Adem Demaçi

[lum lumi]

Adem Demaci , përsonalitet karizmatik në politikën shqiptare; Mandela i Europës; tërë jetën ia kushtoi cështjes së të drejtave nacionale të shqiptarëve që kishin mbetë padrejtësisht nën sundimin e eger në ish-Jugosllavi; fitues i cmimit "Saharov"; përfaqësues politik i UCK-së; autorë i romanit "Gjarprinjtë e gjakut"; ndër protoganistët kryesorë të zhvillimeve politike në Kosovë , sidomos në dekadën e fundit.

Kjo, pra ishte një përmbledhje me pak fjalë për të, me shpresë se do më plotësojnë diskutuesit tjerë në FORUM.

[Llapi]

Eksperimenti politik ndërkombëtar me kosovën - Shkruan Adem Demaçi - Gazeta Shqiptare
Nga Besiana info Më 3.Jun.2004 14:04

Sot, kosova është vendi ku po bëhen eksperimente të palejueshme dhe ku po "vriten" parimet themelore të demokracisë e humanizmit nga ata që nuk do të duhej ta bënin një gjë të tillë. Mjaft më!

Eksperimenti politik ndërkombëtar me kosovën


--------------------------------------------------------------------------------

Shkruan Adem Demaçi

Analiza të ftohta mbi tema të nxehta


Çështja e Kosovës, pikërisht në këto kohëra të vështira, meriton një analizë paksa më të zgjeruar e më të thelluar. Sepse procesi i marrjes me Kosovën, të shumë faktorëve të afërt e të largët, ka histori të gjatë dhe ka filluar para gati një shekulli. Ky proces, që merret me përcaktimin e fatit politik të Kosovës, po vazhdon pa u ndalur. Në këtë proces të gjatë e të mundimshëm shqiptarët u munduan që të mbroheshin nga pushtimet, asimilimet dhe çfarosja, ndërsa, në anën tjetër, regjimet serbe bënë çmos për të pushtuar dhe për të serbizuar Kosovën duke mos ngurruar edhe nga eliminimi fizik i shqiptarëve nga Kosova me të gjitha mjetet e mundshme. Pas Marrëveshjes së padukshme të Rambujesë, Marrëveshja Ushtarake-teknike e Kumanovës midis Forcave të NATO-s dhe Forcave Ushtarake të (Jugosllavisë) Serbisë, ku UÇK-ja nuk u ftua të nënshkruante për ata që kishin sy e donin të shihnin, ishte hapi i parë i dukshëm drejt imponimit të statusit autonom politik për Kosovën nën Serbi. Hapi i dytë i dukshëm i imponimit të statusit autonom politik për Kosovën nën Serbi, ishte Rezoluta 1244 e KS të OKB-së. Aty është shumë qartë e shkruar se Kosova njihet si territor nën sovranitetin e integritetin e Jugosllavisë (Serbisë), sikundër që ishte e është e shkruar në Marrëveshjen e Rambujesë.


Hapi i tretë i dukshëm i imponimit të statusit autonom politik për Kosovën nën Serbi, ashtu si shkruante edhe në Marrëveshjen e Rambuje-Parisit dhe në Rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit ishte demobilizimi i UÇK-së dhe shndërrimi i saj në organizatë civile nën emrin Trupat Mbrojtëse të Kosovës.
Hapi i katërt i dukshëm, në përcaktimin e statusit autonom politik për Kosovën nën Serbi, ishte ndërtimi, funksionet dhe autorizimet fort të kufizuara të Shërbimit Policor të Kosovës. Me autorizimet jo krejt të plota as në trafik, ky shërbim mbeti shumë larg asaj çka i duhej dhe që i duhet Kosovës me një mijë probleme në fushën e sigurisë qytetare. Ky shërbim ka numër mjaft të madh kuadrash, por po tregon efikasitet fort të vogël. Sepse kësaj policie nuk i lejohet, sepse nuk i besohet, që të krijojë rrjet të gjerë e të fortë informimi nga qytetarët. Dhe, pa këtë, ky shërbim mbetet forcë vetëm në sipërfaqe të shoqërisë dhe pa informata të thella, të shpejta e të sakta, falë të cilave do të parandalonte e do të zbulonte bartësit e të gjitha llojeve të krimeve që kanë vërshuar Kosovën. Këtij shërbimi nuk i njihen kompetencat esenciale të vendimmarrjes dhe të komandimit të pavarur.

Hapi i pestë i dukshëm, në imponimin e statusit autonom politik për Kosovën nën Serbi, është Shërbimi gjyqësor i Kosovës. Me dhjetëra mijëra lëndë gjyqësore që kanë marrë formën e përfunduar juridike kanë mbetur të paekzekutuara. Sepse shërbimi ekzekutues i gjyqësisë kosovare ka mbetur i pakonsoliduar. Në gjyqe dominojnë dhe fjalën e fundit e kanë kuadrot e sjellura nga jashtë dhe mjafton të shfletohen disa botime të dala nga institucioni i Ombudspersonit që të shihet se çfarë ka ndodhur e çfarë po ndodhë me gjyqësinë kosovare. Dhe, kur të dihet se gjyqtarët dhe prokurorët e jashtëm janë mbi ligjet e Kosovës, atëherë s'ka çfarë të thuhet më shumë për këtë shërbim tejet të rëndësishëm.

Hapi i gjashtë i dukshëm, në imponimin e statusit autonom politik për Kosovën nën Serbi, janë edhe marrëdhëniet e pamundshme diplomatike të Kosovës me botën.
Ka përpjekje që kjo të kamuflohet me disa premtime e propozime, por të gjitha ato nuk janë ato çfarë i duhen Kosovës. Kosovarët nuk kanë leje as të informojnë zyrtarisht botën për të vërtetën e Kosovës, as të marrin pjesë në takimet ku bëhet fjalë për Kosovën, as të mbrohen nga shpifjet dhe manipulimet e shërbimit diplomatik serb. Sepse, Kosova, sipas Marrëveshjes së Rambuje-Parisit dhe Rezolutës 1244 nuk është shtet, as nuk guxon të bëhet shtet.

Hapi i shtatë i dukshëm, i imponimit të statusit autonom politik për Kosovës nën Serbi, është mosekzistimi i kufijve shtetëror midis Kosovës dhe Unionit Serbi-Mali i Zi. Ekonomia e Kosovës është fare e pambrojtur nga depërtimi i të gjitha llojeve të mallrave të paçertifikuara e të pakontrolluara nga Serbia dhe nga të katër anët e botës. Në këtë mënyrë edhe destimulohet prodhimtaria e vendit deri në përmasa të tejme.

Hapi i tetë i dukshëm, i imponimit të statusit autonom politik për Kosovën nën Serbi, ishte dhe është e drejta e partive të Serbisë që të mund të organizojnë e zhvillojnë zgjedhjet e tyre edhe në territorin e Kosovës. Kjo, besoj se është aq e tejdukshme, aq e prekshme, aq therrëse saqë s'ka nevojë për ndonjë koment. Hapi i nëntë i dukshëm janë të drejtat e shumta të rezervuara për të dërguarin special të OKB-së. Ai ka të drejtë vetoje për çdo vendim që mund të merret nga vendorët e që ai e konsideron në kundërshtim me Rezolutën 1244. Ai ka të drejtë të shpërndajë edhe Kuvendin e Kosovës nëse nuk i bindet. Ja, vetëm para disa ditësh, u bë e ditur se Këshilli i Sigurimit, me kërkesën e të dërguarit special të për Kosovën, ka vendosur që në Kosovë të votohet sipas listave të mbyllura. Edhe kjo, besoj nuk ka nevojë për ndonjë koment të gjatë. Në Kosovë ndërtohet demokracia me metodën më jodemokratike të votimit. Me lista të mbyllura, për në Kuvendin në "saksi" të Kosovës, (shpër)blehen e favorizohen liderët e dëgjueshëm të partive, kurse këta të fundit (shpër)blejnë e favorizojnë ithtarët e vet të dëgjueshëm duke u ndarë poste e kolltuqe. Hapi i dhjetë i dukshëm, i imponimit të statusit autonom politik për Kosovën nën Serbi, ishte dhe është pengesa që Kosova të ketë kodin e vet të telefonisë fikse dhe të jetë pronare e vërtetë e hapësirës telefonike edhe për telefonat celularë. Dihet nga të gjithë që, edhe sot e kësaj dite, telefonia fikse e Kosovës është e lidhur me botën vetëm përmes kodit të ish-Jugosllavisë të cilin e ka trashëguar Serbia. Kjo po ndodhë edhe me kodin bankar-financiar të Kosovës i cili detyrimisht po lidhet me kodin financiar të Serbisë. Gjithashtu, targat e automjeteve me regjistrim të Serbisë dhe të Malit të Zi kanë qasje të lirë në territorin e Kosovës, ndërsa automjetet me targat kosovare nuk lejohet që të kalojnë në territorin e Serbisë. Hapi i njëmbëdhjetë i dukshëm, i imponimit të statusit autonom politik për Kosovën nën Serbi, ishte dhe është Korniza e Përkohshme Kushtetuese e Kosovës me të cilën u formuluan juridikisht të gjitha padrejtësitë që u ushtruan dhe që po ushtrohen mbi Kosovën dhe kosovarët.
Hapi i dymbëdhjetë i dukshëm ishte dhe është ngritja e një mekanizmi të quajtur Agjensia Kosovare e Mirëbesimit e cila ka të gjitha të drejtat për privatizim dhe që disponon me të gjitha pasuritë shoqërore e shtetërore të Kosovës në mënyrë kriminale. Dhe pas të gjitha këtyre argumenteve të lodhshme që u numëruan, është fare lehtë të kuptohet se çfarë, në të vërtetë, ishte strategjia e roli i administrimit të UNMIK-ut mbi Kosovën. Të gjitha këto rrethana, që u numëruan dhe që nuk u numëruan më lart, janë trajtim i Kosovës dhe kosovarëve në frymën e adaptimit dhe, hap pas hapi e dalngadalë, të pajtimit të tyre me statusin autonom nën Serbi. Pra, strategjia e UNMIK-ut ishte dhe është që Kosova e kosovarët të vihen para aktit të kryer të autonomisë nën Serbinë. Dhe, prandaj, para se Kosova të pavarësohet, standardet, të quajtura parime të mrekullueshme dhe thellësisht humane, nuk mund të implementohen. Nuk mund të implementohen sepse nuk janë krijuar parakushtet reale, konkrete, objektive për implementimin e tyre. Dhe fajin për këtë nuk e kanë as qytetarët e Kosovës, as shqiptarët si shumicë dërmuese, por fajin e kanë ata që sajojnë projekte që janë në kundërshtim me ligjet e jetës; fajin e kanë UNMIK-u, KFOR-i, Kushneri, Hakerupi, Shtajneri e deri dje Holkeri që u munduan të implementonin detyra duke pasur në duar vetëm instrumentet e dhunës e të trysnisë dhe duke mos përfillur vullnetin politik të shumicës dërrmuese të qytetarëve të Kosovës. Fajin e kanë liderët e gjorë, jokurrizor e formalë të Kosovës që marrin përsipër realizimin ose implementimin e standardeve që synojnë krijimin e një shoqërie ligjore pa i pasur ligjet në duart e veta; që marrin përsipër implementimin e standardeve pa pasur në duart e tyre mekanizmin që i rregullon ato. Ato që u thanë më lart ishin vetëm krijimi i rrethanave të jashtme politike e ndërkombëtare për rikthimin e Kosovës nën shtetin e Serbisë. Mirëpo, për të arritur këtë qëllim, duhet të ndryshohen edhe rrethanat e brendshme. Dhe projekti për të ndryshuar rrethanat e brendshme kosovare është PISK-u, përkatësisht, Plani për Implementimin e Standardeve për Kosovën para se të shqyrtohet statusi politik i Kosovës.

Përse PISK-u para se të hapet shqyrtimi i statusit politik të Kosovës? Sepse statusi politik i Kosovës është përcaktuar me kohë, me Marrëveshjen e Rambuje-Parisit midis katër shqiptarëve të Kosovës dhe ndërkombëtarëve(pa Rusinë). Sepse, Statusi politik i Kosovës është përcaktuar me Rezolutën 1244 të KSOKB-së. Prandaj edhe u shpik standardet para statusit. Sepse, në rrethanat e krijuara në Kosovë, kur i tërë pushteti, realisht e faktikisht është në duart e ndërkombëtarëve, kur kosovarët faktikisht e realisht kanë vetëm pushtet formal, standardet e mrekullueshme evropiane nuk mund të implementohen në Kosovë. Sepse, nuk ka kush t'i implementojë. Sepse, shqiptarët si shumicë dërmuese, me masat që janë marrë, janë të penguar për ta bërë një gjë të tillë dhe pa shqiptarët nuk kanë si të implementohen standardet.

Ja,pika e parë e standardeve:
"Institucionet publike duhet të jenë përfaqësuese e demokratike". Fare mirë, por si do të jenë institucionet demokratike e përfaqësuese kur ato nuk zgjedhen me lista të hapura, por me lista të mbyllura?

Pastaj, pika tjetër:
"Sundimi i ligjit është efikas dhe respektohet nga të gjithë". Ligji është dhe mund të jetë efikas vetëm kur respektohet nga të gjithë. Por, ai, ligji, do të respektohet nga të gjithë nëse ai shpreh vullnetin e të gjithëve dhe nxirret sipas vullnetit e dëshirës së të gjithëve. Dhe, të gjithë e dinë se si nxiren ligjet e Kosovës.

Pika e tretë e standardeve:
"Të zhvendosurit të kenë të drejtë të kthehen nëse duan pa u penguar, kërcënuar e frikësuar". Më mirë s'ka si të jetë! Por, kush po e shkel këtë të drejtë të shenjtë e humane të të zhvendosurve që të kthehen në shtëpitë, në banesat dhe tokat e veta? Tash pesë vjet, dy mijë e sa familje shqiptare e boshnjake të dëbuara nga Mitrovica e veriut nuk lejohen që të kthehen në banesat, në shtëpitë dhe në trojet e veta! Kush i dëboi dhe kush nuk i lejon që ata të kthehen, përveçse bandave serbe.

Pika e katërt:
"Të gjithë individët, pavarësisht nga përkatësia etnike, të mund të udhëtojnë e të punojnë të sigurt dhe të mund të përdorin gjuhët e tyre gjithkund dhe në secilin institucion të Kosovës". Më mirë s'ka si të formulohet edhe kjo e drejtë elementare njerëzore, kombëtare e etnike. A mund të shkonin shqiptarët, boshnjakët e turqit lirisht në Mirovicën e veriut? Jo. Po a mund të lëviznin serbët nga Mitrovica e veriut në Mitrovicën e jugut? Po. A lëviznin serbët lirisht nëpër qytetet tjera të Kosovës? Po, lëviznin edhe në Prishtinë edhe në Fushë Kosovë edhe në Obiliq edhe në Prizren edhe në Gjilan edhe në Viti edhe në Kamenicë e le të mos flasim për Shtërpce, Graçanicë e Çagllavicë. Këtë balancë e prish vetëm regjimi serb me trabantët e vet.

Pika e pestë kërkon:
"Një kornizë për një ekonomi funksionale tregu". Dhe, ç'bëri UNMIK-u për këto pesë vjet që të krijohet kjo "kornizë e kërkuar ekonomike"? Fare pak. Aq pak sa që edhe pas pesë vjetësh Kosova nuk mund të furnizohet me energji stabile e të mjaftueshme elektrike nga burimet e vendit. Po çfarë do të ndodhë me synimin e zhvillimit të domosdoshëm të mëtutjeshëm ekonomik të Kosovës pa energji të mjaftueshme e pa ujë të mjaftueshëm? Por, qëllimi i strategëve të rikthimit të Kosovës nën pushtetin e Serbisë pikërisht edhe është që Kosovën ta bëjnë sa më të varur nga importet nga Serbia. Ja, para pak ditësh u publikua raporti zyrtar i Bankës Botërore, i një institucioni autoritativ e neutral, nën titullin "Memorandumi ekonomik mbi Kosovën" në të cilin sillen të dhëna tmerruese. 52% e kosovarëve jetojnë në kufijt e varfërisë; 15% prej tyre posedojnë më pak se një euro në ditë, që konsiderohet tejkalim i varfërisë ektreme; rreth 37% e popullatës së Kosovës jetojnë me 1,42 euro në ditë që konsiderohet si varfëri klasike. Kurse bilanci i pagesave të Kosovës ka rezultuar si katastrofik: vetëm 4% e importit të Kosovës është mbuluar me eksport, që nënkuptohet se Kosova kishte bilanc negativ tregtar me botën në shkallë prej 96%! Nuk besoj se mund të gjindet edhe një shembull i kësaj natyre në hapësirën evroaziatike.
Sipas disa informatave, që nuk kanë përse të jenë të trilluara, 80 për qind të mallrave kryesore që shpenzohen në Kosovë kanë prejardhjen nga Serbia dhe shumica prej tyre kalojnë rrugëve sekondare e terciare dhe nuk certifikohen e nuk kontrollohen fare. Ndërsa vetë Kosova, memzi arrinë që nevojat e veta ushqimore, nga burime vendore, t'i plotësojë vetëm me 15%. Dhe, s'ka si të jetë ndryshe derisa më shumë se gjysma e sipërfaqeve të tokave bujqësore, arave e kullosave, ngelen ende të pa shfrytëzuara. Argumenti më i pikëllueshëm është se UNMIK-u me "katër shtyllat" e veta të famshme, për pesë vjet sundimi në Kosovë, lejoi që papunësia në Kosovë të arrijë shkallë rekorde në hapësirat evroaziatke duke kaluar shifrën prej 60 për qind të të papunëve ndër ata që janë të aftë për punë. UNMIK-u është ai që po e bën të mundur që privatizimi, në një Kosovë me një ekonomi në fund të pusit, të zvarritet deri në kufijt e sabotimit. UNMIK-u, bashkë me Beogradin, po i bën të mundura "lojrat" e AKM-së me fatin e ekonomisë kosovare. Pra, ajo kornizë e dëshiruar ekonomike, për një zhvillim të mbarë e të shpejtë të ekonomisë kosovare, nuk mund të ndërtohet duke u hapur rrugën hileve të shtetit serb në kurriz të Kosovës. Dhe, këtë rrugë mund ta mbyllin vetëm ata që e kanë hapur. Pika e gjashtë merret me porosi:
"Për TMK-në, rekomandohen vetëm detyra rreptësisht civile". Kjo edhe po ndodhë. Por, siç po duket , TMK-ja, as si organizatë me veprime civile, nuk do të lihet rehat. Po hartohen e po thuren "plane tërheqëse" që ajo të çthuret e në fund të zhbëhet. Sepse, strategët e rikthimit të Kosovës nën sundimin e Serbisë, po kanë frikë nga e kaluara kryengritëse e një numri të anëtarëve të TMK-së.

Le ta shqyrtojmë standardin e shtatë që bën fjalë për:
"Dialogun midis Prishtinës dhe Beogradit si rrugë e domosdoshme për zgjidhjen paraprake të të gjitha çështjeve kontestuese të ndërsjella, para se të shqyrtohet çështja e statusit politik të Kosovës". Në dokumentet e Rambuje-Parisit dhe në Rezolutën 1244, nuk është harruar që të përmendet klauzola nga Marrëveshja e Helsinkit të vitit 1975 lidhur me ndryshimin e kufijve midis shteteve evropiane vetëm me marrëveshje të ndërsjellëta paqësore. Strategët e rikthimit të Kosovës nën sundimin serb, një herë për një herë, po insistojnë vetëm në dialogun e çështjeve "periferike-teknike" midis Prishtinës e Beogradit, por kjo është vetëm një "paralojë sa për t'u nxehur e joshur lojtarët"! Domosdoshmëria e standardit të dialogut Prishtinë-Beograd ka vetëm këtë kuptim thelbësor: t'ia bëjë të ditur Prishtinës se zgjidhja e statusit politik të Kosovës mund të bëhet vetëm me kompromis midis këtyre dy palëve. Dhe, zgjidhja kompromise me Serbinë do të thotë se çdo marrëveshje është e mundur, por vetëm pavarësi për Kosovën nuk ka dhe nuk mund të ketë. Operacioni fort i vështirë në këtë drejtim për t'i bindur kosovarët që të pajtohen me fatin e rikolonizimit të Kosovës nga Serbia ka filluar me masat e shumta që janë marrë deri tash e të cilat janë numëruar në pjesën e parë të kësaj analize. Tashmë, si e si, po kërkohet mundësia për të bërë edhe disa ndërhyrje "kirurgjikale", substanciale në zemër të truallit të Kosovës. Dhe formula ka qenë e gatshme që moti, vetëm pritej që të piqeshin kushtet e rrethanat. Në emër të decentralizimit ose të qeverisjes lokale, regjimi serb doli me projektin për kantonizimin e Kosovës. Meqë termi kantonizim ishte fort transparent dhe zbulonte qëllimin përfundimtar të regjimit të Beogradit për të rrëmbyer copa tjera të tokës kosovare, strategët e taktikantët e politikës serbomadhe u dhanë pas trillimit të termave tjera më të "buta" në vend të "kantonizimit". Mirëpo, edhe këto "fleksibilitete" hasën në njëfarë rezistence te disa liderë formalë të Kosovës. UNMIK-u duke parë se regjimi serb, nga ngutja, po zbulonte në mënyrë shumë të vrazhdë qëllimet përfundimtare të "boshnjakizimit" të territorit të Kosovës, doli me qëndrimin kundër kantonizimit. Pas shpërthimit të provokuar të marsit i cili ishte organizuar e kalkuluar fort mirë nga Beogradi, çetnikët në skenën politike të Serbisë dolën me tezën e përtypur me vjet se bashkëjetesë midis shqiptarëve e serbëve në Kosovë nuk ka dhe nuk mund të ketë! Sepse pakica serbe qenka e rrezikuar nga shumica shqiptare, për vdekje! Prandaj duhet marrë masa urgjente që Kosova përsëri të coptohet dhe Kosovës t'i rrëmbehen edhe territore tjera sikurse që iu rrëmbyen Kosova veriore bashkë me Mitrovicën veriore. Dhe, projekti i gatuar prej vitesh, u nxor në shesh dhe u miratua si dokument zyrtar. Ky dokument parasheh krijimin e Bashkësisë Serbe të Kosovës(e Metohisë) të sajuar nga pesë kantone, ose rajone, ose treva, s'ka rëndësi si do të thirren, por thelbi qëndron aty që në midis të Kosovës edhe ashtu të vogël, të krijohet edhe një mini shtet serb! Tash po kuptohet qëllimi i krijimit dhe i lejimit prej kohësh të krijimit të enklavave serbe gjithandej Kosovës. Synimi u shfaq haptazi: "Republika Autonome e Kosovës", nga jashtë, të jetë e rrethuar nga shteti i madh serb, kurse nga brenda të jetë i kontrolluar, i frenuar dhe i provokuar, non-stop, nga mini-shteti "Bashkësia Serbe e Kosovë-Metohisë". Me fjalë më të thjeshta, synimi është që të krijohet një "Kosovë-ferr" për shumicën shqiptare e cila, për shkak të rrethanave të padurueshme që do të krijoheshin, dalngadalë, por "me dashje dhe pa dhunë" do të shpërngulej nga trojet e veta dhe do të merrte botën në sy. Dmth. atë që nuk e arriti dot Millosheviçi me dhunën më të egër, do ta arrijë Koshtunica. Ky është synimi i regjimit të Beogradit dhe, tash për tash, gjërat janë duke u zhvilluar sipas projektit që si mbështetje ka: Marrëveshjen e Rambuje-Parisit, Marrëveshjen ushtarake-teknike të Kumanovës, Rezolutën 1244 të KS, Kornizën Kushtetuese për Vetqeverisjen Kalimtare të Kosovës dhe krejt në fund, PISK-un, përkatësisht Planin e Implementimit të Standardeve për Kosovën. Mirëpo, në krejt këtë projekt eksperimental ndërkombëtar me Kosovën, Malin e Zi dhe Serbinë, ka një defekt të madh dhe thelbësor dhe kjo është përqasja burokratike, tekniciste, voluntariste që kanë për bazë kompromise të ndyra ndërkombëtare ndaj çështjes së pavarësisë së Kosovës e të Malit të Zi dhe të çështjes së demokratizimit të Serbisë. Për ta "blerë" Serbinë, flijohen interesat e Kosovës e të Malit të Zi. Mirëpo, duke flijuar interesat e Kosovës e të Malit të Zi, "vriten" parimet themelore të demokracisë e humanizmit evropian e botëror, "vritet" demokratizimi i Serbisë dhe, duke "vrarë" demokratizimin e Serbisë, "vritet" paqja në rajon dhe përgatiten gjakderdhje të reja edhe më të tmerrshme se deri tash në një regjion edhe më të gjerë të Ballkanit perëndimor.

Por, ç'është e verteta, këto vrasje të parimeve themelore demokratike e humaniste, shtetet më të fuqishme të Evropës si Britania e Madhe, Franca, Rusia, Holanda, Belgjika e Portugalia i kishin bërë ç'prej kohësh edhe para Luftës së parë e Luftës së Dytë Botërore. Këto shtete kishin pushtuar e ndarë kontinentet e Azisë e të Afrikës. Këto shtete kishin monopolizuar lëndët e para të lira, kishin monopolizuar tregjet dhe kishin vënë nën kontroll fuqinë e lirë punëtore. Në këtë mënyrë, këto shtete kishin "pjellur" fashizmin italian, nacizmin gjerman dhe militarizmin japonez. Dhe, dihet fort mirë se sa shtrenjtë u paguan, nga të gjithë, "vrasjet" e parimeve themelore të demokracisë e të humanizmit evropian e botëror). Mirëpo, shtrohet pyetja e paevitueshme: Si është e mundur që edhe sot, pas gjithë këtyre përvojave të hidhura që ka përjetuar njerëzimi, të vazhdohet me "vrasjen" e parimeve themelore të demokracisë e humanizmit? Si ishte e mundur që pikërisht Fuqitë e Mëdha të Evropës së sotme bashkë me Amerikën t'i bënin lëshime aq të mëdha një regjimi kriminal e mafioz siç ishte ai i Millosheviçit? Si është e mundur që, pas gjithë atyre mizorive e tragjedive që pësoi populli i Kosovës, që këtij populli t'i imponohet robëria e re nën të njëjtin shtet? Nën të njëjtin shtet që organizoi masakrën e padëgjuar të të burgosurve të pafajshëm në kazamatin e Dubravës, masakrën e Reçakut, masakrën e Izbicës, masakrën e Krushës së Vogël, masakrën e Gjakovës, masakrën e Rahovecit, masakrat e Mitrovicës, masakrat e Tususit, masakrat gjithandej Drenicës. Si është e mundur që t'i imponohet një populli që edhe një herë të provojë "fatin" nën një shtet që bëri krim mbi krimet duke u munduar të fshehte krimet e veta, duke bartur me mija kufoma nga Kosova dhe duke i flakur në varreza masive gjithandej Serbisë?
E gjithë historia e deritashme argumenton se burimi thelbësor i të gjitha të këqiave ndërnjerëzore e ndërkombëtare ishte, është dhe do të jetë shkelja ose mosrespektimi i parimeve demokratike e humaniste. Populli ynë ka një thënie të bukur: "Pak ujë, pak miell, pak ujë pak miell dhe dikur bëhet brumi që nuk e ze as magjja"! Pra, krejt në fund, le të ndërpriten eksperimentet me fatet e popujve pa shtet e pa pavarësi dhe, le të pushojë vrasja e parimeve demokratike e humaniste midis njerëzve e popujve sepse një gjë e tillë na kushton të gjithëve. Sot, Kosova është vendi ku po bëhen eksperimente të palejueshme dhe ku po "vriten" parimet themelore të demokracisë e humanizmit nga ata që nuk do të duhej ta bënin një gjë të tillë. Mjaft më!

[Albo]

Une kam arritur ne perfundimin se Adem Demaci eshte tashme nje njeri i pakorrigjueshme qe e ka te pamundur te ndryshoje edhe kur ndryshimin e imponon koha dhe shoqeria shqiptare ne Kosove. Ato momente qe me kane mbetur mua ne mendje nga zhvillimet e ketyre 5 vjeteve te fundit ne Kosove ne lidhje me Demacion jane 3 momente:

1. Momenti i pare historik ishte kur ai nga Prishtina doli perpara kamerave qe te cudisi gjithe boten duke u shprehur se UCK, nje organizate qe vepronte ne ilegalitet ne ate kohe, kishte zgjedhur ate qe ta perfaqesonte ne procesin politik. Ishte koha kur trupat serbe mbanin nen kontroll Kosoven dhe operacionet e trupave paramilitare serbe sapo kishin filluar masakrat e tyre. Teksa Serbia po vriste e priste njerez te pafajshem ne Kosove per tiu kunderpergjigjur akteve te UCK, Adem Demaci pati kurajon qe te dali perpara botes pa iu dridhur syri nga serbet apo faktori nderkombetar, qe ne ato dite e etiketonin UCK si "organizate terroriste". Adem Demaci e beri kete akt trimerie, por ne te njejten kohe forcat serbe nuk i preken as nje qime floku atij gjate gjithe konfliktit ne Kosove edhe pse ai qendroi ne Prishtine.

2. Momenti i dyte qe me mbeti mua ne mendje ishte kokefortesia e Demacit per te mos u ulur ne bisedime me serbet dhe faktorin nderkombetar ne Rambuje. Jo vetem qe ai nuk shkoi ne Rambuje me delegacionin shqiptar, por ai e denoncoi takimin publikisht si nje takim "anti-shqiptar". Ne nje kohe qe 1 milion shqiptare ishin zhvendosur perbrenda Kosoves dhe ishin vene ne levizje drejt kufijve te saj nga terrori serb, Demaci bente thirrje per lufte frontale deri ne piken e fundit te gjakut, se sa te shkonte ne Rambuje e te diskutonte per paqe. Detyrimisht, faktori nderkombetar e izoloi ate deri ne ate shkalle sa UCK-se per te cilin askush nuk dinte asgje, iu desh te nxirrte nje perfaqesues te ri politik brenda pak ditesh. Hashim Thaci duhet ta falenderoje Demacion per kete edhe pse Demaci edhe pasi dha doreheqjen nga detyra e perfaqesuesit politik te UCK, perseri u mundua qe te ndikoje bisedimet e Rambujese duke i bere presion Thacit ne Zagreb qe te mos pranonin asnje plan paqeje me Serbine ne asnje menyre.

3. Momenti i trete historik, ishin zgjedhjet e para parlamentare te mbajtur ne Kosoven e cliruar nga trupat serbe, kur jeta sapo kish filluar normalitetin e ri te saj. Demaci dhe partia e tij nuk dolen ne krye, ashtu sic ata parashikonin e trumbetonin. Per njerez si Demaci e Qose qe kane nje jete te tere ne opinionin publik shqiptar, ai rezultat ishte nje shuplake e forte ne fytyre qe populli i vet u jepte, ai popull per te cilin ata pretendojne ti kene perkushtuar jeten dhe vepren e tyre. Ne vend qe rezultati ta shtynte Demacin e te tjere qe te reflektonin mbi qendrimet e tyre dhe qendrimet e shumices se shqiptareve ne Kosove, Demaci perseri nuk hoqi dore nga qendrimet e veta.

Sot Demaci e kompani shkruajne artikuj te gjate per gjendjen e krijuar, kur ne fakt ata duhet te mesojne te lexojne e degjojne zerin e shqiptareve te thjeshte qe kane tashme ne Kosove ate qe nuk e kishin para 5 vjetesh, kane te drejten e VOTES. Kosova tashme nuk ka me nevoje per luftetare, clirimtare, komandante e komisare. Kosova tashme ka nevoje per njerez qe te marrin pjese ne procesin politik dhe te shpalosin vizionin e tyre me te mire per Kosoven duke adresuar problemet me te mprehta te jetes ne Kosove.

Ne vend qe Demaci te shkruaje artikuj qe prekin problemet e jetes se shqiptarit te thjeshte, ai vazhdon te sulmoje institucionet nderkombetare ne Kosove qe jane pergjegjese jo vetem per clirimin e Kosoves por edhe per kthimin e jetes ne Kosove dalengadale ne normalitet. Ne vend qe Demaci te jete i pari qe te mbeshtesi institucionet e para legjitime ne Kosove, ai vazhdon te sulmoje institucionet e Kosoves, qofshin kuvendi, qeveria apo presidenca. Ne vend qe Demaci te degjoje zerin e shqiptareve ne Kosove qe duan te shohin nje Kosove te pavarur ne paqe e prosperitet si cdo vend tjeter evropian, Demaci vazhdon perseri me perrallat e tij te Evropes se keqe dhe shqiptareve te mire.

Armiku me i madh i Adem Demacit eshte vete Adem Demaci. Izolimi qe ai perjeton ne jeten politike te Kosoves dhe ne mbare arenen nderkombetare lidhet pikerisht me qendrimet radikale te pamenduara thelle qe kane demtuar ne momente te caktuara interesat tona kombetare. Historia mund ti fali Demacit shume gjera, por ajo nuk ka per ti falur kurre atij thirrjet per lufte ne Kosove si alternative per paqen e negociuar, kur genocidi serb kish bere qe Kosova te boshatisej nga shqiptaret qe kishin marre rruget si refugjate.

Interesi themeltar kombetar shqiptar eshte pikerisht siguria e jetes se cdo shqiptari por Demacit me sa duket nuk i behet vone as per jeten e 2 milion shqiptareve.

Albo

[Llapi]

12 ZEKERIA CANA

Deshmitari Zekeria Cana para organeve hetuese, më 25.1.1959, dekleron:

Të pandehurin Adem Demaçi e njoh nga fundi i vitit 1954. Në atë kohë kemi qenë bashkë në studime, në Beograd. Në vitin 1955 jam takuar me të pandehurin në Beograd dhe ai qysh atëherë, para meje, është paraqitur armiqësisht. Më ka folur se pushteti i Jugisllavisë po i shperngul shqiptaët nga Kosmeti për në Turqi, sepse frikësohet se nëse shqiptarët do të mbesin edhe më tutje në Kosmet, ata do të kërkojnë që Kosmeti t`i bashkangjitet Shqipërisë. Përmes shpërnguljes se shqiptaëve, pushteti po përpiqet që kosmetin ta mbajë edhe me tutje në kuadrin e territorit jugosllav.
Më vonë, pasi i ka lënë studimet, i pandehuri Demaçi është takuar me mua disa herë në Prishtinë. Diku në pranverën e vitit 1958 në separenë e hotelit "Nova Jugosllavia" jemi takuar unë, Adem Demaçi, Din Mehmeti, Ali Aliu, Hysni Hoxha dhe Fahredin Gunga, të gjithë studentë. Me atë rast, Demaç , gjithnjë i disponuar armiqësishtë, ka thënë se pushteti po bën shumë padrejtësi ndaj kombësosë shqiptare dhe se me qëllim po i shpërngul shqiptarët për ne Turqi, në mënyrë që Kosmetin ta mbajë si territor të vetin.
Në rast që shqiptarët do të mbetëshin në Kosmet, ata do të Kërkonin që kosmeti t`i bashkangjitej Shqipërisë. Për aksionin e armëve Demaçi ka thënë se pushteti e ka ndërmarrë këtë aksion me qëllim të frikësimit të popullit shqiptar dhe që ta detyrojë atë të shpërngulet nga Kosmeti, dërsa Kosmetin ta mbajë si territor të Jugosllavisë. Pas Kësaj jemi ngritur dhe kemi dalë nga hoteli. Unë kam shkuar te axha i im, kurse atu janë nisur në drejtim të Gërmisë, në Shkollen Normale që të flinin. Nuk di se çkia kanë folur rrugës derisa kanë shkuar për
Gërmi.
Diku në verën e të njëjtit vit, jam takuar me Adem Demaçin në Gjakovë. Ai kishte ardhur për
mbajtjen e orës letrare dhe atëherë e kam ftuar në drekë në shtepinë time më ka folur se Kosmeti duhet t`ì takojë, gjithsesi, Shqipërisë, me plebishit aso me luftë.Në rast se do të shfrytëzohej rruga me plebishit për zgjidhjen e çështjes së Kosmetit, atëherë Shqipëria duhet ta kërkoj këtë nga Kombet e Bashkuara, të cilat do të mundësonin përcaktimin me plebishit.Nëse në këtë mënyrë nuk do të arrihet që Kosmeti t`í bashkangjitet Shqipërisë,atëherë kjo do të arrihet përmes luftës së tret botërore, me ç`rast rusët do të fitonin në luftën e tret botëre dhe Kosmetin do t´ia jepnin Shqipërisë, kurse Maqedoninë - Bullgarisë.Më ka folur, me këtë rast edhe për shtetasin shqiptar Hasan Shpati, të cilin, sipas tij, e kanë vrarë pushtetarët e këtushëm në burg, e jo duke ikur, për çka ai ishte shumë i revoltuar.Po kështu, para meje, ka folur edhe për gjendjen ekonomike në Kosmet, duke potencuar se Kosmeti është mjaft i zhvilluar ekonomikisht, por është i eksploatuar nga pushteti i Jugosllavisë, i cili nuk po investon asnjë objekt ekonomik në Kosmet.
Tjetër nuk kam çka të them. Procesverbalin e lexova dhe e vërtetoj me nënshkrimin tim, ngase në të janë përfshirë fjalt e mia.
U krye në orën 12.
Procesmbajtës: Xhavit SHabani. Organi hetues i autorizuar: Momo Çanoviq, Dëshmitari: Zekeria Cana.


---------------------
LLapi
Marre nga DOSJA DEMAÇI I DR .HAKIF BAJRAMIT FAQE 55
ne ket DOSJE gjithashtu perpos
ZEKERIA CANES kan deshmue edhe

ALI ALIU
FAHREDIN GUNGA e te tjer

PRA KY ESHTE ZEKERIA HORA CANA FAQEZIU KY ESHTE PRA BASHKPUNTORI I UDBES TANI AKTIVIST I PALODHSHEM I LDK_SE.

[Harudi]

Duke e parë se mungojnë edhe disa të dhëna,sidomos pas lirimit të Adem Demaçit nga burgu në vitin 1990,ku kishte mbajtur jo më pakë se 27 vjet e 7 muaj burg,deshta të paraqes edhe disa pjesë nga intervistat që aso kohe pakë para lirimit dhe pas lirimit të tij nga burgu u kishte dhënë shumë gazetave e revistave në gjuhën shqipe dhe në gjuhë tjera.
Nga këto intervista,ndoshta mund të mësojmë më shumë rreth pikëpamjeve,qëndrimeve,vetëdijes poltike etj të Adem Demaçit...,i cili që nga ajo kohë e deri më sot,ende është aktiv në mënyrë direkte apo inderekte në rrjedhat politike të Kosovës.
A,ka ndërruar Adem Demaçi pikëpamjet e tia politke prej një marksisti, stalinisti,
enveristi etj...

Nga intervista dhënë gazetës "Borba" më 24 mars 1989,në burgun e Stara Gradishkës.

Në pyetjen e drejtpërdrejtë të të "Borbës":
-A e keni ndërruar qëndrimin ndaj Enver Hoxhës?
Demaç:
-Jo.Unë kamë qenë dhe kam mbetur besnik i emrit,ideve dhe veprës së Enver Hoxhës.Në shtëpi kam mbajtur të vendosur fotografinë e Enver Hoxhës.Para saj,me krenari,edhe jamë fotografuar.Këtë kurrë nuk e kam fshehur.
faqe 13

(Nga intervista dhënë "Radio 101" dhe revistës "Mlladina" të Lubjanës.Intervistën e zhvilluan gazetarët:
Vesna Krgot dhe Goran Babiç.Në revistën "Mlladina" u botua në nr.19,më 26 maj 1989)

-Emëroheni si marksist-leninist.Sa e fuqishme është ideologjia,e cila udhëheqë në Shqipëri,d.m.th,në shtetin amë të popullit tuaj,ç'mendoni ju?
Demaçi:
-Pyetje shumë interesante!Sa më tepër mendoj,e kuptoj se mbi të gjitha jam marksist,humanist.Rrjedhë nga një familje e varfër punëtore,dhe ajo ka ndikuar në drejtimin dhe botkuptimet e mia.

-Ideali juaj është Enver Hoxha?
Demaçi:
Po.Më së shumti Enver Hoxha ka bërë për shqiptarët.Prej një shteti të vogël e të prapambetur,ndërtoi shtetin të cilin asnjëherë,e për asgjë nuk mund ta kritikosh.Ai themeloi shtetin,që veç problemeve tjera,zgjidhi edhe problemin e papunësisë.

-Atëherë,përse Shqipëria është vend i prapambetur dhe shteti më i mbyllur në Botë?!
Demaçi:
Shqipëria ka lidhje diplomatike me mbi 100 shtete.Dhe fundi i fundit,sipas meje,përse të jetë shteti krejtësisht i hapur?Lidhur se a do të jetë,apo nuk do të jetë i hapur,shteti vendos vetë,në mënyrë demokratike.Shikonie Jugosllavinë,i cili është shtet i hapur.Në rrugët e saj i shihni tanket.A është kjo demokraci?

-Shqipërinë bota e akuzon për shkeljen e të drejtave të njerëzore,veçanarisht për të drejtat e pakicave?
Demaçi:
-Nuk është e vërtetë.Bëhet fjalë vetëm për bashkësit fetare.Në Shqipëri i kanë mbyllur fare kishat e për këtë të gjithë janë të barabartë.Kush të dojë le të besojë.Vetëbesimi nuk është i dënuar.Mendoj se ajo (Mbyllja e kishave dhe xhamiave-shën.i Red.)është e drejtë,për shkak se shkenca ka fituar mbi religjionin.

-Çfarë mendoni për Stalinin?
Demaçi:
Stalini për Shqipërinë është i rëndësishëm.Ai,për Shqipërinë ka bërë shumë punë të mëdha,e të dëgjuara.Unë marksizmin e kuptoj ashtu siç e zbërtheu dhe e zbatoi Enveri,i ndryshëm nga ai marksizëm që sot zbatohet në Bashkimin Sovjetik e në Jugosllavi.Partia jugosllave nuk ka legjitimitet në themelet e saj që të udhëheq për 40 vjet.Ajo nuk mund të udhëheq mbi bazën e mossukseseve.Partia jugosllave është totalisht e burokratizuar,burokraci e cila erdhi në pushtet mbi bazën e mossukseseve dhe nuk don të largohet.Në krahasim me Partinë jugosllave,Partia e Punës së Shqipërisë,shtetin e ve¨e udhëheq prej fitores në fitore.Shoqëria shqiptare nuk ka përjetuar kriza.Një sistem të atillë nuk duhet ofenduar.Shqiptarët nuk lejuan që në sistemin udhëheqës të shfaqet dhe sundojë aparati burokratik,i cili shkatërron socializmin.Për Jugosllavinë ndoshta,do të ishte i mirëseardhur për momentet e tashme sistemi shumpartiak,ndërsa në Shqipëri një sistem të tillë partiak nuk duhet lejuar.

-A keni qenë ndonjëherë në Shqipëri,i keni parë me sy ato rezultate?
Demaçi.
-Jo asnjëherë nuk kam pasur rast të vizitojë Shqipërinë.

-A do të thoni diçka për fund të kësaj bisede,për diçka që nuk ju kemi pyetur?
Demaçi:
Jo.I thashë të gjitha.Veç një lutje kam.Fjalët e mia të mos i ndryshoni.
faqe 19-20
vazhdon...

Marrë nga:
Republika e Kosovës është shpallur në zemrën e popullit tim
Boton Kolegjiumi
i Redaksisë së "Zërit të Kosovës"
Tetor,1990

[Harudi]

vazhdon nga shkrimi i kaluar...

intervistë e botuar në gazetën "Vcernji List" të Zagrebit të datës 24.02.1990.

-Deklaroheni si humanist?
Demaçi:
-Po.Jam humanist.

-A shkon humanizmi bashkë me platformën staliniste të dorës së fortë dhe me respektimin e Enver Hoxhës?
Demaçi:
-Asnjëherë nuk kam qenë idhtar i stalinizmit dhe dorës së fortë.Këto janë trillime.Për stalinin nuk kam pasur mendim të lartë.Ai nuk është vazhdues i denjë i Leninit.Edhe pse në katierën e tij ka pasur merita,sidomos në krijimin e koalicionit antifashist gjatë Luftës së Dytë Botërore.Por,pas luftës nuk arriti që ta zhvillojë socializmin në rrugë të drejtë,sepse përhapjen e tij në botë e ka paramenduar përmes BRSS.

-Ndërsa simpatinë për Enver Hoxhën?
Demaçi:
-Është e pabesueshme,edhe pse gjithmonë ka folë mirë për Stalinin,i cili i ka dhënë përkrahje të rëndësishme Shqipërisë,në mbrendinë e tij Enveri është më së paku stalinist.Ai nuk iu ka përmbajtur skemave staliniane.Mjaft drejtë e ka kuptuar vetëlëvizjen e shoqërisë shqiptare dhe e ka zhvilluar në mënyrë dialektike.nga vendi më i pazhvilluar në Evropë,si shembull negativ,arriti që për 40 vjet të krijojë shtetin që mund të krenohet.Për këtë e respektoj si birin më të madh të popullit shqiptar dhe udhëheqësin gjenial,i cili,natyrisht,kishte edhe gabimet e tia,por asnjë strategjike.

-Kemi përshtyojen,megjithëse jeni intelektual,nuk i shihni apo nuk dëshironi t'i shihni dobësit e regjimit shqiptar që i ka krijuar Enver Hoxha-nga pazhvillueshmëria ekonomike deri te totalitarizimi-nga i cili njerëzit ikin?
Demaçi:
-Në çdo grurë ka egjër.Nuk ka shoqëri sterile e cila do të mundte të kënaqte çdokend.Në Shqipëri mund të jenë të pakënaqur vetëm parazitët,spekulantët,matrapazët eventualisht ndinjë kundërshtar politik të cilit i flen burokratizmi.Shtresa burokratike në Shqipëri është më e holla,sepse Enveri nuk lejoi që ajo të zhvillohet.Ai e bëri seleksionimin pozitiv.Në çdo pesë apo dhjetë vjet bëri spastrime,por jo në kuptim siç i mvishet.I ka ndërruar ata që s'kanë mjaft të aftë,duke i sjellë më të aftit,më të shkolluarit.Në Shqipëri sundon sistemi njëpartiak,mirëpo ajo parti udhëheq politikë që i përgjigjet më së miri interesave të popullit dhe intelegjencies.

-Edhe pse asnjëherë nuk keni qenë në Shqipëri,a mund t'i përgjigjeni shkurt pyetjes se,a ka në atë vend liri njerëzore dhe demokraci?
Demaçi:
Ka,aq sa lejojnë mundësit materiale dhe të tjera dhe në të ardhmen do të ketë gjithnjë e më tepër.Projekti i Enverit,të cilin po e vazhdon Ramiz Alia,po shkon në atë drejtim.

gjithnjë marrë nga:
Republika e Kosovës është shpallur në zemrën e popullit tim/faqe 33-34
Boton Kolegjiumi
i Redaksisë së "Zërit të Kosovës"
Tetor,1990

[Llapi]

DEMAÇI: ATY KU KA MITOMANI, KORRUPSION, NEPOTIZËM, KLANIZËM E AKREBALLËK, ATY ËSHTË RUGOVA



Përgatiti për shtyp: Burim Etemaj



Prishtinë, 6 shkurt 2005- Lidhjen Demokratike të Kosovës (LDK), pa Rugovën, Adem Demaçi e sheh si fisin pa bajraktarin karikaturë, si diktaturën pa diktatorin karikaturë apo si “kënetën” tonë demokratike pa liderin karikaturë.

Kudo që shihni dhe përjetoni, në shoqërinë kosovare, probleme, bllokada e dështime nga më të ndryshmet, aty ku zhvillohen hilet e dallaveret me tenderë, aty ku ka mitomani e korrupsion, aty ku ka nepotizëm, klanizëm e akreballëk, aty, sipas Demaçit, janë të pranishme “jargët” “rugoviste” dhe ngapak nga këto “jargët” e “isteve” të reja.


Rugova për botën s’është më i përdorshëm…



Vedat Bujupi :Grupi i Kontaktit, këto ditë, i ka rekomanduar Rugovës që të japë dorëheqje nga LDK-ja. A mendoni se Rugova do të përfillë këtë kërkesë dhe si e shihni Ju LDK-në pa Rugovën në krye të saj?



Demaçi: Ata që e kanë vendosur dhe që e kanë përkrahur aty, edhe mund ta heqin kur të duan. Tashmë, jo vetëm ne, por edhe bota është lodhur e mërzitur me z. Rugova. Ai, për botën s’është më i përdorshëm. Ai i kreu “rolet” e veta. Ata nuk kanë më nevojë për të. Mirëpo, bota nuk ka dëshirë që t’i “ndotë” duart e veta me të palarat tona. Ata toleruan z. Rugovën deri në absurditet sepse kishin nevojë fort të madhe për të. Pasi që e “shtrydhën si limonin”, atyre u ra ndërmend se ai paska pasë shkelur nenet e “shenjta” të “Kornizës Kushtetuese Kalimtare të Kosovës”! Por, nuk është problemi vetëm te z. Rugova. Problemi më i madh janë “rugovistët” të cilët janë derdhur si “jargët” dhe kanë përfshirë krejt shoqërinë kosovare. Z. Vedat, mos përtoni, gjejeni dhe lexojeni në mënyrë kreative romanin “OH” të shkrimtarit tonë të madh, Anton Pashku. Aty do të shihni, si në pasqyrë, si duken “jargët” tona intelektuale. Kudo që shihni dhe përjetoni, në shoqërinë kosovare, probleme, bllokada e dështime nga më të ndryshmet, aty ku zhvillohen hilet e dallaveret me tenderë, aty ku ka mitomani e korrupsion, aty ku ka nepotizëm, klanizëm e akreballëk, aty janë të pranishme “jargët” “rugoviste” dhe ngapak nga këto “jargët” e “isteve” të reja.

LDK-në pa z. Rugovën e shoh si fisin pa bajraktarin karikaturë, si diktaturën pa diktatorin karikaturë, si “kënetën” tonë demokratike pa liderin karikaturë!

[Llapi]

“Lexuesit pyesin gjatë javës Adem Demaçi përgjigjet të hënën”


"Epoka e re" 20 shkurt 2005

Përgatititi për shtyp: Burim Etemaj

Prishtinë, 20 shkurt 2005 - Haradinaj as nuk është ftuar fare nga Këshilli i Sigurimit për të marrë pjesë në takimin e këtij organi në New York. Zotëri Peterseni, në të vërtetë, ka shfrytëzuar të drejtën e vet private për ta marrë me vete z. Haradinaj, jo për të marrë pjesë në veprimet e bisedat politike, por vetëm si person “teknik” dhe, eventualisht, “për t’ia trembur mizat”! E, sa për aq, z. Haradinaj ka punë pak më të mëdha, këtu, në shtëpinë e vet. Kështu që, në këtë rast, nuk pati as ftesë të vërtetë për z. Haradinaj nga KS, prandaj as nuk pati (dhe as nuk do të mund të kishte ndonjë refuzim thirrjes zyrtare të KS!), ndonjë refuzim të vërtetë nga ana e z. Haradinaj. Kështu e komenton Adem Demaçi, refuzimin e kryeministrit Haradinaj për të marrë pjesë në mbledhjen e KS të OKB-së.



Albulena Sadiku: Z. Demaçi, sa i dëmton interesat e Kosovës refuzimi i kryeministrit Haradinaj për të marrë pjesë në mbledhjen e KS të OKB-së?



Adem Demaçi: E nderuara Albulenë, pyetja Juaj nuk është aq e thjeshtë sa mund të duket në shikim të parë. Ne, ende jemi popull shumë i ri për të kuptuar lojrat e politikës botërore. Ne shumë lehtë kapemi pas “leckës së kuqe” të cilën tundin, para hundëve tona, politikanët-“toreadorë”-botërorë, në arenën politike ballkanike.

Ardhja e presidentit të Serbisë, z. Boris Tadiq në Kosovë, ia hoqi fare “petën lakërorit politik” të Kosovës. S’ka nevojë ta përshkruajmë edhe një herë vizitën brutale të z. Tadiq, në Kosovë. Kjo ishte një goditje shokante politike për qytetarët e thjeshtë të Kosovës. Për të gjithë ata qytetarë të cilët u kanë besuar verbërisht dhe fëminisht “fintave politike” të z. Rugova e të z. Daci se pavarësia e Kosovës është punë e kryer, vetëm duhet të kryhen edhe ca punë formale. Vizita e z. Tadiq ishte shokante për të gjithë ata qytetarë të thjeshtë që u besonin iluzioneve të z. Haradinaj se vetëm duhet të plotësohen standardet e pavarësia do të jetë punë e kryer! Vënia me dorë të vetë presidentit të Serbisë të flamujve të shtetit serb në enklavat serbe në Kosovë, thirrjet e tij se “s’ka, e as s’do të ketë pavarësi për Kosovën”, ishte shkundullim fort i dhembshëm për popullin e thjeshtë të Kosovës. Sepse të gjitha këto veprime e fjalë u bënë dhe u thanë në praninë e përfaqësuesit të OKB-së, të KS e të UNMIK-ut, të z. Petersen. Të gjitha këto veprime e fjalë u bënë e u thanë në praninë e Komandantit të KFOR-it, detashmentit të forcave të NATO-s, në Kosovë, z. Ive de Kermabon! Këta zotërinj të lartë, me asnjë gjest dhe me asnjë fjalë nuk kundërshtuan veprimet e fjalët e z. Tadiq! “Hipnoza politike”e deriatëditshme të qytetarëve të Kosovës u prish dhe prandaj u desht, shpejt e shpejt, që të vëheshin në veprim “doza” të reja të “narkozave” politike, për ta vënë përsëri popullin e gjorë në “gjumë politik”! Këto dy “doza” u vunë në qarkullim e në veprim njëkohësisht.



Nuk pati ftesë të vërtetë për z. Haradinaj nga KS i OKB-së



“Doza” e parë ishte Kushtetuta “e nxehtë, si kishte dalur nga furra” dhe e gatuar sipas porosisë së z. Rugova, (“për Kosovën e pavarur”!) dhe “doza” e dytë ishte ftesa e z. Petersen z. Ramush Haradinajt që ky ta shoqëronte për në Nju Jork, në mbledhjen e Këshillit të Sigurimit të OKB-së. Derisa u muar vesh se ajo nuk ishte kushtetutë, por një brum nga i cili mund të gatuhet kushtetuta nëse Kosova do ta fitojë pavarësinë dhe derisa u muar vesh se z. Petersen z. Haradinaj e kishte ftuar për Nju Jork vetëm sa për t’ia “bartur valigjet”, populli i thjeshtë, qyshmoti, i mësuar me “narkoza politike” përsëri vazhdoi gjumin e vetëkënaqësisë e të vetmashtrimit. Ne, analistët kemi mbetur që të flasim vetëmevete sepse nuk na e vë veshin kush, ose na pyesin se sa i dëmton interesat e Kosovës refuzimi i kryeministrit Haradinaj për të marrë pjesë në mbledhjen e KS të OKB-së? Paj, e nderuara Albulenë, z. Haradinaj as nuk është ftuar fare nga Këshili i Sigurimit për të marrë pjesë në takimin e këtij organi në Nju Jork. Zotëri Peterseni, në të vërtetë, ka shfrytëzuar të drejtën e vet private për ta marrë me vete z. Haradinaj, jo për të marrë pjesë në veprimet e bisedat politike, por vetëm si person “teknik” dhe, eventualisht, “për t’ia trembur mizat”! E, sa për aq, z. Haradinaj ka punë pak më të mëdha, këtu, në shtëpinë e vet. Kështu që, në këtë rast, nuk pati as ftesë të vërtetë për z. Haradinaj nga KS, prandaj as nuk pati (dhe, as nuk do të mund të kishte ndonjë refuzim thirrjes zyrtare të KS!) ndonjë refuzim të vërtetë nga ana e z. Haradinaj. Krejt kjo ishte vetëm një “majtap-fintë politike” me “kalamajt” e Kosovës, të cilës z. Haradinaj iu përgjegj në mënyrën e vetme të mundëshme, duke u bërë se nuk po e kuptonte se krejt kjo ishte vetëm një tallje e pakripë e z. Petersen me të dhe me iluzionistët e vazalistët e Kosovës.



Mergim Dauti: Zotëri Demaçi, çka mendoni Ju, më shumë ka kontribuar në luftën çlirimtare në Kosovë Ibrahim Rugova, apo kuajt e gomartë e Shqipërisë?



Adem Demaçi: - I nderuari Mërgim, ju po merreni me sarkazëm dhe me tallje të lira. Ju, në të vërtetë, po talleni me shumicën dërrmuese të inteligjencies shqiptare. Ju, në të vërtetë, po talleni me shumicën dërrmuese të popullit tonë. Z. Ibrahim Rugova është një njeri, është një person, është një intelektual me një aftësi krejtësisht mesatare; është një burrë me një vullnet fare të mefshtë; është një burrë intelektual, ego i kulluar, vehtijak, frikacak, hakmarrës kur mundet dhe i lakushëm si rakita; është regjimist dhe konformist i tejmë; është njeri e intelektual që nuk i beson askujt dhe që ka lakmi të madhe për pushtet; të vetmet gjëra që ky njeri disponon janë dinakëria e hollë e fshatarit dukagjinas dhe njohja e thellë e psikologjisë së mjerë të popullit të vet. Ky njeri nuk pati as polici, as ushtri të vetën, në fillim, as para të vetat që t’i imponohej këtij populli; ky njeri arrivist vetëm shfrytëzoi dhe po shfrytëzon situatën, duke iu përshtatur rrethanave të dhëna, për të siguruar për veten dhe familjen e vet jetë luksoze dhe mondane, i gatshëm të luaj rolet më të pabesueshme dhe më të pahijshme politike.

Fenomeni Rugova nuk është çështje e një individi. Fenomeni Rugova është çështje, edhe sot, e shumicës së popullatës shqiptare të Kosovës. Fenomeni Rugova i ka rrënjët thellë në historinë e në robërinë tonë dy mijë e kusur vjeçare. Ai nuk erdhi në këtë pozitë me forcë e me dhunë; ai erdhi, këtu ku është, falë rrethanave të cilat krijuan ata të cilët e sollën dhe po e mbajnë atë aty ku është. Si të spjegohet që, me vite të tëra, shumica e shqiptarëve votuan dhe përkrahën këtë njeri? Pra, është krejtësisht e qartë se shumica e shqiptarëve, në esencë, ishin vetë z. Rugova. Ishin inertë, të palëvizshëm, pasivë, hezitues, konfuzë, të mashtrueshëm, por edhe mashtrues; me dëshira të mëdha e me gatishmëri mikroskopike për sakrificë; patriotë vetëm brenda rrethit familiar (e, sa për Kosovën le të flijohen të tjerët e jo unë e familja ime!); patriotë që duan Kosovën për veten e tyre e jo veten e tyre për Kosovën; këta janë ata që arsyetojnë të gjitha gafet, gabimet e qyqarllëqet e z. Rugova, sepse edhe ata vetë, po të ishin në vendin e tij do t’i bënin të gjitha ato veprime që ka bërë z. Rugova. Z. Rugova, pa këta, nuk do të ishte askund, sikurse që këta me z. Rugova nuk janë askund.

Kështuqë, i nderuari Mërgim, nuk është qëndrim i drejtë politik që të fajsojmë një njeri e të mos i shohim të gjithë ata njerëz që ishin e që janë prapa tij dhe që me votën e tyre, për këtë njeri, luajnë “futboll” me fatin e vet, me fatin e familjeve të veta dhe me fatin e tërë Kosovës! Derisa nuk do të aftësohemi që, për dështimet tona të mos fajsojmë të tjerët, por në to të shohim edhe pjesët e fajeve e të gabimeve tona, nuk do të mund të përmirësohemi e të bëhemi të vlefshëm.

Kuajt e gomarët e Shqipërisë kanë bërë shumë për luftën tonë çlirimtare, por meritat i kanë ata njerëz që i kanë mobilizuar ata kuaj e gomarë në funksion të lirisë.



Opozita mund, duhet dhe e ka për detyrë që pozitën ta shtyjë që të punojë për arritjen e lirisë e pavarësisë së Kosovës



Valbonë Hajdari: Zoti Demaçi, a mendoni se ekziston mundësia që opozita të jetë shtytëse e pozitës për zhvillime demokratike, përderisa, në njërën anë, në Kosovë nuk është e rregulluar dhe e garantuar me ligj e drejta e organizimit të referendumit për çështje të caktuara dhe kushtet në të cilat mund të bëhet kjo, ndërkaq, në anën tjetër, në kuvend ajo gjithnjë bllokohet nga votat e shumicës?



Adem Demaçi: E nderuara Valbonë, Kjo çështje për të cilën Ju bëni fjalë, mund të paraqitet në shumë varianta, por në rastin tonë konkret, opozita mund, duhet dhe e ka për detyrë që pozitën ta shtyjë që të punojë për arritjen e lirisë e pavarësisë për Kosovën, si parakushte të domosdoshme për çfarëdo zhvillimi demokratik. Kjo varet shumë nga fakti se si opozita kosovare e kupton rolin e vet politik në Kosvën e sotme. Nëse opozita, qëllim të parë ka ardhjen në pozitë, ose ardhjen në pushtet e pastaj arritjen e lirisë e pavarësisë së Kosovës, kjo nuk do të mund të luaj rolin që Ju kërkoni prej saj. Për variantin e dytë, pra, liria e pavarësia e Kosovës para interesit për pushtet, në këtë rast opozita do të mund të tejkalonte “bllokadën numerike” në Kuvendin “në saksi” të Kosovës, sepse do të kishte prapa vetes mbështetjen e shumicës së popullatës, tashmë, të zhgënjyer të Kosovës.



Zenel Spahiu: Baca Adem, si e komentoni deklaratën e kryetarit të Serbisë, Boris Tadiq, pas vizitës që i ka bërë Kosovës, se “pret që bisedimet për statusin përfundimtar të Kosovës të fillojnë në qershor ose në korrik”?



Adem Demaçi: Nuk e pres një gjë të tillë.



Rugova është një hajgarexhi i madh



Albert Curri: Zoti Demaçi, e shihni se gjërat s’janë edhe aq zi sa i paraqitni Ju dhe shtypi i afërt me Ju, “Epoka e Re”. Se Kosova po përparon gjithnjë e më shumë në rrugëtimin e vet të sigurt drejt pavarësisë, e dëshmon edhe bërja e vendit tonë, me dekret të veçantë të Presidentit Rugova, me ditën e Presidentit, që do të jetë 24 maji?



Adem Demaçi: I nderuari Albert, me optimizmin dhe me gatishmërinë Tuaj që të mashtroheni me disa “finta” politike të z. Rugova, po më bëni të qesh. Z. Rugova është një hajgarexhi i madh. Ai me gjëra të tilla, në formën e “çamçakëzave”, herë pas here, po e gëzon popullin. Dhe, shumica e popullit ende po i përtypë me lezet këta “çamçakëza”. Po dëgjoj që edhe “TV Kompania MAKANDA” po reklamon, minutë më minutë, serinë e re të çamçakëzave “RUGOÇAM”!

[Llapi]

“Lexuesit pyesin gjatë javës Adem Demaçi përgjigjet të hënën”

Pyetjet mund t’i dërgoni çdo ditë në e-mail adresat:

burimetemaj100@yahoo.com ose

burimetemaj@hotmail.com




13 mars 2005





DEMAÇI: ME QEJF, RUGOVA NUK DO KTHEHET NË “FORMULËN - TË GJITHË NË THES ME GRYKË TË MBYLLUR”



-Tani, të gjitha standardet po “rrudhen” në një – në decentralizim, ose si po i thonë në mënyrë më elegante, në reformimin e pushtetit lokal. Aty janë të koncentruar të gjitha standardet e tjera. Shumica e shqiptarëve kanë drejtuar shikimin kah Haga, prandaj edhe nuk do të shohin se çfarë do të ndodhë në Kosovë.



Përgatiti: Burim Etemaj



Prishtinë, 13 mars 2005 - Adem Demaçi, duke e komentuar mundësinë e krijimit të një qeverie gjithëpërfshirëse në Kosovë, ka thënë se sa për me qejf, Rugova nuk do të kthehet në “formulën - të gjithë në thes me grykë të mbyllur”, sepse kështu, sipas tij, bëhen shumë “hisenikë” në “kulaç”! Mirëpo, nëse zori hyn në lojë, atëherë, thotë Demaçi, mund të bëhet gjithçka.



Arlinda Hasi:Baca Adem, u tha këto ditë, se në mbrëmjen e akuzimit të Haradinajt, përfaqësuesi i Zyrës Amerikane dhe ai i Zyrës Angleze në Prishtinë, janë takuar me Nexhat Dacin dhe i kanë kërkuar krijimin e një qeverie me bazë të gjerë. Po ashtu, këtë e ka kërkuar edhe BE-ja. Çfarë mendoni Ju rreth kësaj formule të re qeveritare? Faktikisht, a e ndani mendimin se ajo do të mund të garantonte vlerësim pozitiv të përmbushjes së standardeve dhe shtrimin për zgjidhje të statusit të Kosovës?



Demaçi: E nderuara Arlindë, kjo që kanë kërkuar ata zotërinjtë e nderuar dhe që po e kërkon Bashkimi Evropian, nuk është për Kosovën formulë e re, si po mendoni Ju. Harruat se Qeveria paraprake e z. Bajram Rexhepi ishte pikërisht sipas formulës së qeverisë - me bazë të gjerë? Ishte ai një koalicion qeveritar i përbërë nga të tri partitë e mëdha: LDK, PDK dhe AAK. Opozitë, faktikisht, nuk kishte, prandaj edhe zhurmë e grindje nuk kishte. Kishte vetëm, aty-këtu, ndonjë replikë, ose ndonjë sharje ndër dhëmbë dhe aq. Përse? Sepse të gjitha partitë e mëdha kishin nga një copë të “kulaçit”, i cili nuk ishte aspak formal, ndonëse buronte nga pushteti krejtësisht formal politik. Këtë herë, dmth. pas këtyre zgjedhjeve të fundit, zotërinjtë Rugova, Daci e kompani, u bënë më kurrnazë. Në emër të demokracisë, kinse për ta bërë Kuvendin në saksi të Kosovës me opozitë, i lanë jashtë “kulaçit” PDK-në dhe ORA-n, i morën në koalicion AAK-në dhe disa parti të vogla e disa individë dhe “harrnuan” qeverinë e z. Haradinaj. Kjo ishte “formula matematikore- kimike-politike” e zotërinjve Rugova-Daci.

Dhe, nuk qe kjo “formulë”, politikisht, aspak “naive” e pa leverdi për kolltuqe e përfitime tjera për ithtarët e z. Rugovës, të cilët kullufitën gjysmën e “kulaçit” me gjithë “mjedis”, kurse AAK-së e të tjerëve ua lanë ato që mbetën. Mirëpo, ata që mbetën “duarthatë” po bëjnë zhurmë dhe po fusin “ndërskamca”, kurse miqtë tanë të jashtëm kanë dëshirë që punët në Kosovë t’i kryejnë pa zhurmë e pa poterë dhe të gjithëve t’ua japin nga një copë “kulaçi” që t’ua mbushin bulshitë, në mënyrë që të mos mund të bërtasin, të shajnë e të fajësojnë njëri-tjetrin. Sa për me qejf Rugova nuk do të kthehet në “formulën - të gjithë në thes me grykë të mbyllur”, se ashtu bëhen shumë “hisenikë” në “kulaç”! Mirëpo, nëse zori hyn në lojë, atëherë mund të bëhet gjithçka.

Sa i takon asaj që thoni Ju për vlerësimet pozitive për përmbushjen e standardeve, ajo është një punë krejt e dorës së dytë. Në Kosovë e për kosovarët nuk ka as nuk do të ketë kurrfarë garancish. Për UNMIK-un e për shefat e tyre, me rëndësi është që “mishi të piqet e helli të mos digjet”! Tani, të gjitha standardet po “rrudhen” në një – në decentralizim, ose si po i thonë në mënyrë më elegante, në reformimin e pushtetit lokal. Aty janë të koncentruar të gjitha standardet e tjera. Tani, shumica e shqiptarëve kanë drejtuar shikimin kah Haga, prandaj edhe nuk do të shohin se çfarë do të ndodhë në Kosovë.



Shumica e popullit tonë ende nuk është e vendosur që të shkojë pas ademjasharëve



Ramiz Gashi: Baca Adem, veçanërisht tani edhe me dorëheqjen e kryeministrit Haradinaj dhe me arrestimin e tij nën akuzat që ia ka bërë Tribunali i Hagës, proceset politike në Kosovë mund të marrin kahje të pariparueshme, të dëmshme për të ardhmen tonë. Çfarë momenti tjetër më kritik, apo edhe më të përshtatshëm, pritni e s’po e merrni iniciativën për themelimin e një qeverie teknike, e cila do të ishte në gjendje ta bënte realitet ëndrrën e shumicës së qytetarëve të vendit – pavarësinë e Kosovës? Faktikisht, a mos mendoni se dikush duhet të vijë e t’ju marrë për krahu për ta bërë këtë?



Demaçi: I nderuari z. Ramiz, faleminderit që po më nderoni dhe po më jepni rëndësi e mundësi më të mëdha sesa që kam Nuk është problemi te qeveritë dhe te ademat, por problemi është te vetëdija e popullit. Pa vetëdije të lartë kombëtare, qytetare e njerëzore, s’ka organizim të fortë. E, pa organizim të fortë s’ka fuqi, e pa fuqi s’ka ndryshim as të realitetit shoqëror, as të realitetit fizik. Populli me vetëdije ëndërrimtare shkon pas udhëheqësve ëndërrimtarë. Populli i pavendosur shkon pas udhëheqësve të pavendosur. Shumica e popullit tonë ende nuk është e vendosur që të shkojë pas ademjasharëve, që janë të gatshëm të shkrijnë gjithë çka kanë për liri e pavarësi. Shumica e popullit tonë edhe kur është fjala për liri e pavarësi, ende kalkulojnë, prandaj edhe shkojnë pas kalkulantëve. E kalkulantët, pikërisht pse janë të tillë, gjithmonë frikësohen e mashtrohen dhe prandaj mbeten në gjysmë të rrugës! Çfarë është qumështi, e tillë është edhe maza.

I nderuari z. Ramiz, nëse jeni “Bektesh”, edhe me kaq do ta merrni vesh se çfarë dua të them.



Dëshmitarët e mbrojtur për t’i siguruar vetes një jetë komode në perëndim, janë të gatshëm që të shpifin edhe kundër nënës së vet



Besa Rama: Zotëri Adem, duke lexuar me kujdes aktakuzën e Tribunalit të Hagës kundër Ramush Haradinajt, Lahi Brahimajt dhe Idriz Balajt, më ka ndodhur shumë herë të mendohem se vërtet a e kam para vetes një aktakuzë të lëshuar nga një gjykatë shumë e respektuar ndërkombëtare, apo ndonjë fejton nga të shumtit që kemi lexuar pas luftës në gazetën e LDK-së “Bota Sot”...? Më intereson mendimi Juaj, pa ekuivoke, rreth këtyre veprimeve shpifarake të “farës sonë”?



Demaçi: E nderuara Besë, pa ekuivoke, ajo aktpadi me shumicë është sajuar e është harrnuar nga të “vërtetat” e prokurorëve e të hetuesve terroristë të Beogradit, nga deklaratat e dëshmitarëve të mbrojtur, të cilët për t’i siguruar vetes një jetë komode në Perëndim, janë të gatshëm që të shpifin edhe kundër nënës së vet. Pastaj, pavarësisht se çfarë deklarohet zyrtarisht e botërisht, Tribunali Penal Ndërkombëtar i Hagës është një instrument juridik i Këshillit të Sigurimit të OKB-së. Dhe, KS, në përpjekje të harmonizimit të shumë interesave ndërkombëtarë lidhur me Kosovën, mundohet të barazojë krimet terroriste të regjimit kolonialist të Beogradit, me luftën vetëmbrojtëse e çlirimtare të popullit tonë të udhëhequr nga UÇK-ja. Prandaj, mos u habitni sepse s’ka mundësi të jetë ndryshe. Kryengritja jonë çlirimtare u ndal në gjysmë të rrugës, sepse vlerësimet e situatës politike e ushtarake të udhëheqjes së atëhershme të UÇK-së ishin të gabuara. Dhe, si gjithmonë, gabimet paguhen e do të paguhen.



Besim Ademi: Zotëri Demaçi, si njohës i mirë i Rugovës, a mendoni se Rugova me ndihmën e Nexhat Dacit ka manipuluar me autoritetin e Haradinajt?



Demaçi: I nderuari z. Besim, në luftën për pushtet të gjithë pjesëmarrësit manipulojnë me të tjerët dhe njëkohësisht manipulohen nga të tjerët. Por, është si rregull që më të mëdhejtë dhe më të fortit, më shpesh manipulojnë me ata që janë më të vegjël, më të pa ditur, dhe prandaj më të paorganizuar e më të dobët. E, të këtillë ende jemi ne. Në këtë botë e në këtë jetë asgjë nuk ndodh rastësisht. Edhe neve, këto gjëra të papëlqyeshme që po na ndodhin, nuk po na ndodhin rastësisht. Mirëpo, falë ligjeve të jetës dhe faktorëve që nuk shihen e nuk njihen, por që veprojnë brenda tyre, ndodh, jo rrallë, që manipulatorët të arrijnë të kundërtën e asaj që kanë planifikuar. Historia është përplot me shembuj të këtillë.



POLITIKËS I DUHET NGAPAK DINAKËRI E “KOZMETIKË”...



Dardan Berisha: A ishin deklaratat e z. Haradinaj burrërore para se të nisej për në Hagë, duke pasur parasysh që 100 herë e falënderoi z. Rugova?



Demaçi: I nderuari z. Dardan, sikurse gjellës që i duhet ngapak kripë, edhe politikës i duhet ngapak dinakëri e “kozmetikë”. Mirëpo, kur teprohet me këto “mëlmesa”, atëherë sikur prishet paksa shija e gjellës, apo e politikës...

[Llapi]

Marre nga:

http://www.mekuli.com


PËRGJEGJE LEXUESËVE TË “MEKULIPRESS”

NGA ADEM DEMAÇI



AGIM SHABANI: Cili shtet, sipas Jush, do të mund ta pranonte pavarësinë e Kosovës?

A.D. – I nderuari Agim, bota ka shumë shtete dhe ndër këto ka mjaftë nga ato të cilave pavarësia e Kosovës nuk do t’u pengonte. Por është vetëm një shtet në botë që ka interes thelbësor që Kosova të jetë e pavarur dhe kjo është Shqipëria. Mirëpo, duke pasur parasysh varshmërinë e madhe të Shqipërisë që ka nga bota e zhvilluar, nëse bota e zhvilluar do të kundërshtonte njohjen e pavarësisë së Kosovës, vështirë se edhe Shqipëria do të guxonte të njihte pavarësinë e vërtetë dhe të plotë të Kosovës. Sepse, ta njohësh pavarësinë e Kosovës, për Shqipërinë do të thoshte ta merrte përsipër ruajtjen e paprekshmërisë, por edhe të lirisë së kufirit Kosovë-Shqipëri. Kjo Shqipëri, kështu si është, nuk do të ishte e aftë ta bënte një gjë të tillë, sepse nuk do të kishte fuqi ushtararake-ekonomike për një punë të tillë fort serioze. Ju kujtohet ndoshta, kur në një situatë, para shumë vjetësh, Kuvendi i Shqipërisë pati njohur “Republikën” e Kosovës, mirëpo ajo gjë pati mbetur vetëm një vendim i kotë në letër.

SKENDER GASHI: Baca Adem, si i komentoni përpjekjet për realizimin e një takimi ndërmjet kryeministrit Bajram Kosumi dhe atij serb Vojisllav Koshtunica? Si e shihni Ju idenë e kontakteve në këtë nivel dhe eventualisht shtrirjen e kontakteve në nivelin e presidentëve?

A.D. – I nderuari Skender, të gjitha këto janë përpjekje të Serbisë dhe të atyre që janë në shërbim të sendertimit të Rezolutës 1244 të KS të OKB-së e që kanë për qëllim të pajtojnë xhelatët e Beogradit dhe “xhynahët”-viktima të Kosovës. Ky është një krim i ri që po ushtrohet mbi shqiptarët e pafajshëm. Të lëshohesh në bisedime sot me pushtetmbajtësit neofashistë e çetnikë të Serbisë do të thotë vlerësim i gabuar politik me pasoja të humbjes së pastërtisë sonë liridashëse. Sjelljet prej mendjemadhi të kryetarit të Serbisë Vojisllav Koshtunica, flasin, qysh tash, për gabueshmërinë e “lojës politike” të Kosovës me Serbinë. Ka prova të panumërta se në Serbi në të gjitha shkallët e pushtetit janë stabilizuar ithtarët e kamufluar të kriminelëve dhe të antishqiptarëve serbë, si MIllosheviqi, Mlladiqi, Karaxhiqi, Shesheli, etj. Sot në Beograd, para syve të krejt botë, po zhvillohen akte antisemitiste dhe aktorët e tyre po dënohen simbolikisht, Sot, në Beograd, para syve të krejt botës, po mbahen takime masive në të cilat po “arsyetohen” gjenocidet çetnike në Srebrenicë dhe gjithandej ish-Jugosllavisë. Koshtunica, Tadiqi e të tjerët, me sjelljet e deklaratat e veta duan që të poshtërojnë edhe më tepër kosovarët, duke u hequr si “zotshtëpie”, demokratë e paqedashës dhe duke refuzuar gjoja “kushtet” e kosovarëve. Serbia, më së pari duhet të pastrohet nga mëkatet e veta dhe nga njerëzit mëkatarë të cilët janë instaluar komplet në pushtetin aktual; të heqin dorë definitivisht nga synumet për ripushtimin, ose copëtimin e Kosovës. Vetëm pas kësaj do të hapej rruga për kontakte të shkallëshkallshme me një Serbi demokratike. Me qëndrimin e vet jo mjaftë të vendosur shqiptarët po marrin pjesë në rehabilitimin e padrejtë dhe të pamerituar të regjimit të Serbisë. Ai që përqafohet me të ndoturin, ndotet edhe vetë!

NEBIH ZEJNULLAHU: Cili është opinioni Juaj, i nderuari Adem, për planin amerikan për Kosovën? Pse në këtë plan nuk bëhet fjalë për pavarësinë?

A.D. – Paj, i nderuari Nebih, plani amerikan ka tri verzione. Asnjëra prej tyre nuk është e definuar. Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë interesa të shumta në të katër anët e globit. Ato dëshirojnë që t’i ruajnë interesat e veta. Këtë mund ta bëjnë duke ju bërë lëshime, herë të vogla, herë të mëdha, aleatëve të vet, miqve të vet dhe atyre nga të cilët kanë interesa, ose që presin të kenë interesa. Amerikanët nuk bëjnë fjalë për pavarësinë tonë sepse ata janë pragmatik dhe të arsyeshëm, sepse ata u përmbahen dokumenteve të nënshkruara nga disa shqiptarë të cilët edhe sot nga votuesit shqiptarë marrin shumicën e votave. Krijuesit e lirisë sonë, nëse e duam lirinë, duhet të jemi vetë ne. Për të fituar lirinë, faktori i brendshsëm është primar, kurse faktori i jashtëm është sekondar. Ky është ligj i jetës, i cili nuk ndryshon dhe nuk do të ndryshojë për hatër të askujt e, aq më pak për hatrin tonë.

VALON FAZLIU: Baca Adem, pasi lexova në shtypin ditor se amerikanët kanë dhënë sinjale premtuese se do të shtyjnë përpara çështjen e Kosovës, me të thënë të drejtën, u gëzova shumë. Po, Ju, çka mendoni për këtë punë? A do të fitohet pavarësia vitin e ardhshëm?

A.D. – I nderuari Valon, gëzimin e keni qelepir. Sa herë që mund të gëzoheni, gëzohuni, por më vjen keq që, kësaj here, më duhet të Ju zhgënjej, mirëpo Ju lutem, mos qani sepse me vajë nuk do të mund të arrini asgjë, as për veten Tuaj, as për Kosovën. Përgjigjja ime është:jo!

RUKIJE KRASNIQI: Së pari Ju përshëndes, baca Adem, sepse Ju çmoj shumë. Në gazetën “Kosova Sot” lexova se një analist amerikan kishte deklaruar se Kosova mund të hyjë në BE në vitin 2020, apo 2025. Çfarë janë gjasat tona, sipas Jush?

A.D. – Paj, e nderuara Rukie, primare për Kosovën është pavarësia e plotë dhe e vërtetë. Kurse sa i takon hyrjes në BE si të pavarur, gjasat tona, për shkak të vetëdijes sonë politike, ende në shkallë të ulët, nuk janë gjithaq të ndritshme. Mirëpo vetëdija jonë politike, kombëtare, qytetare e njerëzore, kohëve të fundit, është duke përparuar me ritme bukur të shpejta, prandaj edhe ato afate nuk është e pamundur që të arrihen. Kemi thënë se në politikë nuk ka çfarë nuk mund të ndodhë, përveçse të ngjallen të vdekurit.

ESAT AVDYLI: Përshëndetje, baca Adem. Po mundohem të përmbledh në mendimet e mia një të vërtetë që po parashtrohet në formë pyetjeje. Nuk kam ide se si do të rrjedhin ngjarjet, por mendoj se përsëri kemi kaluar në do forume e stërforume! Çka mendoni, bacë, për Forumin e Petersenit?

A.D. – Paj, i nderuari Esat, nuk bëhet Forumi për të pavarësuar Kosovën sepse zotëri Peterseni ka ardhur në Kosovë të gjejë mënyrën që, si e si, të bëjë realitet (Mos)marrëveshjen e Rambujesë e Rezolutën 1244 e cila Kosovën e shohin si territor nën sovranitetin e integritetin e Serbisë. Qëllimi i Forumit është që edhe një herë t’i përdorë tre nga ata që nënshkruan dhe pranuan dokumentet në fjalë. Në politikë, për njerëzit e verifikuar ka detyra të vazhdueshme, sidomos kur punëdhënësit bien në zor.

VALON VELIU: Çka mendoni për projektin e Qeverisë së Kosovës që AKM-ja ( Agjencia Kosovare e Mirëbesimit) të bëhet AKP (Agjencia Kosovare e Privatizimit)? Sipas mendimit Tuaj, a do ta shpejtonte kjo agjenci procesin e privatizimit?

A.D. – Paj, i nderuari Valon, emri mund t’i ndërrohet çdo institucioni, por më me rëndësi dhe thelbësore është që të ndërrohen ata që kanë pushtetin mbi atë institucion. Është fort me rëndësi që drejtimin dhe kontrollin mbi AKM-në ta marrin vendësit të cilët e duan vendin e tyre më shumë se interesin e tyre personal. Derisa Kosova të kontrollohet nga të huajt të cilët marrin rroga njëqind herë më të mëdha se vendësit, duke mos i paguar Kosovës kurrfarë kontributesh dhe duke mos iu nënshtruar ligjeve të Kosovës, nuk do të ketë ditë të mira e të mbara për Kosovën.

HASAN FAZLIU: Tashmë dihet se Kosova do të ketë një status: pavarësinë e Kosovës nën ombrellën e BE-së. A mendoni se më tepër është fjala për një kalim nga një autoritet ndërkombëtar tek autoritetet tjera se sa vetë zgjidhja e statusit?

A.D. – I nderuari Hasan, dardha e ka bishtin e gjatë, thotë populli ynë hjekakeq. Vetëm pavarësia në bazë të vetëvendosjes së popullit është zgjidhje, kurse të gjitha zgjidhjet tjerat janë “jallanxhi” zgjidhje.

MËRGIMI: Z. Demaçi, çka mendoni Ju për gjyqin që është duke u zhvilluar kundër heroit të gjallë të kombit shqiptar, Fatmir Limajt? Çka do të ndodhë nëse do të dënohet dhe a i duhet Kosovës pavarësia kur në burgje gjinden çlirimtarët e Kosovës? Cili është komenti Juaj?

A.D. – Paj, o Mërgim, Kosovës i duhet liria e pavarësia që, përveç edhe shumë gjërave tjera të domosdoshme, të mos ketë mundësi të kurdisen edhe procese kundër atyre që luftuan për lirinë e popullit të vet. Mirëpo, si e ka provuar përvoja historike, ata që ulin armët para se të sigurohet liria e vërtetë, shpesh e pësojnë kështu si Fatmiri ynë me shokë.

BAJRAM KRASNIQI: Z. Demaçi, si një personalitet i cili në kontinuitet jeni marrë me politikë, që nga vitet e 60-ta, çfarë mendimi keni për subjektet e kaluara politike të asaj periudhe krahasuar me subjektet e tashme. Janë të rralla, në Kosovë, partitë e profilizuara. Ajo që bie në sy janë subjektet më të mëdha parlamentare, ato të cilat deklarohen se janë me koncepte djathtiste. Sa, vërtetë, ato janë djathtiste, apo majtiste. A kanë me të vërtetë koncepte politike, apo jo, apo funksionojnë si ndërmarrje shoqërore? Ju falënderoj dhe Ju përshëndes!

A.D. – I nderuari Bajram, çdo gjë në Kosovën tonë ende është e padefinuar dhe e pa kristalizuar. Ne jemi një shoqëri ende amorfe dhe e paprofilizuar, prandaj edhe asgjë te ne ende nuk është e profilizuar. Sa u takon subjekteve të dikurshme nën Serbi dhe këtyre subjekteve të sotme, ato kanë shumë dallime, sepse edhe rrethanat janë tjera. Një gjë është e përbashkët për të gjithë: që të gjithë kanë punuar dhe punojnë në rrethanat e jolirisë.

ILIR MEHMETI: Baca Adem, po flitet shumë se partitë politike kosovare kanë shërbime sekrete të kundërzbulimit. A jeni në dijeni Ju për diçka të tillë?

A.D. – Paj, o Ilir, partitë tona merren me gjithçka, përveç me politikë të vërtetë shkencore. Definicioni i shkurtër i politikës është ky: TË VEPRUARIT DUKE PASUR PARASYSH ME MILIARDA E MILIARDA FAKTORË QË VEPROJNË NË SHOQËRI E NË NATYRË. Edhe sigurimi është një faktor i rëndësishëm, por jo ai më i rëndësishmi. Ky faktor është më i rëndësishmi vetëm për ata që mundohen me çdo kusht të vijnë e të mbeten në pushtet.