Dëshifrime mbishkrimesh pellazge

[Velthinal]

1- Te urat tan na la rez ula me vaχr.
‘Te’- Sot shqiptohet ‘të’
‘Urat’- Fjalë pellasge me rrënjën ‘ur’, me anë të së cilës formohen fjalë si: uroj, urim, urë, uratë, urtë etj. Në gjuhën etruske ka ekzistuar një ‘ë’, por jo kaq velare sa zanorja ‘ë’ e shqipes së sotme. Në alfabetin etrusk nuk kish fonemë për zanoren ‘ë’. ‘urat’ në këtë tekst qëndron për fjalën shqip ‘urtët’. ‘te urat’ dmth ‘të urtët’, ‘të diturit’.
‘Tan’- Qëndron për fjalën shqip ‘tanë’
‘na’- Trajtë proklitike dhe enklitike e përemrit vetor i vetës së dytë shumës (na la …), si në shqipen e sotme.
‘la’- qëndron për ‘lanë’, afirmativi i vetës së tretë shumës në të kryerën e thjeshtë të verbit ‘lë’.
‘rez’- qëndron për ‘rreze’. Fjalë e përhapur pothuaj në të gjitha gjuhët europiane.
‘ula’- në shqipen e sotme përdorim verbin ‘ul’ apo adverbin ‘ulët’. Fjala ‘ula’ në këtë mbishkrim ka për analoge fjalën ‘poshtë’
‘me’- qëndron në vend të parafjalës së shqipes ‘në’. Në dialektin gegë përdoret ‘më’.
‘vaχr’- sot ‘varr’. E gjithë fjalia:
Të urtët tanë na lanë rreze (dritë) poshtë në varr.

2- Lautn Velθinaš eštla Afunas slel eθ ca ru te zan fušle.
‘lautn’- qëndron për ‘i larti’
‘Eštla’- qëndron për fjalën shqip ‘eshtrat’
‘slel’- qëndron për fjalën ‘sjell’
‘eθ’- Lidhëse. Në dialektin gegë përdoret po kështu (edh). Në shqipen standard përdoren ‘e’, ‘dhe’, ‘edhe’.
‘ka’- Afirmativi i së tashmes, veta e tretë njëjës e verbit ‘kam’
‘ru’- Dialekti gegë për ‘ruajtur’. Sot, id
‘zan’- Dial. gegë për ‘zënë’
‘fušle’- qëndron për fjalën ‘grykë’ (e shpellës). Vini re ngjashmërinë me fjalën ‘pus’. E gjithë fjalia: Eshtrat e të lartit Velthina, Afuna sjell dhe ka ruajtur të zënë shpellën.
3- Ri tesn; šte iš Rašneš i pa ama, hen naper χi i Velthinaθuraš araš.
‘ri’- shih mbishkrimin ‘Amatho’
‘tesn’- qëndron për fjalën ‘tani’. Dial. Shkodr ‘tesh’,
‘šte’- në toskërisht përdoret edhe sot: ‘Shtë jetë kjo, xhanëm ...’. ‘shtë’ = ‘si të’.
‘iš’ – shqip id.
‘pa’- parafjalë mohuese, si sot
‘ama’- qëndron për fjalën ‘qenë’. Etrusk: ‘ame’ = ‘jam’
‘hen’- qëndron për ‘hyn’
‘naper’- sot ‘nëpër’
‘χi’- qëndron për ‚hie’. Gegë = ‚hi’
‘Velthina-θuraš’- qëndron për ‘trupi i Velthinës’. Fjala pellasge ‘thur’
‘araš’- qëndron për ‘i artë’. E gjithë fjalia: Rri tashmë; Si të ish Etrusk i paqenë, hyn nëpër hijen e Velthinas së artë.

4- Peraš cem ul, mlescul.
‘Peraš’ – qëndron për fjalën shqip ‘përjasht, përjashta’
‘cem’ – ‘kemi’, geg. ‘kem’,
‘ul’ – ‘ulur’, geg. ‘ul’
‘mlescul’- mpleksur, mbledhur
E gjithë fjalia: Përjashta jemi ulur, bashkë. Geg: Përjasht kem ul bashkë
5- Zu ci enesci epl tu laru Auleši, Velθinaš Arznal clenši.
‘Zu’- ‘zuri’, geg. ‘zu’
‘ci’- ‘ki’,ose ‘ky’
‘enesci’- ‘prifti’, ‘i pari’
‘Epl’ – Qëndron për fjalën shqip ‘i epërm’ (në moshë), i moshuar, i lashtë.
‘tu’ – parafjalë që përdoret në dialektin gegë; e njëjtë me parafjalën ‘to’ në gjuhën angleze.
‘laru’- lëvdoj, lartësoj, vlerësoj. Fjala pellasge ‘la’, përdoret pothuaj nga të gjitha gjuhët europiane me të njëjtin kuptim, por jo si element i rëndësishëm fjalëformues.
‘arznal’- Në gjuhën shqipe përdoret fjala ‘erz’ në kuptimin ‘nder’. Me këtë variant, do kishim: ‘biri në nder i Velthinas’
Në gjuhën turke, fjala ‘arz’ përkthehet: ‘prezantim’, ‘ekspozim’. Arznal = i prezantuar, që prezantohet si. ‚Velθinaš arznal clenši’ = Që prezantohej si bir i Velthinas (nga vetë Velthina)
Clenši- bir ((përkthimin e kësaj fjale, si dhe të fjalës clan, e kam marrë të gatshëm nga studjues të tjerë të gjuhës etruske). E gjithë fjalia: Zu ky prifti i moshuar të lëvdojë Aulesin, të cilin Velthina e przantonte si birin e vet.
6- Θi i θil šcuna cenu, eplc felic.
‘Θi’ – rrenja e fjales ‘thirrje’ (ne kete rast si verb),
‘I’ – parafjale si ‘i’ dhe ‘e’ sot.
‘Šcuna’ – geg: shkuan
‘cenu’ – sot: ‘ketu’
‘eplc’ – Gjendet ne disa mbishkrime pellasge, si ‘epl’, ‘eplc’, ‘epr’, ‘eprus’, ‘eptes’, etj. Fjale e vjeter pellasge, rrenje e fjeleve ‘epos’, ‘epike’, ‘epoke’, ‘epope’, etj. Ne alfabetin grek qendron si rrenje e emertimit te fonemes ‘E’ = ‘eps-i-lon’ Geg: eps i lon; ne shqipen standarde: epes i lene = plak i lene, i harruar. Kuptimi i fjales ‘epl’ ose ‘eps’, eshte: i moshuar, i lashte.
‘felic’ – edhe sot, ne toskeri perdoret kjo fjale ne kuptimin ‘i vogli i kafshes’.
7- Larθalš, Afuniš clan, θunχul θe falaš.
‘clan’ – djalë
‘θunχul’ – dëgjoj. Vini re që fjala është e përbërë, (θu-nχul), ‘ngulet e thëna’.
‘θe’ – Rrënja e fjalës së shqipes së sotme ‘thënie’, e cila yëvendëson pikërisht këtë fjalë.
‘falaš’ - ‘fjalësh’. Për ‘fjalë’ etruskët përdornin ‘fal’.
8- Χie m’ fušl e Velθina
‘χie’ - ‘hie’
‘fušl’ - ‘guvë’. Ngjason me fjalën e shqipes së sotme ‘pus’.
‘e’ – lidhësja e shqipes së sotme ‘e’.
9- Hin θa cap e, mu ni clet, ma su.
‘hin’ – fjala e shqipes së sotme ‘hyn’, e cila në disa krahina të shqipërisë shqiptohet ‘hin’.
‘θa’ – qëndron për parafjalën e shqipes së sotme ‘ta’ (ta kapë).
‘cap’ – kap, id.
‘mu’ – fjala e shqipes së sotme ‘mu’ (mu ni clet…)
‘ni’ – qëndron për ‘në’
‘clet’ – gegë: kret (kokë).
‘ma’ – qëndron për lidhësen ‘por’. Në gjuhën italiane përdoret sin ë mbishkrim. Është shkurtim I fjalës ‘ama’
‘su’ – Gegë: ‘su’, (në kuptimin s’mund).
10- Naper šranc zlθi i falšti Velθina.
‘Naper’ - ‘nëpër’
‘šranc’ – Kjo fjalë nuk përdoret në shqipen e sotme. Nga konteksti, ngjason me fjalën angleze ‘shrink’ (pt. ‘shank’).
Zlθi – zëshëm, zëthi
Falšti – Krahinore ‘folshte’, për ‘foli’.
11- Hut naper penezš, ma su.
Hut – qëndron për ‘lëviz I hutuar’.
‘penezš’ - ‘pamje’. Vini re ngjasimin e fjalës turke ‘penxhere’ (pamëtore).
12- A - c nina! Clel Afuna.
‘A – c’ – Qëndron për ‘ja ku’, (ja ku është…).
‘ni na’ – Në shqipen e sotme do bënte ‘na ni’ për ‘ndonji’. Shprehja ‘na nji’ përdoret edhe sot në toskërishten, në vend të ‘ndonji’.
‘Clel’ – qëndron për ‘klith’.
13- Velθina mler zinia.
Mler – Geg: mlon (mbulon).
Zinia – geg: zinia (terri).
14- Inte ma mer cnl.
Inte – Qëndron për ‘ende’.
Ma – shqip, id.
Mer – shqip, id.
Cnl – Vini re mospërdorimin e zanores ‘ë’ në shkrim. Fjalë e përbërë ‘cenu – le’ për ‘këtu – lë’. Në këtë rast ‘cenu’ është emër dhe jo ndajfolje dhe ‘cnl’ ka kuptimin ‘lë vendin, lëviz’. Ju kujtoj se edhe fjala e shqipes së sotme ‘lëviz’ është e përbërë dhe e ndërtuar pikërisht si fjala etruske ‘cnl’. ‘Lë – vizë’, është viza që lë një objekt kur zhvendoset nga njera pikë në tjetrën, pra kur lëviz.
15- Velθina zia šaten e tesne.
Zia – zi, terr.
Šaten – Geg: shaten (si at’herë, përsëri).
Tesne – geg: tesh (tani, tashti).
16- E ca Velθinaθuraš ! - tha ura he lutes ne Rašne.
Ca – shqip, id.
Θur – Fjalë e vjetër shqipe, në vend të ‘ndërtoj’. Velθinaθuraš dmth ‘trupi i Velthinas’
Tha – shqip id.
Ura – qëndron për ‘urata’
He – qëndron për lidhësen ‘e’.
Lutes – qëndron për ‘lutet’.
Rašne – Zoti i etruskëve.
17- Ce i tesn šte iš Rašneš χimθ, špelθ uta šcuna; Afuna mena hen.
‘Ce i tesn’ - Geg: ‘Ke i tesh’.
χimθ – hy, hi, (turq: hu).
Špelθ – shqip: shpellë
Uta – shqip: ata
Šcuna – Geg: shkun
Mena – Geg: mrenë (brenda)
Hen – shqip: hyn, hin.
18- Naper ci cnl - hare, utu še Velθina šatena.
Cnl-hare – shqip: lëvizje e gëzueshme, rrugë-hare.
Utu – shqip: aty
Še – shqip: sheh
19- Zu ci enesci i pa spela ne θi fulumχva.
Zu – Geg: zu (zuri të …, filloi)
I pa – shqip: id.
Fulumχva – Në mbishkrime të tjera etruske ‘pulumχva’, qëndron për ‘yje’. Siç duket, etruskët i kanë konceptuar yjet si pëllumba.
20- Spel θi, rene θi.
Rene – Geg: rena (reja).
21- Est a - c Velθina; aci lun, e tu ru ne, šcu ne Zea.
Est – shqip: është
a-c – shkurtim i ‘ja ku’
aci – shqip: atje
lun – Geg: lun (luan).
tu ru ne – Geg: tu ru ne (duke na ruajtur ne).
šcu – Geg: shku (shkon).
Zea – Në përkthimin e kësaj fjale jam nisur nga konteksti (zot).
22- Zu ci enesci: A θu mi cš Afunaš penθ na ama Velθina
A – pasthirrmë, shqip: id.
A θu – Geg: a thu (a thua).
Mi – Geg: mi (moj, more).
Cš – shqip: kush.
Penθ – shqip: pe (afirmativi i shoh, në aorist, veta e dytë njëjës).
Na – shqip: në, nëse.
Ama – shqip: ishte. Në gjuhën etruske ‘ame’ = ‘jam’.
23- Afunaθur u niei n’ zeri una claθil θunχulθl.
U – formë proklitike dhe enklitike e përemrit personal sin ë shqipen e sotme.
Niei – Geg: niei (në shqipen standarde ‘njeh’ dhe ‘ndien’).
N’zeri – shqip: n’zëri.
Una – Geg: nia (një). Ital: një.
Claθil – shqip: klithmë.
Θunχulθl – shqip: ‘që dëgjon’.
24- Iχ ca ceχa ziχuχe.
Iχ ca – Geg: ‘i ket’ (këtë, tamam këtë).
Ceχa – Geg: kena.
Ziχuχe – shqip: shkruar. Në gjuhën etruske, në vend të fjalës së sotme ‘shkruaj’ është përdorur fjala ‘nxij’ = ‘Ziχ’.

[Velthinal]

Nga 106 fjale qe ka gjithsej ky tekst, 36 jane identike si ne shqipen e sotme, 62 fjale jane te ngjashme (psh: 'rez' dhe 'rrez'; 'ri' dhe 'rri' etj) dhe vetem 8 fjale jane jo te ngjashme ose qe nuk perdoren ne shqipen e sotme. Nga keto, ka fjale qe megjithese jane jo te ngjashme jane te kuptueshme. Psh: 'Ziχ' (zih) = 'shkruaj' ne te vertete eshte e ngjashme me verbin 'nxij' te shqipes se sotme

[VOLSIV]

>>> Shume interesante se sa ngjajne. Gjithmone ne biseda me persona qe merren me keto gjera kam ngritur mendimin qe eshte e pamund qe ne si komb vetem kemi marre nga gjuhet e tjera por duhet edhe te kemi dhene sado pak. Kjo per faktin se shtrirja e Pellazgeve ishte goxha e madhe ne kete rajon. Por sot po kuptoj qe ndikimi duhet te jete akoma me i madh. A e dini qe ne nje dialekt italian ne Veneto perdoren fjale shqip si Pirun dhe te tjera qe nuk me kujtohen tani? Kete e kam degjuar vete.

[Velthinal]

I dashur VOLSIV!
Gjuha shqipe e antikitetit (ose pellazgjishtja sic e quajme sot) qendron ne themel te te gjitha gjuheve moderne Europiane. Ne Itali ka mijera toponime, etimologjia e te cilave gjendet ne fondin e Shqipes se sotme (Albani, Liri, Pirg etj, etj.). Evolvimi i gjuhes Etruske (e cila eshte nje dialekt i gjuhes Pellazge) ne gjuhen Latine eshte bere duke perdorur fondin jashtezakonisht te pasur te gjuhes Pellazge. Popullsia pellazge (ose Arjane) eshte ngulur ne Ballkan qysh para 50.000 vjetesh e ardhur nga Azia e Vogel (Turqia e sotme) duke u perhapur me pas ne gjithe Europen. Mbi 80% e leksikut te Shqipes se sotme jane fjale shume te vjetra te Pellazgjishtes, cka do te thote se Shqipja eshte nje nga trashegimite me te vyera te njerezimit.

[Gjinokastra]

Na shkrive Sulo!

E prisja nga ty nje baxhelleri shkencore te tille!

50k vite! Muahahahhahahhahahha

Njeriu modern ka levizur nga Afrika drejt Azise edhe Evropes me vone vetem 12k vite me pare! Ne te gjithe boten nuk ka asnje individ qe te mos kete origjina gjenetike nga Afrika para 12k vitesh!

[VOLSIV]

I dashur VOLSIV!
Gjuha shqipe e antikitetit (ose pellazgjishtja sic e quajme sot) qendron ne themel te te gjitha gjuheve moderne Europiane. Ne Itali ka mijera toponime, etimologjia e te cilave gjendet ne fondin e Shqipes se sotme (Albani, Liri, Pirg etj, etj.). Evolvimi i gjuhes Etruske (e cila eshte nje dialekt i gjuhes Pellazge) ne gjuhen Latine eshte bere duke perdorur fondin jashtezakonisht te pasur te gjuhes Pellazge. Popullsia pellazge (ose Arjane) eshte ngulur ne Ballkan qysh para 50.000 vjetesh e ardhur nga Azia e Vogel (Turqia e sotme) duke u perhapur me pas ne gjithe Europen. Mbi 80% e leksikut te Shqipes se sotme jane fjale shume te vjetra te Pellazgjishtes, cka do te thote se Shqipja eshte nje nga trashegimite me te vyera te njerezimit.

>>> Kot nje pyetje po te bej nese ke informacion. Gjuha hebraike dhe egjiptiane cfare degesh jane jane pemen e gjuheve dhe a lidhen me pellazgishten? Nuk di pse nganjehere tingulli i ketyre gjuheve edhe pse nuk kuptoj asnje fjale me duket i njohur per veshin? Mund te jem edhe gabim e pranoj, thjeshte ishte nje spekullim pa lidhje.

[Gjinokastra]

>>> Kot nje pyetje po te bej nese ke informacion. Gjuha hebraike dhe egjiptiane cfare degesh jane jane pemen e gjuheve dhe a lidhen me pellazgishten? Nuk di pse nganjehere tingulli i ketyre gjuheve edhe pse nuk kuptoj asnje fjale me duket i njohur per veshin? Mund te jem edhe gabim e pranoj, thjeshte ishte nje spekullim pa lidhje.

Gjuha e cifuteve eshte gjuhe semite, e ngjashme vetem me arabishten.

Gjuha Egjyptiane e lashte e ka nje pasardhese qe quhet gjuha koptike.

Shqipja eshte gjuhe IE, pa lidhje me keto 2 gjuhe.

Sidomos per faktin se jane shume me te lashta jo vetem se Shqipja por se te gjitha gjuhet IE.

[Velthinal]

Gjuhet Indoeuropiane (ose gjuhet e trungut Pellazg, eshte e njejta gje), jane gjuhet e races se bardhe. Cdo race tjeter qe ka folur apo flet edhe sot nje gjuhe te ketij trungu e ka marre gjuhen si rezultat i ekspeditave pushtuese te pellazgeve.

[Gjinokastra]

Gjuhet Indoeuropiane (ose gjuhet e trungut Pellazg, eshte e njejta gje), jane gjuhet e races se bardhe. Cdo race tjeter qe ka folur apo flet edhe sot nje gjuhe te ketij trungu e ka marre gjuhen si rezultat i ekspeditave pushtuese te pellazgeve.

Ku eshte pellazgjisthja?

[Velthinal]

I dashur Gjinokastra! Jo vetem eshte nje skeme e njohur per mua. Eshte me te vertete e tejkaluar. Ju e shihni qe gjuhet Italike une i konsideroj gjuhe Ilirike, dialekte ose nendialekte te saj. Ju lutem, jepni mendimet tuaja nese e konsideroni gjuhen Etruske te lidhur me Shqipen e sotme apo jo. Si mendoni per deshifrimet e bera per mbishkrimet Etruske. Ju lutem mos u kapni vetem pas nje fjale por trajtojeni deshifrimin si nje te tere. Keto deshifrime jane kryer per here te pare, te bazuara ne nje gjue te gjalle, Shqipen moderne. Ju e shihni qe fjalet, rrenjet apo morfemat e Shqipes se sotme jane identike me ato te gjuhes Etruske. Ju a keni force ta permiresoni deshifrimin.