Nje poezi nga libri DILOIADA.I autoreve te shquar zagorit,te larte,JORGO TELO e EDUARD DILO.
Epilog
Te kondisma-obelisk
Mall e dhimbje ngjizur fort.
Perkujton ajo nje fis
Eh,nje fis me dhimbje e lot
Ne mermer po klithmon shpirti
Me proteste njerezore
Pika e lotit aty zbriti
Prej parajses qiellore.
Te shperndare tokesoret
Qe te gjithe mallzhuritur
Me mendim te Parajsoret
Te cdo emer i perndritur.
Vetem tre sjane larguar
Ne vendlindje i la fati
Qe te tre mjaft te trishtuar
Tollovi jeta cu vajti.
Pirua,Riku,Antigoni
Me trishtim babane percollen
Dhimbje Ifi mjaft duroi
Me kunaten si u sollen.
Qe te gjith persekucioni
Cte trajtuar pa meshire
U shkoi jeta buze honit
Qendrestare ne buzegremine.
Nje mision kane niper,mbesa:
Mos harojn hallet nder vite
Tu qendroje ndezur kujtesa
Ndaj cdo brenge e cdo merite...
Koment mbi kete poezi mbreslenese.
"Te gjithe duan te kujtojne te kaluaren,asnjeri nuk do ta rijetoj,hiq rinine e moshes.
Po kujtimi i se kaluares,eshte kurajo, shprese,si per te arthmen,si per vitet qe kane ngelur per tu jetuar".ser.
Krijoni Kontakt