Himni i Kosovës me tekst

[ARIANI_TB]

Natyrisht qe ca qarqe nderkombetare - me ndihmen e Rusise dhe Serbise jo vetem qe dojne te na ndrojne me Komb, me Flamur e tani edhe me Hymne, kinse tani Hymni i Kosoves do kete tekstin e vet. Kjo nuk eshte asgje tjeter vecse nje mashtrim i rradhes nga ca qarqe nderkombetare per te vetmin qellim sepse tani po pergaditen per bisedimet me Serbine, ku natyrisht humbesi ma i madh i ketyre bisedime do jete vete Kosova dhe populli Shumice Shqiptar i saj.

Keto bisedime do e mundosjne Serbine qe te jete me afer hyrjes se BE-se, ne keto bisedime Serbia do e forcoj edhe me shume poziten e saj ne veri te Kosoves, duke ua dhene status special minoritetit serb atje, pra pjesa veriore e Kosoves do jete nje mini shtet perbrenda Shtetit Jo funksional te Kosoves, ndersa pjeseve tjeta ku jane serbet do iu ipet me shume se sa ce kane te drejta me Pakon e Ahtisarit.

Pra kjo kinse tani hymni i imponuar i Kosoves do jete po ashtu me nje tekst te imponuar do jete vetem nje loje e fliqur e ketyre nderkombetareve qe nje menyre apo tjeter tia c'rojetoj mendjen popullit, pra te le popullin te miret me flamur e me hymna te imponuar kurse keta nderkombetar se bashku me Rusine dhe Serbine tia nisin bisedimeve me Serbine per ndarjen e Kosoves perbrenda dhe per shitjen e pasurive shteterore te Saj.

[ARIANI_TB]

Bisedimet e këqija për Kosovën
Publikuar: Sot, më 01 mars 2011


Dhjetë arsye pse bisedimet me Serbinë tani janë të dëmshme për Kosovën



Qeveria e Kosovës tashmë e ka hedhur hapin e parë drejt bisedimeve me Serbinë. Muaji mars pritet të sjellë fillimin e këtij procesi që është paralajmëruar e trumbetuar kohë të gjatë. Por, derisa vetë procesi i bisedimeve me Serbinë quhet teknik, esenca e tij është krejtësisht politike, dhe gjasat janë se do të prekë në disa prej shtyllave mbi të cilat është ndërtuar shteti i pavarur i Kosovës, prej shmangieve nga Plani i Ahtisaarit, deri tek modifikimet qenësore që do të pasojnë në rendin kushtetues të Kosovës.
Do t’i numëroj vetëm dhjetë nga arsyet pse Kosova nuk do të duhej të hynte në këtë proces tani, dhe në këtë mënyrë, me këto institucione të kontestuara, dhe me këtë paqartësi rreth agjendës.

1. Agjenda. Është e papërgjegjshme të pranohet një proces bisedimesh derisa nuk e dimë saktë se cila është agjenda e atij procesi. Prej temave e çështjeve që do të bisedohen dhe kushteve të dialogut, deri tek ritmi dhe pozicionet e palëve në proces. Termi “bisedimet teknike”, me të cilin mëtohet që procesit t’i hiqet pesha politike, është mashtrues. Nuk ka probleme teknike mes Kosovës dhe Serbisë. Çdo çështje kontestuese mes Kosovës e Serbisë është skajshmërisht politike dhe prek në esencën e konfliktit mes nesh. Dëshmia më e madhe se kemi të bëjmë me një proces jashtëzakonisht politik është edhe vetë rëndësia që Bashkimi Evropian i jep dialogut, i cili, sipas burimeve nga Brukseli, është në mesin e dy-tri top-prioriteteve të baroneshës Ashton. Të ishte kjo një çështje “teknike” (term ky që është sajuar për të lënë përshtypjen se bëhet fjalë për një çështje dytësore, të një rëndësie të vogël) procesi do të kishte filluar që moti. Vetë pesha politike që i jepet fillimit të këtij “dialogu” tregon qartë rëndësinë e tij politike.

2: Qëllimi. Ka një mjegull që e rrethon qëllimin e vërtetë të procesit. Derisa vazhdimisht flitet për nevojën që Kosova dhe Serbia të normalizojnë raportet, qëllimi i madh i Brukselit në këtë proces – së paku në këtë moment – është që t’i hapë dyert e anëtarësimit në BE për Serbinë. Por, në mungesë të një shenje edhe më të vogël se i njëjti qëllim vlen edhe për Kosovën – pra hapja e dyerve për anëtarësim në BE – konkludimi i vetëm logjik është se objektivi i procesit është që Serbisë t’i lehtësojë arritjen e statusit të kandidatit për anëtarësim në BE, ndërsa Kosova këtu është personazh anësor, apo edhe një statist, që shërben për arritjen e objektivit.
Kjo përbën problem edhe praktik, meqë nuk ka asnjë garanci për sjelljen e moderuar të Serbisë nëse ajo zë hapin para Kosovës në afrimin me BE-në, që lë mundësinë e bllokimit dhe shantazhimit të Kosovës nga Beogradi në fazat e mëvonshme të procesit të afrimit me Brukselin.

3: Statusi. Shpeshherë është thënë se në bisdeimet me Serbinë pavarësia e Kosovës nuk do të diskutohet. Por, fakti i pakontestueshëm është se dialogu është mjet që e vonon dhe shtyn legjitimimin e plotë evropian e ndërkombëtar të shtetësisë së Kosovës. Sepse procesi i dialogut u ofron edhe një arsyetim vendeve që nuk e njohin ende Kosovën shtet që të presin më shumë me njohjen e mundshme, sidomos brenda BE-së, ku mosnjohja nga pesë vendet anëtare ka bërë që BE-ja të ketë qëndrim “neutral” ndaj statusit të Kosovës. Me vetë faktin se ka një distancim nga vetë BE-ja ndaj statusit të Kosovës, statusi, si i tillë, është i kontestueshëm edhe nga vetë Brukseli, andaj edhe askush nuk mund të garantojë se statusi (apo modifikimi i tij) nuk mund të rihapet, në ndonjë fazë të procesit.

4: Ndërmjetësimi. Bashkimi Evropian shërben si ndërmjetësues në këtë proces, dhe ky, në vetvete, përbën problem. Së pari, BE-ja është “neutrale” ndaj statusit të Kosovës (me çka është neutrale edhe ndaj çdo aspirate të shtetit të Kosovës, përfshirë edhe aspiratën për anëtarësim në BE). Por BE-ja nuk është “neutrale” ndaj aspiratave të Serbisë për t’u anëtarësuar në BE. Kjo prish balancën që një ndërmjetës duhet ta ketë për të qenë në distancë të njëjtë nga të dyja palët e përfshira në proces. Po ashtu, derisa një prej qëllimeve kryesore të procesit është që BE-ja të fitojë edhe një shtet-anëtar – Serbinë – vetë BE-ja nuk është vetëm një ndërmjetës, por është palë e interesuar, për të cilën rezultati i procesit është me rëndësi të madhe. Andaj, dialogu do të jetë negativ derisa nuk arrihet modaliteti që e bën edhe BE-në të jetë palë në këtë diskutim, me qëllime e pritje të deklaruara qartë, që do të duhej të përfshinin synimin që procesi t’i sjellë të dyja vendet – edhe Kosovën, edhe Serbinë – si të pavarura në BE.

5: Prioritetet. Kosova është vend i varfër, me probleme enorme të brendshme, me institucione të brishta, që tani kanë një kredibilitet të vënë në dyshim, dhe një legjitimitet të kontestuar fuqishëm. Prioriteti i Kosovës nuk do të duhej të ishte dialogu me Serbinë, por një përpjekje masive për të riparuar pjesën e riparueshme të dëmit që i është shkaktuar vendit nga kriza e inskenuar politike e gjashtë muajve të fundit. Prioritet i institucioneve të Kosovës do të duhej të ishte reformimi urgjent i sistemit zgjedhor dhe ligjeve të ndërlidhura, meqë është parë qartë se çfarë keqpërdorimesh janë kryer gjatë zgjedhjeve parlamentare dhe votimit të institucioneve të reja të vendit. Ky është prioritet mbi prioritete, nëse nuk duam që zgjedhjet e ardhshme (që mund po ashtu të jenë të parakohshme) të na shndërrohen në përsëritje të krizës së fundit. Lista e prioriteteve tjera të Kosovës, ku momentalisht nuk mund të bëjë pjesë dialogu, vazhdon me çështjen e situatës së turpshme ekonomike e sociale, e cila po i godet shumicën e qytetarëve të Kosovës, ndërsa Qeveria e kaluar, me po të njëjtin kryeministër, nuk ka bërë asgjë për të krijuar një rrugëdalje pozitive. Kanalizimi i energjive në drejtim të dialogut do të dëmtojë gjasat edhe ashtu të vogla që Qeveria e re të mund të adresojë problemet e qytetarëve, dhe njëkohësisht të riparojë imazhin e vet që tani është katastrofal.

6: Veriu. Kosova ka Thembrën e vet të Akilit në veri, dhe ky nuk është lajm i ri. Por lajmi i ri mund të jetë që veriu do të bëhet monedha kryesore për pazar në dialogun e paralajmëruar me Serbinë. Njerëzit nuk do të duhej të mashtroheshin nga deklaratat politike e zyrtare se veriu nuk është pjesë e diskutimeve.
Mënyra e ndërtimit të procesit nga Brukseli më ngjan me anekdotën për bretkosën që vendoset në ujë të ftohtë, i cili ngrohet gradualisht deri në vlim, ndërsa bretkosa nuk e vëren deri në fundin e saj, kur mbytet e përvëluar. Në rastin tonë, Brukseli nis dialogun me çështje të imëta, “teknike”, ndërsa Kosova, në rolin e bretkosës, supozohet se nuk do të vërejë ngrohjen e procesit deri në momentin kur do të jetë vonë. Vlimi i ujit, në këtë rast, është hapja e diskutimit për veriun dhe modifikimi i Planit të Ahtisaarit.
Kështu, në start të bisedimeve nuk do të bisedohet për veriun, por gradualisht, me një tempo konstante, dialogu do të zgjerohet për të përfshirë çdoherë e më tepër çështje të ndjeshme, dhe për të arritur tek çështjet e “rënda” politike nga fundi i tij.
Sigurisht, veriu dhe pozicioni i minoritetit serb në Kosovë nuk do të adresohet si një çështje, por përmes ringjalljes së heshtur të 6 pikave të famshme të Ban ki Moonit dhe integrimit të tyre veç e veç në agjendën e bisedimeve, në fund synohet të arrihet një zgjidhje komplekse që do të imponojë si të pashmangshëm një nivel të ri të autonomisë për serbët në veriun e Kosovës. Kjo mund të mos quhet “autonomi” në letër, por në realitet do të jetë, para së gjithash, legalizim i strukturave paralele serbe dhe ndërhyrjes së Beogradit atje.
Parimi i njëjtë mbase do të vlejë edhe për komunat me shumicë serbe në pjesën tjetër të Kosovës, por fakti që veriu është territor kompakt i lidhur me Serbinë, pothuaj i shkëputur nga Kosova, do ta bëjë autonominë e veriut një realitet të painjorueshëm. Dialogu thjesht do të legalizojë gjendjen e tanishme atje.

7: Negociimi. Vetë procesi i bisedimit është i paqartë, i mjegulluar, ndërsa nga ana e Kosovës kemi mungesë të çfarëdo agjende apo dokumenti bazë për të hyrë në këtë proces. Vërtet, Kosova tani ka emëruar Edita Tahirin në pozicionin e shefes së delegacionit për dialog, por ky emërim nuk u përcoll me ndërtimin e një ekipi për këto bisedime, ndërsa nuk ka ende asnjë dokument që do të mund të quhej “platformë për dialog me Serbinë”. Për më tepër, vetë emërimi i znj. Tahiri duket se erdhi “aksidentalisht”, pasi ajo më tepër ishte e përfolur për postin e presidentes së vendit, ndërsa para emërimit të saj pozicioni u ishte ofruar disa figurave tjera politike që e refuzuan.
Në rrethana të tilla, është e qartë se nga pala kosovare bëhet fjalë për improvizim të skajshëm, që po aq qartë tregon edhe mungesën e çfarëdo strategjie apo vizioni se si dhe çka duhet bërë në këtë proces, nëse hyrja në të është e pashmangshme.
Qeveria e kaluar e Hashim Thaçit e ka ditur prej verës së kaluar se pritjet e BE-së janë që Kosova të hyjë në dialog me Serbinë, dhe, derisa asnjëherë nuk e ka refuzuar këtë ide, ajo as nuk ka ndërmarrë ndonjë hap për të ndërtuar pozicionin e Kosovës.
Kështu, Kosova hyn në dialog, në bisedime apo edhe negociata – siç i quan kryetari Pacolli – pa një pozicion të ndërtuar për çka do të diskutojë, çka pret nga ky proces dhe cili duhet të jetë përfitimi i Kosovës aty.
Kryeministri dhe Qeveria e kaluar kanë lejuar që procesi të ndërtohet si imponim, pa asnjë përfitim konkret të Kosovës, madje as diçka që të gjithë të tjerët në rajon tashmë e kanë – liberalizim të vizave.

8: Zbatimi. Në situatën e tanishme, me institucione që morën pushtetin në Kosovë në një proces skajshmërisht të dëmtuar, jodemokratik e të kontestuar, zbatimi i një marrëveshjeje të mundshme nga procesi i dialogut me Serbinë do të shndërrohet në konfrontim të brendshëm politik në Kosovë. Sepse, para së gjithash, spektri politik i Kosovës, ajo pjesë që ka mbetur në opozitë, por edhe një pjesë nga radhët e vet Partisë Demokratike në pushtet, është për t’u pritur se do të kontestojë ashpër marrëveshjet dhe koncesionet e mundshme që Kosova pritet t’i pranojë në bisedime me Beogradin dhe BE-në.

9: Pacolli. Kryetari i kontestuar i Kosovës, Behgjet Pacolli, tashmë është e qartë se sjell edhe një dimension negativ në procesin problematik të bisedimeve me Serbinë: ka legjitimitet të kontestuar brenda Kosovës, dhe kredibilitet të dëmtuar jashtë saj. E para, për shkak të mënyrës si erdhi në krye të shtetit, ndërsa e dyta për shkak të së kaluarës së tij prej biznesmeni që pas vetes ka lënë lidhje problematike me diktatorë.
Bashkë me Thaçin, Pacolli përbën pikën e dobët të Kosovës, duke marrë parasysh se të dy janë të lëndueshëm edhe jashtë, edhe brenda Kosovës. Jashtë, për shkak të imazhit, në rastin e Pacollit të një biznesmeni me lidhje të dyshimta prej Beogradit e Moskës, deri në Astanë e Tripoli. Dhe brenda, për shkak të mënyrës së ardhjes në pushtet, në një proces skajshmërisht të kontestueshëm zgjedhor, dhe përmes një pazari politik me kreun e Qeverisë, Hashim Thaçin.

10: Thaçi. Edhe Kryeministri i Kosovës hyn në proces i dëmtuar nga kredibiliteti edhe jashtë Kosovës, edhe brenda saj.
Jashtë vendit, për shkak të akuzave që i janë bërë muajve të fundit nga Këshilli i Evropës, e që e kanë kufizuar tej mase fushëveprimin e tij, ndërsa brenda vendit është dëmtuar skajshmërisht së pari nga procesi i keq zgjedhor nëpër të cilin e udhëhoqi Kosovën, pastaj edhe nga koalicioni qeverisës që ndërtoi duke i falur Pacollit postin e presidentit të vendit, me gjithë kundërshtimet, madje edhe brenda radhëve të partisë së vet.
Për më tepër, mënyra e marrjes së vendimeve pa konsulta e ka përkeqësuar marrëdhënien e tij skajshmërisht edhe me fraksione brenda partisë së vet, një gjë që do të ishte problem edhe nëse Thaçi do të kishte dy të tretat e votave në Kuvendin e Kosovës.
Më një shumicë të brishtë parlamentare, e cila mbase edhe nuk do të mbetet shumicë për kohë të gjatë, situata e tillë përbën rrezik të madh për stabilitetin e brendshëm politik, e në kombinim me mungesën e suksesit në përballje me problemet sociale e ekonomike, është një recetë për tensione dhe konflikt të brendshëm.
Në këtë kontekst, çdo hap më shumë në procesin e dialogut me Serbinë që do të mund të shihet si koncesion i Thaçit para Serbisë do t’i faturohet më së shumti atij, dhe kjo nuk është më situatë nga koha e koalicionit të madh, kur pushteti kishte luksin të merrte vendime pa asnjë konsultë.
Tani, në bankën opozitare janë ulur tri parti të fuqishme, që në fakt më shumë e përfaqësojnë shumicën e këtij vendi se sa koalicioni qeverisës.
Dhe ky do të jetë problem i madh për të gjithë. Me ose pa bisedime. Posaçërisht me bisedime!

agronb@kohaditore.com

[ARIANI_TB]

Dialogu me Serbinë garanton Qeverinë
Publikuar: Sot, më 01 mars 2011


Të martën paradite, përderisa në Kosovë parashikohej se si do të shkojnë votimet në Kuvend për zgjedhjen e presidentit të Hashim Thaçit, si do të veprojë kjo e si ajo parti opozitare, a do të zbulohen apo jo ata që do ta „shesin“ votën e tyre, në Bruksel disa zyrtarë të BE-së tashmë i kishin përgatitur valixhet dhe rezervuar biletat për t’u nisur në Prishtinë. Ata zyrtarë kanë pritur tepër, janë frustruar nga pritjet dhe nuk mund të presin më, sepse dialogu duhet medoemos të nisë sa më shpejt. Janë marrë vesh edhe me Beogradin, i kanë caktuar edhe temat dhe madje edhe kalendarin e ngjarjeve se çfarë duhet të ndodhë në këtë proces. Ka mbetur vetëm që Hashim Thaçi ta emërojë si shef të delegacionit „Të Prishtinës“ një person shumë të besuar të tij. (Nga Brukseli dialogu quhet dialog „Beograd-Prishtinë“, sikur të ishte një dialog mes kryetarëve të komunave, sepse Kosova nuk është shtet).
Kuptohet nxitimi i Beogradit. Serbia ka prezantuar përgjigjet në pyetësorin për marrjen e statusit të kandidatit në BE. Komisioni Evropian është duke i shqyrtuar këto përgjigje dhe në fillim të tetorit do të dalë me mendimin e vet se a duhet dhënë apo jo Serbisë statusin e kandidatit. Pastaj, nëse përgjigjja e Komisionit do të ishte pozitive, në dhjetorë vendet anëtare të BE-së do të duhej ta shpallnin Serbinë edhe zyrtarisht vend me status kandidati. Një raport i ekipit të Robert Cooperit për „sjellje konstruktive“ të Serbisë në dialog me Prishtinën, një varg rezultatesh, do të ishin kyçe që BE-ja t’i japë Serbisë statusin e kandidatit. Marrjen e këtij statusi presidenti i Serbisë, Tadiq, do ta shfrytëzonte në fushatën zgjedhore në pranverën e vitit që vjen duke u prezantuar si sukses i madh në integrimet e Serbisë drejt BE-së dhe në të njëjtën kohë duke ruajtur pozitën e prerë kundër pavarësisë së Kosovës.
Kuptohet edhe nxitimi i Këshillit të BE-së dhe ekipit rreth „konsullorit“ Robert Cooper, që në emër të BE-së do të „lehtësojnë“ dialogun në fjalë. Vetë shefja e tyre, Catherine Ashton, e pyetur nga “Koha Ditore” në një intervistë për numrin e vitit të ri se cila ishte ngjarja kryesore në vitin 2010 në raportet e Kosovës me BE-në, tha se kjo ka qenë „Rezoluta në OKB“ për të cilën BE-ja ishte pajtuar me Serbinë. Kjo rezolutë tash e sa muaj konsiderohet në Bruksel një ndër sukseset më të mëdha të Zyrës së baroneshes Ashton. Për njohësit e mirë të rrethanave ky është një ekzagjerim, sepse gjasat janë se „kompromisin“ me Serbinë e kanë arritur tri vendet kryesore të BE-së, Gjermania, Franca dhe Britania e Madhe, ndërsa, për t’i ndihmuar presidentit të Serbisë, Tadiq, i ishte thënë që kjo marrëveshje kinse të zyrtarizohej mes Tadiqit dhe zonjës Ashton. Tash e sa muaj ekipi i Brukselit pret nisjen e dialogut në mënyrë që suksesin e tyre të shtatorit ta bëjnë sukses edhe më të madh. Vendosja e dialogut është një pikë më tepër në vlerësimin e këtij suksesi.
Por nuk kuptohet nxitimi i Prishtinës. Ky nxitim nuk mund të kuptohet ndryshe, pos si një veprim dëshpërues apo lëshim pe ndaj presioneve ndërkombëtare.
Me dialog mbrohen institucionet
Insistimi i bashkësisë ndërkombëtare, posaçërisht i Bashkimit Evropian, që në Kosovë të ketë me çdo kusht krijim sa më të shpejtë të institucioneve, me stilin „më mirë institucione të dobëta kur s’ka alternativë sesa të presim“, ka qenë kryesisht për shkak të planeve për nisje të shpejtë të dialogut me Serbinë. Por edhe qeverisë Thaçi dhe presidentit të tij, Behgjet Pacolli, do t’u shpërblehet gatishmëria për nisje të shpejtë të dialogut me mbështetje për institucionet që nuk kanë as mbështetjen e shumicës në popull e as mbështetjen e shumicës së votave shqiptare në Kuvend. Paradoks është fakti se tash dialogu me Serbinë do të jetë një garanci për qeverinë. Qasja e Brukselit që tërë fatin e dialogut ta lidhë me një person, Hashim Thaçin, mund të japë rezultat ndoshta, por është një kalkulim që bart edhe rreziqe.
Kur ekipi i Cooperit ( në një intervistë për “Kohën Ditore” edhe ambasadori amerikan CD e kishte quajtur këtë dialog si „dialogu i Cooperit) në vjeshtë e kishte bërë një strategji, rrethanat ishin ndryshe nga ato që janë sot. Hashim Thaçi vërtet ishte i fortë. E kishte në koalicion LDK-në, “Vetëvendosja” nuk ishte në Kuvend, ndërkohë që edhe gjasat që Kosova të përfitojë diçka nga BE-ja, përmes marrjes së një udhërrëfyesi për liberalizim vizash dukeshin reale. Thaçi ishte shumë më i popullarizuar në popull sesa që është sot. Prandaj në atë kohë kishte kuptim thënia e zyrtarëve të lartë të BE-së se „me Thaçin e fortë në Prishtinë dhe me Tadiqin e fortë në Beograd mund të bëjmë shumë në dialog”. Kishte kuptim edhe pohimi se „kushdo që të prezantojë Kosovën në dialog duhet të jetë ose person shumë i afërt me Thaçin, ose person të cilit Thaçi do t’i japë fuqi të marrjes së vendimeve aty për aty gjatë dialogut“. A i duket sot Thaçi dikujt si „person i fortë në Prishtinë“ apo jo, është çështje vlerësimesh.
Por tash në Bruksel, krahas insistimit që të nisë dialogu sa më shpejt, kanë edhe shqetësime se pa një mbështetje të opozitës, pa një kuptim të opinionit se „dialogu do t’u sjellë shumë të mira qytetarëve të Kosovës“ do të jetë e vështirë që e dërguara e posaçme e Hashim Thaçit, Edita Tahiri, nuk do ta ketë lehtë në dialog. E aq më vështirë do ta ketë Thaçi me të zgjedhurit e tij t’ua shesë rezultatet e dialogut kosovarëve.
Mos nxitoni për të sulmuar mediat dhe opozitën
Është një qasje e gabuar tash e bashkësisë ndërkombëtare që për shkak të dialogut t’u vërsulet mediave dhe opozitës, duke i identifikuar si problem për dialogun. Tash për tash opsioni i suspendimit të mediave të lira dhe i suspendimit të përkohshëm të opozitës përderisa të zgjasë dialogu nuk ekziston. Bashkësia ndërkombëtare nuk ka pritur as që ministrat e caktuar të ulen në karriget e tyre dhe ka nisur sulmet ndaj opozitës. E ka bërë këtë edhe ambasadori amerikan Cristopher Dell, duke kritikuar Ramush Haradinajn e AAK-së në Hagë si „përgjegjës“ për faktin se Behgjet Pacolli është president i Kosovës. Pse Dell kërkon „përgjegjës“ nëse për të zgjedhja e institucioneve ishte e mirëpritur. Pra dikush duhet të jetë „i merituar“ pse Thaçi arriti ta zgjedhë Pacollin president të Kosovës e jo të ketë „përgjegjës“.
Kosova ndodhet në një moment ku pakkush ka mbetur racional. Nuk është fjala vetëm për liderët kosovarë, por edhe për CD-në (Cristopher Dellin), pa të cilin as „çështjet private“, siç është zgjedhja e presidentit të Hashim Thaçit, nuk mund të ndodhin.
Në një komunikim mes Brukselit dhe Prishtinës, siç mësohet nga disa „shkëmbime private të mesazheve“ mediat dhe shoqëria civile janë identifikuar si „pengesë potenciale“ për dialogun mes Beogradit dhe Prishtinës. Është ky një vlerësim shumë iracional po ashtu, sepse për bashkësinë ndërkombëtare edhe për Qeverinë do të ishte më mirë të bashkëpunojnë me shoqërinë civile, të jenë transparente në dialog ndaj tyre, sesa të mundohen që për hir të suksesit të mbajnë „shumë diskrete“ dialogun. Apo ndoshta ka vërtet diçka për t’u fshehur. Por opozita dhe mediat duhet ta kuptojnë një gjë: porosia që ua dërgon bashkësia ndërkombëtare është: “Po guxuat t’i ngacmoni institucionet e Thaçit, do të keni punë me ne!”.

[ARIANI_TB]

Natyrisht qe ca qarqe nderkombetare - me ndihmen e Rusise dhe Serbise jo vetem qe dojne te na ndrojne me Komb, me Flamur e tani edhe me Hymne, kinse tani Hymni i Kosoves do kete tekstin e vet. Kjo nuk eshte asgje tjeter vecse nje mashtrim i rradhes nga ca qarqe nderkombetare per te vetmin qellim sepse tani po pergaditen per bisedimet me Serbine, ku natyrisht humbesi ma i madh i ketyre bisedime do jete vete Kosova dhe populli Shumice Shqiptar i saj.

Keto bisedime do e mundosjne Serbine qe te jete me afer hyrjes se BE-se, ne keto bisedime Serbia do e forcoj edhe me shume poziten e saj ne veri te Kosoves, duke ua dhene status special minoritetit serb atje, pra pjesa veriore e Kosoves do jete nje mini shtet perbrenda Shtetit Jo funksional te Kosoves, ndersa pjeseve tjeta ku jane serbet do iu ipet me shume se sa ce kane te drejta me Pakon e Ahtisarit.

Pra kjo kinse tani hymni i imponuar i Kosoves do jete po ashtu me nje tekst te imponuar do jete vetem nje loje e fliqur e ketyre nderkombetareve qe nje menyre apo tjeter tia c'rojetoj mendjen popullit, pra te le popullin te miret me flamur e me hymna te imponuar kurse keta nderkombetar se bashku me Rusine dhe Serbine tia nisin bisedimeve me Serbine per ndarjen e Kosoves perbrenda dhe per shitjen e pasurive shteterore te Saj.

[Loti-99]

e more tanjug e rtb po qna e lodhe by... me keto shkrime te mediave serbe breeee

[ARIANI_TB]

e more tanjug e rtb po qna e lodhe by... me keto shkrime te mediave serbe breeee

Ore Llapcevic ti je vete ai qe punon me direktivat e shefit te juaj Hasim Tacicit, e dihet se me cilat direktiva vepron George Hasim Tacic !!!!!

[optimus.prime]

Pershendetje Gimche,

Kuptoj se per hater te nderkombetareve duhet te bejm ndonjehere sic thone ata, sepse natyrisht dihet se jane superfuqi. Mirepo ne nuk duhet asesi ta harrojme indentitetin tone kombetar dhe asesi nuk duhet pranuar asgje te imponuar pa referendumin e popullit.

Ketu nuk eshte te kesh qare apo nuk te kesh qare. Ne disa ceshtje qe jane per interes kombetar duhet votuar pra duhet te kete referendum gjith popullur. Edhe ne vendet perendimore demokratike ka referendum gjith popullor per ceshtjet me vitale te atij vendi. E per fat te keq tek ne cdo gje qe behet asnjehere nuk ka Referendum Gjith Popullor.

Pra Ky Flamur dhe Ky Hymn qe ka Kosova tani nuk eshte referendum i popullit, por eshte imponim i nderkombetareve.

Mos te harojme se Republika Serpska ne Bosnie e Hercegovina e ka po te njejtin Flamur dhe Hymn sikurse qe e ka shteti Serb. Pra pse edhe Shqiptaret e Kosoves mos ta kene te Njejtin Flamur dhe Hymn sikurse Shteti Ame - SHQIPERIA.

shembull i keq...republika serpska nuk eshte shtet siç eshte Republika e Kosoves tash. Sa kishte Kosova statusin si te republika srpskes kishte ato qe thua ti, tash eshte shtet dhe duhet t'i kete te vetat. Natyrisht se do ishte me mire te kishte me shume veti shqiptare qe do i pergjigjej me shume karakterit shqiptar te shtetit mirepo doemos eshte dashur te ishin te ndryshme ndaj shtetit ame. Sigurisht nese do te bashkohet me Shqipreine atehere eshte pune tjeter.
Paramendoni sikur Kosova dhe Shqiperia ne gjendjen aktuale, si dy shtete te pavarura, te luajne futboll ne nje kampionat boteror ose europian ndermjet vete dhe tek te dyja te jete flamuri dhe hymni i njejte...

[ARIANI_TB]

[/COLOR]

shembull i keq...republika serpska nuk eshte shtet siç eshte Republika e Kosoves tash. Sa kishte Kosova statusin si te republika srpskes kishte ato qe thua ti, tash eshte shtet dhe duhet t'i kete te vetat. Natyrisht se do ishte me mire te kishte me shume veti shqiptare qe do i pergjigjej me shume karakterit shqiptar te shtetit mirepo doemos eshte dashur te ishin te ndryshme ndaj shtetit ame. Sigurisht nese do te bashkohet me Shqipreine atehere eshte pune tjeter.
Paramendoni sikur Kosova dhe Shqiperia ne gjendjen aktuale, si dy shtete te pavarura, te luajne futboll ne nje kampionat boteror ose europian ndermjet vete dhe tek te dyja te jete flamuri dhe hymni i njejte...

Pershndetje Optimus, dhe respektoj kete mendimin tendin. Mirepo dua qe te sqaroj nje gje.

Edhe pse Republika Serpska qe eshte pjese e Bosnjes dhe Hercegovines ka ma shume te drejta se sa vete Kosova e cila eshte shtet multietnik.
Cdo ligj i cili meret ne kuvendin e Bosnjes e Hercegovines dhe e cili ligj eshte ne ineters te Bosnjes nuk mund te aprovohet pa PO-ne apo JO-ne e zyrtareve te Republika Serpskes e cila eshte pjese e Bosnjes vetem ne Leter por jo edhe ne praktike. Kurse ne Kosoves cdo ligj i cili do miret nga Kuvendi i Kosoves nuk mund te aprovohet pa PO-ne - apo Jo-ne e shumices se pakices Serbe ne Kosove sepse keshtu eshte me Pakon e Ahtisarit.

Kosova asnjehere nuk e kishte status te njejte sikusre Republika Serpska qe ka ne Bosnje dhe Hercegovine.

Ne ish Jugosllavi - Kosova kishte statusin si Krahine Socialiste Autonome e Federates se Jugosllavise pra thuajse ishte si Reupbike e 7 ne ate kohe ne ish Jugosllavi por vetem ne leter ishte si Krahine. E me pastaj Serbija me dhune sic e dini edhe ju ja hoci ate lloj autonomie qe ka pasur dhe e qujati krahine autonome e serbise.

Ndersa ne ish Jugosllavi - Bosnja e Hercegovina ishte - mirepo Republika Serpska nuk egzistonte ne ate kohe. Republiak Sepska u formua pas luftes se Bonjes ne vitin 1995.

Dhe nje gje mund te them se ma shtet eshte Repubika Serpska e cila edhe pse ende eshte ne kuader te Bosnjes dhe Hercegovines se sa Kosova qe ne lete eshte Shtet por ne praktike per fat te keq JO e kjo me se miri deshmohet se cdo gje qe ne interes te Repubika Serpskes ka Referendum Gjithe Popullor, ndersa ne Kosove edhe pse e quajne shtet sovran e multietnik kur dhe per asgje nuk ia varin popullit pra nuk ka Referendum Gjithe Popullor per Asgje !!!!

Pra as per Flamur e as per Hymne nuka ka pasur Referendum - nuk eshte pyetur populli fare per kete gje !!!!

[beni33]

hahahah tash kan fillu mu kfjell kta PDK-ASHAT tash na zbuluan edhe nje tekst per kit hymnin e pansllavizmit

[beni33]

.....so nice ...

ja bona Like....

si dote deklaroheni kur te behet regjistrimi i popullsis ne kosove mos e moho nacionalitetin jevg ose hashkali haahahaha kenio nje shanc ne jet