A ndodhet ndonje ketu nga Zagoria?

[Jorgo Telo]

HOMAZH PËR ËNDRRËN E PËRGJAKUR
(ETIEN M. DILOS në përvjetorin e parë të ndarjes nga jeta)

(Nga Jorgo S. TELO)

Shkoi një vit që pragu Dilo provon zinë e papërmbajtur.
Shkoi një vit e shpirti Dilo hesht mbi ëndrrën e përgjakur.

Hidhni sytë në Kokojkë. Rri e zhytur në trishtim.
Ndjen mungesën e Etienit, ëndërrtarit në amshim.

Gjiri Bambullit te lumi ndjen shtrëngim tek bambullon.
Lotët e familjes Dilo grushte – grushte grumbullon.

Shihni pran’ Llagaturatit, si drithmon der’ e shtëpisë.
Hidhni sytë përmbi strehë, si rënkon kulmi i çatisë.

Drithërima, psherëtima prej dënesës së pashterur
- Ç’do këtu, o Etien djali? – vikat nëna zemërtherur.

- Ç’të të flas, o mëm’ e shtrenjtë? Ndoshta më dërgoi malli.
Ndoshta më dërgoi Zoti. Boll po vuaja përsëgjalli…

Jeta jon’, o mëm’ e dashur, kurrsesi nuk quhej jetë?
Tërë kohën buzëplasur, shpresëhumbur, të paqetë.

Të kujtohët, mëm’ e mirë, sill ndërmend si më le mua!
Dhe durimi humbi durimin, kur liria na u privua…

- Sterra un’, bir, ç’të ka gjetur, s’na u ndanë këto dhimbje!
- Po, moj nënë, pranuam dhimbje, sepse kishim tjetër bindje.

Dhe qëndruam të paepur, siç qëndron një qendrestar.
Përmes dhimbjesh mbijetuam. Kurrsesi s’u hoqëm zvarrë.

Kishim ëndrra e dëshira për një tjetër Shqipëri
Porse shpresat na u vranë nga e keqja egërsi…

E di mirë babai i mirë, ç’hoqi përmes izolimit…
Po ti, mëmë, ç’i ndjeve jetës; veç përbuzjes, masakrimit?

E di mirë motra e vetme si iu vranë ëndrrat e bardha.
Mirë e dinë dhe vëllezërit, si prej tyre unë u ndava…

Etien isha, etje kisha, për të nxënë dije pareshtur.
Etien isha, etje kisha, për të folur, për t’mos heshtur…

Për të folur për familjen e për gjyshin kryesipër
E për gjithë xhaxhallarët të dashuruar me dritën.

U larguan të vrerosur xhaxha Jani me Orestin.
Nën rregjimin e pangopur ata kurrë s’mund të ecnin.

Dhe të tjerët për lirinë e shkallmuan krejt rininë.
Nuk u trandën nga xhelatët jetëvrarët xhevahirë.

Nuk harroj hallat e mira të urta e shembullore
Viktorinë e Fevroninë – një e dijes, një punëtore.

xxx

Ç’gjëm’ e zez’ në dhe të huaj e rrëmbeu të mirin burrë?
Si Mihali dhe Kaliopi të tillë kob s’e prisnin kurrë.

…Shkuan vite prej masakrës… e çdokush kryet i ngriti.
Porse ikja e Etienit, sërish kokën ia uli fisit…

Burrë që s’e njihte vesin, mbushur vetëm me virtyte.
Për të nxjerrë librin e parë , shihte Foni se si ngutej.

Profetike ajo ngutje, apo veç një parandjenjë?
Vrulltaz punonte për librin, veç atë kishte në shenjë…

Përkushtuar në qëmtime, zhytur n’punë pa zhurm’ e bujë;
Si symbol i modesties, nuk i reshti mendja kurrë…

Ec e ec në gjurmë të gjyshit, kushedi ku do kish mbërritur…!
Porse fati… eh, ky fati shpesh vepron si i marrisur…


Admirimin që kish Foni për vëllanë e mençuruar;
E shpreh sot kur mban ndër duar librin e Tij të pambaruar.

Si vëllezërit dhe Donika nuk u zënë fjalëve besë;
Si mund të vriste makina atë burrë që kish kujdes…!

Kish kujdes kur ecte rrugës thellësisht duke u menduar.
Vetëm librin kish me vete, një dëshir’ të përshpejtuar…

Ashtu ulur mbi kompjuter e kujtojnë që të gjithë
Pamje ëmbël, plot virtyte… diç t’i jepte Shqipërisë…

Donte t’fliste sa më qartë për “të drejtën e burgosur”
Për gjith’ dhimbjet njerëzore, që për Të s’kishin të sosur…

Zoti i Madh e mori pranë, larg prej dhimbjesh tokësore
Duke marrë një brilant, i dha poste engjëllore…

Gjithësekush ballë shtëpisë e ndez për Ty një qiri
Gjyshin ke aureole, krejt një fis të mban në gji.

I pavdekshëm, je Etien, më e ndritshmja shëmbëlltyrë.
“Prehu qet!” – të gjith’ të thonë. “Shijo paqe, Etieni ynë!”

Gjirokastër 04.06.2009



AKROSTIK* PËR ETIEN DILON
(Me rastin e njëvjetorit të vdekjes)

(Nga Jorgo S. TELO)

Eh! – ç’po pasthirrmon një penë, -
Tani… ç’dorë mua do të më mbajë?
Imzot, ku më je? Ku je, shpirtzjarrti Etien?
Etien, qenke ngjitur në yllnajë.
Nuk vij dot tek Ty. Ti tek unë s’vjen…

Ditë për ditë po të presin zemërdjegur, mallzhuritur
Ike Ti… ike përgjithmonë…po kë le pas?
Le motrën e vëllezërit. Le Eftalinë, Eldën, Eljon trup-e-shpirtdrobitur
O, ç’përvëlimë zemre u shpure babait e mamasë…!

• Akrostik = lloj poezie kur gërma e parë e çdo vargu formon një emër e mbiemër të përcaktuar.

Gjirokatër, 04.06.2009

[EDilo]

Shkruan EVI KOKOSHI (Mesuese - Vlore)


Me rastin e 1 vjetorit të vrasjes

"ETIEN DILO- NJE SHEMBELL , NJE MODEL VETSAKRIFIKIMI EKSTREM PER NJE IDEAL TE LARTE"
Petro Zheji

...”Ishte burrë - burrë i besës
Ishte fjalë - maturia
Ish i drejtë,i ditur
Ishte vetë MIRESIA! (Eduardi

Pikëllim të thellë përhapi lajmi i papritur që,ra si bombë: ETIEN DILO s’është më! Zi e madhe pllakosi ne fisin e ILIA DILO SHEPERIT, JANI DILO-s e më tej. Gjithçka mbaroi me një fund tragjik né dhé të huaj: U bënë tre nipëre te tyre,që dhanë shpirt ne kete vend të huaj. Vangeli,Vasili dhe Etjeni .Të tre kusherij të parë.,intelektuale të mirefillye , ikën papritur dhe pa kujtuar ashtu si ikin shpirtrat e mëdhej atdhetarë. Heshtja u la pas fisnikërine dhe madheshtinë” Ja si thotë , I MADHI PETRO ZHEJ…
“Etieni tregoi ne jete nje stoicizem dhe heroizem te rralle . Dhe une si shume te tjere, e admironja per kete si dhe per te tjerat virtyte., e per ndjenjen e nje misioni per te kryer ne jete, ai punoi nate e dite dhe me shpirt ne dhembe…e kujtoj si te gjalle kur vinte …per problemet e librit, gjetjen e dokumenteve (qe ja fshihnin dhe e mundonin me sot e me nesër pafund)” -
Po,nuk mund të kuptohet si mund ta godiste makina atë Etien ,që ecte tërë kujdes anëve nga gjymtimi e duke mbajtur me vehte librin e papërfunduar….pastaj shtrirë me fytyrë nga qielli si i rregulluar nga ZOTI ! e diku tutje libri i papërfunduar që,autori i ndjerë të mos lodhej më tej me të! Akoma s’mund t’a besojmë që s’është më Ai që me aq përkushtim përpiqej ti jepte Zagorisë,Kosovës…gjithë Shqipërisë diçka të re .Nuk mund t’a pranojmë qe Ai, që nderoi forcën, rezistencën e shpirtit njerëzor të mos jetojë..., të iki e të lëre për jetë SHQIPERINE qe e deshi aq shumë! Zoti e mori se donte ta kishte pranë, a edhe sepse ndofta donte ti kursente vuajtje të tjera edhe më të medha... Sjelljet e Tija të nderuara,ndjenjat e tija fisnke dhe patriotike e mbajne lart ne sy te njerëzve dhe tërhoqën mbi të, dashurine e respektin, e me lajmin e papritur….derdhën pa dyshim lot hidherimi..
” Sillem rrotull né jetën e ditës dhe papritur më del fytyra e ëmbël e Etjenit ! Nuk më besohet se Ai s’është më! Nuk më duket e mundur ! Me sa duket toka pati nevojë për një bukuri shpirti,dhe qiellit i duhej një shpirt ëngjëlli ! –shkruan shkrimtari Agim Shehu-Ai qe miku i rrallë dhe vallai im po aq i shtrënjtë,me cilësitë më të mira njerëzore që mund të ketë njeriu... E mendoj përkulur mbi kompiuter,ti jepte Shqipërise dhe një deshmi për atdhetarizmin. Të gjitha i bente me mundimin e sëmundjes . Kjo e afronte me KRISHTIN që vuante për të tjerët duke përballuar dhimbjet e veta…
.. Lum kush ikën si njeri ëngjëll . E them këtë jo si ngushëllim po si të vërtetë. Për këtë të jeni krenarë,.. dhe është e mjaftushme,që duke ndjerë dhimbje të thellë sigurisht ,të ndjeni dhe krenarinë e njeriut për fisin aq shqiptar dhe njerëzor që keni… Jam i bindur që ne s’pati njeri pranë,kish me një herë Perëndinë që i ka zgjatur dorën për né qiell:”Eja me mua,biri im!Ajo botë është marrosur e nuk është për ëngjë si ti” !
. E mori dhunshëm,e me këtë Etjen brilland deshi të linte pas mendimin të mos harrohej se,kur të DREJTEN e kanë burgosur(si për MEMEn e tij-KALIOPI DILO vrarë e masakruar barbarisht te pragu i shtëpisë-.e ngjan sikur ILIA DILO SHEPERi përsëri do ngrihet nga varri,e,kësaj here do kërkojë shpagim nga pishtaret e demokracisë :” AKOMA I PATHARE GJAKU NE PRAGUN E SHTEPISE SIME” ‘?!) se, e kanë katandisur Drejtësine të vrasë Drejtesine,të kthyer né azil të mizorisë,të padrejtësisë.
“ Psikollogjia e padrejtësisë- thoshte Etjeni--. .krim me uri neroni ,pjell jo vetëm këlyshe të zakonshëm po,dhe këlyshë të çoroditur..që me të dy duart mbajnë kambanën e vdekjes dhe balli u lexon g e n o c i d- që, të harrijë ngjer atje të behen varre me shumë kate”.. E,gjithçka mbaron me një fund tragjik”NE NJE BOTE QE LIND E NUK LIND DOT” si e ka të titulluar librin e vet, Etjeni që kurre nuk u druajt né çdo rast të shfaqte mendimet që i diktonte zemra e Tij e pastër,mendja e tij e kthjellët,ndjenjat e tija të kulluara që e shtynin për të mire të Atdheut,ketë burre të vyer te Shqiperise. Komunistët shkumëzojnë që dinjitetin e merr Demokrati i vërtetë se,është aty jetë e trimit , e burrit të kombit dr. JANI DILO (që pati një vdekje të dyshimtë). Nje testament i guximshëm jeta e Tij ,për detyrat e të drejtat e ç’do shqiptar.Një jetë e shkrirë për SHQIPERINE: ”Bota është e atyre që digjen ,dhe jo e atyre që ngrohen. “ Frikacaket e historisë u besojnë përrallave që i kane sajuar vetë.,edhe pse si minj lëshojnë anijen né fundosje..
Historia është e gjallë. Peshën e industrisë çnjerëzore e mbanin dhe e mbajne të deklasua rit ,shqiptarët e vërtetë,njerëzit fisnikë si mësues Etjeni, si familja Dilo që hoqi mbi kurriz te saj si rrallë kush tjetër me pasoja vdekje- prurëse ,njerëzit e saj mbi të gjitha patriotë e shqiptare të vertetë, si dje né atë regjim shtazor e më mizor që ka ekzistuar ndonjeherë e sot që vazhdon për inerci dhe me dinakeri né trajta më të holla edhe mashtruese.
Në yllësinë e të mënçurve,të sheperjotit të paepur,ETJEN ndriçon né një hapësirë të madhe,duke na lënë pas një libër të vlefshëm, që duhet ta ketë né bibliotekën e saj ç’do familje shqiptare,një dhimbje të madhe..,po edhe një krenari më shumë.”Ai na la mbrapa shëmbullin e Njeriut me -shkruan sheperjoti Jano Duda-figura e tij,shembull për gjithë ne të rijtë.”Dhe, ETJENI është një pasqyre për këdo që të shikojë vehten .Si jam unë? Dhe si duhet të jem ?
Dhimbja është e madhe. për të gjithë. U fik një jetë që mbylli një sintaksë të bukur,një morfollogji vitale ,një buzëqeshje e embël si dielli buze një reje,një buzë qeshje e spikatur te ajo fytyrë tërë dritë..Sa më shumë kohe do kalojë aq më shumë do na dhembë plaga né shpirt nga boshllëku i Etjenit . Për Të asnjë sakrificë nuk ish e madhe,”Kush ka luftuar-thosh- me vuajtjen e vërtetë,ka më pak frikë nga kjo” se:
Malet mbeten MALE
Edhe kur i zene me gure:
Kur i qellojne me top
Ata shkelqejne me shume
( Etien Dilo, poema Sheperi 1945-2005)

.Model i komunikimit,Etjeni,i shpirtit të gjërë dhe të bashkëbiseduesit të mënçur, na bëhet sikur ja degjojmë zerin e qetë :
”Me frikë nga njerëzit- bëhesh i dobët, jeto me frikë perëndie. e bëhesh i fortë.”
Fliste Etjeni … e dukej sikur dielli ngrihej më lart.: Boshllëk te pazevendesushëm krijoi ikja e Tij për kedo qe ja njihte vlerat!Sa shume kishte per të thëne! Tani…Ai po na flet me veprën e Tij,.Me përjetësine e paharrimit që diti te krijojë ajo mprehtesi te gjykuari e zhdervjellësi mendimi .Ai qe i mbyll dyert sot DREJTESISE ,do ngrihet nesër duke mardhur Per te fituar ne jete-theksonte-nuk eshte nevoja te shkaterrosh tjetrin perkundrazi ,i madh eshte ai qe duke realizuar vet-veten ndihmon dhe te tjeret.
Ndryshe, humb edhe më shume profili njerëzor. Po,nuk ekziston një nate,shtonte,,sado e gjatë qoftë,të pengoje diellin te ndriçojë . Gjallë e mbante Etienin:, mënçuria,vullneti i hekurt,forcë karakteri JANI DILO zjarr gjithnjë i ndezur, i pashuar ne shpirtin e tij.
Erdhen nga Fieri,Mallakastra,Berati,Tirana,Durrësi,Permeti,Gj irokastra ,Vlora e Zagoria ,per t’a përcjellë ne banesën e fundit..Në dukje u vune meritat si studius e atdhetar,te fidanit te brishte te lisit të DILAJVE,maje kulmore ne Zagori e né SHQIPERI. .. Emocione rrenqethese…Ai që pati ne kete jetë vetëm vuajtje e vuajtje te pathena,.dal nga dal u shtrih me dheun,..I dërmuar nga plagët,i mirepritur nga toka…Pushofsh né paqe o ETJEN i shtrënjtë - që peng e mori padrejtësinë , veprimin e mos veprimin e drejtësise :
“ I mungon oksigjeni i duhur drejtesise – na thoshje-edhe pse gjithë brënda vehtes e kanë këtë “fëmijë të lumtur” pak e lënë sot të jetojë”(!)..
..Nje jetë e shkrire për Atdhe ..tani..ajo e drejtë për gjumë e për pak dhë. .. ETJENIT që, . ajo fjalë që dilte nga gojë e Tij e të përmendte: Nderet, Detyrimet, Besën, Shpresen, Shqipërinë, Demokracinë, Idealin e atyre që u vranë.”për një shqiptar të lire e të lumtur,né një Shqipëri të lirë” që luftuan e luftojnë për Liri e Demokraci,për Flamurin-shkabë -–do lexohet né librin e Tij:
..”Respekti është pak ndaj atyre që u shkrinë për atdhe e për liri,sado shume të bëjmë ne për ta,gjithnje pak është ndaj asaj që ata kanë bërë për ne...Respekti i vërtetë është ai që të ecin ne rrugën e tyre të bashkuar né ideale të vëllazeruar,me të vërtetën tonë,me të drejtën tonë,të sejcilit e sot të gëzon fakti kujtimi i tyre nuk ka vdekur”- ( “Nje ze atje ku nuk kishte më ze”)

Të medhenj e të vegjël e ndjejnë botën me te shkretë,jetën me te rende Etjen Dilo s’është më! Gjithë sa jetuan,punuan,mësuan prej Mësuesit të Merituar ETJEN DILO .S’ do ta ndëgjojne më zërin e tij të ëmbël .Veç,sa herë do përmënden emrat e nxënësve më të mire né shkolla, e burrave të mënçur ,modest e karakter,atje është dhe emri ETJEN DILO,bir i atij BABAI (Male Dilo) që e linçoi didaktura né pleqëri të tij –ne 100 vjetorin e Stalinit dhe shëndeti mendor i këlyshit të sëmurë komunist(sheperjot) që thellë né lëkurën e tij fshihej geni i të parëve te masakres né Hormovë,ulëriti né atë përvjetor Lenini si një grua né lindje: të zhdukim dëshmitë! Të mos lëmë familjen DILO pikë referimi të demokracisë perëndimore.. Dora gjakatare kërkon dhe vënde madheshtore e, ku mund të gjente një vënd ,një shtëpi si kjo né Zagori për të hequr një valle makabre që, né qëndër godet vlerat shqiptare ..
Një pamje shumë tragjike… ,po dhe më tragjike pse padrejtësia kaloi zenithin e saj ,te MEMA e Etjenit,- te kjo burrereshe labe që mbajti amanetin e burrit: të mbante me frymën e saj gjallë dhomat e shkretuara të kollosëve ye shqiptarizmes ; ILIA DILO SHEPERI; JANI DILO edhe pse kish kristalizuar né mendjen e saj : ” Këta (komunistët) kanë bërë e do bëjnë gjithnjë –të kundërtën e asaj që thonë”- e u përcoll n’arkivol të pahapshëm (thua imitoi errësirën e aq burgjeve e internimeve të njerëzve të saj të shtrënjtë) .
“ Te ndezesh nje qiri ne këto vënde do të thotë që e djeshmja dhe e sotmja t’i flase të ardhmes, ç’bën egërsia kur fiton besimin e forcës,të forcës sé një shteti.” shkruan ai që ,né fëmëri të tij u mekua me vyrtytin e mirësisë, modestise,dashurisë për Memedhene nga vetë Apostulli i shqiptarizmes ILIA DILO SHEPERI . ”Mos kij frikë nga unë thoshte ,po kij frike nga vetja, frikesohu nga mendimet negative që ke sepse ç’do njeri është vetë Mikelanxhelo i jetës sé vet”
.Etjeni yne i shtrejte e deshmoi me se miri kete ne kushte pune thuajse krejt te pa mundura që shkroi,e kompiuterizoi e printoi vetë dhe botoi me të hollat e skamjes të Tij dhe me një shëndet që linte kaq për të dëshiruar… ETJENI kurrë nuk u binte “ kambanave” për tu dukur . Për Të,”një njeri ish i vogël kur,ndihej shumë i madh” “. Njerëz modestë,të mënçur e të urtë si Ai , zë u është heshtja, heshtja që, dgjohet vetëm nga “kujtesa e kohës.”.
Autor i disa artikujve studimore,monografi,ribotoi gramatiken e rilindasit te ndritur ILIA DILO SHEPERIT,pajisur me shtojca e shënime dhe libra te tij . Etjeni,erdhi né jetë për të mos ikur kurrë së ,me jetën e Tij u bëri aq nder vyrtyteve burrerore shqiptare e do qëndrojë lart né qiellin shqiptar ...e, si shkruan patrioti Petro Zheji: ”Etjeni ka qënë nje shembull,një model vetsakrifikimi ekstrem për një ideal të lartë “ I tillë ish Ai njeri , realisht i persekutuar ,që i dha kohës atë,që koha nuk ja dha dot.! Tani mbi varrin e Tij kushdo qe do ti bjere rruga te kaloje ndonjehere do te lexoje : ”I dashuri ETJEN, Me shpirt nëpër dhëmbë,né kushte të pamundura e ne një ndjenjë të lartë vetmohimi,kreve,duke dëshmuar për të Vërtetën,kaq paturpësisht të manipuluar sot né Vëndin tonë,një punë të jashtzakonëshme,jo vetëm për fisin e lavdishëm të Dilajve,po dhe për gjithë ne."

[BlerinaL]

...
Voto... por ke te votosh nese te gjithe duken rumpalle.... voto ate q ti e mendon si me pak rumpalle nga te tjeret por voto ama,ne te kundert qepe sepse nuk e ke shprehur vullnetin tend si sovran.
Cdo njeri i urte duhet te eci mbi parimin:
Mos pyet cfare ka bere atdheu per ty por se cfare ke bere dhe do te besh ti per te dhe te miren e tij,qe indirekt eshte edhe e jotja.
Pra me ate voten e vogel gjithe secili prej nesh mund ta veje nje cope shkarpe ne stiven e vendit tone qe sido qe te jete ne nje dite dimri nuk do te na leje te ngrijme e te vdesim te ftohti... une keshtu e shoh problemn,mbase dikush mund te mos jet dakord por disa gjera jane sic jane dhe i ka faktuar koha,madje ne demokraci shume me te medha se kjo e jona.
Flm per kohen e ngrene.

Pajtohem me ty, labi i maleve. Dhe me pelqen edhe mua shume ajo shprehja e Lincoln-it (Ask not what your country can do for you, but what you can do for your country).

[Lakrori21]

Me shume respekt kujtojme ne pervjetorin e vdekjes se tij Etjen Dilon nipin e te madhit ILIA DILO SHEPERIT.U nda nga ne intelektuali me mendje te kthellet,patriot dhe atdhetar i zjarrte,njeri teper human dhe zemergjere simbol sakrifice dhe rezistence karshi luftes se eger klasore te sistemit me te eger qe mund te kete kaluar nje komb.Vdekja e tij e parakohshme ishte nje humbje e madhe jo vetem e familjes se madhe te Dilave te Sheperit por e gjithe Zagories.Ai la mbrapa shkrime me vlere si deshmi e se vertetes ndaj padrejtesive qe i eshte bere nje kombi te tere.I pa harruar qofte kujtimi i tij.
Pergezoj me kete rast z JORGO TELO dhe EDUARD DILO per shkrimet me aq vertetesi jo vetem per te ndjerin ETJEN DILO por per gjithe DILOIADEN ne pergjithesi si nje kryeveper te cilen koha e kerkonte si nje deshmi e rralle e te kaluares se hidhur.Ata moren ne dore penen e Etjenit si per ti thene:<vella i dashur fli i qete se pena jote nuk do te ndaloje kurre se shkruari ashtu sic kishe ti deshire>.Dhe shpirti i Etjenit fle i qete.

[SERAFIM DILO]

Nderimi , respekti,e kujtimi, qe i takon,bashkpatriotit tone Etien Dilo,patriot qe na nderon
Ngushellime familjes,per mungesen e madhe,ne kete pervjetor.
Vepera e jeta e tij,do te jene mesim.
(ngushellime eduard)

[SERAFIM DILO]

Fajet mund ti kete shume kushi,edhe une edhe ti.... nje gje eshte e sigurte ama,qe fajin s'na i ka Shqiperia por koka jone e nxehte qe pervec se ne lufte kund tjeter nuk na nderon...
Mendoj se te votosh eshte detyre dhe e drejte e gjithesecilit prej nesh,e drejte e cila eshte arritur jo me pak mund nga brzat qe kane kaluar ne gjithe boten.
Ka ende vende ne bote ku derdhet gjak per te fituar te drejten e asaj vote te shkret,prandaj nuk me duket i drejte arsyetimi se per shkak te sime vjehre vajta fjeta me millonane,pra nuk mendoj se per shkak te problemeve tejet serioze qe ka politika shqiptare ne duhet te mos votojme,do te ishte nje gafe morale dhe nje veprim qe nuk i pergjigjet demokracise.
Voto... por ke te votosh nese te gjithe duken rumpalle.... voto ate q ti e mendon si me pak rumpalle nga te tjeret por voto ama,ne te kundert qepe sepse nuk e ke shprehur vullnetin tend si sovran.
Cdo njeri i urte duhet te eci mbi parimin:
Mos pyet cfare ka bere atdheu per ty por se cfare ke bere dhe do te besh ti per te dhe te miren e tij,qe indirekt eshte edhe e jotja.
Pra me ate voten e vogel gjithe secili prej nesh mund ta veje nje cope shkarpe ne stiven e vendit tone qe sido qe te jete ne nje dite dimri nuk do te na leje te ngrijme e te vdesim te ftohti... une keshtu e shoh problemn,mbase dikush mund te mos jet dakord por disa gjera jane sic jane dhe i ka faktuar koha,madje ne demokraci shume me te medha se kjo e jona.
Flm per kohen e ngrene.

Diskutim eshte pak a shum i drejte,teorikish i vertete,praktikisht i duhur.
Ka vetem nje difekt..,koha eshte e gabuar.(nuk i pershtatet kohes se sotme shqiptare).
"Pyeta"dy njerez te urte,cfare bete per atdheun?
Njeri mu pergjigj,qe nuk votoi.--"Shume keq,nuk ka bere asgje"
Ndersa tjetri votoi,o per PD o per PS.--"Shume mire,zbatove detyren,o te drejten tende".
Pyetja qe lind eshte:Kush nga keta te dy,beri dicka per atdheun?
O me sakt,meqe te dy,nuk ndryshojne asnje gje,qe ti sherbej atdheut!
Kush eshte,me fajtor,o ne gabim?.

[Jorgo Telo]

Diskutim eshte pak a shum i drejte,teorikish i vertete,praktikisht i duhur.
Ka vetem nje difekt..,koha eshte e gabuar.(nuk i pershtatet kohes se sotme shqiptare).
"Pyeta"dy njerez te urte,cfare bete per atdheun?
Njeri mu pergjigj,qe nuk votoi.--"Shume keq,nuk ka bere asgje"
Ndersa tjetri votoi,o per PD o per PS.--"Shume mire,zbatove detyren,o te drejten tende".
Pyetja qe lind eshteush nga keta te dy,beri dicka per atdheun?
O me sakt,meqe te dy,nuk ndryshojne asnje gje,qe ti sherbej atdheut!
Kush eshte,me fajtor,o ne gabim?.

Mendoj se nuk ka as fajtore as te gabuar, por te nxituar e te zhgenjyer.:

[Jorgo Telo]

Kam pershtypjen se politike false shqiptare e shikon dhe e trajton popullin si turme amorfe

[SERAFIM DILO]

HOMAZH PËR ËNDRRËN E PËRGJAKUR
(ETIEN M. DILOS në përvjetorin e parë të ndarjes nga jeta)

(Nga Jorgo S. TELO)

Shkoi një vit që pragu Dilo provon zinë e papërmbajtur.
Shkoi një vit e shpirti Dilo hesht mbi ëndrrën e përgjakur.

Hidhni sytë në Kokojkë. Rri e zhytur në trishtim.
Ndjen mungesën e Etienit, ëndërrtarit në amshim.

Gjiri Bambullit te lumi ndjen shtrëngim tek bambullon.
Lotët e familjes Dilo grushte – grushte grumbullon.

Shihni pran’ Llagaturatit, si drithmon der’ e shtëpisë.
Hidhni sytë përmbi strehë, si rënkon kulmi i çatisë.

Drithërima, psherëtima prej dënesës së pashterur
- Ç’do këtu, o Etien djali? – vikat nëna zemërtherur.

- Ç’të të flas, o mëm’ e shtrenjtë? Ndoshta më dërgoi malli.
Ndoshta më dërgoi Zoti. Boll po vuaja përsëgjalli…

Jeta jon’, o mëm’ e dashur, kurrsesi nuk quhej jetë?
Tërë kohën buzëplasur, shpresëhumbur, të paqetë.

Të kujtohët, mëm’ e mirë, sill ndërmend si më le mua!
Dhe durimi humbi durimin, kur liria na u privua…

- Sterra un’, bir, ç’të ka gjetur, s’na u ndanë këto dhimbje!
- Po, moj nënë, pranuam dhimbje, sepse kishim tjetër bindje.

Dhe qëndruam të paepur, siç qëndron një qendrestar.
Përmes dhimbjesh mbijetuam. Kurrsesi s’u hoqëm zvarrë.

Kishim ëndrra e dëshira për një tjetër Shqipëri
Porse shpresat na u vranë nga e keqja egërsi…

E di mirë babai i mirë, ç’hoqi përmes izolimit…
Po ti, mëmë, ç’i ndjeve jetës; veç përbuzjes, masakrimit?

E di mirë motra e vetme si iu vranë ëndrrat e bardha.
Mirë e dinë dhe vëllezërit, si prej tyre unë u ndava…

Etien isha, etje kisha, për të nxënë dije pareshtur.
Etien isha, etje kisha, për të folur, për t’mos heshtur…

Për të folur për familjen e për gjyshin kryesipër
E për gjithë xhaxhallarët të dashuruar me dritën.

U larguan të vrerosur xhaxha Jani me Orestin.
Nën rregjimin e pangopur ata kurrë s’mund të ecnin.

Dhe të tjerët për lirinë e shkallmuan krejt rininë.
Nuk u trandën nga xhelatët jetëvrarët xhevahirë.

Nuk harroj hallat e mira të urta e shembullore
Viktorinë e Fevroninë – një e dijes, një punëtore.

xxx

Ç’gjëm’ e zez’ në dhe të huaj e rrëmbeu të mirin burrë?
Si Mihali dhe Kaliopi të tillë kob s’e prisnin kurrë.

…Shkuan vite prej masakrës… e çdokush kryet i ngriti.
Porse ikja e Etienit, sërish kokën ia uli fisit…

Burrë që s’e njihte vesin, mbushur vetëm me virtyte.
Për të nxjerrë librin e parë , shihte Foni se si ngutej.

Profetike ajo ngutje, apo veç një parandjenjë?
Vrulltaz punonte për librin, veç atë kishte në shenjë…

Përkushtuar në qëmtime, zhytur n’punë pa zhurm’ e bujë;
Si symbol i modesties, nuk i reshti mendja kurrë…

Ec e ec në gjurmë të gjyshit, kushedi ku do kish mbërritur…!
Porse fati… eh, ky fati shpesh vepron si i marrisur…


Admirimin që kish Foni për vëllanë e mençuruar;
E shpreh sot kur mban ndër duar librin e Tij të pambaruar.

Si vëllezërit dhe Donika nuk u zënë fjalëve besë;
Si mund të vriste makina atë burrë që kish kujdes…!

Kish kujdes kur ecte rrugës thellësisht duke u menduar.
Vetëm librin kish me vete, një dëshir’ të përshpejtuar…

Ashtu ulur mbi kompjuter e kujtojnë që të gjithë
Pamje ëmbël, plot virtyte… diç t’i jepte Shqipërisë…

Donte t’fliste sa më qartë për “të drejtën e burgosur”
Për gjith’ dhimbjet njerëzore, që për Të s’kishin të sosur…

Zoti i Madh e mori pranë, larg prej dhimbjesh tokësore
Duke marrë një brilant, i dha poste engjëllore…

Gjithësekush ballë shtëpisë e ndez për Ty një qiri
Gjyshin ke aureole, krejt një fis të mban në gji.

I pavdekshëm, je Etien, më e ndritshmja shëmbëlltyrë.
“Prehu qet!” – të gjith’ të thonë. “Shijo paqe, Etieni ynë!”

Gjirokastër 04.06.2009



AKROSTIK* PËR ETIEN DILON
(Me rastin e njëvjetorit të vdekjes)

(Nga Jorgo S. TELO)

Eh! – ç’po pasthirrmon një penë, -
Tani… ç’dorë mua do të më mbajë?
Imzot, ku më je? Ku je, shpirtzjarrti Etien?
Etien, qenke ngjitur në yllnajë.
Nuk vij dot tek Ty. Ti tek unë s’vjen…

Ditë për ditë po të presin zemërdjegur, mallzhuritur
Ike Ti… ike përgjithmonë…po kë le pas?
Le motrën e vëllezërit. Le Eftalinë, Eldën, Eljon trup-e-shpirtdrobitur
O, ç’përvëlimë zemre u shpure babait e mamasë…!

• Akrostik = lloj poezie kur gërma e parë e çdo vargu formon një emër e mbiemër të përcaktuar.

Gjirokatër, 04.06.2009

Nje koment te vogel,per kete homazh te madh.Per nje njeri qe jetoi pak e ne vuajtje ,e madherisht ne jete.

Autori do te perkujtoje dhimbjen,duke i bere homazh inteligjences,duke na kujtuar temperaturen e kohes,vuajtet e saj,e duke na nxjere ne drite kualitetin e personit,humbjen e tij.

Dritherima,psheretima prej deneses se pashterur
Cdo ketu,o Etien djali?-vikat nena zemertherur.

Homazhi i bere jetes,homazh ku vuajta,kujtimi,dhimbja eshte pozitive,sepse kujton nje jete e jetuar,me merit e nder.
Si dhe jeta,dimensjoni i saj,eshte shprehur ne fjale, nga autori,intensiteti i vargjeve,kalon dimensjonin e fjaleve,emocioni i kujtimit ndan, largon, ambicionin qe vdekja ka per jeten e jetuar.

Etien isha,etje kisha,per te nxene,dije pa reshtur
Etien isha,etje kisha,per te folur,per tmos heshtur.

[SERAFIM DILO]

Mendoj se nuk ka as fajtore as te gabuar, por te nxituar e te zhgenjyer.::dfshehur

Ashtu,doja ta mendoja dhe une,por me mungon fantazia.
O na mungon si fantazi?,Njeher,ja vume fain sistemit komunist e kohes se tij,e natyrisht shteteve te huaja.
Tani si te zhgenjyer e te nxituar,duhet ti veme fain,fese,temperaturave o stineve.

(Nuk eshte se;si popull,jemi te "zgjuar",por asnje nuk na kupton.
O ta themi me me respekt;jemi aq budallenj,qe nuk kuptojme as budadallikun).