Dashuria duhet të buroj çdoherë, pavarsisht kohës që kalon!!!
Dua të themë se nëse e dua tani dikend kur është i ri,, i bukur, do e dua edhe kur rrudhat do ja stolisin ballin.
Dashuria duhet të buroj çdoherë, pavarsisht kohës që kalon!!!
Dua të themë se nëse e dua tani dikend kur është i ri,, i bukur, do e dua edhe kur rrudhat do ja stolisin ballin.
Jetoje jeten qe te fitosh shperblimin....
Te besoje! JO por te enderroj Po...
Mendoj Qe Ka Dhe Nga Ato Qe Besojn Dhe e Ruajn Ate Dashuri . Por Mendoj Qe Me Kalimin E Viteve Zbehet Disi Dhe Humbet Vlerat Dhe Kuptimin.
Pogba, Pogba l'hano visto nella spiaggia che diceva VU CUMPRA
███
Une mendoj qe po, se Perjetshem dmth sa ka jete ka dhe dashuri
Ndoshta zbehet paksa por them qe ekziston, njeri-tjeri duhet te bejne qe kjo dashuri mos shuhet kurre![]()
Pse, pse, pse ?!
Them se ndienja e te deshiruarit me cdo kusht pranine e saj në krah pa marrë parasysh asgjë, momentet e para qe ajo qe deshiroje është "e jotja" në një farë mënyrë idealizon partneren duke shmangur difektet, do të thoja duke jetuar në një 'rrealitet ëndrrash'.
Muajt e parë të një lidhjeje janë si dy fëmijë të lumtur ku të dy ushqejnë njëri tjetrin me ëmbëlsira deri sa vjen momenti kur të dy mërziten së luajturi me njëri tjetrin.
Mendoj se është rutina, difektet e karakterit që dalin në pah pas njëfarë kohe (tek të dy), mungesa e forcës për të pranuar difektet, veset apo situatat e vështira në një lidhje, humbja e kuriozitetit ndaj një "Ishulli të eksploruar" tashmë, të parit gjërave me syrin e mendjes dhe jo të zemrës në nje moment ............ etc
Kemi lindur vetëm dhe pse me një person në krah, vjen një moment që prapë ndihemi vetëm.
I'a vlen ti jetosh me force e ti kujtosh me mall, momentet e bukura, dëshira, "lojrat" fëminore, rrugën për të arritur në "destinacion" se tek e fundit mendoj se janë e vetmja gjë e bukur që ka vlerë.
Arsyeja se dashuria nuk jeton perjestesisht eshte
PAsi eshte shume e bukur per te jetuar perjetesisht
Mos u mundo te behesh njeri i suksesshem por me mire te behesh i vlefshem..
zgjohuni more njerez,
si mund te jetoje perjetesisht diçka qe eshte thjesht nje ndjenje e perkoheshme e lindur nga velloja e misterit qe mbulon dike, si dhe deshira per ta zbuluar,
gjate periudhes qe zbulon dhe shtohet deshira per te zbuluar, ndjen dashuri,
kur ky cikel i shkurter perfundon dashuria mbaron. Nese gjate kesaj kohe fiton respekt dhe dashamiresi plus terheqje fizike ndaj ketij personit atehere ne rregull, perndryshe çdo gje harrohet.
Dashuria nuk humbet, por maturohet. Kalon nga dashuri e vrullshme pasionante ne dashuri afektive. Nuk mund te pretendosh te mos gelet e zjarrte si ne fillimet e saj.
Eshte njesoj si nje rrobe e re qe blejme. Mezi presim ta provojme e ekspozojme. Pas disa here perdorimi behet si gjithe te tjerat. Nuk e hedhim poshte, na dhimbset, por e ruajme ne dollap si pjese e jona me te cilen kemi ndare ca momente te bukura.
Pasioni nuk eshte dashuri, as dashuria nuk eshte dashuri,
dashuri eshte ajo forma finale qe ti quan "dashuri afektive", te tjerat jane iluzione te perkoheshme dhe te nevojshme qe i paraprijne kesaj lloji "dashurie".
dhe pastaj vrasin mendjen se "ku shkoi dashuria".
Ne nje bote qe eshte ne levizje te vazhdueshme nuk ka asgje te perjetshme.
Krijoni Kontakt