Kur...mendoj!

[Dokkie]

In our hangout
I wait you , like allways
But u told me
Don’t wait me there .

Again I wait you
I give a hope to myself
After I get riven
We are to date .

I know you will come ,
I know you can’t stay
I know you misbelieve ,
Because you think in that way .

It past a long time ,
A hour became a whole night ,
You didn’t come like always
I think lonely ,

Perhaps you regreted ,
I’m still waiting ,
I give a hope to myself.

[Dokkie]

Slowly clouds , my memoires ,
I run out , near by sea ,
A solitude smothers me,
With a guitar on hands ,

I do a few words .
With a sea’s azure ,
I wanna dicard screed.
I cry near by sea .

Up to that coast .
Sea opens a heart
And he talks:
“ well my friend ,

look on my heart
me too , I have the
same adversities “.
But he didn’t become mine ,

He didn’t become never .
The heart sometimes ice-up
Sometimes burns like a roaster.
It didn’t carry-over.

Exept the missing love
And the them memoires.

[Dokkie]

Ky çast është jeta jote,
Shfrytëzoje ashtu si din!
Nëse don më shumë, meritoje
Pasi kjo dëshirë në zemër të rrin.

Ky çast është, shekull
Për atë, që nuk e do!
Sikur vdekja që rrin nën sqetull,
Kurrë mos e ngacmo.

Ky çast është vetë amshimi,
Për atë që dashuroi fort.
Nuk është njësoj si gëzofi,
Pas modës, që e vesh kot !!

Ky çast që tash s'ka kuptim,
Nesër mund të jetë me rëndësi.
Shfrytëzoje këtë çast menjëherë
Mos i le gjërat për veresi ....

[Dokkie]

Kij durim kur ke dhëmbje,
Se së shpejti do te kalojë.
Atëherë ta dish se unë,
I lutem Zotit të të ndihmoj.

Kij durim deri sa të vij
Atëherë ke për t´më besuar
Se tërë kohën që shkoi ndaras,
Unë për ty shpesh kam menduar.

Kij durim deri atëherë
Që dëshira jonë të bëhet e mundur,
Veç ta dish se atëherë
Edhe unë do të jam e lumtur.

[havery]

i kum lexu

[Fiori]

i kum lexu

Je duke shkruar në forum letërsie. Të paktën formuloje mendimin në një fjali të plotë. Çfarë do të thuash me ato shkronjat që ke vendosur pa lidhje pak më lart?!

[Dokkie]

Si duket në derë po troket
Ajo që ti e kërkon që sa !?
Diçka e tmerrshme apo jo ?
E tillë është ndarja, Brina s'ka!!

Kjo nuk është për ndonjë qudi,
Se në atë derë ti ke trokitur.
S'ke nevojë ta ndjesh frikën,
Se tashmë je,person i rritur.

Tani për tani , ndarja , ty,
Do të mundojë vetëm pak.
Po aq sa gjilpëra që të ngulet në sy,
Dhe që nuk del aspak gjak.

Së shpejti do ta harrosh,
Tërë atë histori,të sajuar.
Kurse ndarjen që e kërkon ti,
Do të mendosh se e ke ëndrruar.

Te njerëzit që kanë ndjenja,
Ndarja dhemb pak më shumë.
Është e njejtë sikur kur lodhësh,
Dhe në të njejtën kohë,nuk ke gjumë.

[Dokkie]

Unë di ,të vuaj
Për të dytë, ngapak.
Unë di edhe të shkruaj
Shkrimet kurrë,nuk janë mjaft.

Në gjumë po të më flasësh
Mundem të të dëgjoj.
Po t'më thuash : "Të Dua"
Fjalën,SHUMË,di t'a shtoj.

Unë e di se je fiksuar
Diku thellë në shpirtin tim.
Edhe pse je, një mollë e ndaluar,
Askund tjetër nuk gjej gëzim.

Ka kohë të gjatë, që,
Ëndrrave, më, nuk iu besoj.
Vrulli, tek ti më është ndaluar,
Ndaj veç ty di të kërkoj.

[Dokkie]

Po ju tregoj një tregim
Që një djalosh lëngon.
Ka vendosur të jetojë i vetëm
Sepse shumë dashuron.

Më mbiçmon mua,
Dashurin e jetës së tij.
Nuk më gjykon asnjëherë,
As kur shkoj , e as kur vij.

Dhe të gjithë po ti flisnin
Keq apo mirë për mua.
E unë në brendësi e ndjej.
Se edhe unë atë e dua .

[Dokkie]

Mua jetën e shëmtuar ,
Një shpirt-ëmbël ma ndriçoi.
Por tash që ai ka humbur fare ,
Terri i natës më mbuloi .

Kur në terr gjendet njeriu
Thellë në shpirt është i shqetësuar.
Janë simptome të një njeriu
Thellësisht të dashuruar.

E tillë jam unë , kur ai mungon
Që në mes të territ , këndoj.
Nuk është dëfryese kjo këngë , jo
Por vetëm atë djalë ma afron.