Kohë qirinjsh

[Agim Metbala]

E KËRKOJ VETEN

Dje e dija kush isha
I rreshtuar si luledielli
Me fytyrë të kthyer kah dielli
Në pritje të lindjes të frutit
Nga mishi dhe gjaku ynë...

Sot e kërkoj veten
Në këtë vorbull të shfrenuar
Ikje marramendëse me një këmbë
Qiellit që nuk i dihet fundi
Dhe me një këmbë në zjarr
Që nuk ka të sosur djegia
Bërtas me fund të barkut
Si kafsha e plagosur për vdekje:
- Kurrë nuk do të rreshtohem mbrapsht
Edhe nëse gjatë jetës
Vdes edhe një mijë e një herë...

[Syku]

[QUOTE=Agim Metbala;1901631]E KËRKOJ VETEN

Sot e kërkoj veten
Në këtë vorbull të shfrenuar

[QUOTE]

Shume i vertete dhe i bukur edhe per mua ky pohim, pa ia lene fajin kohes.
Komplimente Poet Agim Metbala

me respekt Pellumb Syku

[Agim Metbala]

I nderuar Pëllumb, të kam veçuar ndër poetëtët më të mirë të Forumit e për këtë arësye po ta përcjelli mesazhin: veçoi mendimet e disa poetëve që kanë emër të merituar e që t'i kanë vlerësuar poezitë në mënyrë më profesionale e në momentin kur do ta botosh librin, bashkangjiti si pasthënje (kuptohet paraprakisht merr pëlqimin prej tyre).

Ti vetëm vazhdo si e ke nisur, së shpejti do të të kërkojnë ata që duhet të të kërkojnë - shtëpitë botuese.

Me respket.

Agim METBALA

[Agim Metbala]

HAPAT E MI


Në rrugëtimin tim
Çdo hap e kam stërmatur
Sepse në këto mote me udhëkryqe
Semaforët u ndalën
Vetëm me një ngjyrë – kuq!

Në rrugëtimin tim
Edhe sot hapin e hedh me kujdes
Se në këtë trevë
Janë ulur satelitët e UFO-të
Duke na përgjuar ftohtas...

Unë do të vazhdoj rrugëtimin tim
Ta hedh hapin në drejtpeshim
Pak në letër dhe pak në CD
Furtunat dhe uraganët do të pushojnë
Hapat e mi do të marrin trajtën!

12.05.2003

[Agim Metbala]

Agim METBALA


PA THONJ

Shumica nëpër mote
Pjesën e madhe të thonjve
I ngrënë për hiçgjë
Duke u ngjitur për luspat e kuçedrës
Pjesën e mbetur i ngrënë
Duke u grithur mes vete
Deri në alivanosje...

Dhe tash kur thonjtë u duhen
Për të mbrojtur veten
Mbetën fare pa ta...

[Agim Metbala]

ECI VERTIKALISHT

Kur më ftuan në koktelet shoqërore
Thashë atëherë:
- S’është sofër për mua!

Ku si të ri më futën në lojërat politike
Thashë atëherë:
- Do të mbetem apolitik!

Kur “patriotët” më ftuan në takime të fshehta
Thashë atëherë:
- Nuk kam lindur patriot!

Kur “atëdhedashësit” më ftuan në luftë
Thashë atëherë:
- Nuk kam lindur luftëtar!

Unë akoma eci dhe do të eci vertikalisht!


1993

[Agim Metbala]

NËNËS SIME

Në çdo palë të dimive tua dymbëdhjetë metra
Paluar ke nga një dhembje
E gëzim kishe çdoherë për mua
Nga fytyra jote fluturonin
Pëllumbat e bardhë
Pas të cilëve vrapoja me ëndje
Për mua, nata për ty ishte ditë
Dita ishte shumë e shkurtër
T’i plotësoje dëshirat e mia...

Prandaj sot i thinjur
E ndiej veten shumë të vogël
Para dashurisë tënde malë
Që nuk matet me asgjë
Ajo ndjehet me shpirt
E preket me zemër...

06.12.2003

[Syku]

NËNËS SIME

Në çdo palë të dimive tua dymbëdhjetë metra
Paluar ke nga një dhembje
E gëzim kishe çdoherë për mua
Nga fytyra jote fluturonin
Pëllumbat e bardhë
Pas të cilëve vrapoja me ëndje
Për mua, nata për ty ishte ditë
Dita ishte shumë e shkurtër
T’i plotësoje dëshirat e mia...

Prandaj sot i thinjur
E ndiej veten shumë të vogël
Para dashurisë tënde malë
Që nuk matet me asgjë
Ajo ndjehet me shpirt
E preket me zemër...

06.12.2003

Shume e hijshme, personale e njekohsisht universale, vertet.
Gjithmone kam menduar se po ti shkruash nenes nje poezi do perfundosh ne banalizimin e dashurise dhe harmonine e ndjenjave kundrejt saj. Kam shkruar edhe une ca vargje per nenen, por me penen qe me dridhej, duke cituar kaq pak nga ajo sasi e madhe qe me ka dhene e me jep. Kuptoj se jane pikerisht ato gjerat e vogla te cilat te lidhin butesisht e imtesisht, dhe bejne qe nena jote te dallohet nga nenat e te tjereve.
Pergezimet e mia te sinqerta.

[Agim Metbala]

Shume e hijshme, personale e njekohsisht universale, vertet.
Gjithmone kam menduar se po ti shkruash nenes nje poezi do perfundosh ne banalizimin e dashurise dhe harmonine e ndjenjave kundrejt saj. Kam shkruar edhe une ca vargje per nenen, por me penen qe me dridhej, duke cituar kaq pak nga ajo sasi e madhe qe me ka dhene e me jep. Kuptoj se jane pikerisht ato gjerat e vogla te cilat te lidhin butesisht e imtesisht, dhe bejne qe nena jote te dallohet nga nenat e te tjereve.
Pergezimet e mia te sinqerta.

Pëllumb i nderuar,

Ti nuk ke nevojë më për përkrahje, ngase ke hyrë në "autostradë" të quajtur arti - në shumë fusha... por në anën tjetër, të dhuroj edhe një kompliment të këndshëm (bashkë me Palma, Diana, Mondishall, Muza etj.) për kujdes, respekt dhe reciprocitet ndaj kolegëve të tjerë të Forumit.

Përshëndetje mik!

Agim METBALA

[Agim Metbala]

Aktori Agron LLakaj, momentalisht është duke dhënë maksimunin e vet, në mënyrë që të na zbusi streset, shqetësimet, brengat e përditshme, me të cilat ballafaqohet secili shqiptar në mënyrën e vet. Agron llakaj, është komik i lindur, ai nuk ka nevojë për pregatitje e ushtrime, ai ka humor e barcoleta në çdo xhep, në çdo gisht, ai edhe nëse nuk fletë, të bënë të qeshish... të lumtë ne që e kemi.

Agroni meriton shumë më shumë se një poezi, unë u përpoqa sa munda, le të më plotësojnë të tjerët - falë Zotit që Forumit iu janë ofruar poetë vërtetë me cilësi, të cilët i ftojë të bëjnë nga një poezi.

Ju falenderoj - po kështu nxitet frymëzimi, kështu krijohet arti, kështu krijohet historia.


LLAMBADAR I HUMORIT

(Akrostik, kushtuar humoristit A. Llakaj)

Autograme kohës i dhuron me afsh
Galdimi të rri prore mbi ball
Reagimet ritmike e të natyrshme
Opium artistik i pakontestueshëm
Në skenë shndërrit si meteor

Llambadar i humorit të çiltërt
Aktrimin kudo e mbanë nën sqetull
Kumbon largë sarkazma e tij
Antivlerat i lakuriqon deri në asht
Jetës skenike i jep dimensionin e tretë...


22,17

10.05.2008