Kreu i Kuvendit të Kosovës, me foton e Enverit në shtëpi

[BEHARI]

TV klan beri mire qe i solli keto krime te Enver hoxhes dhe komunizmit,!
por nje vrejtje kam per Fevziun si drejtues i emisionit,do kishte bere mire qe te kishte
vendose shenjen +18 vjec lejohen ta shikojne programin!!
pasi aty pasqyrohen krimet me cnjerzore qe krimineli Enver Hoxha me kliken e tia fashiste kan bere ndaj popullit shqiptar!!!
une e kam jetuar ate kohe!shqiptaret kan qene te gjithe te persekutuar qe nga lindja deri ne vdekje

nuk e do kush me ate rregjim ,pamvarsisht nastalgjise qe ruajne ish komuniste e partise se punes sot partia socialiste!!!

[brooklyn2007]

Fisnik Dibrani

Tipi i parë i enveristëve mund të quhen injorantët, ngase ata e adhurojnë symbyllas hyun e tyre, pa ditur gjë për të. Dija e vetme e tyre është fiksimi mbas një sendi, edhe nëse ai është viçi i kohës së profetit Musë. Për ta ndjekur e adhuruar kultin, adhuruesve nuk u duhen kurrfarë informata, kurrfarë mendimi dhe rrjedhimisht kurrfarë gjykimi kritik për të. Enveri ka qenë ai që e ka ruajtur atë copë Shqipërie, Enveri ka qenë ai që ka ndërtuar rrugë, ka elektrifikuar vendin, ka tharë këneta, ka hapur shkolla dhe ka çrrënjosur analfabetizmin etj., etj., janë arsyetimet e verbëta ideologjike, pothuajse fetarisht tingëlluese, të pasuesve të kultit të tij.

[Harudi]

prandaj mendoi se nuk ka vend per nervoz por sill fakte per te kunderten e do te ishte ne interes edhe te tierve qe eventualisht nuk i dim ato.

Për ata që nuk dinë eventualisht,në mesin e të cilëve është edhe llapi:

Fisnik Dibrani

Tipi i parë i enveristëve mund të quhen injorantët, ngase ata e adhurojnë symbyllas hyun e tyre, pa ditur gjë për të. Dija e vetme e tyre është fiksimi mbas një sendi, edhe nëse ai është viçi i kohës së profetit Musë. Për ta ndjekur e adhuruar kultin, adhuruesve nuk u duhen kurrfarë informata, kurrfarë mendimi dhe rrjedhimisht kurrfarë gjykimi kritik për të. Enveri ka qenë ai që e ka ruajtur atë copë Shqipërie, Enveri ka qenë ai që ka ndërtuar rrugë, ka elektrifikuar vendin, ka tharë këneta, ka hapur shkolla dhe ka çrrënjosur analfabetizmin etj., etj., janë arsyetimet e verbëta ideologjike, pothuajse fetarisht tingëlluese, të pasuesve të kultit të tij.

Autori F.Dibrani,kishte përshkruar edhe dy tipe (grupe) tjera enveristësh leshi,por llapi patjetër duhet t'i takon tipit (grupit) të parë,se ka qef gjith me qenë i pari...!

[Brari]

rd

--

Kërkohet hapja e dosjeve jo vetëm për bashkëpunëtorët, por për krerët kriminal të Sigurimit


Si e gjykoj unë intervistën e Nexhmie Hoxhës


- Zoti Butka, së shpejti, në Parlament do të diskutohet projekt-ligji për dosjet. Ç'mendim keni ju për hapjen e tyre?


Është një veprim politik i vonuar. Unë qysh në vitin 1992 kam kërkuar hapjen e dosjeve. Për kushtet e atëhershme, kur Shqipëria kalonte nga një sistem politik totalitar në një sistem demokratik dhe kur, krahas ndryshimeve të mëdha, shfaqeshin edhe rreziqe për shkak të krimeve monstruoze të komunizmit dhe sidomos të Sigurimit të Shtetit, të urrejtjes të përgjithshme që mund të shkonte edhe në hakmarrje, në kushtet e një shteti ligjor të munguar dhe të qytetarisë së deformuar për gjysmë shekulli, unë atëherë shpeha mendimin e kufizimit të hapjes së dosjeve vetëm për atë kategori të shoqërisë shqiptare, që merrte përgjegjësi politike e pushtetore (deputetët, titullarët e drejtuesit e pushtetit qëndror dhe lokal, punonjësit e përfaqësive diplomatike etj.).

Gjatë vitit 1991 dhe muajve të parë të vitit 1992, u zhdukën dhe u dogjën shumë dosje që komprometonin kapot e Sigurimit të Shtetit dhe rrjetin e tyre kriminal. Për muaj të tërë në Arkivin e Ministrisë së Brendshme (atëherë pranë Urës së Tabakëve) u dogjën dosje e dokumente që komprometonin Sigurimin e Shtetit (aq sa lagja "Ali Demi" tymosej e nxihej çdo ditë nga bloza e dokumenteve që digjeshin) dhe që unë e kam denoncuar në Parlament. Po ashtu, nga Ministria e Brendshme u dërguan udhëzime në gjithë degët e Punëve të Brendshme të Rretheve që të asgjësoheshin dokumentet përkatëse, sidomos ato që lidheshin me figura kryesore të politikës së ditës.

Edhe një ligj, i ashtuquajturi "antigenocid" që u miratua, nuk funksionoi siç duhej, sepse mjaft figura të ish-Sigurimit të Shtetit, vazhduan të merrnin dhe të marrin edhe sot e kësaj dite pjesë në Parlament apo në detyra të tjera të rëndësishme.

Veç kësaj, Sigurimi i Shtetit, pas stepjes së ditëve të para, e mori veten dhe punoi nën rrogoz, por edhe në sipërfaqe, për të minuar proceset demokratike e kombëtare dhe për të përbaltur figurat emblemë të Shqipërisë. Mjafton të përmendim ngjarjet tragjike të vitit 1997 të provokuara nga ish-Sigurimi i Shtetit, konfrontimet e vitit 1998 me rastin e vrasjes së Azem Hajdarit, sulmet që vinin që nga Shqipëria e deri në ShBA (ku u stehuan e zunë vend mjaft ofiqarë të Sigurimit të Shtetit) kundër shkrimtarit të madh, Ismail Kadaresë, vetëm se ai asnjëherë nuk u komprometua e nuk u frikësua nga Sigurimi i Shtetit, por edhe për kontributin e tij të veçantë e të kthjellët në çështjen kombëtare, veçanërisht në atë të lirisë së Kosovës.


- Po sot, të njëjtin mendim keni?


Jo. Jam për hapjen e të gjitha dosjeve, pa asnjë kufizim. Të pastrohet një herë e mirë e keqja. Fakti që nuk u bë katarsis, që nuk u bë patrimi i të keqes që lidhej sidomos me krimet e Sigurimit të Shtetit, si pjesë e diktaturës komuniste, fakti që mjaft bashkëpunëtorë të Sigurimit të Shtetit gjenden ende në institucionet e rëndësishme të shtetit, partitë politike, mediat, kulturën, botimet etj dhe zhvillojnë një veprimtari intensive të dëmshme, fakti që krimet e komunizmit ende nuk janë ndëshkuar, bëjnë të domosdoshme hapjen e dosjeve për gjithë kategoritë e bashkëpunëtorëve, duke nisur nga krerët e Sigurimit që urdhëronin apo bënin krimet dhe deri tek bashkëpunëtorët e siguruar nëpërmjet dhunës. E theksoj këtë, sepse është synim dhe përpjekje për të trajtuar vetëm bashkëpunëtorët-viktima dhe jo kriminelët e vërtetë.

Hapja e dosjeve vetëm për ish-bashkëpuntorët e rekrutuar nën presion, apo për klasifikimin e bashkëpuntorëve në "të mirë" e "të këqinj" dhe mospërfshirjen në ligj të kriminelëve të Sigurimit të Shtetit, përbën një precedent të rrezikshëm. Kërkohen të hapen dosjet për viktimat e atij sigurimi famëkeq të shtetit komunist, për ish të burgosurit dhe të përndjekurit politikë! Disa kanë vdekur në tortura, disa të tjerë janë gjymtuar dhe nuk kanë pranuar të bëhen bashkëpunëtorë, duke vdekur nëpër burgje e kampe internimi. Ndokush mund të ketë pranuar për të shpëtuar jetën e tij apo dhunimin e familjes. Dihet mirë dhuna e përdorur, janë publikuar torturat e tmerrshme që janë aplikuar kundër tyre për t'i bërë bashkëpunëtorë të Sigurimit. Unë kam publikuar 12 lloje torturash që përdoreshin rëndom nga Sigurimi i Shtetit. Dhe deklarimet apo nënshkrimet nën torturë nuk quhen faj.

Prandaj, të hapësh dosjet për këta fatkeqë e viktima, do të thotë t'i ridënosh apo t'i vrasësh sërish, moralisht e shpirtërisht. Mendo se ç'probleme do të sjellin këto veprime në shoqëri, në familje dhe në vetë personat në fjalë.

Para disa ditësh, i burgosur politik U.K, që e kaloi jetën nëpër qeli sepse nuk u mposht asnjëherë, më thoshte se nuk kishte kërkuar kurrë dhe nuk donte asnjë lloj dëmshpërblimi për vuajtjet e burgut, sepse, sipas tij, shpërblimi për qëndresën ia cënonte personalitetin dhe fisnikërinë. Vuajtja nuk është meritë, që të shpërblehet, është fatkeqësi. Mirëpo tani, që do të hapen dosjet, më thoshte ai, jam i detyruar të shkoj nëpër zyra që të mbledh dokumentet e duhura, sepse po të mos interesohem, do të mendojnë se kam qenë bashkëpunëtor i Sigurimit!

Një tjetër ish- i burgosur, që ka humbur sytë nga torturat, më thoshte që e kish hedhur nënshkrimin pa e parë se ç'ishte shkruar ngaqë nuk shihte më. "Ma vunë penën në dorë dhe më thanë të nënshkruaj këtu! Tani, fëmijët që më respektojnë për vuajtjen time në burg dhe për humbjen e vështrimit nga torturat, do të zhgënjehen nga unë dhe kjo për mua do të jetë një vdekje e dytë"

Hapja e dosjeve me ligj në vendet e tjera ish-komuniste është bërë me kohë dhe ka dhënë rezultate pozitive. Rezoluta e Këshillit të Evropës ka kërkuar dekomunistizimin e shoqërisë në vendet ish-komuniste. Madje ka rekomanduar krijimin e një komiteti shtetëror që duhet të merret me dekomunistizimin e teksteve shkollore, të propagandës, të hartimit të ligjeve për dosjet sekrete, për dënimin e krimeve të komunizmit etj.

Në Shqipëri nuk është bërë asgjë në këtë drejtim, vetëm është miratuar në Parlament në parim Rezoluta e Këshillit të Evropës. Vetëm Kaq.

Shkrimtari i shquar Ismal Kadare, disa ditë më parë, ka ritheksuar: "Fakti që sot Shqipëria për turp të saj, ende po lëkundet t'i hapë ose jo arkivat e fshehta, të dënojë ose jo krimet e komunizmit, dëshmon më së miri katastrofën morale që ky vend pranoi si një kalendar të përditshëm. Një vend që refuzon të shqyrtojë ndërgjegjen e vet, tregon se nuk ka asnjë vullnet t'i thotë lamtumirë së keqes, rob i së cilës ka qenë.






Si u pushkatua Sabiha Kasimati, shkencëtarja e parë shqiptare me vendim të Komitetit të Nexhmijes


Si e vrau Enver Hoxha, Bahri Omarin


Uran BUTKA


Jo vetëm unë. E gjithë shoqëria shqiptare është shqetësuar dhe e cënuar nga kjo propagandë e shtuar që bëhet sidomos nëpërmjet mediave televizive, medias së shkruar, botimeve dhe aktiviteteve të tjera, që kërkojnë të ringjallin enverizmin dhe fantazmën e urryer të Enver Hoxhës, kriminelit më gjakësor të të gjitha kohërave. Kjo përpjekje është një krim tjetër po aq i madh që bëhet në kohën e sotme, kur shqiptarët kanë nevojë për mesazhe paqeje, dashurie, pune, bashkëpunimi dhe integrimi euro-atlantik.

Dëgjuam para disa ditësh intervistën e Nexhmije Hoxhës në televizionin Top Channel. Çdo njeri ka të drejtë të shprehë mendimet e tij, por jo të dizinformojë dhe të lëndojë publikisht një popull të tërë, në mënyrë të veçantë, mijëra e mijëra viktima të krimeve të Enver Hoxhës. Ajo duhet të ulë kokën e të heshtë, sepse është edhe vetë fajtore dhe nëse flet, së pari duhet t'u kërkojë atyre falje, gjë që ajo dhe bashkëpunëtorët e tjerë të E. Hoxhës të zhytur në krime, nuk e kanë bërë dhe refuzojnë ta bëjnë.

Në vitin 1996, në një përkujtimore të viktimave të nazizmit në Barmash, korrik 1943, ambasadori gjerman në Tiranë, Disdorn, kërkoi ndjesë në emër të popullit dhe qeverisë gjermane për viktimat e nazistëve 50 vjet më parë dhe u kujdes për realizimin e një projekti për ndërtimin e rrugëve dhe një ujësjellësi të fshatit Barmash, financuar nga qeveria gjermane. Gjest fisnik.

Disa ditë më parë, u mblodh në Romë Kuvendi i tretë i Juristëve-shkrimtarë evropianë dhe i kërkoi falje poetit Visar Zhiti, për dënimin monstruoz, dhënë nga kolegët e tyre shqiptarë gjatë diktaturës. "Unë, si jurist, - tha kryetari i shoqatës evropiane, Gennaro Francione, - e ul kokën tani dhe, po të kisha togën e gjykatësit këtu, do t'ia jepja Visar Zhitit". Një gjest tjetër tronditës qytetarie e drejtësie njerëzore.

Sa poetë, shkrimtarë e njerëz të kulturës gllabëroi diktatura e E.Hoxhës, si Trifon Xhagjika, Astrit Delvina, Bilal Xhaferri, Genc Leka, Vilson Blloshmi dhe së fundmi edhe Avzi Nela, që e varën në litar me firmën e Ramiz Alisë në vitin 1985 dhe askush nuk ka kërkuar falje për vdekjen e tyre mizore! "S'kemi pse të kërkojmë falje! - thotë Nexhmija, ndërkohë që edhe ajo është fajtore, si pjesë e nomeklaturës komuniste, si pjesë e Komitetit Qëndror të Partisë, që urdhëronte krimet. Për krimet e komunizmit Nexhmija bëri fajtor Koci Xoxen, i cili, sipas saj, vrau intelektualët pa dijeninë dhe dëshirën e Enver Hoxhës. Nga gjyqi i Koci Xoxes në vitin 1949, del se ai, si kriminel injorant e xhahil që ishte, kishte vrarë shqiptarë të pafajshëm, por urdhërat i kishte marrë nga komandanti, E. Hoxha. Nexhmija mashtron dhe dizinformon publikisht kur thotë se Enver Hoxha nuk ishte për pushkatimin e Bahri Omarit, por s'kishte ç'të bënte se atë e vrau Koci Xoxe.

Le ta provojmë me dokumentet e kohës.

Nako Spiru, i cili edhe më parë kishte denoncuar vrasjet politike, i shkruante Tarasit (Enver Hoxhës): "Populli nuk i kupton mirë vrasjet politike. Mushketa dhe Kosturi nuk gëlltiten nga populli. Atentati kundër Bahri Omarit, gjithashtu ka qenë i tepërt. Ç't'i bësh? Ja që nuk i pranojmë". Kritikave dhe vërejtjeve të Nako Spirut në letrat që këmbejnë, E.Hoxha përgjithësisht u përgjigjet dhe justifikohet: "Për Bahri Omarin ti shkruan në letër dhe më mirë le të kuptosh se, je i mendimit të kundërt me atentatin që është bërë kundër tij. Kjo, shok, është një gabim për ty. Atentati kundër Bahriut ka qenë shumë me vend, por natyrisht duhesh të matej mirë që të dilte me sukses".

Nexhmija! Kjo letër e Enverit, e shkruar me dorën e tij, ndodhet në Arkivin e Shtetit, Fondi 14, dosja 77, v.1943. Pra, Enveri pohon me gojën e vet se ishte në dijeni të atentatit kundër Bahri Omarit, se ai atentat për ta vrarë Bahri Omarin ka qenë me shumë vend, por ndjente keqardhje që nuk pati sukses! Madje e kritikon Nako Spirun, që kishte mendim të kundërt për atentatin "Kjo, shok, është një gabim për ty!"

Bahri Omari, burri i motrës së tij, që e kishte mbajtur në shtëpi Enver Hoxhën në vitet e luftës, e kishte mbrojtur dhe ndihmuar me para, gjithashtu në shtëpinë e tij strehohej edhe teknika e PKSH e të tjera. Ndërkohë, Enveri vë njerëz për ta vrarë Bahriun me atentat dhe pas krahëve. Enver Hoxha s'ishte gjë tjetër, veçse një terrorist i paskrupullt. Së dyti, edhe pas pushkatimit të Koci Xoxes, krimet, masakrat masive dhe lufta e klasave u bënë edhe më të përbindshme për 40 vjet me radhë. Kush i bëri këto krime e këtë genocid? Të marrin vetëm një shembull.

Nuk kishin kaluar as dy vjet nga pushkatimi i Koci Xoxes dhe u realizua nga Enver Hoxha e klika e tij kriminale, masakra e përgjakshme me pretekstin e hedhjes së një dinamiti në oborrin e ambasadës sovjetike. Masakra e natës së 26 shkurtit 1951 është ngjarja më tipike e krimeve të komunizmit dhe të Enver Hoxhës, më kundërligjore dhe më me pa precedent në historinë e legjislacionit shqiptar e të huaj. Arestimet, pushkatimet dhe burgimet masive nuk kishin asnjë lidhje me këtë incident dhe asnjë lidhje me ndonjë akt tjetër terrorist. Këto ishin arrestime dhe dënime politike - përgatitur qysh më parë nga Sigurimi i Shtetit dhe Ministria e Brendshme dhe të realizuara në një kohë të caktuar nga Byroja Politike e KQ i PPSH dhe Enver Hoxha, që ishin të implikuar direkt në këtë masakë

U pushkatuan 22 intelektualë të shquar nga gjithë hapësira shqiptare, pa gjyq e pa fakte ligjore, duke u mohuar edhe të drejtën e fjalës, të mbrojtjes, të apelimit. E vendosi E.Hoxha dhe kupola e Partisë vrasjen e njerëzve të pafajshëm, vetëm për terror. Ky ishte edhe motivimi politik i kupolës komuniste për masakrën me pretekstin e "bombës" në ambasadën sovjetike. "Të arrestojmë 100 ose 150 vetë dhe të pushkatojmë nja 10 ose 15 prej tyre, pa marrë parasysh ligjet në fuqi". Pra, ishte vetë Partia, vetë pushteti politik, që shkelnin ligjet dhe kryenin një krim shtetëror, një terrorizëm shtetëror, një genocid me përmasa të mëdha për motive politike e pushtetore. Në vendimin e Byrosë Politike, përveç pushkatimeve e burgimeve pa gjyq, u vendos që të bëhej një operacion masiv spastrimi, të persekutoheshin e internoheshin persona e familje "reaksionare". Nuk është fjala për persona apo familje të implikuara në ndonjë akt terrorist ose veprim antipushtet, por për familje "reaksionare", që do të thoshte familje borgjeze: familjet e ish-ballistëve, legalistëve, demokratëve, opozitarëve, disidentëve, ushtarakëve; familjet borgjeze të ish-tregtarëve, pronarëve, nëpunësve, intelektualëve që kishin studiuar në Perëndim; familjet e atyre personave që ishin dënuar apo burgosur nga pushteti popullor, që ishin arratisur apo emigruar nga Shqipëria etj. Menjëherë nisën arrestimet, qysh në datën 20 shkurt 1951 dhe në ditët në vazhdim të muajit shkurt, por edhe në muajt e tjerë të vitit 1951. Arrestimet masive bëheshin natën, jo vetëm në Tiranë, por edhe në të gjitha krahinat e tjera, për të goditur e asgjësuar "reaksionin" dhe për të terrorizuar gjithë popullin. Ligjet që ekzistonin dhe organet e drejtësisë mbeteshin krejt formalë. Çdo gjë urdhërohej nga kupola partiake, ndërsa organet e drejtësisë e përligjnin këtë përdhosje të ligjit, madje angazhoheshin dhe e dhunonin edhe vetë, sipas urdhërave që merrnin nga E.Hoxha. Nuk kishte asnjë shenjë të shtetit ligjor, nuk kishte asnjë fije drejtësi, madje as procese gjyqësore të mirëfillta. Gjithçka ishte e inskenuar, e montuar, e manipuluar. Makina e partisë-shtet punonte me gjakun e viktimave të pafajshme. Një nga këto viktima ishte edhe Sabiha Kasimati. Sabihaja ishte një intelektuale e kompletuar, që kishte studiuar në Perëndim, një shkencëtare dhe filozofe që e njihte mirë thelbin dhe shfaqjen e panatyrshme e çnjerëzore të sistemit totalitar komunist, i cili po vendosej në Shqipëri. Ajo u dëshpërua thellësisht nga goditjet e rënda që po u jepeshin intelektualëve të vendit, veçanërisht atyre që kishin studiuar në Perëndim, mjaft nga të cilët ishin kolegët e saj. Gjyqet ushtarake dënonin me pushkatime dhe burgime të rënda elitën shqiptare. Ajo u trondit veçanërisht nga pushkatimi i drejtorit të saj, shkencëtarit Selaudin Toto, si edhe i varjes në litar e pushkatimit të intelektualëve të shquar opozitarë Gjergj Kokoshi, Suad Asllani, Sulo Klosi, Shefqet Beja, Riza Dani etj, veçanërisht nga dënimi i shkrimtares së parë shqiptare, Musine Kokalari dhe i shoqes së saj, Tika Tezha. Kështu, Sabihaja filloi të shprehte pakënaqësinë për regjimin dhe për Enver Hoxhën, shokun e saj të klasës në Liceun e Korçës. Ishte E.Hoxha që e futi emrin e Sabihasë në listat e vdekjes.

Sabihaja ishte e re, e bukur, inteligjente, paqësore, shkencëtarja e parë shqiptare, ndoshta edhe pedagogia e Nexhmie Hoxhës në Institutin femëror "Nana Mbretneshë". Atë e dënoi me vdekje jo një gjyq i caktuar, sepse gjyq nuk u bë, por Komiteti Qëndror i Partisë (Plenumi i KQ i mbledhur në datën 19-26 shkurt 1951), ku ju, zonja Nexhmie, ishit anëtare e rëndësishme. A nuk ndjeheni sadopak në faj për vdekjen e saj jonjerëzore? A s'mund të kërkoni të paktën ndjesë vetëm për Sabiha Kasimatin, zonja Nexhmie? Kjo do t'u bënte mirë të gjithëve, në vend që t'i lëndonte. Do t'ju bënte mirë edhe juve vetë.


--


Kush janë nostalgjikët e vërtetë të diktatorit?!

Bislim Ahmetaj

Pasi majmunët të mërzitur me çka po u shihnin sytë në botën e njerëzve, që sfiliteshin në aksione dhe zbore, në punë të rënda dhe të papaguara, me këngë në gojë dhe me barkun bosh, me mungesë të bukës së përditshme dhe të lirisë për të menduar, pasi u bënë dëshmitarë të ekzekutimeve pa gjyq dhe gjyqeve të montuara, të burgimeve të gjata dhe të internim-dëbimeve masive, pasi filluan të shohin se të gjithë burrat visheshin njëlloj, i prisnin flokët njëlloj, mendonin njëlloj e po ashtu edhe të gjitha gratë, fëmijët, pleqtë dhe plakat. Ata, majmunët, të neveritur nga kjo shfaqje makabre vendosën ta braktisin në mënyrë demostrative teorinë darvinjane të shndërrimit në njerëz.

Bota e tyre majmunore ishte njëmijë herë më e pasur se jeta e njerëzve nën komunizëm. Diktatori, edhe pse i dashuruar pas teorisë darvinjane të shndërrimit të njerëzve në majmunë dhe anasjelltas, duke qenë paranojak dhe delirant, i lipsej t'ia kalonte Darvinit, të shpikte një teori origjinale të vetën. Ai vendosi të aplikojë teorinë e krijimit të "njeriut të ri", të njeriut majmun (të më ndjejnë majmunët e pafajshëm dhe shoqatat që veprojnë në laminë e mbrojtjes së tyre për fyerjen që po u bëj tani në kohë lirie). Afër pesëdhjetë vite sundim të një populli që vetëm në pak vite e kishte pas sundimtarin bashkëkombas të vetin, ai mundi dhe diti ligësisht ta shfrytëzonte atë nacionalizëm të ndrydhur për shekuj dhe ta përdorte për dhunimin e çdo lirie, kudo që ajo do të tentonte të fshihej. Tre breza të lindur, të rritur e të formuar në diktaturën e pashembullt të Enver Hoxhës, pa mëdyshjen më të vogël që do t'i prodhonin mostrat e veta që sot quhen nostalgjikët e diktatorit.

Në më të shumtën e rasteve, nostalgjikët janë nga shtresa e njerëzve të paaftë, produkte të veprave pesëvjeçare, të nxanun në turne të treta, nëpër fabrikat dhe uzinat e vendit, të rritur me bukë e vaj, me nga një shall në qafë, herë shallë pioneri e herë aksioni, që kanë mbajtur nëpër gjokse nga dhjetë e dymbëdhjetë "S" (për brezin e sotëm lipset të përkthehet simboli "S", ai ishte shkronja "S"e alfabetit në ngjyrë të kuqe, plastikë e egër me përmasa sa gishti i madh i dorës, që qepej në ato bluzat e arnuara. "S"-të zakonisht i "meritonin" ata që dilnin të parët në aksionet vullnetare, të parët në spiunimin e shokëve, të parët në servilizmin dhe nënshtrimin ndaj komisarëve dhe sekretarëve të Partisë, ata që kishin shumë "S", do të thotë sulmues, ishin kontigjenti i njerëzve që rekrutoheshin ose anëtarë Partie ose bashkëpunëtorë të Sigurimit të Shtetit).

Këta "Pavëla" që spiunonin baballarët kur u shpëtonte ndonjë ... gjatë edicionit qëndror të lajmeve, apo padisnin nënat e tyre në çetën e pionerit apo organizatën e rinisë, kur ato i luteshin Zotit t'ju jepte bukën e përditshme për monstrat që kishin mbajtur në bark e që po i rrisnin si ushtarë të revolucionit, që ushqehej me jetët dhe vuajtjet e djemve dhe vajzava më të arsimuar, më të spikatur të kombit, ishin të zgjedhurit dhe të preferuarit e diktaturës dhe diktatorit. Sot kjo kategori përbën nostalgjikët e sistemit të kaluar. Këta, nostalgjikët e diktatorit dhe të diktaturës, kanë ndenjur si gjithë të tjerët nëpër radha të gjata në të ftohtin e dimrit dhe në zhegun përvëlues të verës për të marrë një bukë që sot s'e hanë as derrat. Por si duket, ngaqë kanë mbetur nostalgjikë të asaj kohe, nëpër ato radha të neveritshme dhe tejet të lodhshme, ata kanë kultivuar shijet e tyre përverse të homoseksualitetit dhe manjakërisë.

Kujtoni pak radhët e qumështit, hyrjet në autobuzat urbanë apo nëpër kinemat e qyteteve??!! Këto viktima të varfërisë dhe mizerjes, personazhe të denja për romanin "Të mjerët" të Viktor Hygosë, sot ngjajnë si gërmadha, kalbësira, dështakë, si njerëz pa atdhe që enden kthinave të errëta të viteve të diktaturës. Këta, nostalgjikët, nën komandën e njerëzve të krisur dhe të depersonalizuar, janë thjesht një fasadë për të mbuluar ajsbergun ku kanë gjetur strehë peshqit e mëdhenj, që dirigjuan e drejtuan vendin për pesëdhjetë vite diktaturë. Këta nostalgjikë që shfaqen nëpër ekrane televizive dhe nëpër mediat e shkruara janë maska më e mirë e atyre që e kanë bluar dhe po e vazhdojnë ta bluajnë këtë vend. Këto monstra që na paraqiten në ekrane të TV-ve janë të ekzaltuar që babai i tyre ideologjik, por jo vetëm ideologjik (ata, jo atëherë, por edhe sot e kësaj dite, do të ishin të lumtur pa skaj sikur të ishin bijtë jashtë kurore të diktatorit), mbushka një shekull që nga dita kur ka lindur për të nxirë jetën e shumicës së bashkëkombasve të tij.

Është gjëja më e natyrshme që e veja e diktatorit, si bashkëpunëtore e drejtpërdrejtë në krime me të, ta mbrojë dhe ta paraqesë si udhëheqës të lavdishëm, e kundërta do të ishte e panatyrshme. E panatyrshme është t'i ngacmosh plagët e njoma të qindra mijëra familjeve që kanë vuajtur nën diktaturë. E panatyrshme është t'i kushtohet kohë televizive në mediat kombëtare bëmave kobzeza të diktatorit dhe t'i paraqesësh ato si vepra humaniste. Realisht, në subkoshiencë kërrkush s'ka qenë i lumtur nën diktaturë. As diktatori, as familja e tij. Ai s'kishte miq, ai kishte veç armiq dhe kundërshtarë. Krejt bota e tij e vogël ishte e mbushur me njerëz që donin ta vrisnin, t'i zinin vendin, ta helmonin. Ai vetë, i mbërthyer nga paranoja e frikës për gati tridhjetë vite, nuk guxoi t'i kapërcente kufijtë shtetërorë. Kur sot më shumë se 1/3 e shqiptarëve në rrugë legale apo ilegale e kanë paur rastin të shohin së paku një vend perëndimor nga ato që ia pinin gjakun proletariatit.

Edhe lëvizjet brenda vendit për të dhe prej makinës shtetërore që i organizonte kanë qenë një makth i vërtetë. Bashkëpunëtorët apo shërbëtorët kanë jetuar midis ankthit tragjik të mbijetesës dhe përkushtimit të pështirë, për të shërbyer me devocion për realizimin e ëndrrave të çmendura që shihte ose që presupozohej që mund t'i shihte diktatori. Fati tragjik i paraardhësve i kishte shndërruar ata në minj, që në çdo cep dhome shohin të ngrehur nga një çark dhe në çdo dalje i pret nga një maçok i zi. Një gjë ka qenë absolutisht e sigurtë për ta, vdekja ose burgu që i priste. Sot, këta ish-bashkëpunëtorët (shërbëtorët) veçmas bijtë e bijat e tyre, nuk i sheh të shfaqen si nostalgjikë apo mbrojtës të diktaturës apo të diktatorit, ata i janë qepur ekonomisë së tregut, partive politike, OJF-ve dhe projekteve, ngrenë lart flamurin e demokracisë dhe të ekonomosë së tregut. I kanë shtrirë gishtat e mbledhur grusht dhe mund të nderojnë edhe ndryshe, si moda e partisë që përmbysi mbretërinë e tyre.

Këta, bashkëpunëtorët kryesorë në krime të diktatorit, janë më shumë se të kënaqur që ka një grup monstrash që ju shërben si mburojë dhe shfaqen si nostalgjikë të regjimit më të pashpirt që ka njohur historia e komunizmit në krejt lindjen. Ky është dhe duhet të jetë shqetësimi i shoqërisë shqiptare, i intelektualëve të vërtetë, i medias, i politikanëve që e mbajnë veten për të djathtë dhe jo ai grup i vogël njerëzish të deformuar gjenetikisht.



rd

[Antimafia]

llapi & co
ne kto momente ne tv klan mund te shihni shqiprin e enverit

Nga gjithë emisioni i Blendi Fevziut, me mbeti ne mendje nje fjali shumë shumë e llahtarshme,të cilën unë personalisht deri mbëmë nuk e kisha dëgjuar apo lexuar kurrë.

Fjalia:

Nga 60 firmëtarët e shpalljes së pamvarsisë së Shqipërisë, 31 prej tyre u vrane prej rregjimit te Enver Hoxhes ose vdiqen ne burgjet e tij.

(29 te tjeret kane vdekur para 1944, si p.sh. Ismail Qemali etc.)

Shyqyr (thoja mbreme me vete) qe vdiqen me perpara, se perndryshe Plaku i Vlores mund te ishte varur si poliagjent i Turqise, Anglise, Rumanise etc., kurse per Isa Boletinin jam i sigurte qe do e kishte futur ne burg minimumi 15 vjet si agjent i UDB-së dhe me pas do e i nternonte ne fushat e Myzeqese.


Ojeeeee çfar turpi.
31 nga baballaret e kombit Shqiptar te vrare ose te burgosur nga nje dylber.


.

[Brari]

von i paski mesuar keto gjera o antimafi..

krejt fisi i ismail qemalit.. eshte genociduar nga enveri..
krejt fisi i frasherllive eshte genociduar nga enveri..

krejt themeluesit e partise komuniste u genociduan nga enveri..perjashto xhaxhi pilon..
krejt komandantet e komisaret e cetave e batalioneve e brigadave partizane..u genociduan nga enveri..

krejt inxhinieret me te mire te naftes kromit bakrit etj..u genociduan nga enveri e nexhi..

vet cabeu i madh qe ka 100 vjetorin e lindjes.. vuajti tmerrin e pergjimit e ndjekjes se hafijeve te enverit qe nuk ju ndane asnji sekond.. deri ne vdekje..
gruan..e cabeut.. pra nenen e femijve..zonjen shyrete.. enveri ja futi ne burg per vite me radhe..
vellane e profesor cabeut e vrane kriminelet enveriste ne pabesi.. ne malesin e tropojes.. dhe per koicidence..vrasesi ishte xhaxhai i kriminelit jaho salihi-t..mikut te enveristave te kosoves.. qe 5 dekada me vone do vriste heroin e demokracise ..azem hajdarin..

eshte e tmerrshme mafia enveriste..
enveristet kosovare ne bashkpunim me sigurimin enverist.. kane vrare dhjetra atdhetare ne kosove.. profesor te njohur si xhema e intelektual brilante si drini.. e gazetare guximtare si bardhyli.. e luftetare te shquar si uk bytyqi e ilir mergim konushevci.. motra heroina si sabahete tolaj..
ata vrane ne tirane kolonel ahmet krasniqin.. e plot te tjere qe i mbulon me mjeshteri media enveriste..

cdo dite ne ekrane shohim kelyshet enveriste si erion veliu e erion bracja si mafiozja valentin e ermelinde.. si kapobanda kriminele edvin e sekserja e mafies kodhel..
ata jan ne yrysh.. per te marre dhe te vetmen karrike pushteti qe ju mungon de jure..se de fakto i kan te gjitha.. zyren e kryeministrise..

gerdecin e dogjen bandat enveriste.. qe tja lehtesojne punen per arrestimin e liderit te demokracise.. sali berishes nga ana e prokuroreve enveriste qe mbushin zyrat e ketij aparati vegel te nexhit ramizit edvinit e gramoz gjinushave..

azemin e vrane.. rugoven e shuajten.. ldk-ne e gjunjezuan.. pd-ne e kan asfiksuar.. median e kontrollojne totalisht.. gjykata i kan te tyret.. miliardat i kan ne xhep.. banda hakmarrja ne gatishmeri..
cfar i ka mbetur demokrateve..

vec kjo goje te ulerijme sa sna i kan vene trekendeshat me litar ne cdo cep pallati e lagjeje..e katundi..
mos i merrni me shaka kto fjale..


hapni syte..

[DYDRINAS]

Komunistet shqiptare dhe ata jugosllave bashkepunuan shume ne eleminimin e shpirtit shqiptar ne te gjitha trojet shqiptare.
Per Enver Hoxhen dhe per Jugosllavine komuniste ishin njelloj te rrezikshem si Shaban Polluzha, si Abaz Kupi ashtu dhe Xheme Gostivari ashtu dhe vellezerit Kryeziu e Zai Fundo.
Per Enverin dhe komunizmin jugosllav armiqte ishin nje: nacionalizmi shqiptar!

Pasi bashkepunuan per eleminimin e tij me te gjitha menyrat (sa per kureshtje pas luftes nga Kukesi eshte marre zvarre dhe kembezbathur nacionalisti Halim Spahia dhe eshte derguar ne Jugosllavi per tu vene para toges se pushkatimit), duke nisur qe nga eleminimi fizik, grabitja dhe sekuestrimi i pronave, internimin dhe degradimin e familjeve te tyre, perhapjen permes propagandes te urrejtjes dhe te mashtrimeve etj.

Viti 1948 ishte viti kur Jugosllavia u perjashtua nga Byroja Informative dhe nga presioni i Stalinit, Shqiperia vuri telat me gjemba ne kufirin shqiptaro-shqiptar dhe u be lojtare aktive e ndarjes me te thelle kombetare qe ka njohur historia jone.

Prodhim i kesaj ndarje dhe i luftes ideologjike (Enveri ka zhvilluar lufte ideologjike me Titon) eshte dhe enverizmi i shqiptareve jashte kufinjve.

Enverizmi eshte injektuar tek to permes Sigurimit te Shtetit dhe permes kesaj strukture famekeqe linden dhe grupet shqiptare qe ne thelb ishin levizje ideologjike te mbuluara me parulla kombetare.

Ata ndonese krijoheshin ne dukje si levizje per clirim kombetar, ne fakt ishin vetem levizje ideologjike qe i sherbenin vetem regjimit stalinist te Enverit.

Cili ishte misioni i tyre?

- perhapjen dhe propogandimin e teorive te Enverit ne Jugosllavi dhe ne perendim;
- krijimin e strukturave te ngjashme me organizatat e partise ne Shqiperi, qe ne fakt ishin grupime qe mblidhnin fakte dhe te dhena dhe i percillnin me kujdes prane tutoreve te tyre ne Tirane;
- botimin dhe shperndarjen ne ilegalitet te organeve te shtypit te tipit ZP;
- krijimin e organizatave ne perendim me qellim perplasjen dhe percarjen e diaspores nacionaliste shqiptare;
- mbrojtjen e regjimit stalinist ne shtetet perendimore dhe paraqitjen e tij si nje regjim prosperues dhe zhvillimor, sa arriten te bejne per vete plot punetore marksiste dhe i sillnin ne Shqiperi per te pare nga afer "arritjet e shquara te enverizmit" dhe i shoqeronin ne vizitat e tyre anekend Shqiperise dhe ne kthim i pajisnin me libra falas per "luften kunder revizionizmit dhe imperializmit";
- ndjekjen dhe spiunimin e nacionalisteve shqiptare, skedim te veprimeve te tyre dhe duke ua derguar ambasadave ne Paris, Berne, Kopenhagen, Vjene etj;
- etj.

Ata kane kohe qe perpiqen ta paraqesin veprimtarine e tyre si nje levizje kombetare, por ai qe i njeh sadopak veprimet e tyre (dhe sot e kesaj dite), bindet se per ta kombetare ishte dhe eshte enverizmi, se per ta kombetare ishte dhe eshte Sigurimi i Shtetit (ata te gjithe kane dosja).

Nese dikur edhe mund te justifikohej deridiku veprimtaria e tyre, sot ajo nuk justifikohet dhe se vazhdimi i saj eshte nje akt antikombetar.

[strange]

Ore, lene Enverin bashk me Stalinin, po shikoni mos veni ne krye te shtetit ndonje grek tjeter si puna Fatos Nanos, se po u lidh ky i riu me Putinin, ma fshiu e keqja.

[Nice_Boy]

Titulli: PDK-ja e Hashim Pondla Rehabilitojnë monstrumin Enver Hoxha!


E dëgjuam fjalimin e kryetarit të PDKsë që po festonte përvjetorin; një fjalim që dukej krejt rutinor e që e paraqiste PDKnë si një “parti të profilizuar” dhe “parti të unitetit”.
Por, problemi i atij fjalimi mbi unitetin, ishte konteksti i tij i errët politik. Publiku ashiqare priste deklarimin e Hashim Thaçit për ose kundër nismës për rehabilitimin e Enver Hoxhës, të ndërmarrë nga disa prej figurave kryesore të PDK-së. Por, ai doli me fjalimin që donte të përçonte porosinë e qartë se PDK është parti që fuqinë e bazon
në unitetin e saj.
Çudi!
Me pak cinizëm, do të mund të shtroheshin pyetje të shumta lidhur me unitetin e proklamuar. Por, të gjitha ato do të mund të përmblidheshin në një të vetme. A është PDK unike sa i përket rehabilitimit të Enver Hoxhës?
Është?
Nuk është?
Nuk duan të deklarohen tash?
Jo, ata nuk mendojnë njëjtë , por do të deklarohen më vonë?
Ose, thjesht, duhet të mësohem ta shohim PDK-në si janë “parti ku nuk ka shkarkime”, siç tha vet Jakup Krasniqi.
Sepse në PDK enverizmi shihet si “njëra nga bindjet” dhe jo si një mohim esencial i vet pluralizmit, pra mohim vdekjeprurës i vet idesë së lirisë njerëzore dhe demokracisë?
Por, vargu i pyetjeve shumë lehtë mund të përfundojë jo më pyetjen nëse PDK është një parti enveriste ose jo, por në pyetjen nëse PDK është fare një parti, nëse ajo vërtet e sheh veten si parti?
Ajo sot vërtet duket më shumë se sa që mund të jetë një parti, duke qenë se aty, në kreun e saj si dhe në pushtetin e deleguar e që ajo ka nën kontroll, i gjen bashkë enveristët e titistët, rugovistët e demaçistët, postmodernistët e ruralistët, si dhe gjithçka tjetër që mund të pjell mendja shqiptare?
Por, nëse pretendohet se gjithçka që i duhet Kosovës politike është ose do të duhej duhet të jetë brenda vet PDK-së, atëherë përse na duhen parti tjera?
Përse na duhet pluralizmi?
Përse na duhet demokracia?
Por, ka edhe gjera tjera të këqija në këtë rrëfim.
Për shembull, ka ditë të tëra që tema e rehabilitimit të Enver Hoxhës komentohet nga gazetarë e opinionistë të ndryshëm, por ende nuk kemi parë as edhe një qëndrim të vetëm nga partitë tjera, qoftë nga LDK-ja e këtij koalicioni, qoftë nga opozita.
Por, edhe gazetaria, sikurse ajo e RTK-së në shtëpinë e Jakup Krasniqit, nuk është
“fushë me lule”. Për shembull, atë reportere e kanë gënjyer keq me idenë banale se “TV është fotografi” dhe se, rrjedhimisht, roli i saj i vetëm qenka që të dalë në “fotografi” dhe që, shkarazi, ta mbajë mikrofonin në dorë, dhe jo që të bëjë pyetje e pyetje e pyetje.

Thaçi: Deklarimi i Heshtjes
Unë thjesht nuk shoh tjetër që punës së rehabilitimt eventual të Enver Hoxhës mund t’i vërë kapak më mirë sesa Hashim Thaçi personalisht.

Pas aktit të mosdeklarimit të tij, nuk ka si të dihet me siguri se cili është qëndrimi i tij ndaj enverizmit. Por, ajo që mund të dihet me një siguri është se Hashim Thaçi thjesht nuk ka llogari të jetë pro-enverist i deklaruar- për shkak se kjo do ta largonte shumicën absolute të elektoratit që i ka dhënë besiminPDK-së së Hashim Thaçit. Po ashtu, një deklarim i tij pro-enverist patjetër që dota sfidonte mbështetjen euro- amerikane qëashiqare gëzon kjo qeveri.
Por, në këtë situatë, kalkulatori tregon se z.Thaçi po ashtu nuk ka llogari as që të demonstrojë hapur se nuk është një enverist.
Në rast të deklarimit të tillë anti-enverist, me gjasë do të nxiste ndoshta gjysmën e kreut partiak kundër vetes. Ky ballafaqim, patjetërse do ta destabilizonte partinë që supozohetse duhet të fokusohet e tëra në udhëheqjenstabile të Kosovës në këtë fazë kritike.
Dua të them se Heshtja e Thaçit, bashkë me buzëqeshjet triumfale të “shokëve” të partisë së tij, paraqesin minimumin konsensual që vazhdon ta mbajë PDK-në në këmbë.
Dhe, ndonëse Heshtja e Thaçit mund te ketë efekte pozitive për stabilitetin aktual të partisë, qysh tash mund të mendohet se kjo çështje nuk ka gjasa të përfundojë me Heshtje.
Po qe se ndërkohë PDK nuk do të vendosë kontroll totale në mediat e mëdha, pyetja e parë për debatet e ardhshme zgjedhore, për të gjithë kandidatët dhe përfaqësuesit e PDK-së, do të duhej të ishte: “Çfarë mendoni për Enver Hoxhën?”.
Por, përgjigjen e vërtetë nuk duhet kërkuar nga Jakup Krasniqi ose nga Hydajet Hyseni e të ngjashmit, dhe e as në justifikimet e cekëta me motivimet psikologjike të bindjeve tyre.Përgjigja e vërtet do të vijë nga elektorati!
Ndërkohë, nuk është e parëndësishme të konstatohet se përpjekja e këtilla arrogante për rehabilitimin e Enver Hoxhës, nuk vjen rastësisht mu në kohën e fuqisë thuajse te pakontrollueshme të PDK-së, dhe jo në momente të vështira për PDK, sikur në vitin 2001 ta zëmë.
Ky këndvështrim e kthen gjithë temën e rehabilitimit të Enver Hoxhës si një akt të diversion politik kundër Thaçit, brenda vet PDK-së.
Por, çfarë mund të jenë synimet e “shokëve” që e vlerësojnë Thaçin si të panevojshëm e të tejkaluar për misionin e tyre?
Nuk mund ta di!
Ajo që e di me një siguri më të madhe është se fuqia aktuale e PDK-së është e pandashme nga figura e Hashim Thaçit. Dhe, besoj se ai aktualisht gjendet para edhe një sfide të rëndë personale, kur nuk ka situata “win-win” dhe kur i duhet të humbë diçka, në mënyrë që të fitojë diçka tjetër,
Tash, zgjedhja është e tij!
Që nga Rambuje e deri më 17 Shkurt, në asnjë rast, vendimet e Hashim Thaçit nuk mund të vendoseshin brenda skemave të perceptimeve pasionante. Prandaj , për vete nuk e shoh shumë të çuditshme pse ai, edhe tash, me rastin e daljes në skenë të vampirëve të Enver Hoxhës, disi sërish lejon te mendohet se edhe ai vetë “ndoshta është, ndoshta nuk është... ”. Por, një vazhdim i gjatë i sorollatjes së kësaj “Dileme që endet nëpër Kosovë...”, me siguri që do të mjaftojë që njerëzit të nisin të kërkojnë dhe të krijojnë rrugë më të sigurta drejt asaj që është Fati i Mirë i Kosovës dhe i Shqipërisë: SHBA, NATO dhe Bashkimi Evropian!
Do të bëhet e jona, dhe jo e tyrja!

Mufail Limani

[Smth_Poetic]

mi mor ,kryetari i kuvendit ai ,e me foton e enverit ne mur?
ai paska ik per lesh perfundimisht.
habitem si e lejne akoma kryetar kuvendi !!!