Zbulohet në Arkivat e Vatikanit një dokument në gjuhën shqipe i vitit 1210

[D@mian]

ah sikur ta dije se sa miliona dollare paguhen qe ti mbyllet goja nje dijetari????????????

Sa?

Po per t'i mbyllur gojen nje genjeshtari, sa?

[brooklyn2007]

Nuk e vej ne dyshim qe ne arkivat e Vatikanit mund te kete doreshkrime shqip qe datojne me perpara ne kohe se shkrimi i Mesharit i Gjon Buzukut. Por nuk mund ta besoj si te vertete pretendimet e Z. Musa Ahmetit rreth shkrimit te te ahtequajturit "Teodor Shkodranit". Me sa di une arkivat e Vatikanit kane kohe qe jane mbyllur per kedo (ka rreth 20 e ca vjet) dhe kjo per arsye te vjedhjes se shume doreshkrimeve. Nuk e di se si ky zoteri ka arritur te futet ne to!!!. Madje ka zera qe edhe "Meshari" i famshem i yni ka kohe qe ka "humbur". Nese edhe kjo rezulton e vertete, atehere do te ishte nje kob i madh i zi per vendin tone.

[brooklyn2007]

Per te shtuar edhe dicka me teper ne kete teme. Per cudi, duke kerkuar ne internet, hasa ne faqen zyrtare te Enciklopedise Britanike dhe verej se pretendimi i Zotit Musa Ahmeti per shkrimin e tij te gjetur qenka zyrtarizuar ne sitin ne fjale. Me poshte informacioni:


""The oldest example of writing in Albanian is a book-length manuscript on theology, philosophy, and history by Teodor Shkodrani that dates from 1210; it was discovered in the late 1990s in the Vatican archives. Among other early examples of written Albanian are a baptismal formula (1462) and the book Meshari (1555; “The Liturgy,” or “The Missal”)..."""


http://www.britannica.com/eb/topic-1...odor-Shkodrani


Ndersa ky eshte nje shkrim i nje analisti shqiptar qe e hedh poshte kete pretendim. Ju ftoj ta lexoni:

Pjesë nga një shkrim i Aurel Plasarit për gazetën Shekulli: "Zbulimi i një të ashtuquajturi “dorëshkrim shqip i vitit 1210” i një autori të emërtuar “Teodor Shkodrani” fut në kulturën shqiptare debatin mbi “falset historike”. E them qysh tani që, më shumë se problem shkencor, falset historike përbëjnë një aspekt anekdotik të disiplinës së kritikës së burimeve në historiografi.

Mes tyre dallohen metodikisht dokumentet e sajuara në tërësi ose pjesërisht (fr. forgeries), imitimet e lira dhe kopjimet dorëshkrimore (fr. serviles) etj.; rastet kur falsifikimi mund të ketë të bëjë ose me formën ose me përmbajtjen, por edhe me të dyja bashkë etj. Periudha e artë për prodhimin e falseve ka qenë Mesjeta, kur lulëzonte prirja për të rikrijuar titujt e humbur, për të përshtatur dokumente të lashta, për të zmadhuar vjetërsinë ose fuqinë e një dere fisnike etj. Në kohën moderne, të rritjes së nivelit të komunikimit dhe informimit, si dhe të teknologjive të reja, prodhimi i falseve historike ka ardhur duke u bërë gjithnjë më i vështirë, deri sa ka zbritur në nivelin e rëndomtë: mbasi fillon në trajtat thashethemnore mediatike, përfundon në ato grotesket.
I tillë duket tanimë rasti i të ashtuquajturit “dorëshkrim shqip i vitit 1210” i autorit “Teodor Shkodrani”. Një pjesë e mire e mediave shqiptare, me ngazëllimin deri diku të kuptueshëm, vijon ta përcjellë këtë “zbulim” pa kurrfarë shqetësimi profesional, përjashto një shkrim te Shekulli prej Dr. A. Klosit, që e telendiste autenticitetin e këtij “zbulimi” me argumente të brendshme (tekstore) dhe të jashtme (kulturhistorike), një rezervë redaksionale të gazetës Bota shqiptare (Romë, nr. 65) etj. Këtu po i kthej çështjes së “zbulimit” në fjalë nga një aspekt tjetër: ai i shpërdorimit me autorin.

Si autor i këtij dorëshkrimi sillet “një shqiptar nga Shkodra” i quajtur “Teodor Shkodrani”. Madje edhe duke u specifikuar se ky nuk qenkësh aspak një autor i panjohur, por përkundrazi “mjaft i njohur në rrethet shkencore-kulturore të kohës, jo vetëm në Shqipëri, por edhe në Bizant, Romë, Raguzë etj.”. Në këtë pikë bëhet e detyrueshme të sqarohet se Theodor Skutarioti (Theodore Scutariotes) është përnjëmend emër real; ai i përket një shkruesi bizantin pikërisht të shek. XIII, në të cilin duan të vendosin “shkodranin” tonë. Theodor Skutarioti ishte një nga njerëzit e dijshëm që punoi në oborrrin perandorak të Kostandinopojës në kohën e perandorëve Theodor II Laskaris (1254-1258) dhe Mikail VIII Paleologu (1258-1282); duket të ketë pasur edhe funksion të lartë kishtar (kryepeshkop), sepse thuhet që mbasardhësi i perandorit Mikael, Androniku II Paleolog (1282-1328) e largoi nga ky funksion për shkak të përfshirjes së tij në veprimtarinë për bashkimin e Kishave. Gjithsesi mbani mend: veprimtaria e tij intelektuale i përket gjysmës së dytë të shek. XIII dhe jo fillimeve të këtij shekulli.

Shkruesi bizantin Theodor Skutarioti mendohet të jetë autor i një vepre të quajtur “Synopsis Hronike”, një kronikë tipike bizantine, e njohur në bizantologjinë tradicionale edhe si “Synopsi Sathas” nga emri i studiuesit që e botoi më 1894, Kostandin Sathas. (Në bizantologjinë bashkëkohore vepra e Skutariotit përdoret më shumë në botimin “A. Hohlweg”.) Në përmbledhjen “Burime tregimtare bizantine për historinë e Shqipërisë” (Tiranë 1975) autorët K. Bozhori dhe F. Liço kanë botuar një numër fragmentesh edhe nga Kronika e tij, në të cilat përshkruhen ngjarje që mund t’i shërbejnë historisë së Arbërisë mesjetare, nxjerrë nga botimi i Sathasit. Për të vënë re që në Kronikën e vet Theodor Skutarioti përmend disa herë krahinën “Albanon”, porse nuk e di ende (në shek. XIII) emrin e arbërve/shqiptarëve, të cilët vijon t’i përfshijë nën emërtimin arkaizant “ilirët”.

Pos kësaj autorësie (që mbahet gjithsesi e diskutueshme), Theodor Skutariotit i njihet edhe ndonjë kontribut si kopjues/riprodhues dorëshkrimesh të lashta dhe qortues i tyre. Për shembull, në riprodhimin e dorëshkrimit të Diodor Sikulit, nga Biblioteka e Fotit, quhen me vlerë shënimet e tij përanash faqeve mbi “ambivalencën seksuale” (kthimin e grave në burra ose të burrave në gra), “androgjeninë” etj. Zbulimi i një tjetër vepre të Theodor Skutariotit, qoftë edhe me përkatësi të dyshuar, si në “Arkivat Sekretë” të Vatikanit ashtu edhe në çdo tjetër arkiv, do të përbënte një ngjarje që do të shënohej publikisht prej mjediseve akademike të bizantologjisë në botë. Vini re: thashë “në botë”. D.m.th. jo thjesht në mediat shqiptare. Dhe, gjithsesi, çdo vepër potencialisht e zbulueshme prej tij do të lidhej me gjysmën e dytë të shek. XIII, kur ai pati zhvilluar veprimtarinë e vet (nën perandorët Theodor II Laskaris 1254-1258, Mikail VIII Paleologu 1258-1282, Andronik II Paleologu 1282-1328) dhe esi me vitin 1210. Por një zbulim i këtillë nuk ka ndodhur ende dhe, deri sot e gjithë ditën, Theodor Skutariotit i njihet autorësia vetëm mbi “Synopsis Hronike”.

Truku që bëhet në kurriz të këtij shkruesi bizantin, me sa kuptohet duke interpoluar brenda tij “Teodor Shkodranin”, “një shqiptar nga Shkodra”, lidhet me emrin e tij dhe shpërdorimin mbi këtë emër. Përpos nivelit të padijes sa i takon si patronimisë, ashtu edhe toponimisë mesjetare, një shpërdorim i tillë është i refuzueshëm kulturorisht. Folësi/shkruesi i greqishtes bizantine me “Scutariotes” donte me thënë pikërisht “nga Scutari”, sikurse thotë edhe sot folësi/shkruesi i greqishtes së re “Korfiotes”, “Himariotes” etj. Porse toponimia “Scutari”, nga duhet të vijë vërtet mbiemri i shkruesit bizantin, nuk ka lidhje me “Shkodrën” e Arbërisë/Shqipërisë. Në Mesjetën bizantine “Scutari” ishte emri i Krysopolisit (Chrysopolis) që ndodhej/ndodhet përkundrejt Kostandinopojës në bregun aziatik të Bosforit. Emri “Krysopolis” u ndërrua me “Scutari”, në turqisht Üsküdar, në shek. XII mbas ndërtimit aty të një pallati perandorak të quajtur pikërisht “Scutarion”. Prej këtij “Skutari” ishte Theodori në fjalë. Sa i takon emrit të Shkodrës së Arbërisë/Shqipërisë në atë kohë, ai pati qenë “Scodra” në latinishte, “Skadar” në sllavishte, prej nga do të vijë më vonë emri turk “Iskenderia” etj. Në arealin e traditës latine “shkodrani” ishte “scodrensis”, jo vetëm në kohën e Theodor Skutariotit, por të themi deri në shek. XVI të Barletit. Trajta italiane “Scutari” do të përdoret për Shkodrën më vonë, së paku dy shekuj mbas kohës së “Skutariotit”.

Shkruesi bizantin i shek. XIII Theodor Skutarioti (Theodore Scutariotes), pra, jo vetëm nuk lidhet dot me “Shkodrën” e Arbërisë/Shqipërisë, po as bëhet dot “Shkodrani” e aq më pak “një shqiptar nga Shkodra”. Pikërisht prej kësaj pike e këndej orvatja për të prodhuar një “fals historik”, nëse ka një orvatje të tillë, mund të quhet e dështuar.

Më duket vendi të shtoj se ato që quhen mirëfilli “false historike” janë, në përgjithësi, produkte dijeje dhe mendjemprehtësie, jo padijeje...

Në historiografinë e Shqipërisë vepra më e debatuar si fals historik është ajo e priftit nga Brescia e Italisë Giammaria Biemmi me titull “Istoria di Giorgio Castrioto Scander’Begh” (1742). Biemmi mëtonte se e mbështeste këtë vepër mbi një jetëshkrim latinisht për Skënderbeun, që e ruante ai vetë, të një autori “anonim” nga Tivari, i cili ndaj u quajt edhe “Tivarasi” (l’Antivarino). Dyshimin që në këtë mes të ishte fjala për një fals historik e ngriti më 1931 në një studim të vetin gjermani Franz Babinger, ndërsa Karl Ohly më 1933 vërtetoi që “Anonimi i Tivarit” nuk ishte veçse një fabrikim i falsifikatorit profesionist Biemmi, i cili kishte falsifikuar edhe dy kronika mesjetare të qytetit Brescia (kinse të shek. XII), madje një falsifikim i tretë ishte gjetur i pambaruar ndër dorëshkrimet e tij. Megjithëkëtë, është me interes të vihet re sesi jo vetëm Gegaj më 1937, por edhe Noli në monografinë mbi Skënderbeun të 1947-s, kanë ngulmuar ta përfillin Biemmi-n si burim me vlerë. Madje Noli, në një leksion të vitit 1960 për problemet e reja të historiografisë mbi Skënderbeun, ka sjellë argumente të reja për të vërtetuar që, pavarësisht argumenteve pro “falsit”, vepra e Biemmi-t përmban një varg të dhënash që konfirmohen nga burimet dokumentare të zbuluara më vonë...

Rasti i ri i trillimit të një “Teodor Shkodrani”, “shqiptar nga Shkodra”, si autor i një “dorëshkrimi shqip të vitit 1210”, i interpoluar mbi shkruesin e njohur bizantin Theodor Skutarioti, nuk dëshmon as për dije, as për mendjemprejtësi, le më për “rafinim” jo dhe jo. (Ja vetëm një hollësi: sikur dorëshkrimi “i zbuluar” të ishte përnjëmend i shkruesit bizantin Theodor Skutarioti, atëherë fjalia “Me ndihmën dhe dëshirën e fort të lumturit Zot, përfundova në vitin 1210, ditën e 9 marsit”, përpos problemeve filologjike, do të paraqiste dhe një pamundësi nga ana kulturore; Theodor Skutarioti i Bizantit do ta kishte dhënë vitin jo 1210, por 6716, ngase autorët bizantinë përdornin një sistem të ndryshëm numërimi të viteve, që nuk fillonte nga “viti i Jesu Krishtit”, por nga ai i “krijimit të botës”, sistem të cilin ne sot e konvertojmë automatikisht sa i herë i përkthejmë këta autorë etj.) Ndërsa të bësh lëmsh patroniminë, si dhe toponiminë bizantine me atë arbëre/shqiptare të Mesjetës; të ngulmosh me tepri te sugjestionimi i publikut me termin “Arkiv Sekret” apo “shkrim në pergamenë”; të mëtosh se “dorëshkrimi lexohet mjaft lehtë”, kur edhe një lexues me formim mesatar duhet ta dijë pak a shumë vështirësinë e madhe të leximit të paleografisë së Mesjetës, le mandej të një “dorëshkrimi autograf” të shek. XIII etj., do të thotë të jesh larg “falsit historik” të mirëfilltë, madje të japësh e të marrësh me fantomën e tij.

Ajo çfarë mbetet është, gjithsesi, të shihet “dorëshkrimi autograf”, i zbuluar tash pesë vjet në “Arkivin Sekret” dhe ende i panxjerrë prej kujt në dritë. Më shqip: kush e ka, le ta nxjerrë, për t’u folur mandej së rishti mbi dijen, padijen dhe “rafinimin”. "


http://www.rruzull.net/shkrimi240.html

[Darius]

Une personalisht nuk kam as njohurine me te vogel per te kaluaren e M.Ahmetit dhe nese ka ndonje precedent te meparshem si genjeshtar patollogjik. Po me duket absurde qe per hir te fames nje intelektual te beje nje deklarate te tille e cila nese nuk eshte e vertete heret a vone del ne shesh si e tille. Eshte nje veprim jo vetem shume i papjekur por dhe nje budallallek me oke dhe askush ne nivelin intelektual nuk do perfitonte. Pra llogjikisht me duket e pamundur.

Ekzistenca e nje dokumenti te shkruar ne gjuhen shqipe mbi 200 vjet perpara Mesharit nuk me duket dhe aq fantazi pasi nje gjuhe per te evoluar nga e folura ne te shkruar do i duhej shume me teper. Pra teorikisht si mundesi nuk eshte aspak e papranueshme. Qe Vatikani ruan ne arkivat e saj dokumenta te vjetra kjo dihet boterisht sic dihet dhe niveli i larte i sigurise qe kane per keto arkiva. Ajo qe nuk dime eshte sesa e lehte eshte qe te marresh akses dhe te filtrosh keto arkiva. Deri ketu me con llogjika dhe rrolin e fallxhorit nuk e marr dot persiper qe te gjej sesa miliona jane paguar per te mbyllur gojen e Ahmetit apo sa miliona jane paguar per ta bere qe te genjeje. Ngado qe ta kthesh kete histori ka dicka qe bertet.

Kam nje bindje personale qe shqipja eshte e dokumentuar si e shkruar shume me heret sesa Meshari. Se ku jane dhe sesi do dalin ate nuk e di. Nese jane te mbyllura neper arkiva apo te fshehura nentoke neper rrasa varresh apo kollona tempujsh ate do e tregoje koha. Rendesi ka qe te mbahet mendja e hapur per nje mundesi te tille. Mohimi dhe denigrimi i Ahmetit nuk ndihmon askend dhe as nuk tregon realizem.

[brooklyn2007]

Genjeshtrat ne nivel akademik nuk jane raste te rralla. Per hire te fames dhe parase jane bere shume here skandale ne fushen e shkences. Mjafton te permend ketu pretendimin e famshem te shkencetarit korean Hwang Woo-suk per klonimin e njeriut me 2005 dhe qe me vone e pranoi qe kishte mashtruar ( http://www.buzzle.com/editorials/1-10-2006-85965.asp ). Megjithate pa hedhur akuza te pabaza ketu, te gjithe ende presin qe zbulimi i Ahmetit te behet publik. Nuk besoj se ka ndonje arsye pse te rrije sekret (nese ajo qe thote eshte e vertete). Deri atehere jam ende skeptik per kete ceshtje.

[Darius]

Skepticizmi eshte reagim normal i njeriut me mendje te shendoshe. Nuk demton dhe as nuk krijon barriera. Perkundrazi ndihmon ne daljen e te vertetes. Ajo qe une nuk bie dakort eshte condemnation without investigation.

[brooklyn2007]

Skepticizmi eshte reagim normal i njeriut me mendje te shendoshe. Nuk demton dhe as nuk krijon barriera. Perkundrazi ndihmon ne daljen e te vertetes. Ajo qe une nuk bie dakort eshte condemnation without investigation.

Sigurisht qe akuzat dhe denimet paasnje lloj baze ne te tilla ceshtje ose u perkasin zakonisht atyre njerezve qe u shkelen interesat ne qarqet e tyre intelektuale si pasoje e zilise dhe konkurrences ose njerezve te rruges. Gjithsesi koha do te tregoje.

Tani per te hapur nje dritare shprese ketu ne lidhje me shkrimet e vjetra ne gjuhen shqipe. Fakt eshte qe shkrimi i pare me i konsoliduar sic ishte "Meshari" eshte shkruar ne nje gjuhe shqipe shume te avancuar si ne gramatike ashtu edhe ne sasine e madhe te fjaleve shqip. Kjo nga ana llogjike e con gjuhen e shkruar shqipe te pakten edhe rreth 300-400 vite para ne kohe. Nje zhvendosje e tille kohore e ve pak a shume ne te njejten periudhe qe pretendohet te jete shkruar edhe libri i Teodor Shkodranit. Per mendimin tim ka mundesi qe Zotit Musa Ahmetit ti jete bere e munduar ne kanale shume te fshehta diplomatike egzistenca e doreshkrimeve ne gjuhen shqipe qe jane me te hershme ne kohe. Mbase emertimi i ketyre shkrimeve nen emrin e Teodor Shkodranit nuk eshte gje tjeter por vec nje perpjekje per te hapur serisht nje debat te nxehte akademik nderkombetar per lashtesine e popullit shqiptar ne keto troje. Nje debat qe do shkonte ne harmoni te plote me realitetin politik te Ballkanit te diteve te sotme dhe me ererat e reja te historise qe po fryjne. Duhet patur dicka parasysh ketu. Berja publike nga ana e Vatikanit apo burimeve te tjera per egzistencen e shkrimeve te vjetra shqipe ka pasoja jo te vogla ne politiken e institucionalizuar te Evropes karshi kombit shqiptar. Eshte dicka qe kerkon kohe qe kjo politike te ndryshoje ne avantazh te kombit shqiptar dhe nuk mund te pretendojme qe te behet brenda nates. Per fat te keq bibloteka e famshme e Aleksandrise u dogj. Keshtu qe duam apo s'duam me Vatikanin duhet te mundohemi te kemi marredhenie sa me te mira pasi me shume siguri mbetet shpresa e vetme e kombit tone per te zbuluar te verteten historike. Rol te madh duhet te luaj edhe shteti shqiptar dhe akademia e shkencave ne kete drejtim, por per fat te keq ende nuk ka ndonje iniciative te fuqishme nga keta te fundit. Le te shpresojme te pakten se e ardhmja do te na japi ndonje surprize te kendshme ne kete drejtim.

[Labeati]

Per mendimin tim ka mundesi qe Zotit Musa Ahmetit ti jete bere e munduar ne kanale shume te fshehta diplomatike egzistenca e doreshkrimeve ne gjuhen shqipe qe jane me te hershme ne kohe. Mbase emertimi i ketyre shkrimeve nen emrin e Teodor Shkodranit nuk eshte gje tjeter por vec nje perpjekje per te hapur serisht nje debat te nxehte akademik nderkombetar per lashtesine e popullit shqiptar ne keto troje. Nje debat qe do shkonte ne harmoni te plote me realitetin politik te Ballkanit te diteve te sotme dhe me ererat e reja te historise qe po fryjne.

Une mendoj se duhet me qendrue me kambe ne toke e ne vend te hipotezave me pa realitetin e faktet.
Edhe une shpresoj se gjuha shqipe e shkrueme duhet te kete ekzistue para "Mesharit", por pervec formules se pagezimit te ipeshkvit katolik te Durresit Pal Ejlli ne vitin 1462, prova nuk jane gjete ende.
Nuk asht cudi qe meshari asht shkrue me gjuhe te punueme pse shkruesi i tij si prift katolik i shkolluem ka pase kualifikimin me shkrue ket veper. Edhe mund te jete zgjedhe apostafat per at pune.

Per "dorshkrimin " e T.Shkodranit une besoj se asht nji spekulim mbi bazen e analizave te studjuesave e historianeve.
Po ashtu pjeset e botueme prej M.Ahmetit u studiuen prej gjuhetareve qe zbuluen se kurrsesi format gjuhesore te botimit te kene ekzistue ne at kohe cka forcon pershtypjen e nji mashtrimi.

Kristo Frasheri ne mos gaboj e vuni ne dukje sharlatanizmin e M.Ahmetit kur paraqiti se si Skodrense (or dicka e ngjashme) paraqite si "Shkodrani" kur ne fakt ishte nje vend ne Azi te Vogel afer Kostandinopojes.

Me ndertue teori konspiracioni, pse na e kande nuk asht mire e as nuk na ndihmon.

M.Ahmeti nuk ka me botue kurr ate dokument, sepse ekziston vetem ne mashtrimin e tij, perndryshej do ta kishim pa te botuem.

Duhet patur dicka parasysh ketu. Berja publike nga ana e Vatikanit apo burimeve te tjera per egzistencen e shkrimeve te vjetra shqipe ka pasoja jo te vogla ne politiken e institucionalizuar te Evropes karshi kombit shqiptar.

Duhet te kesh parasysh se Vatikani ka kene i vetmi qe ka perkrahe e financue zhvillimin e shqiptareve sidomos ne gjuhe e arsim pergjate shekujve:

1) Krijoi institutin propaganda FIDE qe ka financue librat shqip. "Meshari", "Ceta e Profetenve" etj jane botue me paret e Vatikanit ne shtypshkrojat e Italise, dhe transportue e shpernda po me paret e Vatikanit.

2) Vatikani ka financue shkollat shqipe nen administrimin e klerit katolik qysh ne shek e 17.

3) Vatikani (nen kujdesin e Papes Klement - Albani shqiptar me origjine) ka organizue Kuvendin e Arbenit ne vitin 1702 per me ruejte identitetin e shqiptareve perballe invazionit osman.

4) Vatikani ka qene ai qe gjithmone i ka konsiderue shqiptaret katolike - shqiptare, kur kleri tjeter i ka quejt besimtaret e vet turq ose greke.

5) Vatikani ka mbeshtete e financue klerin katolik shqiptar ne veprimtarite patriotike te pamvarsise, edhe ka mbrojte Shqiperine ne Konf. e Paqes nepermjet kanaleve diplomatike.

5) Politika e E.Hoxhes nen orientimin sllavo-komunist i shkeputi keto lidhje, mbasi aj kishte qellim me ju largue perendimit e kultures.

Pra Vatikani nuk ka asnji arsye, me mshehe dokumenta shqiptare, boll me komplekse. Vatikani e ka lejue M.Ahmetin me germue me vjet, dhe ndoshta ka ba gabim se ky individ nuk i ploteson kushtet e historianit te mirfillte.

Shteti shqiptar duhetme organizue historiane apo institute me i financue per me kerkue ne arkivat e Vatikanit, ku mund te kete shum surpriza qe presin pune me i gjete e jo fjale boshe, apo me prite qe Vatikani me pague njerez me gjete dokumenta per shqiptaret.

Asht interesant se Turqia (qe u ngul ne ket vend 500 vjet rresht) nuk i hape arkivat e veta osmane, e nuk di ndoj dokument te gjetun neper arkivat greke, sllave etj.

[brooklyn2007]

Labeati, ajo qe po them une nuk eshte qe po i pranoj si te mireqena pretendimet e Musa Ahmetit. Madje e permenda ne nje replike paraardhese qe jam skeptik per nje zbulim te tille, kjo ne menyren me specifike te fjales. Megjithate nuk mund te mohoj besimin tim qe ne arkivat e Vatikanit egzistojne shkrime me te vjetra shqiptare se vet Meshari. Pastaj duhet patur kujdes ne dicka. Nuk duhet te kalojme ne akuza te tilla si mashtrues apo sharlatan ndaj askujt. Per sa kohe nuk vertetohet asnjera ane e medaljes (e verteta + mashtrimi) ne thjesht duhet te debatojme mbi mundesite qe nje shkrim i tille egziston ose jo. Topi tashme ka kohe qe ndodhet ne fushen e Z. Ahmeti. Keshtu qe i takon atij ta gjuaj ne kete rast pasi nese vonon shume qe ta gjuaje atehere ne menyre te paevitueshme vertetohet ana negative e medaljes, MASHTRIMI.
Ne lidhje me politiken e Vatikanit dhe shteteve katolike karshi kombit shqiptar mund te garantoj se nuk ka qene perhere ne avantazhin tone. Mjafton qe te kujtojme ketu qe ne traktatin e fshehte te Londres ne luften e pare boterore ishin po keto shtete katolike (shume te influencuara nga Vatikani) qe per pak sa nuk e zhduken kombin shqiptar nga faqja e dheut me mbeshtetjen e fuqive te tjera te medha (disa prej tyre po katolike). Megjithate ta lejme kete teme se do dalim me pas jashte temes qe po diskutojme.

[Labeati]

Megjithate nuk mund te mohoj besimin tim qe ne arkivat e Vatikanit egzistojne shkrime me te vjetra shqiptare se vet Meshari.

Edhe une shpresoj me gjith zemer, qe ne rast se ekzistojne keto dokumenta te gjinden. Por duhet me pase parasysh, se duhen shkenatare te mirefillte e specialista ne fushen e kerkimeve historike, njerez kompetenta qe njofin mire latinishten, etj.
Mos harro se jane miliona libra e shkrime ne ate biblioteke qe une besoj se asht ma e vlera ne bote per kah vjetersia e volumi i materialit.

Por Vatikanit, nji shtet me 1000 vete qe kane shume pune ma te randesishme se sa shfletimi i arkivave, nuk mund ti vehet faj, pse na shqiptaret ose nuk kena kompetence ose jena dembela, e presim qe tjeterkush e ba punen tone.

Nuk e di sa informacion ke, por me sa di une ka kene nji prift katolik shqiptar ne vjetet 20-30 qe germoi e gjeti mesharin ne Vatikan, e fotografoi e e pruni ne Shqipni. Pra puna, durimi, vullneti bijne rezultate.

Pastaj duhet patur kujdes ne dicka. Nuk duhet te kalojme ne akuza te tilla si mashtrues apo sharlatan ndaj askujt. Per sa kohe nuk vertetohet asnjera ane e medaljes (e verteta + mashtrimi) ne thjesht duhet te debatojme mbi mundesite qe nje shkrim i tille egziston ose jo. Topi tashme ka kohe qe ndodhet ne fushen e Z. Ahmeti.

M. Ahmeti ka te pakten nja 2 vjet qe ka deklarue se e ka studimin. Por natyrisht qe nji person qe ngaterron Shkodren me Azine e Vogel, e qe boton "dokumenta" te shek 13 me shqipen e shek 20, nuk mund ti besohet.
Une ne fakt as nuk mendoj per ket individ se asht humbje kohe. Askush nuk e perngon me botue nji dokument shqip, qe nuk ka asnji pasoje per kerkend se nuk jena ne vitin 1900 kur diskutohej a ka komb shqyptar a jo, a ka gjuhe shqype a jo. Mos te fantazojme kot.

Ne lidhje me politiken e Vatikanit dhe shteteve katolike karshi kombit shqiptar mund te garantoj se nuk ka qene perhere ne avantazhin tone. Mjafton qe te kujtojme ketu qe ne traktatin e fshehte te Londres ne luften e pare boterore ishin po keto shtete katolike (shume te influencuara nga Vatikani) qe per pak sa nuk e zhduken kombin shqiptar nga faqja e dheut me mbeshtetjen e fuqive te tjera te medha (disa prej tyre po katolike). Megjithate ta lejme kete teme se do dalim me pas jashte temes qe po diskutojme.

E ke marre vesh gabim:
Vatikani nuk ka organizue e as ka marre pjese ne traktatin e Londres. Ne fakt ne mbledhje u rreshtuen Rusia+Franca (e cila nuk mund te konsiderohej katolike per shkak se republika franceze, ndryshe prej monarkise ka qene ne konflikt me klerin) kunder Austro-Hungarise. Anglia ishte pak a shume neutrale, ndonese anonte kah drejtesia por pa dashte telashe me Rusine.

E vetmja fuqi qe mbrojti shqiptaret ishte ajo qe financoi, dhe perkrahu pamvarsine e 1912 pra Austro-Hungaria. Ti duhet ta dijsh se I.Qemali e shpalli pamvarsine fill mbas takimit me min e jashgtem austriak Bertold, i cili e takoi, i dha garanci e e solli me vapor austriak ne Durres. Kjo perandori ishte ajo qe ne fakt mbikqyrte klerin katolik dhe financonte me miratimin e Vatikanit pjeserisht shkollat e botimet katolike ne Shqipni.

Por nuk mundesh me fajsue Vatikanin per politiken e Italise. Vatikani vete ka qene ne konflikt me shtetin italian. Pervec kesaj Austria e Italia te dyja shtete "katolike" kane luftue kundra njena tjetres ne L1B e ma pare. Pse kerkon me ja mveshe Vatikanit politiken e shteteve e perandorive? Pse jane popullsia katolike?

Duhet me shkunde dyshimin e krijuem prej propagandes se kalueme e me pa faktet. Edhe ne rastin e M.Ahmetit, faktet, ku jane ato?
Ne se ekzistojne hajde pra te cohen historiane ti gjejne, e jo te presim edhe 5 vjet per rrenat e M.Ahmetit.