(Kete replike e kam shkruar dje por e hetova se po zgjatem dhe e lash fare. Megjithate mund te jete me interes per ata qe duan ta lexojne.)

Postuar më parë nga
Borix
Hyllini ngaterron konceptin e rastesise me proceset stokastike.
Ky ngaterron edhe te pa munduren, ky me mendjen e tij ne ate gjendje cfare e ka e ngaterron ujin me vaj duke i shnderruar nje tretesire homgjene pa asnje problem anipse eshte e pa mundur.
Ngaterron gjithashtu aksiomatizimin me pohimet pozitive. Duket qarte, nisur nga mendimet e tij mbi rastesine e aksiomat, qe nuk e njeh sa duhet as njeren dhe as tjetren. Aksiome eshte te pohosh ekzistencen e nje qenie te mbinatyrshme, vetem sepse nuk shpjegon dot nje fenomen?
Ne fakt e mbinatyrshmja eshte vetem ide, fantazi nga mendja e shendoshe e njeriut. Nuk ka mbeshtetje ne arsye as logjike ne te. Eshte nje lloj - babadimri, e kjo eshte Deshire. Njeriu thjeshte deshiron dhe kur kjo deshire eshte intenzive ajo u ben "bajpas" filtrave te "sanitetit" apo ndergjegjes se shendoshe njerezore. Me kete intensitett ajo kalon pa u filtruar ne sferen e ndergjegjes dhe behet pjese e kolekcionit te nocioneve objektive e reale te racionalitetit. Dhe mendja e tij ngadale humb sensin e dallimit kualitativ mes gjerave qe jane dhe atyre qe deshiron te jene.
thjeshte: duan te jete e vertete! - telekiniza p.sh., eshte nje force e shpifur e kohet moderne. Ka njerez qe besojne ne te dhe t'i nxjerrin syte nese u kundershton. Pra ne aftesine e njeriut per te levizur gjera me fuqine e mendjes, etj. Por kjo ne nje mase eshte nje deshire e secilit prej nesh, por disa e kane me te fuqishme dhe ata thjeshte e kalojne ate ne besim te pakushtezuar nga ndergjegja me ane te "bajpasit" te permendur.
Hiqi fese "Parajsen e perjetesise" shih a do te besoj me ndokush ne te. Absolutisht cdo gje do te rrenohet.
Imagjinoni nje njeri i cili eshte i bindur se nuk ekziston parajsa fare, por beson ne zot. Mos e imagjinoni fare - Nuk ekziston nje i tille.
Por po e imagjinuam -une ate te vetmin nder gjithe gjeneratat e njerezve te lindur dhe te vdekur serish, e quaj BESIMTAR te vertete - te tjeret jane tregtar.
Te tjeret jane te gjithe "mirmengjesi - interesi". Te pasinqerte dhe thellesisht hipokrit. Ata mundohen ta blejne me hipokrizi shperblimin, por jo ta meritojne me miresi. Te tillet jane kriminele pasiv.
Por te tille jane te gjithe besimtaret.
Dhe ja ne cfare ndertohet e tere pabesia e tyre. cfare humb une nese bej ashtu si me thone dhe nese ia kushtoj nje pjese te aktiviteteve te jetes sime lutjes dhe disa riteve fetare, edhe nese nuk ekziston asnjera nga pallavrat qe me flasin dhe qe keta budallenje besojne? Tia kushtoj nje kohe, qe ashtu keshtu do ta humbi ne ndonje kotesire tjeter. Thote ai, -por nese eshte e vertete -shperblimi do te jete i madh dhe une fitoj shume perjetesisht anipse nuk besova ne thellesine time me intime. - Ky eshte amoralitet dhe une si zot do ti denjoj te gjithe besimtaret. Mosbesimtaret do ti shperblej per sinqeritetin e tyre. Sepse as une nuk do te besoja ne dicka qe nuk ekziston, prandaj ata jane te sinqerte.
Pra edhe sikur te kishte nje zot vertete, ai do te shperblente te sinqertit e do te denonte hipokritet. Sepse ai do te kishte nje vetedie me te larte se shpellaret qe e shpiken. Por sipas mendjes se lige te shpellarve, nje qenie e perendishme do te jete po aq primitive e korruptuar sa edhe shpirti i tyre primitiv. Vetedija e tyre eshte aq e deformuar dhe shpirti i tyre kaq i prishur sa qe besojne se me "favore" te tilla te tipit po i perkulem, po i thur levdata, e lajka tjera te kesaj natyre te ulte e korruptive njerezore - se do ta perkulin ndaj korrupcionit te tyre primitiv nje vetedije supreme, absolutisht te vetmjaftueshme e te plotfuqishme.
Kjo eshte qesharake dhe e paturpshme. Nje shpellar te kete ambicje te tille per ta vene ne loje vullnetin e nje perendie eshte me teper se blasfemi. E tere sistemi religioz eshte i tille. Ofendim i thelle ne syte e perendise qe e ka shpikur vet.
Aksioma esht tjeter gje - aksioma eshte absolutisht e sakte qe ne definimin e saj. Aksiomen mund ta simulosh me ane te aftesise speciale te perfytyrimit gjate degjimit te saj dhe ta vertetosh ne menyre simultane. Shuma e kendeve te brendshme te secilit trekendesh eshte, 180 shkalle pra aq sa ka ky qe e kemi matur dhe e dijme nga empiria -sepse si do qe ta ndryshosh njerin nga kendet, -ose njeri, ose tjetri, ose te dy se bashku ikin proporcionalisht per aq shkalle sa ka ndryshuar i pari. Pra eshte konstantë. Ekuacion i mbyllur si cdo ekuacion i ligjeve tjera fizike. Heq ketu per te shtuar atje. Ligji fundamental i natyres, relativiteti, (ndervarshmeria) teresia e vlerave relative mbetet e barabarte dhe perjetesisht konstante. Aksioma e paster - eshte e vertete absolute qe ne momentin qe eshte shqiptuar. Te tjerat? Te tjerat jane te pasakta. Nuk eshte aksiome ajo qe edhe pas spjegimit shtese per qartesim nuk arrine te te behet e vertete e perceptueshme, pa nevojen e provimit te saj empirikisht. Nuk ke as kohe as jete per te konstruktuar gjithe trekendeshat e mundur sepse ata mund te jene te pakufi. Ne fakt jane, por kapja e lehte e aksiomes ty ta ben te qarte se nder te gjitha te vertetat e mundshme - vetem kjo eshte e vertete.
*
Te thuash ekziston nje zot, eshte si te thuash: "ekziston Rramastupalla. Por ju nuk e dini sepse Rramastupalla ua ka hequr mundesine per ta pare ate!"
Kjo spjegon cdo gje!
-Po ty s'ta hoq ate mundesi?
Jo se une jam Stumpallazia!
Ëhë, kjo i spjegon te gjitha.
Kjo do te thoshte se dy te mengjera perbejne nje pale. Por se nuk kane bere kurre e as do te bejne ndonjehere per shumicen mund te jete e parendesishme. Sepse "shperblimi eshte i madh" po thote Stumpallazia.
-Shih paska edhe shperblim?!!
Po siiii, per ata qe me besojne mua qe jam Stumpallazia, Rramastupalla ka pergaditur nje shperblim te madh.
- Po na e ip atehere, na e ip se ja po te besojme!
e po si tua jap, kur ai ate e ka pergatitur "per jeten tuaj te ardhshme" (e cila poashtu nuk ekziston, sepse ne i beme, dy te mengjera pale tani, e shetitemi me to nga t'ia kete qefi e fantazia e ketij Stumpallazise)
Secili argument i ri ndertohet mbi nje absurditet akoma me te madh.
Ajo qe eshte me interesante ne gjithe kete mesele eshte se niveli i zhvillimit psikoemotiv te permbajtjes se fese i pergjigjet nje femiu te moshes se pare te pubertetit prej 12-16 vjec.
Ne fakt, zjarrin kujtonin se ua hidhje i madhi, por ne fund shkenca arriti ta shpjegonte procesin. Sa per rastesine, filloje nga teoria e evolucionit te kuptosh qe nuk eshte rastesia ajo qe te ktheu ty nga nje paraardhes i perbashket me majmunin ne kete qe je sot, por eshte procesi stokastik, dicka me e sofistikuar nga ana natyrore.
Per sa i perket konkluzionit "1-0 per besimtarin", ben mire qe ne vend te arbitrit, te mesosh dicka te re.
Rastesia eshte Kusht. Kushti plotesohet nga ligjshmerite. Rastesia nuk eshte plotesim paushall i kushteve por rrjedhoje e dinamikes se qeverisur mire nga ligje strikte dhe shume te thjeshta te nje zhvillimi dinamik ne me shume se nje faze te vetme e cila diku ne nje pike te caktuar te atij zhvillimi per ne jep nje rezultat te cilin ne e perjetojme si perputhje, cfaredoqofte ajo, me nje perfytyrim tonin te caktuar.
Por rastesia eshte nje koncept i yni ne lidhje me dinamiken e proceseve shumefazore ku bejne pjese me shume se nje akter dhe perbrenda te cilit akteret afektojne akteret tjere dhe pesojne afeksione multiple deri te "perputhshmeria" me nje paradefinicion tonin te cilin ne e quajme rastesi. Ne fakt rastesia qendron jasht fenomenit te rastesishem, ai qendron ne ne, ne perputhshmerine e efektit te zhvillimit te nje procesi kompleks me nje perfytyrim tonin te paradefinuar qe shkakton nje shqetesim te natyrshem ne paaftesine tone per te ndjekur apo simuluar interakcione te qindra aktereve individual dhe llogaritjes se seciles faze te tyre ne ate proces paralelusht deri te efekti i perputshmerise.
Por per te determinuar dhe parashikuar e parallogaritur nje rezultat te tille do te nevojiten poaq porcesore sa c'ka aktere kontribues dhe raport sinkron i menjehershem i secilit mikorefekt te reakcionit ndaj tjetrit te cilet do te raportonin ne procesorin qendror secilen gjendje finale te mikrointerakcionit ne c'menyre ky do te ishte ne gjendje te paracaktonte me saktesi te plote rezultatin final qe ne tani e quajme rastesi.
Qe do te thote se rastesia nuk ekzsiton - ajo thjeshte tejkalon mundesite tona te kalkulimit simultan te rezultantave te ligjshme per secilin akter dhe mikrorrethane pjesemarrese ne ate zhvillim.
Pra nuk ekzistojne as procese stokastike ne kuptimin absolut te fjales sepse edhe vet stokastika vjen ne shprehje vetem per shkak te pamundesise per te evidentuar secilen rrethane dhe mikroefekt te aktereve deri te rezultanta finale. Ne te kundeten edhe proceset tani praktikisht stokastike do te ishin plotesisht deterministike.
Krijoni Kontakt