Oda ( sofra ) Drenicake

[ganimet]

Shkon njeri i katunit tone tek nji mik ne Bajgor,dhe posa e mur vesh per te pranishmit se jon murator ju thot a ben kure te mbaroni ktu ahrin te vini ne katun te une e ma zidoni nji izbe.
Te nesermen me mengjes u nisen dhe pa hanger kaftjall filluan me punen .
Dojshin si kalimthi me e mbaru izben po ky dojke me ja murue se e kishte qellimin te u bente qeve nji aher me u mburre me mjeshtrit e po ju thot ngadale o mjeshter veq punone mire se me dit u kom e jo me kotrum.
Ata kishin pas menu se jon fut ne shqiperi e deri sa po punonin filluan edhe hoka,sa njeri sa tjeri po i thonin tjetrit napred i pokrij ,pokrij .Mahmuti po i shiqo e dikur e humbi durimin e u tha ..
Shtaje to pokrij pokrij e me pas e zgjati pak pokupi allat i bjezhite odavde..u habiten muratoret e than as jemi ne Shipni a...
thon se ai aher pas tre vite u rrezu se pa temel srrinte aheri. e Halimit qe ja ben aherin dibranet edhe pse e dogjen shkiet akoma po i perballo kohes.


rrefim i moqem qe sherbe per dite te sotit.
Shaka...

[dardangashi]

Një djalosh flokëgjatë, me syza të errëta mbi hundë, me nja dy-tre zinxhirë rreth qafe e përplot cingla- mingla tjerë, u fut në autobus me një krekosje prej gjeli. Ai duke ecur ashtu rëndë e rëndë e shkeli keq me takën e këpucës një plak.
- Oh, bëri plaku i gjorë nga dhembja.
Djaloshi, deshi që të shfajësohet duke i kërkuar falje plakut: - më falë axhë, e bëra pa qëllim!
Plaku po ashtu, duke dashur që të mos e fajësoj djaloshin i tha: - S’ka gajle djalë, unë jam mësuar me më shkelur gjëja!…(Plaku i gjorë tërë jetën ishte kujdesur për bagëtinë e tij, prandaj ato jo pak herë e kishin shkelur e dërmuar...)


pak hajgare per burrat e odes hajde more dhezne ka nja

-a ka naj djal te ri mi shkun qeto shpuzore se jan ba pa shkun

[dardangashi]

Një Xhafer Murtezi nga Skenderaj, kishte pasur shumë qurana (gjela deti), por nuk ia priste asnjë askujt. Një ditë e takon një Muharrem Dergutin e Rezallës në Skenderaj, dhe pasi përshëndetët me te, po i thotë: - Për besë po del një natë tek unë Muharrem e po të bëjmë pikën e qejfit deri në mëngjes së bashku, merr edhe kë të duash me vete e eja.
Qe besa kisha me ardhur me gjithë qejf mor Xhafer, por nuk po guxoi prej atyre quranave tuaj, ngase ata veç kur t’na hanë një ditë aty të lama!




"porosija"Ndaj mikut dhe shokeve mos u trego dore shternguar"

[salihaj]

Shkon njeri i katunit tone tek nji mik ne Bajgor,dhe posa e mur vesh per te pranishmit se jon murator ju thot a ben kure te mbaroni ktu ahrin te vini ne katun te une e ma zidoni nji izbe.
Te nesermen me mengjes u nisen dhe pa hanger kaftjall filluan me punen .
Dojshin si kalimthi me e mbaru izben po ky dojke me ja murue se e kishte qellimin te u bente qeve nji aher me u mburre me mjeshtrit e po ju thot ngadale o mjeshter veq punone mire se me dit u kom e jo me kotrum.
Ata kishin pas menu se jon fut ne shqiperi e deri sa po punonin filluan edhe hoka,sa njeri sa tjeri po i thonin tjetrit napred i pokrij ,pokrij .Mahmuti po i shiqo e dikur e humbi durimin e u tha ..
Shtaje to pokrij pokrij e me pas e zgjati pak pokupi allat i bjezhite odavde..u habiten muratoret e than as jemi ne Shipni a...
thon se ai aher pas tre vite u rrezu se pa temel srrinte aheri. e Halimit qe ja ben aherin dibranet edhe pse e dogjen shkiet akoma po i perballo kohes.


rrefim i moqem qe sherbe per dite te sotit.
Shaka...

Po me vjen seri qe paska pasur Drenica Murator! Unë e di qe në fshat kanë pasur oda e qifte për gjah (gjatë luftës hute), ndërsa ata qe kanë jetuar në qytet, kanë pasur dëshirë me “shkarravitë” me laps.
Sa i përket për murator, pak ja kanë pasur zanat. Në Drenicë gjithmonë kanë ndërtuar mure dibranët edhe rrallë herë ndonjë i rrafshit të Dukagjinit.

[projekti21_dk]

Përshëndetje vëllezër dhe mirë se erdhët.
Më falni që nuk kam qenë mjaft aktiv, por kam pasur shumë punë.
Për Salihajn kam një porosi:
Po pate mundësi, nga ai libri që ke sjellë Mark Zhakun, pa shiko se aty është edhe një përrallë shumë e mirë dhe e ka titullin: "Sheh Miza", porosia e së cilës është: ruaju nga njerëzit që shtiren si shumë të mirë.

[salihaj]

Përshëndetje vëllezër dhe mirë se erdhët.
Më falni që nuk kam qenë mjaft aktiv, por kam pasur shumë punë.
Për Salihajn kam një porosi:
Po pate mundësi, nga ai libri që ke sjellë Mark Zhakun, pa shiko se aty është edhe një përrallë shumë e mirë dhe e ka titullin: "Sheh Miza", porosia e së cilës është: ruaju nga njerëzit që shtiren si shumë të mirë.

Zhak Marku ishte në librin dy (2) Prozë popullore nga Drenica (Anton Çeta), ndërsa Sheh Miza edhe pse e kam ditur dhe di ta interpretoi pa e shiku në libër. Andaj, do jam besnik dhe do e shkruaj drejtpërsëdrejti nga libri, libri një(1) i po të njejtit autor. Mjaft po me krijon vështirësi shkrimi nga libri, sepse duhet ta shkruaj ashtu siç është në gjuhën burimore.
Ore mik imi i dashur Projekt_21, kësi shembuj kemi sa të duash pa i lexuar dhe pa i dëgjuar. Vetem duhet ti shkruajm emrat e imagjinuar, se na dalin përpara e na bëjnë horë. Hori të bënë hor, ndërsa ai i ndershmi të nderon. Apo i respektuari të respekton.
Disa herë desha të ju kërkoi një ndihmë, por tani është vonë për mua. Ndihma qe me është nevoitur shumë nga Ju mik i dashur dhe miqët tjerë është, të më përmirësoni në gjuhësi. Gjuhën shumë e kam në qefë, sepse gjatë shkollimit tim as nuk kam pasur mësues të mirë të gjuhës shqipe, po më vonë as profesor. Në kohën time kur jam shkolluar, profesoret e gjuhës shqipe kanë qenë bukur të zorit, sepse kanë qenë të censuruar nga shteti i atëhershëm.
Dua ta them troç: Kur lexoi literaturë të pëkthyer nga disa autor, me përkthim të shkëlqyeshëm, zemra me bëhet mal dhe e kundërta; kur lexoi shkrime siç i shkruaj unë vet, vetëja me del huji!!! Jam njeri me përvojë të madhe, siç thojnë me bagazh të madh. Andaj, më dhimset qe kjo njohuri e imje mos të del në dritë për shkak të drejtëshkrimit të dobtë. Ju përshëndes.

[salihaj]

Ish kan martue njani. Grueja e ti u kallxojke shumë elierze. kur meten vetem n'shpi, mas darsmes, po i thot burri grues me shkue me mush ujë n'oborr.
- Prit ta veshi ferexhen, - i tha e shoqja - se kam havale prej knuesit.
E veshi ferexhen e duel me merrë uj n'oborr. Kishin pasë n'shpi kijet e do dhen.
I thot ni dit grueja t'shoqit:
- Duhet me i hjek kijet se kam havale pej tyne. Edhe kingjyt mashkuj shka janë duhet me i pre se edhe pej tyne kam havale.
Kur i hjek burri kijet e i pret kingjat, nuk vonoi shum e grueja po i thot:
- Edhe kujat duhet mi shit se edhe pej tyne kam havale.
Kshtu, ka pakë për ditë, nuk met gja e gjallë n'shpi. I shoqi bahet dyshim ne vedi:
"Çka u ba puna e ksaj grueje kështu qe mi faroi krejt gjanë e gjallë? A ban vaku me kanë kaq elierze!" E dan menen me provue gruen. Ni dit i thot:
- Unë do t'shkoj nër miq e nuk vi nja pes gjasht dit.
Drue, ujë e miell i len mrena n'shpipër mos me dalë grueja përjashta edhe tfillon e shkon nër miq. T'dyten pramje kthehet e hip tinës n'tavan përmi sobë e kqyr pej ni bire çka po ban shoqja mrena n'sobë.
Grueja kish pasë dy jarana. I kish pas thirrë me ardhë at natë, tash qi s'e kish pasë burrin n'shpi. Kur u ba natë, erdhen jaranat e grueja e qoi gjith naten me ta n'sobë.
Burri pej tavani po kqyr. Dikur u largue, shkoi prap nër miq e u vanue nja ni javë.
Kur erdh, e gjet gruen n'shpi.
- Qysh u vanove e m'ke lan n'shpi vetun? - foli grueja.
- Po unë ti kam pas lan krejt senet për çka ki pasë nevojë.
- Mu kan sosë senet, e me dalë n'oborr m'pake najkush, e ti e dinë qe unë kam havale.
- Valla, moj grue, kam ngue për gra tjera qi kanë ka ni jaran, po si ti qi kishe dy, s'kam ngue!
Dahet me grue, e kthen gruen n'gjini, shet tokë e mall, teshë e koteshë e shkon n'Stamoll me jetue. Kur shkon n'Stamoll, e nxuni ni shpi me **** e po rrin qaty. Mas pak dite nisen me u thy dugajtë natën. Kurrqysh me i ra n'fije hajnit, as zaptitë, as mreti, as kërkush.
Djali, tuj shetit rrugëve t'Stamollit, e shikonte ni sheh plak me mjekërr t'gatë. I kish lidh shehi disa cigare rreth kambve e disa kërrpa n'fund t'kamve qe ju virshin deri n'tokë. Kish pas vetë djali ni dit njanin:
- Kush asht ky plak qi po shkon kshtu rrugës, e pse i ka lidhë kto cingare n'kamë?
- Asht Sheh Miza, - i thanë. Asht njeri evliha e kërkuj s'i ban keq e as n'hak t'hujin s'i hin. Ato cigaret i ka qitë n'kamë mos me i shkelë mizat, bubrrecat e çka asht gja qi ka shpirt, qi m'u tremë kur t'kalon ai.
Dugajtë u thejshin nat për natë e mreti e kish pas hapë fjalën: "Kush ma gjanë hajnin, due m'e ba pashë". Ky djali, ni natë, ka rri n'ni kafe me ni oficer, i thot oficerit:
- Valla unë e kishna gjetë hajnin, sall t'ishna ni here me mretin.
Mretit i shkojn n'vesh këto fjalë e qon e e thrret.
- Çka t'duhet me mujtë e me zanë hajnin? - i thot.
- M'duhet nja dhetë polic me ardhë me mue e me kanë nër urdhnin tem. Çka t'u tham unë, ata me ba.
Mreti ja dha dhetë polic t'mirë ky i muer e tfhilloi me ta natën çarshisë. Shkoi dogri n'shpi të Sheh Mizës e cakati n'derë. Duel Sheh miza. Djali u thot policëve me lidhë. E lidhin e ja gjajnë n'xhep qelcat e shpisë. Kur hallakatën nëpër shpi, e gjajnë tanë at mall qe e kish pas vjedhë nëpër dugajë. U habiten policet e s'dojshin me i zanë besë syve t'vet. Kur ja quen Sheh Mizen mretit, ky u çudit, e nali djalin vetëm me nj'anë e e pveti:
- Me çka mujte m'e gjetë ti kta qi kërkuj s'i ka shkue nër men qi Sheh Miza a hajni.
Djali i foli kshtu mretit:
- E kam pasë ni grue, padishah, qi u kallxojke elierze e madhe, sa qi edhe pej knuesit havale ka pasë. Ni natë unë u msheha n'tavan e ajo, tuj kujtu qe jam n'udhë, e kaloi natën me dy jarana. Edhe Sheh Miza u kallxojke evliha sikur grueja jeme e s'dojke m'i shkelë as mizat rrugës. Ma ka merrë menja qi edhe ky ka me dalë si grueja jeme e qata, kur m'i dhe polict, kam shkue drejt n'shpi t'ti e aty e gjetem mallin qi a vjedhë nepër dugajë.
Mreti ja zgjati dorën djalit edhe e bani pashë, e Sheh Mizën e kalbi n'haps.

[salihaj]

NJËQIND I BËFSH

Ditëlindja kur vjen, diç të përkujton.I madh dhe i vogël këtë ditë e feston.
Të gjithë këtë ditë, mikut ja urojnë.
Ëma dhe baba për djalë këtë ditë e gëzojnë.Liria është ajo qe të gjitha i mundëson.
I ri i moshuar për Liri lufton.
Netët e ditët radhitën varg e vij.Ditëlindja e mikut i ka shkuar në shpi.
Jo. Jo or mik ne nuk do të harrojmë.
Amanet e kemi nga të parët tonë

.

[projekti21_dk]

NJËQIND I BËFSH

Ditëlindja kur vjen, diç të përkujton.I madh dhe i vogël këtë ditë e feston.
Të gjithë këtë ditë, mikut ja urojnë.
Ëma dhe baba për djalë këtë ditë e gëzojnë.Liria është ajo qe të gjitha i mundëson.
I ri i moshuar për Liri lufton.
Netët e ditët radhitën varg e vij.Ditëlindja e mikut i ka shkuar në shpi.
Jo. Jo or mik ne nuk do të harrojmë.
Amanet e kemi nga të parët tonë

.

Të faleminderit mik. Pac gjithë gëzimet e botës.

[dardangashi]

Ish kan martue njani. Grueja e ti u kallxojke shumë elierze. kur meten vetem n'shpi, mas darsmes, po i thot burri grues me shkue me mush ujë n'oborr.
- Prit ta veshi ferexhen, - i tha e shoqja - se kam havale prej knuesit.
E veshi ferexhen e duel me merrë uj n'oborr. Kishin pasë n'shpi kijet e do dhen.
I thot ni dit grueja t'shoqit:
- Duhet me i hjek kijet se kam havale pej tyne. Edhe kingjyt mashkuj shka janë duhet me i pre se edhe pej tyne kam havale.
Kur i hjek burri kijet e i pret kingjat, nuk vonoi shum e grueja po i thot:
- Edhe kujat duhet mi shit se edhe pej tyne kam havale.
Kshtu, ka pakë për ditë, nuk met gja e gjallë n'shpi. I shoqi bahet dyshim ne vedi:
"Çka u ba puna e ksaj grueje kështu qe mi faroi krejt gjanë e gjallë? A ban vaku me kanë kaq elierze!" E dan menen me provue gruen. Ni dit i thot:
- Unë do t'shkoj nër miq e nuk vi nja pes gjasht dit.
Drue, ujë e miell i len mrena n'shpipër mos me dalë grueja përjashta edhe tfillon e shkon nër miq. T'dyten pramje kthehet e hip tinës n'tavan përmi sobë e kqyr pej ni bire çka po ban shoqja mrena n'sobë.
Grueja kish pasë dy jarana. I kish pas thirrë me ardhë at natë, tash qi s'e kish pasë burrin n'shpi. Kur u ba natë, erdhen jaranat e grueja e qoi gjith naten me ta n'sobë.
Burri pej tavani po kqyr. Dikur u largue, shkoi prap nër miq e u vanue nja ni javë.
Kur erdh, e gjet gruen n'shpi.
- Qysh u vanove e m'ke lan n'shpi vetun? - foli grueja.
- Po unë ti kam pas lan krejt senet për çka ki pasë nevojë.
- Mu kan sosë senet, e me dalë n'oborr m'pake najkush, e ti e dinë qe unë kam havale.
- Valla, moj grue, kam ngue për gra tjera qi kanë ka ni jaran, po si ti qi kishe dy, s'kam ngue!
Dahet me grue, e kthen gruen n'gjini, shet tokë e mall, teshë e koteshë e shkon n'Stamoll me jetue. Kur shkon n'Stamoll, e nxuni ni shpi me **** e po rrin qaty. Mas pak dite nisen me u thy dugajtë natën. Kurrqysh me i ra n'fije hajnit, as zaptitë, as mreti, as kërkush.
Djali, tuj shetit rrugëve t'Stamollit, e shikonte ni sheh plak me mjekërr t'gatë. I kish lidh shehi disa cigare rreth kambve e disa kërrpa n'fund t'kamve qe ju virshin deri n'tokë. Kish pas vetë djali ni dit njanin:
- Kush asht ky plak qi po shkon kshtu rrugës, e pse i ka lidhë kto cingare n'kamë?
- Asht Sheh Miza, - i thanë. Asht njeri evliha e kërkuj s'i ban keq e as n'hak t'hujin s'i hin. Ato cigaret i ka qitë n'kamë mos me i shkelë mizat, bubrrecat e çka asht gja qi ka shpirt, qi m'u tremë kur t'kalon ai.
Dugajtë u thejshin nat për natë e mreti e kish pas hapë fjalën: "Kush ma gjanë hajnin, due m'e ba pashë". Ky djali, ni natë, ka rri n'ni kafe me ni oficer, i thot oficerit:
- Valla unë e kishna gjetë hajnin, sall t'ishna ni here me mretin.
Mretit i shkojn n'vesh këto fjalë e qon e e thrret.
- Çka t'duhet me mujtë e me zanë hajnin? - i thot.
- M'duhet nja dhetë polic me ardhë me mue e me kanë nër urdhnin tem. Çka t'u tham unë, ata me ba.
Mreti ja dha dhetë polic t'mirë ky i muer e tfhilloi me ta natën çarshisë. Shkoi dogri n'shpi të Sheh Mizës e cakati n'derë. Duel Sheh miza. Djali u thot policëve me lidhë. E lidhin e ja gjajnë n'xhep qelcat e shpisë. Kur hallakatën nëpër shpi, e gjajnë tanë at mall qe e kish pas vjedhë nëpër dugajë. U habiten policet e s'dojshin me i zanë besë syve t'vet. Kur ja quen Sheh Mizen mretit, ky u çudit, e nali djalin vetëm me nj'anë e e pveti:
- Me çka mujte m'e gjetë ti kta qi kërkuj s'i ka shkue nër men qi Sheh Miza a hajni.
Djali i foli kshtu mretit:
- E kam pasë ni grue, padishah, qi u kallxojke elierze e madhe, sa qi edhe pej knuesit havale ka pasë. Ni natë unë u msheha n'tavan e ajo, tuj kujtu qe jam n'udhë, e kaloi natën me dy jarana. Edhe Sheh Miza u kallxojke evliha sikur grueja jeme e s'dojke m'i shkelë as mizat rrugës. Ma ka merrë menja qi edhe ky ka me dalë si grueja jeme e qata, kur m'i dhe polict, kam shkue drejt n'shpi t'ti e aty e gjetem mallin qi a vjedhë nepër dugajë.
Mreti ja zgjati dorën djalit edhe e bani pashë, e Sheh Mizën e kalbi n'haps.

Shume me pelqeu kjo,do mundohem te mesoj mire dhe ta tregoj neper shoqerin time, dihet kur e lyp koha dhe vendi ju pershendes te gjithve .