ndan nje popull djalekti. Kultura qe gjendet ne Kosove, Mal te Zi dhe Maqedoni, gjendet dhe ne trevat e territorit te Shqiperise. Ti keshtu si ke shkruar i bie te ndash Tiranen nga e gjithe pjesa tjeter e Shqiperise, pasi edhe gjuha dhe kultura edhe gjaku ( sipas ndarjes qe i bere ) ndryshon me Shkodren, Fierin, Saranden , Korcen. Pra i bie qe te jesh vec me familjen tende dhe me Tiranen. Ti dhe njerez si ti nuk bejne pjese ne bashkesi te medha me keto mendime. Pra ky mendim eshte shume egoist dhe aspak nuk i sherben mardhenjes me te tjeret qe e rrethojne. Nuk shkohet larg me keto ide

Pse ti do ja imponosh mendimin atij.

ti fol ne nr.njenes se mu dogj mishi

[brooklyn2007]

TRI QËNDRIME NDAJ BASHKIMIT

Si pa u kuptuar, çështja e bashkimit kombëtar na u shndërrua në letër litmusi, ose gur prove për atdhetarin e vërtetë shqiptarist.

Ti je pro, apo kundër bashkimit kombëtar, të thonë, dhe sipas përgjigjes që ata vetë e kanë në mendje ndërkohë, të vënë edhe menjëherë etiketën.

Megjithatë, asnjë vlerë mirëfilli nuk ka në këtë kriter prej asambleje fshati, por vetëm fryrje, kapardisje dhe bullshit tipik kombëtarist dylekësh.

Ekzistojnë të paktën tri qëndrime hipotetike ndaj bashkimit kombëtar të shqiptarëve: mund të jesh pro këtij bashkimi pa kushte, kundër këtij bashkimi pa kushte, dhe kundër këtij bashkimi në momentin e tanishëm, edhe pse pro tij në një moment më të përshtatshëm, ose po të përmbushen disa parakushte.

Dhe më e bukura është se, të treja qëndrimet, mund të jenë njëlloj patriotike dhe njëlloj të burojnë nga atdhedashuria, e cila nuk e përjashton aspak pluralizmin.

Ata që janë kundër bashkimit, mund të argumentojnë, bie fjala, se është më mirë që të ketë dy shtete shqiptare në Ballkan.

Ka gjë më patriotike se kjo?

Ose mund të druhen se bashkimi do të rindezë luftën në rajon, me pasoja të pakontrollueshme.

Ose mund të shpjegojnë se Europa dhe ShBA (lexo: edhe NATO-ja) nuk kanë shprehur ndonjë entuziazëm për këtë bashkim, përkundrazi; dhe se ne shqiptarët nuk jemi në gjendje, sot për sot, të ndërmarrim një hap të tillë pa marrë bekimin e Brukselit ose të Washingtonit.

Të tjerë mund të mendojnë se bashkimi i shqiptarëve, edhe sikur të marrë këtë bekim ndërkombëtar, më shumë do të prishë punë se do të ndreqë – nëse nuk ndodhin reforma të thella në sistemin politik në të dy vendet dhe, më kryesorja, nëse nuk ndryshojnë me rrënjë raportet e qytetarëve, të Shqipërisë dhe të Kosovës, me shtetin.

Kështu, kur dy vetë janë të sëmurë rëndë, nuk përfitojnë gjë, nëse i transferon të dy në të njëjtën dhomë reanimacioni – veç do të dëgjojnë rënkimet dhe grahmat e njëri-tjetrit dhe do të shkëmbejnë mes tyre hareshëm stafilokokë të artë rezistentë ndaj meticilinës (të cilët i njohim, përndryshe, si mafian e organizuar që ka kapur shtetin).

Mund të ketë pastaj edhe një palë tjetër që të thonë se, nëse bashkimi i shqiptarëve kryhet me ngut dhe pastaj dështon (siç kanë dështuar bashkime popujsh të tjerë, për të njëjtën arsye, në të shkuarën), atëherë ky do të ishte atentati më i madh ndaj çështjes shqiptare në Ballkan; me dëme të pariparueshme.

Natyrisht, patriotë janë edhe ata që e duan bashkimin menjëherë, madje argumentojnë se ky bashkim do të vërë në vend një padrejtësi historike dhe bashkëkohore që u bëhet shqiptarëve, dhe do të ndihmojë që të zgjidhen edhe probleme të tjera – si korrupsioni, kriminaliteti, ose edhe vetë Sali Berisha.

Mes tyre gjen, megjithatë, koka të nxehta dhe ndonjëherë edhe të trasha, që kujtojnë se është detyrë e çdo patrioti dhe njeriu që e don atdheun e vet, që të kërkojë bashkimin e shqiptarëve menjëherë dhe pa kushte.

(Vëreni: ta kërkojë, jo ta realizojë – sepse realizimi, sidomos në kushtet e tanishme, kërkon këllqe dhe guxim të madh, edhe personal; ndërsa këta janë të specializuar si flamurtarë paradash vetëm; dhe përpjekjet e mirëfillta ua lënë gjithnjë të tjerëve; pa folur pastaj për disa prej tyre që shpresojnë të ri-instalojnë një regjim autoritar ose antipluralist duke abuzuar me atdhetarizmin e njeriut të rrugës.)

Ky është gabimi, këtu duhet ta vëmë gishtin.

Nuk ka gjë të keqe, në vetvete, të kërkosh që shqiptarët të jetojnë në një shtet; e keqja fillon kur ti pret, pothuajse me arrogancë, që këtë kërkesë të ta përqafojnë të gjithë shqiptarët, pa dallim feje, krahine, ngjyrimi politik, përbërjeje familjare dhe orientimi seksual.

Self-righteousness, e quajnë këtë në anglishte; dukuri e neveritshme, pa çka se nuk ka ende emër të vetin në shqipe.

Bashkimi nuk është i dëshirueshëm thjesht si bashkim; por ngaqë pritet të sjellë të mira dhe avantazhe të ndryshme për shqiptarët, përveç korrigjimit të një padrejtësie të vjetër, i cili ka edhe ai vlerën e vet, edhe pse thjesht simbolike.

Prandaj, kush e kërkon bashkimin me të madhe, duhet edhe të ulet dhe të argumentojë pse është kaq i dëshirueshëm dhe pse pikërisht tani; meqë vetëm argumenti i padrejtësisë historike nuk qëndron.

Nëse bashkohet Shqipëria me Kosovën që nesër, kjo nuk është se do t’i shlyejë gjë vuajtjet e Kosovarëve nën sundimin serb (ose jugosllav) për gati një shekull.

Dua të them: bashkimi kombëtar bëhet duke vështruar drejt së ardhmes, jo me kokën të kthyer mbrapa, as ngaqë na e kanë lënë amanet të parët.

Forcat politike që e përdorin këtë bashkim si flamur të programit të tyre politik, duhet të jenë në gjendje të na shpjegojnë, me hollësi dhe jo duke vënë Reshat Arbanën të recitojë Lahutën e Fishtës, se çfarë pritet të arrijnë pikërisht shqiptarët me këtë bashkim.

Dhe këtu e kam fjalën për shqiptarët si qytetarë, jo për shqiptarët që dalin në krye të forcave politike që kërkojnë bashkim, disa edhe me shpresë se nesër do të dalin në krye edhe të shtetit të bashkuar.

Është në natyrën e politikanit që të jetë ambicioz – prandaj idealizmi në politikë shpesh është luks i papërballueshëm.

Prandaj është mirë, besoj, që qytetarët e Shqipërisë dhe të Kosovës të gjykojnë jo vetëm perspektivën e bashkimit kombëtar, por edhe liderët politikë që po duan t’i shpien atje.

Më në fund, dy fjalë se çfarë mendimi kam unë pikërisht për këtë çështje.

Nuk jetoj as në Shqipëri as në Kosovë; nuk jam qytetar as i njërit shtet, as i tjetrit. Kjo nuk do të thotë, megjithatë, se nuk e kam një opinion timin.

Kur shoh problemet e mëdha që gërryejnë sot jetën në të dy vendet, dhe që po ua hanë shpirtin e po ua nxijnë jetën shqiptarëve në të dy shtetet, gjykoj se këto probleme nuk kanë të bëjnë me faktin që shqiptarët janë të ndarë në disa shtete, as me atë që këto shtete janë të vogla; prandaj nuk shoh si mund të zgjidhen ato, në rast të një bashkimi hipotetik ose zmadhimi gjeografik.

Për këtë arsye, mendoj se përparësi politike në jetën shqiptare, kudo në Ballkan, nuk duhet të ketë bashkimi kombëtar – por konsolidimi i institucioneve, të shtetit dhe të shoqërisë civile; rrënjosja e kulturës së shtetit ligjor, lufta kundër krimit të organizuar dhe forcimi i vetëdijes qytetare. Dëshira ime është që çdo shqiptar të ndihet i lirë në dëshirat, ambicjet dhe potencialet e veta – i lirë si shqiptar, si qytetar dhe si banor i globit, pavarësisht se sa kilometra katrorë dhe sa banorë ka shteti i vet.

Mbetem i hapur, ndërkohë, madje i interesuar, sikurse shpresoj edhe lexues të tjerë, për të dëgjuar argumente se pse këto të drejta të njeriut, qytetarit, individit shqiptar, pavarësisht se në Shqipëri a në Kosovë, kanë më shumë shanse të realizohen në një Shqipëri të nesërme të bashkuar; por jo argumente primitive, me gjak dhe amanete, si në librin e Këndimit.

Mblidheni, pra, veten, të nderuar kombëtaristë, dhe na e shpjegoni, para se të filloni me gjyqet!


http://xhaxhai.wordpress.com/2012/03...daj-bashkimit/

__________________________________________________ ____________________________.



Thenia e dites: "Dy fshatra nuk bejne nje qytet, por nje fshat te madh"

[EuroStar1]

Pse ti do ja imponosh mendimin atij.

ti fol ne nr.njenes se mu dogj mishi

Mishin si e gatuan ti drague , si nga tirana apo si nga hasi ? Jo se ka mundesi te kerkoj receten e gatimit se si gatuajn te huajt lol

[Darius]

TRI QËNDRIME NDAJ BASHKIMIT

Si pa u kuptuar, çështja e bashkimit kombëtar na u shndërrua në letër litmusi, ose gur prove për atdhetarin e vërtetë shqiptarist.

Ti je pro, apo kundër bashkimit kombëtar, të thonë, dhe sipas përgjigjes që ata vetë e kanë në mendje ndërkohë, të vënë edhe menjëherë etiketën.

Megjithatë, asnjë vlerë mirëfilli nuk ka në këtë kriter prej asambleje fshati, por vetëm fryrje, kapardisje dhe bullshit tipik kombëtarist dylekësh.

Ekzistojnë të paktën tri qëndrime hipotetike ndaj bashkimit kombëtar të shqiptarëve: mund të jesh pro këtij bashkimi pa kushte, kundër këtij bashkimi pa kushte, dhe kundër këtij bashkimi në momentin e tanishëm, edhe pse pro tij në një moment më të përshtatshëm, ose po të përmbushen disa parakushte.

Dhe më e bukura është se, të treja qëndrimet, mund të jenë njëlloj patriotike dhe njëlloj të burojnë nga atdhedashuria, e cila nuk e përjashton aspak pluralizmin.

Ata që janë kundër bashkimit, mund të argumentojnë, bie fjala, se është më mirë që të ketë dy shtete shqiptare në Ballkan.

Ka gjë më patriotike se kjo?

Ose mund të druhen se bashkimi do të rindezë luftën në rajon, me pasoja të pakontrollueshme.

Ose mund të shpjegojnë se Europa dhe ShBA (lexo: edhe NATO-ja) nuk kanë shprehur ndonjë entuziazëm për këtë bashkim, përkundrazi; dhe se ne shqiptarët nuk jemi në gjendje, sot për sot, të ndërmarrim një hap të tillë pa marrë bekimin e Brukselit ose të Washingtonit.

Të tjerë mund të mendojnë se bashkimi i shqiptarëve, edhe sikur të marrë këtë bekim ndërkombëtar, më shumë do të prishë punë se do të ndreqë – nëse nuk ndodhin reforma të thella në sistemin politik në të dy vendet dhe, më kryesorja, nëse nuk ndryshojnë me rrënjë raportet e qytetarëve, të Shqipërisë dhe të Kosovës, me shtetin.

Kështu, kur dy vetë janë të sëmurë rëndë, nuk përfitojnë gjë, nëse i transferon të dy në të njëjtën dhomë reanimacioni – veç do të dëgjojnë rënkimet dhe grahmat e njëri-tjetrit dhe do të shkëmbejnë mes tyre hareshëm stafilokokë të artë rezistentë ndaj meticilinës (të cilët i njohim, përndryshe, si mafian e organizuar që ka kapur shtetin).

Mund të ketë pastaj edhe një palë tjetër që të thonë se, nëse bashkimi i shqiptarëve kryhet me ngut dhe pastaj dështon (siç kanë dështuar bashkime popujsh të tjerë, për të njëjtën arsye, në të shkuarën), atëherë ky do të ishte atentati më i madh ndaj çështjes shqiptare në Ballkan; me dëme të pariparueshme.

Natyrisht, patriotë janë edhe ata që e duan bashkimin menjëherë, madje argumentojnë se ky bashkim do të vërë në vend një padrejtësi historike dhe bashkëkohore që u bëhet shqiptarëve, dhe do të ndihmojë që të zgjidhen edhe probleme të tjera – si korrupsioni, kriminaliteti, ose edhe vetë Sali Berisha.

Mes tyre gjen, megjithatë, koka të nxehta dhe ndonjëherë edhe të trasha, që kujtojnë se është detyrë e çdo patrioti dhe njeriu që e don atdheun e vet, që të kërkojë bashkimin e shqiptarëve menjëherë dhe pa kushte.

(Vëreni: ta kërkojë, jo ta realizojë – sepse realizimi, sidomos në kushtet e tanishme, kërkon këllqe dhe guxim të madh, edhe personal; ndërsa këta janë të specializuar si flamurtarë paradash vetëm; dhe përpjekjet e mirëfillta ua lënë gjithnjë të tjerëve; pa folur pastaj për disa prej tyre që shpresojnë të ri-instalojnë një regjim autoritar ose antipluralist duke abuzuar me atdhetarizmin e njeriut të rrugës.)

Ky është gabimi, këtu duhet ta vëmë gishtin.

Nuk ka gjë të keqe, në vetvete, të kërkosh që shqiptarët të jetojnë në një shtet; e keqja fillon kur ti pret, pothuajse me arrogancë, që këtë kërkesë të ta përqafojnë të gjithë shqiptarët, pa dallim feje, krahine, ngjyrimi politik, përbërjeje familjare dhe orientimi seksual.

Self-righteousness, e quajnë këtë në anglishte; dukuri e neveritshme, pa çka se nuk ka ende emër të vetin në shqipe.

Bashkimi nuk është i dëshirueshëm thjesht si bashkim; por ngaqë pritet të sjellë të mira dhe avantazhe të ndryshme për shqiptarët, përveç korrigjimit të një padrejtësie të vjetër, i cili ka edhe ai vlerën e vet, edhe pse thjesht simbolike.

Prandaj, kush e kërkon bashkimin me të madhe, duhet edhe të ulet dhe të argumentojë pse është kaq i dëshirueshëm dhe pse pikërisht tani; meqë vetëm argumenti i padrejtësisë historike nuk qëndron.

Nëse bashkohet Shqipëria me Kosovën që nesër, kjo nuk është se do t’i shlyejë gjë vuajtjet e Kosovarëve nën sundimin serb (ose jugosllav) për gati një shekull.

Dua të them: bashkimi kombëtar bëhet duke vështruar drejt së ardhmes, jo me kokën të kthyer mbrapa, as ngaqë na e kanë lënë amanet të parët.

Forcat politike që e përdorin këtë bashkim si flamur të programit të tyre politik, duhet të jenë në gjendje të na shpjegojnë, me hollësi dhe jo duke vënë Reshat Arbanën të recitojë Lahutën e Fishtës, se çfarë pritet të arrijnë pikërisht shqiptarët me këtë bashkim.

Dhe këtu e kam fjalën për shqiptarët si qytetarë, jo për shqiptarët që dalin në krye të forcave politike që kërkojnë bashkim, disa edhe me shpresë se nesër do të dalin në krye edhe të shtetit të bashkuar.

Është në natyrën e politikanit që të jetë ambicioz – prandaj idealizmi në politikë shpesh është luks i papërballueshëm.

Prandaj është mirë, besoj, që qytetarët e Shqipërisë dhe të Kosovës të gjykojnë jo vetëm perspektivën e bashkimit kombëtar, por edhe liderët politikë që po duan t’i shpien atje.

Më në fund, dy fjalë se çfarë mendimi kam unë pikërisht për këtë çështje.

Nuk jetoj as në Shqipëri as në Kosovë; nuk jam qytetar as i njërit shtet, as i tjetrit. Kjo nuk do të thotë, megjithatë, se nuk e kam një opinion timin.

Kur shoh problemet e mëdha që gërryejnë sot jetën në të dy vendet, dhe që po ua hanë shpirtin e po ua nxijnë jetën shqiptarëve në të dy shtetet, gjykoj se këto probleme nuk kanë të bëjnë me faktin që shqiptarët janë të ndarë në disa shtete, as me atë që këto shtete janë të vogla; prandaj nuk shoh si mund të zgjidhen ato, në rast të një bashkimi hipotetik ose zmadhimi gjeografik.

Për këtë arsye, mendoj se përparësi politike në jetën shqiptare, kudo në Ballkan, nuk duhet të ketë bashkimi kombëtar – por konsolidimi i institucioneve, të shtetit dhe të shoqërisë civile; rrënjosja e kulturës së shtetit ligjor, lufta kundër krimit të organizuar dhe forcimi i vetëdijes qytetare. Dëshira ime është që çdo shqiptar të ndihet i lirë në dëshirat, ambicjet dhe potencialet e veta – i lirë si shqiptar, si qytetar dhe si banor i globit, pavarësisht se sa kilometra katrorë dhe sa banorë ka shteti i vet.

Mbetem i hapur, ndërkohë, madje i interesuar, sikurse shpresoj edhe lexues të tjerë, për të dëgjuar argumente se pse këto të drejta të njeriut, qytetarit, individit shqiptar, pavarësisht se në Shqipëri a në Kosovë, kanë më shumë shanse të realizohen në një Shqipëri të nesërme të bashkuar; por jo argumente primitive, me gjak dhe amanete, si në librin e Këndimit.

Mblidheni, pra, veten, të nderuar kombëtaristë, dhe na e shpjegoni, para se të filloni me gjyqet!


http://xhaxhai.wordpress.com/2012/03...daj-bashkimit/

__________________________________________________ ____________________________.



Thenia e dites: "Dy fshatra nuk bejne nje qytet, por nje fshat te madh"

Shume shkrim i goditur. Pikerisht kjo eshte ideja qe kam dhe une.

[halla mine]

Ta riforlmulojme pyetjen:

Kush nga ju eshte per ndarje(coptim) te metutjeshem te Shqiperise se sotme londinese(molekulare)..?
(nenkuptohet qe kjo te behet me dhune, me masakra, pastrime etnike.. etj, siç ka ndodhur heren e pare)

A ka ndonje shqipfoles qe do votonte per??? A kemi te drejte ne tjeret keta shqipfoles t'i quajme antishqiptar, te shitur te serbi, greku e bugari.. ose ne alternativ idiot? Mendoj se kemi.

Para 1 shekulli u coptua njehere vendi yne ne kete menyre, nese sot pozicionohemi kunder bashkimit te ketyre pjeseve.. legjitimojme krimet dhe u japim plotesisht te drejte krimineleve. Bravo shqipe.. futja vetit deri n'çyke!

[Gon!]

Tmerrohem kur lexoj disa shkrime egoisto-rraciste :S.

Shqiptari i ziiii kurr nuk do te mbushet mend jo.

Dhe spaten faj bota qe na bene keshtu pike e pese.

E meritonim!

Madje edhe mee...!!!!

Ne jemi popull qe tradhetojme e vrasim vellau vellane.

Le te na lere bota te bashkohemi njehere bashke.

E ka te sigurt se ne nuk do te sulmojme asnje shtet qe kemi per rreth.

Por do te hahemi mish me njeri tjetrin.

Kete e ben vetem shqiptari i Ziii....!