Bato kontrolli kur teprohet eshte gje e keqe . Nqs ti gjate gjithe kohes rri me mendimin se partnerja mund te doje te ndahet , vetem vetes tende i ben keq.
Ku eshte besimi , dashuria se fundi fundit ato jane opsionet per nje lidhje te shendosh .
Divorcet nuk i shmang dot , eshte e dhimbshme ,por eshte rruga me drejt nqs dy njerez nuk duhen.
Do ishte nje vazhdim sa per sy e faqe .
Jeto sot se neser nuk i dihet
Seriozisht po e ben kete pyetje? Komunikim, komunikim, komunikim edhe kompromis kur s'bini dakort!!!! Ja kaq e thjeshte.Postuar më parë nga -BATO-
Sa i cuditshem qe je bato, ta dish qe edhe femijen do kesh veshtire ta kontrollosh e jo gruan qe ka mendjen e saj mbi supe.
Prishja e martseses ne vetvete eshte zgjidhja e nje problemi bato.Ne pamje te pare martesa e gjyshit me gjyshen e cila zgjati 70 vjet mund te na duket nje martese e shendoshe por po t'i hyjme ne brendesi do te verejme se gjyshja ka qene shume e palumtur,viktime e dhunes sistematike,e detyruar ta conte jeten me nje njeri te cilin ia imponuan dhe qe nuk e linte dot per hir te mentalitetit.Por edhe gjyshi nuk eshte se ka qene shume i lumtur.I detyruar per nje jete te tere te gdhendte ate "bageti" qe ia sollen ne shtepi me duvak dhe me te cilen kurre ndonjehere nuk u mor vesh por ,ndarje,saken!..."c'do te thoshin bota"!
Formulen e kane thene edhe vajzat ketu "barazia dhe komunikimi" vetem keto dy gjera mund te sheshojne mosmarveshjet ndermjet nje cifti.Per sa kohe keto dy kushte nuk do te respektohen,ndarjet do te jene kryefjala e dites...
Se pari duhet ta perjetosh per ta kuptuar bato.Te nje e dashur me e madhe se ti ne moshe ekzistojne dy ndjenja te cilat kur ngerthehen me njera tjetren krijojne nje ndjenje siperore dhe te pashoqe per nga pastertia.Ajo nuk te fal thjesht dashurine e nje dashnoreje por edhe ate te nje nene dhe keto dy dashuri te nderthurura me njera tjetren jane maksimumi qe nje mashkull mund te enderroje.Plus edhe intuita femerore e cila ka arritur fazen e duhur te pjekurise(di c'kerkon dhe di c'te jep)...Interesante kjo, por do të më pëlqente ta shtjelloje pak. Si të ndihmon të bëhesh më i mirë?
Mund te tingelloje e papranueshme si ide por sic te thashe,ajo thjesht perjetohet!
Shoku tanku shume i sakte.
Pse i kushtoni kaq shume rendesi jetegjatesise se marteses se sa cilesise se saj? Te gjithe kur mendojme martesen nuk e mendojme kurre ndarjen, por jetes nuk i dihet mund te jesh ti vet qe do te duash te ndahesh nje dite. Mos u nisni thjesht te gjeni nje njeri sa per te kaluar jeten, por nje njeri me te cilin te ndash cdo moment te jetes tende; gezimet, hidherimet. Ta kesh shokun/shoqen me te mire te jetes.
Nese nisesh me mendimin se martesa duhet te te sherbeje vetem ty dhe jo te dyve, atehere ajo martese nuk mund te kete harmoni, jetegjatesi. Nuk mund te flitet ne kete rast per nje lidhje te qendrueshme, por per nje lidhje ne fije te perit( triq e mos e keput) ku 1 njeri shrytezon, dhe tjetri vuan shfrytezimin. Kush do donte te ishte ne rolin e viktimes ne kete lloj martese?
Feelings change - memories don't.
Per mua ky fluksi i ndarjeve eshte thjesht nje periudhe tranziti,jam i bindur se ne te ardhmen gjerat do stabilizohen.E tha drejt mia@ se jeta po shkon drejt cilesise duke lene pas dore sasine.Edhe femije ciftet po bejne nga nje,maksimumi dy,jo si me perpara qe benin nga dhjete dhe i leshonin pyjeve te hanin rrenje pemesh...
"Cmendurite" e parashikueshme nuk kane as gjini as moshe Bamba,i kane nje pjese e mire e femrave dhe nje pjese e konsiderueshme e meshkujve ,kjo ne 20 ,30 ,40 ....vjec.
Mos u merr me shembuj ekstremë dhe mos mendo se njerëzit e ndarë janë të lumtur siç mendon ti.
Mendova se ishe kundër ndarjeve, por shoh që qenke pro tyre. Në këtë pikë nuk më mbetet gjë tjetër vetëm të të uroj që të kesh sa më shumë lidhje dhe ndarje martesore. Ndoshta atëherë mund të ndërrosh mendje e të kuptosh që nuk janë të mira.
Ajo formulë ka treguar që sjell prishjen e martesave. Ti beson tek një gjë që nuk është provuar që funksionon dhe vazhdimi i së cilës sjell keqësimin e gjendjes.
Jam duke e përjetuar një lidhje të tillë, prandaj të pyeta. Këto që ke thënë qëndrojnë disi, por gjithashtu duhet pranuar se ka edhe të këqijat e saj. E kam thënë edhe më lart, ndoshta në kohët e sotme kjo është një zgjidhje dhe është e keqja më e vogël.
Dukesh që nuk e njeh fare Perëndimin, po mos u mërzit. Tani që u hoqën vizat, do të dalësh dhe ti e do ta njohësh. Sa për Shqipërinë, të jesh i bindur që ndarjet do të vijnë gjithnjë duke u rritur.
Je gabim edhe këtu. Nuk rritet cilësia e jetës, por humbet njerëzillëku dhe rritet sasia e ushqimeve pa shije.
Unë nuk merrem me artikuj gazetash, por ndonjëherë duhen. Sot po lexoja gazetën "Shqip" për çështjen e vizave dhe aty më zuri syri edhe këtë artikull. Flet për jetën moderne të femrave të sotme që bëjnë nga një fëmijë. Shikoje me sa zell e mbron gazetarja këtë lloj jete dhe ku po shkojnë "modernistët". Meqë ti je përkrahës i lindjeve të pakta me një fëmijë, shpresoj që të mos jesh edhe ti babai i panjohur i një fëmije të tillë.
Fertilizimi artificial dhe një baba i panjohur
Jonida Azizaj
Një studim i para disa viteve në Amerikë, nxori përfundimin se femrat në karrierë, ato që kishin mbaruar më shumë se një fakultet, master, apo doktoraturë, e kishin të vështirë të gjenin partner të përshtatshëm apo në nivelin e tyre arsimor. Dukuri e cila bënte që këto femra pa kuptuar të arrinin të dyzetat, moshë e vështirë për të krijuar një lidhje e më shumë akoma për lindur një fëmijë, çka i detyroi shumë femra t’i drejtoheshin fertilizimit artificial me baba të panjohur.
Duket se tani në vitin 2010 kjo dukuri ka prekur edhe një pjesë të femrave shqiptare, të cilat prej vitesh kanë punuar, kanë arritur gjithçka vetë dhe me mundim, duke u bërë kaq pavarura dhe të vetëmjaftueshme, saqë nuk kanë gjetur partner të përshtatshëm për veten e tyre. Mungesë që i çon edhe këto drejt të njëjtit përfundim: fertilizim artificial me një baba të panjohur. Pra një nënë singëll e cila vendos të sjellë e vetme një fëmijë në jetë.
Por ndërsa në botën perëndimore kanë rënë shumë barriera e shumë paragjykime, në shoqërinë tonë ku familja tradicionale është modeli në mos i vetëm, kryesor, një nënë singëll me një baba të panjohur, është ende një tabu. Arsye që i bën reagimet ndaj një rasti të tillë janë tepër negative: “Se ç’është njëra këtu në lagje që ka vendosur të bëjë një fëmijë vetëm, kështu pa baba. Ç’janë këto turpe kështu? Po e shkatërrojnë familjen fare.”
Zëra të tillë nuk e kuptojnë dot një femër që padashur u është afruar të dyzetave dhe e ka gjetur veten pa askënd në krah. Kohë kur kupton se është vonë dhe e vetmja mundësi që i mbetet për të pasur një pasardhës në jetë, është farëzimi artificial. Në këtë çast të jetës së saj, ajo nuk mendon më as për familjen, as për komshinjtë, e as për paragjykimet e shoqërisë. Koha e saj po mbaron dhe ajo kërkon të përfitojë nga ky rast i fundit që i mbetet. Ajo nuk ka faj që jeta i ka ardhur në këtë mënyrë. Që i është dashur të luftojë për të siguruar një vend të mirë pune, me një pagë të mirë. I është dashur të punojë edhe dy, edhe tri punë, për të blerë një shtëpi me kredi. I është dashur të sakrifikojë fundjava të tëra pa bërë pushim, për të fituar më shumë para. Gjatë gjithë kësaj kohe, meshkujt që kanë dalë në rrugën e saj, ose nuk bënin për të, ose ajo nuk gjente kohën e duhur për t’u përkushtuar. Çka bëri që ajo në të dyzetat e saj të mbetet fillikat.
Të gjitha këto nuk janë veçse justifikime të kota për sytë e shoqërisë e të komshinjve, të cilët nuk arrijnë dot të thellohen e të kuptojnë vështirësitë e një femre që zgjedh të jetojë pa u mbështetur në shpatullën e një mashkulli, qoftë bashkëshort, qoftë i dashur, qoftë dashnor biznesmen, apo shef te puna. Jo. Arsyetimi i shoqërisë mbetet përsëri sipërfaqësor: “Eh, po të kishte menduar më parë këtë punë. Të mos priste sa të shkonte dyzetë”.
Ajo që të bën përshtypje në këtë përballje mes një individi të lirë për të zgjedhur më të mirën për jetën e vet dhe shoqërisë që vijon me kufijtë shtrëngues dhe kryqëzimin mospranues, është fakti se askush nuk mendon për këtë fëmijë dhe nuk ngre pyetjen e vetme: A kemi të drejtë të sjellim në jetë një fëmijë dhe më pas të mos kemi ç’t’i themi për të atin? Kjo dëshirë më se e ligjshme e një femre që kërkon të bëhet nënë, a e përligj pozicionin e vështirë ku do të jetë ky fëmijë nesër pasnesër, ndërsa në certifikatën e tij të lindjes nuk do të ketë një emër babai, ndërsa mes shokëve të tij do të ndihet i ndryshëm, pa baba, ndërsa do të do të qëndrojë përpara pasqyrës dhe do të gjejë tipare që nuk i ngjajnë nënës së tij; ndërsa dashur pa dashur do të bëjë pyetjen: “Kush vallë është babai im? Si është? Ku është? A ka qenë i zgjuar? A ka qenë i bukur? Çfarë vetish mund të kem nga ai? Çfarë vesesh? Ku janë rrënjët e mia?
Të gjithave këtyre pyetjeve shumë prej nesh kanë fatin t’u japin një përgjigje, e herë me të qeshur, e herë serioz, mburremi për ato veti që marrim nga etërit. Pikërisht këto pyetje duhet të mendojë shoqëria jonë përpara se të paragjykojë apo të mbështesë një femër që merr një vendim të tillë. E ndërsa falënderojmë shkencën që ka përparuar kaq shumë, ajo që na mbetet ne femrave është të reflektojmë më seriozisht nga raste të tilla dhe të vendosim përparësi në jetën tonë duke vlerësuar më shumë orën tonë biologjike dhe duke mos e shpërdoruar dhuratën që Zoti apo natyra na ka bërë për të qenë nëna.
Gazeta "Shqip"
po isha un xhaje ti qeke none hahahahahahahahahaha
no glove no love
Dixhi dhe Kat, problemi eshte se kur te pelqen, te pelqen dhe pike. Ne ketu mund te flasim gjate gjithe kohes per statistikat e martesave dhe faktoret qe i bejne te jene te suksesshme, por edhe kjo eshte dicka shume shume relative. Vetem ato dy persona qe formojne ciftin e dine te verteten dhe ne shumicen e rasteve dine dhe ta deformojne mire te verteten ne interesin e tyre. Prandaj nuk mund te ekzistoj asnje rregull pergjithesues.
Robi duhet te marre ate qe i pershtatet. Nese mendon se ke me shume te perbashketa ne karakter, ne te logjikuar, preferenca, ne menyren e te parit e te shijuarit te jetes me nje shume me te re, apo me te vjeter go for it. Smund ti themi nje qe e ka mendjen e nje adoshenti edhe pse nuk mund te jete adoloshent psh qe te marri per grua nje femer ne moshen e tij, serioze se do bejne kontrast. Po ashtu nje qe ben jete joaktive nuk mundte shkoje me nje person qe eshte shume aktiv, sportiv,etj.
Secili nga ne e di se kush moshe e tip na pershtatet me mire. Nuk mund ti themi dikujt ketu qe po ben zgjedhjen e gabuar, kur nuk dime asgje per kete person. Secili e di vet se ku i pikon catia.
Feelings change - memories don't.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt