Dështimi i gjuhës standarde shqipe te gegët!

[chino]

Eh ketu eshte problemi themelor: Mungesa e vetdisciplines dhe si pasoje mentaliteti kaosshkaktues. Nje shoqeri e mirefillte mund te funksionoje dhe prosperoje vetem ne baze te rregullave. Perndryshe qytetari (populli) qenka edhe kompetenti per te vene ligje, edhe per te marrur vendime gjyqesore, edhe parlamentare, edhe kushtetutore, edhe te gjitha tjerat. "Populli" u deshka te anashkaloje parlamentin, kushtetuten, gjyqet sa here qe ketij i duket e drejte kjo gje. Dhe nese ka probleme vete populli te shprehe nje vendim te njezeshem (unisono), atehere duhet te dali ne krye te popullit nje individ, i cili posedon shkallen me te larte te paskrupullsise per te thene "une flas tani per popullin", populli jam une.

Kompetent nuk eshte secili shqiptar, por eshte instanca, e cila perbehet sipas njerezve te zgjedhur nga populli shqiptar (nga secili) dhe plotefuqizohet per te marrur vendime lidhese per tere shoqerine ne sferen e Gjuhes Shqipe.

Kush eshte i flakte shume per Gjuhen, ai nuk ka rruge tjeter, pos arritjen e kriterieve formale dhe brendore per te qene pjese e instances kompetente te perbere nga shume koka tjera.

Askund ne boten jokomuniste, jodiktatoriale nuk e ke ndryshe.



*

[ZANOR]

Eh, tash tregove hipokrizinë tande personale, ku don disciplinë totalitare, që po ajo osht kaosshkaktuese, e deri tek ti me të njejtat veti dominuese mbi nji popull! Po populli nxierr nga gjiu i vet rregullat e zgjedh rregullatorët deri tek jurisprudenca me ligje e superstrukturë, ashtu që sovrani osht vet populli - i zgjedh e i shkarkon personeli NË EMËR TË POPULLIT, e kur keqpërdoret sovraniteti i popullit, në forma e zbatime rregullash në mënyrë të njianshme, atëherë kaosshkaktues osht vet regjimi - e nëse për ty ai regjim ligjdhënës deri tek njianshmëria juridike e shtypjes e zhdukjes së nji gjuhe që as robnia shekullore nuk mundi ta zhduku - atëherë edhe ti ban pjesë po në atë katrahurë degjenerimi privincialist totalitar, vërtet në shkallën ma të naltë të paskrupullsisë tënde - tue mendu se ende mund ta mbulosh diellin me shoshë, që veç gomerët nuk mund ta flasin hapur paskrupullsinë që prangosi nji gjuhë, atë që as turku as romaku as shkjau as dreqi e i biri tij, nuk mundi ta zhduku as ta ndryshoj!

Ajo instanca jote osht dobsi konstante, që fle e qullur në mykun e saj në ngordhje, sepse e ka hangër livadhin moti dhe kur instancat tjera akademike rregullojnë e drejtojnë politiken, fenë e shtetin - kjo instanca jote fle si struci në zall (pardon - rërë, qullet në zallishte, asi rërishte, ngase iu kanë cofë morrat komunist.


Unë nuk flas në emër të nji province, por për nji popull, atë kryemasen masive të kombit shqiptar! Kam mbështetjen e mbi 80% të kombit shqiptar, e ti me llaskucinë tande, mbronë nji rregullore totalitare, që njihet botnisht! Tash më thuaj, cila osht Shqipja, a kjo që shkruaj unë, apo ajo që llaskucon dredhisht e përdredhisht ti! Ashtu si ti qenke kompetent ta mbrosh nji koncert politik drejtshkrimor, poashtu osht kompetent secili shqiptar, ta mbrojë Shqipen e Vërtetë!

E nëse nuk more vesh në kët Shqipen e Vërtetë, që e flasin mbi 80% r kombit - ta skjaroj në dialektin tand!

[-BATO-]

kjo instanca jote fle si struci në zall (pardon - rërë, qullet në zallishte, asi rërishte, ngase iu kanë cofë morrat komunist.

O malësor, fjalët zall, zallishte, rërë, janë të përfshira në Fjalorin Shqip dhe ato përdoren, po ti nuk ke si ta dish, se nuk ke hapur ndonjëherë libra. Mos na bëj këtu shkencëtarin e gjuhës shqipe.

Zalli dhe rëra nuk zëvendësojnë njëra-tjerën. Nuk i thuhet zallit rërë. As rërës zall. As zallishtja e lumit nuk ka lidhje me bregdetin. As bregu i detit me rërë nuk quhet zallishte. Po ti nuk ke si t'i dish këto se nuk lexon libra.

Kam mbështetjen e mbi 80% të kombit shqiptar,

80% -in e formon ti me numrat që ke aty në tastierë, duke i bërë qejfin vetes se 80% e njerëzve mendojnë si ty.

Zanor, je një Don Kishot që shikon ëndrra me sy hapur. Por unë vazhdimisht do hyj këtu duke sjellë arsyetime për të kuptuar se sa gabim je.

[-BATO-]

Tingujt q, ç dhe gj - xh janë dokrra.

Mos merr përsipër të na bësh këtu shkencëtarin e gjuhës shqipe, se nuk je gjë tjetër por vetëm një fshatar malësor, që ske njohuri. Ti do që gjuha e shkruar të shkruhet ashtu siç e fliste katragjyshi yt në krahinën tënde.,

Ishin njerëz më të mënçur se ty ata që u morën me gjuhën e shkruar.

Po thua që gjuha që të mos ketë ë, gj, q, etj. duke harruar që këta tinguj shqiptohen prej shqiptarëve.
Je një Don Kishot që ke marrë përsipër të bësh këtu gjuhëtarin, por pa e ditur që bëhesh qesharak.

shihni si shtrëmbohet goja duke theksuar tingullin ëëë - me i marr tingujt e dyfisht ii (flii, prii, pree, traa, druu, shum (shumë), shum-pak, zall (rërë), zallishte (rërishte), ernat (erëprat), ), tu punuu (duke punuar), me shkruu (për të shkruar), gzim (gëzim), msim (mësim), msues-i (mësonjësi, mësuesi)... e sa tjera thesare të shkurta shqipe fliten mbrenda shqipes...

Zanorja ë nuk është aspak e tepruar, sepse ajo në shumicën e rasteve është e pazëshme, si në mes të fjalëve, ashtu edhe në fund. Po ti nuk ke si ta dish se nuk lexon libra shqip.

Po marr ca shembuj që i ke sjellë ti.

rër(ë) - është e pazëshme. Lexohet rër.

shpirtat (shpirtërat) - gabim, në gjuhën letrare shkruhet shpirtrat

ësht(ë) - është e pazëshme. Lexohet ësht.

shum(ë) - është e pazëshme. Lexohet shum.

mal(ë)sor - është e pazëshme. Lexohet malsor.


gzim, msim, (gëzim, mësim) këtu zanorja ë shqiptohet shkurt. Bashtingëlloret gz ms nuk shqiptohen dhe aq kollaj, sidomos kur këto gjenden në fillim të fjalëve. Duke vendosur një ë në mes, është më kollaj t'i shqiptosh. Ty nuk të pengon askush t'i shqiptosh gzim dhe msim.


Ë- të në gjuhën letrare janë vendosur për disa arsye:

1) Është një zanore që shqiptohet nga shqiptarët.

2) Për të ruajtur traditën, pasi ë-ja përdorej shumë nga Rilindasit e Jugut, të cilët kanë qenë të shumtë në numër.

3) Shkronja ë është ajo që e bën gjuhën shqipe të veçantë nga gjuhët e tjera që përdorin Alfabetin Latin. Zanore a, e, o, u, kanë të gjitha gjuhët.

[flory80]

Këshillë dashamirëse për "-BATO-"

Largohu sa më shpejtë nga kjo temë.

Sepse unë duke i shletuar të gjitha këto temat e forumit të cilat lidhen me gjuhën Shqipe, kam dalë në konkluzionin se diskutantët e këtyre temave, jo vetëm që nuk e njohin gjuhën Shqipe, (pavarsisht se pretendojnë) por janë dhe shpirtzinj, të cilët kanë ndjenjën e urrejtjes dhe përbuzjes ndaj krahinës së Toskërisë.
Po ti vësh re me kujdes të gjitha postimeve të tyre, asnjëri prej tyre nuk sjell një analizë të saktë dhe të mbështetur me argumenta gjuhësore, por meren me anën politike të problemit. E vendosën komunistët apo e vendosën ballistët.
Ata nuk janë në gjëndje të shpjegojnë as dhe një fragment të gramatikës së gjuhës Shqipe, pa marë parasysh dialektin.
Unë do ti ftoja të na sillnin një punë të tyren, lidhur me gjuhën, jo me historinë apo politikën.
Do ta lexoja me shumë dëshirë, një varjant të gramatikës së Shqipes në dialektin Geg.

[puroshkodran]

Tu e pase un njenin prid prej jugut, nuk me prek fort kjo akuza e urrejtjes krahinore.
Kurse mbasi lexova ket postim fillova me dyshu per akuzatorin (gja qi nuk m'kishte ndodhe perpara)

Kur Toskët mbajtën fenë dhe traditat e stërgjyshërve Ilirë, Gegët u konvertuan në Turq, (përjashtoj Shkodrën me Malsi, ju heq qeleshen asaj zone)
Shumë rrjedhje po keni dhe ju, mos u krekos shumë ti! Ai shtimi kaq i lartë që përmënd ti, nuk na rezulton ashtu ne, se ju po keni jashtzakonisht shumë vështirësi për të gjetur nuse, pasi vajzat po i martoni në Serbi.
Një pjesë tjetër na i kanë bërë mbiemrat "Viç"
Një tjetër pjesë, po ashtu po vetdeklarohen "Serb" për një copë pasaportë. Më në juglindje, jo për faj të tyre, por spo i lë Maqedoni të marrin frymë...........

Pa permend ktu fymjet krahinore qe jane ba te kjo teme prej injorantave te tjere. Mjafton me lexu n'fillim

[drague]

Pse nuk asht gege dialekti tiranas a?

si maroi neshja??

nuk eshte mire t'ja leme gjuhtareve ket hall te madh.

[D@mian]

Ju terheq vemendjen se fyerjet krahinore do pasohen me perjashtime te anetareve!
Flm.

[D@mian]

Gjithashtu kuptoni se gjuha eshte mjet komunikimi, dmth mjet zhvillimi te shoqerise qe e perdor (nacioni arnaut, ne kete rast); ne kete pike duhet te perqendrohen debatet mbi permiresimin/persosjen/gjithperfshirjen e saj!

Gjuha nuk eshte teme per shfryrjen se komplekseve katundarotribale (dhe "drejtesive" apo "padrejtesive" qe ju besoni se i behet njerit apo tjeterit dialekt).

[Kaoni]

Nga Lorenc Shehu

Sot, 36 vjet pas miratimit të rezolutës nga Kongresi i Drejtshkrimit të Gjuhës Shqipe, që thoshte se “populli shqiptar ka tashmë një gjuhë letrare të njësuar”, një pjesë e mësuesve sidomos në kryeqytet përdorin në orët e mësimdhënies një gjuhë dialektikore. Gjuha letrare kombëtare e njësuar, mbështetet kryesisht në variantin letrar të jugut, sidomos në sistemin fonetik, por në të janë integruar edhe elemente të variantit letrar të veriut. Xhevat Lloshi, njëri prej studiuesve të gjuhës shqipe, ka thënë: “Detyra që na mbetet ne si gjuhëtarë, për të mos e lënë gjuhën të shkatërrohet, është që të ndërgjegjësojmë këdo për përdorimin e kësaj shqipeje standarde duke e ngritur atë në shkallën që i përket. Këtë shqipe standarte ta bëjmë të përdorshme për shoqërinë në zhvillim”. Mirëpo kjo thënie kaq e vyer, e cila ka aq vlera për ruajtjen e gjuhës letrare, bie në vesh të shurdhër nga edukatorët e brezit të ri (mësuesit).

Dëgjojmë për ditë e më shumë nga vetë nxënësit rrëfenja, të cilat flasin për mësues që shpjegojnë mësimin me një gjuhë dialektikore të zonës (qytetit, rrethit), nga e kanë prejardhjen. Fjalë të ndryshme të folura keq tingëllojnë keq në veshin e nxënësit. Fjalët janë të ndryshme dhe kur transmetohen keq, sidomos tek brezi i ciklit fillor, kjo është e pafalshme.

Fjalët e shkruara me gjuhë letrare në libra transformohen nga mësuesit që i përkasin zonave të ndryshme, dhe kështu p.sh.; fjala “viç” thuhet “viq”, fjala “mirëmbrëma” thuhet “mirmroma”, ndërsa “Gjirokastër” transformohet në “Gjirrokastër”. Është e kuptueshme që në ambientet familjare të gjithë flasim dialekte të zonave të ndryshme të Shqipërisë, por në Institucionet arsimore, shkencore, mediatike nuk mund të pranohet kurrsesi përdorimi i dialekteve. Sidomos për mësuesit e kryeqytetit, i cili është kthyer në një kryeqytet të të gjithë shqiptarëve. Jetojnë këtu tashmë të gjithë, nga Saranda deri në Vermosh, madje edhe nga Kosova. Në këto kushte fëmijët duhet të mësohen të flasin një gjuhë të standardizuar, atë letrare.

Mirëpo, këtë nuk duan ta kuptojnë një kategori e mësuesve, pasi ata vazhdojnë me të folurit dialektikor, i cili është një mohim i asaj që kanë mësuar gjatë viteve të fakultetit. Roli i shtetit është zero.

Rexhep Qosja, ndonëse me shqipe jo letrare, thotë: “E kur ata që flasin dhe e shkruajnë të njëjtën gjuhë standarde nuk i përzihen njëri-tjetrit në punët gjuhësore dhe në punë të tjera, mund të supozohet se çka e pret gjuhën standarde dhe se çka i pret ato punët e tjera”.

Në lidhje me përdorimin e gjuhës së standardizuar, shqiptarët e Kosovës i shohim të përfaqësohen në mënyrën më pozitive drejt përqafimit të gjuhës të standardizuar, flasim këtu në proçesin mësimor, nëpër media e institucionet e shtetit.

Pak histori nëpër të cilën ka kaluar standardizimi i gjuhës: “Komisioni letrar shqip”, u mblodh në Shkodër në vitin 1916. Komisioni nënvizoi si detyrë themelore lëvrimin e gjuhës letrare shqipe dhe zhvillimin e letërsisë shqiptare. Ky komision gjuhëtarësh e shkrimtarësh, krijuar për të ndihmuar në formimin e një gjuhe letrare të përbashkët, përmes afrimit të dy varianteve letrare në përdorim, vlerësoi variantin letrar të mesëm, si një urë në mes toskërishtes dhe gegërishtes duke i njësuar ato. Viti 1972, ka hyrë në Historinë e Gjuhës Shqipe, si një ngjarje e madhe e njësimit të gjuhës letrare shqipe (Kongresi i Drejtshkrimit të Shqipes). Në këtë Kongres morën pjesë përfaqësues nga të gjitha rrethet e Shqipërisë, por edhe nga Kosova, ish-republika jugosllave e Maqedonisë, Mali i Zi, si dhe nga arbëreshët e Italisë. Në Kongresin e Drejtshkrimit të Gjuhës Letrare Shqipe u miratua një rezolutë, në të cilën përveç të tjerash pohohet se “populli shqiptar ka tashmë një gjuhë letrare të njësuar”.