I Falem Nderes Zotit!

[marcus1]

Hapni sytë se mos ju zë dikush rob me anë të filozofisë dhe mashtrimeve të kota, që mbështeten në traditën e njerëzve dhe në parimet themelore të botës dhe jo në Krishtin. (Kolosianët 2:8)

Si mund të zihemi rob? Sipas Palit mund të zihemi rob "me anë të filozofisë dhe mashtrimeve të kota, që mbështeten në traditën e njerëzve dhe në parimet themelore të botës dhe jo në Krishtin." Nuk ka rëndësi nëse filozofia është e mirë, e drejtë apo e përkryer dhe për t'u lëvduar nga ana morale. Nuk ka rëndësi se sa motive të mira mund të kete tradita, as se sa kuptimplote dhe e nevojshme mund të jetë ajo. Nuk ka rëndësi se sa të nevojshme mendojmë ne se mund të jenë parimet themelore të botës, apo sa të rëndësishme janë ato për shoqërinë në përgjithësi. Nëse asgjë nga këto gjëra nuk janë Krisht, d.m.th., nuk janë nga Ai, përmes Tij, dhe në Të, atëhere ato janë të pavlefshme përsa i përket Qëllimit të Perëndisë dhe si të tilla duhen braktisur.

[marcus1]

Jezusi u përgjigj dhe i tha: "Ti je mjeshtër i Izraelit dhe nuk i ditke këto gjëra?(Gjoni 3:10).

Kur lexon ungjijtë dy gjëra bëhem mjaft të qarta. E para, Jezusi është pamohueshmërisht, pa dyshim Perëndia ne Mish. E dyta, sa më fetar që je, aq më pak ke mundësinë ta shohësh, ta njohësh dhe ta vlerësosh Atë për atë qe me të vërtetë Ai është.

Mëkatarët, nga ana tjetër, e kishin shumë të lehtë ta njihnin Atë. Gruaja samaritane mund të ketë qenë një e huaj e përbuzur përsa i përket sistemit religjioz të Çifutëve, por ju deshën vetëm pak minuta të kuptonte dhe ajo kishte gjetur Mesinë. Centuori Romak, një pagan i pavlerë, dinte ku të drejtohej kur shërbyesi i tij ishte i sëmurë dhe Jezusi tha se besimi i këtij burri ishte më i madh se sa i çdo njeriu në Izrael. Gruaja me origjinë Greke kishte mjaft besim sa për t'i kërkuar Jezusit vetëm pak thërrime që bien poshtë tavolinës dhe megjithëse ajo nuk ishte Cifute, Jezusi i dha asaj gjithçka ajo kërkoi. Po, Jezusi ishte me të vërtetë miku i mëkatarëve, i pijanecëve, i tagrambledhësve dhe i prostitutave.

[Matrix]

Njohja e misterit të fshehur në Krishtin Jezus

Sado të shumta të jenë misteret dhe mrekullitë të zbuluara prej mësuesve të shenjtë dhe të kuptuara prej shpirtrave të shenjtë në gjendjen e tanishme të jetës, prapëseprapë mbetet ende të thuhet dhe të kuptohet pjesa më e madhe; pra, ka ende shumë gjëra që duhen thelluar në Krishtin. Krishti është si një minierë me damarë të pakufishëm visaresh, të cilëve, sado që t’u shkohet në thellësi, prapëseprapë nuk u gjendet fundi; përkundrazi, në çdo zgavër zbulohen damarë të rinj pasurie.
Për këtë arsye shën Pali thotë për Krishtin: “Në Krishtin janë të fshehura të gjitha visaret e dijes e të kuptimit” (Kol 2, 3) në të cilat shpirti nuk mund të përshkojë, nëse më parë nuk kalon nëpër ngushticat e vuajtjes së brendshme dhe të jashtme. Vërtet pakica që është e mundshme të dihet në këtë jetë, për sa u përket mistereve të Krishtit, nuk është e mundshme të arrihet pa vuajtur shumë, pa marrë prej Hyjit hire të shumta në mendje dhe në ndjenja dhe pa bërë një ushtrim shpirtëror të gjatë dhe paraprak, sepse të gjitha këto hire janë më të papërsosura se urtia e mistereve të Krishtit, së cilës i shërbejnë vetëm si parapërgatitje e thjeshtë. Oh, po të mund të kuptonte shpirti se nuk mund të arrihet në dendësinë e pasurive dhe të urtisë së Hyjit, veçse duke hyrë aty ku janë gjithmonë më të shumta vuajtjet e çdo lloji dhe duke vendosur në të ngushëllimin dhe dëshirën e tij! Ashtu sikurse ai që vërtet e dëshiron urtinë hyjnore, në radhë të parë përpiqet të hyjë vërtet në kuptimin e thellë të kryqit!
Për këtë arsye shën Pali i qortonte nxënësit e Efesit, që të mos mpakeshin në vuajtje, por të qëndronin të fortë, të rrënjosur dhe të mbështetur në dashuri, që në këtë mënyrë të mund të kuptonin bashkë me të gjithë shenjtërit se cila është gjerësia, gjatësia, lartësia, thellësia dhe njohja e dashurisë së Krishtit që tejkalon çdo dituri, për t’u mbushur me plotësinë e Hyjit. Kryqi është dera për të arritur pasuritë e urtisë hyjnore. Është fjala për një derë të ngushtë nëpër të cilën pak kush dëshiron të kalojë, kurse janë shumë ata që i dëshirojnë kënaqësitë që arrihen nëpërmjet saj.

Shen Gjoni i Kryqit

[marcus1]

"Ata pra, të dërguar nga Fryma e Shenjtë, u nisën për në..." (Veprat 13:4)

Në Dhjatën e Re nuk gjejmë një model se si kisha duhet të ungjillëzojë botën, as nuk zbulojmë ndonjë plan për t'u folur të humburve dhe as ndonjë metodë për të mbjellur kisha. Ata që fokusojnë tërë vëmendjen e tyre në modele, plane dhe metoda nuk mund të kuptojnë se të gjitha këto ndryshojnë në varësi të kohëë, kulturës, kombit, popullit, gjëndjes ekonomike, dhuntive, personaliteteve dhe miliona gjërave të tjera të ndryshme. Ekziston një thënje e popullit që thotë: "Metodat janë shumë, por parimet janë pak; metodat do ndryshojnë, por parimet kurrë."

Kështu pra, sekreti nuk është të mundohesh të imitosh modelin e Dhjatës së Re, por të praktikosh parimin e Dhjatës së Re që nuk ndryshon kurrë. Cili është ky parim? Është e thjeshtë: ata ishin tërësisht të drejtuar nga Fryma; dhe meqenëse ne kemi të njëjtën frymë, mund të drejtohemi edhe ne nga Ai. Sigurisht që Fryma mund të na drejtojë të bëjmë gjëra të njëjta, por gjëja jonë e përbashkët me atë të Dhjatës së Re nuk është në çfarë po bëhet, por Kush po e bën atë. Ka dy gjëra, ose jemi ne që po vimë me një plan duke e bërë vetë, ose po e lëmë Frymën ta punojë përmes nesh ashtu siç Ai e gjykon më mirë.

[marcus1]

Kryqi është dera për të arritur pasuritë e urtisë hyjnore. Është fjala për një derë të ngushtë nëpër të cilën pak kush dëshiron të kalojë, kurse janë shumë ata që i dëshirojnë kënaqësitë që arrihen nëpërmjet saj.

Shumë e vërtetë! Të falem nderës Matrix që e solle këtë shkrim. Jeni të gjithë të mirpritun ta pasunoni kyt temë me shkrime të tilla të shkurtra.

[marcus1]

Prandaj ngrihu, zbrit poshtë e shko me ta pa ngurruar, sepse Unë Vetë i kam dërguar ata." (Veprat 10:20)

Ishte Perëndia që i tha Kornelit të thërrasi Pjetrin. Ishte Perëndia që i tha Pjetrit të shkojë tek Korneli. Kur Perëndia is solli këta të dy sëbashku, pa mbaruar mirë fjalën Pjetri, i mbushi ata që po dëgjonin me Frymën e Shenjtë. Duhet vënë re se suksesi i misionit te Pjetrit në shtëpine e Kornelit nuk varej aq shumë nga aftësia e Pjetrit për të folur sesa nga aftësia e të tjerëve për të dëgjuar. Kur u flasim vetëm atyre për të cilët jemi dërguar, atëhere do shohim rezultate dramatike.


Kur mundohemi t'u flasim të gjithëve në përgjithësi dhe asnjërit në veçanti humbasim një sasi kolosale kohe dhe kjo demonstron një dishepullizim të varfër. Nuk duhet t'i japim 10 monedha dikujt që mund të përdorë vetëm 5 dhe nuk duhet t'i japim 5 monedha dikujt që nuk di të përdorë as edhe një. Është e qartë se harxhohet shumë kohë duke u munduar të bindim, te lusim, të debatojmë, të mësojmë dhe të ndihmojmë njerëz që Perëndia nuk na i ka dërguar. Nëse ne presim për Frymën e Perëndisë do t'i shpëtojmë vetes sonë shumë kohë, përpjekje dhe energji. Një punëtor që hedh në mënyrë të shkujdesur farën e çmuar në tokë me gurë dhe që ua hedh margaritarët derrave nuk po sillet me urtësi, me besnikëri dhe nuk është shërbyes që sjell rrezultat.

[Matrix]

kur degjon raste te tilla, te mbushet mendja plotesisht qe ungjillezimin e ben vetem Ai
dhe nuk varet nga ajo qe bejme ne.Ne thjesht ndjekim Ate

Sa shume vellezer dhe motra e kane marre thirrjen direkt nga Ai dhe jo nga ajo qe ben njeriu. Ai deperton aty ku s'ta merr mendja

[marcus1]

"Unë kam edhe dele të tjera që nuk janë të kësaj vathe; duhet t`i mbledh edhe ato, dhe ato do ta dëgjojnë zërin tim, dhe do të jetë një tufë e vetme dhe një Bari i vetëm." (Gjoni 10:16)

Nëse Perëndia do që të ketë vetëm një Kope nënd drejtimn e një Bariu atëhere ne e dimë që asgjë nuk i takon individit. Shpesh herë dëgjojmë njerëz që flasin për "njerëzit e mi", "vatha ime", ose "kisha ime" sikur ata të zotërojnë ndonjë gjë. Le të kuptojmë sa më shpejt se neve nuk na takon asgjë, por jemi punësuar në pronat e Perëndisë. Asnjë puëtor i Perëndisë nuk mund të thotë se ato prona i takojnë atij. Nëse do e kuptonim këtë gjë, do silleshim ndryshe me delet e Perëndisë, me respekt të madh dhe me përulësi. Si mund të sillet një njeri si zot mbi ato që nuk i takojnë atij? Si mund të abuzojë dhe të sillet keq me ata që nuk i takojnë atij?

[marcus1]

Dhe, duke qenë se Pali fliste për drejtësi, për vetëkontroll dhe për gjyqin e ardhshëm, Feliksi, shumë i trembur, u përgjigj: ``Për tani shko, dhe kur të kem rast, do të dërgoj të të thërrasin``. (Veprat 24:25)

Kur koha është e shkurtër ne duhet të shfrytëzojmë sa më shumë mundësitë që na vinë dhe të mos humbasim agjë. Nëse ne i shpallim Fjalën dikujt dhe ata na përzënë, gjëja më e mirë është të largohemi. Por fatkeqësisht, Pali ishte në burg dhe nuk mund të largohej. Feliksi e kërkonte shpesh Palin por asgjë nuk ndryshonte. Në këtë mënyrë Pali i dëshmonte Feliksit për dy vjet pa parë as edhe një rrezultat. Është e qartës se kjo ishte një hile e armikut që synonte ta shkurajonte apoltullin me dhunti dhe t'jia ulte fuqinë e tij.

Pali, një i burgosur nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të shkonte tek Feliksi sa herë që ai e kërkonte. Ne që jemi të lirë duhet të jemi të kujdesshëm se mos e gjejmë veten duke harxhuar tërë kohën tonë në biseda me ndonjë Feliks ndërkohë që aty mund të jetë një Kornelius duke u lutur që të dëgjojë pikërisht ato fjalë që Feliksi i shkonte dëm.

[marcus1]

"E për më tepër, të gjitha gjërat i llogarita si humbje për atë që është shumë e madhe: njohjen e Krishtit Jezus, Zotit tim, për të cilin të gjitha i humba dhe i quaj hedhurina që të fitoj Krishtin." (Filipianët 3:8)

Nëse pretendon se je i krishter por nuk e sheh veten duke u qendërzuar shume e më shumë në Krisht, atëhere unë dyshoj nëse je shpëtuar me të vërtetë, sepse ti nuk ke kapur pikën thelbësore të Krishtërimit. Për të krishterin, Krishti zmadhohet, Krishti bëhet përherë dhe më i madh, Krishti bëhet fokusi. Është shumë e thjeshtë të shohësh se kush po jeton dhe kush jo këtë standart.

Sa më i pjekur nga ana frymore të jetë një person, aq më shumë është i qendërzuar në Krisht bëhet ai. Kjo është pasoja e pashmangshme e t'u bërit një i krishter, një dishepull i Jezusit. Kjo është mënyra se si Fryma e Shenjte drejton çdo besimtar të vërtetë dhe nuk ka përjashtime. Është po aq e parashikueshme dhe e sigurtë sa edhe mëngjesi vjen pas darkës së natës. Nëse Biri i Perëndisë nuk ngrihet lart e më lart dhe nuk shkëlqen shumë e më shumë në zemrën tënde, atëhere mos e mashtro më veten tënde: ndodhesh akoma në errësirë.