A ndodhet ndonje ketu nga Zagoria?

[SERAFIM DILO]

Na ka marre malli per njecik mish te pjekur,po jo vetem per te ngrene,po me teper shoqerimi o nderimi qe i behet mishit ne hell,pija o te piret.
Po jo vetem thjesht pija si raki o vere,por mbi te gjitha te merr malli per ate,ujin e mengjesit.
Shuarja e etjes ne mengjes,nuk ka te paguar,e sic thoshte gjyshja ime:te ma pish rakine vetem per ate ujin e mengjesit.
I ri e shijova pa e kuptuar,tani qe e kuptova,pse nuk e harova,ate te bekuar uje te mengjesit.
Uji,pija,mishi,te bekuara jane,jane si buka,perendia i ka krijuar per njerezimin te bekuara.
Jane njerezit,ata, qe dine te pine e ceshte pija,o ata qe pine por nuk dine,dhe ata te fundit,qe vetem nuk dine.
E ne keto raste me te lumturit jane ata te fundit,ata qe nuk dine,jo vetem qe nuk dine se cfare kan humbur,qe eshte e pafaleshme,po nuk dine dhe cfare te kerkojne.
Pra supozohet se jane te lumtur,sepse nuk dine,cfare eshte uji i mengjesit,e duke mos e ditur ske pse ta kerkosh,e lumturia e pakerkuar nuk egziston.

[Jorgo Telo]

[B][COLOR="Blue"][QUOTE=Jorgo Telo;2285433]
NUK NDIEJ TË VELUR



Mu tek lisi si ombrellë
Nuk e di pse heq frymë thellë.
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Mu tek molla gonxhe-gonxhe,
Ì flas zemrës: “Pse u dogje?”
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Te burimi si pasqyrë
Pse u prisha në fytyrë?
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?


Te dritarja gjysmë çelur
Rri vështroj e s’ndiej të velur…
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

(vargjet qe ishin shtuar ketu nuk ishin te miat (autori)

[gjirfabe]

"Na ka marre malli per njecik mish te pjekur,po jo vetem per te ngrene,po me teper shoqerimi o nderimi qe i behet mishit ne hell,pija o te piret".

S'eshte e thene te jesh nga Zagoria, qe te kesh shijuar ndonje sheleg pires ne hell te baxhua e Hijes se Mallkuar shoqeruar me ca djath te njome, qepe dhe domate qe pelcasin nga shendeti. Aq me teper kur ngjiroset me speca qafeprera, per munges gotash rakije.

Apo me ndonje kec ftujak te çezma e Brari ndane fushes se Cajupit.

Lezet te madh ka pasur nje i tille te baxhua e vjeter e Sheraf Karagjozit ne krye te malit te Lunxherise mbi "Balten e Bardhe"

Qe mos te te prishet mendja dil te Qafa e Serpenit, hidh syte poshte dhe...

--HARRO MUSHKE VALAREN!--

E kisha fjalen per menden dhe shkrojta mushke.

[Jorgo Telo]

TE NDERUAR LEXUES DASHAMIRES, JU NJOFTOJ SE NE NJEREN NGA POEZITE E MIA, KU KA BERE KOMENT DHE ZOTI SERAFIN, PADREJTESISHT, DIKUSH KA SHTUAR DY VARGJE, QE MUND TE JENE ME EROTIKET, POR QE NUK JANE TE POEZISE SIME TE VERTETE. JO SE KETO DY VARGJE JANE DISKRETITUESE, PO NE STILIN TIM JAM PAKSA ME I PERMBAJTUR NE SENSIN EROTIK

[Jorgo Telo]

Nga sa sqarova me siper detyrohem ta rihedh komplet te gjithe ciklin me poezi embeldshore, duke celur mundesine te vijoj dhe me poezite e tjera te ketij cikli qe ka edhe dhjetra poezi te kesaj nature. (JORZAG)

[Jorgo Telo]

POEZI ËMBËLSHORE (Lirika nga Jorgo S.Telo)


NUSJA E RE

Mos e larë je me qumësht,
moj shtëllungëza e bardhë?
Zëri yt (me punë, pa punë)
po djeg sytë kureshtarë.

Mos hiq vellon, se ì çmende,
ì tërbove ç’ke përreth.
Shpejt një cohë hidhu llërëve.
Shih, si bletët po i mbledh…

Vur një tufëzë me lule
ashtu kot atje mbi gjoks
T’gjorëve djem zemrën ua shkule.
Mos ì digj të shkretët, mos!

Moj shtëllungëza plot dritë,
po ku ishe gjer tani?
Si ì fshehe qafën, gjinjtë,
gjersa u bëre nuse ti?

O ik larg nga lagjia jonë
e ta mbledhin mendjen djemtë;
o shëmtohu , sa s’ësht’ vonë,
se semure dhe ne pleqtë!



ISHTE ËNDËRR, APO Ç’QE?!

Sy ndër sy kur u vështruam,
Diç të thash’
e diç më the…

Dorë për dorë kur u takuam,
Biseduam
më me nge.

Kur ndenjën faqe për faqe,
Ca të dridhura
më le.

Buzë më buzë firmosëm paqen.
Hajde,
ç’përvëlimë qe…!

Kur në det rënkimesh humbëm,
Ca tallaze
ti më dhe.

Muret e shtëpisë u tundën.
Ish një ëndërr
apo ç’qe?!




ME UJKUN S’BËHET SHAKA


Mjegulla në shtufe ra, moj mama!
T’ì marr qengjat, të vi la, moj mama!
Bie ujku dhe m’ì ha, moj mama!
Apo të rri edhe ca, moj mama!
Me ujkun s’bëhet shaka, moj mama!
Më gris çorapet e ra, moj mama!
Fustanin me flutura, moj mama!
Sandalet me xhufkëza, moj mama!
Shminë me zogëza, moj mama!
Rruazat e bukura, moj mama!
Dhe rripin me sumbulla, moj mama!
M’ì shqyen e m’ì bën naaa, moj mama!
Si të bëj, se ditë s’ka, moj mama!
Të bëj, ç’më thot’ zemëra,
moj mama?

FRESKI E DHËMBELIT

Te hyrje e tunelit pse qëndrove kot?
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.

Eja sot tek unë, mos e lër për mot!
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.

Në shtëpinë time gjen gostira plot.
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.

Bukuroshe mali, o zambak në gotë!
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.

Të të kem të tërën, se të dua fort.
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.



NUK NDIEJ TË VELUR



Mu tek lisi si ombrellë
Nuk e di pse heq frymë thellë.
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Mu tek molla gonxhe-gonxhe,
Ì flas zemrës: “Pse u dogje?”
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Te burimi si pasqyrë
Pse u prisha në fytyrë?
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?


Te dritarja gjysmë çelur
Rri vështroj e s’ndiej të velur…
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?


MOJ E ARDHURA NË KOHË!

Qengje, moj qengje manare,
U njohëm të vegjël fare!

Sa shpejt u bëre shelege
Mollë e pjekur midis degëve.

Moj e ardhura në kohë,
Eja, hiqma këtë llohë!

Hiqma llohën që gris shpirtin,
Para se vitet të ikin.

Ç’PATE QË T’U PRE OREKSI?

Vjehrra nuses fjalë ì pleksi:
- Ç’pate që t’u pre oreksi?

Nusja me duart lëshuar
Uli syt’ e turpëruar…

Mëc e mëc nxori dy fjalë:
- Moj mama, di më ka ngjarë!

- Mos e fol, e kuptoj vetë!
Bëfsh një bebe gjer në vjeshtë!”

Ç’u skuq nusja bukuroshe;
Për ç’kish mbjellur, do të korrte…

THONË SYTË E TU TË SHKRUAR?


Ç’thonë syt’e tu të shkruar?
Thonë qenke dashuruar.
Moj zyzeza buzëgaze,
Dashuruar qenke taze.
Shat’ a tetëmbëdhjetë vjeçe
Si burbuq në mes të fletëve.
Kush të hyri ty në mendje?
Ç’vend ì le në zemrën tende?
Flokëdredhura mëndafsh,
Ngreji syt’, aman, më qafsh!
Dhe pa folur, të ndjej ç’thua:
Ti në zemër më ke mua.
Kujton natën e kaluar…

U RRITE, SA M’U MBUSH SYRI

Që kur ishe aguridhe,
Syrin ty ta kisha hedhë.
Ishe akoma jeshile,
Shegë, moj e mira shegë!

Nëpër fletë, nëpër degë
U rrite, sa m’u mbush syri.
Lum kush të ka përkëdhelë!
Rroft’ e qoftë kush të rriti!

Por, m’ì lumturi jam unë,
Që të bëra ty për vete.
Faqekuqeja me vulë,
Pjekur-o për ziafete.

Me gjethen tënde të njomë
Fshima pak djersën mbi vetull.
Eja, moj, që të na shonë
Faq për faqe mbështetur!



TEK SOFATI Ì GURRËS



Përmbi lug të gurrës
Gurgullonte ujë.
Buzët vure ti,
Buzët vura unë.

Më tej seç më shkrepi.
S’e ndjeva as vetë.
Mora një grusht ujë,
E hodha përpjetë.

Bluza jote e hollë,
Seç t’u lag në supe.
Në fillim u trembe
E pastaj u skuqe.

Një bilbil ì lodhur
Në deg’ të qershisë
Na mbuloi me këngë.
S’na ì ndau sytë.

Ç’u bë ziliqar
Bilbil këngëtari;
Tek na shihte pranë
Porsi dy zogj mali.

Tek sofati ì gurrës
Çlodheshin nën hije.
Shalli ì hollë të ngjante
Vello nusërie…

MOS U NGUT!


Kur po dilje nga dyqani
T’u ngrit fundi ì fustanit.

T‘u ngrit fustani përpjetë.
Hodhe sytë rreth e rreth.

Disa djem që ishin pranë,
“Mashalla!” - në një zë thanë.

Kur fustanin ule vetë;
T’u hap bluza fletë-fletë.

Syt’ padashur kisha hedhë.
Pashë dy si ftonj të verdhë.

Si të verdhë a si të bardhë;
E ktheva kokën mënjanë.

Kush ka fat, moj trëndafile,
T’ì shijojë ato”burime”?

Mos u ngut, thëllëzë mali
Lart me nge pret thëllëzari!

TË ADMIROJ, POR…


Ì mbledh djemtë, moj çapkëne.
Ç’nur natyra ty të fali!
Buzëlule, ballëhënë
Qerpikshtizë, sykristali.

Kushdo pret, të t’shtijë në dorë.
Çmendur teje, por më kot.
N’flokt’ e mi ka rënë borë.
Dhe me ta duket se lot.

Të jetë lodër e jo tallje.
Të më fyesh, bën mëkat.
T’admiroj, moj shtojzavalle,
Lodrat, sytë e vetëm kaq.

Ma prano një fjalë miku:
Mos e përhumb bukurinë!
Me zjarr zemre, sy fisniku;
Të them: “Gjeje, dashurinë!

KAM NJË XHENG NË ZEMËR

Kam një xheng, një si maraz,
Kur të vij, mike, nga pas.
As me fjalë nuk të ngas.
Ti më thua: “Mos m’u qas!”

Po përse, mike, përse?
E harrove, ç’më the dje?
Mos më bën ndonjë hile,
Apo turp nga bota ke?!

Në e ke me pishmanllëk,
Unë s’bëj as gëk as mëk.
Por te syt’ të shoh një cërk’
Të rreh zemra me tëk-tëk.

Eja, veten mos mundo!
Se të dua siç më do!
Të kalojmë kohën-o
Me mjaltin e shpirtit-o!


ME PASQYRË DO TË TË DJEG

Me pasqyrëzën e xhepit
Gjithë diellin e mora.
Në oborr atje te cepi
Që nga rruga ta dërgova.

Prit e hiç, s’lëvize fare.
Ta dërgova si sinjal…
Kushedi me mend ç’më shave:
“Ç’bën kështu, more budall!”

Jam “budall” e nazeli,
Sytë – qelq kur t’ì verboj.
Po ç’t’ì bësh zemrës që s’rri
Dhe më nxit, shelege, moj!

Të verboj e prapë më vidhesh.
Mirëkuptim ti nuk më jep.
Tjetër herë sado të fshihesh;
Me pasqyrë do të të djeg.

Me ç’pasqyrë, do thuash ti.
Do fillosh, djalosh, me diell?
Do t’të djeg me syt’ e mi.
Syt e mi – një copë qiell…

NË DITËT QË VILEJ RRUSHI


Në ditët që vilej rrushi
Vashëzo, moj bandille.
Syrino ç’ma vërvije.
Mua gëzimi më mbushi:
Erdhe me faqet si prushi.
Erdhe, erdhe qeshi xhani
Me syn’ e ndritur si xhami.
Pranë rrimë, fjalë s’themi.
Buza jote si melhemi.
Nënat tutje diç po thonë…
Domosdo për dasmën tonë…
Vashëzo, moj bandille.
Syrino ç’ma vërvije.



ZONJUSHES
Sa të pashë, syrin ma mbushe,
Aman, dale. ,moj zonjushe,
Eja, eja sylarushe!

Të keqen e asaj gushe.
Dil e hidhu prej gëmushe!
Mos u fsheh, moj lepurushe!
Mos rrëshqit si gjarpërushe!
Lezet ke, siç je – drenushe.
Ma jep fjalën, faqeprushe.
Këtë zemrën time mbushe!
Kur të vi të t’marr për nuse,
Do më shohsh në ballë të krushqve.
Aman, dale. ,moj zonjushe,
Eja, eja sylarushe!


MOJ E VOGËL BALLËDRITË!

Moj e vogël ballëdritë,
Pse, moj, pse po m’ì ngul sytë?
Ç’ì trazove me të mitë
Si në blu si të jeshiltë.

Oh, e di, moj lodërtare;
Me vështrime më ngordh fare.
Tëpkën si një magjistare
Zemrës m’iu bëre pjesëtare…


EJA PAK, TË VIJ NË VETE!

Ishte gusht a shtator ishte
Lajthi mblidhja në lajthishte.
S’mund t rri pa e përmendur:
Një trupvogëlë ketrushe,
Fustanshkurtër, bluzëkuqe.
Ku na u fshehe, moj burbuqe?
Ku u zhduke, kullumbri,
Moj faqja ngjyrëlajthi.

Na bën lodra a s’e di?
Nëpër dendësin’ e fletve,
Eja pak, të vij në vete!


A DURON TRUPI PA NGRËNË?

Ç’më griu malli ç’më griu,
si duroj, a derëziu!
Për një mike nga Veriu.

Eh, ç’më magjepsi leshprera
Me ato sjelljet e tjera…

Dhe të jetë mot ì ftohtë.
Kurmi ì saj – oxhak ì ngrohtë.

Të duroj, më thonë të tërë
A duron trupi pa ngrënë?

NË BALLKON MË RRIJE

Në ballkon më rrije,
Lulet bënin hije.
Ulur këmbë mbi këmbë.
Ç’nur të kishte rënë!
Mos luaj me mua,
Moj gjunjëzbuluar!
Lart të ngjitem dua,
Por jam ì duruar.
Do ta marr më shtruar,
Të dal ì fituar…

TRËNDAFILE, NUSE JETE

Moj trëndafilja në hije,
Eja, dalim në kopshtije!
Rrezes diellit mos iu tremb,
Moj e rritura në shkëmb!
Fshihiu mjegullës pa cipë;
Të guç gushën, të puth sytë.
Unë po të marr me vete,
Trëndafile, nuse jete.

NË SHULLË TË GJOKSIT NJOMË

Në shullë të gjoksit njomë,
në-o në shullë.
Të mbështetem ca, pranomë,
në-o në shullë.
Në të dhembtë pak, duromë,
në-o në shullë.
Në fillim si hollë e hollë,
në-o në shullë.
Për më gjetkë, si ta shomë,
në-o në shullë.
Se e tëra je e njomë,
në-o në shullë.

[SERAFIM DILO]

--HARRO MUSHKE VALAREN!--

E kisha fjalen per menden dhe shkrojta mushke.[/QUOTE]

Apo,ca se,harro mushke valaren.
Po i kujtojme ndonjehere,se mendja mendje mbetet,si "mushka".

Njeher e nje kohe,disa njerez,kishin pire raki.
Mbasi kishin pire mire,na zgjohen ne mes te nates,i kishte marre etja per uje.
Zgjohen e shohin qe brenda ne shtepi,nuk kishte uje,kana e ujit ishte bosh.E mbas nje diskutimi te vogel,se kush kishte pire me shume e kujt i takonte te mbushte ujin jashte shtepise,vendosin ta hedhin me short.
Hedhin shortin,duke mos kuptuar e ditur se cfar shorti ishte,se secili kishte shortin e idene e tij.
Po me e rendesishmja,se shorti e etja per uje,ishte se asnjeri nuk donte te cohej nga krevati.
Njeri nga keta te piret,flinte akoma gjume.Ata te zgjuarit,qe hidhnin shortin,se kush do te mbushte uje jashte,e kishin harruar.
Mbasi hedhin shortin,i ze gjumi prape,zgjohen perseri nga etja,po kesaj rradhe i zgjoi ai qe flinte,e nuk kishte marre pjese,e i thote:
-Na mori etja,ndonjeri duhet te mbushi uje,duhet ta hedhim me short.
-Ne e hodhem,i pergjigjet njeri,e te ra ty te mbushesh uje.
-Cudi se si humba,dhe te humbisja duke fjetur sme kishte bere vaki.
Po sheh se asnje nuk kishte ne mendje te ngrihej,e i detyruar nga etja,mer kanen e shkon te mbushi uje.
Del jashte,e sheh qe binte shiu vu,po megjithate mer guximin e mbush kanen afer nje burimi te vogel.
Futet brenda,e mbasi pine uje te gjithe,fillojne te lavderojne ujin,o sa i mire njeri e o sa i mire tjetri.
Po kishin etje akoma,po ai qe mbushi ujin,nuk ishte dakort te shkonte prape e thot:
-Une shkova njehere,e per here te dyte duhet hedhur prap me short,te pakten te humb njeher i zgjuar.
-Po ti je qe je i zgjuar,i pergjigjen,shko dhe kesaj rradhe,me short e hedhim per here te trete o heren tjeter.
Detyrohet perseri te mbushi uje jashte ne shi,futet brenda,e te gjithe pine uje.
E prap me te njejtin avaz,o sa i mire ky uje,si ky uje nuk kam pire asnjehere etj etj.I ze gjumi duke lavderuar e te kenaqur nga uji.
Zgjohen ne mengjes,shohin kanen e ujit,ishte pergjysem e mbushur vetem me balte.

[Jorgo Telo]

FILIMISHT MENDOVA SE DO KISHE LEXUAR VJERSHAEDHE I KOMENTOJE , POR U SHGENJEVA
Shume e renduar me prapamendime kjo rrefenje. Te lumte, Serafim, je i prirur per rrefenja te bartura apo te sajuatra filozofike. E kjo perben nje vecanesi per mendjen e penen tende. Se paku une kete konstatoj heperhe per ty, Sero. Pergezime! Vazhdo!Faleminderit qe na kenaq e njekohesisht na i ben gjimnastike trurit. Se ngjasoje dhe si gjeegjza deridku, por te nje niveli moderator, modern e hermetike... shendet!
JORZAG

[Jorgo Telo]

[COLOR="Purple"]PËR KU SHKON VOTA IME?

28 Qershor 2009
Një ditë – hijerëndë.
Dita e shënuar në calendar.
E shënuar për ne,
Për popullin shqiptar.
O njerëz të mirë,
Po ju flas njerëzisht:
Merreni këtë akt ligjor seriozisht!
Merrni në votime pjesë
Shkunduni nga çdo indiferencë!
Mos mendoni se ndihni ndokënd të huaj
Ndihni e forconi themelet
Për veten tuaj.
Atë ditë do na ndihmojë, ndoshta natyra
Do ta shoqërojnë aktin tonë
Me këngë atdhetare kanarina e bilbila.
Do na shoqërojnë këngë e valle thëllëzore.
Do na rrethojnë gjithandej
lulezambaku e lule bore.
Do ta hedhi atë ditë mënjanë rehatin
Edhe më moshatari
Do kryejë porosinë e zemrës gjithkush
Që nga tetëmbëdhjetë vjeçarja
E tetëmbëdhjetë vjeçari.
Le ta hedhë votën shqiptari.
A nuk lypim të gjithë
Të vazhdojmë apo të ndërtojmë një shtet
Përsëmbari?
Pa më thoni:
Dhe sa do vijojë të tejzgjatet Tranzicioni?
Atëherë le të sulemi dinjitozë drejt kutisë së votimit
Le t’i shtojmë më teper blerimin blerimit,
Apo shtigje të tjera t’i çelim gëzimit.
E di, së pari do pyesim mendjen dhe shpirtin tonë:
Kujt i duhet besuar kjo votë
Për kë do votojmë??
Unë po shkel ligj e po kaloj çdo kufi:
Votën time po e shpall qysh tani:
Do ta hedh për Atë,
që do të më mashtrojë më pak…
Do ta jap për Atë,
që do përtallet me mua më pak.
Do ta lëshoj për Atë,
që do mendojë për rehatin më pak.
Di ta nis për Atë,
që nga kolltuku i vet kërkon më pak.
Do ta përcjell tek Ai/Ajo që bërtet e këlthet më pak.
Pra, do ta latoj votën time
Te Dikushi që më streson më pak
Për të Tillët vota ime
Le të jetë balsam e jo farmak. [/COLOR]

[Bel ami]

Keshtu si bejte nuk jane te keqija, por si bejte ama.Kur i lexova pata dyshime se mos ishe nga Golemi, apo Kolonja se ata i ngrene bejtet ne moment.