A e shiti Enver Hoxha Kosovën?!

[PLAKU]

Komente Analiza



hajriz demaku: Kur himnizohet diktatori dhe krimineli!
Tuesday, 25-11-2008, 08:48pm (GMT+1)


KUR HIMNIZOHET DIKTATORI DHE KRIMINELI!



Nga hajriz demaku, ish-ushtar i Shaban Palluzhës dhe publicist[1]



Kohën e fndit është shkruaar e folur shumë për figurën e diktatorit të Shqipërisë, Enver Hoxhën, me rastin e 100-vjetorit të lindjes, me ç’rast u mbajtën një sërë menifestimesh dhe, për fat të keq, u himnizua vepra dhe jeta e tij, për ç’gjë më shtyri të shkruaj këtë shkrim, ndonëse të gjithë e dimë për krimet dhe persekutimet që i ka bërë ndaj popullit të vet shqiptar në forma dhe mënyra të ndryshme.

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, Enver Hoxha dërgoi dy divizione sulmuese të Ushtrisë NÇ të Shqipërisë në Kosovë, dy muaj para se ta çlironte vendin e vet nga okupatori gjerman, gjoja për ti dëbuar mbeturinat e nazizmit nga Kosova. Në fillim të tetorit 1944 deri ne fund të prillit të1945 divizioni V komandohej nga gjenerlai Rrahman Parllaku, ndërsa komisar politik ishte Ramiz Alia, kurse divizioni i VI komandohej nga gjenrali Gjin Marku. T’jua përkujtojmë që dy divizione ishin të parat që u futën në Kosovë para serbëve, malazezëve, maqedonasve, bullgarëve, rusëve e tjerë, jo për ta çliruar Kosovën nga mbeturinat naziste, por si paranojë e e komunistëve jugosllavë, për ta spastruar Kosovën dhe Sanxhakun nga nacionalistët shqipëtarë e boshnjakë, e për t’ia dorëzuar Jugosllavisë këto terriotre , si molla të pjekura.

Divizioni i VI shqiptar nën komandën e Gjin Markut i ra kah territoret e shqiptarëve të Malit të Zi, Plavë, Guci, Rozhajë e Tutin nuk kam njohur se si kanë kaluar andej, por Divizioni V, të cilin e komandonte gjeneral Rrahman Parllaku dhe komisar Ramiz Alia në kuadrin e të cilit ishin brigada e V me komandant Shefqet Peçin e komisarin Hysni Kapon dhe brigada e VIII me komandant Fetih Smokthina e komisar Ramiz Baza. Divizioni V u fut në Prizren e Gjakovë, gjithandej duke mbledhur armë e burra të pushkës, pastaj erdhi në Drenicë kah mesi i nëntorit 1944. Në Abri erdhi lajmi se me 23 nëntor brigada V në krye me Shefqet Peçin. Aty qëlluan në kosultim Mehmet Gradica me 70 luftëtarë, po ashtu edhe Ymer Berisha me afro 100 luftëtare. Kur u dëgjua ky lajm Mehmeti tha: Unë jam i gatshëm për luftë, por Ymer Berisha ishte më largpamës, tha dhe shtoi se kjo është strategji serbe për t’u vrarë shqiptarët mes vete e ata pastaj do të qeshnin me ne, por do të dalim prej fshatit, e ata le ta marrin ndonjë armë e le të shkojnë. Ymer Berisha e Mehmet Gradica e lëshuan Arbinë para agimit. Kur zbardhi dita Shefqet Peçi e Hysni Kapo me brigadën e tyre komuniste u futën në Arbri. Nga ne morën nga një pushkë, por i arrestuan dy burra nga ajo familje ku ditë më parë kishin qenë Mehmet Gradica e Ymer Berisha: Isuf Bahtirin e Nezir Alinë. Pastaj vazhdojnë në katundin Gllanasellë ku e arrestojnë kapiten Rizah Gllanasellën me dymbëdhjetë të tjerë. Thuhet se 13 burrave kush varrin nuk ua di. Kur e përfunduan misionin e tyre të turpshëm në Kosovë, e thyen qafën në Sanxhak, ku ranë mbi 300 viktima, “kurban” për Jugosllavinë. Kur brigadat shqiptare shkuan në Sanxhak shpërtheu lufta në Drenicë.

Enver Hoxha veproi mbrapshtë. Thuhet se u betua mbi varrin e Bajo Topullit se të gjithë shqiptarët do t’i fusë në një ombrellë, por jo në një shtet shqiptar, por ishte betuar për shtetin që do të ishte ombrellë pansllaviste. Kjo ishte tradhtia e parë.

Tradhëtia e dytë është se për hatër të Dushanit e Miladinit e prishi marrëveshjen që Kosova t’i bashkohet Shqipërisë.

Tradhëtia e tretë është kur komunistët e Shqipërise kryen atentat ndaj Ilaz Agushit në Tiranë, ministër i Punëve Botore.

E katërta Konferenca e Bajanit u mbajt më 31 dhjetor 1943 dhe 1 e 2 janar 1994 ku u aprovua Rezoluta nga të gjithë pjesëmarrësit, që pas çlirimit Kosova t’i bashkohet Shqipërisë, garantues për realizim do të jenë: Armata Shqiptare dhe ajo jugosllave dhe aleatët antifashistë, Amerika, Anglia dhe bashkimi Sovjetik, por kjo s’kishte të bënte fare me realitetin, por ishte kurth e përgatitur nga dy shtete për t’i kapur nacionalistët që s’e donin komunizmin as anej as këndej.

Në konferencën e Bujanit moren pjesë 49 delegatë, 42 shqiptar, 6 serbë e një boshnjak, por fjaën kryesore e kishte Pavle Joviçeviqi. Pas nëntë muajve, në Konferencën e Prizrenit, u aneksua Kosova nga Serbia. Rezoluta e Bujanit u shfuqizua nga vetë pjesëmarrësit e Bujanit, përveç Zekrija Rexhës, Xhafer Vokshit, Ramiz Cërnicëse dy a tre të tjerë.

Enver Hoxha jo vetëm se e ndihmoi Jugosllavinë në ripushtimin e Kosovës, por ia dha edhe tapinë e saj: kur nacionalistët nuk u pajtuan me të, i likuidoi dhe mbeti Shqipëria në lepuj. Çka mund të bënin lepujt për Kosovën? Enver Hoxha prapë s’ndalet, e ndihmon Titon në boshatisjen e Kosovës nga njerëzit e pushkës e urdhëroi Shaban Haxhinë (Pacin) e Lumes, major i ushtrisë shqiptare dhe komisar Qamil Brovinën të formojnë Brigadën VII Çlirimtare duke filluar që nga Luma e trup e trup Kosovës, nëpër Podujevë e në Srem, jo më pak se 13000 burra i dërguan në Vojvodinë si cjapi te kasapi, shumë syresh i mbyti tifoja e më shumë Titoja.

Komandanti e komisari u kthyen vetëm pas 6 muajsh, si gjeneralë të ushtrisë së vdekur. Edhe brigada e Abit Dedisë, komandant, Dervish Kopriva, komisar, me 6000 ushtarë u tret në Serm.

Kosovarët ngurronin të shkonin në veri, prandaj dy shtete komuniste menduan tradhtinë e re: kush dëshiron me shkue në Shqipëri se këtu nuk ka siguri nga serbët e kush ishte aq që s’e do Nënën Shqipëri. U paraqit[n shumë për të shkuar, bile me vullnet të madh. Ata nuk e dinin se në Tivar po përgatitet varri më i madh i shqiptarëve të Kosovës në Ballkan, sipas Azem Xanit, mbi 4000 veta.

Unë nuk besojs se Shqipëria e ka ditë këtë qëllim, pak është i dyshimtë fakti se në dy marshutat asnjë s’ka qenë nga Gjakova. Thonë se Xhavit Nimani i ka kthyer nga Prizreni. Fadil Hoxha pati deklaruar njëherë se ka shkuar te Enver Hoxha më 1946 për ta informuar se brigadat e Maqedonisë po bëjnë zullum mbi popullsinë shqiptare në Anamoravë. Por nuk i kishe dhënë kurrfarë përgjigjje. Kur u ktheva para se mu kthy në Prizren më ndalën UDB-ja e Kosovës dhe ma qitën stenogramin me fjalët e mia para Enver Hoxhës në Tiranë. Enver Hoxha asnjëherë nuk ka reshtur së pranuari me Jugsollavinë kundër shqiptarëve të Kosovës, sa herë dëshironte Jugosllavia me burgosë shqiptarë të Kosovës, Enveri në Komitet apo në Kongres e ngrimte grushtin lartë duk bërtitur: Është e pamundur të nënshtrohet dhunë e terror në një popull trim e heroik siç është ai kosovar, i cili ka mbështetjen tonë. Revolucionarët e Kosovës shpejt organizoheshin, por Enveri teorinë nuk e futke në praktikë. Shumë herë u bë kështu, dikur ata që ishin pregatitur për kryengritje e dërguan Dibran Bajraktarin në Ambasadë të Shqipërisë, në Stamboll, që të marrin leje për kryengritje, por kur nuk ua dha se ishte gjallë Enveri.

Enveri i ka likuiduar gati të gjithë shokët e vet të Byrosë Politike, e ka vrarë dhëndrin, burrin e motrës, e ka varë ministrin e Arsimit Mirash Ivanajn, ngase ky e ka ndërprerë bursën, i ka vrarë shokët e vet që e kanë strehuar dhe e kanë ushqyer në Paris. Dhe në fund duhet pohojmë faktin e pamohueshëm se Enveri i ka bërë dëm të madh kombit shqiptar dhe Shqipërisë.

/hajriz demaku: (Bota Sot – 26.10.2008, F 10)

Llap ketu ne kete adres gjene fakete sa te dush, vetem duhet ta hjekish masken enveriste nga ftyra e truni.

http://www.zemrashqiptare.net/articl...+demaku&match=

[PLAKU]

exhmije Hoxha, farkëtuese e “vëllazërimit” shqiptaro - serb
13-04-2009 / Gazeta 55


Gruaja e diktatorit, shërbëtore besnike e klaneve antishqiptare. Historia e tregon si nismëtare të futjes së serbishtes si “gjuhë e huaj” në shkollat shqiptare Ligësia dhe shpirti i keq nuk i kanë ndryshuar as në këto vite. Pavarësisht se sapo ka kapërcyer vitin e 88 të lindjes së sa, ajo ka mbretur po aq e zezë dhe antishqiptare sa ç’ka qenë në vitet kur drejtonte këtë vend në rrugën më të shtrembër që mund të mendohej ndonjëherë në historinë e tij. vazhdon të kafshojë si dukur. Por tani më shumë ka në dorë të lëshojë helm, atë helm të zi që synon të përligjë të gjithë të këqijat që kanë bërë dje e të furnizojë partiçkat e majta me ideologjizëm e armë të reja sot. Megjithatë, sot mendojmë t’i kujtojmë disa gjëra veprimtares së shoqërisë kulturore të miqësisë “Shqipëri – Jugosllavi”. Nuk është fjala vetëm për të kujtuar simpatinë e saj (të shprehura në librin e saj “Jeta ime me “Enverin”. Tiranë 2003, faqe 31) për biografin personal të Titos Vladimir Dedijer, i cili edhe ka botuar letrat që ajo i dërgonte shokëve jugosllavë gjatë luftës. Pi i kujtojmë disa gjëra të tjera. Më 24 mars 1946 në Beograd u formua Shoqata për Bashkëpunimin kulturor midis Shqipërisë dhe Jugosllavisë, ndërsa në sfond ishin vendosur foto të dy udhëheqësve komunistë Tito e Enver, si dhe në dy gjuhë, parulla paradoksale: “Rroftë miqësia e pazgjidhshme ndërmjet popujve të Jugosllavisë dhe popullit shqiptar!”. Si mbledhje pasuese, në ditën e gënjeshtrave, më 1 prill 1946, në Tiranë u mbajt mbledhja përkatëse nën variantin organizator jugosllav. Këshilli i ri i Shqipërisë për bashkëpunimin kulturor të Shqipërisë me Jugosllavinë federative, mbajti një mbledhje në kinema “Kosova”. Në sallën përkatëse ishin vendosur portrete të udhëheqësve komunistë të dy vendeve, si dhe parulla e madhe “Rroftë miqësia e madhe në mes të popullit shqiptar dhe popujve të Republikës Popullore Federative të Jugosllavisë!”. President i shoqatës u zgjodh Ramadan Çitaku, ndërsa anëtarë kol.Kristo Themelko (n/president), Vasil Llazari (sekretar i përgjithshëm), dhe anëtarë gjen.-maj.Myslim Peza, kol.Haxhi Lleshi, Manol Konomi, Spiro Thoma Koleka, kap I Nuri Huta, n/kol.Ramiz Alia, Nexhmije Hoxha, Shefqet Musaraj, etj. Këta luajtën një rol të posaçëm në futjen e serbishtes si “gjuhë të huaj” në shkollat shqiptare. Në artikullin “Rëndësia e studimit të gjuhës serbo-kroate”, botuar në revistën “Shqipëri - Jugosllavi” të vitit 1948”, ndër të tjera thuhej: “Në vendin tonë studimet e gjuhëve sllave, jo vetëm që nuk u ishte dhënë ndonjë rëndësi në të kaluarën por elementi që praktikonte një gjë të tillë persekutohesh. Shembuj të tillë kemi mjaft që tregojnë qëndrimin fanatik të regjimeve antipopullore. Mjaftonte që të dëgjoheshe nga agjentët e Zogut të flisje serbisht për tu ndjekur si armik i regjimit dhe për të përfunduar shpejt a vonë në internim ose burg. Metodat e përdorura në çdo formë prej agjentëve të imperializmit, shkonin paralelisht me edukimin që bënin ata edhe në fushën e kulturës për të na armiqësuar me popujt sllavë. Të rinjtë që ndiqnin shkollat helmatoseshin përmjet gjuhëve të huaja me ideologjinë e kalbur të regjimeve antipopullore”. Ndër synimet e shumta të organizimit, sikurse e thamë më lart, ishte edhe përsosja e teknologjisë së propagandës projugosllave në Shqipëri, duke përfshirë këtu, edhe bashkëpunimin me organizatën homologe jugosllave. Ky bashkëpunim është pasqyruar gjerësisht edhe tek gazetat e Beogradit, si dhe tek ato të Tiranës. Kongresi i II i Frontit Antifashist të Grave të Jugosllavisë, u mbajt më 25 - 27 janar 1948, është pasqyruar tek revista “Shqipëri – Jugosllavi”, nr.3, 1948. Kjo revistë e zhdukur nga qarkullimi me të shpejtë në vitin 1948, gjithsesi jotërësisht, përmban edhe fotot e Nexhmijes në mes të kongresit të grave jugosllave. Revista përshkruan vuajtjet e grave jugosllave, në lidhje me pjesëmarrjen e grave kundër nxitësve të luftës për një paqe të shëndoshë. Kur miqësisë së madhe po i vinte fundi, në Tiranë duket se nuk ndjehet asgjë. 8 marsi i vitit 1948, kishte po atë vijueshmëri festimesh dhe nuk dallonte fare nga herët e tjera. Kështu, delegacioni i grave jugosllave arriti në Tiranë për 8 marsin. Në krye, këtë herë ishte Mara Naçeva, n/presidente e e Frontit Antifashist të Gruas Jugosllave, Milica Pejkoviç, sekretare organizative e Kosovës dhe Metohisë dhe Naxhita Haxhi, kryeredaktore e revistës “Nova Zhena” (Gruaja e re) të Bosnjes. Ky delegacion u prit nga presidentja e BGSH-së Nexhmije Hoxha, dhe u largua pas pak ditësh (“Bashkimi”, 11 mars 1948 (“Bashkimi” 6 mars 1948). Zonja e parë e vendit i shprehu admirimin delegacionit jugosllav për “mikun e madh të popullit shqiptar, mareshallin Tito”. E si për të qenë të akord të plotë me gratë e vendit, në një artikull, Manush Myftiu shkruan kështu për 8 marsin: “Gruaja jonë e feston 8 marsin, së bashku me popullin shqiptar dhe e vëllazëruar si kurrë ndonjëherë, me motrat e vëllezërit e Jugosllavisë së mareshallit Tito, që është për ne, garancia e lirisë, indipendencës, sovranitetit dhe e së ardhmes sonë të lumtur” (“Bashkimi”, 7 mars 1948). Edhe ish-ambasadori shqiptar në Jugosllavi, Hysni Kapo, nuk mund të rrinte pa u shprehur, teksa thotë: “8 marsi, le të jetë për gruan shqiptare dita që do të forcojë sa më shumë bashkimin dhe vëllazërimin me gruan-motër të Jugosllavisë së mareshallit Tito, që qëndron shembulla e heroizmit dhe e vetëmohimit, si dje në luftë, edhe sot për ngritjen e jetës së re” (“Bashkimi”, 9 mars 1948). Vetë Nexhmije Hoxha, në të njejtën ceremoni për nder të grave jugosllave, do të shprehet: “Të dashura shoqe! Më lejoni që më parë të falenderoj nga zemra përfaqësuesen e grave heroike të BS-së, delegaten trime të Jugosllavisë së mareshallit Tito…Duke dëgjuar shoqe nga një anë zërin e grave të nderuara të vendit të socializmit e të demokracisë popullore të Jugosllavisë së Titos që, nën pushtetin popullor po ndërtojnë një jetë të lumtur për vetë e për fëmijët e tyre…..Lufta nacional – çlirimtare e popullit e në radhë të parë, e atyre që kishin në krye partitë komuniste, siç qe Partia e lavdishme Komuniste e Jugosllavisë, e udhëhequr nga biri i shquar e besnik Josip Broz Tito, përmbysi, bashkë me okupatorët dhe klikat reaksionare, tradhtarët, që ishin taman ata që kishin shtypur, shfrytëzuar e shitur shumë herë popullin e vendin e tyre. …Rroftë miku i shquar i shqiptarëve, mareshalli Tito! Rroftë bashkimi e vëllazërimi i popullit tonë me popujt e Jugosllavisë, që është edhe garancia e indipendencës e të ardhmes së vendit tonë!”. Siç edhe vërtetohet nga rrugë të tjera, kontributi i Nexhmije Hoxhës, nëpërmjet shoqatës shqiptaro – jugosllave, si dhe nëpërmjet drejtimit të organizatës së grave, mbetet një gjë e provuar që nuk shqitet kollaj nga jetëshkrimi politik i saj.



Letra e Nexhmije Xhuglinit dërguar Dushan Mugoshës: 7 maj 1944 I dashur shoku Dushan Me keqardhje të madhe mora vesh largimin tënd nga Shqipnija. Veçanërisht me erdhi keq që nuk mundëm të takohemi para se t’ikje. Megjithë se kemi ndenjë pak kohë bashkë, e ndjej mungesën tënde në mes tonë, ashti si edhe shokët tonë më të afërt. Sigurisht do të kujtojsh jo vetëm kohën që jetove dhe bashkëpunove gjatë këtyre dy vjetëve e ma, por sigurisht do të marr malli dhe për malet dhe fushat e Shqipëris që i lave me djersë dhe që u pive dhallën apo jo? Jo vetëm ne, por i gjithë populli shqiptar, do të të ketë një mik të dashur të tij e sigurisht kur të sjellë rasti të kthehesh ndonjëherë, në vendin tonë do të shohësh se me punë, do të shpërblejë atë që. Sigurojmë me bindje të plotë se do të shtojmë, gjithnjë hovin punës, që të formojmë e naltësojmë partinë tonë dhe t’i sigurojmë edhe popullit tonë pushtetin e tij. Vetëm kështu do të shpërbljemë dhe ndihmën tuaj të vlefshme. Dushan, thuaji shokëve të Jugosllavisë se shokët shqiptarë ndjekin me besim hapin e tyre dhe kërkojnë çmos që të ndjekin edhe shembullin e tyre heroik. Thuaj që gjithë populli shqiptar ndjen për popujt e Jugosllavisë dhe për luftën e tyre, një dashuri të madhe. Të gjithëve të fala shoqnore. Mos na harro. Po të mundesh na kujto me ndonjë copë letër. Udhë e mbarë dhe u pjekshim për së shpejti në botën e lirë. Të fala shoqnore Nexhmija (Vladimir Dedijer “Il sangue traditto”, 1949, faqe 208 – 209).
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Llapidhe miladini e mugosha si harroj veglat e veta, e vazheduan negjmiznin, enverizmin, zagaret si I.K. qe ty dhe shum djemeve si ty ua shpelan trunin, dhe perpak me ane te sijamesave si aj ideoli yt I.K. sa nuk u perserit Mukja e dyte, meqense nuk mbetet pa u perlye me gjak shqypetari te Azem Hajdarit e Ahmet Krasniqit, kryesorja menquria Rugoves madhe ia nali hovin negjimizmit miladinist hovin , ua solli NATON dhe lirin, e ju falej xhaxhit miladin me kupen belbezues e idajet shapeshallin.

[avdii]

S'ka marrëzi më të madhe se të shpifësh,kinse Enver Hoxha e ka shitur Kosovën.Këtë shpifje e bëjnë vetëm titistët e Titë,Shkaut të zi. Të cilët për interesat e tyre personale ndajnë shqiptarët dhe Shqipërinë-Shqipëri.Po citoj një të thënë nga gjysherit dhe prindërit tanë kur thoshin:"Mos me qenë ajo grusht Shqipnie,shkiet e bijtë shkieve"shqiptar"na kishin hangër pa pjekë diten për diell!"T'ua kujtojmë edhe këtë kuislingëve të Titos e të Millosheviçit ata që u kanë prirë ofenzivave-serbo-jugosllave kundër tribunëve të popullit shqiptar,Shaban Polluzha,Tahir Meha,Adem,Hamëz e Shaban Jashari...Ata titistët sebashku me qoftlargun Shkavell na kanë dëbuar nga trojet tona,Toplica,na kanë djegur e masakruar çdo gjë që ishte shqiptare.E ata titistët tani shajnë Enver Hoxhën.Na mbaj o Tokë!

[PLAKU]

Avdi, partizanet e enevr hoxhes sa gjerman i vran ne Kosove,Iliride,?
nga atje ku une kam lind dhe jam rrite, burrat qe i shpetuan kasaphanes Enver-tito-dimitriev nen nji ombrell staliniste te ashtu quajtun bashkim vellaznimeca partizan me yll ne ball, kan lufetua j
kunder shqypetareve, kunder shqyptareve qe jan udheheq nga Fuat Dibra, Xhem Hasa, Mefail Shehu, Hamez Rexhepi,Sul Hotellla, Mehmet Gradica, Shaban Polluzha, Mulla Idriz Gjilani, Ymer Berisha, Sadik Ram gjurgjeviku e tjere burra qe si ka harrue populli, Per enverin ishen derra nacionalist, per titen dhe shkiet ti duhet ta dish se cfare ishen?
Asenji gjerman sashet vra ne Kercove, Drenice dhe karadak ,derven te shkupit.
Historin qe ty tu ka imponua ashete histori mashtruese, enevrin e ke pokllon, dhurat nga tita ta imponoj me ane te miladinit,mugoshes, tempos, pa emisaret jugosllav te tites enveri nate vaket shurren se bente o Avdi.
Avdi tu ka imponua historia ty dhe markesiteve enverist te kosoves deri aty sa qe jeni tu mohue veteveten! Mithat Frasheri, Abaz Kupi, Hasan Dosti, Ali Kelcyra, Hysni Lepenica, Abaz Ermeni, Bedri Pejani (BABUSHI) Rexhep Mitroviva,Fuat Dibra, e shume burra te medhej te asaj kohe , ishen ajeka e kombit qe ishen deshmua per atedhetarizem qe prej shpallejes pamevaresis, shkiet e serbis si drazhistat e pashiqit ashtu dhe komunistat e tites-rankoviq, i kishen hale ne sy keto burra te medhej , nuk muned ta shifenjen nji shqypeni ne krye me keta emena qe ti ceka ma laret. e xheten nj enver beterr nga sokaku i te marreve njete si e gjet pashiqi nji esat dyz bab! Avdi masi e nezen vellaverasjen ne shqypni miladini e mugosha me negjmijen enverin nen sjetull, tashe enveri ju hyni ne borexh velleznive jugosllav per ndihemen dhe mesimet qe ia dhan, ne vitet 1943-44 nuk thoshte kote enveri; shoku tito pa ty sdo te kishte sot shqypni! kerko shtypin e kohes luftes ll-te aty i ke te gazetat Bashkimi, zeri popullit fjalimet e kuqalosheve ne krye me enverin e fadilin.
Avdi, brigadat famekeqe enveriste te udhehequna nga kriminelet PECI e SHEHU nen hijen e flamurit proletar me yll, ne trojet shqypetare Kosove-Iliride, shqypetar vran jo shkie e okupator gjerman, por burra,gra, femi te races shqypetare! Avni, partizanet enverist,fadilist, titist, kan kendue nji kanege mbase kasapehanes qe kan be ne fshatet shqypetare, nana i ka 3 djem, stalin tito enver ! Avdi nese historia nuk gjykon drejte trathetin kuqalosho enveriste, mos anedrroni per Bashkim Kombetar.
Mos fol per familjen e shejet te Shaban Jasharit se ju hyn ne hak. ne don te dish per bindjet e Jashareve te drenices, shko fol me Hajriz Demakun ai din me mire se cdo njeri nga ne, per Familjen legjendare Jasharaj , per luften e fundit qe enveristat u munduan dhe akoma mundohen ta perdorin ate familje te shejet per interesa tyne ideologjike !
Hajriz Demaku plaku i uret e burr pa lajka ju tregon edhe per enverin e komunistat e tites.
Faketet jan po mevaret se cfar duani te ndegjoni ju proletaret enverist?
Prishja e enverit me titon, ishte njete si prishja me koci xoxen, Bedri Spahin,Tuk Jakoven, e deri te krimineli Mehmet Shehu, krejte i bente nga paranoja qe sishte rahat se bente gjumin, e dinte se si kishte arrit deri aty dhe e dinte se cfar e priste, ajo qe ndodhi me causeskune elenen e rumunve, enveri i ruhej nat e dit bente plane, shpallete anemiq, shqypenin e ksihen vedos jugoselalvet mu aty ku deshen, enveri e la mbas shqypenin , kriminalitet nuk kishte, se sundonte krimineli , korrupsion nuk kishte se e hante shtetin negji em enverin dhe kelyshet sigurimsa si sulo gradeci e pilo pelisteri e ramiz haleja, Shtetin e par shqyptar e formoj Mbreti Zog,Afmet Zogu, edhe pse ka mekate, historia nuk ia fale edhe ati, smuned te krahasohet me kriminelin e shpiret shitunin enverin e sokakut te marreve. Mbretin Zog me ne funed e pranuan kundershtaret e vete me te medhej,Konica e Noli, e jo ju leckat enveriste me negjmijen e miladin mugoshes. Per arritje te shqypenive Zogiste-enveriste
Krahasoni vitet 20-ta 30-39 me vitet 1944 deri me 1990, krahasoni shtetet feqin dhe perparimin e tyne si shtete, krahasoni shypnin e kuqe staliniste perpos dhampirve me cdo qosh te shqypenis stalin-lenin e parulla markesizem -leninizem, cfar gjetem mas shmebjes diktatorit?

[&Mitrovicalia&]

Luftëtari i thjeshtë i Shaban Polluzhës, hajriz demaku, kumton: “Partizanët nga Shqipnia na i pritëm si vllazën dhe u besuam kur na thanë se luftojnë për bashkimin e Kosovës me Shqipninë, por ata na çarmatosën, na nënshtruen dhe ia dirëzuan Kosovën si mollë të qërueme Serbisë.”(1)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Plaku....perse kjo aradhe partizane nga shqiperia veproi atehere keshtu me aradhat e shaban Polluzhes?!, vetm kete do te kisha deshire t'a mesoj...flm

[Adriano Xhafaj]

Enver Hoxha nuk e tradhetoi Kosoven .Politika m-l tradhetoi Kosoven .Asnjeri si di te gjitha alla zyrtaret me te larte ne Prishtine e Maqedoni kane qene pjese e grupeve ``Komuniste,,por ne fakt synohej te gjendej rasti per tu ndare sic dhe ndodhi

[ZANOR]

Zbulohet dokumenti sekret, Enver Hoxha shpalli “Hero i Kombit” dy gjeneralë të Titos
» Vendosur: 25/05/2009 - 07:32



•

AFRIM IMAJ

Yjet e para “Heroi i Kombit” për gjeneralët e Titos! Fill pas luftës Enver Hoxha dekoron emisarët e Beogradit. Madje me urdhrin më të lartë të kohës.Në një dokument të panjohur të vitit 1945 zbulohet lista me emrat e 22 ushtarakëve dhe politikanëve të lartë të Jugosllavisë të dekoruar nga lidershipi komunist i Tiranës. Vendimi i ideuar nga “Kryeministri dhe komandanti i Përgjithshëm gjeneral kolonel Enver Hoxha”, bën të ditur nderimet e larta për “personalitete të huaj dhe të vendeve aleate” në emër “të mirënjohjes së qeverisë dhe popullit shqiptar për kontributin në luftën antifashiste nacionalçlirimtare”. I shpallur me bujë dhe solemnitet në periudhën e dashurisë me Beogradin, akti i dekorimit, u harrua e burgos në kasafortat sekrete menjëherë pas divorcit me Titon. Madje, në vitin ‘49 dikush në kupolën e lartë u kujtua për ta shfuqizuar ligjërisht me vendim zyrtar. Po në ç’rrethana u dekoruan gjeneralët e Jugosllavisë, cili ishte kontributi real i tyre, kush e krijoi listën me emrat përkatës dhe pse u futën në të disa nga atdhetarët shqiptarë. Studiuesi Filip Rrumbullaku, ish-sekretari i përgjithshëm i Presidencës, autor i monografis për historikun e dekorimeve të shtetit shqiptar, argumenton për gazetën “Panorama” të vërtetat e këtij gjesti nënshtrimi dhe servilizmi, të cilin e ndoqi fati i një metamorfoze…
Zoti Filip! Kemi mësuar se jeni duke përfunduar një studim mbi historinë e dekorimeve në Shqipëri, që është i pari i këtij lloji. Gazeta ka zbuluar një dokument, sipas të cilit, në shkurt të vitit 1945 me dekret të veçantë janë dekoruar rreth 20 gjeneralë jugosllavë. Cila është e vërteta dhe në çfarë rrethanash Tirana u ka dhënë yjet e heroit të kombit zyrtarëve të Titos?
Së pari, më lejoni të bëj disa saktësime të vogla. Informacioni të cilit ju i referoheni, nuk ka të bëjë me një dekret, por me një vendim të kryesisë së Këshillit të Përgjithshëm Antifashist Nacionalçlirimtar, i cili kishte atribute legjislative deri në krijimin e kuvendit pas zgjedhjeve të para në fund të dhjetorit 1945. Ky vendim nuk është marrë në shkurt, por në shtator të atij viti. Ai ka numrin 117, është i datës 5 shtator 1945 dhe është botuar në fletoren zyrtare me datë 20 shtator 1945.
Pra, bëhet fjalë për dekoratat pas çlirimit…
Kriteret dhe procedurat e reja për dekorimet janë ndër vendimet e para të organeve më të larta të shtetit shqiptar pas Luftës së Dytë Botërore. Kuptohet që shteti i ri nuk mund të operonte me dekoratat e mëparshme, me urdhrat kalorësiakë të mbretërisë shqiptare. Në kushtet e reja diktohej institucionalizimi i dekoratave të reja, tashmë jo si urdhra kalorësiakë, por si urdhra merite. Sipas dokumenteve të kohës vendimet për dekoratat e reja janë marrë në muajin korrik të vitit 1945. Me anën e tyre u krijuan katër urdhra dhe një medalje: urdhri i Heroit Kombëtar, i Flamurit, i Yllit Partizan, i Trimërisë dhe medalja e Kujtimit. Dy prej këtyre urdhrave, i Yllit Partizan dhe i Skënderbeut ishin me tre klasë, kurse urdhri i Trimërisë shoqërohej edhe nga medalja me të njëjtin emër. Urdhrat dhe medaljet e tjera u krijuan më vonë.
Ju keni studiuar të gjithë dokumentacionin zyrtar të dekorimeve. A mund të na thoni kush ishin të dekoruarit e parë të shtetit komunist shqiptar?
Vendimi i parë i Kryesisë së Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar është nënshkruar në gusht të vitit ‘45. Në të zyrtarizohet dekorimi i Kryeministrit dhe Komandantit të Përgjithshëm të Ushtrisë, Gjeneral, kolonel Enver Hoxhës me tre dekorata të larta: urdhrin “Ylli Partizan” i klasit të parë, Urdhri i Flamurit dhe Medalja e Kujtimit. Kjo e fundit ka qenë një medalje shumë e rëndësishme me anën e të cilës vërtetohet pjesëmarrja dhe kontributi në luftën Antifashiste NÇl. Në të njëjtin dokument janë dhe dy vendimet e tjera, që përmbajnë listën e dekorimit të rreth 200 personaliteteve të luftës me Urdhrin e Flamurit dhe Medaljen e Kujtimit…
A janë në këtë listë emrat e gjeneralëve të Titos?
Dokumenti të cilit i referoheni ju, ka të bëjë me një vendim tjetër, që mund quhet edhe vendimi i katërt në serinë e vendimeve për dekorime. Ai siç e sqarova më lart, i përket shtatorit të vitit 1945.
Pra ka pasur një vendim të veçantë për dekorimin e zyrtarëve jugosllavë…
Për hir të së vërtetës duhet thënë se në këtë vendim nuk përfshihet vetëm dekorimi i figurave të njohura jugosllave, por edhe i disa personaliteteve të tjera. Kjo duket nga motivacioni, sipas të cilit, kryesia e këshillit të përgjithshëm antifashist nacionalçlirimtar vendosi të dekorojë “shumë personalitete të huaja të vendeve aleate”, të cilat gjatë LANÇ-it të popullit tonë “kanë kontribuar dhe ndihmuar me të gjitha mjetet në luftën e popullit shqiptar - qoftë brenda në Shqipëri krah për krah me ushtrinë tonë, qoftë jashtë Shqipërisë - për të shfaqur mirënjohjen dhe për ta shpërblyer e nderuar veprimtarinë e tyre në dobi të atdheut e të popullit shqiptar”. Pra, në motivacionin e vendimit bëhet fjalë për dekorimin e “Shumë personaliteteve të huaja të vendeve aleate”, çka duket qartë edhe nga lista emërore ku bëjnë pjesë 55 persona. Analiza e kësaj liste emërore lejon mundësi për interpretim. Këtu ju kini të drejtë.
Sidoqoftë, “bashin” e vendit të kësaj liste e zënë emisarët e Beogradit…
Sikurse shihet nga lista dhe këtu e kam fjalën sidomos për ata që e njohin sadopak historinë e luftës dhe të marrëdhënieve të ngushta shqiptaro-jugosllave të asaj kohe, me anën e këtij vendimi është dekoruar thuajse e tërë udhëheqja jugosllave, ose, ajo pjesë e saj, e cila mbante lidhje të ngushta me udhëheqjen komuniste shqiptare. Eduard Kardel, Aleksandër Rankoviç, Milovan Gjilas, Vukmanoviç Tempo, pa folur për Miladin Popoviçin, Dushan Mugoshën, Velimir Stoiniçin, Njazi Dizdareviçin etj., bënin pjesë në rrethin më të ngushtë të udhëheqësit jugosllav Tito jo vetëm në vitet e Luftës së Dytë Botërore, por edhe për shumë vjet të tjera më pas. Në listën me 55 persona janë 22 emra të zyrtarëve jugosllavë, apo rreth 40 për qind e tërë të dekoruarve; 16 emra ose 30 për qind e listës u përkasin oficerëve të misioneve angleze dhe amerikane, fare pak janë rusë. Pra, nga mënyra e listimit dhe e vendit që zënë emrat në këtë listë mund të nxjerrim edhe përfundimin se deri në mesin e vitit 1945, vendi i parë aleat ishte Jugosllavia, pastaj vinin Anglia, SHBA e më pas Rusia. Por, është disi e pashpjegueshme, e papritur, dhe nuk mund të mos na bëjë përshtypje fakti që bashkë me personalitetet e huaja jugosllave, angleze, amerikane dhe ruse të renditen edhe 16 emra të personaliteteve kosovare të atyre viteve. Çuditërisht midis tyre ndodhet edhe emri i Bije Vokshit, e cila jetonte në mes të qytetit të Tiranës..
Të ndalojmë pak te ky moment: A mendoni se një fakt i tillë është shprehje e nënshtrimit politik, apo…
Shqyrtimi i këtij argumenti është shumë kompleks. Mendoj se ka nevojë të shihen dokumentet edhe më tej, duke filluar që nga ideja fillestare për këto dekorime, koha kur është bërë ky propozim nga Enver Hoxha, “rekomandimet” apo “sugjerimet” që mund të ketë pasur nga ambasadori “mik”, nga kush e si është hartuar motivacioni dhe lista e të dekoruarve, ç’dekoratë do t’i jepet njërit apo tjetrit, etj. Sepse nuk mund të mos pyesësh: përse janë dekoruar me urdhrin e Heroit Kombëtar dy gjeneralë jugosllavë? Kanë pasur kontribute apo dekoratat janë dhënë vetëm për hir të miqësisë midis dy vendeve? A duhet të kesh merita të veçanta në shërbim të popullit për të merituar këto dekorata apo ato mund të jepen edhe për të nderuar një mik? Mund të shtrohen edhe pyetje të tjera. Megjithatë, tani për tani një gjë mund të thuhet jo pa siguri: ne nuk tregohemi rigorozë në respektimin e procedurave, nxitohemi, e kam fjalën jo vetëm për atë kohë, por edhe sot dhe ky nxitim, ky mosrespektim procedurash, krijon hapësira për ndikime politike, klanore, qëndrime subjektive e interesa personale. Dhe, nëse kthehemi te vendimi dhe lista e mësipërme, mund të thuhet se vendosja në të njëjtën listë me personalitetet e huaja edhe e emrave të personaliteteve shqiptare nga Kosova është një absurditet i madh.
Meqë është rasti, a ka pasur absurditete të tilla në të kaluarën në dekorimet ndaj të huajve?
Ka ndodhur jo rrallë që dekoratat e akorduara figurave zyrtare për shkak të miqësisë politike mes dy vendeve të jenë hequr kur janë prishur këto marrëdhënie e kjo miqësi; por nuk ka ndodhur ndonjëherë anulimi i dekorimeve të personaliteteve intelektuale kur ato janë bërë për merita e vlera në fusha të caktuara. Përkundrazi, ka ndodhur që një personalitetet i shquar të kthejë dekoratën, që i është akorduar nga një kryetar shteti. Përmend këtu Edit Durhamin, e cila i ktheu dekoratën mbretit të Malit të Zi shumë shpejt pasi e kishte marrë atë, me arsyetimin se, “unë vetë isha habitur shpesh me ata persona që kishin pranuar dekorata nga Abdyl Hamiti dhe, tani që unë mësova se ai ishte më mizor se Sulltani turk, unë nuk mund të mbaja më medaljen e tij”.
Dhe, për t’iu përgjigjur pyetjes suaj, mund të thuhet se, ka pasur edhe absurditete nga më të ndryshmet. P.sh., në fund të vitit 1930, sikurse del nga libri “Mbreti Zog dhe përpjekja për stabilitet në Shqipëri”, është dekoruar një mashtrues i njohur ndërkombëtar me kombësi amerikane, njëfarë John Dekay, i cili hiqej si filantropist i madh. Ai mbërriti në Tiranë me një rekomandim të konsullit shqiptar Saraçi, i shoqëruar prej një sekretari privat dhe e paraqiti veten si një përfaqësues të një sindikate të fuqishme, që i kishte ngarkuar atij si mision të bisedonte me qeverinë shqiptare për marrjen e koncesioneve në fushën e ndërtimeve publike. Ai fitoi shumë shpejt simpatinë e shqiptarëve, duke i dhënë Kryqit të Kuq shqiptar një çek prej katër mijë sterlinash e duke deklaruar njëkohësisht se ishte i gatshëm t’i çlironte shqiptarët prej detyrimeve financiare ndaj Italisë.
Sipas studiuesit Bernd Fisher, me gjithë paralajmërimet e shumta të ministrit fuqiplotë amerikan në Tiranë, Dekay u hyri në zemër shqiptarëve, veçanërisht Mehdi Bej Frashërit, ministrit të Punëve Botërore, i cili ra krejtësisht nën magjepsjen e tij. Dekay u prit madje edhe nga mbreti Zog, i cili e dekoroi atë me Urdhrin e Skënderbeut. Pas disa ditësh qëndrimi në Tiranë, ai u nis për në Durrës, pasi kishte futur në xhep një marrëveshje për kryerjen e një liste të gjatë ndërtimesh publike në Shqipëri. Largimi i tij nga Shqipëria, pas një dehjeje të fortë gjatë një orgjie në një restorant të Durrësit, koincidoi me marrjen e informacionit prej qeverisë shqiptare se John Dekay ishte kokë e këmbë një mashtrues. Nëse heqim paralele mes këtij fakti të tetëdhjetë viteve më parë me kohën tonë, se si priten nga shteti shqiptar disa të huaj që medemek paraqiten se do të bëjnë investime të mëdha në Shqipëri dhe nuk bëjnë asgjë, atëherë mund të thuhet se “saga” John Dekay vazhdon. Por ka edhe absurde të tjera.
Meqë përmendët punimin që kini në dorë, edhe një pyetje: Kur kanë filluar dekorimet e para nga shteti shqiptar pas luftës?
Më sipër kemi përmendur dekretin e muajit shtator 1945 për dekorimin e disa zyrtarëve të lartë politikë e ushtarakë jugosllavë. Një vit më pas, maj e korrik 1946, me propozimin e kryetarit të qeverisë, d.m.th., të Enver Hoxhës, presidiumi i Kuvendit popullor nxjerr dy dekrete, me nr. 58 e 93. Me dekretin e parë dekorohen 10 ushtarakë jugosllavë me Urdhrin Ylli Partizan të klasit të parë, të dytë e të tretë; me dekretin tjetër të muajit korrik 1946, dekorohen rreth 60 funksionarë më të lartë ushtarakë e politikë jugosllavë me urdhrat e Lirisë, të Yllit Partizan, të Flamurit dhe të Trimërisë. Midis tyre janë mbi 12 gjeneralë si Svetkozar Vukmanoviç, Ivan Gosnjak, Vllado Rukovina, Danilo Lekiç, Hamoviç, Juriç, Rade Zhigiç, Mihal Kupreshan, Boshko Ligeguviç, Velko Kovaçeviç, Gjeorgjie Jovanoviç, Save Oroviç, Vuko Lepetiç, Koça Popoviç etj.
Gjeneralët e dekoruar me dekretin e vitit ‘46, janë dekoruar edhe me vendimin e Kryesisë së Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar të shtatorit ‘45. Cila është domethënia e një veprimi të tillë?
Është e vërtetë që një pjesë e madhe e gjeneralëve dhe udhëheqësve jugosllave, të cilët u dekoruan me dekretin e presidiumit të Kuvendit Popullor të korrikut ‘46, ishin dekoruar edhe në shtator 1945 me vendim të veçantë të kryesisë së Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar. Paradoksale, por gjithsesi vërtetë. Cila ishte domethënia e një marrëzie të tillë. Servilizmi politik dhe asgjë tjetër. Politika shqiptare e atyre momenteve nuk mund të shikonte përtej syzeve të Titos. Kjo deri sa të mbaronte periudha e mjaltit. Do të vinte më tej divorci dhe çdo gjë do të rrokullisej në kahun tjetër…
Si u operua me gjeneralët e dekoruar pas prishjes së marrëdhënieve me Titon dhe Jugosllavinë?
Në dokumentet e kohës dëshmohet se të gjitha dekoratat e përmendura në vendimin e mësipërm për zyrtarët dhe autoritetet jugosllave, janë hequr me një vendim tjetër të presidiumit të Kuvendit popullor në vitin 1949. Nga ky moment nuk bëhej më fjalë për Heronj të Kombit, por për tradhtarë e agjentë, për kriminelë dhe genocidistë etj. E njëjta histori ndodhi edhe aleatët sovjetikë e më vonë edhe me ata kinezë. Në një farë kuptimi linja e dekorimit zbulon fizionominë dhe fytyrën e shtetit…

Lista e dekorimeve

VENDIM
Nr. 117, datë 5-9-1945
Mbi dhënie dekoratash
DEKORATA PËR PERSONALITETE TË HUAJA
Në bazë të propozimit të kryetarit të Qeverisë Demokratike dhe komandant i Përgjithshëm i Ushtrisë Kombëtare.
Duke marrë parasysh se shumë personalitete të huaja të vendeve aleate, gjatë Luftës NÇl të popullit tonë kanë kontribuar dhe ndihmuar me të gjitha mjetet dhe për të shfaqur mirënjohjen e për ta shpërblyer e nderuar veprimtarinë e tyre në dobi të atdheut e të popullit shqiptar,
Kryesia e Këshillit Antifashist Nacional-Çlirimtar
Vendosi:
Të dekorohen me dekoratat, personat që përmenden në listën që vijon:
1. Gjeneral Ivan Milutinoviç, me Urdhrin “Hero Kombëtar”
2. “Lolo Ribar, me Urdhrin “Hero Kombëtar”
3. “Ramiz Sadiku, me Urdhrin”Hero Kombëtar”
4. “Ivan Ribar, me Urdhrin e “Flamurit”
5. “Eduard Kardjel, me Urdhrin e “Flamurit”
6. Bllazho Jovanoviç, me Urdhrin e “Flamurit”
7. Radovan Zogoviç, me Urdhrin e “Flamurit”
8. Dëshmori Miladin Popoviç, me Urdhrin e “Flamurit” dhe “Medaljen e Kujtimit”
9. Dushan Mugosha, me Urdhrin e “Flamurit” dhe “Medaljen e Kujtimit”
10. Gjen. Lt. Arso Jovanoviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I.
11. Aleksandër Rankoviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I.
12. Milovan Gjilas, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
13.Gjen. Lt. Peko Dapçeviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
14. Brigadier E. F. Davies, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
15. “T. Churchill, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
16.Kolonel Velimir Stoiniç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
17.Lt. Kolonel C. A. S. Palmer, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
18.Major Ivanov Konstantin, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
19.Kapiten Thomas Stefan, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. I
20. Gjen.maj. Svetkozar Vukmanoviç, urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II dhe Medaljen e “Kujtimit”
21.Gjen. Terziç Velimir, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
22. Kolonel Vojo Todoroviç me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II, me urdhrin e “Trimërisë” dhe “Medaljen e Kujtimit”
23. Fadil Hoxha, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II, dhe Med. e “Kujtimit”
24. Kiler Peter, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
25. Obrat Cicmil, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
26. N/kol. Mijat Vuletiç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
27. Major Savo Stonoju, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
28. “H. W. Tilman, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II
29. G. W. Seymour, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
30. “Ë. V. G. Smith, me urdhrin “Ylli Parti.”,kl. II
31. “J. K. H. Shaw, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
32. “M. J. Thornton, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
33. “V. Robinson, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
34. “E. Nordthrop, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
35. Kapiten J. M. Lyon, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
36. Toger Tjurin Vladimir, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
37. “John O’Keefe, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. II,
38. Major Tomishek Teodor, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
39. “Viktor Kobol, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
40. Kapiten Niazi Dizdareviç, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
41. Toger Nick Cooky, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
42. Kaporal George Routsis, me urdhrin “Ylli Partizan”, kl. III,
43. Kapiten G. S. Duffy, me urdhrin e “Trimërisë”.
44. Bije Vokshi, me urdhrin e “Trimërisë”
45. Hajdar Dusha, me urdhrin e “Trimërisë”
46. Emin Duraku, me urdhrin e “Trimërisë”
47. Xhevdet Doda, me urdhrin e “Trimërisë”
48. Vaso Strugari, me urdhrin e “Trimërisë”
49. Michel Popoviç, me urdhrin e “Trimërisë”
50. Xhafer Vokshi, me Medaljen e “Kujtimit”
51. Elhami Numani, me Medaljen e “Kujtimit”
52. Xhavid Numani, me Medaljen e “Kujtimit”
53. Safete Numani, me Medaljen e “Kujtimit”
54. Ymer Pula, me Medaljen e “Kujtimit”
55. Mehmet Hoxha, me Medaljen e “Kujtimit”.

Ky vendim hyn në fuqi menjëherë.
Për Kryesinë e Këshillit Antifashist N. Çl
SEKRETARI: KRYETARI:
Koço Tashko d.v. Dr. Omer Nishani d.v

Tiranë, më 5-9-1945.

[land]

Zbulohen poezite sekrete te Nezir Myrtes dedikuar Josip Broz Titos.


Nezir Myrta

Burrit të dheut

Titos-me rastin e tetëdhjetë vjetorit të lindjes
Në rrugën tonë të shtruar me eshtra martirësh
E të rime me djersë,gjak e krajata...
Në rrugën tonë,Ti,fuqi të reja ngjesh
Dhe çel horizonte,ndrit si meteor...
Me Ty u hap qielli,u fashit shtërngata-
O Burr i Dheut me fatin tonë në dorë!
Për Ty-me flakë në zemër
Që vigan qëndron mbi kohra të vjetura
Dhe rrit ata gjer dje të paemër;
Për Ty-me mëngë të përvjetura;
Për atë Fuqi jete që na bashkon-
Orfeu i ri,sot,në liri të këndon
(Nezir Myrta,botuar në JETA E RE nr.3-maj-qershor-viti XXIV,faqe 393)

Nezir Myrta

Josip Broz Titos

Akrostih
Jehon'e zemrës u derdh n'at bukuri,
Orfeu i ri me lyrën tinglluese ligjëron,
Si yll n'shkrepa të Ballkanit flakron-
I thjeshtë por tribun i gjakut,krenari.
Pëllumb i shkruar n'qiell t'zemrës sime je-
Burri dheut me gjarpër t'rrufesë n'dorë.
Ruani dritën dhe një shpirt me erë...
O roje t;Helikonit,n'për shekuj epope!
Zog i kuçedrës të thanë,por ne t'patëm sokol-
Ty ,dritë e jetës sonë q'e vërbove terrin,
I dhe jetë e dritë edhe cungut t'thamë n'cikol.
Tibul shpir-madh i dashur për njerëzi,
O shpatë Themide që s'e do fare tmerrin-
Sy pranvere që n'mote shkrep shkëndi...
(Nezir Myrta,Jeta e re,nr.2 mars-prill,vjeti XXI)

http://img40.imageshack.us/img40/7595/i3coxg.jpg

[drague]

shume poezi te embla.

po enverit i ka bere ky mavria?

[Brari]

artikulli eshte shum i dobet.. shum pallavraxhi..

duket qe autori ky afrim mu.taj eshte i dobet ne histori.. dhe ben te habiturin..

dokumenti ne radh te pare nuk eshte aspak sekret.. por i shpallur e i ditur nga mileti.. ne kohen kur eshte shpallur..
ai qe di historin nuk ka pse habitet me kte liste te te dekoruareve..

por mir kaq magar autori ..por ky nepunsi i larte i shtetit..filip rrombullaku si ka mundesi te jete kaq hajvan..

kush qe ai qe e vuri kte filip tollombacin ne zyrat e presidences,,
turp..

elhami numani thote..
xhavid numani thote..
safete numani..
3 her rresht ky byrokrat injorant filip e rrumbullak.. nuk ka ditur te lexoje se nuk jan numani.. por nimani.. mbiemri per kto figura te luftes nac-cl te kosoves..

ka dhe gafa tjera ne ate artikull te ketyre spekulanteve..

ali hadri i ka permendur kto dokumenta ( qe nuk kan perbere sekret kurre) ne librin e tij per kosoven ne luften nac clirimtare.. pra nuk jan befasi..











..