Historiografia shqiptare sikurse edhe historiografite e popujve tjere vazhdon te zhvillohet dhe te evoluoj. Faktet dhe provat e reja, hapja e arkivave te Stambollit dhe hulumtimet dhe gjetjet e tjera te fakteve do te sjellin edhe shume permiresime, pse jo edhe nje ndryshim ne percaktimin dhe perceptimin edhe ne qeshtjen e marredhenijeve te shqiptareve me Perandorine Osmane. Une mendoj se duhet ti qasemi kesaj teme pa paragjykime, sikurse vetem kane filluar ti qasen shume studiues. Historiografia shqiptare iu ka qasur dhe e ka prezentuar gjate kohes se monizmit kete qeshtje me teper ne kendveshtrimin bardh e zi.
Une se paku sa kam mundur te kuptoj, periudha peseqindvjeqare e marredhenijeve te shqiptareve me Perandorine Osmane ka qene ne shumicen e kohes me teper periudhe e bashkepunimit dhe bashkejeteses se sa e konfliktit te hapur. Perandoria Osmane , sikurse te gjitha perandorite e kohes , bile me teper se sa te tjerat ka qene perandori e shume popujve, ku me dashje ose padashje , nga rrethanat dhe faktoret e imponuara kane bashkejetuar shume popuj dhe ku ne nje fare menyre sidomos popujt e islamizuar, kane pase ne pjesen me te madhe te kohes disa perparesi te cilat i kane shfrytezuar.
Populli shqiptar i lene anash nga perandorite dhe mbreterite e krishtera, me forcimin e Rusise cariste dhe tendeces se saj per te rritur ndikimin ne Ballkan, sigurishte se nuk do te mund te gjente aleate me te afert per te mbijetuar dhe vazhduar ruajtjen e indentitetit sesa Perandorine Osmane. Fundi i fundit nuk ishte perandori vetem e turqeve, por e shume popujve, ne kete kontekst bukur shume edhe e shqiptareve. Kjo ishte vetem nje menyre per te mbijetuar dhe ruajtur indentitetin, rimarre nen kontroll nje pjese te tokave qe Perandorite serbe e bullgare i paten aneksuar dhe kolonizuar . Megjithese aleancat , nese mund ta quaj keshtu, behen per interesa dhe aty ku perfundojne interesat e perbashketa dalin edhe kundershtimet .
Periudha e lulezimit te tregtise , ekonomise , fuqise ekonomike dhe ushtarake gjate XVII dhe XVIII te kesaj perandorije kishin ndikim te drejperdrejte edhe ne qytetet dhe viset shqiptare. Poashtu dobesimi i kesaj perandorije pas krizes lindore dhe forcimit te Rusise , gjendja e rende politike, ekonomike dhe ushtarake , si dhe fillimi i coptimit te kesaj perandorie nga shtete satelite te Rusise dhe shteteve qe kishin interesa te aferta me ato te Rusise , rrezikuan drejpersedrejti edhe coptimin dhe dobesimin e faktorit shqiptar.
Pra deshi apo nuk deshi dikush shumica e popullsise shqiptare eshte islamizuar, ka ruajtur indentitetin kombetar , ka ruajtur nje lloj autonomie ne ate perandori, ka qeverisur trojet e veta ne shumicen e kohes dhe shume here edhe perandorine ose pjese te mira te kesaj perandorije , ka luftuar per kete perandori dhe ka perfituar aq sa ka mundur nga kjo perandori, sikurse edhe e ka kundershtuar me arme kur jane krijuar rrethanat qe te krijojne shtetin e tyre.
Pas pavaresimit te Shqiperise e deri ne ditet tona Turqia moderne ishte dhe mbeti nje aleat i natyrshem, nje shtet mik dhe i vetmi shtet ne ballkan qe pa medyshje ishte , eshte dhe do te mbes aleati yne ne rrugen tone drejte forcimit, bashkimit dhe integrimit ne te gjitha institucionet nderkombetare.
Me respekt Shkoza nga Prizreni
Krijoni Kontakt