Korrespondenca e panjohur e Skënderbeut me Sulltan Muratin

[veletini]

Leterkembimet e Skenderbeut sipas Dhimiter Frengut,mbase ne pjesen me te madhe jane sajime te tij,sajime artistike.

[torrkerry]

Sot më 17 janar bie 542 përvjetori i vdekjes së Gjergj Kastriotit Skënderbeu, Atletit të Krishtit

(17.1.2010 RV)Sot më 17 janar bie 542 përvjetori i vdekjes së Heroit Kombëtar Shqiptar, Gjergj Kastriotit Skënderbeut, Atletit të Krishtit e të krishterit të flaktë, sikur e quajtën Papët e Romës. Gjergj Kastrioti ka hyrë në histori si një nga gjeneralët më të mëdhenj të kohës, si një strateg i shquar i luftimeve mbrojtëse, sepse me një ushtri të vogël mundi të përballonte dhe të shkatërronte taborret e ushtrisë osmane, më të organizuarat dhe më modernet e kohës së vet, si një burrë i madh shteti, që udhëhoqi luftën për pavarësi të kombit vet shqiptar kundër pushtuesit osman, i cili punoi edhe për bashkimin politiko-shtetëror të popullit shqiptar .
E pikërisht me Kuvendin e Lezhës më Gjergj Kastrioti Skënderbeu vuri themelet e një shteti arbër të organizuar – as para tij as pas tij princat shqiptarë nuk mundën të gjenin rrugën e bashkimit. Për 25 vjet me radhë Skënderbeu mbrojti lirinë e popullit dhe të vendit të vet dhe lufta e tij pengoi përhapjen osmane drejt Evropës, për çka fitoi mirënjohjen e Shteteve Evropiane dhe të Papatit të Romës që kur ka qenë gjallë dhe shumë më tepër pas vdekjes.
Në qiellin shqiptar emri i Skënderbeut ka qenë një yll polar për gjithë brezat pasardhës, burim frymëzimi për rilindasit, shembull i ndritur për t’u pasur në betejat e ndryshimeve për t’i kthyer popullit lirinë, dinjitetin, bashkimin e hapur, rrugën e përparimit. Në figurën e pavdekshme të Gjergj Kastriotit Skënderbeut, populli shqiptar kurdoherë ka shembullin dhe simbolin e bashkimit, të vëllazërimit, të lirisë, të atdhedashurisë, të harmonisë e të demokracisë.

[torrkerry]

Gjergj Kastrioti Skënderbeu - heroi kombëtar i shqiptarëve

Gjergj Kastrioti Skënderbeu (6 maj 1405 - 17 janar 1468) sintetizon një epokë të tërë historike që mori emrin e tij: luftën kundër pushtimit osman (fundi i shek. XIV - fundi i shek. XV). Nën udhëheqjen e tij, lufta e shqiptarëve u ngrit në një shkallë më të lartë e më të organizuar dhe shënoi një kthesë vendimtare në zhvillimin politik të Shqipërisë.
Gjergj Kastrioti Skënderbeu ishte përfaqësuesi më konsekuent dhe i shquar i elitës drejtuese shqiptare, që udhëhoqi më vendosmëri frontin e luftës së shqiptarëve kundër pushtuesve osmanë. Ai realizoi të parin bashkim të shqiptarëve, Lidhjen Shqiptare të Lezhës, e cila hapi rrugën e krijimit të shtetit të pavarur shqiptar, themeluesi i të cilit u bë ai vetë. Kujdes të veçantë Skënderbeu i kushtoi ruajtjes së burimeve të brendshme ekonomike, tek të cilat u mbështet lufta. Duke fuqizuar mbrojtjen në brezin kufitar, në lindje e në jug, ai i dha mundësi banorëve të viseve të lira, të zhvillonin një veprimtari ekonomike deri diku normale.
Krahas mbrojtjes së vendit, Skënderbeu i kushtoi vëmendje çlirimit të viseve të pushtuara që ndikoi në formimin e mëtejshëm të lidhjeve më banorët e këtyre viseve dhe në forcimin e bashkimin e të gjithë popullit shqiptar. Aftësitë e Skënderbeut si burrë shteti spikatën edhe në marrëdhëniet me vendet e tjera. Duke pasur të qartë së rrezikut osman mund t'i bëhej ballë vetëm më sukses, vetëm me forca të bashkuara, Skënderbeu kërkoi pareshtur pjesëmarrjen e vendeve europiane në luftë kundër armikut të përbashkët.
Epopeja e Skënderbeut e shk. XV dhe vetë figura e Gjergj Kastriotit - Skënderbeut ndikoi fuqishëm në jetën shpirtërore të shqiptarëve dhe për rritjen e vetëdijes kombëtare të tyre. Të frymëzuar prej tyre, intelektualë të shquar shqiptarë, i pasqyruan e i përjetuan ato në vepra historike monumentale, në të cilat nisi jetën e vet historiografia shqiptare.
Në fillim të shek të XVI (1504) Marin Barleti botoi latinisht veprën kushtuar luftës heroike të shqiptarëve për mbrojtjen e Shkodrës, (rrethimi i Shkodrës). Por vepra që e lartësoi figurën e tij si historian humanist është "Historia e jetës dhe e bëmave të Skënderbeut", të cilën e botoi latinisht në Romë rreth viteve 1508-1510. Kjo vepër voluminoze njohu shumë ribotime në gjuhë e në vende të ndryshme të Evropës. Veprat e M. Barletit u bënë burimi më i rëndësishëm ku patriotët shqiptarë mësonin historinë e epopesë legjendare të shk. XV.
Periudha e Skënderbeut u përjetesua edhe në vepra të tjera historike nga bashkëkohësit e heroit. Një nga bashkëpunëtorët e ngushtë të Skënderbeut, Dhimitër Frengu, shkroi latinisht, në frymën e ideve humaniste të kohës një vepër për jetën e Skënderbeut. më disa ndryshime të vogla ajo ndjek rrethimin e historisë së Skënderbeut të M. Barletit, që dëshmon së kjo vepër kishte pasqyruar drejt realitetin historik, të njohur e të panjohur edhe nga bashkëluftëtarët e afërt të Skënderbeut. Vepra e Dh. Frengut u botua pas vdekjes së tij e përkthyer italisht, dhe njohu shumë ribotime në këtë gjuhe.
Një vepër tjetër e rëndësishme për të njohur shoqërinë shqiptare të shek. XV është "Historia dhe gjenealogjia e shtëpisë së Muzakajve", shkruar në italisht më 1510 nga bashkëluftëtari i Skënderbeut, Gjon Muzaka. Ajo mbeti në dorëshkrim dhe, për vlerën që ka për historinë mesjetare shqiptare, botuesi i saj i shek. të XIX më të drejtë e ka cilësuar atë si një "margaritar".
Por vlen për tu përmëndur ne këtë plejadë autorësh që kanë shkruar për Skëndërbeun dhe romantiku i njohur arbëresh Jeronin De Rada për hartimin e veprës së tij "Skënderbeu i pafan"(1873), rrugën e të cilit do ta ndjek më vonë edhe Naim Frashëri me veprën e tij "Istori e Skënderbeut"(1898) me vargjet karakteristike:

Kruj' o qytet i bekuar!
prite, prite Skënderbenë
po vjen si pëllumb i shkruar
të shpëtojë mëmëdhenë

Vargu i poetëve që iu kthyen epokës së Skënderbeut nuk përfundon këtu. Ai ka vazhduar me gjeneratat në vazhdim, duke u bërë burim i të gjithë krijuesve, e veçmas atyre që shkruajnë poezi. Për veprën e tij madhore shkruan edhe shumë shkrimtarë të huaj në mesin e të cilëve përmendet edhe një poemë e shkruar në gjuhën islandishte, duke e ngritur figurën dhe epokën e tij në piedestalin e një personaliteti në historinë e njerëzimit. Skënderbeu u shndërrua në simbol të luftës për liri e pavarësi. Ai mbeti një figurë e dashur për shqiptarët dhe në këngët, gojëdhënat e tregimet e shumta popullore, duke i dhënë atij tiparet e një figure legjendare. nga ATSH-ja

[torrkerry]

DISA NDODHI HISTORIKE TE KOHES SE KORRESPONDENCES MURATI-SHANDERBEU.

Nje dite sultani tha: Te bejme nje ekspedite lufte mbi kalane e Sfetigradit.
Ai dergoi si pararoje Isa Beun, dhe i tha: Shko dhe ngopi akenxhijte e mi.
Isa beu shkoi, hyri ne vendet e padepertueshme te shqiptareve dhe prej andej bente sulme.
Nderkaq te pafete qe ishinn atje i blokuan rruget.
Nje I pafej me emrin Iskender qe ishte biri I sundimtarit te shqiptareve, sultani ia kishte dhene ata vilajetin si timar.
Ky kishte qene ic-ogllan i sultanit.
Pasta jai ngriti krye kunder sultanit dhe po ky i blokoi rruget
Akenxhijve qe kishin mbrritur atje me Isa beun.
Nderkohe kur myslymane pane se jua kishin prere rruget, i vrane roberit dhe vete luftuan aq sshume sa qe shigjetat ju mbaruan dhe shpatat e tyre u bene dhembe-dhembe.
Shumica e tyre rane deshmore, por megjithate u pushtuan shume vilajete.
Kjo ndodhi me 1442.

Nga UNIVERSITETI SHTETEROR I TIRANES: LUFTA SHQIPTARO-TURKE NE SHEKULLIN XV – Burime osmane – .

Torrkerry

[torrkerry]

DISA NDODHI HISTORIKE TE KOHES SE KORRESPONDENCES MURATI-SHANDERBEU.


Perseri sultan Murati beri nje fushate.
Ai pushtoi qytetin e Selenikut,
duke e shpallur kete si nje lufte te shenjte e te madhe.
Pastaj pushtoi vendet dhe keshtjellat e Juvanit
(ishte principati i Gjon Kastriotit,babai i Skenderbeut).
Luftetaret u kthyen me shume placke.
Kjo ndodhi ne vitin 833 te hixhrit (1429-30).

Kronika anonime osmane.

Nga UNIVERSITETI SHTETEROR I TIRANES: LUFTA SHQIPTARO-TURKE NE SHEKULLIN XV – Burime osmane – faqe 54.

Torrkerry

[torrkerry]

DISA NDODHI HISTORIKE TE KOHES SE KORRESPONDENCES MURATI-SHANDERBEU.

Kur hyri viti 854 [sultan Murati] shkoi tek shqiptaret
per te derdhur gjak,
dhe pasi u kthye prej andej, beri festen...

NJE KRONOISTE NGA OBORRI I SULTANIT QE QUHEJ ENVERI.

Nga UNIVERSITETI SHTETEROR I TIRANES: LUFTA SHQIPTARO-TURKE NE SHEKULLIN XV – Burime osmane – faqe 38.

Torrkerry

[shiu2008]

(të mbetem mik, tue të premtue se kurdo që të bajsh atë që të këshillova, pra që të kthehesh i krishtenë, unë do të rikthej jo vetëm atë pjesë të Shqipnisë që ti më kërkon, por edhe gjithçka unë mbaj e kam në këtë botë dhe do të jem gjithnjë shërbëtori yt i mirë. )

Ore jeni ne vete ceshte kjo pacavure, mi fjal po tu kthente Sulltani ne kristian do ta bonim Arberin Turqi, se Turqi kristiane eshte mir do ndryshonin nga jevgj ne ariane ka lezet po muslimane nuk bon mbetesh po jevg.
Rrofsh ore Sulltan qe sqenke kthyer ne kristian , se po te na ishe kthyer (sipas letres) jo Turqishten moderne do shkruanim po Turqishten e atyre nga e djthta ne te majt.
Sipas letres, Sulltani na dilka heroi i Arberis apo i (Shqypnis se perkthyesit).

[Albo]

Ne vepren e Frangut hidhet poshte pretendimi i Albos qe asnje klerik katolik ska guxuar ta mbaje per katolik Skenderbeun. Ja ku kemi nje klerik katolik, bashkekohes te Skenderbeut qe e paraqet qartazi Skenderbeun si katolik.

Lexo:

Vlerësimin e Skënderbeut si hero kombëtar dhe jo si hero fetar në mënyrë lapidare dhe bindëse e ka dhënë një prift si Patër Gjergj Fishta. Me rastin e 450-vjetorit ai shkruante: “Kangët e poetëve e legjendat e rapsoditë e populllit e shfaqin Skënderbeun vetëm si një fatos feje; por para synit të historiakut e të vrojtarit të paanshëm Skëndebeu asht fatosi i lirisë dhe i pavarësisë së kombeve, tue qenë që dëshira e lirisë qe ajo që ma së pari e shtyni atë burrë të përmendun me rrokë armët për Shqipninë. Skënderbeu me atë trimni e rreptësi, me të cilën luftoi kundër turqve, që ishin myslimanë, luftoi edhe kundër venedikasve që ishin të krishtenë. Prandaj të gjithë shqiptarët e vërtetë, pa ndërlikim partie a besimi, do ta nderojnë Skënderbeun si një fatos të kombit e do t’u bahet nam me kremtue emnin e punën e tij. Skënderbeu asht ideali i lirisë e i pavarësisë së Shqipërisë.”

Lexo:

Më 14 shkurt 1467, dokumenton studiuesi i përkushtuar i biografit të Skënderbeut, Marin Barlecit, historiani rumun Francisk Pall, çka kumtohet për herë të parë në shqip më 1967, Heroi i Krujës “i dëshpëruar” i deklaronte një kardinali, se “s’ka marrë nga Papa asnjë grosh”. Nga ana tjetër, Ambasadori i Milanos në Vatikan raportonte se Skënderbeu me përqeshje deklaronte se “tani e tutje ai donte të bënte luftë kundër kishës e jo kundër turkut”. Në përfundim të vizitës së tij te Papa, Skënderbeu do të deklaronte se “nuk besonte që mund të gjendej mizori më e madhe në botë sesa te këta priftërinj”.

Perpjekjet e Vatikanit per ta shitur Gjergj Kastriotin si "romano-katolik" apo "uniat" jane te turpshme. Gjithe jeta e tij dhe e familjes se tij eshte e lidhur ne menyre te pandashme me besimin orthodhoks dhe traditen bizantine. Vellai e babai i tij prehen edhe sot e kesaj dite ne nje manastir orthodhoks ne Malin e Shenjte, dhe djali i tij martoi princeshen e fundit bizantine, Irene Paleologun.

Vatikani le ti beje publike regjistrat e besimtareve te vete shqiptare te kohes se Skenderbeut, dhe le te shohim te gjithe nese emri i Gjergj Kastriotit eshte ne to apo jo. Une jam i bindur qe nuk eshte pasi:

a) po te ishte, Vatikani dhe propaganda e vete mes shqiptareve nuk do ta mbante kete fakt nen kesule por do ta trumbetonte me te madhe.
b) titulli qe Vatikani i dha Gjergj Kastriotit, "Athleta Christi" eshte nje titull politik qe u jepet te gjithe liderave ushtarake te mesjetes, qe bene lufte ne mbrojtje te Krishterimit. Kete tituj e kane marre vetem dy burra te tjere bashkekohes se Skenderbeut, qe te tre nga Evropa Lindore dhe orthodhokse ne besim. Nese Gjergj Kastrioti do te ishte besimtar romano-katolik, ai sot nuk do te ishte Athleta Christi, ai do te ishte martir apo shenjtor per katoliket.

http://en.wikipedia.org/wiki/Athleta_Christi

Albo

[Violanda]

Lidhja e lezhes u mbajt ne katedralen katolike te Shen Nikolles

[torrkerry]

DISA NDODHI HISTORIKE TE KOHES SE KORRESPONDENCES MURATI-SHANDERBEU.

Pastaj sultan Murati II mblodhi ushtarë të armatosur rëndë dhe sulmoi kështjellen e Selanikut, duke thënë se kjo ësht një luftë e madhe.
Ata bënë një luftë të madhe dhe me anë të topave shëmbën murët e afërt.
Të pafetë nuk u nënshtruan.
Padishahu në emër të zotit urdhëroi që të grabitej.Keshtjella u muar:
u muarën dhe vendet e Juvanit (Priipatit të Gjonit Shkenderbeut), u pushtuan edhe kështjellat për rreth.
Luftëtarët erdhën me trofe, dhe u vendosën në Ederne.
Kjo ndodhi ne vitin 1429-30.

Kronisti osman ORUC.

Nga UNIVERSITETI SHTETEROR I TIRANES: LUFTA SHQIPTARO-TURKE NE SHEKULLIN XV – Burime osmane – faqe 43.

Torrkerry