
Postuar më parë nga
BLEDI_SH
Nga: Prof. Dr. KRISTO FRASHERI
Kristo Frashëri: Janullatosi nacionalist grek, do Vorio-Epirin(Vijon nga numri i djeshëm)
Frashëri: Janullatosi kryepeshkop uzurpator, bën veprime haxhiqamiliste
Në vendimet e të tria shkallëve të gjyqësorit, sanksionuar edhe nga Gjykata Kushtetuese, thuhet se Shtëpia e Kulturës së bashku me oborrin e saj zënë një sipërfaqe prej 584 m² dhe se në këtë hapësirë të Shtëpisë së Kulturës, trualli i kishës zinte një sipërfaqe prej 4.6 % të sipërfaqes së Shtëpisë së Kulturës. Sipas matematikës, 4.6% do të thotë 25 m². Pra, është aq sa edhe ne e mbajmë mend - me përmasa afërsisht 6 x 4 m. Pohimet e zonjës Vasilika Cicko, se muret perimetrale të Kishës së Shën Mërisë së Pazarit "ishin në gjendje statike të mirë dhe të afta për të përballuar ngarkesat që ato do të përballonin dhe për këtë arsye ato u ruajtën të paprekura", ne nuk mund t'i marrim në konsideratë, kur kemi pohime të vërtetuara të përfshira në vendimet e gjyqësorit. Megjithatë, Hirësia e tij tërhiqet para këtij argumenti, kur thotë se: "Kryesorja në këtë çështje nuk është madhësia (e truallit - K.F.) por shenjtëria e kishës, e cila i takon trashëgimisë kulturore të Shqipërisë nga shek. XVII".
Pyetjes së Kristo Frashërit se përse nuk u kërkua diçka e ngjashme edhe në Tiranë, përderisa edhe këtu në vend të Kishës Katedrale të Ungjillizimit u ndërtua hotel "Tirana Internacional", ai i përgjigjet se në Tiranë "nuk kishte mbetur asnjë gjurmë e kishës së vjetër". Si mund të thuhet që nuk kishte mbetur asnjë gjurmë, kurse trualli është po aty? Përse të mos e ruante ende shenjtërinë e vet, pavarësisht se u shndërrua në truallin e hotel "Tirana Internacional"? Katedralja e vjetër e Tiranës me të vërtetë është zhdukur 40 vjet më parë, por pamjet e saj të fiksuara në foto dhe në filma ruhen edhe sot. Dihet se kisha e hershme e Tiranës, Kisha e Shën Prokopit, e cila ndodhej në sheshin e sotëm "Nënë Tereza", kur u prish më 1940 u zëvendësua me Kishën e re të Shën Prokopit, të ndërtuar në një nga kodrat e Liqenit Artificial. Pas Luftës së Dytë Botërore, Kisha e re e Shën Prokopit nuk u prish, por u shndërrua në një klub, ndërtesë e cila qëndron në këmbë edhe sot. Pyesim: përse Hirësia e tij nuk e kërkon ndërtesën e re të Kishës së Shën Prokopit, ndërtuar më 1940 pranë Liqenit Artificial? Përgjigjen si për Kishën e Shën Prokopit, ashtu edhe për Katedralen e Ungjillëzimit, po e japim ne. Arsyeja është se KOASH-i i pranoi kompensimin fizik të truallit të të dyja kishave dhe kompensimin financiar të të dyja ndërtesave, me dy faltore madhështore që sot ka Tirana - njërën në Rrugën e Kavajës, tjetrën prapa Ministrisë së Mbrojtjes. Pyesim: përse e ka pranuar këtë zgjidhje për dy kishat e Tiranës dhe nuk pranon kompensimin për truallin e Kishës së Shën Mërisë së Pazarit në Përmet, gjurmët e së cilës janë zhdukur gjysmë shekulli më pare? Ja përse këmbënguljen e Hirësisë së tij ne e kemi shpjeguar me synimet që kanë nacionalistët grekë për ta konsideruar Përmetin, tërësisht shqiptar, si pjesë e të ashtuquajturit Vorio-Epir.
Prof. Dr. Anastas Janullatos kërkon nga Kristo Frashëri që të sjellë dëshmi të shumta nga punimet e kryepeshkopit, të cilat provojnë se ai është nacionalist grek. Çfarë më tepër kërkon ai kur janë veprimet e tij jo të pakta si kryetar i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare të përmendura herë pas here, të cilat tregojnë se ai është një nacionalist i fshehtë grek.
Thotë se Kristo Frashëri nuk i ka parë 150 e ca kishat e ndërtuara dhe rreth 160 kishat e rindërtuara, as 60 monumentet e kulturës të restauruara, as nuk ka parë ngritjen e qendrës moderne diagnostike në Tiranë, qendrën okulistike dhe otorinolaringologjike të pajisura me aparaturat më moderne të teknologjisë së fundit dhe vepra të tjera e të tjera. Të gjitha veprat që ai numëron në apologjinë e tij, Kristo Frashëri nuk i ka mohuar. Por nga ana tjetër, ai nuk ka ngurruar të vërë në dukje synimet e mbrapshta që fshihen prapa këtyre veprimeve humanitare. Ne shqiptarët jemi mësuar se shtetet fqinje me ndihmat e tyre të tepruara humanitare na ndihmojnë me njërën dorë dhe me dorën tjetër mbajnë thikën që i futin atdheut në prapashpinë. Të them sinqerisht, se ndihmat e tepërta që një shtet i huaj i jep Shqipërisë, më shqetësojnë. Ato më shqetësojnë sidomos kur vijnë nga shtetet fqinje. Personalisht unë e kam jetuar kohën kur para Luftës së Dytë Botërore, Italia fashiste i jepte me të dyja duart qeverisë shqiptare ndihma financiare të pakursyera, kurse nga ana tjetër përgatitej t'i rrëmbente Shqipërisë, siç i rrëmbeu më 1939, në mënyrë tinzare lirinë dhe pavarësinë e atdheut. Kam gjithashtu parasysh premtimet e bujshme greke të shpallura më 1914, për ta çliruar ortodoksinë shqiptare nga zgjedha e shtetit shqiptar të pavarur dhe në vend që ta çlironte, e shndërroi Shqipërinë e Jugut me persekutime, me vrasje dhe me djegie në masë në një skëterrë, përfshirë dhe shqiptarët ortodoksë. Po kështu më shqetësonin ndihmat politike, financiare dhe humanitare që na jepte dikur Jugosllavia titiste. Kështu, nuk më ngrohin as ndihmat që Greqia i dërgon Shqipërisë nëpërmjet kryepeshkopit të saj në Tiranë. Është e tepërt të kujtoj synimet e mbrapshta që ka qeveria greke ndaj Shqipërisë, synime të cilat tashmë i di çdo shqiptar. Sado që Hirësia e tij përpiqet të reklamojë veprat e tij humanitare, ai nuk ka mundur të fshehë ndihmën që po u jep tërthorazi synimeve që ka Athina për aneksimin e qarqeve të Korçës e të Gjirokastrës. Metoda e Hirësisë për të fshehur synimet e tij të mbrapshta, duke mohuar çdo provë, është e njohur. Jam i sigurtë se po t'i përsëris edhe një herë prapësitë e tij, ai ose do t'i mohojë, ose do t'i anashkalojë. E them edhe një herë se zhurma që ai po bën rreth Kishës së Shën Mërisë së Pazarit, ka pasur për qëllim ta lërë Përmetin pa një Shtëpi Kulture shqiptare. Meqenëse ky synim u demaskua, tani po na shfaqet si dashamirës i kulturës shqiptare, pasi është gati të na ndihmojë që të ndërtojmë një Shtëpi të re Kulture, përsëri me emrin e Naim Frashërit. E pyesim Hirësinë e tij, përse të ndërtojmë një shtëpi të re kulture, kur ajo është e ndërtuar? Pra, përse të mos ndërtohet një kishë e re kushtuar Shën Mërisë, siç ka ndërtuar kisha plot të reja në të katër anët e vendit, kur Shtëpia e Kulturës në Përmet nuk ka as strukturën, as orientimin e një kishe ortodokse?
Thotë se me shkrimet e veta, Kristo Frashëri u drejtohet njerëzve që nuk kanë njohuri mbi të vërtetën e ngjarjeve. Siç dihet, e vërteta e ngjarjeve ka qenë kjo. Vetë ai ka pohuar në apologjinë nr. 1 botuar në 2010, se fronëzimi i tij është bërë më 2 gusht 1992, nga një asamble e mbledhur rregullisht sipas kanoneve tradicionale. Meqenëse opinioni publik u bind se fronëzimi i tij në Tiranë më 2 gusht qe i parregullt, ai tani na nxjerr një variant të ri. Tani thotë se është zgjedhur kryepeshkop jo më 2 gusht, por më 24 qershor 1992 sipas kanoneve në fuqi të ortodoksisë. Ju lutem, miq të dashur, shikoni përsëri hilenë e kryepeshkopit. Ndërsa më parë thoshte se kryepeshkop e zgjodhi Asambleja kishtare në Tiranë më 2 gusht, tani na del se e paska emëruar kryepeshkop patriku i Stambollit më 24 qershor 1992. Veç kësaj, nuk na thotë se cilat qenë kanonet kishtare mbi të cilat u mbështet fronëzimi i tij si kryepeshkop. Ai e fsheh faktin se atë nuk e zgjodhi as Sinodi i Shenjtë, më 2 gusht, siç e duan kanonet, por e emëroi Patriarku i Kostandinopojës në kundërshtim me kanonet më 24 qershor 1992. Deri sot nuk na ka bindur me asnjë akt sinodik që të provojë se ai është zgjedhur në mënyrë kanonike nga Patrikana e Stambollit, e cila në fakt ka të drejtë të zgjedhë vetëm ekzark, por jo kryepeshkop.
Thotë më tej se më 2 gusht 1992 u bë fronëzimi në Kishën Katedrale të Ungjillizimit të Tiranës. Shton se Liturgjia Hyjnore përfundoi rregullisht si dhe ceremonia e thjeshtë e fronëzimit. Pyesim, po ato kundërshtime apo protesta që u shprehën nga disa besimtarë, të cilat janë të regjistruara në DVD? Po ato këngë patriotike të Rilindjes Kombëtare, që buçitën brenda në kishë në çastin e fronëzimit, të regjistruara gjithashtu në DVD, çfarë tregojnë?
Hirësia thotë gjithashtu se "Kisha ortodokse ka histori dhe institucione shumëshekullore, që ruhen me saktësi absolute". Pyesim: nëse është kështu, përse nuk na tregon cilat janë ato kanone kishtare që i japin të drejtë një peshkopi të mashtrojë - të thotë se po vjen si ekzark dhe brenda natës të shndërrohet në kryepeshkop? Ku është ai akti kanonik me vulë të artë, që të vërtetojë se ai u zgjodh si kryepeshkop nga një Sinod i Shenjtë i Kishës shqiptare? Përse ai nuk e respektoi Kushtetutën e shtetit shqiptar, e cila ka si kusht të detyrueshëm që kryepeshkopi i KOASH-it quhet kryepeshkop legjitim kur emërimin e tij e miraton me dekret kryetari i shtetit shqiptar, miratim i cili deri sot e kësaj dite nuk është dhënë me dekret. Deklarata e tij se miratimi i Presidentit të Republikës si kryepeshkop i Shqipërisë është dhënë me deklaratë gojore, është për t'i hedhur hi syve publikut.
Në mbyllje të apologjisë nr. 3, Hirësia e tij mendon se e ka asgjësuar ideologjikisht dhe moralisht si njeri Kristo Frashërin me dy argumente, të cilat vlejnë të trajtohen.
E para, se Kristo Frashëri nuk pranon epërsinë e Shën Mërisë ndaj heroit të shqiptarëve, Naim Frashërit. Pra, në binomin fe dhe komb, Kristo Frashëri adhuron më tepër kombin se kishën. Sipas Hirësisë së tij, zgjedhja e Kristo Frashërit - më parë kombin se besimin - është e gabuar, mbasi njeriu, sipas tij, duhet të jetë më parë fetar, pastaj kombëtar. Nuk ka nevojë të kujtojmë se përparësia e fesë ndaj kombit është një ideologji mesjetare, një ideologji që kërkon nënshtrimin e atdheut ndaj fesë, të cilën e përfaqëson institucioni fetar. Është ideologjia jo e kombit-fe, por e fesë-shtet. Është një ideologji, e cila nxit qytetarin e një besimi ta konsiderojë vëlla qytetarin e po atij besimi të një kombi tjetër, në të njëjtën kohë ta konsiderojë kundërshtar apo armik bashkëkombëtarin e vet, por që praktikon tjetër fe. Këtë ideologji praktikonte Perandoria Osmane, e cila të gjithë banorët e saj myslimanë i konsideronte pjesëtarë të kombësisë islame. Këtë ideologji e praktikon dhe Kisha greke, e cila të gjithë besimtarët ortodoksë shqiptarë i konsideron bashkatdhetarë me grekët, kurse shqiptarët myslimanë e katolikë i vështron jo si kundërshtarë, por edhe si armiq. Pa dyshim që kjo ideologji shkakton përçarje midis gjymtyrëve të një kombi dhe e kthen shoqërinë kombëtare disa shekuj mbrapa. Hirësia e tij me ideologjinë e vet të panortodoksisë kërkon të na kthejë atje ku nuk duam të kthehemi, pra te përçarja kombëtare, e cila ia lehtëson Greqisë nëpërmjet "Megali-Idesë", rrugën e aneksimit të viseve jugore të Shqipërisë. Për këtë arsye, po e përsëris edhe një herë. Dua më tepër kombin se fenë.
E dyta, për historinë e krishterimit dhe të Kishës, sipas A. Janullatosit, kanë të drejtë të flasin vetëm dijetarët fetarë, kurse Kristo Frashëri si historian laik duhet ta kyçë gojën. Nuk e di se ku e ka psonisur këtë tezë fortlumtëria e tij, pasi me historinë e feve të ndryshme dihet se ka historianë laikë që janë më seriozë se historianët fetarë. Mund të numërosh me qindra autorë të ritit katolik apo protestant, që kanë punime shkencore serioze mbi ortodoksinë. Askush nuk ka protestuar kundra këtyre historianëve joortodoksë që janë marrë me historinë e ortodoksisë. Askush nuk i ka ndaluar historianët laikë shqiptarë që të merren jo vetëm me historinë e ortodoksisë së tyre, por edhe me atë të besimeve të tjera që praktikohen në Shqipëri.
Me këtë rast po e pyesim Hirësinë e tij: ka 22 vjet që ka ardhur në Shqipëri, ka 22 vjet që kryeson KOASH-in. Përse ai vetë nuk ka marrë nismën që të trajtojë si akademik që është, qoftë edhe probleme të veçuara të historisë së ortodoksisë shqiptare?
Vijmë më në fund tek ujku që u vesh me lëkurën e qingjit. Ai shkruan: "Ndërsa ne e shikojmë të ardhmen e Ballkanit në pjesëmarrjen e barabartë në Bashkimin Europian, fantazitë utopike të Kristo Frashërit të risjellin në mendje të shkuarën". Nuk e mohojmë se ka prelatë të Kishës Ortodokse edhe brenda në Greqi, të cilët e shohin të ardhmen e vendeve të tyre në qytetërimin europian. Qytetërimi europian ka në themelin e vet midis të tjerave, krahas lirisë së besimit edhe respektimin e të gjitha besimeve, pasi ato i konsideron të gjitha të barabarta. Ato që thotë Hirësia e tij për veten e vet janë demagogji. Kjo për arsye se të vesh fenë mbi kombin, pra të detyrosh epërsinë e fesë ndaj kombit dhe ca më tepër, të vendosësh një mur ndarës midis qytetarëve të feve dhe kombësive të ndryshme - do të thotë të pengosh integrimin e banorëve plurinacionalë, plurigjuhësorë dhe plurifetarë të kontinentit të integrohen në qytetërimin europian. Përderisa kryepeshkopi A. Janullatos është i brumosur ideologjikisht me epërsinë e fesë ndaj kombit dhe përderisa përpiqet t'u mbushë mendjen ortodoksëve shqiptarë të jugut, se i përkasin kombësisë helene - ai nuk mund të na ndihmojë të integrohemi në qytetërimin e ri. Për këtë arsye, janë utopike jo pikëpamjet liberale të Kristo Frashërit, por prangat dogmatike të Hirësisë së tij, Anastas Janullatos, të cilat e mbajnë atë të lidhur me të kaluarën.
(Titulli në origjinal: "Apologjia e tretë e kryepeshkopit, Anastas Janullatosit")
(er.nu/Gazeta Shqiptare/BalkanWeb)
Krijoni Kontakt