A ndodhet ndonje ketu nga Zagoria?

[Jorgo Telo]

NUK NDIEJ TË VELUR



Mu tek lisi si ombrellë
Nuk e di pse heq frymë thellë.
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Mu tek molla gonxhe-gonxhe,
Ì flas zemrës: “Pse u dogje?”
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Te burimi si pasqyrë
Pse u prisha në fytyrë?
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?


Te dritarja gjysmë çelur
Rri vështroj e s’ndiej të velur…
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Rri vështroj kofshët e bardha
Djersët seç më ikin vardha*…

[Jorgo Telo]

MOJ E ARDHURA NË KOHË!

Qengje, moj qengje manare,
U njohëm të vegjël fare!

Sa shpejt u bëre shelege
Mollë e pjekur midis degëve.

Moj e ardhura në kohë,
Eja, hiqma këtë llohë!

Hiqma llohën që gris shpirtin,
Para se vitet të ikin.

[SERAFIM DILO]

Shume filozofike kjo gjasme perralle, o Sero! Sikur po na e shton me teper konfuzionin ne kulisat e trurit, qe s'mbajne dhe shume teperica...
Ki pak meshire per ne pleqte. Pse na kujton vdekjen e pse na e lodh trurin, te zberthejme keto meraqe te tuat me sofizma te tilla qe perngjajne me se shumti me paradokse?!...

z.Jorgo,eshte thjesht nje mendim e jo apsolut,eshte koha qe duhet kaluar dhe e kunderta.
Nuk dua te permend vdekjen,po jeten, edhe se mund te jete konfuzion i lumtur.
Pa sa per vdekjen nuk permendet,nuk ka konfuzion,se nuk eshte e bezdishme,vjen vetem njehere, per te gjithe.

[SERAFIM DILO]

NUK NDIEJ TË VELUR



Mu tek lisi si ombrellë
Nuk e di pse heq frymë thellë.
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Mu tek molla gonxhe-gonxhe,
Ì flas zemrës: “Pse u dogje?”
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Te burimi si pasqyrë
Pse u prisha në fytyrë?
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?


Te dritarja gjysmë çelur
Rri vështroj e s’ndiej të velur…
Mos nga ty, moj trëndafile,
me atë zërin si zile?

Rri vështroj kofshët e bardha
Djersët seç më ikin vardha*…

Shume e bukur.
Zagoria,dihet qe eshte e perbere nga njerez me gusto.Edhe se te ndryshme,pak a shume si e gjithe bota.
Ka njerez qe duan te humbin peshe duke ngrene kos e sallate,ka te tjere qe duan te hane lakror mundesisht e shoqeruar me vere,ka kush gjen lumturin ne shoqeri e kush ne vetmi,kush ne monogami e kush ne poligami.
Ka dhe si z.JORGO qe kerkojne te pershkruajne,aventuren e madhe, mahnitese,te pasionit.Edonizmo.

Rri veshtroj kofshet e bardha
Djerset sec me ikin vardha.

Pasioni,duhet ta enderoj.

[ARITI STANI]

Nderkohe e shoh te dobishme per argetimin tuaj e te viziotereve miq te hedh disa poezi lirike, disa prej te cilave edhe mund te kendohen sipas avazeve tona.

Sa gjej pak kohe te lire lexoj poezite edhe shkrimet tuaja.Ju faleminderit ,ndihemi me afer vendit tone.Ju urojme shendet.

[Jorgo Telo]

Disa faqe te tera me fotografi nga Topova qe ne com. i ka hedhe "Laloshi". Nuk di ne se i ke pare dhe ti Serafim, jam i bindur qe jo, se ne te kundert do kishe kontribuar dhe ti me fotografi, apo do kishe aktivizuar dhe topovite qe njeh...
I lumte "Laloshit" qe ka bere nje pune aq te mire. I pashe ato fotografi dhe kujtova gjithe ata njerez qe njoh nga ajo ane; por do permend ketu Xh. Golen(Gole Bane), qe ne periudhen qe une kam qene ushtar ne mrekulline qe i thone Cajup, vinte c'do mengjez e hapte klubin aty, , ku ne ushtaret e prisnim me "goje hapet " - si thone! Na sherbente ashtu goje -mjalte, shkembente shakara me te tere dhe nuk harroj sidomos ate kakaon e shijshme qe na bente.
Gjithe zagoritet , si zhejotet dhe topovitet ishin shume te sjellur me ne ushtaret.
Xh. Goles, i uroj jete te gjate dhe e pershendes nga larg.

Sikur keto pasazhe qe na sjell Laloshi nga vendlindja, te mund t'i benim kush me shume e kush me pak te gjithe ne qe i kemi krijuar vetes ca mundesi, favoret do ishin teper te ndjeshme per pasardhesit tane dhe per Zagorine ne teresi. Di qe shume te tjere po shfrytezojne mundesite qe jep Facebooku. Le t'i shfrytezojme keto privilegje qe na ofron teknika e fundit internetike!
Kur sheh vende te ndryshjm, te sillen ne kujtese edhe njerez te ndryshem sic ka ndodhur ne kete rast me Edi Dilon, qe iu kujtua Gole Bania, qe provoi shume profesione ne jete. Une e kam pasur mesues ne filloren e Konckes disa muaj. Kur vinte nga Topova, para se te hynte vete brenda portes, hidhte nga matane murit rrethues nje top te bukur llastiku. Ne e kuptonim qe ishte mesuesi dhe emocionoheshim.
Jepi, LALOSH, SE TY NUK TE SHTEROJNE ENERGJITE!
PERGEZIME, LALOSH TOPOVITI! MOS T'I HARROFTE TOPOVA KETO PERJETESIME QE PO IA OFRON KAQ ME DASHURI E MALL
Urimet nga JORZAG

[EDilo]

FRESKI E DHËMBELIT

Te hyrje e tunelit pse qëndrove kot?
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.

Eja sot tek unë, mos e lër për mot!
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.

Në shtëpinë time gjen gostira plot.
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.

Bukuroshe mali, o zambak në gotë!
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.

Të të kem të tërën, se të dua fort.
Freski e Dhëmbelit,
me ty s’nginjem dot.

Shume te bukura o i mrekullueshmi poet zagorit Jorgo!Nuk di ke te zgjedhesh per me te mire, cilesova kete se me nxjerr disi dhe mallin e vendlindjes.
Do rinohesha dhe nje here te ndjeja ate "Freskine e Dhembelit"!

[SERAFIM DILO]

Egzistojne shume kategori shkrimtaresh o poetesh,egzistojne shkrimtare qe duan te pershkruajne e shkrimtare qe duan te tregojne.Shqiperia e sotme eshte e rritur o frymezuar nga shume poet o shkrimetar,po dy nder keta poet perfaqesojne me mire menyren artistike,idet shprehese shqiptare,Naim frasheri e Fan noli.
Naim frasheri eshte princi i pershkrimit shqipetar,i paharitshem si pershkrues,enderonte atdhedashurin e tij duke pershkruar mallin e bukurin shqiptare.
Fan noli,perandori i tregimit,ku frymezimi ishte ide largepamese,tregonte atdhedashurin duke kerkuar idealin e tij,shqiptar,deri ne fund deri ne vetmohim.

Qe ta shohesh shqiperine duhet te marresh syte e Naimit,po qe ta kuptosh patjeter duhet lexuar mendimi i Nolit.

Pastaj ka dhe te tjere qe shkruajne e qe duhet te hyne ne kategorin e shkrimetareve,po sic thoshte nje shkrimtare anglez i viteve 800,SAMUEL BATLER:Cdo njeri qe ja del te pershkruaj me fjale nje nyje te nderlikuar marinaresh,eshte nje shkrimtar.
Ndersa une do te shtoja qe kush di te komentoj vargjet e gjyshes time:
Shqiperi bace me lule
na mbushe barkun me fasule.
Ka talent.

[EDilo]

E Enjte, 04-06-2009, 06:25pm (GMT+1)


Ksenofon M. Dilo

“GOMARI” QE KERKON PUSHTET….

Mëngjes .Papritur u dha alarmi “Partia në rrezik !Përbindëshat duan poste!”
Kudo vrapohej,udhë më udhë e shteg më shteg…si në acarr të asaj dite.Asgjë tjetër veç britma e vrap..Më të fortat britma ato të kryetarit sektorit,sa harritën deri në ngjirrje” Të shpëtojmë Partine nga rreziku që I kanoset .”
Gjithëve një hije e zbetë në fytyrë u kish rënë:-“Rreziku ! ”…
“ Rreziku?! Ku është?!”
Dikush ja bënte me gisht: -Atje- teej!
-Kuuu!?
-Në katin e dytë,tek zyrat.-ish zëri I sekretarit partisë
Tërë turma me kazma,kova,legena anadej u drejtua. Si të xhindosur ,dukeshin njerëzit?! Ç ‘gjëmë ishte kjo?!
Ç’të shikonin?!!!
Si një armik klase,qëndronte i heshtur dhe krenar. Tepër i rrezikshëm,guximtar dhe shume i vendosur ne të tinë…,nga zyra e kryetarit nuk lëvizte..Gjën ngushëllim te nevoja për të qënë “kuqo” Triumfalisht kish hyrë né zyrën e shtetit komunist..
Po…ç’të donte vallë?
Dukuria melankolike e zyrtarëve e pamohuarshme .Ndërsa ai i vendosur, i denjë për ti shoqëruar si ortak i tyre.Zotësia e tij e vendosi atje ku e kish vëndin..
Në raport me veprimin,“Uni” i ka pozën e një aparatçiku…
A mos vallë dhe ai kërkonte post ?
Të katër burra,që mundoheshin nuk e nxirrnin,që se nxirrnin dot nga zyra, aq këmbëngulës ish!.. Të xhindosur e,me djersë çurk ,né alarm se, mos sa herë lëvizte bishtin fluturonin mbeturina edhe te fotografia e udheheqësit varur te muri …Fotografi kjo, që dhe né shtëpi duhej ..tu ish prezent … ndryshe, ngrinte krye dyshimi.. Pérpjekjet e tyre fëminore për të ruajtur vehten ... të kota ëdhe pse, çoku shoqëroheshin dhe- me gazra që i lehtesonin stomakun..mysafirit.. !
Ata kishin rrëmbyer për vehte ndërgjegjen- Reflektonte kështu, sipërfaqja e aparatit shpirtëror të tyre
Sé fundi i bënë një privilegi: E morën né krah…
Qumështi i nënës u dolli, deri…sidomos kur e zbritën nga shkallët ..deri sa u dhanë tek dera…
Pas këtij ankthi e.. qeshura shpërtheu. E qeshur , e qëshur që ngriu né buzë .
-Nxitoni,nxitoni të fshehim gjurmët…!
C’të shihnin brënda? Sa herë dëgjonte krismën e kërcitjeve të potkojve te këmbeve tij mbi dyshemenë e dhogtë shpërndarë gjate nates,bile dhe tani né prezencë të shokëve , si një amalgam uniform kudo e ku mundej: mbi karrike, mbi dysheme,mur,tavolinë,telefon e..deri te ndonjë shkresë me vlera politike…
Filloi pastrimi. Tërë kjo çudi…?! Po.. më e madhja ndotje …deri tek telefoni?!
C’gjëmë e zezë!!!
I tërë ky provokacion !
Bërë shokët e partisë helm e vrer..Tu mirrje lulen nga dora !
Përherë e më e rëndë ngjante avaria…
Kalonin minutat e sa vinte shtohej shqetësimi : C’do thotë tani qëndra e njoftuar ?!
Hëmë,po kjo? Gomari né zyra ç’kërkonte?!- sillej e pyeste kryetari sa mëndje-lehtë dhe zëmer-lig që, zor se donte njeri. E ..shumë e inatoste dhe tani, pallja e furishme e hajvanit…
-Armiku bën ç’do gjë që i del përpara,-shtoi propagandisti i pikëlluar.
Dhe këtë e bën-nxorri zë sekretari i nxirë né fytyrë!
Frika gllabëroi shpirtin e këtyre që ua ndjente lëkura…ndoshta për ndonjë të ardhme të afërt…tani… ndjenja e fajit është memëce,nuk i thotë: je fajtor !
-Jashtë –ia-ia-ia-të e gomarit.
Nuk dihej pse thërriste…e sa më shpejt lëvizte aq më tepër forconte zënë. Mos vallë që i morën pushtetin?!!!
Jo. Saktë nuk dihej,edhe me shkelmat që i binin sa mundnin barkut e ku mundnin ,ai,po, i vendosur të mos fliste..
-Mjaft ! Lëreni gomarin! Gomari-gomar është ! Nuk ka faj-bëri zë drejtori i shkollës. E,dukej i kënaqur:-shyqyr, që gomari nuk kish zënë postin e tij.
-Shokë!-foli pastaj barkaleci i shkollës-Nëpërmjet gomarit armiqtë tanë na tregojnë(ua ,e zbuloi) sa na duan,sa na çmojnë dhe sa aftësi kemi . ç’vigjëlentë jemi. Oh!... Psherëtiu,duke vënë duart né kokë. Të gjithë e shihnin dhe e kuptonin : sa i trashë né kurm aq dhe,né mëndje.
I dyzuar, ndërmjet frikës që,ndjen prej eprorëve të tij dhe ambicjeve karjeriste,si zakonisht,e futi mendimin dhe ndjenjën e vet né kallëpet e pregatitura prej të tjerëve…né tip të markës enveriste duke i dhënë zjarr farkës , staliniste :
-Jemi serjozë ne,-shtoi. Nuk e lëshojmë vëndin që na ka besuar Partia- dhe vazhdoi—Armiku punon të na marri pushtetin,që me gjak e kemi marrë dhe ,duke i mbetur besnik idealit komunist që, e ka pervehtësuar né skenën e gjërë e plot labirinthe të luftes sé klasave, e ngriti më lart zënë:
Po vetëm kur të kalojnë mbi trupat tanë,kushdo qofshin ata .. se,partine tonë e kemi të fortë, shokë, ajo di ti zbulojë e, si kurdoherë,do ti dënojë pa mëshirë..
- Po flet njëlloj si né mbledhje-u dëgjua një zë nëpër buzë…Vështirë të bindish të tillë të sëmurë..
Vështrimet u dhanë nga zëri i nëpërbuzëshëm. Për çudinë e të gjithëve ky zë vazhdoi edhe më kumbues…
Të tjerë mendonin:” Mirë ua kanë bërë. Gomarë janë,gomarin po,shok e kanë. Pse mos i kenë të barabarta dhe të drejtat? Pse ai pa post? Ndermjet diskutimeve,mbriti e famëshmja telefonatë.
-Përgënjeshtroheni ! Na diskreditohet Partia, Pushteti ynë popullor.
E qeshura e turmës ,qetësisht mbytëte këto fjalë… Pas këtij qameti aq të madh,gomari misterioz qetë- qetë kulloste te ai bregu për karshi pa lejuar kërkënd ti afrohej E tregonte këtë me turfullimën e me kapistrën që mirrte bran duke lëvizur kokën si me vërtik e shoqëruar dhe me ndonjë shkelm né zakon të tij… Ja tani dhe një e pallur e tij e fuqishme që nisi me një ecje të shpejtë e plot dinamizëm me kokë përpjetë,dukej sikur thoshte :
-S’më dhatë post mos m’u afroni! Rroftë forca !..”Fiziku” është gjithçka. Jam né pushtetin tim.

. . .

Ç’janar fatlumi ky për partine dhe për gomarin.
- Për Partine : Shyqyr gomari nuk protestoj kolektivisht.
- Për gomarin. S’pati ligje të dënonte gomerë,s’kishte kushte që né poste të mos viheshin gomerë
Deshmia : E vërteta e ndriçuar- ulja që i kanë bërë vatanit ata ,që absolutizuan tiraninë më të turpëshme, mohuan ZOTIN dhe shemtuan ATDHEUN ,ngadhnjoi forca mbi te drejtën,”njeriu shtazë-mbi njerinë-njeri.” Prandaj,të sëmurit nga kanseri i kuq nuk i do lejuar përpjekja për të bërë rolin e magjistarit por,shpëtimi i shpirtit të tij nga kjo sëmundje ! .. S’ka dyshim kanë frikë nga afrimi i shërimit të sëmundjes ndaj, më tepër ka epërsi nevoja të jenë kunder të deklasuarit se, vullneti i shërimit nga ky kanser !
Vlera: Jeta e njeriut ka kuptim me sa ka mirësi morale.”Burri s’matet me pëllëmbe - thotë mënçuria sheperjote - po ,me zëmër” Egërsia ,sadizmi, nuk eshte forcë po dobësi,poshtërim se ,është formë kafshërie,prandaj dhe njeriu ka te drejtë të fitojë po,jo me forcen e shtazes po me karakterin e lartë,fisnik me madhështine shpirtërore që i thonë virtut,me fuqinë e mendimt”mëndja –fuqi dhe jo fuqia-mend”pra, me idal ku ngadhnjon jeta njerëzore.

[SERAFIM DILO]

Shum i bukur ky shkrim Eduard,kenaqesi.