Njehshmeria e Zotit tek te krishteret dhe muslimanet

[eldonel]

Ne nje fare menyre jam mese dakort me ty.
Jezusi vete e pranoj qe ishte dikush me lart se ai.Triniteti nuk permendet askund te bibel dhe eshte mese normale qe ka preardhje pagane.
Perendia eshte nje i vetem,Jezusi eshte biri i tij dhe fryma e shenjte eshte forca ektive e Perendise.
Po te ishte Jezusi vete Perendia pse nuk do ta pranonte?Kujt do i lutej ai kur kishte nevoje per ndihme?Ai dha nje shembull te mire qe vetem Perendise duhet ti lutesh.
Shumekujt nuk do i duket normale qe Jezusi eshte biri i Perendise.Jezusi jetonte ne qiell si engjell perpara se te vinte ne toke.Ai ishte krijesa e pare e Perendise dhe krahu i djathte i Tij.Perendia aq shume e deshi boten sa dha birin e tij te paralindur qe kushdo qe beson ne Te te mos vdes po te kete jeten e perjetshme.
Me ane te Frymes se shenjte Perendia e dergoj Jezusin ne toke e misheroj.
Cfare ka per tu cuditur ketu.A ka dicka per Perendine qe mund te jete e paarritshme?A mos jemi te gjithe ne bijte e Perendise sepse u krijuam nga Ai?A mos kemi te gjithe nje Ate qiellor qe na krijoj?Perendia eshte mbi gjithcka,krijusi i gjithckaje.

Alda sipas kesaj qe thua ne piken e pare dmth ne dhe ju jemi te njejt dmth tek Ati , dmth tek ne Allahu tek ju Ati je edhe ti e keti mendimi pra flasim per Zotin dhe ne kete pike adhurojm Zotin e njejte ? Pa hyre ne dy te tjerat tek ju .

Qka paraqet fryma e shenjte a mund ta spjegoni kete ? Qka nenkupton?

[eldonel]

Cfare ndryshimi ke ti o miku jon i nderuar Mjekesia. Krejt ato rituale qe i kryen ti, krejt e kane origjinen ne paganizem e Muhamedi i ka bere krejt 'copy-paste' ne fene islame.

http://www.fatherzakaria.net/books/q...57-Episode.pdf

Ti si mysliman nuk je duke praktiku asgje tjeter perpos paganizem, por llojin me te vecante. Paganizem-monoteist (rituale pagane dhe teologji gjithashtu pagane dhe inkorporim ne krishterimit dhe shkrimeve hebreje, besim monoteist).

5:3. Juve u janë ndaluar (t'i hani): ngordhësira, gjaku, mishi i derrit, ajo që therret jo në emrin e All-llahut, e furmja, e mbytura, e rrëzuarja, e shpuarja (nga briri i tjetrës), ajo që e ka ngrënë egërsira, përveç asaj që arrini ta therrni (para se të ngordhë), ajo që është therrur për idhuj, dhe (u është e ndaluar) të kërkoni me short fatin. Kjo është mëkat ndaj All-llahut. Tashmë, ata që mohuan, humbën shpresën për fenë tuaj (se do të ndërroni), andaj mos u frikësonju atyre, por Mua të më frikësoheni. Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe. E kush detyrohet nga uria (të hajë nga të ndaluarat), duke mos anuar dhe duke mos patur qëllim mëkatin, All-llahu falë shumë dhe është mëshirues.

A spe sheh kontradikten?! Ndoshta nuk je aq i verber qe te mos e veresh mashtrimin?! Ketu kush e ka shpik kete ajet dhe kush pretendon Kurani se po flet ne kete ajet. Vet Muhamedi apo Allahu? Shikoni vetat se kush po flet dhe kush po pretendon se po flet ne emer te Zotit. Aty do te duhej te perfundonte... 'Une jam meshirues dhe fale shume', shihet qarte se nje njeri e ka shpike... Eh ne Bibel krejt eshte ndryshe...

Kontradikta logjike. Ju thoni se Abrahami, Mojsiu dhe Jezusi kane qene me fe islame, e ky ajet thote se Islami eshte persose ne kohen e Muhamedit!? Tani lind pyetja. Cfare islami paskan pase Abrahami, Jezusi, Musa etj.?!

Tani kalove ne Librat e Shenjte dmth e devijove pak temen mirepo prap do te mundohem te ta shpjegoj ate qe te duket ty kontardikt . Keto jane te ndaluara me perjashtim ne kohera qe nuk ke tjeter ushqim nuk ke rrugdalje tjeter dhe jo te hash dhe te ngopesh mirepo te hash sa ta heqesh urien , shembull konkret ne kohera luftrash kur nuk gjen ushqim tjeter pos ketyre por prap All-llahu e Di me se miri .
Kontradikt ketu nuk ka eshte e qart kjo .
Permbaju ne teme sa te mundesh .
Pershendetje

[Uarda-1]

Seminarist, te falenderoj sepse je shprehur shume mire, kurse une tani nuk jam dhe aq mire dhe prandaj ndoshta mendimet time mund te duken te ngaterruara, gjithsesi ato qe ke shkruar jane ashtu si mendoj dhe une, por nese ka ndonji gje qe ndoshta do shoh qe nuk eshte ashtu si mendoj do nderhy (sigurisht pa mu merzitur),ne kete moment vetem se do te ngaterroja.
me respekt Uarda

[_Mersin_]

Cfare ndryshimi ke ti o miku jon i nderuar Mjekesia. Krejt ato rituale qe i kryen ti, krejt e kane origjinen ne paganizem e Muhamedi i ka bere krejt 'copy-paste' ne fene islame.



Ti si mysliman nuk je duke praktiku asgje tjeter perpos paganizem, por llojin me te vecante. Paganizem-monoteist (rituale pagane dhe teologji gjithashtu pagane dhe inkorporim ne krishterimit dhe shkrimeve hebreje, besim monoteist).

5:3. Juve u janë ndaluar (t'i hani): ngordhësira, gjaku, mishi i derrit, ajo që therret jo në emrin e All-llahut, e furmja, e mbytura, e rrëzuarja, e shpuarja (nga briri i tjetrës), ajo që e ka ngrënë egërsira, përveç asaj që arrini ta therrni (para se të ngordhë), ajo që është therrur për idhuj, dhe (u është e ndaluar) të kërkoni me short fatin. Kjo është mëkat ndaj All-llahut. Tashmë, ata që mohuan, humbën shpresën për fenë tuaj (se do të ndërroni), andaj mos u frikësonju atyre, por Mua të më frikësoheni. Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe. E kush detyrohet nga uria (të hajë nga të ndaluarat), duke mos anuar dhe duke mos patur qëllim mëkatin, All-llahu falë shumë dhe është mëshirues.

A spe sheh kontradikten?! Ndoshta nuk je aq i verber qe te mos e veresh mashtrimin?! Ketu kush e ka shpik kete ajet dhe kush pretendon Kurani se po flet ne kete ajet. Vet Muhamedi apo Allahu? Shikoni vetat se kush po flet dhe kush po pretendon se po flet ne emer te Zotit. Aty do te duhej te perfundonte... 'Une jam meshirues dhe fale shume', shihet qarte se nje njeri e ka shpike... Eh ne Bibel krejt eshte ndryshe...

Kontradikta logjike. Ju thoni se Abrahami, Mojsiu dhe Jezusi kane qene me fe islame, e ky ajet thote se Islami eshte persose ne kohen e Muhamedit!? Tani lind pyetja. Cfare islami paskan pase Abrahami, Jezusi, Musa etj.?!

Se pari duhet te dish qe Kurani zbriti pjese pjese, sure sure, ajete ajete sikurse e pershkruan Zoti ne Kuran

25:32.
E ata që nuk besuan thanë: "Përse të mos i ketë zbritur atij (Muhammedit) Kur'ani përnjëherë?" Ashtu (e zbritëm pjesë-pjesë) që me të të forcojmë zemrën tënde dhe Ne e sollëm atë ajet pas ajetit (dalëngadalë).



Por per kete flet dhe bibla

Isaja 28:10-11 :"Pasi ai duhet te jete mendimi mbi mendimin, mendirni mbi mendim; rreshti mbi rresht. pak ketu e pak atje: me buze te dridhura e me nje gjuhe te huaj ai do'tu drejtohet njerezve

Dhe kur thote e persosa e plotesova se shpalluri Fene Islame pasi ajo ishte ndryshuar me pare dhe tani ishte e sakte dhe padeformime.

Po pra kjo thuhet edhe ne bibel

Dashuria nuk ligshtohet kurrë; por profecitë shfuqizohen, gjuhët pushojnë dhe njohuria do të shfuqizohet,sepse ne njohim pjesërisht dhe profetizojmë pjesërisht.Por, kur të vijë Përsosmëria, atëherë ajo që është e pjesshme do të shfuqizohet. I Korintesave 13/8-10)

Bibla kishte te meta dhe duhej të shfuqizohej.

sepse, në qoftë se Besëlidhja e parë do të qe e patëmetë, nuk do të qe nevoja të kërkohej vend për një të dytë.13 Ajo që vjetërohet dhe plaket është afër zhdukjes(Hebrejnjve 8/7,13)

[gatusso]

Me e mundshmja eshte qe Pordh te jete bindja jote. Keshtu qe i bie ta kesh koken prapanice. E po te jete keshtu, normal qe ty te duket me e lehte te mos e vrasesh tulin (trurin) me larg se numri Nje.

shife shife pash neren qka osht ka thot Tipi...

Po a e di more ti qe mbi 80% e konvertimeve te te krishtereve qe behen(d.m.th qe ikin nga Krishterizmi) shkaku kryesor eshte Mos arritja qe ta kuptojn kete Trinitetin qe keni shpifur ju...

Kam bindjen se Nuk e keni kurdisur mire kete Trinin ju...

Ju e konsideroni shpjegim ,pshtejllimin qe ja beni dikujt me rastin e tentim shpjegimit te Trinitetit,sepse ne realitet ju ne vete keni dyshime dhe hamendje ...

Lexoje pak kete ndoshta mbushesh mend...

Pamundësia e Trinitetit



Si matematikan, nuk mund të pranoja pa kritikë teorinë e Trinitetit, që paraqet mësimin bazë dhe dogmën e besimit kristian. Shpesh shtroja pyetjen, si është e mundshme që Zoti i Gjithëfuqishëm dhe Sovran është i detyruar që të jetë në Trinitet me origjinë të qartë njerëzore.– Akademik Italo Chuissi (Muhammed Abdullah)

Ajni SINANI

Nën ndikimin e romakëve, që edhe pse pranuan krishterizmin nuk i braktisën zotat e tyre mitologjikë dhe nuk u bënë monoteistë të vërtetë, Kisha i inkorporoi dhe i transplantoi mitet e tyre brenda mësimit të saj. Kjo degjeneroi me futjen e mitit të Trinitetit si pjesë e pandashme e besimit të krishterë.
Ndërkaq Islami është kategorik në faktin se Zoti dhe krijesa nuk janë të njëjtë ontologjikisht, prandaj as Krijuesi nuk mund të transformohet në krijesë dhe as krijesa nuk mund të lartësohet ose të shndërrohet në Zot. Kjo do të thotë se është e pamundur zbritja e Zotit në tokë ose inkarnimi i Tij në trupin e njeriut, gjegjësisht në trupin e Jezusit sikurse predikon doktrina e krishterë.

Si argument për inkarnimin e Zotit të krishterët marrin këto citate:

“E Fjala u bë njeri e banoi ndër ne”. (Gjoni 1/14). Shprehja “Fjala” te të krishterët merr kuptimin Zot sepse te Gjoni thuhet: “E Fjala ishte në Hyjin” (1/1).Kështu fjalia merr kuptimin “Zoti u shndërrua në trup dhe banoi ndër ne”. Nga kjo ata konkludojnë se Zoti është inkarnuar në Jezusin, gjegjësisht Jezusi është Zot.
Sipas të krishterëve monofisitë, Jezusi ka vetëm një natyrë dhe ajo është natyra hyjnore, d.m.th ai është vetëm Zot. Kurse sipas të krishterëve nestorianitë Jezusi ka dy natyra: natyrë hyjnore dhe natyrë njerëzore, pra Jezusi në të njëjtën kohë është edhe Zot edhe njeri!

Veshja e të vërtetës me të pavërtetën

Realiteti është i përbërë prej dy rendeve kryesore, prej Zotit dhe jo-Zotit, gjegjësisht prej Krijuesit dhe krijesave. Rendi i parë nuk është i krijuar sepse përfshin Allahun, Krijuesin Absolut (Rabul alemin): “Thuaj: Ai është Allahu, Një dhe i Vetëm! Allahu është Absoluti, të Cilit i përgjërohet gjithçka në amshim. Ai as nuk ka lindur, as nuk është i lindur. Dhe askush nuk është i barabartë (a i krahasueshëm) me Atë.” (El Ihlas: 1-4).Krijuesi është i kamotshëm pa fillim dhe i përhershëm pa mbarim, nuk është i përkufizuar në vend dhe kohë. Ai është Zoti i botëve, Zoti i qiejve e i tokës, Zoti i çdo gjëje. Mu për ketë muslimani i hedh poshtë të gjitha dogmat që mundohen ta definojnë dhe përshkruajnë, rrjedhimisht me këtë edhe ta kufizojnë, madhështinë e Krijuesit brenda kohës dhe hapësirës.

Kurse rendi i dytë (alem, alemin) është relativ që përkufizohet me kohë dhe hapësirë ku përfshihen mbarë krijesat, si qiejt, toka, domethënë gjithësia dhe njeriu, kafshët, bimët, Kursiji, Arshi ose thënë ndryshe çdo gjë përveç Zotit. I tërë ky rend është vepër e Zotit. Prandaj, këto dy rende janë plotësisht dhe absolutisht të ndara nga njëra- tjetra. Nuk është e mundshme në çfarëdo forme apo rrethane që njëri prej këtyre rendeve të bashkohet me tjetrin, të shkrihet, apo të marrë trajtën e tjetrit. Nuk mundet që Krijuesi të transformohet në krijesë, dhe as krijesa nuk mund të shndërrohet në Krijues ose të ketë cilësi të Krijuesit.

Transplantimi i mitit të Trinitetit në krishterizëm

Njerëzimi Jezusin e ka kuptuar në katër mënyra: Sipas ateistëve Jezusi nuk ka ekzistuar fare. Për çifutët Jezusi është një hebre heretik, i lindur nga një grua e përdalë, andaj nuk gëzon të drejtën të quhet Shpëtimtar (Mesia). Për të krishterët ai është Zot ose bir i Zotit. Kurse sipas Islamit Jezusi (Isai a.s.) është pejgamber i dërguar nga Zoti. Këtë bindje e kanë pasur besimtarët e vërtetë të Isait a.s.
Kurani fisnik na dëfton se Isai a.s. u dërgua si pejgamber te bijtë e Izraelit i ngarkuar me misionin për korrigjimin e devijimeve në Besëlidhjen e Vjetër, dhe për të vërtetuar atë me një besëlidhje të re, si dhe për sjelljen e Lajmit Fatbardhë lidhur me ardhjen e Pejgamberit të fundit, emrin e të cilit ai e tha Ahmed:[6] “Dhe, kur Isai, biri i Merjemes tha: "O beni israilë, unë jam i dërguar i All-llahut te ju, jam vërtetues i Tevratit që ishte para meje dhe jam përgëzues për një të dërguar që do të vijë pas meje, emri i të cilit është Ahmed!" E kur ai u erdhi atyre me argumente të qarta, ata thanë: "Kjo është magji e hapët". (Es Saf, 6).

Jezusi në Bibël asnjëherë nuk ka deklaruar për vete se posedon tipare të Zotit dhe as që ka foli ndonjëherë për trininë. Ketë e vërteton Kurani fisnik:
“Dhe kur All-llahu tha: "O Isa, bir i Merjemes, a ti njerëzve u the: "Më besoni mua dhe nënën time dy zota pos All-llahut!?" (Isai) Tha: "Larg asaj të mete je Ti (o Zoti im). Nuk më takon mua ta them atë që s'është e vërtetë. Ta kisha thënë unë atë, ti do ta dije. Ti e di ç'ka ka në mua, e unë nuk di çka ka në Ty. Ti je më i dijshmi i të fshehtave! Unë nuk u kam thënë tjetër atyre, pos asaj që Ti më urdhërove; ta adhuroni All-llahun, Zotin tim dhe Zotin tuaj,dhe sa isha ndër ta, kam qenë përcjellës i tyre, e pasi që më more mua, Ti ishe roje (dhe dëshmues) i tyre. Ti je dëshmitar për çdo send!" (El Maide, 116- 117).
Mirëpo, nën ndikimin e legjendës romake Jezusi shndërrohet në Hyj dhe ai fillon të konsiderohet si Zot prej mishi dhe një nga tre individët në trininë e Zotit. Përmes Trinitetit Zoti iu shfaq dhe e shpalli Veten tek njerëzit. Sipas muslimanit që është i thirrur të besoj të vërtetat hyjnore dhe njëkohësisht të vërë në funksion mendjen e tij, ky besim bie ndesh me arsyen dhe shpalljen hyjnore, sepse e redukton Zotin në një njeri dhe e hyjnizon njeriun.

Sipas të krishterit Triniteti tregon për një të vërtetë të vetme që shfaqet në tre pamje. Ndërkaq, sipas muslimanit Triniteti nuk bën pjesë në atë që mendja e ka të vështirë ta kuptoj, por në atë që mendja e refuzon dhe e ka të pamundur ta kuptojë, ngase formula se tre janë një, është si fjala për mundësinë e bashkimit të të kundërtave.
Prandaj sipas Islamit doktrina e Trinitetit është krijim dhe sajim kulturor dhe i refuzuar nga Kur’ani i Shenjtë si një pohim i privuar nga frymëzimi hyjnor. Njëshmëria e Zotit është shpirti i Islamit dhe i përshkon mësimet e tij, ashtu sikurse uji bimët dhe sikurse gjaku venat.

Kur’ani fisnik na mëson se Zoti nuk është në Trinitet. Zoti nuk mund të jetë me tipare njerëzore dhe as njeriu me tipare hyjnore. Prandaj Jezusi sikurse edhe Muhammedi a.s ishte rob dhe i dërguar i Zotit dhe nuk ishte njeri në tokë dhe Zot në qiell:
“Mesihu, Isa, bir i Merjemes, ishte vetëm i dërguar i All-llahut. Ishte fjalë e Tij (bëhu) që ia drejtoi Merjemes dhe ishte frymë (shpirt) nga Ai. Besojeni pra All-llahun dhe të dërguarin e Tij e mos thoni: "Tre" (trini). Pushoni (së thëni), se është më mirë për ju. All-llahu është vetëm një All-llah.” (En Nisa, 171).

John Hicku supozon se Jezusi ishte ose vetëm njeri, ose kurrsesi nuk ishte njeri. Kështu që ai erdhi në përfundim se Jezusi është vetëm njeri. Sipas tij Jezusi ishte i zgjedhur nga Zoti për ta kryer misionin, që nuk ishte pa gabime, as pa mëkate. Misioni i tij ishte vetëm ta ndryshojë dhe ta plotësojë zbrazëtirën e inkorporuar në Dhiatën e Vjetër që kishte të bëj me shpifjen si “Zoti i ashpër” me atë të “Zotit të mirë”, përplot me dashuri. Qëndrimi i tij është i përafërt me qëndrimin islam.
Ndërkaq, Kisha i dha Zotit pamje njerëzore dhe ua paraqiti njerëzve Zotin në shëmbëllimin njerëzor. Pikërisht për këtë nuk janë të paktë të krishterët që Zotin e përfytyrojnë në trajtë njerëzore dhe materiale.

Madje, të krishterët aq shumë i janë përkushtuar jotranscendencës hyjnore saqë Paul Tichilli, që shpreh fiksimin e krishterëve, ka shkuar deri aty sa të deklarojë se Zoti transcendent është i panjohur dhe s’mund të njihet përderisa nuk konkretizohet në ndonjë objekt të natyrës dhe të historisë.
Kështu Krishti Zot ndodh bashkërisht me njeriun historik të Jezusit nga Nazareti. Pra vetë Zoti ka qenë i mishëruar në njeriun përgjatë historisë. Fanatizmi është zell i shërbyesve të Kishës për t’u imponuar njerëzve një hyjni me pamje njeriu.
Gatimi i krishterizmit në kallëpe romake e të helenizuara veç të tjerash është përgjegjës për përfytyrimin e Zotit si person mbinatyror, për doktrinën e ndërlikuar dhe të pakapshme të Trinitetit, ku Zoti pranohet si Treshi i Diçkaje.

Prandaj Jezusi sipas doktrinës së krishtere ka qenë Zoti njeri që jetoi mes njerëzve. Si rrjedhim, edhe pse të krishterët besojnë se Krijuesi është transcendent, megjithatë për Zotin flasin si për një njeri të vërtetë që ecën mbi tokë dhe që bën çdo gjë që bëjnë njerëzit, duke përfshirë edhe vuajtjet dhe vdekjen-kryqëzimin.

Michel Lelongu thotë: “Zoti në tërësinë e tij bëri që të njihet në Jezusin”. Kurse Klaus Berger shprehet se Jezusi ishte “plotësisht i hapët për prezencën e Zotit në ekzistencën e tij personale”.
Murad Hofmman cek se Augustini dhe Tertuliani me një pagdhenduri intelektuale menduan se kishin gjetur një provë për të dëshmuar shumësinë e Hyjnisë nga përemri në shumës i përdorur te Zanafilla “Ta bëjmë njeriun sipas shëmbëlltyrës sonë dhe në ngjasim me ne.” (Zanafilla 1:26). Madje Karl Barth pa kurrfarë turpi ka pohuar se mashkullia dhe femëria janë pjesë të brendshme të natyrës hyjnore, kjo ngase sipas tij menjëherë pas deklarimit të lartpërmendur thuhet: “Ai krijoi mashkullin dhe femrën” (Zanafilla 1:27).

Ndikimi sipas të cilit Zoti nuk mund të konceptohet si “tërësisht tjetër” është ndikim josemit. Nga i gjithë ky përshkrim tashmë bëhet e qartë se çdo i krishterë në instancë të fundit pranon se Zoti i tij është edhe transcendent dhe imanent. Kurse Islami sikurse kemi cituar më herët na mëson se All-llahu është Një dhe i vetëm dhe nuk lejon që të besohet se ka qenie të tjera që mund ta ndajnë hyjninë me Të.
Nëse një kafshë nuk mund të lindë një njeri sepse i përket një rangu më të ultë se ai, atëherë si mundet një grua, që nga aspekti ontologjik është krejt e ndryshme nga Zoti, të lindë “birin” e Tij?!
Pejgamberi a.s ka thënë: “Këdo që dëshmon se s’ka Zot tjetër pos All-llahut, që Ai është i vetëm, i pashoq, dhe se Muhammedi është rob dhe i dërguari i Tij, se Isai (Jezusi) është rob dhe i dërguar i Tij, është urdhër dhe është prej shpirtit të Tij në Merjemen, se Xheneti dhe Xhehenemi janë të vërtetë, All-llahu do ta fusë atë, për hir të gjithë kësaj, në Xhennet.”

http://www.bibladhekurani.com

[crici_01]

I. «Në emër të Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt»
232 Të krishterët pagëzohen «në Emër të Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt» (Mt 28, 19). Së pari në përgjigjen: «Po, besoj» pyetjes së trefishtë me të cilën u kërkohet të dëshmojnë fenë e vet në Atin, në Birin dhe në Shpirtin Shenjt: «Fides omnium christianorum in Trinitate consistit – Besimi i të gjithë të krishterëve mbështetet në Trininë» .
233 Të krishterët pagëzohen «në emrin» – dhe jo «në emrat» – e Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt ; në të vërtetë nuk ka veçse një Zot, Ati i gjithëpushtetshëm dhe Biri i tij i vetëm dhe Shpirti Shenjt: e Shenjtërueshmja Trini.
234 Misteri i të Shenjtërueshmes Trini është misteri qendror i besimit dhe i jetës së krishterë. Është misteri i Zotit në vetvete. Prandaj është burimi i të gjitha mistereve të tjera të fesë; është drita që i ndriçon. Është mësimi më themelor dhe më thelbësor në «hierarkinë e të vërtetave» të fesë . E gjithë historia e shëlbimit është historia e zbulimit të Zotit të vërtetë dhe një të vetëm: Atit, Birit dhe Shpirtit Shenjt, i cili i pajton dhe i bashkon me veten e vet ata që janë ndarë nga mëkati» .
235 Në këtë paragraf do të paraqitet shkurt në ç’mënyrë është zbuluar misteri i së Lumes Trini (I), sesi e ka formuluar Kisha mësimin e fesë në këtë mister (II), dhe, më në fund, sesi, nëpërmjet dërgimeve hyjnore të Birit dhe të Shpirtit Shenjt, Hyji Atë realizon «planin e vet mirëdashës» të krijimit, shëlbimit dhe shenjtërimit (III).
236 Etërit e Kishës bëjnë një dallim ndërmjet «Theología» dhe «Oikonomía», duke shënuar me termin e parë misterin e jetës intime të Zotit-Trini, e me të dytin të gjitha veprat e Zotit, me të cilat ai zbulohet dhe komunikon jetën e vet. Nëpërmjet «Oikonomí-së» na është zbuluar «Theología»; por, anasjelltas është «Theología» ajo që ndriçon të gjithë «Oikonomí-në». Veprat e Zotit zbulojnë kush është ai në vetvete; dhe, anasjelltas, misteri i Qenies së tij intime ndriçon kuptimin e të gjitha veprave të tija. Kështu ndodh, për analogji, ndërmjet personave njerëzore. Personi shfaqet me anë të veprimeve të veta, dhe, sa më shumë që e njohim një person, aq më mirë i kuptojmë veprimet e tij.
237 Trinia është një mister i fesë në kuptim të ngushtë, «një nga misteret e fshehura në Zotin, që nuk mund të njihen po të mos zbulohen nga Zoti me rrugë hyjnore . S’ka dyshim që Zoti ka lënë gjurmë të qenies së tij trinitare në veprën e krijimit dhe në Zbulesën e vet gjatë rrugës së Besëlidhjes së Vjetër. Por karakteri intim i Qenies së tij, si Trini e Shenjtë përbën një mister të pakapshëm vetëm me anë të arsyes, po ashtu si dhe për besimin e Izraelit, para Mishërimit të Birit të Zotit dhe dërgimit të Shpirtit Shenjt.

II. Zbulimi i Zotit si Trini
ATI I ZBULUAR NGA BIRI
238 Në shumë religjione Zotit i drejtohen si «Atë». Shpesh hyjnia quhet si «atë i perëndive dhe i njerëzve». Në Izrael Zoti thirret Atë përderisa është Krijuesi i botës . Edhe më shumë Zoti është Atë i Izraelit, «të paralindurit» të vet (Dal 4, 22), për hir të Besëlidhjes dhe të dhuratës së Ligjit. Quhet edhe Atë i mbretit të Izraelit . Në mënyrë krejt të veçantë Ai është «Ati i të varfërve», i jetimit, i vejushës, që janë nën mbrojtjen e tij plot dashuri .
239 Duke e thirrur Zotin me emrin «Atë», gjuha e fesë nxjerr në dritë mbi të gjitha dy aspekte: që Zoti është zanafilla e parë e çdo gjëje dhe autoritet transcendent, dhe që, në të njëjtën kohë, është mirësi dhe kujdes plot dashuri për të gjithë fëmijët e vet. Kjo dashuri atërore e Zotit mund të shprehet edhe me figurën e amësisë , që e tregon edhe më mirë imanencën e Zotit, intimitetin ndërmjet Zotit dhe krijesës së tij. Gjuha e fesë lidhet kështu me përvojën njerëzore të prindërve që, në një farë mënyre, janë për njeriun përfaqësuesit e parë të Zotit. Por një përvojë e tillë dëshmon edhe për faktin se prindërit njerëzor mund edhe të gabojnë dhe ta shtrembërojnë figurën e atësisë dhe të amësisë. Prandaj duhet kujtuar që Zoti është përtej dallimit njerëzor të sekseve. Ai nuk është as mashkull as femër. Ai është Zot. Prandaj tejkalon atësinë dhe amësinë njerëzore , megjithëse është zanafilla dhe modeli i tyre: askush nuk është atë, aq sa është Zoti.
240 Jezusi ka zbuluar që Zoti është «Atë» në një vështrim të padëgjuar: nuk është vetëm për sa është Krijues; ai është Atë në amshim në lidhje me Birin e vet të Vetëm, i cili, nga ana e tij, është Bir vetëm në lidhje me Atin: «Askush s’mund ta njohë Birin përveç Atit, dhe askush s’mund ta njohë Atin, përveç Birit e përveç atij kujt do Biri t’ia zbulojë» (Mt 11, 27). Ngas nje dokument. crici_01

[malo666]

juve jeni me te vertet njerez te habitshem. po pse moedomos do duhet te kufizohet natyre e zotit tek llogjika juaj mesjetare? mja na hapet barkun me shkrime prej injoranti, mua s'me interson c'thote ajni sinani & co. zoti eshte ai qe eshte, jo ai qe doni juve te jete.

[Uarda-1]

o crici eshte pak a shume e kote te mundohesh te shpjegosh qe Ati, Biri dhe Fryma e shenjte jane nje, po Sja u hapi syte Zoti qe ta kuptojne, ne nuk mund tja u shpjegojme dot, e vetmja gje qe mund te bejme eshte qe te lutemi qe ata te kuptojne.Ne vetem se do ti ngaterronim.

[udhetari]

juve jeni me te vertet njerez te habitshem. po pse moedomos do duhet te kufizohet natyre e zotit tek llogjika juaj mesjetare? mja na hapet barkun me shkrime prej injoranti, mua s'me interson c'thote ajni sinani & co. zoti eshte ai qe eshte, jo ai qe doni juve te jete.

po ti ku e bazon kete natyre postmesjetare dhe neomoderne te Zotit ???

po para se te vinte i biri ku besonin popujt e pare

te cifutet kane ardhur profet qe kane predikuar nje Zot

me vjene keq per ju qe ndiqni teorit e devijuara te Palit qe nga nje e beri tre


po para se te krijohej Adami ku ishte biri
apo mos doli qe Adami eshte krijuar pas te birit

hajde pralla hajde

[malo666]

lexo dhe njehere mesazhin tim. mesa duke ju myslot keni mesuar te citoni po me lexim jeni akoma ne periudhen mesolithike, lere mo mesjeten.