
Postuar më parë nga
adidu
Nga dashuria juaj e amshuar,
pak nga shpirti i tij te la si therrime,
Se shpirtin tend si buke e ngrohte,
prej kohesh kish pertypur.
Me mollezat e dridhura te gishtave,
copezat e shpirtit te tij mblodhe,
urine sfidove,
pa mundur shpirt - therrimen te pertypesh.
Nga dashuria ime e shkuar,
me ujin e burimit te shpirtit tim,
ajo etjen shuajti,
pak buleza uji,
te shpirtit saj te ngopur,
nga buzet i pikuan.
Me buze i mblodha,
etjen sfidova.
U njohem pa u takuar,
ti e uritura dhe une i eturi,
te flakur ne shkretetire.
Une etje pa shuari burim thare,
ti e uritura buke ngrene.
Ti e munduar nga uria,
une i munduar nga etja.
Buke te ngrohte,
mbrujtur me gjak shpirti u mundova te te jap.
Uje te kulluar,
nga gjak zemre me dhe.
E buken refuzove,
therrimet e shpirtit te tij,
me mollezat e dridhura me fort shtrengove.
Ujin tend gjak - kulluar piva,
etjen shova,
buken e refuzuar te shpirtit tim,
ne gji shtrengova,
me veshtrim te ngulur ne therrimet,
e mbledhura ne mollezat e gishtave te tu.
Sic shova etjen me ujin tend,
a do mundesh te shuash urine me buken e ngrohte te shpirtit tim?
Qe shkretetiren te kalojme,
e ne nje oaz kur te ndalojme,
njeri - tjetrin ne sy te shohim.
E ti te me pyesesh,
e une te te pyes,
- I dhame njeri - tjetrit ate qe na mungonte,
apo mbollem dashurine?
- I dhame njeri - tjetrit motivin per te shpresuar,
apo dashurine e perdhosur e te munguar?
Do te njiheshim pa u takuar,
pa urine tende dhe etjen time?
p.s Kjo poezi eshte per ate qe me ka shkruar ne mesazhet private se une vetem e ngacmoj. Me kete ja vertetoj se nuk e ngacmoj, por e shoh si bashkeudhetaren time ne shkretetire.
Krijoni Kontakt